Skarga wniesiona w dniu 15 grudnia 2008 r. - Hansen & Rosenthal i H & R Wax Company Vertrieb przeciwko Komisji(Sprawa T-544/08)
(2009/C 55/57)
(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2009 r.)
Język postępowania: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Hansen & Rosenthal KG (Hamburg, Niemcy), H & R Wax Company Vertrieb GmbH (Hamburg, Niemcy) (przedstawiciele: Rechtsanwälte J. Schulte i A. Lober)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji Komisji Wspólnot Europejskich C (2008) 5476 wersja ostateczna z dnia 1 października 2008 r. w sprawie COMP/39181 - Woski do świec, w zakresie w jakim dotyczy ona skarżących;
– ewentualnie, uchylenie bądź - również tytułem ewentualnym
– obniżenie grzywny nałożonej na skarżące;
– obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące kwestionują decyzję Komisji C(2008) 5476 wersja ostateczna z dnia 1 października 2008 r. w sprawie COMP/ 39.181 - Woski do świec, w której pozwana stwierdziła, że pewne przedsiębiorstwa, w tym skarżące, naruszyły art. 81 ust. 1 WE i art. 53 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym z powodu udziału w ciągłym porozumieniu lub ciągłej uzgodnionej praktyce w sektorze wosku parafinowego.
Na poparcie swojej skargi skarżące podnoszą sześć zarzutów.
W zarzucie pierwszym skarżące zarzucają to, że decyzja jest obarczona poważnym brakiem w uzasadnieniu. Z powodu naruszenia art. 81 WE i z powodu związanego z tym naruszenia prawa do obrony skarżących należy zatem - ich zdaniem - stwierdzić nieważność tej decyzji.
W zarzucie drugim skarżące twierdzą, iż przesłanki naruszenia art. 81 WE nie są spełnione. Zdaniem skarżących przede wszystkim nie ma wspólnego celu, do którego dążyłyby one same i pozostali wytwórcy parafiny. Skarżące utrzymują, iż nie uczestniczyły w porozumieniach ograniczających konkurencję lub w uzgodnionych praktykach. Wysłanie pisma w sprawie podwyższenia cen nie służyło zatem wprowadzeniu w życiu antykonkurencyjnych porozumień bądź uzgodnionych praktyk, lecz miało miejsce w ramach stosunków dostawcy z odbiorcami. Ponadto wymiana informacji nie doprowadziła również do ograniczenia konkurencji.
Pomocniczo skarżące kwestionują w zarzutach od trzeciego do szóstego kwotę nałożonej na nie grzywny:
– Komisja niesłusznie zastosowała wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien, które zostały wydane dopiero w 2006 r., choć domniemane naruszenie zostało zakończone wiosną 2005 r. Komisja naruszyła zatem zasadę samozwiązania się, zasadę niedziałania prawa wstecz i zasadę legalności;
– w zarzucie czwartym skarżące zarzucają Komisji błędne obliczenie obrotu właściwego dla celów wymierzenia grzywny. We wchodzących w rachubę latach 2002-2004 skarżące osiągnęły ze sprzedaży produktów parafinowych obrót w wysokości tylko 18,97 mln EUR. Komisja przyjęła jednak za podstawę obliczenia grzywny obrót w wysokości 26 mln EUR;
– w zarzucie piątym skarżące zarzucają Komisji to, że popełniła błąd w ocenie w odniesieniu do wagi naruszenia. Ustalenie na 17 % części obrotu związanego z naruszeniem z uwagi na wagę naruszenia, jak i opłaty za wejście, narusza zasadę proporcjonalności. Ponadto nie uwzględniono w wystarczający sposób rozmiaru i znaczenia przedsiębiorstw;
– w zarzucie szóstym skarżące twierdzą, że Komisja błędnie ustaliła czas trwania przypisywanego im naruszenia. Nie udowodniła ona udziału skarżących w domniemanych ograniczeniach konkurencji w odniesieniu do całego okresu zarzucanego skarżącym.
