Skarga wniesiona w dniu 26 listopada 2010 r. - Fri-El Acerra przeciwko Komisji(Sprawa T-551/10)
(2011/C 30/92)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 29 stycznia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Fri-El Acerra Srl (Acerra, Neapol, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci M. Todino i P. Fattori)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie w całości nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 15 września 2010 r. dotyczącej pomocy państwa nr C-8/2009, w której stwierdziła ona niezgodność ze wspólnym rynkiem środka pomocy w ramach, którego Republika Włoska zamierzała udzielić wsparcia Fri-El Acerra s.r.l.
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej sprawie skarżąca podważa decyzję Komisji, zgodnie z którą pomoc jej udzielona przez władze włoskie na poczet przedsięwzięcia budowy elektrowni w Acerrze wykorzystującej biomasę, była niezgodna ze wspólnym rynkiem.
1) Zarzut pierwszy: błędne stosowanie §107 ust. 3 TFUE, błędne stosowanie wytycznych w dziedzinie pomocy państwa na cele regionalne i błędna wykładnia orzecznictwa w zakresie efektu zachęty.
Zdaniem skarżącej Komisja błędnie zastosowała formalny wymóg chronologii zawarty w pkt 38 wytycznych, dotyczący pomocy państwa na cele regionalne w latach 2007-2013, nadając efektowi zachęty rangę domniemania bezwzględnego, pomijając istotne znaczenie tej ostatniej. Komisja dokonała w związku z powyższym formalnej wykładni tego wymogu, sprzecznej z orzecznictwem w dziedzinie efektu zachęty oraz nie dokonała właściwej analizy dokumentów dostarczonych przez strony.
2) Zarzut drugi: naruszenie podstawowych zasad wspólnotowego porządku prawnego, a w szczególności naruszenie zasady tempus regit actum oraz zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań.
Zdaniem skarżącej Komisja błędnie uznała, że wymóg formalny przewidziany w wytycznych z 2007 r., opublikowanych w 2006 r. miał zastosowanie do okoliczności faktycznych powstałych przed datą tej publikacji. Tego rodzaju stosowanie wyżej wymienionego wymogu jest sprzeczne z podstawowymi zasadami wspólnotowego porządku prawnego, takimi jak zasada tempus regit actum, która wyklucza możliwość stosowania normy prawnej z mocą wsteczną, jak również zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań.
3) Zarzut trzeci: oczywisty błąd w ocenie, w zakresie w jakim Komisja dokonała wypaczenia okoliczności faktycznych, błędnie oceniając potrzebę zwiększenia zatrudnienia oraz dostaw energii do strefy przemysłowej Acerry, dochodząc tym samym do błędnego wniosku, iż przedsięwzięcie przyczyniłoby się w nieznacznym stopniu do rozwoju polityki energetycznej i rozwoju regionalnego.
Zarzut ten opiera się na argumentach, zgodnie z którymi pozwana miała:
– dokonać czysto formalnej i sprzecznej z jej własna praktyką oceny potrzeby zwiększenia zatrudnienia, nie uwzględniając rodzaju rynku i warunków ekonomicznych, w które wpisuje się program pomocy;
– nie dokonać stosownej oceny bezpośredniego wkładu jakim jest energia elektryczna wytworzona przez Fri-El dla strefy przemysłowej Acerry, nie uwzględniając przepisów włoskich w dziedzinie energetyki oraz pośredniego efektu zachęty dla rozwoju przemysłu i rozwoju regionalnego;
– nie uwzględnić wkładu Fri-El Acerra do regionalnej polityki energetycznej, jednym z celów, której jest wytwarzanie do 2013 r. określonej ilości energii elektrycznej źródeł wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii.
4) Zarzut czwarty: oczywisty błąd w ocenie w zakresie w jakim Komisja błędnie uznała, iż oceniana pomoc jest niezgodna z wytycznymi z zakresu ochrony środowiska.
Zdaniem skarżącej Komisja błędnie stwierdziła, że władze włoskie i Fri-El Acerra nie dostarczyły stosownej dokumentacji. Ponadto nie zastosowała ona wymogu zachęty określonego w wytycznych, który wymagał dokonania badania natury materialnej, a nie czysto formalnej.
