P8_TC1-COD(2018)0230(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE C z dnia 21 stycznia 2021 r.)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 165 ust. 4, 166 ust. 4 i 214 ust. 5,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,
uwzględniając opinię Komitetu Regionów 2 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 3 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Unia Europejska opiera się na solidarności jej obywateli i państw członkowskich. Unia w swoich działaniach kieruje się tą wspólną wartością zapisaną w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, która zapewnia jedność niezbędną do stawiania czoła obecnym i przyszłym wyzwaniom społecznym, w podejmowaniu których młodzi Europejczycy chcą pomóc, wykazując swoją solidarność w praktyce. [Popr. 1]
(1a) Z uwagi na znaczne nasilenie się kryzysów humanitarnych i sytuacji nadzwyczajnych na świecie oraz w celu większego propagowania postaw solidarnościowych i widoczności pomocy humanitarnej wśród obywateli Unii istnieje potrzeba rozwijania solidarności między państwami członkowskimi oraz z krajami trzecimi dotkniętymi kryzysami spowodowanymi przez człowieka lub klęskami żywiołowymi. [Popr. 2]
(1b) Pomoc humanitarna opiera się na zasadach bezstronności, neutralności i niedyskryminacji zapisanych w międzynarodowym prawie humanitarnym i w prawie Unii. Pomoc humanitarna zapewnia reagowanie kryzysowe odpowiadające potrzebom, którego celem jest ochrona życia, zapobieganie ludzkiemu cierpieniu i łagodzenie go, zachowanie godności ludzkiej oraz ochrona grup podatnych na zagrożenia, które odniosły szkody z powodu klęsk żywiołowych lub katastrof spowodowanych przez człowieka. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia takich katastrof oraz poprawa gotowości przez działania służące budowaniu zdolności i odporności również są zasadniczymi elementami pomocy humanitarnej. [Popr. 3]
(2) W orędziu o stanie Unii z dnia 14 września 2016 r. podkreślono potrzebę inwestowania w młodzież i ogłoszono utworzenie Europejskiego Korpusu Solidarności ("programu") w celu stworzenia młodzieży z całej Unii możliwości wniesienia znaczącego wkładu do społeczeństwa, wyrażenia solidarności oraz rozwijania swoich umiejętności, a zatem nie tylko wykonywania pracy, ale i nabywania cennych ludzkich doświadczeń.
(3) W komunikacie pt. "Europejski Korpus Solidarności" z dnia 7 grudnia 2016 r. 4 Komisja podkreśliła potrzebę wzmocnienia podstaw prac na rzecz solidarności w całej Europie, aby zapewnić młodzieży więcej lepszych możliwości podejmowania działań solidarnościowych o szerokim zasięgu tematycznym oraz aby wspierać podmioty krajowe, regionalne i lokalne w ich próbach stawienia czoła różnym wyzwaniom i kryzysom. Komunikatem tym Komisja rozpoczęła pierwszą fazę Europejskiego Korpusu Solidarności, w czasie której zmobilizowano różne programy unijne w celu zaoferowania młodzieży z całej Unii możliwości podjęcia wolontariatu, praktyki zawodowej lub pracy. [Popr. 4]
(4) W art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej uznaje się solidarność za jedną z kluczowych zasad UE. Do zasady tej odnosi się również art. 21 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, jako do jednej z podstaw działań zewnętrznych UE.
(4a) W kontekście niniejszego rozporządzenia solidarność rozumie się jako poczucie odpowiedzialności za innych i gotowość poświęcenia się dla wspólnego dobra, wyrażające się konkretnymi działaniami podejmowanymi bez oczekiwania w zamian jakiejkolwiek przysługi. [Popr. 5]
(4b) Ważny przejaw solidarności stanowi pomoc osobom i społecznościom spoza Unii, które borykają się z klęskami żywiołowymi lub są szczególnie na nie narażone i potrzebują pomocy humanitarnej, zgodnie z podstawowymi zasadami neutralności, humanitarności, niezależności i bezstronności. [Popr. 6]
(4c) Uczestniczący wolontariusze i organizacje realizujące działania w ramach Europejskiego Ochotniczego Korpusu Pomocy Humanitarnej powinni przestrzegać zasad określonych w Konsensusie europejskim w sprawie pomocy humanitarnej. [Popr. 7]
(4d) Należy dalej umacniać solidarność z ofiarami kryzysów i katastrof w państwach trzecich, a także szerzyć wśród obywateli Unii ogólną wiedzę na temat pomocy humanitarnej i wolontariatu jako działania, które można prowadzić na każdym etapie życia, oraz zwiększać ich widoczność. [Popr. 8]
(4e) Unia i państwa członkowskie zobowiązały się do wdrożenia Agendy Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 i określonych w niej celów zrównoważonego rozwoju zarówno wewnętrznie, jak i w drodze działań zewnętrznych. [Popr. 9]
(4f) W swoich konkluzjach z 19 maja 2017 r. dotyczących wprowadzenia w życie związku pomiędzy pomocą humanitarną a rozwojem Rada uznała potrzebę wzmocnienia odporności przez lepsze powiązanie pomocy humanitarnej i współpracy na rzecz rozwoju oraz dalszego wzmocnienia związków operacyjnych pomiędzy uzupełniającymi się podejściami w zakresie pomocy humanitarnej, współpracy na rzecz rozwoju i zapobiegania konfliktom. [Popr.10]
(5) Młodzieży należy zapewnić łatwo dostępne, integracyjne i wartościowe możliwości zaangażowania się w działania solidarnościowe, które mogłyby umożliwić im wyrażenie ich zaangażowania na rzecz społeczności oraz zdobycie przydatnego doświadczenia, przydatnych umiejętności, wiedzy i kompetencji w kontekście ich rozwoju osobistego, edukacyjnego, społecznego, obywatelskiego i zawodowego, a tym samym zwiększenie ich szans na zatrudnienie. Działania te powinny także wspierać mobilność sprzyjać mobilności młodych wolontariuszy, praktykantów i pracowników oraz wymianie międzykulturowej. [Popr. 11]
(6) Działania solidarnościowe oferowane młodzieży powinny być wysokiej jakości, w takim sensie, iż powinny stanowić odpowiedź na niezaspokojone potrzeby społeczne, przyczyniać; ich celem powinno być stawianie czoła wyzwaniom społecznym, większa solidarność oraz przyczynienie się do wzmocnienia społeczności, i uczestnictwa demokratycznego. Powinny one oferować młodzieży możliwość zdobycia cennej wiedzy, umiejętności i kompetencji, być dla nich. Powinny też być finansowo dostępne dla młodych ludzi oraz zostać wdrożone realizowane w bezpiecznych, integrujących i zdrowych warunkach. Należy zachęcać do dialogu z władzami lokalnymi i regionalnymi oraz europejskimi sieciami wyspecjalizowanymi w pilnych problemach społecznych, aby jak najlepiej ustalić, jakie są potrzeby danej społeczności, i zapewnić, aby program był zorientowany na potrzeby. Działania solidarnościowe nie powinny mieć negatywnego wpływu na istniejące miejsca pracy ani praktyki zawodowe i powinny przyczyniać się do wzmocnienia zobowiązań podjętych przez przedsiębiorstwa w ramach społecznej odpowiedzialności przedsiębiorstw, zarazem nie zastępując ich. [Popr. 12]
(7) Europejski Korpus Solidarności zapewnia pojedynczy punkt dostępu do działań solidarnościowych w całej Unii Europejskiej i poza nią. Należy zapewnić spójność tych ram z innymi stosownymi politykami i programami Unii i komplementarność wobec nich. Europejski Korpus Solidarności wykorzystuje mocne strony i synergie poprzednich i istniejących programów, zwłaszcza wolontariatu europejskiego 5 i "Wolontariuszy pomocy UE" 6 . Uzupełnia również starania państw członkowskich na rzecz wspierania młodzieży i ułatwiania im przejścia od szkoły do zatrudnienia w ramach gwarancji takich mechanizmów jak gwarancja dla młodzieży poprzez zapewnienie im dodatkowych możliwości wejścia na rynek pracy w formie praktyk zawodowych lub stanowisk pracy w dziedzinach związanych z solidarnością w ich państwach członkowskich lub w kontekście transgranicznym.
Zapewniona jest również komplementarność wobec istniejących unijnych sieci istotnych z istniejącymi unijnymi sieciami istotnymi dla działań w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności, takich takimi jak europejska sieć publicznych służb zatrudnienia oraz, sieci EURES i Eurodesk, oraz ze stosownymi organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, w tym partnerami społecznymi i sieciami reprezentującymi młodzież i wolontariuszy. Ponadto należy zapewnić komplementarność między dotychczasowymi mechanizmami powiązanymi, zwłaszcza krajowymi programami na rzecz solidarności, takimi jak programy wolontariatu, służby cywilnej i programami wspierania mobilności młodzieży, a Europejskim Korpusem Solidarności, wykorzystując w stosownych przypadkach sprawdzone rozwiązania, aby wzajemnie zwiększać i wzbogacać oddziaływanie i zalety takich programów. Europejski Korpus Solidarności nie powinien zastąpić programów krajowych. Należy zapewnić wszystkim osobom młodym jednakowy dostęp do krajowych działań solidarnościowych. Komisja powinna opracować praktyczne wytyczne w sprawie komplementarności programu z innymi unijnymi programami i źródłami finansowania oraz w sprawie synergii między nimi. [Popr. 13]
(8) Jeśli chodzi o wykładnię powiązanego prawodawstwa na szczeblu unijnym, zarówno działania w formie wolontariatu transgranicznego w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności, jak i działania wolontariackie, które będą nadal wspierane na mocy rozporządzenia (UE) nr 1288/2013, powinno się uznawać za równoważne z działaniami podejmowanymi w ramach wolontariatu europejskiego.
(8a) Zgodnie z założeniami programu nie należy powielać certyfikacji organizacji wysyłających i przyjmujących, która jest przeprowadzana zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 375/2014, a ponadto podczas wdrażania tego rozporządzenia od 2021 r. należy uznawać równoważność. [Popr. 14]
(9) Europejski Korpus Solidarności otwiera osobom młodym nowe możliwości kształcenia pozaformalnego i nieformalnego, odbycia wolontariatu, praktyki zawodowej lub podjęcia pracy w dziedzinach związanych z solidarnością, a także daje im możliwość opracowywania i rozwijania projektów solidarnościowych z ich własnej inicjatywy. Takie możliwości wspierają ich rozwój osobisty, edukacyjny, społeczny, obywatelski i zawodowy. Europejski Korpus Solidarności wspiera również działania służące tworzeniu sieci kontaktów uczestników i organizacji Europejskiego Korpusu Solidarności, a także środki zapewniające jakość działań objętych wsparciem i usprawniające system walidacji efektów uczenia się. W ten sposób przyczynia się do europejskiej współpracy mającej znaczenie dla osób młodych oraz do zwracania uwagi na jej pozytywne skutki. Powinien on także przyczyniać się do umacniania społeczności i wspierania istniejących organizacji realizujących działania solidarnościowe. [Popr. 15]
(10) Działania te powinny mieć wyraźną europejską wartość dodaną i korzystnie wpływać na społeczności, przy jednoczesnym wspieraniu rozwoju osobistego, edukacyjnego, społecznego, obywatelskiego i zawodowego indywidualnych osób; działanie może przybrać. Powinna istnieć możliwość, aby działania te przybierały formę wolontariatu, praktyki zawodowej i pracy, projektów lub działań służących tworzeniu sieci kontaktów, opracowanych w odniesieniu do różnych obszarów takich jak kształcenie i szkolenie, zatrudnienie, równouprawnienie płci, przedsiębiorczość (zwłaszcza przedsiębiorczość społeczna), obywatelstwo i udział w procesie demokratycznym, dialog międzykulturowy i międzywyznaniowy, włączenie społeczne, integracja osób niepełnosprawnych, środowisko i ochrona przyrody, działania w dziedzinie klimatu, zapobieganie klęskom żywiołowym, gotowość na wypadek ich wystąpienia i usuwanie ich skutków, rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich, dostarczanie artykułów żywnościowych i nieżywnościowych, zdrowie i dobrostan, kultura, w tym dziedzictwo kulturowe, kreatywność i kultura, wychowanie fizyczne i sport, pomoc i opieka społeczna, przyjmowanie i integracja obywateli państw trzecich ze zwróceniem szczególnej uwagi na pokonanie wyzwań stojących przed migrantami, współpraca i spójność terytorialna oraz współpraca transgraniczna. Takie działania solidarnościowe powinny obejmować solidny wymiar edukacyjnoszkoleniowy w postaci odpowiednich działań, które można zaoferować uczestnikom przed działaniem solidarnościowym, w jego trakcie i po nim. [Popr. 16]
(11) Działania wolontariackie (zarówno w UE, jak i poza jej granicami) stanowią wzbogacające doświadczenie w kontekście uczenia się pozaformalnego i nieformalnego, co wspiera rozwój osobisty, społecznoedukacyjny i zawodowy osób młodych, ich aktywną postawę obywatelską, udział w procesie demokratycznym i szanse na zatrudnienie. Wolontariat powinien się opierać na pisemnym porozumieniu o wolontariacie i nie powinien wpływać negatywnie na potencjalną lub dotychczasową pracę za wynagrodzeniem ani nie powinien być postrzegany jako jej zamiennik. Komisja powinna współpracować z państwami członkowskimi w kwestiach polityki w zakresie wolontariatu w dziedzinie młodzieży, wykorzystując otwartą metodę koordynacji. [Popr. 17]
(12) Łatwo dostępne praktyki zawodowe i miejsca pracy w dziedzinach związanych z solidarnością mogą zapewnić młodzieży dodatkowe możliwości wejścia na rynek pracy, przyczyniając się jednocześnie do rozwiązania kluczowych problemów społecznych. Może to poprawić szanse na zatrudnienie osób młodych, zwiększyć ich wydajność oraz ułatwić im powinny być wyraźnie oddzielone od wolontariatu zarówno pod względem finansowym, jak i organizacyjnym. Praktyki zawodowe nie powinny nigdy prowadzić do zastępowania rzeczywistego zatrudnienia. Niemniej płatne praktyki zawodowe i praca mogą stanowić dla osób młodych w niekorzystnej sytuacji oraz osób młodych o mniejszych możliwościach zachętę do uczestnictwa w działaniach solidarnościowych, które w przeciwnym wypadku mogłyby być dla nich niedostępne, a jednocześnie wnosić wyraźną europejską wartość dodaną dzięki przyczynianiu się do zaradzenia kluczowym nierozwiązanym problemom społecznym i do wzmocnienia społeczności lokalnych. Praktyki zawodowe mogą ułatwiać osobom młodym przejście od edukacji kształcenia do zatrudnienia oraz zwiększyć ich szanse na zatrudnienie, co ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia ich szans ich trwałej integracji na rynku pracy. Oferowane praktyki zawodowe i miejsca pracy stanowią dla młodzieży ważny etap wchodzenia na rynek pracy. Praktyki zawodowe i miejsca pracy oferowane w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności możliwości odbywania praktyk zawodowych powinny zawsze być opłacane przez organizację przyjmującą lub zatrudniającą uczestnika. W stosownym przypadku praktyki zawodowe powinny opierać się na pisemnej umowie o praktykę zawodową zgodnej z obowiązującym prawem kraju, w którym odbywa się praktyka zawodowa, i być zgodne z zasadami jakości określonymi w zaleceniu Rady z 10 marca 2014 r. w sprawie ram jakości staży 7 . Oferowane praktyki zawodowe i miejsca pracy stanowią dla młodzieży ważny etap wchodzenia na rynek pracy, a towarzyszy im adekwatne wsparcie po zakończeniu działania. Stosowne podmioty rynku pracy, zwłaszcza publiczne i prywatne służby zatrudnienia, partnerzy społeczni oraz izby handlowe pośredniczą w podejmowaniu praktyk zawodowych i pracy. Jako Praca powinna być oparta na umowie o pracę zgodnie z prawem krajowym lub mającymi zastosowanie układami zbiorowymi - lub też z oboma tymi systemami - państwa uczestniczącego, w którym praca jest wykonywana. Okres wsparcia finansowego dla organizacji uczestniczących oferujących pracę nie powinien przekraczać dwunastu miesięcy. Organizacje uczestniczące powinny one ubiegać się o dofinansowanie za pośrednictwem stosownego organu wykonawczego Europejskiego Korpusu Solidarności, mającego na celu pośredniczenie między młodymi uczestnikami a pracodawcami oferującymi możliwość odbycia praktyki zawodowej lub podjęcia pracy w sektorach związanych z solidarnością. Praktykom zawodowym i pracy powinno towarzyszyć odpowiednie przygotowanie, szkolenie w miejscu pracy i wsparcie po ich zakończeniu w związku z udziałem uczestnika. W przypadku działań transgranicznych stosowne podmioty rynku pracy, w szczególności publiczne i prywatne służby zatrudnienia, partnerzy społeczni oraz izby handlowe, a także organizacje członkowskie EURES, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/589 8 , mogłyby zapewniać ułatwienia w zakresie praktyk zawodowych i pracy. [Popr. 18]
(12a) Należy dążyć do zapewnienia, by praktyki zawodowe i miejsca pracy były otwarte dla wszystkich młodych osób, zwłaszcza o mniejszych możliwościach, w tym młodych osób niepełnosprawnych, borykających się z trudnościami społecznymi lub kulturowymi, migrantów oraz mieszkańców odizolowanych obszarów wiejskich i najbardziej oddalonych regionów Unii. [Popr. 19]
(13) Duch inicjatywy młodzieży jest istotną wartością dla społeczeństwa oraz rynku pracy. Europejski Korpus Solidarności przyczynia się do pielęgnowania tego aspektu poprzez oferowanie młodzieży możliwości opracowywania lub rozwijania ich własnych projektów ukierunkowanych na specyficzne wyzwania i służących społecznościom lokalnym. Projekty te stanowią okazję do wypróbowania pomysłów dotyczących opracowywania innowacyjnych rozwiązań dla wspólnych wyzwań z zastosowaniem podejścia oddolnego i wspierania osób młodych przy samodzielnym inicjowaniu działań solidarnościowych. Mogą one także służyć za punkt wyjścia w dalszym zaangażowaniu w działania solidarnościowe i być pierwszym krokiem na rzecz wspierania uczestników Europejskiego Korpusu Solidarności w podejmowaniu samozatrudnienia i dalszej aktywnej działalności obywatelskiej jako wolontariusze, praktykanci lub zakładaniu pracownicy stowarzyszeń, organizacji pozarządowych lub innych podmiotów aktywnie działających w sektorach zaangażowanych w działania solidarnościowe, non-profit i działania na rzecz młodzieży. Europejski Korpus Solidarności powinien zasadniczo stworzyć atmosferę, w której osoby młode będą coraz bardziej zmotywowane do angażowania się w działania solidarnościowe i do służenia interesowi publicznemu. [Popr. 20]
(13a) Wolontariusze mogą przyczynić się do zwiększenia zdolności Unii do udzielania pomocy humanitarnej odpowiadającej potrzebom i opartej na zasadach oraz do zwiększenia skuteczności sektora pomocy humanitarnej, pod warunkiem że zostali odpowiednio wyselekcjonowani, przeszkoleni i przygotowani do oddelegowania, tak aby zagwarantować, że posiadają niezbędne umiejętności i kompetencje, by móc w najbardziej skuteczny sposób nieść pomoc potrzebującym, oraz że mogą liczyć na wystarczające wsparcie i nadzór na miejscu. Dlatego wysoko wykwalifikowani, dobrze wyszkoleni i doświadczeni trenerzy lub mentorzy w terenie odgrywają ważną rolę w zwiększaniu skuteczności reakcji humanitarnej oraz we wspieraniu wolontariuszy. [Popr. 21]
(14) Osoby młode i organizacje uczestniczące w Europejskim Korpusie Solidarności powinny czuć, że należą do wspólnoty osób i podmiotów zaangażowanych we wzmacnianie solidarności w całej Europie. Jednocześnie organizacje uczestniczące potrzebują wsparcia, aby móc zwiększać swoje zdolności oferowania coraz większej liczbie uczestników wysokiej jakości działań. Europejski Korpus Solidarności wspiera działania służące tworzeniu sieci kontaktów, mające na celu zwiększenie zaangażowania młodzieży i organizacji uczestniczących w tę wspólnotę, pielęgnowanie ducha Europejskiego Korpusu Solidarności, a także wspieranie wymiany przydatnych najlepszych praktyk i doświadczeń. Działania te przyczyniają się także do podnoszenia świadomości na temat Europejskiego Korpusu Solidarności wśród podmiotów publicznych i prywatnych, oraz obejmują gromadzenie szczegółowych i znaczących informacji zwrotnych od uczestników i organizacji uczestniczących na temat jego wdrożenia różnych etapach wdrażania Europejskiego Korpusu Solidarności. Informacje zwrotne powinny zawierać pytania dotyczące celów programu, aby lepiej ocenić ich osiąganie. [Popr. 22]
(14) Zapewnienie skutecznego wdrożenia programu wymaga zwiększenia widoczności i świadomości oraz dalszego promowania dostępnych możliwości finansowych przez kampanie informacyjne (w tym coroczny Dzień Informacyjny Europejskiego Korpusu Solidarności) oraz dynamiczne środki komunikacji z silnym naciskiem na media społecznościowe, gwarantując jak najwyższy poziom świadomości wśród grup docelowych, zarówno poszczególnych osób, jak i organizacji. [Popr. 23]
(15) Szczególną uwagę należy zwrócić na zapewnienie jakości działań i innych możliwości oferowanych w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności i na cel włączenia, który ma zostać dzięki nim osiągnięty, w szczególności przez oferowanie uczestnikom odpowiednich szkoleń w internecie i poza nim, wsparcia językowego, rozsądnego zakwaterowania, ubezpieczenia, wsparcia administracyjnego uproszczonych procedur administracyjnych oraz wsparcia przed działaniem i po zakończeniu działania jego zakończeniu, a także na walidację uznawanie wiedzy, umiejętności i kompetencji zdobytych podczas udziału w Europejskim Korpusie Solidarności. Środki wsparcia powinny być opracowywane i udzielane we współpracy z organizacjami młodzieżowymi i innymi organizacjami non-profit oraz organizacjami społeczeństwa obywatelskiego w celu korzystania z ich wiedzy fachowej w tej dziedzinie. Bezpieczeństwo i ochrona wolontariuszy uczestników oraz beneficjentów mają nadal podstawowe ogromne znaczenie wolontariusze. Wszystkie działania powinny być zgodne z zasadą "nie szkodzić". Uczestnicy nie powinni uczestniczyć w operacjach być oddelegowywani do operacji prowadzonych w miejscach, w których toczą się międzynarodowe i wewnętrzne konflikty zbrojne, ani w obiektach, które nie spełniają międzynarodowych norm praw człowieka. Działania wiążące się z bezpośrednim kontaktem z dziećmi powinny być zgodne z zasadą nadrzędnego interesu dziecka oraz w razie potrzeby obejmować przeprowadzanie kontroli przeszłości uczestników lub podejmowanie innych środków mających na celu zapewnienie ochrony dziecka. [Popr. 24]
(15a) Przypomina, że zgodnie z wytycznymi UE z 2017 r. dotyczącymi promowania i ochrony praw dziecka oraz z art. 9 Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych Unia i jej państwa członkowskie mają promować i wspierać przejście od instytucjonalizacji osób wymagających szczególnego traktowania, takich jak osoby niepełnosprawne i dzieci, do opieki rodzinnej i środowiskowej. W tym kontekście program nie powinien wspierać środków ani inicjatyw, które ograniczają zaangażowanie na rzecz położenia kresu instytucjonalizacji lub wszelkim praktykom, które byłyby szkodliwe dla dzieci lub osób niepełnosprawnych. [Popr. 25]
(15b) Unijnych zasad równych szans i niedyskryminacji należy w pełni przestrzegać na wszystkich etapach wdrażania programu, w tym w zakresie wskazywania i wyboru uczestników i organizacji. [Popr. 26]
(16) Aby zapewnić wpływ działań w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności na rozwój osobisty, edukacyjny, społeczny, obywatelski i zawodowy uczestników, wiedza, umiejętności i kompetencje stanowiące efekty uczenia się uzyskane podczas działania powinny być właściwie zidentyfikowane i udokumentowane, zgodnie z uwarunkowaniami i specyfiką danego kraju oraz zgodnie z zaleceniem Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego 9 . Aby dopilnować, by zarejestrowanym kandydatom oferowane były odpowiednie zajęcia solidarnościowe, informacje o tym, czego się w ich czasie nauczą, należy przekazywać im, zanim zdecydują się na udział. W tym celu należy zachęcać do wykorzystywania istniejących na poziomie unijnym i krajowym skutecznych instrumentów uznawania pozaformalnego i nieformalnego uczenia się, takich jak - w stosownych przypadkach - Youthpass i Europass. [Popr. 27]
(16a) Agencje krajowe powinny również zachęcać młodych wolontariuszy do objęcia funkcji ambasadorów programu w celu dzielenia się swoim doświadczeniem za pośrednictwem sieci młodzieżowych, placówek edukacyjnych i warsztatów. Byli wolontariusze lub ambasadorzy mogliby także brać udział w szkoleniu przyszłych kandydatów. [Popr. 28]
(17) Znak jakości powinien zapewniać przestrzeganie przez organizacje uczestniczące wartości, zasad i celów Unii, a także zasad i wymogów Europejskiego Korpusu Solidarności w zakresie ich praw i obowiązków, oraz norm bezpieczeństwa na wszystkich etapach uczestnictwa, w tym przed działaniem i po jego zakończeniu. Uzyskanie znaku jakości jest warunkiem wstępnym uczestnictwa, lecz nie powinno automatycznie prowadzić do finansowania w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności. Znaki jakości należy różnicować według rodzaju działalności solidarnościowej. [Popr. 29]
(18) Każdy podmiot chcący uczestniczyć w Europejskim Korpusie Solidarności powinien uzyskać znak jakości, pod warunkiem że zostały spełnione odpowiednie warunki. W celu zapewnienia przestrzegania przez organizacje uczestniczące zasad i wymogów Europejskiego Korpusu Solidarności w zakresie ich praw i obowiązków należy wprowadzić oddzielne znaki jakości dla wolontariatu w ramach działań solidarnościowych, wolontariatu wspierającego operacje pomocy humanitarnej oraz praktyk zawodowych i miejsc pracy, które powinny się różnić w zależności od funkcji organizacji uczestniczącej. Proces prowadzący do przyznania znaku jakości powinien być prowadzany prowadzony w sposób ciągły przez organy wykonawcze Europejskiego Korpusu Solidarności. Przyznany znak jakości należy poddawać okresowej regularnej ocenie i może powinien on zostać cofnięty, jeśli w wyniku przeprowadzonych kontroli okaże się, że warunki, które doprowadziły do jego przyznania, nie są już spełniane. Należy ograniczyć do minimum proces administracyjny, aby nie zniechęcać mniejszych organizacji. [Popr. 30]
(19) Podmiot chcący ubiegać się o finansowanie w celu oferowania działań w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności powinien najpierw, jako warunek wstępny, uzyskać znak jakości. Ten wymóg nie dotyczy osób fizycznych ubiegających się o wsparcie finansowe w imieniu nieformalnej grupy uczestników Europejskiego Korpusu Solidarności na ich projekty solidarnościowe.
(19a) Należy przyjąć ogólną zasadę, że wnioski o przyznanie dotacji przedkłada się agencji krajowej państwa, w którym dana organizacja ma swoją siedzibę. Wnioski o przyznanie dotacji na działania solidarnościowe organizowane przez organizacje europejskie lub międzynarodowe, działania solidarnościowe zespołów wolontariuszy w priorytetowych dziedzinach określonych na szczeblu europejskim oraz działania solidarnościowe wspierające operacje pomocy humanitarnej w państwach trzecich są przedkładane Agencji Wykonawczej ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego (EACEA) ustanowionej na mocy decyzji wykonawczej Komisji 2013/776/UE 10 . [Popr. 31]
(20) Organizacje uczestniczące mogą pełnić kilka funkcji w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności. Jako podmiot przyjmujący będą wykonywać czynności związane z przyjmowaniem uczestników, obejmujące w stosownych przypadkach organizację działań i zapewnianie uczestnikom doradztwa i wsparcia podczas ich udziału w działaniu solidarnościowym, jak również informacji zwrotnych po zakończeniu działania. Jako podmiot wspierający będą wykonywać czynności związane z wysyłaniem uczestników i przygotowaniem ich do wyjazdu, podczas trwania działania solidarnościowego i po jego zakończeniu, obejmujące również szkolenie uczestników i kierowanie ich do lokalnych organizacji po zakończeniu działania w celu zwiększenia możliwości dalszego udziału w działaniach solidarnościowych. Agencje krajowe powinny również zachęcać wolontariuszy do zostania ambasadorami programu i wymiany osobistych doświadczeń poprzez sieci młodzieżowe i placówki edukacyjne, przyczyniając się w ten sposób do promowania programu. W tym celu agencje krajowe powinny zapewniać wsparcie wolontariuszom. [Popr. 32]
(20a) W celu wspierania działań solidarnościowych wśród młodych ludzi organizacje uczestniczące powinny być podmiotami publicznymi lub prywatnymi albo organizacjami międzynarodowymi, o charakterze niedochodowym lub dochodowym, i mogą obejmować organizacje młodzieżowe, instytucje religijne i organizacje charytatywne, świeckie organizacje humanistyczne, organizacje pozarządowe lub inne podmioty społeczeństwa obywatelskiego. Program powinien zapewniać finansowanie wyłącznie niedochodowej części działań podejmowanych przez organizacje uczestniczące. [Popr. 33]
(21) Należy ułatwić rozszerzenie zasięgu projektów Europejskiego Korpusu Solidarności. Jednocześnie należy podawać potencjalnym beneficjentom dokładne i stale aktualizowane informacje dotyczące tych możliwości. Należy również wdrożyć konkretne środki, aby pomóc promotorom projektów Europejskiego Korpusu Solidarnościowego w ubieganiu się o dotacje lub wykorzystaniu efektu synergii płynącego ze wsparcia w ramach europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych oraz programów związanych z migracją, bezpieczeństwem, sprawiedliwością i obywatelstwem, zdrowiem i kulturą. [Popr. 34]
(22) Centra Zasobów Europejskiego Korpusu Solidarności powinny pomóc organom wykonawczym, organizacjom uczestniczącym oraz osobom młodym działającym w Europejskim Korpusie Solidarności w podniesieniu jakości wdrożenia działań Europejskiego Korpusu Solidarności oraz w lepszej identyfikacji i walidacji kompetencji zdobytych w czasie tych działań, również poprzez przyznawanie certyfikatów Youthpass.
(23) Należy stale ulepszać portal Europejskiego Korpusu Solidarności, aby zapewnić łatwy, nieograniczony i przyjazny dla użytkownika dostęp do Europejskiego Korpusu Solidarności oraz ustanowić zgodnie ze standardami określonymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2102 11 . Portal Europejskiego Korpusu Solidarności stanowi punkt kompleksowej obsługi dla zainteresowanych osób indywidualnych i organizacji, między innymi do celów rejestracji, identyfikacji i dopasowywania profili i możliwości, tworzenia sieci kontaktów oraz i wirtualnych kontaktów relacji, szkoleń internetowych, wsparcia językowego i, wsparcia przed działaniem i po jego zakończeniu działania, mechanizmu informacji zwrotnych i oceny, a także do celów innych przydatnych funkcji, które mogą pojawić się w przyszłości. Chociaż punkt kompleksowej obsługi zapewnia korzyść w postaci zintegrowanego dostępu do różnych rodzajów działalności, osoby fizyczne mogą napotykać utrudnienia, w tym fizyczne i społeczne, w dostępie do portalu Europejskiego Korpusu Solidarności. Aby pokonać takie przeszkody, organizacje uczestniczące powinny zapewnić uczestnikom wsparcie przy rejestracji. [Popr. 35]
(24) Należy nadal rozwijać portal Europejskiego Korpusu Solidarności uwzględniając europejskie ramy interoperacyj- ności 12 , które zawierają szczegółowe wskazówki dotyczące sposobu tworzenia interoperacyjnych usług publicznych i które są stosowane realizowane w państwach członkowskich i innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego za pośrednictwem krajowych ram interoperacyjności. Europejskie ramy interoperacyjności zawierają 47 konkretnych zaleceń dla administracji publicznych, które to zalecenia dotyczą sposobu poprawy zarządzania ich działaniami związanymi z interoperacyjnością, ustanowienia związków między organizacjami, usprawnienia procesów wspierających cyfrowe usługi typu koniec-koniec oraz zapewniania, aby obowiązujące i nowe przepisy nie zagrażały wysiłkom na rzecz interoperacyjności. Ponadto portal należy opracować zgodnie ze standardami określonymi w dyrektywie (UE) 2016/2102. [Popr. 36]
(24a) Aby zwiększyć przejrzystość procesu wdrażania i skuteczność programu, Komisja powinna regularnie konsultować się w sprawie wdrażania programu z kluczowymi zainteresowanymi stronami, w tym z uczestniczącymi w nim organizacjami. [Popr. 37]
(24b) Dla sprawnego funkcjonowania programu i terminowego wdrażania działań zasadnicze znaczenie ma wprowadzenie w programach prac programu mechanizmów zapewniających, aby oferty były przedstawiane zarejestrowanym kandydatom w rozsądnym i względnie przewidywalnym czasie. Zarejestrowanym kandydatom należy zatem okresowo przesyłać informacje i aktualizacje dotyczące dostępnych praktyk i aktywnie zaangażowanych organizacji uczestniczących, aby zachęcać ich do zaangażowania w program po dokonaniu rejestracji, stwarzając im jednocześnie możliwość kontaktowania się bezpośrednio z podmiotami zaangażowanymi w działania solidarnościowe zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim. [Popr. 38]
(25) Do przedmiotowego programu zastosowanie ma rozporządzenie [nowe rozporządzenie finansowe] 13 ("rozporządzenie finansowe"). Określa ono zasady wykonania budżetu Unii, w tym zasady dotyczące dotacji, nagród, zamówień publicznych, wykonania pośredniego, pomocy finansowej, instrumentów finansowych i gwarancji budżetowych.
(26) W szczególności, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 14 i rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 15 Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może prowadzić dochodzenia administracyjne, w tym kontrole na miejscu i inspekcje, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne przestępstwo, naruszające interesy finansowe Unii. Zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) 2017/1939 16 Prokuratura Europejska (EPPO) może prowadzić dochodzenia i ścigać nadużycia finansowe w UE i inne przestępstwa naruszające interesy finansowe Unii, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 17 . Zgodnie z rozporządzeniem finansowym każda osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, w pełni współpracują w celu ochrony interesów finansowych Unii, przyznają konieczne prawa i dostęp Komisji, OLAF-owi, EPPO i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu (ETO) oraz zapewniają, aby wszelkie osoby trzecie uczestniczące w wykonaniu środków finansowych Unii przyznały tym organom równoważne prawa.
(27) Europejski Korpus Solidarności skierowany jest do osób młodych w wieku 18-30 lat, a uczestnictwo w oferowanych przez Korpus działaniach powinno wymagać wcześniejszej rejestracji na portalu Europejskiego Korpusu Solidarności.
(27a) Unijne zasady równych szans i niedyskryminacji wskazują, że obywatele Unii oraz rezydenci długoterminowi zamieszkujący na terenie Unii, ze wszystkich środowisk i w każdym wieku, powinni móc angażować się jako aktywni obywatele. Z uwagi na szczególne wyzwania działań humanitarnych uczestnicy inicjatywy Wolontariusze pomocy UE powinni mieć co najmniej osiemnaście lat, mogą posiadać różne profile i reprezentować różne pokolenia o kompetencjach mających istotne znaczenie dla pomyślnej realizacji działań humanitarnych. [Popr. 39]
(28) Należy skupić się na tym, aby działania objęte wsparciem Europejskiego Korpusu Solidarności były łatwo dostępne dla wszystkich osób młodych, zwłaszcza tych znajdujących się w najbardziej niekorzystnej sytuacji w szczególności o mniejszych możliwościach, zgodnie ze szczegółowymi informacjami zawartymi w Strategii na rzecz Włączenia Społecznego i Różnorodności, opracowanej i stosowanej w ramach programu Erasmus+. Należy wprowadzić specjalne środki na rzecz włączenia społecznego, i uczestnictwa osób młodych w niekorzystnej sytuacji o mniejszych możliwościach, takie jak odpowiednie formy działań solidarnościowych i spersonalizowane doradztwo, a także uwzględnić ograniczenia wynikające z odizolowania wielu obszarów wiejskich i najbardziej oddalonych regionów Unii oraz krajów i terytoriów zamorskich. W tym celu osoby młode o mniejszych możliwościach powinny, z zastrzeżeniem możliwości udziału w pełnym wymiarze godzin i w państwie innym niż państwo zamieszkania, mieć również możliwość uczestnictwa w niepełnym wymiarze godzin lub w państwie zamieszkania, a także powinny korzystać z innych środków mających na celu ułatwienie ich uczestnictwa w programie. Analogicznie, państwa uczestniczące powinny dążyć do przyjmowania wszelkich odpowiednich środków w celu usunięcia prawnych i administracyjnych przeszkód we właściwym funkcjonowaniu Europejskiego Korpusu Solidarności. Powinno to rozwiązać kwestie administracyjne - tam, gdzie to możliwe i bez uszczerbku dla dorobku Schengen i prawa Unii w zakresie wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich - powodujące trudności z uzyskaniem wiz i zezwoleń na pobyt, jak i kwestie związane z wystawianiem europejskiej karty ubezpieczenia zdrowotnego w przypadku działań transgranicznych prowadzonych w Unii Europejskiej. [Popr. 40]
(28a) Szczególną uwagą i szczególnym wsparciem należy objąć zdolności przyjmujących organizacji partnerskich w państwach trzecich oraz potrzebę włączenia pracy wolontariuszy do kontekstu lokalnego i ułatwienia interakcji wolontariuszy z lokalnymi podmiotami humanitarnymi, społecznością przyjmującą i społeczeństwem obywatelskim. [Popr. 41]
(29) Mając na uwadze znaczenie przeciwdziałania zmianie klimatu zgodnie z zobowiązaniami Unii na rzecz realizacji porozumienia paryskiego i osiągania celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, niniejszy program przyczyni się do uwzględnienia kwestii związanych ze zmianą klimatu i do osiągnięcia celu ogólnego, w ramach którego wydatki jakim jest przeznaczenie 25 % wydatków z budżetu Unii na realizację celów klimatycznych w budżecie Unii mają sięgnąć 25 % wieloletnich ramach finansowych na lata 2021-2027, oraz celu rocznego na poziomie 30 % jak najszybciej, a najpóźniej do 2027 r. Stosowne działania zostaną określone na etapie przygotowania i realizacji programu oraz ponownie ocenione w kontekście odpowiednich ocen i procesów przeglądu. [Popr. 42]
(30) Niniejsze rozporządzenie określa pulę środków finansowych na lata 2021-2027, które stanowią główną kwotę odniesienia w rozumieniu pkt 17 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami, dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas rocznej procedury budżetowej 18 .
(30a) Odpowiednia część budżetu powinna zostać przeznaczona na wymianę najlepszych praktyk między państwami członkowskimi oraz na rozwój sieci młodzieżowych. [Popr. 43]
(31) Rodzaje finansowania i metody wdrażania na podstawie tego rozporządzenia są wybierane w zależności od ich możliwości osiągnięcia szczegółowych celów działań i zapewnienia rezultatów, biorąc pod uwagę w szczególności koszty kontroli, obciążenie administracyjne oraz przewidywane ryzyko nieprzestrzegania przepisów. W przypadku dotacji pod uwagę bierze się korzystanie z płatności ryczałtowych, stawek ryczałtowych i kosztów jednostkowych.
(32) Państwa trzecie będące członkami Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) mogą uczestniczyć w programie w ramach współpracy ustanowionej na mocy Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), które przewiduje wprowadzenie w życie unijnych programów w drodze decyzji wydanej na mocy tego porozumienia. Państwa trzecie mogą uczestniczyć w programie również na podstawie innych instrumentów prawnych. Niniejsze rozporządzenie powinno przyznawać niezbędne uprawnienia i prawa dostępu właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu, Europejskiemu Urzędowi ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu, pozwalające im na całościowe wykonywanie ich odpowiednich kompetencji. Pełny udział państw trzecich w programie powinien podlegać warunkom ustanowionym w porozumieniach szczegółowych obejmujących kwestię uczestnictwa zainteresowanego państwa trzeciego w programie. Ponadto pełny udział wymaga ustanowienia agencji narodowej i zarządzania niektórymi działaniami w ramach programu na szczeblu zdecentralizowanym. Osoby indywidualne i podmioty z państw trzecich, które nie są stowarzyszone z programem, powinny mieć możliwość uczestnictwa w niektórych działaniach programu, jak określono w programie prac i opublikowanych przez Komisję zaproszeniach do składania wniosków.
(33) Aby zmaksymalizować wpływ Europejskiego Korpusu Solidarności, należy wprowadzić przepisy umożliwiające państwom uczestniczącym i innym programom Unijnym przekazywanie dodatkowego finansowania krajowego, dostępnego zgodnie z przepisami dotyczącymi Europejskiego Korpusu Solidarności.
(34) Zgodnie z [art. 88 nowej decyzji Rady w sprawie krajów i terytoriów zamorskich] 19 osoby i podmioty z siedzibą w krajach i terytoriach zamorskich kwalifikują się do finansowania z zastrzeżeniem zasad i celów programu oraz ewentualnych uzgodnień mających zastosowanie do państwa członkowskiego, z którym dany kraj lub terytorium zamorskie są powiązane.
(35) Zgodnie z komunikatem Komisji "Silniejsze i odnowione partnerstwo strategiczne z regionami najbardziej oddalonymi UE" 20 w programie należy uwzględnić szczególną sytuację tych regionów. Wprowadzone zostaną środki, w tym obejmujące wzmocnioną promocję, w celu zwiększenia udziału regionów najbardziej oddalonych we wszystkich działaniach. Takie środki będą regularnie monitorowane i poddawane ocenie. [Popr. 44]
(36) Zgodnie z rozporządzeniem finansowym, Komisja powinna przyjąć programy prac i poinformować o nich Parlament Europejski i Radę. Biorąc pod uwagę, że wdrażanie programu potrwa siedem lat, konieczne jest zapewnienie odpowiedniej elastyczności, tak aby można było dostosować program do zmieniających się realiów i priorytetów politycznych w celu realizowania działań solidarnościowych. W niniejszym rozporządzeniu nie określono szczegółowo, jak zdefiniowane zostaną działania, nie przesądza ono również o priorytetach politycznych lub odnośnych priorytetach budżetowych na kolejne siedem lat. W ramach rocznego programu prac zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 21 (rozporządzeniem finansowym) należy natomiast ustalić wtórne wybory strategiczne i priorytety polityczne, w tym szczegóły dotyczące konkretnych działań, które mają być realizowane w ramach poszczególnych rodzajów działalności. Program prac powinien również określać środki niezbędne do jego wdrożenia zgodnie z celami ogólnymi i szczegółowymi programu, kryteria wyboru i przyznania dotacji, a także inne wymagane elementy. Programy prac i wszelkie ich zmiany powinny zostać przyjęte w drodze aktów delegowanych. Aby zapewnić udział na podstawie aktów wykonawczych zgodnie z procedurą sprawdzającą równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, Komisja, przygotowując i opracowując te akty, powinna przeprowadzać odpowiednie konsultacje w czasie prac przygotowawczych, w tym na poziomie ekspertów, oraz dopilnowywać, aby stosowne dokumenty były jednocześnie, terminowo i w odpowiedni sposób przekazywanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. [Popr. 45]
(37) Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego na rzecz lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. zachodzi potrzeba oceny programu w oparciu o informacje zgromadzone w kontekście konkretnych wymogów dotyczących monitorowania, przy czym należy unikać nadmiernej regulacji i obciążeń administracyjnych, zwłaszcza względem państw członkowskich. Takie wymogi powinny obejmować konkretne mierzalne i realistyczne wskaźniki, które można poddać pomiarom w czasie i wykorzystać do oceny efektów programu w terenie.
(38) Należy zapewnić odpowiednie działania informacyjne, reklamę i upowszechnianie możliwości i wyników działań objętych wsparciem w ramach programu, na szczeblu europejskim, regionalnym, krajowym i lokalnym. Program powinien być promowany poprzez dynamiczne środki komunikacji, ze szczególnym uwzględnieniem mediów społecznościowych, aby dotrzeć do dużej liczby potencjalnych kandydatów. Szczególną uwagę należy zwrócić na przedsiębiorstwa społeczne, zachęcając je do wspierania działań w ramach Europejskiego Korpusu Solidarności. Działania informacyjne, reklama i upowszechnianie powinny być realizowane przez wszystkie organy wdrażające program, na unijnych stronach internetowych, w tym ramach unijnych programów związanych z Europejskim Korpusem Solidarności, a także powinny w stosownych przypadkach, przy wsparciu obejmować wsparcie innych kluczowych zainteresowanych stron. [Popr. 46]
(39) Aby skuteczniej osiągnąć cele programu Komisja, państwa członkowskie i agencje narodowe powinny ściśle współpracować w ramach partnerstwa z organizacjami pozarządowymi, przedsiębiorstwami społecznymi, organizacjami młodzieżowymi, organizacjami reprezentującymi osoby z niepełnosprawnościami i lokalnymi zainteresowanymi stronami dysponującymi wiedzą fachową w zakresie działań solidarnościowych, w tym z infrastrukturami wolontariatu oraz agencjami wsparcia, takimi jak ośrodki wolontariackie. [Popr. 47]
(40) W celu zapewnienia większej skuteczności informowania ogółu społeczeństwa oraz w celu wzmocnienia efektu synergii między działaniami informacyjnymi podejmowanymi z inicjatywy Komisji zasoby przydzielone na działania informacyjne na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny obejmować również instytucjonalne przekazywanie informacji na temat priorytetów politycznych Unii w sposób przystępny, pod warunkiem, że są one związane z ogólnym celem niniejszego rozporządzenia. [Popr. 48]
(41) Aby zapewnić skuteczne i sprawne wdrożenie niniejszego rozporządzenia, program powinien w jak największym stopniu wykorzystywać już istniejące ustalenia w zakresie zarządzania. Należy zatem powierzyć wdrażanie programu istniejącym strukturom, mianowicie Komisji i agencjom narodowym odpowiedzialnym za zarządzanie działaniami, o których mowa w rozdziale III [nowego rozporządzenia w sprawie programu Erasmus]. Komisja powinna regularnie konsultować się z kluczowymi zainteresowanymi stronami, w tym z organizacjami uczestniczącymi, w kwestiach związanych z wdrażaniem Europejskiego Korpusu Solidarności.
(42) Aby zapewnić należyte zarządzanie finansami, optymalizację kosztów oraz pewność prawa w każdym państwie uczestniczącym, każda władza krajowa powinna wyznaczyć niezależny podmiot audytowy. Gdy jest to możliwe i aby zmaksymalizować wydajność, niezależny podmiot audytowy powinien być tym samym podmiotem, który wyznaczono do działań opisanych w rozdziale III [nowego rozporządzenia w sprawie programu Erasmus]. [Popr. 49]
(43) Państwa członkowskie powinny dążyć do przyjęcia wszelkich odpowiednich środków w celu usunięcia prawnych i administracyjnych przeszkód we właściwym funkcjonowaniu programu. Obejmuje to rozwiązanie - tam, gdzie to możliwe i bez uszczerbku dla prawa Unii w zakresie wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich - kwestii powodujących trudności z uzyskaniem wiz i dokumentów pobytowych, a także innych trudności prawnych, które mogłyby uniemożliwić dostęp ludzi młodych do programu. Zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/801 22 państwa członkowskie zachęca się do ustanowienia przyspieszonych procedur przyjmowania. [Popr. 50]
(44) System sprawozdawczości dotyczącej realizacji celów zapewnia wydajne, skuteczne i terminowe gromadzenie danych na odpowiednim poziomie szczegółowości na potrzeby monitorowania realizacji i oceny programu. Takie dane powinny być przekazywane Komisji w sposób zgodny z właściwymi przepisami o ochronie danych.
(45) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te są wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 23 . [Popr. 51]
(46) Aby uprościć wymagania wobec beneficjentów, należy w możliwie najszerszym zakresie stosować uproszczone dotacje w formie płatności ryczałtowych, kosztów jednostkowych oraz stawek ryczałtowych. W uproszczonych dotacjach na działania programu w zakresie mobilności, których wysokość określa Komisja, należy uwzględnić koszty życia i utrzymania w państwie przyjmującym. Należy też zachęcać państwa członkowskie, aby zgodnie z prawem krajowym zwalniały dotacje z jakiegokolwiek opodatkowania i kosztów socjalnych. Takie samo zwolnienie należy stosować wobec podmiotów publicznych lub prywatnych, udzielających takiego wsparcia finansowego zainteresowanym osobom.
(47) Zgodnie z rozporządzeniem finansowym, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013, rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 24 , rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 i rozporządzeniem Rady (UE) 2017/1939 interesy finansowe Unii należy chronić za pomocą proporcjonalnych środków, w tym środków zapobiegania nieprawidłowościom (w tym nadużyciom finansowym), ich wykrywania, korygowania i dochodzenia, a także odzyskiwania środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania sankcji administracyjnych. W celu przeglądu lub uzupełnienia wskaźników wykonania programu uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej należy przekazać Komisji. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(48) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej 25 . Celem niniejszego rozporządzenia jest w szczególności zapewnienie pełnego przestrzegania prawa do równości kobiet i mężczyzn oraz prawa do niedyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną, status społecznoekonomiczny, a także wspieranie stosowania art. 21 i 23 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. [Popr. 52]
(49) Do niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają horyzontalne przepisy finansowe przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 322 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Przepisy te, ustanowione rozporządzeniem finansowym, określają w szczególności procedurę ustanawiania i wykonania budżetu w drodze dotacji, zamówień, nagród i wykonania pośredniego oraz przewidują kontrole wykonywania obowiązków przez podmioty upoważnione do działań finansowych. Przepisy przyjęte na podstawie art. 322 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczą również ochrony budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich, jako że poszanowanie praworządności jest niezbędnym warunkiem wstępnym należytego zarządzania finansami i skutecznego unijnego finansowania.
(50) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zwiększenie zaangażowania osób młodych i organizacji w łatwo dostępne działania solidarnościowe wysokiej jakości, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego rozmiary i skutki możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.
(51) [Rozporządzenie w sprawie Europejskiego Korpusu Solidarności] należy uchylić ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2021 r.
(52) Celem zapewnienia kontynuacji wsparcia finansowego na podstawie programu niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 1 stycznia 2021 r.,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w [...] dnia [...] r.
| W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
| Przewodniczący |
Przewodniczący |
|
|
1 Dz.U. C 62 z 15.2.2019, s. 201.
2 Dz.U. C 86 z 7.3.2019, s. 282.
3 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 12 marca 2019 r.
4 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów "Europejski Korpus Solidarności", (COM(2016)0942).
5 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1288/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiające "Erasmus+": unijny program na rzecz kształcenia, szkolenia, młodzieży i sportu oraz uchylające decyzje nr 1719/2006/WE, 1720/2006/WE i 1298/2008/WE (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 50).
6 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 375/2014 z dnia 3 kwietnia 2014 r. ustanawiające Europejski Ochotniczy Korpus Pomocy Humanitarnej (inicjatywa "Wolontariusze pomocy UE") (Dz.U. L 122 z 24.4.2014, s. 1).
7 Zalecenie Rady z dnia 15 10 marca 2018 2014 r. w sprawie ram jakości staży (Dz.U. C 153 88 z 2.5.2018 27.3.2014, s. 1).
8 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/589 z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie europejskiej sieci służb zatrudnienia (EURES), dostępu pracowników do usług w zakresie mobilności i dalszej integracji rynków pracy oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 492/2011 i (UE) nr 1296/2013 (Dz.U. L 107 z 22.4.2016, s. 1).
9 Zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego (Dz.U. C 398 z 22.12.2012, s. 1).
10 Decyzja wykonawcza Komisji 2013/776/UE z dnia 18 grudnia 2013 r. ustanawiająca Agencję Wykonawczą ds. Edukacji, Kultury i Sektora Audiowizualnego i uchylająca decyzję 2009/336/WE (Dz.U. L 343 z 19.12.2013, s. 46).
11 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2102 z dnia 26 października 2016 r. w sprawie dostępności stron internetowych i mobilnych aplikacji organów sektora publicznego (Dz.U. L 327 z 2.12.2016, s. 1).
12 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów "Europejskie ramy interoperacyjności - strategia wdrażania", (COM(2017)0134).
13 [W oczekiwaniu na odniesienie do rozporządzenia finansowego].
14 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).
15 Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2).
16 Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s. 1).
17 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii (Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 29).
18 Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. (Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1).
19 [W oczekiwaniu na odniesienie do nowej decyzji Rady w sprawie stowarzyszenia z krajami lub terytoriami zamorskimi].
20 Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, Komitetu Regionów i Europejskiego Banku Inwestycyjnego "Silniejsze i odnowione partnerstwo strategiczne z regionami najbardziej oddalonymi UE" (COM(2017)0623).
21 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii, zmieniające rozporządzenia (UE) nr 1296/2013, (UE) nr 1301/2013, (UE) nr 1303/2013, (UE) nr 1304/2013, (UE) nr 1309/2013, (UE) nr 1316/2013, (UE) nr 223/2014 i (UE) nr 283/2014 oraz decyzję nr 541/2014/UE, a także uchylające rozporządzenie (UE, Euratom) nr 966/2012 (Dz.U. L 193 z 30.7.2018, s. 1).
22 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/801 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych, odbycia studiów, szkoleń, udziału w wolontariacie, programach wymiany młodzieży szkolnej lub projektach edukacyjnych oraz podjęcia pracy w charakterze au pair (Dz.U. L 132 z 21.5.2016, s. 21).
23 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
24 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1).
25 Karta praw podstawowych Unii Europejskiej (Dz.U. C 326 z 26.10.2012, s. 391).
26 Dyrektywa Rady 2000/78/WE z dnia 27 listopada 2000 r. ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy (Dz.U. L 303 z 2.12.2000, s. 16).
27 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
28 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).
