Odwołanie od wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 14 października 2008 r. w sprawie F-74/07 Meierhofer przeciwko Komisji, wniesione w dniu 19 grudnia 2008 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich(Sprawa T-560/08 P)
(2009/C 55/66)
(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2009 r.)
Język postępowania: francuski
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: J. Currall i B. Eggers)
Druga strona postępowania: S. Meierhofer (Monachium, Niemcy)
Żądania wnoszącego odwołanie
– Uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 14 października 2008 r. w sprawie F-74/07 Meierhofer przeciwko Komisji;
– obciążenie każdej ze stron własnymi kosztami.
Zarzuty i główne argumenty
Odwołanie dotyczy wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej wydanego w dniu 14 października 2008 r. w sprawie F-74/07 Meierhofer przeciwko Komisji, którym Sąd stwierdził nieważność decyzji komisji konkursowej w konkursie EPSO/AD/26/05 z dnia 19 czerwca 2007 r. ze względu na naruszenie obowiązku uzasadnienia.
Sporna decyzja odmawiała dokonania na wniosek kandydata ponownej oceny decyzji komisji konkursowej stwierdzającej, iż kandydat nie zdał egzaminu ustnego składanego w ramach konkursu. Kandydatowi zabrakło na egzaminie ustanym pół punktu do wymaganej minimalnej liczby punktów. Zgodnie z ogłoszeniem o konkursie egzamin ustny jest oceniany za pomocą jednej całościowej oceny.
Odwołanie kwestionuje wymogi dotyczące obowiązku uzasadnienia decyzji przez komisję konkursową oraz kryteria kontroli przez sąd wspólnotowy. Wnosząca odwołanie kwestionuje w szczególności stwierdzenie Sądu do spraw Służby Publicznej, zgodnie z którym "w szczególnych przypadkach", na przykład w przypadku oceny nieznacznie poniżej minimalnej liczby punktów, poinformowanie kandydata wykluczonego z konkursu na etapie egzaminu ustnego jedynie o całościowej ocenie nie jest wystarczająca z punktu widzenia obowiązku uzasadnienia.
W uzasadnieniu odwołania wnosząca odwołanie podnosi, że takie stanowisko powoduje niepewność prawa:
– Po pierwsze zgodnie z utrwalonym orzecznictwem obowiązek uzasadnienia musi pozostawać w zgodzie z gwarancją tajności, która zgodnie z art. 6 załącznika III do regulaminu pracowniczego obowiązuje dla prac komisji konkursowej i która zakazuje rozpowszechniania stanowisk poszczególnych członków komisji konkursowej oraz ujawniania szczegółowych informacji dotyczących oceny danych kandydatów lub w porównaniu z innymi.
– Po drugie przeprowadzone przez Sąd porównanie z przypadkami, w których chodzi o dostęp do dokumentów jest być może nietrafne, ponieważ art. 6 załącznika III do regulaminu nie przewiduje żadnego uregulowania wyjątków ani kompromisu różnych interesów.
– Po trzecie Sad zignorował orzecznictwo, zgodnie z którym obowiązek uzasadnienia musi być w odpowiednim stosunku do danego środka a sądowi powinna zostać jedynie stworzona możliwość zbadania zgodności z prawej decyzji. Ponieważ następcza kontrola decyzji ustnej przez sąd wspólnotowy jest zgodnie z naturą rzeczy niemożliwa, sąd ten ograniczał się dotychczas w istocie do badania przestrzegania przepisów proceduralnych i ogłoszenia o konkursie.
Ponadto zaskarżony wyrok powoduje niepewność prawa w odniesieniu do rozróżnienia między różnymi rodzajami środków proceduralnych, jeżeli chodzi o żądanie udostępnienia poufnych dokumentów przez organ i okoliczności, kiedy odmowa ich udostępnienia może być wykorzystywania przeciwko zainteresowanemu (środki organizacji postępowania i decyzje w przedmiocie dowodów). W niniejszym przypadku Sąd dokonał również fundamentalnie błędnej interpretacji stanowiska Komisji, ponieważ w żaden sposób nie odmawiała ona takiego udostępnienia. Komisja wyjaśniła bowiem, że nie może przedstawić żądanych dokumentów na podstawie zarządzenia Sądu w przedmiocie środków organizacji postępowania, lecz że czeka na decyzję (w przedmiocie dowodu) składu orzekającego.
