Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 24 września 2008 r. w sprawie T-20/03 Kahla/Thüringen Porzellan GmbH, popierana przez Freistaat Thüringen i Republikę Federalną Niemiec, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione w dniu 3 grudnia 2008 r. przez Kahla/Thüringen Porzellan GmbH(Sprawa C-537/08 P)
(2009/C 44/56)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 21 lutego 2009 r.)
Strony
Wnosząca odwołanie: Kahla/Thüringen Porzellan GmbH (przedstawiciele: M. Schütte, Rechtsanwalt, S. Zühlke, Rechtsanwältin i P. Werner, Rechtsanwalt)
Druga strona postępowania: Freistaat Thüringen, Republika Federalna Niemiec, Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącej odwołanie
– Uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 24 września 2008 r. w sprawie T-20/03 Kahla/Thüringen Porzellan GmbH przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, w zakresie w jakim dotyczy on środków nr 15 i 26 oraz orzeczenia w sprawie kosztów;
– stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 2 lit. d) i g) decyzji Komisji 2003/643/WE z dnia 13 maja 2003 r. w sprawie pomocy państwa przyznanej przez Niemcy na rzecz Kahla Porzellan GmbH i Kahla/Thüringen Porzellan GmbH(1) oraz art. 2 tej decyzji, w zakresie w jakim dotyczy on środków nr 15 i 26, w każdym razie w zakresie w jakim nakazano w nim odzyskanie pomocy przyznanej w drodze środków nr 15 i 26;
– ewentualnie, uchylenie zaskarżonego wyroku w części, w której zostało w nim stwierdzone, że otrzymane subwencje na tworzenie miejsc pracy należy traktować w całości jako korzyść przysporzoną wnoszącej odwołanie i w związku z tym powinny one zostać odzyskane;
– obciążenie drugiej strony postępowania kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Przedmiotem niniejszego odwołania jest wyrok Sądu Pierwszej Instancji, w którym oddalił on skargę wnoszącej odwołanie wniesioną na decyzję Komisji 2003/643/WE z dnia 13 maja 2003 r. w sprawie pomocy państwa przyznanej przez Niemcy na rzecz Kahla Porzellan GmbH i Kahla/Thüringen Porzellan GmbH, w zakresie w jakim decyzja ta dotyczy pomocy finansowej przyznanej Kahla/Thüringen Porzellan GmbH.
Wnosząca odwołanie opiera swoje odwołanie na dwóch głównych zarzutach i na jednym pomocniczym zarzucie. Jej zdaniem wyrok zapadł z naruszeniem prawa wspólnotowego, gdyż opiera się on na błędnym zastosowaniu fundamentalnych zasad pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań. Na wypadek gdyby Trybunał nie przychylił się do argumentacji przedstawionej w odwołaniu, wnosząca odwołanie podnosi, że w każdym razie niektóre stwierdzenia poczynione w wyroku stanowią naruszenie art. 87 ust. 1 WE.
Jeśli chodzi o pierwszy zarzut odwołania, Sąd naruszył zasadę pewności prawa, orzekając w wyroku, iż zatwierdzone przez Komisję uregulowanie w sprawie programu na rzecz inwestycji dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP) zawierało od początku ograniczenie odnoszące się do przedsiębiorstw przeżywających trudności oraz że zatwierdzone przez Komisję uregulowanie dotyczące § 249h Arbeitsförderungsgesetz (AFG, ustawy o wspieraniu zatrudnienia) zawierało od początku wyłączenie z zakresu jego zastosowania w odniesieniu do prywatnych przedsiębiorstw.
Jeśli chodzi o drugi zarzut odwołania, Sąd naruszył zasadę ochrony uzasadnionych oczekiwań, twierdząc, iż brak wyraźnych ograniczeń w decyzjach Komisji w sprawie zatwierdzenia programu na rzecz inwestycji dla MŚP bądź w sprawie uznania, że § 249h AFG nie ma charakteru pomocy - w ich wersji opublikowanej w Dzienniku Urzędowym lub dostępnej publicznie w inny sposób - nie może to prowadzić do powstania po stronie skarżącej uzasadnionych oczekiwań co do zgodności z prawem środków i w związku z tym można wymagać od skarżącej, by na podstawie publicznie dostępnych dokumentów dowiedziała się, czy pomoc jest zgodna z prawem.
Wreszcie jeśli chodzi o trzeci, pomocniczy zarzut odwołania, Sąd naruszył art. 87 WE, stwierdzając - bez przeprowadzenia oceny oszczędności rzeczywiście uzyskanych przez skarżącą - że na podstawie spornego środka otrzymała ona korzyść w rozumieniu prawa w dziedzinie pomocy w wysokości przyznanej subwencji.
______
(1) Dz.U. L 227, s. 12.
