Skarga wniesiona w dniu 21 lutego 2011 r. - Chimei InnoLux przeciwko Komisji(Sprawa T-91/11)
(2011/C 113/36)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 9 kwietnia 2011 r.)
Strony
Strona skarżąca: Chimei InnoLux (Zhunan, Tajwan) (przedstawiciele: J.-F. Bellis, prawnik i R. Burton, solicitor)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Komisji nr C(2010) 8761 z dnia 8 grudnia 2010 r. wydanej w sprawie o sygn. akt COMP/39.309 - wyświetlacze ciekłokrystaliczne - w zakresie, w jakim Sąd uzna, że naruszenie dotyczyło wyświetlaczy ciekłokrystalicznych do zastosowań telewizyjnych;
– obniżenie kwoty grzywny nałożonej na skarżącą na mocy zaskarżonej decyzji;
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swej skargi skarżąca powołuje trzy zarzuty oparte o naruszenie prawa.
1) Pierwszy zarzut, oparty na twierdzeniu, że Komisja, oceniając wartość sprzedaży dla potrzeb obliczenia grzywny, zastosowała niezgodne z prawem pojęcie tzw. "bezpośredniej sprzedaży na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego w formie wyrobów przetworzonych"
Przy obliczaniu, dla potrzeb określenia wysokości grzywny, właściwej wartości sprzedaży dokonywanej przez skarżącą, Komisja uwzględniła wartość wyświetlaczy ciekłokrystalicznych włączonych do ukończonych wyrobów informatycznych i telewizyjnych, jakie skarżąca sprzedaje na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (zwanego dalej "EOG"). Zdaniem skarżącej, pojęcie "bezpośredniej sprzedaży na terenie EOG w formie wyrobów przetworzonych" jest błędne pod względem prawnym i nie może być wykorzystywane przy ocenie właściwej wartości sprzedaży. Skarżąca twierdzi, że pojęcie to oparte jest na sprzedaży wyrobów, których naruszenie nie dotyczy ani pośrednio, ani bezpośrednio; służy ono, zdaniem skarżącej, do sztucznego przesuwania sprzedaży wyświetlaczy ciekłokrystalicznych w obrębie grupy już to poza EOG, już to do wewnątrz EOG, a to według miejsca sprzedaży wyrobów ukończonych, obejmujących wyświetlacze ciekłokrystaliczne. Skarżąca jest zdania, że pojęcie to jako takie jest niezgodne z orzecznictwem sądów unijnych dotyczącym w szczególności traktowania sprzedaży wewnątrzgrupowej dla potrzeb obliczenia wysokości grzywny. Skarżąca twierdzi wreszcie, że pojęcie to, tak jak zostało ono zastosowane przez Komisję w jej decyzji, prowadzi do przejawów dyskryminacji na szkodę adresatów decyzji, które to przejawy oparte są w sposób bezprawny jedynie na formie prawnej struktury przedsiębiorstwa.
2) Zarzut drugi oparty na naruszeniu przez Komisję art. 101 TFUE oraz art. 53 układu o EOG w ten sposób, że Komisja uznała, że naruszenie rozciąga się na wyświetlacze ciekłokrystaliczne przeznaczone do zastosowania w telewizorach
Skarżąca twierdzi, że wyświetlacze ciekłokrystaliczne przeznaczone do zastosowań telewizyjnych posiadają specyficzne właściwości, a dialog dotyczący tych wyświetlaczy ma charakter powierzchowny i epizodyczny. Ponadto w swej decyzji Komisja nie wzięła pod uwagę innych dialogów dwustronnych o pogłębionym charakterze, dotyczących wyświetlaczy ciekłokrystalicznych przeznaczonych do zastosowań telewizyjnych, w których brały udział osoby trzecie. W konsekwencji zachowanie dotyczące wyświetlaczy ciekłokrystalicznych przeznaczonych do zastosowań telewizyjnych powinno było stanowić przedmiot odrębnej analizy i oceny w stosunku do zachowania dotyczącego wyświetlaczy ciekłokrystalicznych przeznaczonych do zastosowań informatycznych. W świetle tych danych skarżąca w szczególności twierdzi, że stanowisko Komisji, zdaniem której naruszenie rozciąga się na wyświetlacze ciekłokrystaliczne przeznaczone do zastosowań telewizyjnych dotknięte jest naruszeniem zasady równości traktowania oraz podstawowych wymogów proceduralnych, wobec czego należy stwierdzić nieważność decyzji, albo przynajmniej należy orzec, że dla potrzeb obliczenia wysokości grzywny Komisja powinna była ocenić czas trwania oraz ciężar możliwego naruszenia polegającego na zachowaniu dotyczącym wyświetlaczy ciekłokrystalicznych przeznaczonych do zastosowań telewizyjnych odrębnie od naruszenia dotyczącego wyświetlaczy ciekłokrystalicznych przeznaczonych do zastosowań informatycznych.
3) Zarzut trzeci oparty o to, że w celu obliczenia wysokości grzywny nałożonej na skarżącą Komisja niesłusznie włączyła do właściwej wartości wartość sprzedaży towarów innych, niż wyświetlacze ciekłokrystaliczne przeznaczone do zastosowań informatycznych i telewizyjnych
Sprzedaż wyświetlaczy ciekłokrystalicznych przeznaczonych do zastosowań medycznych, które są wykorzystywane przy produkcji materiałów medycznych, zostały błędnie uwzględnione w danych dotyczących sprzedaży, które zostały przekazane Komisji w toku postępowania administracyjnego. Biorąc pod uwagę, że zawarta w decyzji definicja wyświetlaczy przeznaczonych do zastosowań informatycznych lub telewizyjnych nie obejmuje wyświetlaczy przeznaczonych do zastosowań medycznych, skarżąca twierdzi, że sprzedaż takich wyświetlaczy przez nią powinna zostać wykluczona z właściwej wartości sprzedaży wykorzystanej dla celów obliczenia wysokości grzywny. Sprzedaż tzw. otwartych komórek ciekłokrystalicznych również została błędnie włączona do danych dotyczących sprzedaży, które zostały przekazane Komisji w toku postępowania administracyjnego. Biorąc pod uwagę, że otwarte komórki ciekłokrystaliczne nie są wyrobami ukończonymi, a decyzja nie zawiera żadnych danych o naruszeniu w zakresie półproduktów, skarżąca twierdzi, że prowadzona przez nią sprzedaż otwartych komórek ciekłokrystalicznych powinna zostać wykluczona z właściwej wartości sprzedaży wykorzystanej do obliczenia wysokości grzywny.
