Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) wydanego w dniu 11 lutego 2009 r. w sprawie T-25/07 Iride SpA i Iride Energia SpA SPM przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione w dniu 27 kwietnia 2009 r. przez Iride SpA et Iride Energia SpA(Sprawa C-150/09 P)
(2009/C 153/51)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 4 lipca 2009 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Iride SpA i Iride Energia SpA (przedstawiciele: L. Radicati di Brozolo, M. Merola i T. Ubaldi, adwokaci)
Druga strona postępowania: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania wnoszącego odwołanie
– uchylenie zaskarżonego wyroku,
– uwzględnienie wniosków przedstawionych w pierwszej instancji lub tytułem subsydiarnym odesłanie sprawy do ponownego rozpatrzenia w trybie art. 61 statutu Trybunału Sprawiedliwości,
– zasądzenie od Komisji pokrycia kosztów postępowania w dwóch instancjach.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszące odwołanie podnoszą dwa zarzuty na jego poparcie.
W pierwszym zarzucie podnoszą one naruszenie prawa w zakresie wykładni i zastosowania art. 235 WE w zakresie braku uzasadnienia zaskarżonej decyzji. Sąd naruszył bowiem prawo uznając, że w zakresie występowania w niniejszej sprawie przesłanek, o których mowa w art. 97 ust. 1 WE by spełnić wymóg uzasadnienia przewidziany w art. 253 WE wystarczy: i) zwykłe stwierdzenie Komisji, że ustaliła iż sporny środek musi być uznany za pomoc państwa, ii) możliwość wykorzystania decyzji o wszczęciu postępowania i wcześniejsza i odrębna decyzja Komisji dla uzasadnienia zaskarżonego aktu
Drugi zarzut jest oparty na zniekształceniu środków zaskarżenia i naruszeniu przez Sąd prawa w zakresie oceny orzecznictwa Deggendorf dla celów niniejsze sprawy. W szczególności Sąd:
i) zniekształcił środki zaskarżenia przedstawione w pierwszej instancji przez skarżące stwierdzając, że zniekształciły one postępowanie w zakresie kontroli pomocy państwa, bez wskazania jednakże na czym w istocie polegało to zniekształcenie,
ii) zaniechał wskazania błędu, którego dopuściła się Komisja w ocenie znaczenia wyroku Deggendorf dla niniejszej sprawy, wobec tego że nie dokonała konkretnej i specyficznej analizy skutków zniekształcenia konkurencji i wymiany wspólnotowej spowodowanych skumulowaniem nowej pomocy i uprzedniej nie zwróconej pomocy,
iii) zaniechał wskazania błędu, którego dopuściła się Komisja w ocenie znaczenia wyroku Deggendorf dla niniejszej sprawy, polegającego na de facto przekształceniu nie zwrócenia wcześniejszej pomocy z dodatkowego kryterium zgodności pomocy na dodatkowy i unieważniający warunek zgodności pomocy, który nie jest przewidziany traktatem,
iv) zaniechał wskazania, że pozbawiona znaczenia i nietrafna wykładnia wyroku Deggendorf, której dokonała Komisja w niniejszej sprawie prowadzi do zmiany tego orzecznictwa w instrument represji uchybień państw członkowskich, którego nie przewidziano w traktacie ani w prawie wtórnym,
v) zaniechał wskazania, że decydując o wszczęciu formalnego postępowania dochodowego w zakresie środka notyfikowanego przez Włochy, Komisja przypuszczała że posiadała wszystkie informacje niezbędne dla przystąpienia do badania zgodności tego środka. Komisja zaprzeczyła zatem tezie stanowiącej podstawę zaskarżonej decyzji, że władze włoskie i będąca beneficjentem spółka nie dostarczyły jej w toku postępowania notyfikacyjnego informacji wystarczających do przeprowadzenia analizy zgodności środka,
vi) dopuścił się istotnego naruszenia prawa stwierdzając, że orzecznictwo wspólnotowe nie uznaje za niezbędne, by Komisja dokonała konkretnej i szczegółowej analizy istnienia elementów mogących wypełniać wszystkie przesłanki przewidziane w art. 87 ust. 1 WE, by móc uznać rozpatrywany środek za pomoc.
