Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji wydanego w dniu 18 września 2008 r. w sprawie T-47/05, Angé Serrano i in. przeciwko Parlamentowi, wniesione w dniu 18 listopada 2008 r. przez Pilar Angé Serrano, Jean-Marie Brasa, Adolfo Orcajo Teresę, Dominieka Decoutere, Armina Hau, Francisco Javiera Solanę Ramosa(Sprawa C-496/08 P)
(2009/C 44/46)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 21 lutego 2009 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Pilar Angé Serrano, Jean-Marie Bras, Adolfo Orcajo Teresa, Dominiek Decoutere, Armin Hau, Francisco Javier Solana Ramos (przedstawiciel: adwokat E. Boigelot)
Druga strona postępowania: Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej
Żądania wnoszącego odwołanie
– stwierdzenie dopuszczalności i zasadności odwołania i co za tym idzie:
– jeśli chodzi o P. Angé Serrano, J-M. Brasa i A. Orcajo Teresę, uchylenie zaskarżonego wyroku, z jednej strony, w części dotyczącej umorzenia postępowania w stosunku do wymienionych osób w zakresie ich pierwszego żądania i z drugiej strony, w części dotyczącej odrzucenia wniosku o przyznanie odszkodowania;
– jeśli chodzi o D. Decoutere, A. Hau i F-J. Solanę Ramosa, uchylenie pkt 2-4 sentencji zaskarżonego wyroku i odnoszącej się do nich części uzasadnienia;
– rozstrzygnięcie sporu poprzez uwzględnienie żądań skarżących, przedstawionych w ramach postępowania w sprawie T-47/05:
– stwierdzenie nieważności decyzji ustalających grupę zaszeregowania służbowego skarżących po wejściu w życie nowego regulaminu pracowniczego;
– zasądzenie od Parlamentu Europejskiego odszkodowania w wysokości ustalonej w sposób ex equo et bono na 60.000 EUR dla każdego ze skarżących;
– w każdym razie, obciążenie strony pozwanej obowiązkiem pokrycia kosztów postępowania w obydwu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
W zaskarżonym wyroku Sąd wydał rozstrzygnięcie w przedmiocie skarg wniesionych przez sześciu skarżących będących urzędnikami Parlamentu Europejskiego,. Byli oni laureatami wewnętrznego konkursu przeprowadzonego na podstawie starego regulaminu pracowniczego, jednakże ich zaszeregowanie uległo zmianie po wejściu w życie nowego regulaminu.
Trzech pierwszych skarżących przytacza dwa zarzuty w celu uzasadnienia skargi.
W drodze pierwszego zarzutu podnoszą oni, że decydując o umorzeniu postępowania Sąd naruszył prawo i ciążący na nim obowiązek przedstawienia uzasadnienia. Tak więc skarżący nadal posiadali interes prawny w zwróceniu się o stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji w przedmiocie zaszeregowania, mimo zastąpienia ich przez późniejsze decyzje indywidualne z dnia 20 marca 2006 r., ponieważ sam Sąd stwierdził, że te nowe decyzje nie w pełni wychodzą naprzeciw żądaniom skarżących z uwagi na brak ponownego ich zaszeregowania do wyższej grupy. Ponadto, zaskarżone decyzje opierają się na art. 2 i 8 załącznika XIII do nowego regulaminu pracowniczego, których zgodność z prawem jest, zdaniem skarżących, dyskusyjna.
W drodze drugiego zarzutu ci sami skarżący twierdzą, że Sąd nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku uzasadnienia, odrzucając wniosek o przyznanie odszkodowania, gdyż ich zaszeregowanie do grupy dokonane na podstawie nowego regulaminu pracowniczego stawia ich w tej samej pozycji co współpracowników, którzy nie przeszli pomyślnie konkursu w przedmiocie awansu do wyższej kategorii i zatem wyrządza im poważną krzywdę.
Trzech pozostałych skarżących przytacza jedyny zarzut w celu uzasadnienia skargi, odnoszący się do niezgodności z prawem art. 2 i 8 załącznika XIII do nowego regulaminu pracowniczego urzędników.
W tym zakresie skarżący zarzucają, po pierwsze, naruszenie przez Sąd praw nabytych, zasady pewności prawa i zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ stwierdził on, że zaszeregowanie do wyższej grupy w następstwie pomyślnego przejścia przez nich konkursu przeprowadzonego na podstawie starego regulaminu pracowniczego, nie stanowi prawa nabytego i zatem nie może prowadzić do powstania uzasadnionych oczekiwań.
W ramach uzasadnienia tego samego zarzutu skarżący podnoszą, po drugie, że Sąd naruszył zasadę równości traktowania, ponieważ w następstwie ponownego zaszeregowania do grupy dokonanego na podstawie nowego regulaminu pracowniczego byli oni traktowani na równi ze współpracownikami, którzy nie przeszli pomyślnie wspomnianego konkursu. Co więcej, Sąd inaczej potraktował dwie identyczne sytuacje, stwierdzając, że laureaci jednego konkursu nie należą do tej samej kategorii, gdyż przepisy odnoszące się do zaszeregowania do grupy różnią się, jego zdaniem, w zależności od daty dokonania zaszeregowania. Zastosowanie odmiennych przepisów do laureatów tego samego konkursu, a mianowicie art. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 4 załącznika XIII do nowego regulaminu pracowniczego, jest więc sprzeczne z zasadą równego traktowania.
