Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego (COM(2009)0501 - C7-0169/2009 - 2009/0142(COD)).

Europejski Organ Nadzoru Bankowego ***I

P7_TA(2010)0272

Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego (COM(2009)0501 - C7-0169/2009 - 2009/0142(COD))

(2011/C 351 E/38)

(Dz.U.UE C z dnia 2 grudnia 2011 r.)

(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)

Wniosek został zmieniony w dniu 7 lipca 2010 r. w następujący sposób⁽¹⁾:

POPRAWKI PARLAMENTU^(*)

do wniosku Komisji

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ustanawiające Europejski Organ Nadzoru ▐ (Europejski Organ Nadzoru Bankowego)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽²⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów⁽³⁾,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego⁽⁴⁾,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą⁽⁵⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Kryzys finansowy, który wystąpił na przełomie 2007 i 2008 r., ujawnił istotne braki w nadzorze finansowym, zarówno w poszczególnych przypadkach, jak i w podejściu do systemu finansowego jako całości. Nadzór oparty na modelach krajowych nie nadąża za globalizacją finansową i rzeczywistością, w której europejskie rynki finansowe są zintegrowane i połączone, a liczne przedsiębiorstwa finansowe działają na szczeblu transgranicznym. Kryzys ujawnił niedociągnięcia w zakresie współpracy, koordynacji, spójnego stosowania przepisów UE i zaufania pomiędzy krajowymi organami nadzoru.

(1a) Na długo przed pojawieniem się kryzysu finansowego Parlament Europejski systematycznie apelował już o rzeczywiste wyrównanie szans dla wszystkich podmiotów na szczeblu unijnym, wskazując jednocześnie na istotne braki w nadzorze Unii nad coraz bardziej zintegrowanymi rynkami finansowymi (w swoich rezolucjach z dnia 13 kwietnia 2000 r. w sprawie komunikatu Komisji dotyczącego wprowadzania ram dla rynków finansowych: plan działania⁽⁶⁾, z dnia 21 listopada 2002 r. w sprawie zasad nadzoru ostrożnościowego w Unii Europejskiej⁽⁷⁾, z dnia 11 lipca 2007 r. w sprawie polityki usług finansowych (2005-2010) - białej księgi⁽⁸⁾, z dnia 23 września 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie funduszy hedgingowych i niepublicznego rynku kapitałowego⁽⁹⁾, z dnia 9 października 2008 r. z zaleceniami dla Komisji w sprawie działań następczych w związku z metodą Lamfalussy'ego- przyszła struktura nadzoru⁽¹⁰⁾, a także w swoich stanowiskach z dnia 22 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Solvency II)⁽¹¹⁾ oraz z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie agencji ratingowych⁽¹²⁾).

(2) W opublikowanym dnia 25 lutego 2009 r. raporcie utworzonej na wniosek Komisji grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem Jacques'a de Larosière'a (raport de Larosière'a) stwierdzono, że należy wzmocnić ramy nadzorcze, aby zmniejszyć groźbę wystąpienia w przyszłości kryzysów finansowych i ograniczyć ich skutki. Zalecono reformy struktury nadzoru sektora finansowego w Unii. Grupa ekspertów wyraziła również stanowisko, że należy stworzyć Europejski System Organów Nadzoru Finansowego (ESFS) złożony z trzech europejskich organów nadzoru odpowiedzialnych, odpowiednio, za sektor bankowości, sektor papierów wartościowych oraz sektor ubezpieczeń i pracowniczych programów emerytalnych, a także że należy powołać Europejską Radę ds. Ryzyka Systemowego. Zawarte w sprawozdaniu zalecenia dotyczyły minimalnego poziomu zmian, który eksperci ocenili jako konieczny, żeby uniknąć wystąpienia podobnego kryzysu w przyszłości.

(3) W swoim komunikacie z dnia 4 marca 2009 r. zatytułowanym "Realizacja europejskiego planu naprawy" Komisja zaproponowała przedłożenie projektu legislacyjnego w sprawie utworzenia Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego i Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ESRB), natomiast w komunikacie z dnia 27 maja 2009 r. zatytułowanym "Europejski nadzór finansowy" przedstawiła więcej szczegółów na temat możliwej struktury takich nowych ram nadzorczych, ale nie uwzględniła wszystkich zaleceń sformułowanych w raporcie de Larosière'a.

(4) W konkluzjach z dnia 19 czerwca 2009 r. Rada Europejska zaleciła utworzenie Europejskiego Systemu Organów Nadzoru Finansowego (ESFS) złożonego z trzech nowych europejskich organów nadzoru. System ten powinien mieć na celu podniesienie jakości i spójności nadzoru krajowego, wzmocnienie nadzoru nad grupami transgranicznymi oraz opracowanie jednolitego zbioru przepisów UE obowiązującego wszystkie instytucje finansowe na jednolitym rynku. Rada Europejska zaznaczyła, że europejskie organy nadzoru powinny również posiadać uprawnienia nadzorcze w stosunku do agencji ratingowych oraz zwróciła się do Komisji o przygotowanie konkretnych wniosków dotyczących możliwości odgrywania przez ESFS istotnej roli w sytuacjach kryzysowych, podkreślając jednocześnie, że decyzje podjęte przez ESA nie powinny wpływać na obowiązki budżetowe państw członkowskich.

(4a) W sprawozdaniu Międzynarodowego Funduszu Walutowego z dnia 16 kwietnia 2010 r. zatytułowanym "Uczciwy i znaczący wkład sektora finansowego", sporządzonym na żądanie szczytu G-20 w Pittsburgu, stwierdzono że "koszt kryzysu sektora finansowego powinien zostać objęty i pokryty przez Wkład Finansowy na rzecz Stabilności (ang. Financial Stability Contribution - FSC) powiązany z realnym i skutecznym mechanizmem naprawczym. Odpowiednio zdefiniowane mechanizmy naprawcze sprawią, że w przyszłości rządy nie będą zmuszone do wykupywania instytucji zbyt dużych lub zbyt powiązanych, by upaść".

(4b) W komunikacie z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowanym "Europa 2020" Komisja stwierdziła również, że podstawowym priorytetem w perspektywie krótkoterminowej jest "lepiej zapobiegać i - jeśli zajdzie taka potrzeba - lepiej radzić sobie z ewentualnymi kryzysami finansowymi" oraz stwierdziła, że "rozważy możliwość odpowiedniego udziału sektora finansowego, z uwzględnieniem szczególnej odpowiedzialności sektora finansowego w trakcie obecnego kryzysu."

(4c) Rada Europejska wyraźnie stwierdziła w dniu 25 marca 2010 r., że "szczególnie potrzebne są postępy w kwestiach takich jak instytucje systemowe, instrumenty finansowe stosowane w zarządzaniu w sytuacji kryzysowej".

(4d) Rada Europejska ostatecznie stwierdziła w dniu 17 czerwca 2010 r., że "państwa członkowskie powinny wprowadzić system opłat i podatków nakładanych na instytucje finansowe, aby zapewnić równy podział obciążenia i określić zachęty służące ograniczeniu ryzyka systemowego. Takie opłaty lub podatki powinny być częścią struktury wiarygodnego rozwiązania ramowego."

(5) Kryzys gospodarczy i finansowy stworzył realne i poważne zagrożenia dla stabilności systemu finansowego i funkcjonowania rynku wewnętrznego. Przywrócenie oraz utrzymanie stabilności i wiarygodności systemu finansowego jest bezwzględnym warunkiem wstępnym utrzymania zaufania na rynku wewnętrznym oraz jego spójności, a tym samym utrzymania i poprawy warunków umożliwiających ustanowienie w pełni zintegrowanego i działającego rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych. Ponadto głębiej i mocniej zintegrowane rynki finansowe oferują lepsze możliwości pozyskiwania finansowania i dywersyfikacji ryzyka, poprawiając tym samym odporność gospodarek na wstrząsy.

(6) Unia wyczerpała możliwości działań w ramach obecnej formuły komitetów europejskich organów nadzoru ▐ . Unia Europejska nie może trwać w sytuacji, w której brakuje mechanizmów zapewniających podejmowanie przez krajowe organy nadzoru najlepszych możliwych decyzji nadzorczych dotyczących instytucji transgranicznych; nie ma wystarczającej współpracy ani wymiany informacji pomiędzy krajowymi organami nadzoru; wspólne działanie podejmowane przez krajowe organy wymaga skomplikowanych ustaleń, aby uwzględnić mozaikę wymogów regulacyjnych i nadzorczych; krajowe rozwiązania są najczęściej jedynym wykonalnym wariantem odpowiedzi na problemy europejskie; istnieje wiele różnych interpretacji tych samych tekstów prawnych. Europejski System ▐ Nadzoru Finansowego (ESFS) powinien zostać zaprojektowany w taki sposób, aby zaradzić tym brakom i stworzyć system zgodny z celem, jakim jest stabilny i jednolity unijny rynek usług finansowych łączący krajowe organy nadzoru w silną sieć unijną.

(7) ESFS powinien stanowić zintegrowaną sieć krajowych i unijnych organów nadzoru finansowego, w ramach której bieżący nadzór nad instytucjami finansowymi sprawowany jest na poziomie krajowym. Europejski Organ Nadzoru powinien odgrywać wiodącą rolę w organach nadzorczych nadzorujących transgraniczne instytucje finansowe, a ponadto należy określić wyraźne zasady dotyczące nadzoru obowiązujące te organy. EBA powinien zwracać szczególną uwagę na instytucje finansowe, które mogą stwarzać ryzyko systemowe z tego względu, że ich upadek mógłby zagrozić stabilności systemu finansowego Unii, w przypadkach gdy krajowemu organowi nadzoru nie udało się wykonać swoich uprawnień. Należy również osiągnąć większą harmonizację i spójne stosowanie przepisów dotyczących instytucji i rynków finansowych w całej Unii. Poza EBA należy powołać Europejski Organ Nadzoru ▐ (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) i Europejski Organ Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe), a także Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet). ESRB powinna wejść w skład EFSF.

(8) Europejski Organ Nadzoru powinien zastąpić Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego ustanowiony decyzją Komisji 2009/78/WE⁽¹³⁾, Komitet Europejskich Organów Nadzoru ds. Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych ustanowiony decyzją Komisji 2009/79/WE⁽¹⁴⁾ oraz Komitet Europejskich Organów Nadzoru nad Rynkiem Papierów Wartościowych ustanowiony decyzją Komisji 2009/77/WE⁽¹⁵⁾ i przejąć wszystkie zadania i kompetencje tych komitetów, wraz z kontynuowaniem, w stosownych przypadkach, już rozpoczętych prac i projektów. Należy jasno określić zakres działań poszczególnych europejskich organów nadzoru. Komisja powinna również uczestniczyć w sieci działań nadzorczych, jeżeli wymagają tego względy instytucjonalne i obowiązki wynikające z Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(9) EBA powinien działać, mając na uwadze polepszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego, w tym zwłaszcza poprzez osiągnięcie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru, uwzględniając zróżnicowane interesy poszczególnych państw członkowskich i różny charakter instytucji finansowych. EBA powinien chronić wartości społeczne takie jak stabilność systemu finansowego, wypłacalność i płynność finansowa instytucji finansowych, przejrzystość rynków i produktów finansowych, oraz chronić deponentów i inwestorów. EBA powinna również zapobiegać arbitrażowi regulacyjnemu i gwarantować równe warunki konkurencji oraz ▐ wzmocnić międzynarodową koordynację nadzoru finansowego, z korzyścią dla całej gospodarki, w tym dla instytucji finansowych i innych zainteresowanych stron, konsumentów i pracowników. Jego zadania powinny także obejmować promowanie spójności nadzoru i doradzanie instytucjom UE w dziedzinach bankowości, płatności, przepisów w zakresie elektronicznych usług finansowych i kontroli nad nimi oraz pokrewnych kwestii ładu korporacyjnego, audytów i sprawozdawczości finansowej. EBA powinien także ponosić ogólną odpowiedzialność za nadzór nad istniejącymi i nowymi produktami finansowymi lub rodzajami transakcji.

(9a) EBA powinien również należycie uwzględniać wpływ jego działań na konkurencję i innowacje w ramach rynku wewnętrznego, konkurencyjność Unii Europejskiej na świecie, integrację finansową i nową strategię Unii na rzecz tworzenia miejsc pracy i wzrostu.

(9b) Aby zrealizować te cele, EBA powinien posiadać osobowość prawną i niezależność administracyjną i finansową. EBA powinien posiadać "uprawnienia umożliwiające zapewnienie przestrzegania praw, w szczególności tych związanych z ryzykiem systemowym i ryzykiem transgranicznym" (Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego).

(9c) Ryzyko systemowe instytucje międzynarodowe (Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Rada Stabilności Finansowej, Bank Rozrachunków Międzynarodowych) definiują jako "ryzyko zakłócenia usług finansowych (i) spowodowane upośledzeniem całego lub części systemu finansowego oraz (ii) mogące spowodować poważne negatywne konsekwencje dla realnej gospodarki. Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe".

(9d) Ryzyko transgraniczne wedł ug tych instytucji obejmuje wszelkiego rodzaju ryzyko spowodowane przez nierównowagę gospodarczą lub niepowodzenia finansowe w całej Unii lub w jej części, które może mieć poważne negatywne skutki dla transakcji między podmiotami gospodarczymi dwóch lub więcej państw członkowskich, dla funkcjonowania rynku wewnętrznego lub finansów publicznych Unii lub któregokolwiek z jej państw członkowskich;

(10) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim wyroku z dnia 2 maja 2006 r. w sprawie C-217/04 (Zjednoczone Królestwo przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej) stwierdził, że: "brzmienie art. 95 Traktatu WE [obecnie art. 114 TFUE] nie pozwala na wniosek, iż przepisy przyjęte przez prawodawcę wspólnotowego na podstawie tego artykułu powinny zostać ograniczone, jeśli chodzi o ich adresatów, wyłącznie do państw członkowskich. W rzeczywistości bowiem może okazać się konieczne, według oceny tego prawodawcy, przewidzenie możliwości ustanowienia organu wspólnotowego mającego za zadanie przyczynianie się do realizacji procesu harmonizacji, w sytuacjach gdy stosowne wydaje się przyjęcie niewiążących środków towarzyszących lub o charakterze ramowym dla ułatwienia jednolitego wykonania i stosowania aktów opartych na tym postanowieniu". Cele i zadania EBA polegające na udzielaniu właściwym krajowym organom nadzoru pomocy w zakresie spójnej interpretacji i stosowania przepisów unijnych oraz przyczynianiu się do stabilności finansowej koniecznej do integracji finansowej są ściśle związane z celami określonymi w dorobku prawnym Unii dotyczącym rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych. Należy zatem ustanowić Europejski Organ Nadzoru Bankowego na mocy art. 114 TFUE.

(11) Do aktów prawnych określających zadania właściwych organów państw członkowskich, w tym współpracę między nimi i z Komisją, należą: dyrektywa 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe⁽¹⁶⁾, dyrektywa 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych⁽¹⁷⁾ oraz dyrektywa 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów⁽¹⁸⁾.

(12) Istniejące prawodawstwo Unii Europejskiej regulujące dziedziny, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, obejmuje również dyrektywę 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego⁽¹⁹⁾, rozporządzenie (WE) nr 1781/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. w sprawie informacji o zleceniodawcach, które towarzyszą przekazom pieniężnym⁽²⁰⁾, dyrektywę 2009/110/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością⁽²¹⁾ oraz w stosownych fragmentach dyrektywę 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 października 2005 r. w sprawie przeciwdziałania korzystaniu z systemu finansowego w celu prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu⁽²²⁾, dyrektywę 2002/65/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 września 2002 r. dotyczącą sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość⁽²³⁾oraz dyrektywę 2007/64/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 listopada 2007 r. w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego⁽²⁴⁾.

(13) Pożądane jest, by EBA wspierał spójne podejście w dziedzinie gwarancji depozytów celem zapewnienia równych szans dla wszystkich deponentów i równorzędnego ich traktowania w całej Unii. Ponieważ systemy gwarancji depozytów podlegają nadzorowi raczej w państwach członkowskich, a nie nadzorowi regulacyjnemu, właściwe jest, by EBA mógł wykonywać swoje uprawnienia na mocy niniejszego rozporządzenia w stosunku do samego systemu gwarancji depozytów oraz do jego operatora. Rola EBA powinna zostać poddana przeglądowi po utworzeniu Europejskiego Funduszu Gwarancji Depozytów.

(14) Istnieje potrzeba wprowadzenia skutecznego instrumentu ustanawiającego zharmonizowane regulacyjne normy techniczne w zakresie usług finansowych, tak by zapewnić, również poprzez jednolity zbiór przepisów, równe szanse i odpowiednią ochronę deponentów, inwestorów i konsumentów w całej Unii. Ponieważ EBA charakteryzuje wysoki poziom wiedzy specjalistycznej, efektywne i właściwe jest powierzenie mu, w dziedzinach określonych prawem unijnym, opracowania projektów regulacyjnych norm technicznych, które nie wymagają podejmowania decyzji politycznych. Komisja powinna zatwierdzić te regulacyjne i wykonawcze normy techniczne zgodnie z prawem art. 290 TFUE w celu nadania im wiążącej mocy prawnej.

(15) Zmiana projektów regulacyjnych norm technicznych może nastąpić jedynie w sytuacji nadzwyczajnej, pod warunkiem, że EBA jest w bliskim kontakcie z rynkami finansowymi i bierze pod uwagę codzienną pracę tych rynków. Podlegałyby one zmianom, jeżeli przykładowo projekty norm regulacyjnych byłyby niezgodne z prawem unijnym bądź byłyby sprzeczne z zasadą proporcjonalności lub z podstawowymi zasadami rynku wewnętrznego w obszarze usług finansowych określonymi w dorobku prawnym Unii dotyczącym usług finansowych. Komisja nie powinna zmieniać treści norm technicznych przygotowanych przez EBA bez uprzedniej konsultacji z EBA. Aby zapewnić sprawną i przyspieszoną procedurę przyjmowania tych norm, należy ustalić określony termin, w którym Komisja powinna podjąć decyzję w sprawie ich zatwierdzenia.

(15a) Komisja powinna mieć także uprawnienia do wdrażania prawnie wiążących aktów unijnych, zgodnie z postanowieniami art. 291 TFUE. Regulacyjne i wykonawcze normy techniczne muszą brać pod uwagę zasadę proporcjonalności, tj. wymogi określone w tych normach winny być proporcjonalne do charakteru, skali i złożoności ryzyka nieodłącznie związanego z działalnością danej instytucji finansowej.

(16) W dziedzinach nieobjętych regulacyjnymi normami technicznymi EBA powinien mieć uprawnienia do wydawania wytycznych i zaleceń w sprawie stosowania prawodawstwa Unii. W celu zapewnienia przejrzystości i zwiększenia przestrzegania przez krajowe organy nadzoru tych wytycznych i zaleceń, krajowe organy nadzoru powinny być zobowiązane do opublikowania powodów niezastosowania się do tych wytycznych i zaleceń, żeby zachować pełną przejrzystość wobec uczestników rynku.

(17) Zapewnianie właściwego i pełnego stosowania prawa Unii Europejskiej jest podstawowym warunkiem wstępnym dla integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych, stabilności systemu finansowego i równych warunków konkurencji dla instytucji finansowych w Unii Europejskiej. Należy zatem wprowadzić odpowiedni mechanizm obowiązujący w sytuacjach, w których EBA stwierdzi przypadki niestosowania lub nieprawidłowego ▐ stosowania, czyli naruszenie prawa Unii Europejskiej. Mechanizm ten powinien obowiązywać w dziedzinach, w których prawodawstwo Unii określa jasne i bezwarunkowe obowiązki.

(18) Aby umożliwić podjęcie odpowiednich działań w przypadku nieprawidłowego lub niewystarczającego stosowania przepisów prawa Unii, należy wprowadzić mechanizm składający się z trzech kroków: Na pierwszym poziomie EBA powinien być uprawniony do zbadania domniemanego nieprawidłowego lub niewystarczającego wykonania obowiązków wynikających z przepisów prawa unijnego przez organy krajowe w ramach ich praktyki nadzorczej, a następnie powinien wydać zalecenie. W przypadku gdy właściwy organ krajowy nie stosuje się do zalecenia, Komisja powinna mieć prawo do wydania formalnej opinii uwzględniającej zalecenie EBA, w której wymaga od właściwego organu podjęcia działań koniecznych do zapewnienia przestrzegania prawa Unii.

(19) Jeżeli organ krajowy nie zastosuje się do zalecenia w terminie wyznaczonym przez EBA, EBA - w celu zapewniania przestrzegania prawa Unii - powinien ▐ niezwłocznie skierować do danego krajowego organu nadzoru decyzję o bezpośrednich skutkach prawnych, na którą można się powoływać przed sądami i organami i która może być egzekwowana na mocy art. 258 TFUE.

(20) W wyjątkowych sytuacjach uporczywej bezczynności właściwego organu EBA powinien posiadać uprawnienia do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych do poszczególnych instytucji finansowych. Uprawnienie to powinno być ograniczone do wyjątkowych przypadków, w których właściwy organ nie zastosuje się do skierowanej do niego formalnej opinii oraz w których prawo Unii ma bezpośrednie zastosowanie do instytucji finansowych na mocy istniejących lub przyszłych rozporządzeń UE. W związku z powyższym Parlament Europejski i Rada oczekują na wdrożenie programu Komisji na 2010 r., w szczególności w odniesieniu do wniosku dotyczącego przeglądu dyrektywy w sprawie wymogów kapitałowych.

(21) Poważne zagrożenia dla prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych lub stabilności systemu finansowego w Unii Europejskiej wymagają szybkiej i skoordynowanej odpowiedzi na szczeblu Unii Europejskiej. EBA powinien zatem móc zobowiązywać krajowe organy nadzoru do podejmowania konkretnych działań w celu zapobiegania sytuacjom nadzwyczajnym. Mając na uwadze delikatny charakter tej kwestii, uprawnienie do decydowania o wystąpieniu sytuacji nadzwyczajnej należy przyznać Komisji z jej własnej inicjatywy lub na żądanie Parlamentu Europejskiego, Rady, ESRB lub EBA. Jeżeli Parlament Europejski, Rada, ESRP lub Europejski Organ Nadzoru są zdania, że prawdopodobne jest pojawienie się sytuacji nadzwyczajnej, powinny skontaktować się z Komisją. Czyniąc to, należy szczególną wagę przykładać do poufności. Jeżeli Komisja ogłosi istnienie sytuacji nadzwyczajnej, informuje o tym należycie Parlament Europejski i Radę.

(22) W celu zapewnienia efektywnego i skutecznego nadzoru oraz zrównoważonego uwzględnienia stanowisk właściwych organów w poszczególnych państwach członkowskich EBA powinien móc rozstrzygać spory między tymi właściwymi organami ze skutkiem wiążącym, w tym w ramach kolegiów nadzorczych. Należy wprowadzić postępowanie pojednawcze, podczas którego właściwe organy mogą dojść do porozumienia. Jeżeli nie osiągnie się porozumienia, EBA powinien zażądać, by zainteresowane właściwe organy podjęły konkretne działanie lub by powstrzymały się od działania w celu rozstrzygnięcia danej sprawy oraz zapewnienia zgodności z prawodawstwem UE, przy czym skutki tego postępowania byłyby wiążące dla zainteresowanych właściwych organów. W przypadkach gdy odpowiednie prawodawstwo UE przyznaje prawo decydowania państwom członkowskim, decyzje podjęte przez EBA nie mogą zastąpić wykonania tego prawa decydowania w zgodzie z prawem Unii. W przypadku niepodejmowania działań przez dany krajowy organ nadzoru EBA powinien być uprawniony do przyjęcia w ostateczności decyzji skierowanych bezpośrednio do instytucji finansowych w obszarach prawa wspólnotowego bezpośrednio je obowiązującego.

(22a) Kryzys pokazał, że zwykła współpraca pomiędzy organami krajowymi, które nie posiadają uprawnień poza terytorium danego kraju, jest zdecydowanie niewystarczająca do nadzoru nad instytucjami finansowymi prowadzącymi działalność transgraniczną.

(22b) Ponadto "obecne uregulowania łączące branżowe prawa paszportowe, nadzór kraju pochodzenia i czysto krajowe ubezpieczenie depozytu nie stanowią odpowiedniej podstawy przyszłej regulacji i nadzoru europejskich, transgranicznych banków detalicznych" (sprawozdanie Turnera).

(22c) Jak stwierdza się w sprawozdaniu Turnera, "należyte uregulowania wymagają albo zwiększenia uprawnień krajowych, co oznacza mniejsze otwarcie rynku wewnętrznego, albo większego stopnia integracji europejskiej". Rozwiązanie krajowe wiąże się z nadaniem państwu przyjmującemu prawa do zobowiązania instytucji zagranicznych do działania wyłącznie za pośrednictwem podwykonawców, a nie filii, oraz do nadzoru nad kapitałem i płynnością banków działających w danym kraju, co doprowadziłoby do większego protekcjonizmu. Rozwiązanie europejskie wymaga wzmocnienia roli EBA w organach nadzoru oraz wzmocnienia nadzoru nad instytucjami finansowymi stwarzającymi ryzyko systemowe.

(23) Kolegia organów nadzorczych odgrywają istotną rolę w efektywnym, skutecznym i spójnym nadzorze instytucji finansowych działających na szczeblu transgranicznym. EBA powinien odgrywać wiodącą rolę i mieć pełne prawa do uczestniczenia w kolegiach organów nadzorczych w celu usprawniania funkcjonowania kolegiów i procesu wymiany informacji w kolegiach oraz celem promowania konwergencji i spójności stosowania prawa unijnego przez kolegia. Jak zauważono w raporcie de Larosière'a, "należy unikać arbitrażu regulacyjnego i zakłóceń konkurencji wynikających z różnych praktyk nadzorczych, gdyż mogą one naruszyć stabilność finansową - między innymi poprzez zachęcanie do przenoszenia działalności finansowej do krajów o bardziej łagodnym systemie nadzoru. System nadzoru musi być postrzegany jako uczciwy i zrównoważony."

(23a) ESMA i krajowe organy nadzoru powinny wzmocnić nadzór nad instytucjami finansowymi spełniającymi kryteria ryzyka systemowego, ponieważ ich upadek mógłby zagrozić stabilności systemu finansowego Unii i naruszyć realną gospodarkę.

(23b) Należy zidentyfikować ryzyko systemowe przy uwzględnieniu norm międzynarodowych, w szczególności tych ustanowionych przez Radę Stabilności Finansowej, Międzynarodowy Fundusz Walutowy oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Organów Nadzoru Ubezpieczeniowego i G-20. Wzajemne powiązania, substytucyjność i terminowość to zwyczajowo wykorzystywane kryteria identyfikacji ryzyka systemowego.

(23c) Należy ustanowić ramy postępowania z instytucjami znajdującymi się w trudnej sytuacji w celu ich ustabilizowania albo zamknięcia, ponieważ "wyraźnie wykazano, że stawka w kryzysie bankowym jest wysoka dla rządu i społeczeństw w szerszym ujęciu, gdyż taka sytuacja może zagrozić stabilności finansowej i realnej gospodarce" (raport de Larosière'a). Komisja powinna przedstawić odpowiednie propozycje dotyczące ustanowienia nowych ram zarządzania w sytuacji kryzysu finansowego. Kluczowe elementy zarządzania kryzysowego to wspólny zestaw zasad i mechanizmów naprawy finansów (egzekucja i finansowanie, tak aby poradzić sobie z kryzysem dużych, transgranicznych /lub wzajemnie powiązanych instytucji).

(23d) Należy powołać Europejski Fundusz Gwarancji Depozytów w celu zagwarantowania współodpowiedzialności transgranicznych podmiotów finansowych, ochrony interesów europejskich deponentów i zmniejszenia kosztów systemowego kryzysu finansowego ponoszonych przez podatników. Fundusz na szczeblu unijnym wydaje się być najskuteczniejszym sposobem ochrony interesów deponentów i najlepszą obroną przed zakłóceniami konkurencji. Oczywiste jest jednak, że reakcje w UE są nieuchronnie bardziej złożone i niektóre państwa członkowskie już zaczęły opracowywać lub nawet stosować takie systemy. W związku z tym minimalnym wymogiem jest to, aby EBA zapewniał harmonizację najważniejszych elementów systemów krajowych. EBA powinien także dbać o to, aby instytucje finansowe były zobowiązane do dokonywania wpłat na rzecz tylko jednego systemu.

(23e) Europejski Fundusz Stabilności Bankowej powinien finansować uporządkowane interwencje służące zakończeniu działalności lub pomocy instytucjom finansowym, które przechodzą trudności mogące stanowić zagrożenie dla stabilności finansowej wewnętrznego rynku finansowego Unii. Fundusz powinien być finansowany z odpowiednich składek z sektora finansowego. Składki do Funduszu powinny zastąpić składki, które przekazywano do krajowych funduszy o podobnym charakterze.

(24) Narzędziem przydatnym w funkcjonowaniu sieci organów nadzoru może być przekazywanie zadań i obowiązków, tak by ograniczyć powielanie zadań organów nadzoru, wspierać współpracę, a tym samym usprawnić proces nadzoru oraz zmniejszyć obciążenia spoczywające na instytucjach finansowych, zwłaszcza tych, które nie działają na skalę unijną. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zapewniać jasne podstawy prawne dla takiego przekazywania zadań i obowiązków. Przekazywanie zadań oznacza, że zadania są wykonywane przez inny organ nadzoru, a nie przez właściwy organ nadzoru, podczas gdy odpowiedzialność za podejmowanie decyzji nadzorczych nadal spoczywa na organie przekazującym. Dzięki przekazywaniu obowiązków pojedynczy krajowy organ nadzoru, któremu przekazano obowiązki, powinien móc w swoim imieniu decydować o pewnych kwestiach dotyczących nadzoru zamiast EBA lub innego krajowego organu nadzoru. Przekazywanie zadań i obowiązków powinno być regulowane zasadą przyznawania kompetencji nadzorczych organowi nadzoru, który ze względu na swoją pozycję jest odpowiedni do podjęcia działań w przedmiotowej sprawie. Przekazywanie obowiązków mogłoby być odpowiednim rozwiązaniem przykładowo ze względu na ekonomię skali lub zakresu, spójność w ramach nadzoru grupy oraz optymalizację wykorzystania wiedzy specjalistycznej między organami nadzoru. Odpowiednie prawodawstwo unijne może bliżej określać zasady przekazywania obowiązków w ramach umowy. EBA powinien ułatwiać i monitorować zawieranie umów dotyczących przekazywania zadań i obowiązków między krajowymi organami nadzoru za pomocą wszelkich właściwych środków. EBA powinien być informowany z wyprzedzeniem o zamierzonym zawarciu umowy w sprawie przekazania, tak by móc wyrazić swoją opinię w stosownych przypadkach. Powinien on scentralizować publikację takich umów, aby zapewnić terminowe, przejrzyste i łatwo dostępne informacje na temat umowy dla wszystkich zainteresowanych stron. EBA powinien ustalać i upowszechniać dobre praktyki dotyczące przekazywania zadań i obowiązków oraz umów w sprawie przekazania.

(25) EBA powinien aktywnie wspierać konwergencję praktyk nadzorczych w całej Unii Europejskiej w celu stworzenia wspólnej kultury nadzoru.

(26) Wzajemne oceny stanowią efektywne i skuteczne narządzie zwiększające spójność w ramach sieci organów nadzoru. EBA powinien zatem opracować ramy metodyczne dla takich wzajemnych ocen i regularnie je przeprowadzać. Oceny te powinny koncentrować się nie tylko na konwergencji praktyk nadzorczych, ale również na zdolności organów nadzoru do osiągania wysokiej jakości wyników w zakresie nadzoru oraz niezależności właściwych organów. Należy upubliczniać wyniki wzajemnych ocen oraz rozpoznawać najlepsze wzorce, a następnie również je upubliczniać.

(27) EBA powinien aktywnie wspierać skoordynowaną reakcję Unii w zakresie nadzoru, w szczególności w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych bądź stabilności systemu finansowego w Unii. Oprócz uprawnień do podejmowania działania w sytuacjach nadzwyczajnych, EBA powinno zatem zostać powierzone zadanie ogólnej koordynacji w ramach ESFS. Niezakłócony przepływ wszystkich istotnych informacji pomiędzy właściwymi organami powinien stać się centralnym punktem działań EBA.

(28) Aby utrzymać stabilność systemu finansowego, należy określić na wczesnym etapie tendencje, potencjalne zagrożenia i słabości płynące z poziomu mikroostrożnościowego, na szczeblu transgranicznym i międzysektorowym. EBA powinien, regularnie lub w razie konieczności doraźnie, monitorować i oceniać takie zmiany w obszarze podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informować Parlament Europejski, Radę, Komisję, inne europejskie organy nadzoru oraz ESRB. EBA powinien również uruchamiać i koordynować ogólnounijne testy skrajnych warunków w celu oceny odporności instytucji finansowych na niekorzystne zmiany na rynku, dopilnowując przy tym, by na poziomie krajowym stosowano przy takich testach jak najbardziej spójną metodykę. W celu odpowiedniego wykonywania swoich funkcji EBA powinien przeprowadzić analizy ekonomiczne rynków oraz wpływu, jaki miałyby ewentualne zmiany na rynku.

(29) Biorąc pod uwagę globalizację usług finansowych oraz rosnące znaczenie międzynarodowych standardów, EBA powinien reprezentować Unię w dialogu i współpracy z organami nadzoru z krajów trzecich.

(30) EBA powinien odgrywać rolę niezależnego organu doradczego dla Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji w dziedzinach podlegających jego kompetencjom. Powinien móc wydawać opinie na temat oceny ostrożnościowej połączeń i przejęć na mocy dyrektywy 2006/48/WE.

(31) Aby skutecznie wykonywać swoje obowiązki, EBA powinien mieć prawo do zwracania się o wszelkie konieczne informacje dotyczące nadzoru ostrożnościowego. Aby uniknąć powielania obowiązków sprawozdawczych instytucji finansowych, takie informacje powinny być normalnie dostarczane przez krajowe organy nadzoru znajdujące się najbliżej rynków i instytucji finansowych, a EBA powinien uwzględniać już istniejące statystyki. W ostateczności EBA powinien mieć jednak możliwość skierowania należycie uzasadnionego i umotywowanego wniosku o informacje bezpośrednio do instytucji finansowej ▐ , jeżeli właściwy krajowy organ nie udostępnia lub nie może udostępnić takich informacji w odpowiednim czasie. Organy państw członkowskich powinny być zobowiązane do udzielenia pomocy EBA w zakresie realizacji jego wniosków o informacje. W tym kontekście podstawowe znaczenie ma praca nad wspólnymi formatami sprawozdawczymi.

(31a) Środki służące gromadzeniu informacji nie powinny naruszać ram prawnych europejskiego systemu statystycznego (ESS) i Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC) w dziedzinie statystyki. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem pozostawać bez uszczerbku dla rozporządzenia (WE) nr 223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej⁽²⁵⁾ i dla rozporządzenia Rady (WE) nr 2533/98 z dnia 23 listopada 1998 r. dotyczącego zbierania informacji statystycznych przez Europejski Bank Centralny⁽²⁶⁾.

(32) Ścisła współpraca między EBA a ESRB ma podstawowe znaczenie dla pełnej efektywności funkcjonowania ESRB oraz dla podejmowania działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami. EBA i ESRB powinny dzielić się między sobą wszelkimi istotnymi informacjami. Dane dotyczące poszczególnych przedsiębiorstw należy dostarczać tylko po otrzymaniu uzasadnionego wniosku. Po otrzymaniu ostrzeżeń lub zaleceń skierowanych przez ESRB do EBA lub krajowego organu nadzoru, EBA powinien w stosownych przypadkach zapewnić podjęcie działań następczych.

(33) ▐ EBA powinien konsultować z zainteresowanymi stronami normy regulacyjne, wytyczne i zalecenia oraz stwarzać im odpowiednią możliwość przedstawienia uwag na temat proponowanych środków. Przed przyjęciem projektów norm regulacyjnych, wytycznych lub zaleceń EBA powinien dokonać oceny skutków. W celu zapewnienia efektywności należy ustanowić Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości, reprezentującą w zrównoważonych proporcjach unijne instytucje kredytowe i przedsiębiorstwa inwestycyjne (reprezentujące różne modele instytucji finansowych i przedsiębiorstw oraz instytucje finansowe i przedsiębiorstwa o różnej wielkości, w tym w stosownych przypadkach inwestorów instytucjonalnych i inne instytucje finansowe, które same korzystają z usług finansowych), MŚP, związki zawodowe, pracowników naukowych, konsumentów oraz inne podmioty detaliczne korzystające z usług bankowych. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości powinna aktywnie służyć jako platforma kontaktowa z innymi grupami użytkowników z obszaru usług finansowych ustanowionymi przez Komisję lub na mocy ustawodawstwa Unii.

(33a) Organizacje nienastawione na zysk - w przeciwieństwie do dobrze finansowanych i dobrze powiązanych przedstawicieli sektora - są marginalizowane w dyskusji nad przyszłością usług finansowych oraz w procesie podejmowania decyzji. Powinno się to zrównoważyć odpowiednim finansowaniem ich przedstawicieli w Grupie Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości.

(34) Państwa członkowskie są głównie odpowiedzialne za zapewnienie skoordynowanego zarządzania w sytuacjach kryzysowych i utrzymanie stabilności finansowej w sytuacjach kryzysowych, w szczególności w odniesieniu do stabilizowania poszczególnych instytucji finansowych znajdujących się w trudnej sytuacji i rozwiązywania ich problemów. Działają one w ścisłej koordynacji w ramach Unii Gospodarczej i Walutowej i zgodnie z jej zasadami. Środki podejmowane przez EBA w sytuacjach nadzwyczajnych lub rozwiązywania sporów, wpływających na stabilność instytucji finansowych nie powinny wpływać na obowiązki budżetowe państw członkowskich. Należy ustanowić mechanizm umożliwiający państwom członkowskim powoływanie się na ten środek ochronny i - w ostateczności - przekazanie sprawy do decyzji Rady. Należy przyznać Radzie uprawnienia w tej dziedzinie, biorąc po uwagę szczególne obowiązki państw członkowskich w tym zakresie.

(34a) W ciągu trzech lat od wejścia w życie rozporządzenia ustanawiającego taki mechanizm Komisja, na podstawie zdobytego doświadczenia, powinna określić na szczeblu Unii jasne i solidne wytyczne dotyczące tego, kiedy państwa członkowskie stosują środki ochronne. Stosowanie klauzuli w sprawie środków ochronnych przez państwa członkowskie powinno następnie być oceniane w odniesieniu do tych wytycznych.

(34b) Z zastrzeżeniem poszczególnych kompetencji państw członkowskich w sytuacjach kryzysowych, jeżeli państwo członkowskie zdecyduje się powołać na środek ochronny, oprócz EPA, Rady i Komisji powinno jednocześnie powiadomić Parlament Europejski. Ponadto państwo członkowskie powinno wyjaśnić przyczyny, dla których powołało się na środek ochronny. EPA powinien ustalić we współpracy z Komisją, jakie kolejne kroki należy podjąć.

(35) W ramach tego procesu decyzyjnego w odniesieniu do EBA powinny obowiązywać przepisy wspólnotowe i ogólne zasady dotyczące prawidłowej procedury i przejrzystości. Prawo adresatów decyzji EBA do złożenia wyjaśnień powinno być w pełni przestrzegane. Akty wydawane przez EPA stanowią integralną część prawa Unii.

(36) Głównym organem decyzyjnym EBA powinna być Rada Organów Nadzoru złożona z przewodniczących właściwych organów krajowych w poszczególnych państwach członkowskich, na czele z przewodniczącym EBA. W Radzie Organów Nadzoru zasiadać powinni w charakterze obserwatorów przedstawiciele Komisji, ESRB, Europejskiego Banku Centralnego oraz Europejskiego Organu Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) oraz Europejskiego Organu Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe). Członkowie Rady Organów Nadzoru powinni działać niezależnie i wyłącznie w interesie Unii. W odniesieniu do aktów prawnych natury ogólnej, w tym dotyczących przyjmowania standardów regulacyjnych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe byłoby stosowanie zasad kwalifikowanej większość głosów zgodnie z art. 16 TFUE, natomiast wszystkie inne decyzje powinny być przyjmowane zwykłą większością głosów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony panel.

(36a) Co do zasady, Rada Organów Nadzoru powinna podejmować decyzje zwykłą większością zgodnie z regułą mówiącą, że jednej osobie przysługuje jeden głos. W odniesieniu jednak do aktów dotyczących przyjmowania standardów technicznych, wytycznych i zaleceń, a także kwestii budżetowych, właściwe jest stosowanie zasad kwalifikowanej większości zgodnie z Traktatem o Unii Europejskiej i z TFUE oraz z Protokołem (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych do tych traktatów. Sprawy dotyczące rozstrzygania sporów między krajowymi organami nadzoru powinny być rozpatrywane przez określony, obiektywny panel, w skład którego wchodzą członkowie niebędący przedstawicielami właściwych organów, które są stroną danego sporu, i niemający żadnego interesu w konflikcie ani bezpośrednich powiązań z zainteresowanymi właściwymi organami. Skład panelu powinien być właściwie wyważony. Decyzja podjęta przez panel powinna zostać zatwierdzona przez Radę Organów Nadzoru zwykłą większością głosów zgodnie z zasadą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos. Niemniej jednak w odniesieniu do decyzji podjętych przez organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany, decyzja proponowana przez panel mogłaby zostać odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą, zgodnie z art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu nr 36 w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(37) Zarząd złożony z przewodniczącego EBA oraz przedstawicieli krajowych organów nadzoru i Komisji powinien zapewniać, aby EBA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania. Zarządowi należy przyznać konieczne uprawnienia do, między innymi, proponowania rocznego i wieloletniego programu prac, wykonywania pewnych uprawnień budżetowych, przyjmowania planu polityki kadrowej EBA, przyjmowania przepisów szczególnych dotyczących prawa dostępu do dokumentów oraz przyjmowania sprawozdania rocznego.

(38) EBA powinien reprezentować zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy przewodniczący wybrany przez Parlament Europejski w następstwie otwartego konkursu przeprowadzonego przez Komisję i po późniejszym sporządzeniu dla Komisji listy kandydatów. Zarządzanie EBA powinno zostać powierzone dyrektorowi wykonawczemu, który powinien mieć prawo do uczestniczenia bez prawa głosu w obradach Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

(39) Aby zapewnić międzysektorową spójność prac europejskich organów nadzoru, powinny one ściśle ze sobą współpracować poprzez Europejskie Organy Nadzoru (Wspólny Komitet) (zwany dalej "Wspólnym Komitetem") i w stosownych przypadkach wypracowywać wspólne stanowiska. Wspólny Komitet ▐ powinien koordynować funkcje trzech europejskich organów nadzoru związane z konglomeratami finansowymi. W stosownych przypadkach akty prawne również objęte kompetencjami Europejskiego Organu Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) lub Europejskiego Organu Nadzoru (giełdy i papiery wartościowe) powinny być przyjmowane równolegle przez odnośne europejskie organu nadzoru. Pracami Wspólnego Komitetu powinni kierować na zasadzie corocznej rotacji przewodniczący trzech europejskich organów nadzoru. Przewodniczącym Wspólnego Komitetu powinien być wiceprzewodniczący ESRB. Wspólny Komitet powinien posiadać stały sekretariat, zatrudniający pracowników oddelegowanych z trzech europejskich organów nadzoru, co pozwoli na nieformalną wymianę informacji oraz na wypracowanie wspólnego podejścia kulturowego między trzema europejskimi organami nadzoru.

(40) Konieczne jest, by strony, na które mają wpływ decyzje podejmowane przez EBA, mogły wykorzystać niezbędne środki odwoławcze. W przypadku gdy EBA przysługują uprawnienia decyzyjne, w celu skutecznej ochrony praw stron oraz z uwagi na ekonomię procesową, zainteresowane strony powinny mieć prawo odwoływania się do Komisji Odwoławczej. Ze względu na efektywność i spójność Komisja Odwoławcza powinna być wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru, niezależnym od ich struktur administracyjnych i regulacyjnych. Powinna istnieć możliwość wniesienia odwołania od decyzji Komisji Odwoławczej do Sądu Pierwszej Instancji i do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich.

(41) W celu zagwarantowania pełnej autonomii i niezależności EBA powinien posiadać własny budżet, który byłby finansowany głównie z obowiązkowych składek krajowych organów nadzoru i z budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Finansowanie EBA przez Unię Europejską powinno odbywać się na podstawie porozumienia osiągniętego przez władzę budżetową zgodnie z pkt 47 porozumienia międzyinstytucjonalnego z 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami⁽²⁷⁾ (PMI). Zastosowanie powinna mieć unijna procedura budżetowa ▐ . Księgi rachunkowe powinny być badane przez Trybunał Obrachunkowy. Budżet ogólny powinien podlegać procedurze udzielania absolutorium.

(42) W odniesieniu do EBA zastosowanie ma rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)⁽²⁸⁾. EBA powinien również przystąpić do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego dochodzeń wewnętrznych prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)⁽²⁹⁾.

(43) W celu zapewnienia otwartych i przejrzystych warunków zatrudnienia i równego traktowania pracowników w stosunku do pracowników EBA powinien mieć zastosowanie Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich⁽³⁰⁾.

(44) Niezbędna jest ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa i innych poufnych informacji. ▐ Poufność informacji udostępnianych EBA i wymienianych w obrębie sieci powinna podlegać surowym i skutecznym zasadom zachowania poufności.

(45) Ochronę osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych regulują: dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych⁽³¹⁾ oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych⁽³²⁾, które w pełni obowiązują w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych do celów niniejszego rozporządzenia.

(46) Aby zapewnić przejrzyste funkcjonowanie EBA, powinno mieć do niego zastosowanie rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji⁽³³⁾.

(47) Kraje niebędące członkami Unii Europejskiej powinny mieć możliwość uczestniczenia w pracach EIOPA, zgodnie z odpowiednimi umowami, które mają zostać zawarte przez Unię;

(48) Z uwagi na fakt, iż cele niniejszego rozporządzenia, to znaczy polepszenie funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez zagwarantowanie wysokiego poziomu, skuteczności i spójności regulacji ostrożnościowej i nadzoru ostrożnościowego; ochronę deponentów i inwestorów, ochronę integralności, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych; utrzymanie stabilności systemu finansowego i wzmocnienie międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii Europejskiej, Unia Europejska może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(49) Ponieważ Europejski Organ Nadzoru Bankowego przejmuje wszystkie obecne zadania i uprawnienia Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Bankowego, należy uchylić decyzję Komisji 2009/78/WE z dnia 23 stycznia 2009 r. ustanawiającą Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego, natomiast decyzja nr 716/2009/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 września 2009 r. ustanawiająca wspólnotowy program wspierania określonych działań w obszarach usług finansowych, sprawozdawczości finansowej oraz badania sprawozdań finansowych⁽³⁴⁾ powinna zostać odpowiednio zmieniona.

(50) Należy wyznaczyć termin wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, tak aby zagwarantować, że EBA jest odpowiednio przygotowany do rozpoczęcia działalności oraz by zapewnić sprawne przekształcenie Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Bankowego w EBA,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ

USTANOWIENIE I STATUS PRAWNY

Artykuł

1

Ustanowienie organu i zakres jego działalności

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejski Organ Nadzoru ▐ (Europejski Organ Nadzoru Bankowego, zwany dalej "EBA").

2. EBA działa w zakresie uprawnień przyznanych niniejszym rozporządzeniem oraz w zakresie przepisów dyrektywy 2006/48/WE, dyrektywy 2006/49/WE, dyrektywy 2002/87/WE, rozporządzenia (WE) 1781/2006, dyrektywy 94/19/WE i w zakresie stosownych fragmentów dyrektywy 2005/60/WE, dyrektywy 2002/65/WE, dyrektywy 2007/64/WE i dyrektywy 2009/110/WE w zakresie, w jakim akty te mają zastosowanie do instytucji kredytowych i finansowych oraz właściwych organów, które je nadzorują, w tym wszystkich dyrektyw, rozporządzeń i decyzji wydanych w oparciu o te akty oraz wszelkich przyszłych aktów Unii Europejskiej powierzających zadania EBA.

2a. EBA funkcjonuje również w zakresie działań prowadzonych przez instytucje kredytowe, konglomeraty finansowe, firmy inwestycyjne, instytucje płatnicze i instytucje pieniądza elektronicznego, wraz z kwestiami ładu korporacyjnego, audytu i sprawozdawczości finansowej, pod warunkiem że działania EBA są konieczne, by zapewnić skuteczne i spójne stosowanie prawodawstwa, o którym mowa w ust. 2.

3. Przepisy niniejszego rozporządzenia pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Komisji, w szczególności na mocy art. 258 TFUE, dotyczących zapewniania przestrzegania prawa Unii.

4. Do celów EBA należy ochrona interesów publicznych przez przyczynianie się do stabilności i efektywności systemu finansowego w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej dla gospodarki Unii Europejskiej, jej obywateli i przedsiębiorstw. EBA przyczynia się do:

(i) polepszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego, w tym do należytego poziomu, skuteczności i spójności regulacji i nadzoru;

▐

(iii) zapewniania integralności, przejrzystości, efektywności i prawidłowego funkcjonowania rynków finansowych;

▐

(v) wzmocnienia międzynarodowej koordynacji nadzoru finansowego;

(va) zapobiegania arbitrażowi regulacyjnemu i zapewniania równych warunków konkurencji,

(vb) zapewnienia właściwej regulacji i właściwego nadzoru nad ryzykiem kredytowym i innymi rodzajami ryzyka, oraz

(vc) przyczynianie się do zwiększania ochrony konsumenta.

By osiągnąć powyższe cele, EBA przyczynia się do zapewnienia spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodawczych Unii Europejskiej, o których mowa w ust. 2, wspiera konwergencję nadzorczą i przedstawia opinie Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji oraz dokonuje analizy ekonomicznej rynków, dążąc do osiągnięcia swoich celów.

Wykonując zadania powierzone mu na mocy niniejszego rozporządzenia, EBA zwraca szczególną uwagę na ryzyko systemowe uczestników rynków finansowych, których upadek mógłby zagrozić działaniu systemu finansowego lub realnej gospodarki.

Wykonując swoje zadania, EBA działa niezależnie i obiektywnie, mając na względzie wyłącznie interes Unii Europejskiej.

Artykuł  1a

Europejski System Nadzoru Finansowego

1. EBA wchodzi w skład Europejskiego Systemu Nadzoru Finansowego (ESFS). Głównym celem ESFS jest zapewnienie właściwego wdrażania przepisów dotyczących sektora finansów, zachowanie stabilności finansowej, zapewnienie zaufania do całego systemu finansowego i odpowiedniej ochrony konsumentów usług finansowych.

2. W skład ESFS wchodzą:

a) Europejski System Nadzoru Finansowego, w celu zrealizowania zadań określonych w rozporządzeniu (UE) nr .../2010 (ESRB) oraz w niniejszym rozporządzeniu;

b) EBA;

c) Europejski Organ Nadzoru (giełda i papiery wartościowe) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA];

d) Europejski Organ Nadzoru (ubezpieczenia i pracownicze programy emerytalne) ustanowiony na mocy rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA];

e) Europejski Organ Nadzoru (Wspólny Komitet) w celu zrealizowania zadań określonych w art. 40 do 43 (zwany dalej "Wspólnym Komitetem");

f) organy państw członkowskich określone w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA], rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EBA];

g) Komisja, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. 7 i 9.

3. EIOPA prowadzi regularną i ścisłą współpracę z ESRB oraz z EIOPA i ESMA za pośrednictwem Wspólnego Komitetu, zapewniając międzysektorową spójność prac i osiągając wspólne stanowiska w dziedzinie nadzoru konglomeratów finansowych oraz w innych międzysektorowych kwestiach.

4. Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy z art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, strony ESFS współpracują we wzajemnym zaufaniu i szacunku, w szczególności zapewniając przepływ odpowiednich i rzetelnych informacji między sobą.

5. Organy nadzoru, które wchodzą w skład ESFS, są zobowiązane do nadzoru nad instytucjami finansowymi działającymi w Unii Europejskiej zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

Artykuł  1b

Odpowiedzialność przed Parlamentem Europejskim

Organy, o których mowa w art. 1a ust. 2 odpowiadają przed Parlamentem Europejskim.

Artykuł  2

Definicje Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

(1) "instytucje finansowe" oznaczają "instytucje kredytowe" określone w art. 4 ust. 1 dyrektywy 2006/48/WE, "firmy inwestycyjne" określone w art. 3 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2006/49/WE oraz "konglomeraty finansowe" określone w art. 2 ust. 14 dyrektywy 2002/87/WE, jednak w odniesieniu do dyrektywy 2005/60/WE "instytucje finansowe" oznaczają instytucje kredytowe i finansowe określone w art. 3 ust. 1 i 2 tej dyrektywy;

(2) "właściwe organy" oznaczają:

(i) właściwe organy określone w dyrektywach 2006/48/WE, 2006/49/WE i 2007/64/WE oraz właściwe organy, o których mowa w dyrektywie 2009/110/WE.

(ii) w odniesieniu do dyrektyw 2002/65/WE i 2005/60/WE - organy właściwe do celów zapewnienia przestrzegania przez instytucje kredytowe i finansowe wymogów tych dyrektyw;

(iii) w odniesieniu do systemów gwarancji depozytów, organy, które zarządzają systemami gwarancji depozytów zgodnie z dyrektywą 94/19/WE, lub w przypadku gdy funkcjonowaniem systemu gwarancji depozytów zarządza spółka prywatna - organ publiczny nadzorujący takie systemy na mocy dyrektywy 94/19/WE.

Artykuł  3

Status prawny

1. ESMA jest organem unijnym i posiada osobowość prawną.

2. W każdym państwie członkowskich EBA posiada zdolność prawną o najszerszym zakresie przyznanym przez prawo krajowe osobom prawnym. EBA może w szczególności nabywać lub zbywać majątek ruchomy i nieruchomy oraz być stroną w postępowaniach sądowych.

3. EBA reprezentuje jego przewodniczący.

Artykuł  4

Skład

W skład EBA wchodzą następujące organy:

(1) Rada Organów Nadzoru, która wykonuje zadania określone w art. 28;

(2) Zarząd, który wykonuje zadania określone w art. 32;

(3) przewodniczący, który wykonuje zadania określone w art. 33;

(4) dyrektor wykonawczy, który wykonuje zadania określone w art. 38;

(5) Komisja Odwoławcza, o której mowa w art. 44 i która wykonuje zadania określone w art. 46.

Artykuł  5

Siedziba główna i siedziba

Siedziba EBA mieści się we Frankfurcie.

EBA może mieć przedstawicielstwa w najważniejszych centrach finansowych Unii Europejskiej.

ROZDZIAŁ  II

ZADANIA I UPRAWNIENIA EUROPEJSKIEGO ORGANU NADZORU BANKOWEGO

Artykuł  6

Zadania i uprawnienia EBA

1. Zadania EBA obejmują:

a) przyczynianie się do ustanowienia wysokiej jakości wspólnych norm i praktyk regulacyjnych i nadzorczych, w szczególności poprzez przedstawianie opinii instytucjom Unii oraz poprzez opracowywanie wytycznych, zaleceń i projektów regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych, które powinny opierać się na aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2.

b) przyczynianie się do spójnego stosowania aktów ustawodawczych Unii, w szczególności poprzez wkład do wspólnej kultury nadzoru, zapewnianie spójnego, efektywnego i skutecznego stosowania aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, zapobieganie arbitrażowi regulacyjnemu, mediacja i rozstrzyganie sporów między właściwymi organami, zapewnianie skutecznego i spójnego nadzoru nad instytucjami finansowymi, zapewnianie spójności działań kolegiów organów nadzorczych oraz podejmowanie działań m.in. w sytuacjach nadzwyczajnych;

c) wspieranie i ułatwianie przekazywania zadań i obowiązków pomiędzy właściwymi organami;

d) ścisłą współpracę z ESRB, w szczególności poprzez dostarczanie jej wszelkich informacji koniecznych do realizacji jej zadań oraz poprzez zapewnianie podejmowania odpowiednich działań następczych w związku z jej ostrzeżeniami i zaleceniami;

e) organizowanie i przeprowadzanie analiz wzajemnych ocen właściwych organów, w tym udzielanie porad w celu zwiększenia spójności wyników w zakresie nadzoru;

f) monitorowanie i ocenę zmian na rynku podlegającym kompetencjom EBA;

fa) przeprowadzanie analiz ekonomicznych rynków w celu informowania o wykonywaniu zadań przez EBA;

fb) sprzyjanie ochronie deponentów i inwestorów;

fc) wspieranie zarządzania kryzysowego w instytucjach transgranicznych, w razie gdy kryzys może spowodować ryzyko systemowe, o którym mowa w art. 12b, prowadząc wszelkie wczesne interwencje i dokonując postępowania naprawczego lub upadłościowego dla takich instytucji za pośrednictwem Działu Awaryjno-Naprawczego ds. Banków, o którym mowa w art. 12c;

g) realizację wszelkich konkretnych zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2;

ga) nadzorowanie tych instytucji finansowych, które nie podlegają nadzorowi właściwych organów;

gb) publikowanie i regularne aktualizowanie na stronie internetowej EBA informacji dotyczących obszaru jego działań, w szczególności w obrębie zakresu jego uprawnień, które to informacje odnoszą się do zarejestrowanych instytucji finansowych, aby zapewnić opinii publicznej łatwy dostęp do informacji;

gc) przejmowanie, w stosownych przypadkach, wszystkich aktualnych i bieżących zadań Komitetu Europejskich Organów Nadzoru Bankowego (CEBS);

2. Aby zrealizować zadania określone w ust. 1, EBA posiada uprawnienia określone w niniejszym rozporządzeniu, w szczególności uprawnienia do podejmowania następujących działań:

a) opracowywanie projektów regulacyjnych norm technicznych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 7;

aa) opracowywanie projektów wykonawczych norm technicznych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 7e;

b) wydawanie wytycznych i zaleceń, zgodnie z art. 8;

c) wydawanie zaleceń w określonych przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 3;

d) podejmowanie indywidualnych decyzji skierowanych do właściwych organów w określonych przypadkach, o których mowa w art. 10 i 11;

e) podejmowanie indywidualnych decyzji skierowanych do instytucji finansowych w określonych przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 6, art. 10 ust. 3 i art. 11 ust. 4;

f) wydawanie opinii dla Parlamentu Europejskiego, Rady lub Komisji, zgodnie z art. 19;

fa) gromadzenie niezbędnych informacji dotyczących instytucji finansowych, jak określono w art. 20;

fb) opracowywania wspólnej metodyki oceny wpływu charakterystyki produktu i procesu dystrybucji na sytuację finansową instytucji i na ochronę klientów;

fc) stworzenie bazy danych zarejestrowanych instytucji finansowych w obszarze podlegającym jego kompetencji oraz - jeżeli tak stanowią akty ustawodawcze, o których mowa w art. 1 ust. 2 - na szczeblu centralnym.

fd) opracowanie regulacyjnej normy technicznej określającej minimalne informacje na temat transakcji i uczestników rynku, które są udostępniane EBA, oraz określającej sposób koordynacji zbierania danych oraz powiązania obecnych krajowych baz danych, tak by EBA miał zawsze dostęp do istotnych i koniecznych informacji na temat transakcji i rynków;

3. EBA wykonuje wyłączne uprawnienia nadzorcze dotyczące jednostek posiadających zasięg ogólnounijny lub działalności gospodarczej o zasięgu ogólnounijnym, powierzone mu w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2.

4. W ▐ celu wykonywania wyłącznych uprawnień nadzorczych na mocy ust. 3 EBA posiada odpowiednie uprawnienia do przeprowadzania dochodzeń i egzekwowania, jak określono w odpowiednim prawodawstwie, a także posiada możliwość nakładania opłat. EBA ściśle współpracuje z właściwymi organami i opiera się na ich wiedzy, strukturach i uprawnieniach w realizacji swych zadań.

Artykuł  6a

Zadania związane z ochroną konsumentów i działalnością finansową

1. Aby zwiększyć ochronę deponentów i inwestorów, EBA podejmuje przewodnią rolę w propagowaniu przejrzystości, prostoty i uczciwości na rynku produktów i usług finansowych całego jednolitego rynku, między innymi przez:

i) gromadzenie i analizowanie informacji na temat tendencji w zachowaniach konsumentów oraz składanie odnośnych sprawozdań,

ii) analizowanie i koordynowanie znajomości zagadnień finansowych i inicjatyw edukacyjnych,

iii) opracowywanie norm szkoleniowych dla przemysłu,

iv) wnoszenie wkładu w rozwój wspólnych zasad ujawniania danych oraz

v) ocenę w szczególności dostępności, podaży i kosztów uzyskania kredytu przez gospodarstwa domowe i przedsiębiorstwa, zwłaszcza MŚP.

2. EBA monitoruje nowe oraz istniejące formy działalności finansowej i może przyjmować wytyczne oraz zalecenia w dążeniu do propagowania bezpieczeństwa i dobrej kondycji rynków i zbieżności praktyk regulacyjnych.

3. EBA może również wydawać ostrzeżenia w przypadku, gdy działalność finansowa stanowi zagrożenie dla celów określonych w art. 1 ust. 4.

4. Jako swą integralną część EBA ustanawia komisję ds. innowacji finansowych, w której gromadzą się wszystkie istotne właściwe krajowe organy nadzoru w celu osiągnięciu skoordynowanego podejścia regulacyjnego i nadzorczego w stosunku do nowych lub innowacyjnych form działalności finansowej oraz udzielania porad Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji.

5. EBA może wprowadzić czasowy zakaz lub ograniczenie prowadzenia pewnych rodzajów działalności finansowej, które zagrażają uporządkowaniu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych lub stabilności całego lub części systemu finansowego w Unii, w określonych przypadkach i na warunkach określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub jeśli jest to konieczne w przypadku sytuacji nadzwyczajnej zgodnie z warunkami określonymi w art. 10.

EBA dokonuje przeglądu tej decyzji w regularnych odstępach czasu.

EBA może również oceniać potrzebę zakazywania lub ograniczania pewnych form działalności finansowej i w razie potrzeby poinformować Komisję, aby ułatwić przyjęcie zakazu lub ograniczenia.

Artykuł  7

Regulacyjne normy techniczne

1. Parlament Europejski i Rada mogą przekazywać Komisji uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych zgodnie z art. 290 TFUE w celu zapewnienia spójnej harmonizacji w dziedzinach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. Te normy regulacyjne mają charakter techniczny, nie oznaczają decyzji strategicznych, ani wyborów politycznych, a ich treść jest określana aktami ustawodawczymi, na których się opierają. Projekt regulacyjnych norm technicznych opracowywany jest przez EBA i przedkładany Komisji do zatwierdzenia. Jeśli EBA nie przedłoży Komisji projektu w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, Komisja może przyjąć regulacyjną normę techniczną.

2. Przed ich przedstawieniem Komisji EBA przeprowadza otwarte konsultacje społeczne na temat regulacyjnych norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych regulacyjnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii. EBA zasięga również opinii lub porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości, o której mowa w art. 22.

3. Po otrzymaniu od EBA projektu regulacyjnej normy technicznej Komisja przekazuje go bezzwłocznie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4. Komisja podejmuje decyzję o przyjęciu projektu regulacyjnej normy technicznej w ciągu trzech miesięcy od otrzymania projektu. Regulacyjne normy techniczne przyjmowane są w drodze rozporządzeń lub decyzji. Jeśli Komisja nie zamierza przyjąć normy, powiadamia o tym Parlament Europejski i Radę oraz podaje powody swojej decyzji.

Artykuł  7a

Niezatwierdzenie lub zmiana projektu norm regulacyjnych

1. W przypadku gdy Komisja nie zamierza zatwierdzić projektu regulacyjnych norm technicznych albo zamierza zatwierdzić je częściowo lub ze zmianami, odsyła EBA projekt regulacyjnych norm technicznych, proponując uzasadnione zmiany.

2. W terminie 6 tygodni EBA może wprowadzić zmiany do projektu regulacyjnych norm technicznych w oparciu o poprawki zaproponowane przez Komisję i przedłożyć projekt Komisji do zatwierdzenia. EBA informuje Parlament Europejski, Radę i Komisje o swojej decyzji.

3. Jeśli EBA nie zgadza się z decyzją Komisji o odrzuceniu lub zmianie pierwotnych propozycji, Parlament Europejski lub Rada mogą wezwać w terminie jednego miesiąca właściwego komisarza wraz z przewodniczącym EBA na posiedzenie ad hoc właściwej komisji Parlamentu Europejskiego lub Rady, aby przedstawili oni i wytłumaczyli swoje rozbieżności.

Artykuł  7b

Wykonanie przekazania uprawnień

1. Uprawnienia do przyjmowania norm regulacyjnych, o których mowa w art. 7, przyznaje się Komisji na okres czterech lat od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej 6 miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Delegacja uprawnień jest automatycznie przedłużana na ten sam okres, chyba że Parlament lub Rada ją wycofają zgodnie z art. 7c.

2. Z chwilą przyjęcia normy regulacyjnej Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przewodniczący EBA powiadamia Parlament Europejski i Radę o normach regulacyjnych, które zostały zatwierdzone, a do których właściwe organy nie zastosowały się.

Artykuł  7c

Sprzeciw wobec norm regulacyjnych

1. W przypadku gdy Komisja przyjmuje akt delegowany w obszarach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, stosuje się co następuje:

a) Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia o przyjęciu przez Komisję normy regulacyjnej. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o kolejne trzy miesiące,

b) akt delegowany jest publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie przed upływem tego terminu, jeżeli Parlament Europejski i Rada poinformują Komisję, że nie zamierzają zgłosić sprzeciwu. Jeżeli po upływie tego okresu ani Parlament Europejski ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, akt ten publikowany jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

c) jeśli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE instytucja, która wyraziła sprzeciw, wskazuje powody swego sprzeciwu wobec aktu delegowanego.

2. Jeśli Komisja przyjmuje normę regulacyjną, która jest taka sama jak projekt normy regulacyjnej przedłożony przez EBA, zastosowanie ma ust. 1 lit a), b) i c), z wyjątkiem tego, że okres, w którym Parlament Europejski i Rada mogą wyrazić sprzeciw wynosi miesiąc od upłynięcia trzymiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 7 ust. 4. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten przedłużany jest o kolejny miesiąc.

3. Jak tylko Komisja przekaże projekt Parlamentowi Europejskiemu i Radzie instytucje te mogą przyjąć warunkowe oświadczenie informujące wyprzedzająco o niewyrażeniu sprzeciwu, które wejdzie w życie kiedy Komisja przyjmie regulacyjną normę techniczną bez wprowadzania zmian do projektu.

4. Jeżeli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec normy regulacyjnej, nie wchodzi ona w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE instytucja, która wyraziła sprzeciw, wskazuje powody swego sprzeciwu wobec regulacyjnej normy technicznej.

Artykuł  7d

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Parlament Europejski lub Rada może odwołać przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7.

2. Decyzja o odwołaniu przekazania uprawnień kładzie kres przekazaniu uprawnień.

3. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji, czy zamierza ona odwołać przekazanie uprawnień, stara się poinformować drugą instytucję i Komisję, w odpowiednim czasie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując uprawnienia do regulacyjnej normy technicznej, które mogłyby zostać odwołane.

Artykuł  7e

Wykonawcze normy techniczne

1. Kiedy Parlament Europejski i Rada powierzają Komisji uprawnienia do przyjmowania wykonawczych norm technicznych zgodnie z art. 291 TFUE, jeśli niezbędne są jednolite warunki wykonywania prawnie wiążących aktów unijnych w obszarach szczegółowo określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, zastosowanie ma, co następuje:

a) kiedy zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, EBA sporządza projekt wykonawczych norm technicznych do przedłożenia Komisji, normy te są techniczne, nie obejmują wyborów politycznych i ograniczają się do określania warunków stosowania prawnie wiążących aktów unijnych,

b) jeśli EBA nie przedłoży Komisji projektu w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, lub wskazanym we wniosku wystosowanym do EBA przez Komisję zgodnie z art. 19, Komisja może przyjąć wykonawczą normę techniczną w drodze aktu wykonawczego.

2. Przed ich przedstawieniem Komisji EBA przeprowadza otwarte konsultacje na temat wykonawczych norm technicznych oraz dokonuje analizy ewentualnych kosztów i korzyści z nimi związanych, chyba że takie konsultacje i analizy są nieproporcjonalne w stosunku do zakresu i wpływu odnośnych norm technicznych lub w stosunku do szczególnie pilnego charakteru danej kwestii.

EBA zasięga również opinii lub porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości, o której mowa w art. 22.

3. Zgodnie z art. 291 TFUE EBA przedstawia Komisji projekty wykonawczych norm technicznych do zatwierdzenia, a jednocześnie przedstawia je Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4. W terminie trzech miesięcy od otrzymania projektów wykonawczych norm technicznych Komisja podejmuje decyzję w sprawie ich zatwierdzenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc. Jeżeli leży to w interesie Unii, Komisja może zatwierdzić projekty norm tylko częściowo lub ze zmianami.

We wszystkich przypadkach jeśli Komisja przyjmuje wykonawcze normy techniczne zmieniające projekt norm wykonawczych przedłożony przez EBA, informuje o tym Parlament Europejski i Radę.

5. Komisja przyjmuje normy w drodze rozporządzeń lub decyzji i publikuje je w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł  8

Wytyczne i zalecenia

1. W celu ustanowienia spójnych, efektywnych i skutecznych praktyk nadzorczych w ramach ESFS oraz zapewnienia wspólnego, jednolitego i spójnego stosowania prawa Unii, EBA wydaje wytyczne i zalecenia skierowane do właściwych organów lub instytucji finansowych.

1a. W stosownych przypadkach EBA przeprowadza powszechne konsultacje społeczne w sprawie wytycznych i zaleceń, a także analizuje ewentualne koszty i korzyści z nimi związane. W razie potrzeby EBA zasięga również opinii lub rady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości, o której mowa w art. 22. Te konsultacje, analizy, opinie i rady są proporcjonalne do zasięgu, charakteru i wpływu wytycznych lub zaleceń.

2. Właściwe organy i instytucje finansowe dokładają wszelkich starań, aby zastosować się do tych wytycznych i zaleceń. W ciągu dwóch miesięcy od wydania wytycznej lub zalecenia każdy właściwy organ potwierdza, czy zamierza zastosować się do tej wytycznej czy zalecenia. Jeżeli właściwe władze nie zamierzają się do nich zastosować, powiadamiają o tym EBA, podając uzasadnienie. EBA publikuje te przyczyny.

W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje danej wytycznej lub zalecenia, ▐ EBA podaje ten fakt do wiadomości publicznej.

EBA może, indywidualnie w każdym przypadku, podjąć decyzję o opublikowaniu przedstawionych przez właściwy organ powodów niezastosowania się do wytycznej lub zalecenia. Właściwy organ jest z wyprzedzeniem powiadamiany o takiej publikacji.

Jeżeli jest to wymagane w wytycznej lub zaleceniu, instytucje finansowe co roku jasno i szczegółowo informują, czy stosują się do tej wytycznej lub zalecenia.

2a. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, EBA informuje Parlament Europejski, Radę i Komisję o wydanych wytycznych i zaleceniach, wymienia właściwe organy, które się do nich nie zastosowały, i określa, jak zamierza zagwarantować, że będą one stosować się do jego zaleceń i wytycznych w przyszłości.

Artykuł  9

Naruszenie prawa Unii

1. W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje ▐ aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, w tym regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych ustanowionych zgodnie z art. 7 i 7e, lub zastosował je w sposób, który wydaje się stanowić naruszenie prawa Unii, w szczególności nie zapewniając spełnienia przez instytucje finansowe wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie, EBA podejmuje działania zgodnie z uprawnieniami określonymi w ust. 2, 3 i 6 niniejszego artykułu.

2. Na wniosek jednego bądź większej liczby właściwych organów, Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji, bądź Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości lub z własnej inicjatywy i po poinformowaniu właściwego organu, którego to dotyczy, EBA może przeprowadzać dochodzenia w sprawie domniemanego naruszenia lub niezastosowania prawa unijnego.

2a. Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 20 właściwy organ niezwłocznie przekazuje EBA wszelkie informacje uznane przez ten EBA za niezbędne dla prowadzonego przez niego dochodzenia.

3. Najpóźniej w terminie dwóch miesięcy od rozpoczęcia dochodzenia, EBA może skierować do właściwego organu, którego to dotyczy, zalecenie określające działania konieczne do zapewnienia przestrzegania prawa Unii.

3a. W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania zalecenia, właściwy organ informuje EBA o działaniach, jakie podjął lub zamierza podjąć, aby zapewnić przestrzeganie prawa Unii.

4. W przypadku gdy właściwy organ nie zapewnił przestrzegania prawa Unii w ciągu miesiąca od otrzymania zalecenia od EBA, Komisja może, po uzyskaniu informacji od EBA lub z własnej inicjatywy, wydać formalną opinię nakładającą na właściwy organ obowiązek podjęcia działań niezbędnych do przestrzegania prawa Unii. Formalna opinia Komisji uwzględnia zalecenie EBA.

Komisja wydaje taką formalną opinię najpóźniej w terminie trzech miesięcy od przyjęcia zalecenia. Komisja może przedłużyć ten okres o jeden miesiąc.

▐

EBA i właściwe organy przekazują Komisji wszelkie niezbędne informacje.

5. W terminie dziesięciu dni roboczych od daty otrzymania formalnej opinii, o której mowa w ust. 4, właściwy organ informuje Komisję i EBA o działaniach, jakie podjął lub zamierza podjąć, aby zastosować się do formalnej opinii Komisji.

6. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do formalnej opinii, o której mowa w ust. 4 ▐ , w okresie w niej przewidzianym, oraz w przypadku gdy konieczne jest terminowe zaradzenie nieprzestrzeganiu przepisów ▐ , w celu utrzymania bądź przywrócenia równych warunków konkurencji na rynku lub zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu finansowego i jego stabilności, oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do instytucji finansowych zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, EBA może przyjąć decyzję indywidualną, skierowaną do instytucji finansowej, zobowiązującą ją do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa Unii, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

Decyzja EBA jest zgodna z formalną opinią wydaną przez Komisję na mocy ust. 4.

7. Decyzje przyjęte na mocy ust. 6 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

Podejmując działania ▐ w związku z kwestiami będącymi przedmiotem formalnej opinii na mocy ust. 4 lub decyzji na mocy ust. 6, właściwe organy stosują się do formalnej opinii lub decyzji, w zależności od przypadku.

7a. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, EBA wymienia właściwe organy i instytucje finansowe, które nie zastosowały się do decyzji, o których mowa w ust. 4 i 6.

Artykuł  10

Działania podejmowane w sytuacjach nadzwyczajnych

1. W przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, które może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, EBA aktywnie ułatwia i w razie potrzeby koordynuje wszelkie działania podejmowane przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

Aby umożliwić EBA takie ułatwianie i koordynowanie działań, organ ten jest dokładnie informowany o wszelkich istotnych zmianach; jest również zapraszany do brania udziału w charakterze obserwatora we wszelkich stosownych spotkaniach organizowanych przez odpowiednie krajowe właściwe organy nadzoru.

1a. Komisja, z własnej inicjatywy lub na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, ESRB lub EBA, przyjmuje skierowaną do EBA decyzję określającą istnienie sytuacji nadzwyczajnej dla celów niniejszego rozporządzenia. Co miesiąc Komisja dokonuje przeglądu tej decyzji i ogłasza koniec sytuacji nadzwyczajnej, jak tylko jest to uzasadnione.

Jeżeli Komisja ogłosi istnienie sytuacji nadzwyczajnej, niezwłocznie informuje o tym należycie Parlament Europejski i Radę.

2. W przypadku gdy Komisja przyjęła decyzję na mocy ust. 1a i w wyjątkowych okolicznościach, kiedy niezbędne są skoordynowane działania organów krajowych w związku z niekorzystnym rozwojem sytuacji, który może zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich integralności lub stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części, EBA może przyjąć indywidualne decyzje zobowiązujące właściwe organy do podjęcia niezbędnych działań zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, w celu zaradzenia takiemu rozwojowi sytuacji przez zapewnienie spełniania przez instytucje finansowe i właściwe organy wymogów ustanowionych w tym prawodawstwie.

3. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji EBA, o której mowa w ust. 2, w okresie w niej przewidzianym oraz w przypadku gdy odpowiednie wymogi przewidziane w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, mają bezpośrednie zastosowanie w odniesieniu do instytucji finansowych, EBA może przyjąć skierowaną do instytucji finansowej decyzję indywidualną zobowiązującą tę instytucję do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z tego prawodawstwa, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4. Decyzje przyjęte na mocy ust. 3 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie.

Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z sytuacją faktyczną, będącą przedmiotem decyzji na mocy ust. 2 lub 3, są zgodne z tymi decyzjami.

Artykuł  11

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami

1. Bez uszczerbku dla uprawnień ustanowionych w art. 9, w przypadku gdy właściwy organ nie wyraża zgody na stosowanie procedury, na podjęte działanie lub jego niepodjęcie przez inny krajowy organ w dziedzinach, w których zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, wymagana jest współpraca, koordynacja lub wspólny proces decyzyjny ze strony właściwych organów więcej niż jednego państwa członkowskiego, z jego własnej inicjatywy lub na wniosek jednego lub więcej właściwych organów, których to dotyczy, EBA obejmuje główną rolę we wspieraniu właściwych organów w rozstrzyganiu sporu zgodnie z procedurą określoną w ust. 2 do 4.

2. Uwzględniając odpowiednie terminy określone w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 oraz stopień złożoności i pilności sprawy, EBA wyznacza termin zakończenia postępowania pojednawczego między właściwymi organami. Na tym etapie EBA występuje w roli mediatora.

3. Jeśli do momentu zakończenia postępowania pojednawczego zainteresowane właściwe organy nie rozstrzygną sporu, EBA - zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci - podejmuje decyzję rozstrzygającą spór i zobowiązującą te organy do podjęcia konkretnych działań ▐ , zgodnie z prawem Unii, ze skutkiem wiążącym dla zainteresowanych właściwych organów.

4. Bez uszczerbku dla uprawnień Komisji na mocy art. 258 TFUE, w przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do decyzji EBA, a w ten sposób nie zapewnia spełniania przez instytucję finansową wymogów mających do niej bezpośrednie zastosowanie na mocy aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, EBA może przyjąć skierowaną do instytucji finansowej decyzję indywidualną, zobowiązującą tę instytucję do podjęcia działań niezbędnych do wypełnienia jej obowiązków wynikających z prawa wspólnotowego, w tym do zaprzestania określonych praktyk.

4a. Decyzje przyjęte na mocy ust. 4 zastępują wszelkie decyzje przyjęte wcześniej przez właściwe organy w tej samej sprawie. Wszelkie działania podjęte przez właściwe organy w związku z sytuacją faktyczną będącą przedmiotem decyzji na mocy ust. 3 lub 4, są zgodne z tymi decyzjami.

4b. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, przewodniczący wymienia spory między właściwymi organami, osiągnięte porozumienia oraz decyzję przyjętą w celu rozstrzygnięcia takich sporów.

Artykuł  11a

Rozstrzyganie sporów między właściwymi organami na szczeblu międzysektorowym

Zgodnie z procedurą określoną w art. 11 i 42 Wspólny Komitet rozstrzyga spory międzysektorowe, które mogą wystąpić między dwoma lub większą liczbą właściwych organów, jak określono w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESMA] i rozporządzenia (UE) nr .../2010 [EIOPA].

Artykuł  12

Kolegia organów nadzorczych

1. EBA przyczynia się do promowania i monitorowania skutecznego, efektywnego i spójnego funkcjonowania kolegiów organów nadzorczych, o których mowa w dyrektywie 2006/48/WE, a także wspiera spójność stosowania prawa unijnego w ▐ kolegiach organów nadzorczych. Personel EBA może uczestniczyć we wszystkich działaniach, w tym w kontrolach na miejscu, prowadzonych wspólnie przez dwa właściwe organy lub większą ich liczbę.

2. EBA prowadzi obrady kolegiów organów nadzorczych ▐ jeśli uzna to za stosowne.

W tym celu EBA uznaje się za "właściwy organ" w rozumieniu odpowiednich przepisów.

3. EBA zajmuje się co najmniej:

a) gromadzeniem i wymianą wszelkich istotnych informacji w normalnych i nadzwyczajnych sytuacjach w celu ułatwienia pracy kolegiów organów nadzorczych oraz utworzeniem centralnego systemu, za pomocą którego informacje te udostępniane są właściwym organom w kolegiach organów nadzorczych i zarządzaniem tym systemem;

b) uruchamianiem i koordynacją ogólnounijnych testów skrajnych warunków w celu oceny odporności instytucji finansowych, zwłaszcza tych wymienionych w art. 12b, na niekorzystne zmiany na rynku, dopilnowując przy tym, by na poziomie krajowym stosowano przy takich testach jak najbardziej spójną metodykę;

c) planowaniem i prowadzeniem działalności nadzorczej w normalnych i nadzwyczajnych sytuacjach, w tym oceniając zagrożenia, na jakie są lub mogą być wystawione instytucje finansowe; oraz

d) nadzorowaniem zadań wykonywanych przez właściwe organy.

3a. EBA może określać normy regulacyjne i wykonawcze oraz wydawać wytyczne i zalecenia przyjęte zgodnie z art. 7, 7e i 8 w celu ujednolicenia funkcjonowania nadzoru i najlepszych praktyk przyjętych przez kolegia organów nadzorczych. Organy zatwierdzają pisemne uzgodnienia dotyczące funkcjonowania każdego z kolegiów w celu zagwarantowania ich harmonijnego funkcjonowania.

3b. Prawnie wiążąca rola mediatora powinna umożliwić EBA rozwiązywanie sporów między właściwymi organami zgodnie z procedurą określoną w art. 11. W razie braku porozumienia w ramach odnośnego kolegium organów nadzorczych EBA może podejmować decyzje nadzorcze mające bezpośrednie zastosowanie do danej instytucji.

Artykuł  12a

Przepisy ogólne

1. EBA zwraca szczególną uwagę na ryzyko zakłócenia usług finansowych (i) spowodowane upośledzeniem całego lub części systemu finansowego i (ii) mogące spowodować poważne negatywne konsekwencje dla rynku wewnętrznym i realnej gospodarki (ryzyko systemowe) oraz zajmuje się tym ryzykiem. Wszystkie rodzaje pośredników finansowych, rynków i infrastruktury potencjalnie mogą w pewnym stopniu mieć znaczenie systemowe.

2. EBA, we współpracy z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego, opracowuje wspólny zestaw wskaźników jakościowych i ilościowych ("deska rozdzielcza ryzyka"), który posłuży jako podstawa do wystawienia oceny przez organy nadzoru instytucjom transgranicznym określonym w art. 12b. Te oceny są regularnie weryfikowane w celu uwzględnienia istotnych zmian profilu ryzyka instytucji. Ocena organów nadzoru jest decydującym elementem przy podejmowaniu decyzji o bezpośrednim nadzorze lub interwencji w znajdującej się w trudnej sytuacji instytucji.

3. Niezależnie od aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, EBA proponuje, w razie potrzeby, dodatkowe projekty norm regulacyjnych lub wykonawczych, a także wytyczne i zalecenia dla instytucji określonych w art. 12b.

4. EBA nadzoruje instytucje transgraniczne, które mogą stwarzać ryzyko systemowe w rozumieniu art. 12b. W takim przypadku EBA działa za pośrednictwem właściwych organów.

5. EBA powołuje Dział AwaryjnoNaprawczy ds. Banków posiadający mandat do wprowadzania w życie jasno określonych sposobów działania i metod zarządzania w zakresie zarządzania kryzysowego, od procedur wczesnej interwencji po postępowanie naprawcze i upadłościowe i ich prowadzenie.

Artykuł  12b

Identyfikacja instytucji transgranicznych, które potencjalnie mogą stwarzać ryzyko systemowe

1. Rada Organów Nadzoru, po konsultacji z ESRB, może, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1, zidentyfikować instytucje transgraniczne, które - z uwagi na ryzyko systemowe, jakie mogą stwarzać - powinny podlegać bezpośredniemu nadzorowi EBA lub Działu Awaryjno-Naprawczego ds. Banków, o którym mowa w art. 12c.

2. Kryteria identyfikowania takich instytucji finansowych są spójne z kryteriami ustalonymi przez Radę Stabilności Finansowej (FSB), Międzynarodowy Fundusz Walutowy (IMF) oraz Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS).

Artykuł  12c

Dział AwaryjnoNaprawczy ds. Banków

1. Dział AwaryjnoNaprawczy ds. Banków chroni stabilność finansową i minimalizuje efekt epidemii, jaki znajdujące się w trudnej sytuacji instytucje zidentyfikowane w art. 12b powodują w pozostałej części systemu i w gospodarce ogółem i ogranicza koszty ponoszone przez podatników, respektując zasadę proporcjonalności, hierarchię wierzycieli i gwarantując jednakowe traktowanie we wszystkich krajach.

2. Dział AwaryjnoNaprawczy ds. Banków ma uprawnienia do realizowania zadań określonych ust. 1 w celu uzdrowienia znajdujących się w trudnej sytuacji instytucji lub podjęcia decyzji o likwidacji niewydolnych instytucji (co ma decydujące znaczenie dla ograniczenia pokusy nadużyć). Dział ten może między innymi zażądać dokonania modyfikacji wysokości kapitału lub płynności, rodzaju prowadzonej działalności, poprawy procedur, wyznaczenia lub zastąpienia zarządu, może zalecać uzyskanie wsparcia w postaci poręczenia, pożyczki lub wsparcia płynnościowego, zalecać całkowitą lub częściową sprzedaż, utworzenie banku zachowującego "dobre" aktywa/banku likwidującego "złe" aktywa lub banku pomostowego, zamianę długów na akcje (przy zastosowaniu odpowiednich redukcji wartości) lub tymczasowo daną instytucję upaństwowić.

3. Dział AwaryjnoNaprawczy ds. Banków składa się z ekspertów wyznaczonych przez Radę Organów Nadzoru EBA posiadających wiedzę i doświadczenie w zakresie restrukturyzacji, transformacji i likwidacji instytucji finansowych.

Artykuł  12d

Europejskie systemy gwarancji depozytów

1. EBA przyczynia się do wzmocnienia europejskiej sieci krajowych systemów gwarancji depozytów działając w ramach uprawnień przyznanych mu w niniejszym rozporządzeniu w celu zapewnienia poprawnego stosowania dyrektywy 94/19/WE z myślą o zagwarantowaniu, że krajowe systemy gwarancji depozytów są odpowiednio finansowane za składek uiszczanych przez instytucje finansowe, w tym instytucje finansowe utworzone i przyjmujące depozyty w Unii, ale mające siedziby poza Unią, jak określono w dyrektywie 94/19/WE i w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony wszystkim deponentom w zharmonizowany sposób w całej Unii, co nie narusza stabilizacyjnej ochronnej roli wzajemnych systemów gwarancyjnych, pod warunkiem że spełniają one normy unijne.

2. Artykuł 8 dotyczący uprawnień EBA w zakresie przyjmowania wytycznych i zaleceń ma zastosowanie do systemów gwarancji depozytów.

3. Komisja może przyjmować regulacyjne i wykonawcze normy techniczne, jak określono w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, zgodnie z procedurą ustaloną w art. 7 do 7d niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  12e

Europejski Fundusz Stabilności Bankowej

1. Europejski Fundusz Stabilności Bankowej (Fundusz) zostaje powołany w celu zwiększenia internalizacji kosztów systemu finansowego i udzielania pomocy w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych w zmagających się z trudnościami transgranicznych instytucjach finansowych. Instytucje finansowe działające w tylko jednym państwie członkowskim mogą przyłączyć się do Funduszu. Fundusz przyjmuje odpowiednie środki w celu uniknięcia sytuacji, w której dostępność pomocy powoduje pokusę nadużyć.

2. Europejski Fundusz Stabilności Bankowej jest finansowany z bezpośrednich składek wszystkich instytucji finansowych wymienionych w art. 12b ust. 1. Składki te są proporcjonalne do poziomu ryzyka i udziału w ryzyku systemowym, które każda z nich stwarza oraz wahań czynnika ryzyka ogólnego w czasie, zgodnie z ich "deską rozdzielczą ryzyka". Wymagane poziomy składek uwzględniają szerzej pojęte warunki gospodarcze i konieczność utrzymania przez instytucje finansowe kapitału na inne zobowiązania regulacyjne i operacyjne.

3. Europejskim Funduszem Stabilności Bankowej administruje Zarząd powoływany przez EBA na okres pięciu lat. Członkowie zarządu są wybierani spośród kandydatów zaproponowanych przez władze krajowe. Fundusz ustanawia również Radę Konsultacyjną złożoną z nieposiadających prawa głosu przedstawicieli instytucji finansowych uczestniczących w Funduszu. Zarząd Funduszu może zaproponować, aby EBA zlecił na zewnątrz zarządzanie jego płynnością renomowanym instytucjom (takim jak EBI), które zainwestują te środki w bezpieczne i płynne instrumenty.

4. W przypadku gdy skumulowane środki ze składek banków nie są wystarczające do sprostania trudnościom, Fundusz ma możliwość zwiększenia swoich środków poprzez emisję instrumentów dłużnych lub inne środki finansowe.

Artykuł  13

Przekazywanie zadań i obowiązków

1. Za zgodą osoby, której przekazano uprawnienia, właściwe organy mogą przekazywać swoje zadania i obowiązki EBA lub innym właściwym organom z zastrzeżeniem warunków określonych w niniejszym artykule. Państwa członkowskie mogą określić szczególne warunki dotyczące przekazywania obowiązków, które muszą zostać spełnione, zanim właściwe organy tych państw zawrą takie porozumienia; mogą również ograniczyć zakres takiego przekazania do elementów niezbędnych dla skutecznego nadzoru nad transgranicznymi instytucjami lub grupami finansowymi.

2. EBA zachęca do przekazywania zadań i obowiązków pomiędzy właściwymi organami i ułatwia je poprzez identyfikowanie zadań i obowiązków, które mogą zostać przekazane lub być wspólnie wykonywane, oraz poprzez promowanie najlepszych praktyk.

2a. Przekazanie obowiązków skutkuje ponownym podziałem kompetencji określonych w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. Prawo organu, któremu przekazano obowiązki, reguluje procedurę, egzekwowanie oraz administracyjny i sądowy przegląd dotyczący przekazanych obowiązków.

3. Właściwe organy informują EBA o porozumieniach w sprawie przekazania zadań i obowiązków, które zamierzają zawrzeć. Porozumienia te powinny być zawierane nie wcześniej niż po upływie jednego miesiąca od poinformowania EBA o zamiarze ich zawarcia.

EBA może wydać opinię w sprawie zamierzonego porozumienia w ciągu miesiąca od uzyskania informacji o zamiarze jego zawarcia.

EBA publikuje w odpowiedni sposób zawarte przez właściwe organy porozumienia w sprawie przekazania zadań i obowiązków, tak aby wszystkie zainteresowane strony były należycie poinformowane.

Artykuł  14

Wspólna kultura nadzoru

1. EBA odgrywa aktywną rolę w tworzeniu wspólnej europejskiej kultury nadzoru i spójnych praktyk nadzorczych, a także w zapewnianiu jednolitych procedur i spójnych podejść na terytorium Unii Europejskiej oraz wykonuje przynajmniej następujące działania:

a) wydawanie opinii dla właściwych organów;

b) promowanie skutecznej dwustronnej i wielostronnej wymiany informacji pomiędzy właściwymi organami, z pełnym poszanowaniem obowiązujących przepisów w zakresie poufności i ochrony danych przewidzianych w odpowiednim prawodawstwie wspólnotowym;

c) przyczynianie się do tworzenia wysokiej jakości jednolitych norm nadzorczych, w tym w zakresie norm sprawozdawczości, a także międzynarodowych norm księgowości zgodnie z art. 1 ust. 2a;

d) dokonywanie przeglądu stosowania odpowiednich norm regulacyjnych i wykonawczych przyjmowanych przez Komisję, wytycznych i zaleceń wydawanych przez EBA, oraz, w stosownych przypadkach, proponowanie zmian;

e) ustanawianie sektorowych i międzysektorowych programów szkoleń, ułatwianie wymian personelu oraz zachęcanie właściwych organów do częstszego korzystania z programów oddelegowania pracowników oraz innych narzędzi.

2. Celem wspierania wspólnych podejść i praktyk nadzorczych EBA może tworzyć, w stosownych przypadkach, nowe, praktyczne instrumenty i narzędzia służące zwiększaniu konwergencji.

Artykuł  15

Wzajemne oceny właściwych organów

1. W celu dalszego wspierania spójności wyników w zakresie nadzoru EBA organizuje i przeprowadza okresowo analizy wzajemnych ocen wszystkich bądź części działań realizowanych przez właściwe organy. W tym celu EBA opracowuje metody umożliwiające obiektywną ocenę i porównanie analizowanych organów. Podczas dokonywania wzajemnych ocen uwzględnia się istniejące informacje i oceny już przeprowadzone w odniesieniu do zainteresowanych właściwych organów.

2. Wzajemna ocena obejmuje ocenę między innymi następujących aspektów:

a) adekwatności zasobów i ustaleń dotyczących zarządzania właściwego organu, przy szczególnym uwzględnieniu skutecznego stosowania regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych, o których mowa w art. 7 do 7e oraz aktów ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2, oraz zdolności reagowania na zmiany na rynku;

b) uzyskanego poziomu konwergencji w stosowaniu prawa Unii i w praktykach nadzorczych, w tym regulacyjnych i wykonawczych normach technicznych, wytycznych i zaleceniach przyjętych na mocy art. 7 i 8, oraz stopnia, w jakim praktyki nadzorcze osiągają cele wyznaczone w prawie Unii;

c) dobrych praktyk opracowanych przez poszczególne właściwe organy, których przyjęcie przez inne właściwe organy byłoby korzystne;

ca) skuteczności i osiągniętego poziomu zbieżności odnośnie do egzekwowania przepisów przyjętych w ramach wprowadzania w życie prawa Unii Europejskiej, w tym środków administracyjnych i sankcji nałożonych na osoby odpowiedzialne w przypadkach, gdy nie spełniano tych przepisów.

3. Na podstawie wzajemnej oceny EBA może wydawać wytyczne i zalecenia skierowane do ▐ właściwych organów zgodnie z art. 8. EBA bierze pod uwagę wynik wzajemnej oceny przy opracowywaniu projektów regulacyjnych lub wykonawczych norm technicznych zgodnie z art. 7 do 7e. Właściwe organy starają się zastosować do rady udzielonej przez EBA. W przypadku gdy właściwy organ nie stosuje się do tych porad, informuje EBA o powodach takiego postępowania.

EBA podaje do publicznej wiadomości najlepsze praktyki, na jakie można wskazać na postawie tych wzajemnych ocen. Ponadto wszystkie inne wyniki wzajemnych ocen mogą być podawane do wiadomości publicznej, z zastrzeżeniem zgody właściwego organu będącego przedmiotem takiej wzajemnej oceny.

Artykuł  16

Funkcja koordynacji

EBA pełni rolę ogólnego koordynatora pomiędzy właściwymi organami, w tym w przypadku niekorzystnego rozwoju sytuacji, który może potencjalnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu i integralności rynków finansowych, bądź też stabilności systemu finansowego w Unii.

EBA wspiera skoordynowaną reakcję na poziomie Unii, między innymi przez:

(1) ułatwianie wymiany informacji między właściwymi organami;

(2) określanie zakresu i, w miarę możliwości i w stosownych przypadkach, sprawdzanie wiarygodności informacji, które powinny być udostępnione wszystkim zainteresowanym właściwym organom;

(3) nie naruszając przepisów art. 11, prowadzenie niewiążącej mediacji na wniosek właściwych organów lub z własnej inicjatywy;

(4) niezwłoczne powiadamianie ESRB o wszelkich potencjalnych sytuacjach nadzwyczajnych.

(4a) podejmowanie wszelkich odpowiednich działań w przypadku rozwoju sytuacji, który może zagrozić funkcjonowaniu rynków finansowych, celem ułatwienia koordynacji działań podejmowanych przez odpowiednie właściwe organy;

(4b) centralizowanie informacji otrzymanych od właściwych organów zgodnie z art. 12 i 20 będących wynikiem wypełniania przez instytucje prowadzące działalność w więcej niż jednym państwie członkowskim ich regulacyjnych obowiązków z zakresu sprawozdawczości. EBA dzieli się tymi informacjami z innymi zainteresowanym właściwymi organami.

Artykuł  17

Ocena zmian na rynku

1. EBA monitoruje i ocenia zmiany zachodzące na rynku podlegającym jego kompetencjom oraz, w stosownych przypadkach, informuje EIOPA, ESMA, ESRB oraz Parlament Europejski, Radę i Komisję o tendencjach w zakresie nadzoru mikroostrożnościowego, potencjalnych zagrożeniach i słabościach. Do swojej oceny EBA włącza analizę ekonomiczną rynków, na których działają instytucje finansowe, oraz ocenę skutków, jakie ewentualne zmiany na rynku mogą mieć dla tych rynków.

1a. ▐ EBA uruchamia i koordynuje, we współpracy z ESRB, ogólnounijne oceny odporności instytucji finansowych na niekorzystne zmiany na rynku. W tym celu EBA opracowuje, na potrzeby stosowania przez właściwe organy:

a) wspólną metodykę oceny wpływu scenariuszy gospodarczych na sytuację finansową instytucji;

b) wspólne podejścia w zakresie informowania o wynikach tych ocen odporności instytucji finansowych;

ba) wspólną metodykę oceny wpływu poszczególnych produktów lub procesów dystrybucji na sytuację finansową instytucji i na proces informowania deponentów, inwestorów i konsumentów.

2. Bez uszczerbku dla zadań ESRB określonych w rozporządzeniu (UE) nr .../2010 [ESRB], co najmniej raz w roku, a w razie potrzeby częściej, EBA przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i ESRB oceny tendencji, potencjalnych zagrożeń i słabości w obszarze podlegającym jej kompetencjom.

W ocenach tych EBA zamieszcza klasyfikację głównych zagrożeń i słabości, a także, w stosownych przypadkach, zaleca działania zapobiegawcze bądź zaradcze.

3. EBA w odpowiedni sposób uwzględnia rozwój sytuacji oraz zagrożenia i słabości na poziomie międzysektorowym, współpracując przy tym ściśle z EIOPA i ESMA za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł  18

Stosunki międzynarodowe

1. Bez uszczerbku dla kompetencji instytucji unijnych i państw członkowskich EBA może nawiązywać kontakty ▐ i zawierać porozumienia administracyjne z organami nadzoru, organizacjami międzynarodowymi oraz z administracjami krajów trzecich. Ustalenia te nie tworzą zobowiązań prawnych dla Unii Europejskiej i jej państw członkowskich, ani nie uniemożliwiają państwom członkowskim i ich właściwym organom zawierania dwustronnych lub wielostronnych porozumień z krajami trzecimi.

2. EBA zapewnia pomoc w przygotowywaniu decyzji w sprawie równoważności systemów nadzoru w krajach trzecich zgodnie z aktami ustawodawczymi, o których mowa w art. 1 ust. 2.

3. W sprawozdaniu, o którym mowa w art. 28 ust. 4a, EBA przedstawia ustalenia administracyjne uzgodnione z organizacjami międzynarodowymi lub administracjami krajów trzecich oraz wsparcie zapewnione przy przygotowywaniu decyzji w sprawie równoważności.

Artykuł  19

Inne zadania

1. Na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji lub z własnej inicjatywy EBA może przedkładać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie oraz Komisji opinie w sprawie wszelkich kwestii dotyczących obszaru podlegającego jego kompetencjom.

1a. W przypadku gdy EBA nie przedstawi projektu regulacyjnej lub wykonawczej normy technicznej w terminie określonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2 lub jeśli nie określono terminu, Komisja może zażądać takiego projektu i wyznaczyć termin jego przedłożenia.

W związku z pilnym charakterem sprawy Komisja może zażądać przedłożenia projektu regulacyjnej lub wykonawczej normy technicznej przez terminem wyznaczonym w aktach ustawodawczych, o których mowa w art. 1 ust. 2. W takim przypadku Komisja podaje stosowne uzasadnienie.

2. W zakresie ostrożnościowych ocen połączeń i przejęć objętych zakresem stosowania dyrektywy 2007/44/WE i które na mocy tej dyrektywy wymagają konsultacji między właściwymi organami z co najmniej dwóch państw członkowskich, EBA może, ▐ na wniosek jednego z zainteresowanych właściwych organów, wydawać i publikować opinie w sprawie oceny ostrożnościowej, z wyjątkiem oceny dotyczącej kryteriów w art. 19a ust. 1 lit. e) dyrektywy 2006/48/WE. Opinia ta jest wydawana bezzwłocznie i w każdym razie przed upływem okresu oceny zgodnie z dyrektywą 2007/44/WE. W obszarach, w odniesieniu do których EBA może wydawać opinie, zastosowanie ma art. 20.

Artykuł  20

Gromadzenie informacji

1. Na wniosek EBA właściwe organy ▐ państw członkowskich przekazują EBA wszelkie informacje niezbędne do wykonywania obowiązków nałożonych na EBA na mocy niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że adresat ma zgodny z prawem dostęp do właściwych danych oraz że wniosek o informacje jest niezbędny w stosunku do danego rodzaju obowiązku..

1a. EBA może również zwrócić się o przekazywanie informacji w regularnych odstępach czasu. W miarę możliwości we wnioskach tych wykorzystuje się wspólne formaty sprawozdawcze.

1b. Na podstawie należycie uzasadnionego wniosku właściwego organu państwa członkowskiego EBA może przekazać mu wszelkie informacje niezbędne to tego, aby właściwy organ mógł wypełniać swoje obowiązki, zgodnie z obowiązkiem zachowania tajemnicy służbowej określonym w prawodawstwie sektorowym i w art. 56.

1c. Zanim EBA zwróci się z wnioskiem o informacje zgodnie z niniejszym artykułem oraz w celu uniknięcia powielania obowiązków sprawozdawczości, EBA w pierwszej kolejności uwzględnia istniejące statystyki wytworzone, rozpowszechnione i opracowane przez europejski system statystyczny i Europejski System Banków Centralnych.

2. W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są terminowo udostępniane przez właściwe organy ▐ , EBA może wystąpić z należycie uzasadnionym i umotywowanym wnioskiem do innych organów nadzoru, ministerstwa finansów, o ile dysponuje ono informacjami ostrożnościowymi, banku centralnego lub urzędu statystycznego zainteresowanego państwa członkowskiego.

2a. W przypadku gdy informacje nie są dostępne lub nie są udostępniane na mocy ust. 1 lub 2 w sposób terminowy, EBA może skierować należycie uzasadniony i umotywowany wniosek bezpośrednio do stosownych instytucji finansowych. W umotywowanym wniosku podaje się powody, dla których dane dotyczące poszczególnych instytucji finansowych są niezbędne.

EBA informuje zainteresowane właściwe organy o wnioskach wystosowanych zgodnie z ust. 2 i niniejszym ustępem.

Na wniosek EBA właściwe organy ▐ wspierają EBA w gromadzeniu tych informacji.

3. EBA może wykorzystywać informacje poufne otrzymane na mocy niniejszego artykułu wyłącznie na potrzeby wykonywania obowiązków powierzonych EBA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  21

Relacje z ESRB

1. Europejski Organ Nadzoru Bankowego ściśle i regularnie współpracuje z ESRB.

2. ▐ EBA regularnie przekazuje ESRB aktualne informacje niezbędne do realizacji zadań powierzonych ESRB. Dane niezbędne do realizacji zadań ESRB, a niebędące w postaci skróconej lub zbiorczej, są jej bezzwłocznie udostępniane na uzasadniony wniosek, zgodnie z art. [15] rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESRB]. We współpracy z ESRB EBA opracowuje odpowiednie procedury wewnętrzne umożliwiające przekazywanie informacji poufnych, zwłaszcza tych dotyczących poszczególnych instytucji finansowych.

3. Zgodnie z ust. 4 i 5 EBA zapewnia właściwe działania następcze w związku z ostrzeżeniami i zaleceniami ESRB, o których mowa w art. [16] rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESRB].

4. Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia ESRB skierowanego do EBA, EBA niezwłocznie zwołuje posiedzenie Rady Organów Nadzoru i ocenia skutki takiego ostrzeżenia lub zalecenia dla realizacji swoich zadań.

W drodze odpowiedniej procedury decyzyjnej EBA podejmuje decyzję w sprawie jakichkolwiek działań, które należy podjąć w odpowiedzi na problemy wskazane w ostrzeżeniach i zaleceniach, zgodnie z uprawnieniami przyznanymi EBA na mocy niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli EBA nie podejmuje działań w związku z zaleceniem, informuje Parlament Europejski, Radę i ESRB o powodach takiego postępowania.

5. Po otrzymaniu ostrzeżenia lub zalecenia skierowanego przez ESRB do właściwego krajowego organu nadzoru, EBA korzysta w stosownych przypadkach z uprawnień przyznanych na mocy niniejszego rozporządzenia, tak aby zapewnić terminowe podjęcie działań następczych.

W przypadku gdy adresat zalecenia ESRB nie zamierza się do niego zastosować, informuje o tym Radę Organów Nadzoru i omawia z nią powody niepodjęcia działania.

Właściwy organ należycie uwzględnia poglądy Rady Organów Nadzoru, informując Parlament Europejski, Radę i ESRB zgodnie z art. 17 rozporządzenia (UE) nr .../2010 [ESRB].

6. Podczas realizacji zadań określonych w niniejszym rozporządzeniu EBA w najwyższym stopniu uwzględnia ostrzeżenia i zalecenia ESRB.

Artykuł  22

Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości

1. W celu ułatwienia prowadzenia konsultacji z zainteresowanymi stronami w dziedzinach związanych z zadaniami EBA, powołuje się Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości. Zasięga się opinii Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości w odniesieniu do działań podejmowanych zgodnie z art. 7 dotyczącym regulacyjnych norm technicznych i wykonawczych norm technicznych oraz, w zakresie, w którym nie dotyczą one poszczególnych instytucji finansowych, zgodnie z art. 8 dotyczącym wytycznych i zaleceń. Jeśli trzeba pilnie podjąć działania, a konsultacje stają się niemożliwe, informuje się jak najszybciej Grupę Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości.

Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości zbiera się co najmniej cztery razy w roku.

2. W skład Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości wchodzi 30 członków, reprezentujących w stosunku gwarantującym równowagę instytucje kredytowe i inwestycyjne działające w Unii, przedstawicieli ich pracowników, a także konsumentów i osoby korzystające z usług bankowych oraz przedstawicieli MŚP. Co najmniej pięciu członków to niezależni, wybitni naukowcy. Dziesięciu członków reprezentuje instytucje finansowe, a trzej z nich banki spółdzielcze i inwestycyjne.

▐

3. Członków Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości wyznacza Rada Organów Nadzoru EBA na wniosek odpowiednich zainteresowanych stron. W podejmowanej w tej sprawie decyzji Rada Organów Nadzoru zapewnia, w miarę możliwości, odpowiednią równowagę geograficzną i płciową oraz reprezentację zainteresowanych stron z całej Unii Europejskiej.

▐

4. EBA zapewnia Grupie Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości odpowiednią pomoc sekretariatu i dostarcza jej wszystkie niezbędne informacje. Dla członków grupy zainteresowanych stron z organizacji typu non-profit zapewnia się odpowiedni zwrot kosztów podróży. Grupa może utworzyć grupy robocze do spraw technicznych. Kadencja członków Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości wynosi dwa i pół roku, po tym okresie wybierani są nowi członkowie

Członkowie grupy mogą pełnić swoje funkcje przez dwie kolejne kadencje.

5. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości może przedstawiać EBA swoje opinie i doradzać mu we wszelkich kwestiach związanych z zadaniami EBA ze szczególnym uwzględnieniem zadań określonych w art. 7-7e, 8, 14, 15 i 17.

6. Grupa Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości uchwala swój regulamin wewnętrzny na podstawie porozumienia osiągniętego większością dwóch trzecich głosów jej członków.

7. EBA podaje do wiadomości publicznej opinie i porady Grupy Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości oraz wyniki prowadzonych konsultacji.

Artykuł  23

Środki ochronne

▐

2. W przypadku gdy dane państwo członkowskie uzna, że decyzja podjęta na mocy art. 10 ust. 2 lub art. 11 wpływa bezpośrednio i w znaczący sposób na jego obowiązki budżetowe, w ciągu dziesięciu dni roboczych od przekazania decyzji ESMA właściwemu organowi, państwo to powiadamia ESMA, Komisję i Parlament Europejski ▐ .

W powiadomieniu tym państwo członkowskie uzasadnia, dlaczego przedmiotowa decyzja wpływa na jego obowiązki budżetowe, i dostarcza ocenę skutków dotyczącą skali tego wpływu.

2a. W terminie jednego miesiąca od powiadomienia EBA i Komisji przez państwo członkowskie, EBA informuje to państwo członkowskie, czy utrzymuje swoją decyzję, czy też ją zmienia bądź unieważnia.

3. W przypadku gdy EIOPA utrzymuje lub zmienia swoją decyzję, Rada podejmuje decyzję w sprawie utrzymania lub unieważnienia decyzji EIOPA. Decyzja o utrzymaniu decyzji EIOPA podejmowana jest zwykłą większością głosów. Decyzja o unieważnieniu decyzji EIOPA podejmowana jest kwalifikowaną większości głosów. Ani w jednym ani w drugim przypadku nie bierze się pod uwagę głosów oddanych przez członków, których dotyczy ta decyzja.

3a. W przypadku gdy Rada nie podejmie decyzji w ciągu dziesięciu dni roboczych w przypadku art. 10 oraz w ciągu jednego miesiąca w przypadku art. 11, decyzja EIOPA uznaje się za utrzymaną.

3b. Jeśli decyzja przyjęta na mocy art. 10 prowadzi do wykorzystania środków ustanowionych zgodnie z art. 12d lub art. 12e, państwa członkowskie nie zwracają się do Rady o utrzymanie lub unieważnienie decyzji EBA.

Artykuł  24

Procedury decyzyjne

1. Przed podjęciem decyzji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, EBA informuje każdego wskazanego adresata danej decyzji o zamiarze jej podjęcia, wyznaczając termin, w którym adresat ten może wyrazić swoją opinię w tej sprawie, w pełni uwzględniając jej pilny charakter, złożoność i potencjalne skutki. Ma to odpowiednio zastosowanie do zaleceń, o których mowa w art. 9 ust. 4.

2. W decyzjach EBA przedstawione są powody, dla których zostały one przyjęte.

3. Adresaci decyzji EBA są informowani o środkach odwoławczych przysługujących im na mocy niniejszego rozporządzenia.

4. W przypadku gdy EBA podjął decyzję na mocy art. 10 ust. 2 lub 3, w odpowiednich odstępach czasu dokonuje jej przeglądu.

5. Decyzje podejmowane na mocy art. 9, 10 i 11 podaje się do wiadomości publicznej, określając właściwy organ lub instytucję finansową, którego lub której dotyczą, oraz główną treść tych decyzji, chyba że ich opublikowanie jest sprzeczne z interesem prawnym instytucji finansowej w zakresie ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa lub może poważnie zagrozić prawidłowemu funkcjonowaniu rynków finansowych i ich stabilności, bądź też stabilności całego systemu finansowego w Unii Europejskiej lub jego części.

ROZDZIAŁ  III

STRUKTURA ORGANIZACYJNA

SEKCJA  1

RADA ORGANÓW NADZORU

Artykuł  25

Skład

1. W skład Rady Organów Nadzoru wchodzą:

(a) przewodniczący, któremu nie przysługuje prawo głosu;

(b) przewodniczący krajowych organów publicznych właściwych w zakresie nadzoru nad instytucjami kredytowymi w poszczególnych państwach członkowskich, którzy spotykają się osobiście co najmniej dwa razy w roku;

(c) jeden przedstawiciel Komisji, któremu nie przysługuje prawo głosu;

(d) jeden przedstawiciel Europejskiego Banku Centralnego, któremu nie przysługuje prawo głosu;

(e) jeden przedstawiciel ESRB, któremu nie przysługuje prawo głosu;

(f) po jednym przedstawicielu z dwóch pozostałych europejskich organów nadzoru, którym nie przysługuje prawo głosu.

1a. Rada Organów Nadzoru zbiera się regularnie, co najmniej dwa razy w roku, na posiedzeniach z Grupą Zainteresowanych Stron z Sektora Bankowości.

2. Każdy właściwy organ jest odpowiedzialny za powołanie spośród swojego personelu zastępcy wysokiego szczebla, który może zastąpić członka Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), w przypadku gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach Rady.

3. W przypadku gdy organ, o którym mowa w ust. 1 lit. b), nie jest bankiem centralnym, członek Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), może podjąć decyzję o tym, że będzie mu towarzyszył przedstawiciel banku centralnego państwa członkowskiego, któremu nie przysługuje prawo głosu.

3a. W państwach członkowskich, w których istnieje więcej niż jeden organ właściwy w zakresie nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, organy te uzgadniają wspólnego przedstawiciela. Niemniej jednak, gdy Rada Organów Nadzoru ma omawiać kwestię, która nie znajduje się w kompetencjach krajowego organu reprezentowanego przez członka, o którym mowa w ust. 1 lit. b), członkowi temu może towarzyszyć przedstawiciel stosownego organu krajowego, któremu nie przysługuje prawo głosu.

4. W celu zastosowania się do dyrektywy 94/19/WE członkowi Rady Organów Nadzoru, o którym mowa w ust. 1 lit. b), może towarzyszyć, w stosownych przypadkach, przedstawiciel odpowiednich organów zajmujących się zarządzaniem systemami gwarantowania depozytów w poszczególnych państwach członkowskich, któremu nie przysługuje prawo głosu.

5. Rada Organów Nadzoru może podjąć decyzję o dopuszczeniu obserwatorów.

Dyrektor wykonawczy może uczestniczyć w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru bez prawa głosu.

Artykuł  26

Wewnętrzne komitety i panele

1. Rada Organów Nadzoru może powoływać wewnętrzne komitety lub panele na potrzeby konkretnych zadań powierzonych Radzie Organów Nadzoru, a także może przekazywać realizację wyraźnie określonych zadań i podejmowanie wyraźnie określonych decyzji wewnętrznym komitetom lub panelom, Zarządowi lub przewodniczącemu.

2. Do celów art. 11 Rada Organów Nadzoru zwołuje na potrzeby bezstronnego rozstrzygania sporów niezależny panel, o wyważonym składzie, w skład którego wchodzą przewodniczący i dwóch członków Rady, którzy nie mogą reprezentować właściwych organów będących stroną sporu, nie mają żadnego interesu w konflikcie ani bezpośrednich związków z zainteresowanymi właściwymi organami.

2a. Z zastrzeżeniem art. 11 ust. 2 panel proponuje Radzie Organów Nadzoru decyzję do ostatecznego przyjęcia, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 1 akapit trzeci.

2b. Rada Organów Nadzoru przyjmuje regulamin wewnętrzny dla panelu, o którym mowa w ust. 2.

Artykuł  27

Niezależność

1. Podczas wykonywania zadań powierzonych Radzie Organów Nadzoru na mocy niniejszego rozporządzenia, przewodniczący i członkowie Rady Organów Nadzoru posiadający prawo głosu działają niezależnie i obiektywnie w wyłącznym interesie Unii jako całości, oraz nie zwracają się o instrukcje do instytucji lub organów unijnych, rządu żadnego z państw członkowskich lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmują takich instrukcji.

2. Państwa członkowskie, instytucje Unii ani żadne inne podmioty publiczne bądź prywatne nie usiłują wywierać wpływu na członków Rady Organów Nadzoru w wykonywaniu przez swoich zadań.

Artykuł  28

Zadania

1. Rada Organów Nadzoru wydaje wytyczne dotyczące prac EBA i kieruje podejmowaniem decyzji, o których mowa w rozdziale II.

2. Rada Organów Nadzoru przyjmuje opinie, zalecenia i decyzje oraz doradza w kwestiach, o których mowa w rozdziale II.

3. Rada Organów Nadzoru mianuje przewodniczącego.

4. Przed dniem 30 września każdego roku Rada Organów Nadzoru, działając na podstawie wniosku Zarządu, przyjmuje program prac EBA na kolejny rok oraz przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

4a. Na wniosek Zarządu oraz na podstawie projektu sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, Rada Organów Nadzoru przyjmuje roczne sprawozdanie z działalności EBA, w tym z wykonywania obowiązków przez przewodniczącego, i przekazuje je Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu do dnia 15 czerwca każdego roku. Sprawozdanie to podawane jest do wiadomości publicznej.

5. Rada Organów Nadzoru przyjmuje wieloletni program prac EBA i przekazuje go do wiadomości Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.

Wieloletni program prac przyjmowany jest bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej i podawany jest do publicznej wiadomości.

6. Rada Organów Nadzoru przyjmuje budżet zgodnie z art. 49.

7. Rada Organów Nadzoru posiada władzę dyscyplinarną nad przewodniczącym i dyrektorem wykonawczym i może usunąć ich ze stanowiska zgodnie z (odpowiednio) art. 33 ust. 5 lub art. 36 ust. 5.

Artykuł  29

Proces decyzyjny

1. Decyzje Rady Organów Nadzoru podejmowane są zwykłą większością głosów jej członków, zgodnie z zasadą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos.

W odniesieniu do aktów określonych w art. 7 i 8 oraz środków i decyzji podejmowanych na mocy przepisów rozdziału VI i w drodze odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego Rada Organów Nadzoru podejmuje decyzje kwalifikowaną większością głosów swoich członków, jak określono w art. 16 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

W odniesieniu do decyzji podejmowanych zgodnie z art. 11 ust. 3, w przypadku decyzji podejmowanych przez organ odpowiedzialny za nadzór skonsolidowany, decyzję zaproponowaną przez panel uznaje się za przyjętą, jeżeli została zatwierdzona zwykłą większością głosów członków, chyba że zostanie ona odrzucona przez członków stanowiących mniejszość blokującą zgodnie z art. 16 ust. 4 TFUE i art. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE.

W przypadku wszystkich innych decyzji podejmowanych zgodnie z art. 11 ust. 3 decyzję zaproponowaną przez panel przyjmuje się zwykłą większością członków Rady Organów Nadzoru, zgodnie z zasadą mówiącą, że każdemu członkowi przysługuje jeden głos.

2. Posiedzenia Rady Organów Nadzoru zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

3. Rada Organów Nadzoru uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

4. Przepisy regulaminu wewnętrznego określają szczegółową procedurę głosowania, w tym również, w stosownych przypadkach, zasady dotyczące kworum. Członkowie bez prawa głosu i obserwatorzy, z wyjątkiem przewodniczącego i dyrektora wykonawczego, nie uczestniczą w obradach Rady Organów Nadzoru poświęconych poszczególnym instytucjom finansowym, chyba że art. 61 lub akty prawne, o których mowa w art. 1 ust. 2, stanowią inaczej.

SEKCJA  2

ZARZĄD

Artykuł  30

Skład

1. Zarząd składa się z przewodniczącgo ▐ oraz sześciu innych członków ▐ Rady Organów Nadzoru wybranych spośród członków Rady Organów Nadzoru posiadających prawo głosu.

Każdy członek (poza przewodniczącym) ma zastępcę, który może zastąpić członka Zarządu, gdy osoba ta nie może uczestniczyć w posiedzeniach.

Kadencja członków wybranych przez Radę Organów Nadzoru wynosi dwa i pół roku. Kadencja może zostać odnowiona jednokrotnie. Skład Zarządu jest wyważony i proporcjonalny i odzwierciedla całą Unię Europejską. Mandaty nakładają się na siebie, a zastosowanie mają odpowiednie ustalenia dotyczące rotacji.

2. Zarząd podejmuje decyzje większością głosów obecnych członków. Każdy członek ma jeden głos.

Dyrektor wykonawczy i przedstawiciel Komisji uczestniczą w posiedzeniach Zarządu bez prawa głosu.

Przedstawiciel Komisji ma prawo głosu w sprawach, o których mowa w art. 49.

Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

3. Posiedzenia Zarządu zwoływane są przez przewodniczącego z własnej inicjatywy lub na wniosek przynajmniej jednej trzeciej członków, i przewodniczy im przewodniczący.

Zarząd zbiera się przed każdym posiedzeniem Rady Organów Nadzoru i tak często, jak uzna to za konieczne. Zarząd zbiera się co najmniej pięć razy w roku na sesji ▐ .

4. Członkowie Zarządu mogą korzystać z pomocy doradców lub ekspertów, z zastrzeżeniem przepisów regulaminu wewnętrznego. Członkowie nieposiadający prawa głosu, z wyjątkiem dyrektora wykonawczego, nie uczestniczą w żadnych obradach Zarządu dotyczących poszczególnych instytucji finansowych.

Artykuł  31

Niezależność

Członkowie Zarządu działają niezależnie i obiektywnie w wyłącznym interesie Unii jako całości, oraz nie zwracają się o instrukcje do instytucji lub organów unijnych, rządu żadnego z państw członkowskich, lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmują takich instrukcji.

Państwa członkowskie, instytucje lub organy unijne ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie próbują wywierać wpływu na członków Zarządu.

Artykuł  32

Zadania

1. Zarząd dopilnowuje, aby EBA wypełniał swoją misję i wykonywał powierzone mu zadania zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Zarząd przedkłada Radzie Organów Nadzoru projekt rocznego i wieloletniego programu prac do zatwierdzenia.

3. Zarząd wykonuje swoje uprawnienia budżetowe zgodnie z art. 49 i 50.

4. Zarząd przyjmuje plan polityki kadrowej EBA oraz, zgodnie z art. 54 ust. 2, niezbędne środki wykonawcze do regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich ("regulamin pracowniczy").

5. Zgodnie z art. 58 Zarząd przyjmuje przepisy szczególne dotyczące prawa dostępu do dokumentów EBA.

▐

6a. Na podstawie projektu rocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 38 ust. 7, Zarząd przedkłada Radzie Organów Nadzoru do zatwierdzenia i przedłożenia Parlamentowi Europejskiemu roczne sprawozdanie z działalności EBA, w tym z zadań przewodniczącego.

7. Zarząd uchwala i podaje do wiadomości publicznej swój regulamin wewnętrzny.

8. Zarząd powołuje i odwołuje członków Komisji Odwoławczej zgodnie z art. 44 ust. 3 i 5.

SEKCJA  3

PRZEWODNICZĄCY

Artykuł  33

Powołanie i zadania

1. EBA jest reprezentowany przez przewodniczącego, który jest niezależnym profesjonalistą zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy.

Przewodniczący jest odpowiedzialny za przygotowywanie prac Rady Organów Nadzoru, a także za przewodniczenie posiedzeniom Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

2. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej, organizowanej i zarządzanej przez Radę Organów Nadzoru, przewodniczący powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat uczestników rynków finansowych i rynków oraz doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego.

Komisja przedstawia krótką listę trzech kandydatów Parlamentowi Europejskiemu. Po przeprowadzeniu przesłuchań tych kandydatów Parlament Europejski wybiera jednego z nich. Wybrany w ten sposób kandydat zostaje wyznaczony przez Radę Organów Nadzoru.

Rada Organów Nadzoru wybiera również spośród swoich członków zastępcę, który pełni obowiązki przewodniczącego w razie jego nieobecności. Zastępcy nie wybiera się spośród członków Zarządu.

3. Kadencja przewodniczącego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4. W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji przewodniczącego, Rada Organów Nadzoru ocenia:

(a) wyniki osiągnięte podczas pierwszej kadencji i sposób ich osiągnięcia;

(b) zadania i potrzeby EBA w następnych latach.

Na podstawie tej oceny i po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję przewodniczącego.

5. Przewodniczacy może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie ▐ przez Parlament Europejski na mocy decyzji Rady Organów Nadzoru.

Przewodniczący nie może powstrzymać Rady Organów Nadzoru od omawiania kwestii z nim związanych, w szczególności konieczności odwołania go ze stanowiska, i nie uczestniczy w obradach dotyczących tej sprawy.

Artykuł  34

Niezależność

Bez uszczerbku dla roli Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań przewodniczącego, przewodniczący nie zwraca się o instrukcje do instytucji lub organów wspólnotowych, rządu żadnego z państw członkowskich, lub do innego podmiotu publicznego lub prywatnego, ani nie przyjmuje takich instrukcji.

Państwa członkowskie, instytucje Unii oraz wszelkie inne podmioty publiczne bądź prywatne nie dążą do wywierania wpływu na przewodniczącego/przewodniczącą w wykonywaniu jego lub jej zadań.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, po zakończeniu służby przewodniczący jest nadal zobowiązany do zachowania uczciwości i dyskrecji w odniesieniu do przyjmowaniu pewnych stanowisk lub korzyści.

Artykuł  35

Sprawozdanie

1. Parlament Europejski i Rada mogą wezwać przewodniczącego lub jego zastępcę, przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu ich niezależności, do złożenia oświadczenia ▐ . Przewodniczący składa oświadczenie przed Parlamentem Europejskim i udziela odpowiedzi na wszelkie pytania posłów.

2. Przewodniczący składa Parlamentowi Europejskiemu, na żądanie i co najmniej 15 dni przed złożeniem oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, pisemne sprawozdanie z głównych działań EBA.

2a. Oprócz informacji, o których mowa w art. 7a -7e, 8, 9, 10, 11a i 18 sprawozdanie to powinno również zawierać wszelkie odpowiednie informacje, których Parlament Europejski zażąda ad hoc.

SEKCJA  4

DYREKTOR WYKONAWCZY

Artykuł  36

Powołanie

1. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej i zatwierdzeniu przez Parlament Europejski dyrektor wykonawczy powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat uczestników rynków finansowych i rynków, doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego oraz doświadczenia na stanowisku kierowniczym.

2. Po przeprowadzeniu otwartej procedury kwalifikacyjnej dyrektor wykonawczy powoływany jest przez Radę Organów Nadzoru na podstawie osiągnięć, umiejętności, wiedzy na temat instytucji finansowych i rynków, doświadczenia w zakresie regulacji rynków finansowych i nadzoru finansowego oraz doświadczenia na stanowisku kierowniczym.

3. Kadencja dyrektora wykonawczego wynosi pięć lat i może zostać jednokrotnie odnowiona.

4. W okresie dziewięciu miesięcy poprzedzających koniec pięcioletniej kadencji dyrektora wykonawczego, Rada Organów Nadzoru dokonuje jego oceny.

W ocenie tej Rada Organów Nadzoru uwzględnia w szczególności:

(a) wyniki osiągnięte podczas pierwszej kadencji i sposób ich osiągnięcia;

(b) zadania i potrzeby EBA w następnych latach.

Na podstawie tej oceny Rada Organów Nadzoru może jednokrotnie odnowić kadencję dyrektora wykonawczego.

5. Dyrektor wykonawczy może zostać odwołany ze stanowiska wyłącznie na mocy decyzji Rady Organów Nadzoru.

Artykuł  37

Niezależność

1. Bez uszczerbku dla odnośnych funkcji Zarządu i Rady Organów Nadzoru w odniesieniu do zadań dyrektora wykonawczego, dyrektor wykonawczy nie zwraca się o instrukcje do żadnego rządu, organu, organizacji lub osoby spoza EBA, ani nie przyjmuje takich instrukcji.

1a. Państwa członkowskie, instytucje UE oraz wszelkie inne podmioty publiczne bądź prywatne nie dążą do wywierania wpływu na dyrektora wykonawczego w wykonywaniu jego zadań.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, dyrektor wykonawczy po ustąpieniu ze stanowiska wciąż jest zobowiązany do postępowania w sposób uczciwy i roztropny przy obejmowaniu pewnych stanowisk lub przyjmowaniu pewnych korzyści.

Artykuł  38

Zadania

1. Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za zarządzanie EBA i przygotowuje prace Zarządu.

2. Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za wykonanie rocznego programu prac EBA pod kierownictwem Rady Organów Nadzoru i pod kontrolą Zarządu.

3. Dyrektor wykonawczy podejmuje wszelkie niezbędne środki, w szczególności przyjmuje wewnętrzne instrukcje administracyjne oraz publikuje komunikaty, w celu zapewnienia funkcjonowania EBA zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

4. Dyrektor wykonawczy przygotowuje wieloletni program prac, o którym mowa w art. 32 ust. 2.

5. Do dnia 30 czerwca każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje dla Zarządu projekt programu prac EBA na kolejny rok, jak określono w art. 32 ust. 2.

6. Dyrektor wykonawczy sporządza wstępny projekt budżetu EBA zgodnie z art. 49 i wykonuje budżet EBA zgodnie z art. 50.

7. Każdego roku dyrektor wykonawczy przygotowuje projekt sprawozdania ▐ , w tym rozdział poświęcony działalności regulacyjnej i nadzorczej EBA oraz rozdział dotyczący spraw finansowoadministracyjnych.

8. W odniesieniu do pracowników EBA dyrektor wykonawczy wykonuje uprawnienia nadane mu na mocy art. 54 i zarządza kwestiami personalnymi.

ROZDZIAŁ  IV

EUROPEJSKI SYSTEM ORGANÓW NADZORU FINANSOWEGO ▐

SEKCJA  2

EUROPEJSKIE ORGANY NADZORU (WSPÓLNY KOMITET)

Artykuł  40

Ustanowienie

1. Niniejszym ustanawia się Wspólny Komitet Europejskich Organów Nadzoru.

2. Wspólny Komitet ▐ stanowi forum, w ramach którego ESMA prowadzi regularną i ścisłą współpracę oraz zapewnia międzysektorową spójność z pozostałymi europejskimi organami nadzoru, zwłaszcza w odniesieniu do:

– konglomeratów finansowych;

– księgowości i audytu;

– analiz mikroostrożnościowych pod kątem rozwoju sytuacji, zagrożeń i słabości związanych ze stabilnością finansową;

– detalicznych produktów inwestycyjnych;

– środków przeciwdziałania praniu pieniędzy; oraz

– wymiany informacji z ESRB oraz rozwoju stosunków między ESRB a europejskimi organami nadzoru.

3. Wspólny Komitet ma specjalny personel zapewniony przez trzy europejskie organy nadzoru, który działa jako sekretariat. EBA wnosi odpowiednie środki na potrzeby ▐ kosztów administracyjnych, kosztów infrastruktury oraz kosztów operacyjnych.

Artykuł  40a

Nadzór

Jeżeli instytucja finansowa obejmuje różne sektory, Wspólny Komitet rozstrzyga spory zgodnie z art. 42.

Artykuł  41

Skład

1. W skład Wspólnego Komitetu wchodzą poszczególni przewodniczący Europejskich Organów Nadzoru, a także, w stosownych przypadkach, przewodniczący Podkomitetu powołanego na mocy art. 43.

2. Dyrektor wykonawczy, przedstawiciel Komisji i ESRB są zapraszani do uczestniczenia w charakterze obserwatorów w posiedzeniach Wspólnego Komitetu ▐ oraz Podkomitetów, o których mowa w art. 43.

3. Przewodniczący Wspólnego Komitetu ▐ wybierany jest co roku na zasadzie rotacji spośród przewodniczących Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego, Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych. Przewodniczący Wspólnego Komitetu mianowany zgodnie z niniejszym ustępem jest również mianowany wiceprzewodniczącym ESRB.

4. Wspólny Komitet ▐ uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny. W regulaminie mogą zostać wskazani dalsi uczestnicy posiedzeń Wspólnego Komitetu.

Posiedzenia Wspólnego Komitetu ▐ odbywają się co najmniej raz na dwa miesiące.

Artykuł  42

Wspólne stanowiska i wspólne akty

W ramach zadań EBA określonych w rozdziale II, a w szczególności w kontekście wykonania dyrektywy 2002/87/WE, EBA wypracowuje w stosownych przypadkach wspólne stanowiska z Europejskim Organem Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz z Europejskim Organem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych, w zależności od przypadku.

Akty na mocy art. 7, 9, 10 lub 11 niniejszego rozporządzenia związane ze stosowaniem dyrektywy 2002/87/WE i innych aktów prawnych, o których mowa w art. 1 ust. 2, które wchodzą w zakres kompetencji również Europejskiego Organu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych lub Europejskiego Organu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych są przyjmowane równolegle, w stosownych przypadkach, przez EBA i Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych.

Artykuł  43

Podkomitety

1. Do celów art. 42 w ramach Wspólnego Komitetu ▐ ustanawia się Podkomitet ds. Konglomeratów Finansowych.

2. W skład tego podkomitetu wchodzą osoby określone w art. 41 ust. 1 oraz po jednym przedstawicielu wysokiego szczebla z aktualnego personelu właściwego organu z każdego państwa członkowskiego.

3. Podkomitet wybiera spośród swoich członków przewodniczącego, który staje się również członkiem Wspólnego Komitetu ▐ .

4. Wspólny Komitet może powoływać inne podkomitety.

SEKCJA  3

KOMISJA ODWOŁAWCZA

Artykuł  44

Skład

1. Komisja Odwoławcza jest wspólnym organem trzech europejskich organów nadzoru.

2. W skład Komisji Odwoławczej wchodzi sześciu członków i sześciu zastępców; są to wysokocenione osoby posiadające udokumentowaną odpowiednią wiedzę i zawodowe doświadczenie, również w zakresie nadzoru, na wystarczająco wysokim poziomie w dziedzinie bankowości, ubezpieczeń, rynków papierów wartościowych lub innych usług finansowych, z wyłączeniem aktualnego personelu właściwych organów albo innych krajowych lub unijnych instytucji zaangażowanych w działalność EBA. Znaczna liczba członków Komisji Odwoławczej ma fachową wiedzę prawniczą wystarczającą do zapewnienia specjalistycznego doradztwa prawnego w sprawie legalności wykonywania uprawnień przez EBA.

Komisja Odwoławcza wyznacza przewodniczącego.

Decyzje Komisji Odwoławczej przyjmowane są większością głosów co najmniej czterech z sześciu jej członków. W przypadkach gdy decyzja będąca przedmiotem odwołania jest objęta zakresem zastosowania niniejszego rozporządzenia, ta większość czterech członków obejmuje co najmniej jednego z dwóch członków Komisji Odwoławczej mianowanych przez EBA.

Komisja Odwoławcza zwoływana jest przez przewodniczącego stosownie do potrzeb.

3. Dwóch członków Komisji Odwoławczej i dwóch zastępców wyznacza Zarząd EBA z listy wstępnie wyłonionych kandydatów zaproponowanej przez Komisję po opublikowaniu zaproszenia do wyrażenia zainteresowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz po konsultacji z Radą Organów Nadzoru.

Pozostali członkowie wyznaczani są zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [EIOPA] oraz rozporządzeniem (UE) nr .../2010 [ESMA].

4. Kadencja członków Komisji Odwoławczej wynosi pięć lat. Kadencja może zostać odnowiona jednokrotnie.

5. Członka Komisji Odwoławczej wyznaczonego przez Zarząd EBA nie można odwołać ze stanowiska w czasie trwania kadencji, chyba że został uznany za winnego poważnego uchybienia, a Zarząd, po konsultacji z Radą Organów Nadzoru, podejmie decyzję o jego odwołaniu.

6. EBA, Europejski Organ Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych oraz Europejski Organ Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych zapewniają Komisji Odwoławczej wsparcie operacyjne i pomoc sekretariatu za pośrednictwem Wspólnego Komitetu.

Artykuł  45

Niezależność i bezstronność

1. Członkowie Komisji Odwoławczej podejmują decyzje w sposób niezależny. Nie są związani żadnymi instrukcjami. Nie mogą oni pełnić żadnych innych funkcji w EBA, w Zarządzie ani w Radzie Organów Nadzoru.

2. Członkowie Komisji Odwoławczej nie mogą brać udziału w postępowaniu odwoławczym, jeśli są nim zainteresowani osobiście lub jeśli wcześniej działali jako przedstawiciele jednej ze stron postępowania lub jeśli uczestniczyli w podejmowaniu decyzji stanowiącej przedmiot postępowania odwoławczego.

3. Jeżeli członek komisji odwoławczej uważa, że inny członek nie powinien brać udziału w postępowaniu odwoławczym z przyczyn, o których mowa w ust. 1 i 2 bądź z innego powodu, powiadamia o tym Komisję Odwoławczą.

4. Każda strona postępowania odwoławczego może zgłosić sprzeciw wobec udziału członka Komisji Odwoławczej z powodów, o których mowa w ust. 1 i 2, lub w przypadku podejrzenia o stronniczość.

Podstawą sprzeciwu nie może być przynależność państwowa członka; sprzeciw nie jest także dopuszczalny, jeżeli strona postępowania odwoławczego - wiedząc o powodach sprzeciwu - dokonała mimo tego jakiejkolwiek innej czynności procesowej niż sprzeciw co do składu Komisji Odwoławczej.

5. Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję dotyczącą działania, które należy podjąć w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, bez udziału zainteresowanego członka.

Przy podejmowaniu tej decyzji zainteresowanego członka zastępuje w Komisji Odwoławczej jego zastępca, chyba że zastępca znajduje się w podobnej sytuacji. W takim przypadku przewodniczący wyznacza osobę zastępującą spośród innych zastępców.

6. Członkowie Komisji Odwoławczej zobowiązują się działać niezależnie i w interesie publicznym.

W tym celu składają oni oświadczenie o zobowiązaniach i deklarację, w której wykazują brak interesów, który mógłby zaważyć na ich niezależności, albo ujawniają wszelkie bezpośrednie lub pośrednie interesy, które mogłyby zaważyć na ich niezależności.

Oświadczenie i deklaracja składane są corocznie w formie pisemnej i podawane są do publicznej wiadomości.

ROZDZIAŁ  V

ŚRODKI ODWOŁAWCZE

Artykuł  46

Odwołania

1. Każda osoba fizyczna lub prawna, w tym właściwe organy, może odwołać się od decyzji EBA, o której mowa w art. 9, 10 i 11, oraz od każdej innej decyzji podjętej przez EBA zgodnie z aktami prawnymi, o których mowa w art. 1 ust. 2, która jest do niej skierowana, oraz od decyzji, która dotyczy jej bezpośrednio i indywidualnie, mimo że została przyjęta w postaci decyzji skierowanej do innej osoby.

2. Odwołanie wraz z uzasadnieniem składa się EBA w formie pisemnej w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia zainteresowanej osoby o decyzji lub - w razie braku takiego powiadomienia - od daty opublikowania decyzji przez EBA.

Komisja Odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania w terminie dwóch miesięcy od jego złożenia.

3. Odwołanie wniesione zgodnie z ust. 1 nie ma skutku zawieszającego.

Komisja Odwoławcza może jednak zawiesić wykonanie zaskarżonej decyzji, jeżeli uzna, że wymagają tego okoliczności.

4. Jeżeli odwołanie jest dopuszczalne, Komisja Odwoławcza bada, czy jest ono uzasadnione. ▐ Wzywa ona strony postępowania odwoławczego do wnoszenia w określonym terminie uwag do pism, które do nich skierowała lub do pism pochodzących od innych stron postępowania odwoławczego. Strony postępowania odwoławczego są uprawnione do ustnego przedstawienia swojego stanowiska.

5. Komisja Odwoławcza może ▐ potwierdzić decyzję podjętą przez właściwy organ EBA lub przekazać sprawę do rozstrzygnięcia właściwemu organowi EBA. Decyzja Komisji Odwoławczej jest wiążąca dla tego organu i podejmuje on zmienioną decyzję w danej sprawie.

6. Komisja Odwoławcza uchwala i publikuje swój regulamin wewnętrzny.

7. EBA publikuje zawierające uzasadnienie decyzje podejmowane przez Komisję Odwoławczą.

Artykuł  47

Skargi do Sądu ▐ i Trybunału Sprawiedliwości

1. Od decyzji podjętej przez Komisję Odwoławczą lub - w przypadku gdy nie przysługuje odwołanie do Komisji Odwoławczej - od decyzji EBA może zostać wniesiona skarga do Sądu ▐ lub Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 263 TFUE.

1a. Państwa członkowskie i instytucje unijne, jak i wszelkie osoby fizyczne i prawne mogą zaskarżyć decyzje podejmowane przez EBA bezpośrednio do Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 263 TFUE.

2. W przypadku gdy EBA jest zobowiązany do działania, ale zaniechał wydania decyzji, może zostać wszczęte postępowanie z tytułu zaniechania działania zgodnie z art. 265 TFUE przed Sądem ▐ lub Trybunałem Sprawiedliwości.

3. EBA zobowiązany jest do podjęcia niezbędnych środków w celu wykonania wyroku Sądu ▐ lub Trybunału Sprawiedliwości.

ROZDZIAŁ  VI

PRZEPISY FINANSOWE

Artykuł  48

Budżet Europejskiego Organu Nadzoru Bankowego

1. Dochody EBA, organu europejskiego zgodnie z art. 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 obejmują w szczególności następujące składniki:

(a) obowiązkowe składki uiszczane przez krajowe organy władzy publicznej właściwe w zakresie nadzoru nad instytucjami finansowymi zgodnie z zasadą ważenia głosów określoną w art. 3 ust. 3 Protokołu (nr 36) w sprawie postanowień przejściowych załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i TFUE;

(b) dotację unijną zapisaną w budżecie ogólnym Unii Europejskiej (sekcja "Komisja"); finansowanie EBA przez Unię Europejską odbywa się na podstawie porozumienia zawartego przez władzę budżetową zgodnie z pkt 47 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami.

(c) opłaty uiszczane na rzecz EBA w przypadkach określonych w odpowiednich instrumentach prawa unijnego.

2. Na wydatki EBA składają się co najmniej koszty personelu, wynagrodzenia, koszty administracyjne, koszty infrastruktury, szkolenia zawodowego oraz koszty operacyjne.

3. Dochody i wydatki równoważą się.

4. Preliminarze wszystkich dochodów i wydatków EBA są przygotowywane na każdy rok budżetowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym i wykazywane są w budżecie EBA.

Artykuł  49

Sporządzanie budżetu

1. Do dnia 15 lutego każdego roku dyrektor wykonawczy sporządza projekt preliminarza dochodów i wydatków na następny rok budżetowy i przekazuje ten wstępny projekt budżetu Zarządowi i Radzie Organów Nadzoru wraz z planem zatrudnienia. Każdego roku Rada Organów Nadzoru, na podstawie wstępnego projektu sporządzonego przez dyrektora wykonawczego i zatwierdzonego przez Zarząd, przygotowuje preliminarz dochodów i wydatków EIOPA na następny rok budżetowy. Do dnia 31 marca Rada Organów Nadzoru przekazuje Komisji preliminarz, w tym projekt planu zatrudnienia. Przed przyjęciem preliminarza projekt przygotowany przez dyrektora wykonawczego jest zatwierdzany przez Zarząd.

2. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie (▐ "władza budżetowa") preliminarz wraz ze wstępnym projektem ogólnego budżetu Unii Europejskiej.

3. Na podstawie preliminarza Komisja wprowadza do wstępnego projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej prognozy, które uważa za niezbędne w odniesieniu do planu zatrudnienia, oraz kwotę dotacji obciążającej budżet ogólny Unii Europejskiej, zgodnie z art. 313 i 314 TFUE.

4. Władza budżetowa przyjmuje plan zatrudnienia dla EBA. Władza budżetowa zatwierdza środki na dotację dla EBA.

5. Budżet EBA przyjmuje Rada Organów Nadzoru. Budżet staje się budżetem ostatecznym po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii Europejskiej. W stosownych przypadkach budżet jest odpowiednio dostosowywany.

6. Zarząd niezwłocznie powiadamia władzę budżetową o swoim zamiarze realizacji wszelkich projektów, które mogą mieć istotne skutki finansowe dla finansowania jego budżetu, zwłaszcza w zakresie projektów związanych z nieruchomościami, takich jak najem lub zakup budynków. Informuje on o tym fakcie Komisję. Jeżeli którakolwiek z władz budżetowych zamierza wydać opinię, powiadamia EBA o tym zamiarze w terminie dwóch tygodni od otrzymania informacji o projekcie dotyczącym nieruchomości. W przypadku braku odpowiedzi, EBA może przystąpić do planowanego działania.

6a. W pierwszym roku działania EBA upływającym z dniem 31 grudnia 2011 r., budżet będzie zatwierdzany przez członków odpowiednich komitetów poziomu 3, po konsultacjach z Komisją, a następnie będzie przekazywany do zatwierdzenia Radzie i Parlamentowi.

Artykuł  50

Wykonanie i kontrola budżetu

1. Dyrektor wykonawczy działa w charakterze urzędnika zatwierdzającego i wykonuje budżet EBA.

2. Do dnia 1 marca następującego po zamknięciu każdego roku budżetowego, księgowy EBA przekazuje księgowemu Komisji oraz Trybunałowi Obrachunkowemu tymczasowe sprawozdanie finansowe wraz ze sprawozdaniem z zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy. Księgowy EBA przesyła sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami również członkom Rady Organów Nadzoru, Parlamentu Europejskiego i Rady, do dnia 31 marca następnego roku.

Księgowy Komisji dokonuje następnie konsolidacji tymczasowych sprawozdań finansowych instytucji i organów zdecentralizowanych zgodnie z art. 128 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002⁽³⁵⁾ (zwanego dalej "rozporządzeniem finansowym").

3. Po otrzymaniu uwag Trybunału Obrachunkowego w sprawie tymczasowych sprawozdań finansowych EBA zgodnie z przepisami art. 129 rozporządzenia finansowego, dyrektor wykonawczy, działając na własną odpowiedzialność, sporządza ostateczne sprawozdanie finansowe EBA i przekazuje je do zaopiniowania Zarządowi.

4. Zarząd przedstawia opinię w sprawie ostatecznego sprawozdania finansowego EBA.

5. Do dnia 1 lipca następującego po zamknięciu roku budżetowego dyrektor wykonawczy przekazuje ostateczne sprawozdanie finansowe wraz z opinią Zarządu członkom Rady Organów Nadzoru, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu.

6. Ostateczne sprawozdanie finansowe jest publikowane.

7. Dyrektor wykonawczy przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na jego uwagi do dnia 30 września. Kopię odpowiedzi przesyła również Zarządowi i Komisji.

8. Dyrektor wykonawczy przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na jego wniosek oraz zgodnie z art. 146 ust. 3 rozporządzenia finansowego, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego przebiegu procedury udzielania absolutorium za dany rok budżetowy.

9. Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, przed dniem 15 maja roku N + 2, udziela EBA absolutorium z wykonania budżetu (obejmującego wszystkie koszty i przychody EBA) za rok budżetowy N.

Artykuł  51

Zasady finansowe

Zasady finansowe mające zastosowanie w odniesieniu do EBA przyjmuje Zarząd po konsultacji z Komisją. Zasady te nie mogą odbiegać od rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002⁽³⁶⁾, chyba że jest to wymagane ze względu na szczególne potrzeby operacyjne w zakresie funkcjonowania EBA i jedynie jeśli Komisja wyrazi na to wcześniej zgodę.

Artykuł  52

Środki zwalczania nadużyć finansowych

1. W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i wszelkiej innej nielegalnej działalności, wobec EBA stosują się bez żadnych ograniczeń przepisy rozporządzenia (WE) nr 1073/1999.

2. EBA przystępuje do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich dotyczącego wewnętrznych dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF)⁽³⁷⁾ oraz niezwłocznie przyjmuje stosowne przepisy odnoszące się do całego personelu EBA.

3. Decyzje dotyczące finansowania oraz wynikające z nich umowy oraz instrumenty wykonawcze muszą wyraźnie stwierdzać, że Trybunał Obrachunkowy i OLAF mogą, w razie potrzeby, przeprowadzać kontrole na miejscu wobec beneficjentów środków finansowych wydatkowanych przez EBA oraz pracowników odpowiedzialnych za przydzielenie tych środków.

ROZDZIAŁ  VII

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  53

Przywileje i immunitety

Do EBA i jego pracowników zastosowanie ma Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich.

Artykuł  54

Personel

1. Do pracowników EBA, w tym do dyrektora wykonawczego i przewodniczącego, stosują się regulamin pracowniczy, warunki zatrudnienia innych pracowników oraz zasady przyjęte wspólnie przez instytucje Unii do celów stosowania regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia.

2. Zarząd, w porozumieniu z Komisją, przyjmuje niezbędne środki wykonawcze, zgodnie z ustaleniami przewidzianymi w art. 110 regulaminu pracowniczego.

3. W odniesieniu do swoich pracowników EBA korzysta z uprawnień przyznanych organowi powołującemu na mocy regulaminu pracowniczego oraz organowi uprawnionemu do zawierania umów na mocy warunków zatrudnienia innych pracowników.

4. Zarząd przyjmuje przepisy umożliwiające oddelegowywanie ekspertów krajowych z państw członkowskich do EBA.

Artykuł  55

Odpowiedzialność EBA

1. W przypadku odpowiedzialności pozaumownej EBA naprawia szkody wyrządzone przez EBA lub przez jego pracowników przy wykonywaniu swoich obowiązków zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla systemów prawnych państw członkowskich. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w sporach dotyczących naprawy takich szkód.

2. Osobistą odpowiedzialność finansową oraz odpowiedzialność dyscyplinarną pracowników EBA wobec EBA regulują odpowiednie przepisy mające zastosowanie do pracowników EBA.

Artykuł  56

Obowiązek zachowania tajemnicy służbowej

1. Członkowie Rady Organów Nadzoru i Zarządu, dyrektor wykonawczy, a także personel EBA, w tym urzędnicy oddelegowani czasowo przez państwa członkowskie oraz wszystkie inne osoby wykonujące zadania na rzecz EBA na podstawie umów, podlegają - również po zaprzestaniu pełnienia swoich funkcji - wymogom dotyczącym tajemnicy służbowej określonym w art. 339 TFUE oraz w odpowiednich przepisach prawa unijnego w tym zakresie.

Zgodnie z regulaminem pracowniczym, o którym mowa w art. 54, po zakończeniu służby pracownik jest nadal zobowiązany do godziwego i rozważnego zachowania w odniesieniu do przyjmowania niektórych stanowisk lub pewnych korzyści.

Państwa członkowskie, instytucje lub organy unijne ani żadne inne podmioty publiczne lub prywatne nie próbują wywierać wpływu na członków personelu EBA.

2. Bez uszczerbku dla przypadków, do których zastosowanie ma prawo karne, poufne informacje uzyskane przez osoby, o których mowa w ust. 1, podczas wykonywania ich obowiązków nie mogą zostać ujawnione żadnej innej osobie ani organowi, z wyjątkiem informacji w postaci skróconej lub zbiorczej uniemożliwiającej zidentyfikowanie poszczególnych instytucji finansowych.

Ponadto obowiązek przewidziany w ust. 1 oraz w akapicie pierwszym niniejszego ustępu nie uniemożliwia EBA i krajowym organom nadzoru korzystania z informacji na potrzeby egzekwowania aktów prawnych, o których mowa w art. 1 ust. 2, a w szczególności na potrzeby postępowania w celu przyjęcia decyzji.

3. Ustępy 1 i 2 nie uniemożliwiają EBA wymiany informacji z krajowymi organami nadzoru zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz innymi przepisami prawa wspólnotowego mającymi zastosowanie do instytucji finansowych.

Informacje te podlegają warunkom dotyczącym tajemnicy służbowej określonym w ust. 1 i 2. EBA wprowadza w regulaminie wewnętrznym ustalenia praktyczne w zakresie wdrożenia zasad poufności określonych w ust. 1 i 2.

4. EBA stosuje decyzję Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom⁽³⁸⁾.

Artykuł  57

Ochrona danych

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich dotyczących przetwarzania przez nie danych osobowych na mocy dyrektywy 95/46/WE lub dla obowiązków EBA dotyczących przetwarzania przez niego danych osobowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 45/2001 podczas wypełniania powierzonych mu obowiązków.

Artykuł  58

Dostęp do dokumentów

1. W odniesieniu do dokumentów pozostających w posiadaniu EBA stosuje się rozporządzenie (WE) nr 1049/2001.

2. Do dnia 31 maja 2011 r. Zarząd przyjmuje praktyczne środki dotyczące stosowania rozporządzenia (WE) nr 1049/2001.

3. Decyzje podejmowane przez EBA zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 mogą stanowić przedmiot skarg wnoszonych do Rzecznika Praw Obywatelskich lub postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości, po odwołaniu - w stosownych przypadkach - do Rady Organów Nadzoru, na warunkach określonych odpowiednio w art. 228 i 263 TFUE.

Artykuł  59

Ustalenia językowe

1. Do EBA stosują się przepisy rozporządzenia Rady nr 1⁽³⁹⁾.

2. O wewnętrznych ustaleniach językowych EBA decyduje Zarząd.

3. Usługi tłumaczeniowe na potrzeby działalności organu zapewnia Centrum Tłumaczeń dla Organów Unii Europejskiej.

Artykuł  60

Umowa w sprawie siedziby

Niezbędne ustalenia dotyczące lokali, które mają zostać przekazane EBA w państwie członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba, oraz obiektów udostępnianych przez to państwo, jak również szczegółowe przepisy mające zastosowanie w państwie członkowskim do dyrektora wykonawczego, członków Zarządu, pracowników EBA i członków ich rodzin określa umowa w sprawie siedziby między EBA a państwem członkowskim, która zostaje zawarta po uzyskaniu zgody Zarządu.

Państwo członkowskie zapewnia EBA najlepsze możliwe warunki do prowadzenia działalności, w tym wielojęzyczne placówki szkolne o orientacji europejskiej i odpowiednie połączenia komunikacyjne.

Artykuł  61

Udział krajów trzecich

1. Udział w pracach EBA jest otwarty dla krajów niebędących członkami Unii Europejskiej, które zawarły z Unią Europejską umowy przewidujące przyjęcie i stosowanie przez nie prawa unijnego w obszarze podlegającym kompetencjom EBA, jak określono w art. 1 ust. 2.

1a. EBA może zezwolić na udział krajów trzecich, które stosują prawodawstwo uznane za równoważne w obszarach kompetencji EBA, o których mowa w art. 1 ust. 2, jak przewidziano w umowach międzynarodowych zawartych przez Unię zgodnie z art. 216 TFUE.

2. W odpowiednich postanowieniach tych umów określa się w szczególności charakter, zakres i aspekty proceduralne uczestnictwa tych krajów w pracach EBA, w tym przepisy dotyczące wkładu finansowego i pracowników. W umowach można przewidzieć uczestnictwo tych krajów w posiedzeniach Rady Organów Nadzoru w charakterze obserwatora, dopilnowując jednocześnie, by kraje te nie mogły brać udziału w obradach dotyczących poszczególnych instytucji finansowych, chyba że są one nimi bezpośrednio zainteresowane.

ROZDZIAŁ  VIII

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł  62

Działania przygotowawcze

1. W okresie następującym po wejściu niniejszego rozporządzenia w życie oraz przed ustanowieniem EBA, CEBS prowadzi działania w ścisłej współpracy z Komisją, aby przygotować zastąpienie CEBS przez EBA.

1. Gdy EBA zostanie już ustanowiony, Komisja ponosi odpowiedzialność za siedzibę administracyjną i początkowe prowadzenie działalności administracyjnej EBA do czasu uzyskania przez niego zdolności operacyjnej niezbędnej do wykonywania własnego budżetu.

W tym celu do czasu objęcia obowiązków przez dyrektora wykonawczego po jego/jej mianowaniu przez Radę Organów Nadzoru zgodnie z art. 36 Komisja może tymczasowo wyznaczyć jednego urzędnika do pełnienia obowiązków dyrektora wykonawczego. Okres ten jest ograniczony do czasu uzyskania przez EBA zdolności operacyjnej niezbędnej do wykonywania własnego budżetu.

2. Tymczasowy dyrektor wykonawczy może zatwierdzać wszelkie płatności w ramach środków przewidzianych w budżecie EBA po ich zatwierdzeniu przez Zarząd, a także zawierać umowy, w tym m.in. umowy z pracownikami, po przyjęciu planu zatrudnienia EBA.

3. Ustępy 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla uprawnień Rady Organów Nadzoru i Zarządu.

3a. EBA uznaje się za prawnego następcę CEBS. Wszystkie aktywa i zobowiązania oraz wszystkie bieżące operacje CEBS mogą zostać przekazane EBA. Niezależny audytor sporządza sprawozdanie, w którym wykazuje końcową sytuację CEBS po stronie aktywów i zobowiązań. Sprawozdanie to jest badane i zatwierdzane przez członków CEBS oraz przez Komisję przed wszelkim przekazaniem aktywów lub zobowiązań.

Artykuł  63

Przepisy przejściowe dotyczące personelu

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 54, wszystkie umowy o pracę i porozumienia o oddelegowaniu zawarte przez CEBS lub jego sekretariat i obowiązujące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia są uznawane do czasu ich wygaśnięcia. Umowy nie podlegają przedłużeniu.

2. Wszystkim pracownikom posiadającym umowę o pracę, o której mowa w ust. 1, proponuje się możliwość zawarcia umów na czas określony na mocy art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników w różnych grupach zaszeregowania określonych w planie zatrudnienia EBA.

Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia organ uprawniony do zawierania umów przeprowadzi wewnętrzną procedurę kwalifikacyjną ograniczoną do pracowników ▐ CEBS lub jego sekretariatu, o których mowa w ust. 1, w celu sprawdzenia umiejętności, operatywności i uczciwości zatrudnianych osób. Wewnętrzna procedura rekrutacyjna w pełni uwzględnia umiejętności i doświadczenie, jakie dana osoba wykaże podczas wykonywania swoich obowiązków przed zatrudnieniem.

3. W zależności od rodzaju i poziomu obejmowanych stanowisk, osobom, które pomyślnie przejdą procedurę kwalifikacyjną, zostaną zaoferowane umowy na czas określony co najmniej na okres pozostały do wygaśnięcia wcześniejszej umowy.

4. Wobec pracowników posiadających wcześniejsze umowy, którzy podejmą decyzję o nieubieganiu się o umowę na czas określony lub którym nie zostaną zaoferowane takie umowy zgodnie z ust. 2, stosują się nadal odpowiednie przepisy krajowe dotyczące umów o pracę oraz inne odpowiednie instrumenty.

Artykuł  63a

Przepisy krajowe

Państwa członkowskie podejmują wszelkie właściwe działania, by zapewnić skuteczne stosowanie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł  64

Zmiany

W decyzji ▐ 716/2009/WE wprowadza się zmianę polegającą na wykreśleniu CEBS z wykazu beneficjentów wymienionych w sekcji B załącznika do tej decyzji ▐ .

Artykuł  65

Uchylenie

Decyzja Komisji 2009/78/WE ustanawiająca ▐ CEBS traci moc z dniem 1 stycznia 2011 r.

Artykuł  66

Klauzula przeglądu

-1. Do dnia ...⁽⁴⁰⁾ Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie niezbędne wnioski w celu zwiększenia nadzoru nad instytucjami, które mogą stwarzać ryzyko systemowe, określone w art. 12b, oraz utworzenia nowych ram zarządzania kryzysem finansowym, w tym sposobów finansowania.

1. Do dnia ...^(**), a następnie co trzy lata Komisja publikuje ogólne sprawozdanie dotyczące doświadczeń zgromadzonych w związku z działalnością EBA oraz stosowaniem procedur ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu. Sprawozdanie to ▐ zawiera między innymi ocenę:

(a) konwergencji w zakresie standardowych praktyk nadzorczych osiągniętej przez właściwe organy;

(b) funkcjonowanie kolegiów organów nadzoru;

(c) postępów dokonanych w zakresie konwergencji w dziedzinie zapobiegania kryzysom, zarządzania w sytuacjach kryzysowych i rozwiązywania takich sytuacji, w tym w dziedzinie europejskich mechanizmów finansowania;

(d) czy w szczególności w świetle postępów osiągniętych w odniesieniu do spraw z lit. c) powinno się zwiększyć rolę EBA w nadzorze instytucji finansowych, które stwarzają potencjalne zagrożenie systemowe, oraz czy EBA powinien wykonywać zwiększone uprawnienia nadzorcze wobec tych instytucji;

(e) zastosowanie klauzuli ochronnej ustanowionej w art. 23. * Dz.U.:

1a. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, stwierdza, czy:

(a) należy nadal oddzielnie nadzorować banki, ubezpieczenia, pracownicze programy emerytalne, papiery wartościowe i rynki finansowe;

(b) należy kontrolować nadzór ostrożnościowy i prowadzenie działalności oddzielnie czy też powinien tego dokonywać ten sam organ nadzoru;

(c) należy uprościć i wzmocnić strukturę ESFS w celu zwiększenia spójności między poziomami makro i mikro oraz między europejskimi organami nadzoru;

(d) ewolucja ESFS jest spójna z ewolucją w skali globalnej;

(e) w ramach ESFS istnieje wystarczająca różnorodność i wysoka jakość;

(f) istnieje odpowiedni poziom odpowiedzialności i przejrzystości w odniesieniu do wymogów dotyczących publikowania;

(g) należy zachować siedzibę EBA we Frankfurcie.

2. Sprawozdanie to jest przekazywane wraz z towarzyszącymi mu wnioskami (w stosownych przypadkach) Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł  67

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie w dniu następującym po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r., z wyjątkiem art. 62 i art. 63 ust. 1 i 2, które stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia. EBA zostaje powołany w dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w ▐

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
Przewodniczący	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Sprawa została następnie odesłana do komisji parlamentarnej zgodnie z art. 57 ust. 2 akapit drugi Regulaminu (A7-0166/2010).

⁽²⁾ Opinia z dnia 22 stycznia 2010 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

⁽³⁾ Dz.U. C [...] z [...], s. [...].

⁽⁴⁾ Dz.U. C 13 z 20.1.2010, s. 1.

⁽⁵⁾ Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ....

⁽⁶⁾Dz.U. C 40 z 7.2.2001, s. 453.

⁽⁷⁾Dz.U. C 25 E z 29.1.2004, s. 394.

⁽⁸⁾Dz.U. C 175 E z 10.7.2008, s. 392.

⁽⁹⁾Dz.U. C 8 E z 14.1.2010, s. 26.

⁽¹⁰⁾Dz.U. C 9 E z 15.1.2010, s. 48.

⁽¹¹⁾Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0251.

⁽¹²⁾Teksty przyjęte, P6_TA(2009)0279.

⁽¹³⁾ Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 23.

⁽¹⁴⁾ Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 28.

⁽¹⁵⁾ Dz.U. L 25 z 29.1.2009, s. 18.

⁽¹⁶⁾ Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 1.

⁽¹⁷⁾ Dz.U. L 177 z 30.6.2006, s. 201.

⁽¹⁸⁾ Dz.U. L 135 z 31.5.1994, s. 5.

⁽¹⁹⁾ Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1.

⁽²⁰⁾Dz.U. L 345 z 8.12.2006, s. 1.

⁽²¹⁾Dz.U. L 267 z 10.10.2009, s. 7.

⁽²²⁾ Dz.U. L 309 z 25.11.2005, s. 15.

⁽²³⁾ Dz.U. L 271 z 9.10.2002, s. 16.

⁽²⁴⁾Dz.U. L 319 z 5.12.2007, s. 1.

⁽²⁵⁾Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164.

⁽²⁶⁾Dz.U. L 318 z 27.11.1998, s. 8.

⁽²⁷⁾Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.

⁽²⁸⁾ Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 1.

⁽²⁹⁾ Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15.

⁽³⁰⁾ Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1.

⁽³¹⁾ Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

⁽³²⁾ Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

⁽³³⁾ Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 43.

⁽³⁴⁾ Dz.U. L 253 z 25.9.2009, s. 8.

⁽³⁵⁾ Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

⁽³⁶⁾ Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 72.

⁽³⁷⁾ Dz.U. L 136 z 31.5.1999, s. 15.

⁽³⁸⁾ Dz.U. L 317 z 3.12.2001, s. 1.

⁽³⁹⁾ Dz.U. 17 z 6.10.1958, s. 385.

⁽⁴⁰⁾sześć miesięcy od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

^(*) Poprawki polityczne: tekst nowy lub zmieniony jest zaznaczony wytłuszczoną kursywą; skreślenia są zaznaczone symbolem ▐ .

^(**)trzy lata od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2011.351E.337
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Europejski Organ Nadzoru Bankowego (COM(2009)0501 - C7-0169/2009 - 2009/0142(COD)).
• Data aktu: 07/07/2010
• Data ogłoszenia: 02/12/2011