Skarga wniesiona dnia 23 lipca 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów(Sprawa C-312/04)
(2004/C 228/64)
(Dz.U.UE C z dnia 11 września 2004 r.)
Dnia 23 lipca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Królestwu Niderlandów sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez Güntera Wilmsa i Alexandra Weimara.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
1) stwierdzenie, że Królestwo Niderlandów uchybiło zobowiązaniom z art. 2 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 1 i art. 11 rozporządzenia Rady (EWG, Euroatom) nr 1552/89(1) z dnia 29 maja 1989 r. w sprawie wykonania decyzji 88/376/EWG, Euroatom w sprawie systemu środków własnych Wspólnot, gdyż:
a) w okresie do 1 stycznia 1992 r. w licznych przypadkach, w których podejrzewano nieprawidłowości w odniesieniu do transportów objętych karnetem TIR, nie podjęło bezzwłocznie wymaganych czynności, które umożliwiłyby ustalenie w porę roszczeń Wspólnot odnośnie ich środków własnych,
b) w okresie od 1 stycznia 1992 r. do końca 1994 r. w licznych przypadkach, w których podejrzewano nieprawidłowości w odniesieniu do transportów objętych karnetem TIR, roszczenia Wspólnot odnośnie ich środków własnych ustalało z opóźnieniem i w wyniku tego środki te przekazywało Komisji z opóźnieniem, oraz
c) odmawia zapłacenia związanych z tym odsetek za zwłokę;
2) obciążenie Królestwa Niderlandów kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
W wyniku inspekcji przeprowadzonej w Niderlandach w 1997 r. Komisja stwierdziła opóźnienie w ustalaniu środków własnych z ceł. Opóźnienie to dotyczyło nierozliczonych karnetów TIR, przyjętych w okresie od 1991 r. do 1993 r. i w stosunku do których żądanie zapłaty zostało wysłane przez władze niderlandzkie z opóźnieniem.
Niezależnie od faktu, że przed rokiem 1992 nie istniały szczególne przepisy wyznaczające termin, w którym po normalnym ukończeniu transakcji wyjściowe urzędy były zobowiązane do działania, nie można wnioskować, że Państwa Członkowskie nie były zobowiązane do podjęcia czynności zanim stwierdzono naruszenia i ewentualnie ustalono, gdzie naruszenie miało miejsce. Władze niderlandzkie nie podjęły działania ze starannością wymaganą do zabezpieczenia interesów finansowych Wspólnoty. W przypadkach, o których tu mowa, żądania zapłaty wysyłane były w terminach wahających się od dwóch lat i czterech i pół miesiąca do dwóch lat i dziesięciu miesięcy od przyjęcia karnetów. Zdaniem Komisji takie długie okresy czasu nie mogą być postrzegane jako zgodne z wskazaną niezwłocznością.
Od 1 stycznia 1992 r. odpowiednie przepisy wspólnotowe w związku z art. 11 Konwencji TIR przewidywały określone terminy, w których Państwa Członkowskie zobowiązane były przedsięwziąć konieczne środki. Komisja nie zgadza się ze stanowiskiem władz niderlandzkich, że wspomniane terminy zawarte zostały jedynie w przepisach administracyjnych, a nie w regulacjach ustawowych, oraz że rozpoczęcie poboru przed ukończeniem postępowania uzupełniającego w sprawie ustalenia podatku nie jest prawnie dozwolone.
Jak wykazała inspekcja dokonana przez Komisję, Niderlandy dokonywały poboru średnio w rok po wygaśnięciu (ostatecznego) terminu 15 miesięcy i w ten sposób opóźniały przekazanie środków własnych na rzecz Komisji; stąd Niderlandy są zobowiązane do zapłaty odsetek za zwłokę.
______
(1) Dz.U. L 155, z 6.7.1989 r., str. 1.
