Akty Prawne
Dziennik Ustaw
Dz.U.1924.32.320

Wykonanie ustaw z dnia 11 grudnia 1923 r. i z dnia 13 lutego 1924 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 26 marca 1924 r.

o wykonaniu ustaw z dnia 11 grudnia 1923 r. i z dnia 13 lutego 1924 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych.

Na zasadzie art. 82, 83 i 109 ustawy z dnia 11 grudnia 1923 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych, wojskowych (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 6 poz. 46) i art. 2 ustawy z dnia 13 lutego 1924 r. zmieniającej niektóre postanowienia ustawy z dnia 11 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 6 poz. 46) o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. № 18 poz. 178) zarządza się co następuje:

CZĘŚĆ I.

§ 2.

Do art. 7 ustawy.

Opłaty wynikające z art. 7 ustawy pobiera się: a) od uposażenia, które w myśl art. 3 i 4 (z wyjątkiem ustępu ostatniego) ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i wojska (Dz. U. R. P. № 116 poz. 924) i art. 4 i 5 (z wyjątkiem § 7) ustawy z dnia 5 grudnia 1923 r. o uposażeniu sędziów w sądownictwie powszechnem i administracyjnem oraz prokuratorów (Dz. U. R. P. № 134 poz. 1107) wypłaca się na dany miesiąc dla niego i jego członków rodziny, b) od dodatku regulacyjnego, oraz dodatków wchodzących w skład uposażenia emerytalnego, a wymienionych w art. 18 i 53 ustawy, c) od dopłaty wypłacanej w myśl art. 5 ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i wojska (Dz. U. R. P. № 116 poz. 924).

Przez czas opłacania potowy różnicy w wysokości uposażenia (ustęp 3 art. 7 ustawy) pobiera się opłatę 3% względnie 5% od ostatnio otrzymanego uposażenia (przed osiągnięciem wyższej grupy, względnie wyższego szczebla, lub dodatku-albo jego pod- i wyżki - zaliczalnego do uposażenia emerytalnego), i jakoteż od pozostałej połowy różnicy w wysokości i uposażenia (dodatku). Opłatę należy potrącać również od dopłat uskutecznianych w ciągu miesiąca w myśl art. 5 ustawy z dnia 9 października 1923 r., o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i wojska (Dz. U. R. P. № 116 poz. 924), jako stanowiących integralną część uposażenia.

Opłaty powyższe wymierza się w punktach według ich wartości w odnośnym miesiącu.

Opłat powyższych nie uiszczają funkcjonarjusze państwowi mianowani prowizorycznie i przyjęci na próbną służbę (praktykanci), kontraktowi, jakoteż wdowy i sieroty od pensji wdowiej względnie sierocej.

W razie przejścia w stan spoczynku funkcjonarjusza państwowego, względnie zawodowego wojskowego przed uiszczaniem opłaty z ust. 3 art. 9 ustawy potrąca się tę opłatę z uposażenia emerytalnego.

§ 5.

Do art. 20 ustawy.

Emeryt może pobierać dodatek na żonę zaślubioną przed przejściem w stan spoczynku, jeżeli nie pobiera ona uposażenia lub zaopatrzenia ze Skarbu Państwa lub z instytucji państwowej, albo też nie była sądownie separowana ber obowiązku męża Opłacania alimentów. W razie, gdy na mężu ciąży obowiązek alimentowania żony, suma dodatku ekonomicznego na żonę nie może przewyższać sumy alimentacji.

Pod pojęciem dziecko rozumieć należy dziecko ślubne - zrodzone w małżeństwie zawarłem przed przejściem ojca w stan spoczynku bez względu na to w jakim czasie przyszło ono na świat - i dziecko uprawnione, a więc nie przysposobione (adoptowane) [art. 6 ustawy z dnia 11 grudnia 1923 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 6 poz. 46), oraz art. 4 ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i wojska (Dz. U. R. P. № 116 poz. 924) i art. 5 ustawy z dnia 5 grudnia 1923 r. o uposażeniu sędziów w sądownictwie powszechnem i administracyjnem oraz prokuratorów (Dz. U. R. P. № 134 poz. 110).

Emeryt ubiegający się o dodatek na żoną winien przedłożyć władzy wymierzającej uposażenie emerytalne poświadczenie właściwego urzędu parafialnego lub metrykalnego, względnie właściwej władzy administracyjnej 1 instancji, stwierdzające, że żona pozostaje z nim w wspólności małżeńskiej - względnie w razie separacji, iż na nim ciąży obowiązek alimentacji - jakoteż zaświadczenie władzy administracyjnej 1 instancji, iż żona nie pobiera uposażenia lub zaopatrzenia z instytucji państwowej i ewentualnie - jeżeli to nie wynika z wykazu stanu służby - metrykę, ślubu.

Emeryt, domagający się przyznania dodatku na dziecko w myśl ostatniego ustępu art. 20 ustawy winien przedłożyć władzy naczelnej danego działu służby podanie z dołączeniem poświadczenia urzędu parafjalnego lub metrykalnego względnie właściwej władzy administracyjnej I instancji stwierdzające, że dziecko jest na wyłącznem utrzymaniu emeryta, nadto poświadczenie tejże władzy, że dziecko nie posiada żadnych własnych źródeł dochodu, a emeryt. żadnego ruchomego ani nieruchomego majątku, a w razie odbywania studjów przez dziecko, poświadczenie "właściwego zakładu naukowego, wreszcie w razie niemożności zarabiania przez dziecko, na swe utrzymanie wskutek ułomności fizycznych albo umysłowych świadectwo lekarza urzędowego, stwierdzające tą okoliczność i ewentualnie-jeżeli to nie wynika z wykazu stanu służby-metryką urodzenia dziecka.

W razie wprowadzenia władzy w błąd należy postąpić w myśl postanowień art. 4 ustawy.

§ 6. 1

Do art. 21 ustawy.

W celu uzyskania zwrotu kosztów przesiedlenia winien emeryt wnieść podanie do tej władzy, w której służył przed przejściem w stan spoczynku. Do podania należy dołączyć zaświadczenie władzy administracyjnej I-ej instancji o dokonanem przesiedleniu i zameldowaniu się na nowem miejscu zamieszkania, jakoteż rachunek poniesionych, względnie wykazanych do zapłaty kosztów przesiedlenia; zresztą mają analogiczne zastosowanie przepisy odnośnie przesiedleń funkcjonarjuszów państwowych, względnie zawodowych wojskowych w służbie czynnej.

Przy obliczaniu ryczałtu, celem zwrotu kosztów przesiedlenia bierze się za podstawę to uposażenie służby czynnej, które funkcjonarjusz państwowy względnie zawodowy wojskowy pobierał ostatnio przed przeniesieniem w stan spoczynku, przy uwzględnieniu wartości mnożnej w dniu dokonanego przesiedlenia (zameldowania się na nowem miejscu za mieszkania) względnie w dniu przekroczenia granicy Rzeczypospolitej.

Termin jednoroczny, określony w ostatnim ustąpię art. 21 ustawy odnosi się do samego przesiedlenia i wniesienia podania o zwrot kosztów przesiedlenia.

Wypłatą kosztów przesiedlenia uskutecznia funkcjonariuszom państwowym władza wypłacająca uposażenia emerytalne w okrąg u której emeryt obrał nowe miejsce zamieszkania, a zawodowym wojskowym Komisja Gospodarcza, która wypłaciła ostatnie uposażenie czynne.

§ 8.

Do art. 23 ustawy.

Uposażenie emerytalne zamyka się z końcem tego miesiąca, w którym nastąpiła śmierć względnie w którym nabrał prawomocności zasądzający wyrok sądowy.

Żona (względnie dzieci) skazanego prawomocnym wyrokiem sądowym ubiegająca się o zasiłek ma przedłożyć podanie w sposób ustalony niniejszem rozporządzeniem (§ 19) do którego winna dołączyć uwierzytelniony odpis wyroku sądowego, wywiad policyjny potwierdzony przez władzą administracyjną I instancji co do stanu rodzinnego, majątkowego i zarobkowego, tudzież świadectwo lekarza urzędowego, stwierdzające stopień zdolności do zarobkowania osób ubiegających się o zasiłek.

§ 9.

Do art. 24 p. 6, 42, 55, 56, 57 i 58 ustawy.

Państwowy lub samorządowy Zakład dla umysłowo chorych względnie dem inwalidów ma donieść o każdorazowem przyjęciu emerytowanego funkcjonariusza państwowego tej władzy, która wypłacała mu uposażenie emerytalne, a emerytowanego zawodowego wojskowego -- Ministerstwu Spraw Wojskowych. Władza wypłacająca uposażenie emerytalne względnie Ministerstwo Spraw Wojskowych lub Dowództwo Okręgu Korpusu ma je wstrzymać z końcem tego miesiąca, w którym nastąpiło umieszczenie emeryta w zakładzie (domu inwalidów) i ewentualnie wymierzyć żonie i dzieciom przypadające zaopatrzenie na podstawie podania, do którego dołączyć należy poświadczenie urzędu parafjalnego lub metrykalnego względnie właściwej władzy administracyjnej I instancji, stwierdzające wspólność pożycia małżeńskiego (a v/ razie separacji małżonków ponadto poświadczenie sądu o obowiązku męża do alimentacji) i ewentualnie - jeżeli to nie wynika z wykazu stanu służby-metrykę ślubu względnie metryki urodzenia dzieci.

Zakład dla umysłowo chorych względnie dom Inwalidów ma donieść władzy wypłacającej uposażenie emerytalne względnie Ministerstwu Spraw Wojskowych o dniu opuszczenia zakładu (demu, inwalidów) przez emeryta, celem otwarcia mu tego uposażenia od dnia 1-go miesiąca po opuszczeniu zakładu (domu inwalidów) i wstrzymania ewentualnie wypłacanego zaopatrzenia żonie i dzieciom.

Emerytowany zawodowy wojskowy ubiegający się o umieszczenie w domu inwalidów winien przedłożyć odnośne podanie dowódcy okręgu korpusu w którego obrębie ma swe stałe miejsce zamieszkania z dołączeniem zaświadczenia władzy administracyjnej 1 instancji o braku innych źródeł utrzymania, oprócz emerytury. Dowódca okręgu korpusu * przedkłada prośbę do decyzji Ministra Spraw Wojskowych.

Okoliczność, iż chory jest pozbawiony szczególnej opieki stwierdza władza administracyjna I instancji i Komisja Lekarska.

§ 10.

Do art. 25 ustawy.

Emeryt obejmujący jakiekolwiek stanowisko na służbie v/ instytucji państwowej lub samorządowej ma o tem bezwłocznie donieść władzy wypłacającej jego uposażenie emerytalne.

Również instytucje państwowe i samorządowe, zatrudniające emerytów mają bezzwłocznie po ich przyjęciu do służby donieść o tem władzy wypłacającej uposażenie emerytalne z podaniem wysokości wypłacanego im wynagrodzenia. Instytucje te mają zawiadomić władze wypłacające uposażenie emerytalne o zmianach w wysokości wynagrodzenia.

W razie wprowadzenia władzy w błąd należy postąpić w myśl postanowień art. 4 ustawy.

§ 13.

Do art. 37 i 50 ustawy.

Czas obowiązkowej służby wojskowej funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych podoficerów jako też czas studjów wyższych funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych ma wpływ tylko na wymiar uposażenia emerytalnego, a nie na uzasadnienie nabycia prawa do emerytury. Zawodowym oficerom dolicza się czas obowiązkowej służby wojskowej do wysługi emerytalnej. Doliczenie czasu studjów wyższych następuje na podstawie przedłożonych świadectw o ukończeniu studjów. Na żądanie władzy ma funkcjonarjusz państwowy względnie zawodowy wojskowy przedłożyć zaświadczenie, stwierdzające minimalny czas studjów w odnośnym wyższym zakładzie naukowym, oraz złożenie przepisanych egzaminów.

W przypadku rozpoczęcia studjów wyższych przed wstąpieniem do służby, ą ukończenia ich w czasie trwania tej służby, dolicza się do wysługi emerytalnej tylko czas studjów, odbytych przed rozpoczęciem służby. Czas studjów odbywanych równocześnie ze służbą zaliczalną do wysługi emerytalnej nie może być zaliczony do powyższej wysługi.

Jako służbę przebytą w charakterze pracownika kontraktowego rozumieć należy służbę kontraktową w Państwie Polskiem. Zaliczenie takiej służby może nastąpić przy przejściu funkcjonarjusza państwowego w stan spoczynku.

Czas służby kontraktowej zaliczony do stałej na zasadzie art. 14 ustawy z dn. 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. № 21 poz. 164) do końca września 1923 r. zalicza się do wysługi emerytalnej.

Jako służbę parowozową i konduktorską rozumieć należy służbę kierowników parowozów i ich pomocników i palaczy parowozowych, pełniących stale służbę na parowozach, jakoteż konduktorów i hamulczych, przydzielonych stale do obsługi pociągów.

Jako służbę w ambulansach pocztowych rozumieć należy tak służbę w pocztach ruchomych, jak i służbę konwoju poczty koleją.

Czas przebyty w niewoli wlicza się do wysługi emerytalnej jedynie w tym przypadku, jeżeli ustalonem zostanie przez władze wojskowe, iż dostanie się do niewoli było usprawiedliwionem.

Przy zaliczaniu czasu służby z art. 37 i 50 ustawy należy mieć na uwadze postanowienia art. 10 ustawy.

§ 14.

Do art. 39 ustawy.

Pierwsze badanie emerytów na podstawie tego artykułu ustawy należy zarządzić w ciągu trzech lat po przeniesieniu w stan spoczynku, a następne w przepisanych trzechletnich okresach. Władze wypłacające uposażenia emerytalne odnośnym emerytom mają w przepisanym terminie poddać emeryta badaniu Komisji Lekarskiej celem ustalenia, czy niezdolność do zarobkowania nadal istnieje, ewentualnie o jaki procent się zmniejszyła.

Terminy badań mają być wpisane w kartach likwidacyjnych.

§ 15.

Do art. 60 ustawy.

W przypadkach przewidzianych w p. 2 art. 9 ustawy wdowa (sierota) po funkcjonariuszu państwowym, względnie zawodowym wojskowym nabywa prawa do pensji wdowiej (sierocej) w razie śmierci męża (ojca), o ile ustalonem zostanie, iż śmierć funkcjonarjusza państwowego, względnie zawodowego wojskowego nastąpiła z powodu kalectwa lub choroby, nabytej z przyczyn wymienionych w p. 2 art. 9 ustawy.

W przypadkach przewidzianych w p. i art. 9 ustawy władza może odmówić przyznania pensji wdowiej (sierocej), o ile stwierdzi, że nie zachodzą warunki w tym punkcie przewidziane.

§ 18.

Do art. 60 do 68 ustawy.

Uprawnione do pensji wdowy po funkcjonariuszach państwowych zmarłych w stanie czynnym lub w stanie nieczynnym (rozporządzalności), jakoteż wdowy i sieroty po zmarłych wojskowych zawodowych w stanie czynnym przedkładają podania władzy względnie dowództwu lej formacji (oddziału, zakładu, urzędu wojskowego), w którym zmarły mąż ostatnio pełnił służbą.

Imieniem osób, które w myśl obowiązujących przepisów prawa cywilnego zdolne są do działań prawnych tylko przez zastępców prawnych, przedkłada podania ich zastępca prawny.

W podaniu należy podać stale miejsce zamieszkania z dołączeniem zaświadczenia właściwej władzy administracyjnej I instancji, stwierdzającem tą okoliczność (karta meldunkowa), tudzież dokładny adres osób uprawnionych do zaopatrzenia.

§ 19.

Do podania należy dołączyć następujące dokumenty względnie uwierzytelnione ich odpisy:

metrykę śmierci męża (ojca), o ile nie może być dołączona z urzędu, a - gdy nie wynika to z wykazu stanu służby-ponadto metrykę ślubu, względnie metryki urodzenia dzieci, oraz zaświadczenie właściwej władzy administracyjnej 1 instancji, stwierdzające czy wdowa jest funkcjonarjuszem państwowym względnie czy pobiera ze Skarbu Państwa uposażenie emerytalne z tytułu własnej służby lub jakiekolwiek bądź inne zaopatrzenie, i zaświadczenie właściwej władzy administracyjnej 1 instancji, iż wdowa względnie sieroty nie wstąpiły do klasztoru, ewentualnie, iż sieroty nie zajmują jakiegokolwiek stanowiska w służbie państwowej lub. samorządowej, do którego jest przywiązane stałe uposażenie.

W przypadku, gdy podanie przedkłada prawny zastępca należy dołączyć dokument stwierdzający prawne zastępstwo, zaś w przypadku przedkładania podania w zastępstwie zupełnych sierot ponadto metrykę śmierci matki.

Władza (względnie dowództwo), której przedłożono podanie o pensję wdowia, względnie sierocą, dołącza ewentualnie posiadane dokumenty zmarłego (jak wykaz stanu służby, odpis głównej księgi ewidencyjnej, wykaz należytości i zwrotów, ponadto u wojskowych uwierzytelnienie Komisji Gospodarczej, ewentualnie metrykę śmierci wystawioną przez wojskowy urząd duszpasterski, jeżeli takowa nie została przedłożona przez wdowę, i t. p.) i przesyła akt władzy wymierzającej zaopatrzenie emerytalne.

Wdowy i sieroty (względnie prawny zastępca) po funkcjonariuszach państwowych, zmarłych w stanie spoczynku przedkładają podania o zaopatrzenie wraz z wymienionemi wyżej dokumentami tej władzy, która wypłacała uposażenie emerytalne zmarłemu, zaś wdowy i sieroty (względnie prawny zastępca) po zawodowych wojskowych zmarłych w stanie nieczynnym lub w stanie spoczynku Ministerstwu Spraw Wojskowych, względnie po zawodowych szeregowych dowódcy właściwego okręgu korpusu.

§ 20.

Żony i dzieci funkcjonarjuszów państwowych, względnie zawodowych wojskowych zaginionych na terenie działań wojennych winny przedłożyć celem uzyskania tymczasowego zaopatrzenia w myśl art. 67 ustawy wszystkie wyszczególnione w §§ 18 i 19 dokumenty w sposób ustalony dla zmarłych w służbie czynnej. Zamiast metryki śmierci przedkłada dowódca formacji (oddziału, zakładu, urzędu wojskowego) zaświadczenie stwierdzające wśród jakich okoliczności zaginienie nastąpiło i że nie zachodzi podejrzenie dezercji.

§ 23.

Do podania o odprawę należy dołączyć:

a) metrykę ponownego ślubu,

b) zaświadczenie władzy administracyjnej I instancji, iż mąż jest obywatelem polskim, a w razie gdyby był obywatelem obcego państwa, zaświadczenie właściwej zagranicznej władzy potwierdzone przez odnośny Konsulat (Poselstwo Rzeczypospolitej Polskiej), iż ustawodawstwo tego państwa udziela również odprawy wdowom wychodzącym zamąż za obywateli Rzeczypospolitej Polskiej.

Przy ustalaniu wysokości odprawy służy za podstawę pensja wdowia przypadająca za ten miesiąc, w którym ona weszła w ponowny związek małżeński.

Jeżeli wdowa nie rości sobie pretensji do jednorazowej odprawy winna przedłożyć metrykę ślubu oraz deklarację, iż zastrzega sobie prawo do pensji wdowiej na wypadek ponownego owdowienia. Deklaracja ta winna być sądownie lub notarjalnie legalizowana.

§ 26.

Do art. 78 ustawy.

Pośmiertne W wysokości trzymiesięcznego uposażenia emerytalnego należy się przedewszystkiem pozostałe] wdowie.

W przypadku gdy wdowa w chwili śmierci męża nie żyła z nim w wspólności małżeńskiej, należy się pośmiertne w tej samej wysokości dzieciom ślubnym, uprawnionym i pasierbom zmarłego, o ile zmarły je utrzymywał bez względu na to, czy zmarły pozostawił jakikolwiek ruchomy lub nieruchomy majątek.

Wspólność małżeńska w rozumieniu ustawy zachodzi we wszystkich przypadkach, jeżeli nie wykazano sądowej separacji lub sądowego unieważnienia, względnie rozdzielenia małżeństwa.

Jeżeli wdowa w chwili śmierci męża nie żyła z nim w wspólności małżeńskiej, lub też w razie braku wyżej wymienionych osób (dzieci ślubnych, uprawnionych, względnie pasierbów), można przyznać dalszym krewnym lub postronnym osobom zwrot udowodnionych kosztów leczenia i pogrzebu, do wysokości trzymiesięcznego uposażenia emerytalnego zmarłego, pod warunkiem, iż koszty te nie znalazły pokrycia częściowo lub w całości w pozostałym ruchomym lub nieruchomym majątku.

Pod te mi samemi warunkami należy się pośmiertne (lub zwrot kosztów leczenia i pogrzebu) wdowcowi, względnie osobom wyżej wymienionym w razie śmierci funkcjonarjuszki państwowej zmarłej w stanie spoczynku.

Pośmiertne przyznaje i zarządza jego wypłatę ta władza, która zarządziła przypis uposażenia emerytalnego zmarłemu funkcjonariuszowi państwowemu, względnie zawodomu wojskowemu. Wyplata pośmiertnego winna nastąpić bezzwłocznie.

§ 27.

W celu uzyskania pośmiertnego petenci winni wnieść podanie do władzy, która zarządziła przypis uposażenia emerytalnego z dołączeniem następujących dokumentów, a mianowicie:

a) wdowa (wdowiec) - metrykę śmierci męża (żony) i poświadczenie odnośnego urzędu parafjalnego lub metrykalnego, względnie właściwej władzy administracyjnej 1 instancji, stwierdzające wspólność pożycia małżeńskiego, ewentualnie-jeżeli to nie wynika z. wykazu stanu służby - ponadto metrykę ślubu,

b) pozostające na utrzymaniu zmarłego (lej) dzieci i pasierby - metrykę śmierci ojca (matki), tudzież poświadczenie właściwej władzy administracyjnej 1 instancji, iż pozostawały na utrzymaniu zmarłego (tej) ewentualnie - jeżeli to nie wynika z wykazu stanu służby-ponadto swoją metrykę urodzenia,

c) dalsi krewni i osoby postronne - metrykę śmierci zmarłego (Jej), tudzież rachunek poniesionych, względnie wykazanych do zapłaty kosztów leczenia i pogrzebu, jakoteż odpis sądowego aktu zejścia (w b. zaborze austrjackim i pruskim), względnie potwierdzenia właściwej władzy administracyjnej 1 instancji (w b. zaborze rosyjskim), stwierdzającej, że zmarły (ła) nie pozostawił (ła) ani uprawnionej (nego) wdowy (wdowca), względnie dzieci i pasierbów ani majątku ruchomego lub nieruchomego, wystarczającego na pokrycie kosztów ostatniej choroby i pogrzebu.

§ 28.

Do art. 81 ustawy.

Pod wzglądem zaliczania do wysługi emerytalnej lat służby w b. państwie zaborczem decydują przepisy odnośnego państwa.

Służba spędzona w b. państwie zaborczem zaliczana według przepisów tegoż państwa do wysługi emerytalnej w sposób uprzywilejowany bądź to ze względu na rodzaj służby, bądź też na terytorium, na którym była spełniana, nie może być przy obliczeniu wysługi emerytalnej traktowana korzystniej, niż w Państwie Polskiem (np. służba w żandarmerji, na kresach i t. d.) ; natomiast jeżeli przepisy emerytalne b. państwa zaborczego zezwalały na zaliczenie służby do wysługi emerytalnej w sposób mnie) korzystny aniżeli na to zezwala ustawa z dnia 11 grudnia 1923 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 6, por. 46), to przy zaliczaniu takiej służby do wysługi emerytalnej mają zastosowanie przepisy odnośnego b. państwa zaborczego.

Jako czas obowiązkowej służby wojskowej dla podoficerów zawodowych Wojska Polskiego, którzy posiadali charakter zawodowego podoficera również w b. państwie zaborczem przyjmuje się cały czas służby poprzedzającej ich nominacją na podoficera zawodowego w b. państwie zaborczem.

Przez wyrażenie "zawód nauczycielski" rozumieć należy tak czynnych nauczycieli, jakoteż tych, którzy jako zawodowi nauczyciele zostali funkcjonariuszami w państwowym nadzorze szkolnym.

§ 29. 3

Do art. 82 ustawy.

Czas służby należy przyjąć w rozmiarze ustalonym do wymiaru uposażenia emerytalnego, względnie obliczyć wedle przepisów danego b. państwa zaborczego, a następnie ustalić uposażenie emerytalne licząc za pierwszych dziesięć lat 40°/o, a za każdy następny rok 2,4% do najwyższej granicy 100%. Od kwoty ustalonej w ten sposób wymierza się uposażenie emerytalne według zasad określonych art. 82 ustawy. Czas służby należy przyjąć w rozmiarze ustalonym do wymiaru uposażenia emerytalnego, względnie obliczyć wedle przepisów danego b. państwa zaborczego, a następnie ustalić uposażenie emerytalne, licząc za pierwszych dziesięć lat 40%, a za każdy następny rok 2,4% do najwyższej granicy 100%. Od kwoty ustalonej w ten sposób wymierza się uposażenie emerytalne według zasad określonych art. 82 ustawy.

§ 30.

Do art. 84 ustawy.

Lata służby w b. państwach zaborczych, za które przy rozwiązaniu stosunku służbowego otrzymał funkcjonarjusz państwowy, względnie zawodowy wojskowy wkładki emerytalne, opłacane do kas emerytalnych lub zaopatrzeniowych, zaliczają się do wysługi emerytalnej jako służba państwowa jedynie pod warunkiem zwrotu otrzymanych wkładek, w przeciwnym razie mogą być te lata służby wzięte pod uwagę przy obliczaniu wysługi emerytalnej, jako praca zawodowa w myśl art. 97, względnie 101 ustawy. Zwrot podjętych wkładek z kas emerytalnych lub zaopatrzeniowych winien nastąpić w walucie polskiej wedle ustalonego kursu.

Funkcjonariusze państwowi względnie zawodowi wojskowi, pozostający na służbie czynnej mają złożyć swej przełożonej władzy deklarację, mocą której odstępują Państwu Polskiemu swe pretensje do kas emerytalnych, lub zaopatrzeniowych b. państw zaborczych z tytułu wpłacania wkładek względnie zobowiązują się zwrócić na rzecz Skarbu podniesione wkładki (wzór Ki 1 względnie 2).

Po otrzymaniu takich deklaracji, względnie po uiszczeniu ostatniej raty podjętych wkładek ma władza służbowa - po zanotowaniu w wykazie stanu służby - zawiadomić odnośnego funkcjonariusza państwowego, względnie zawodowego wojskowego o czasokresie zaliczonym mu do wysługi emerytalnej, na skutek złożonej deklaracji i zwrotu wkładek.

Emeryci, jakoteż wdowy i sieroty po funkcjonariuszach państwowych i zawodowych wojskowych, zmarłych w czynnej służbie, lub w stanie spoczynku mają złożyć deklarację według wzoru № 1 względnie 2.

Doliczenie lat do wysługi emerytalnej następuje po całkawitem zwrocie podjętych wkładek.

Wdowy i sieroty, o których mowa w ustępie ostatnim art. 84 ustawy, otrzymują zaopatrzenie w wysokości przewidzianej w ust. 1 art. 61 względnie art. 62 ustawy.

§ 31.

Do art. 85 ustawy.

Przez wyrażenie "z przyczyn natury politycznej" należy rozumieć działalność odnośnego funkcjonariusza państwowego względnie zawodowego wojskowego b. państwa zaborczego połączoną z korzyścią dla Narodu i Państwa Polskiego. Przyczyna zwolnienia musi być wykazana dowodami niebudzącemi żadnych wątpliwości (dokumentami, względnie zeznaniami co-najmniej dwuch wiarygodnych osób).

O policzałności lat służby przed przerwą, wywołaną zwolnieniem ze służby z przyczyn natury politycznej decyduje właściwa władza naczelna w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

§ 33.

Do art. 90 ustawy.

Celem uzyskania zaopatrzenia emerytalnego należy dołączyć do podania skierowanego do władzy w myśl § 19 niniejszego rozporządzenia następujące dokumenty:

a) zaświadczenie właściwej władzy administracyjnej I instancji co do posiadania obywatelstwa Państwa Polskiego w myśl art. 2 względnie 3 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. R. P. № 7 poz. 44),

b) oryginalne dowody co do całokształtu przebiegu służby w b. państwie zaborczem względnie w razie nieposiadania tychże dokładne zestawienie przebiegu służby w b. państwa zaborczem, potwierdzone co do wiarygodności dat podpisami conajmniej dwuch wiarygodnych świadków, którzy z nim równocześnie pozostawali na służbie państwowej, a których, podpisy powinny być urzędowo stwierdzone,

c) oryginalny, względnie sądownie lub notarjalnie uwierzytelniony odpis dekretu emerytalnego,

d) metrykę ślubu, względnie metrykę urodzenia dzieci ewentualnie dokładne zestawienie stanu rodzinnego (imię żony, imiona oraz daty urodzenia dzieci) - dzień, miesiąc i rok -, potwierdzone przez właściwą władzę administracyjną I instancji,

e) dokładny adres swego stałego zamieszkania z dołączeniem zaświadczenia właściwej władzy administracyjnej I instancji, stwierdzającej tę okoliczność (karta meldunkowa).

§ 34.

Do art. 93 ustawy.

Pod pojęciem b. funkcjonarjuszów państwowych, o których mowa w ust. 1 art. 93 rozumieć należy takich b. funkcjonarjuszów państw zaborczych, którym dotychczas nie przyznano uposażenia emerytalnego, lecz którym będzie można przyznać uposażenie emerytalne w razie stwierdzenia warunków wymienionych w art. 95 ustawy.

Uposażenia emerytalne emerytowanych funkcjonarjuszów państwowych polskich przeliczają według norm wskazanych w ustawie władze II instancji danego działu służbowego, w okręgu którego znajdowało się ostatnie miejsce służbowe emeryta. Wymiaru uposażenia emerytów przeniesionych w stan spoczynku przez władze naczelne dokonują właściwe władze II instancji po otrzymaniu odnośnych aktów.

Uposażenia emerytowanych funkcjonarjuszów państwowych b. państw zaborczych przeliczają według norm określonych w ustawie te władze, które im przyznały względnie przeliczyły uposażenia emerytalne w myśl ustawy z dnia 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70 poz. 466) z tern, że dotychczas przez władze naczelne przyznane względnie przerachowane zaopatrzenia emerytalne przeliczają właściwe władze 11 instancji.

Powyższe postanowienia mają analogiczne zastosowanie do wdów i sierot. '

§ 36.

Władza wymiarowa uskutecznia wymiar zaopatrzenia względnie odprawy z art. 76 ustawy, sporządza dekret i tabelę pensyjną i przesyła akt wymiarowy z projektem dekretu tudzież odpisem tabeli pensyjnej, zaopatrzonej pieczęcią urzędową i podpisem naczelnika władzy wymiarowej względnie jego ' zastępcy, właściwej władzy skarbowej do wglądu.

Władza skarbowa sprawdzi wymiar uposażenia emerytalnego [(pensji wdowiej, sierocej) (względnie odprawy)], zatrzyma u siebie odpis tabeli pensyjnej i zarządzi na jej podstawie przypis zaopatrzenia (odprawy); cały zaś akt wymiarowy, zaopatrzony klauzulą "zgodzono się, wypłatę uposażenia emerytalnego (pensji Wdowiej, sierocej, odprawy) zarządzono

w Kasie skarbowej w ......... przez Pocztową Kasę Oszczędności" odeśle z powrotem władzy wymiarowej.

Po otrzymaniu aktu wymiarowego, zaopatrzonego powyższą klauzula, zarządzi władza wymiarowa doręczenie dekretu pensyjnego interesowanej osobie.

Wzory tabel i dekretów pensyjnych załącza się (załączniki № 3 do 11).

Zaopatrzenia emerytalne zawodowych wojskowych, jakoteż wdów i sierot po nich przeliczy Ministerstwo Spraw Wojskowych z Ministerstwem Skarbu.

§ 39.

Do art. 97 ustawy.

Władze i urzędy zatrudniające funkcjonarjuszów państwowych, którym komisje weryfikacyjne policzyły pewną ilość lat pracy zawodowej lub służby samorządowej do wysługi lat, dodatku starszeństwa, dodatku za trzechlecia mają przedłożyć w ciągu miesiąca od dnia ogłoszenia niniejszego rozporządzenia akta osobiste tych funkcjonarjuszów właściwej władzy naczelnej, która w porozumieniu z Ministrem Skarbu określi ilość lat zaliczalnych do emerytury.

§ 40.

Do art. 102 i 103.

Celem uzyskania zaopatrzenia emerytalnego należy dołączyć do podania skierowanego do władzy w myśl § 19 niniejszego rozporządzenia oprócz dowodów, wymienionych w § 33 niniejszego rozporządzenia również dokładnie wypełnioną oraz urzędowo potwierdzoną kartę ewidencyjną ze służby polskiej przeprowadzoną do chwili zwolnienia z Wojska Polskiego.

Ponadto zwolnieni po dniu 1 lipca 1923 r. winni dołączyć uwierzytelnienie Komisji Gospodarczej co do ostatnio otrzymanego czynnego uposażenia z wyszczególnieniem ewentualnie pobranej odprawy względnie długów skarbowych.

§ 43.

Celem uzyskania jednorazowej odprawy w myśl ust. 2 art. 108 ustawy należy dołączyć do podania skierowanego do władzy wymienionej w § 19 niniejszego rozporządzenia oprócz dowodów wyszczególnionych w § 33 niniejszego rozporządzenia ponadto:

CZĘŚĆ II

ZASZEREGOWANIE PRZENIESIONYCH W STAN SPOCZYNKU ZWOLNIONYCH WZGLĘDNIE ZMARŁYCH PRZED DNIEM 1 PAŹDZIERNIKA 1923 R. FUNKCJONARJUSZÓW PAŃSTWOWYCH, ZAWODOWYCH WOJSKOWYCH, TUDZIEŻ SĘDZIÓW I PROKURATORÓW.

§ 44. 4

Do art. 82, 83, 86, 95, 99, 102, 103, 104 i 108 ustawy.

Celem wymierzenia uposażenia emerytalnego funkcjonarjuszom państwowym (art. 2 ustawy) oraz zawodowym wojskowym, przeniesionym w stan spoczynku, względnie zwolnionym przed dniem 1 października 1923 r. jako też w celu wymierzenia zaopatrzenia emerytalnego osobom po nich pozostałym, o ile zmarli przed dniem 1 października 1923 r. postanawia się zaszeregowanie tych funkcjonarjuszów, oraz zawodowych wojskowych do poszczególnych grup uposażenia, według następujących zasad:

Wymienionych poniżej w rozdziale I i II emerytów zalicza się do szczebla a odpowiedniej grupy.

I.

Emeryci b. Zaboru austriackiego i rosyjskiego:

a) wszystkich urzędników, nauczycieli wszystkich szkół państwowych i publicznych, pozostających na etacie. Państwa, sędziów i prokuratorów, pracowników poczt, telegrafów i telefonów, którzy pobierali, lub mieliby prawo pobierać uposażenie emerytalne w myśl ustawy z dnia 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70 poz. 466) według stopni służbowych, określonych ustawą z dn. 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. Na 65 poz. 429) szereguje się do tej grupy uposażenia, która cyfrowo odpowiada stopniowi służbowemu, według którego pobierali lub mieliby prawo pobierać uposażenie emerytalne na podstawie ustawy z dn. 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70, poz. 466),

b) niższych funkcjonarjuszów,. którzy pobierali lub mieliby prawo pobierać uposażenie emerytalne na podstawie ustawy i dn. 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70 poz. 466) według jednego z 9-ciu stopni płac dla niższych funkcjonarjuszów państwowych, określonych ustawą z dn. 13 lipca- 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65 poz. 429) do następujących grup:

a to dla emerytów stopnia płacy:		do grupy uposażenia:
	1-2		XVI
	3-4		XV
	5		XIV
	6		XIII
	7		XII
	8		XI
	9		X

c) oficjantów (oficjantki) kancelaryjnych b. zaboru austrjackiego do XII grupy uposażenia,

d) urzędników b. austrjackiego zarządu kolejowego, którzy pobierali lub mieliby prawo pobierać uposażenie emerytalne na podstawie ustawy z dn. 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70 poz. 466) do tej grupy, która cyfrowo odpowiada stopniowi służbowemu I - XII z ustawy z dn. 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65 poz. 429), według którego pobierali lub mieliby prawo pobierać uposażenie emerytalne,

e) niższych funkcjonarjuszów kolejowych b. zarządu kolejowego austrjackiego i wszystkich funkcjonarjuszów kolejowych b. zaboru rosyjskiego, którzy pobierali lub mieliby prawo pobierać uposażenie emerytalne według ustawy z dn. 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70 poz. 466) do następujących grup, a mianowicie:

pracowników kolejowych stopnia płacy:	do grupy uposażenia:
1		V
2		V
3		VI
4		VIS
5		VIII
6		IX
7		IX
8		X
9		X
10		XI
11		XII
12		XIII
13		XIV
14		XV
15		XVI

f) emerytowanych wojskowych b. zaboru austriackiego i rosyjskiego posiadających rzeczywiste stopnie:

w armji austrjacklej:	rosyjskiej:	szereguje się do grupy:
Genarała-majora, równorzędne i wyższe	Generała-majora, równorzędne i wyższe		V
Pułkownika i równorzędne	Pułkownika i równorzędne		VI
Podpułkownika i równorzędne	Podpułkownika i równorzędne		VII
Majora i równorzędne	Majora, kapitana i równorzędne		VIII
Kapitana" A	Sztabs-kapitana i równorzędne		IX
porucznika.	Porucznika i równorzędne		X
Podporucznika i równorzędne	Podporucznika i równorzędne		XI
Gażystów bez rangi chorążych i równorzędnych			XII
-	Chorążego		XIV
Podoficerów zawodowych w b. armjach austrjackiej i rosyjskiej do			XVI

Oficerów rezerwy, którzyby mieli już przyznane uposażenie emerytalne zalicza się o 2 grupy niżej od tej grupy, która odpowiada równorzędnemu stopniowi oficera zawodowego;

II.

Emeryci b. zaboru pruskiego:

A) Wielkopolska i Pomorze:

wszystkich funkcjonarjuszów państwowych, którzy pobierali lub mieliby prawo pobierać uposażenie emerytalne w myśl ustawy z dn. 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70 poz. 466) jak pod 1, a, b, e.

B) Górno-Śląska część województwa śląskiego i w. m. Gdańsk:

a) emerytowanych funkcjonarjuszów cywilnych (tudzież nauczycieli) w sposób następujący:

grupa niemiecka:			odpowiada grupie uposażenia:
		dla posiadających studja wyższe
XIII, B 1 i powyżej.	VI	"		V
XII	VII	"		VI
XI	VIII	"		VII
X	IX	"		VIII
IX	X	"		IX
VIII	X
Vii	XI
VI	XI
V	XII
IV	XIII
III	XIV
II	XV
I	XVI

O ile dane stanowisko było zaliczone według ustawodawstwa niemieckiego względnie pruskiego do dwuch bezpośrednio po sobie następujących grup, należy uwzględnić grupę niższą (z niższem uposażeniem) i zaliczyć danego emeryta do odpowiedniej grupy polskiej chyba, że emeryt wykaże, iż na zasadzie ustawodawstwa niemieckiego względnie pruskiego przysługiwały mu prawne warunki do zaliczenia go do grupy wyższej o wyższem uposażeniu., b) wszystkich funkcjonarjuszów kolejowych b. zaboru pruskiego, których ostatnie miejsce służbowe było położone na Górnośląskiej części województwa śląskiego lub na terytorjum w. m. Gdańska w sposób następujący;

grupa niemiecka:	odpowiada stopniowi płac do grupy kolejowemu z ustawy uposażenia: z 13 lipca 1920 (Dz. U. R. P. № 65 poz. 430):
XIII, B 1 i powyżej	2	V
XII	3	VI
XI	4	VII
X	5	VIII
IX	5	Viii
VIII	6	IX
VII	7	IX
VI	8	X
V	9	X
IV	10	XI
Ul	11	XII
II	12	XIII
1	13	XIV

C) Emerytowanych wojskowych b. zaboru pruskiego posiadających rzeczywiste stopnie:

		do grupy:
Generała-majora równorzędne i wyższe			V
Pułkownika i równorzędne			VI
Podpułkownika	"		VII
Majora	"		VIII
Kapitana	"		IX
Porucznika	"		X
Podporucznika	"		XI
Podoficerów zawodowych, którzy pobierali uposażenie miesięczne			XVI

Oficerów rezerwy, którzyby mieli już przyznane uposażenia emerytalne zalicza się o dwie grupy niżej od tej grupy, któraby odpowiadała równorzędnemu stopniowi oficera zawodowego;

III.

Emeryci polscy:

Funkcjonarjuszów państwowych (art. 2 ustawy), którzy przeszli w stan spoczynku ze służby polskiej i którym wymierzono uposażenie emerytalne, w myśl ustawy z dnia 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70 poz. 466) od uposażenia pobieranego według jednej z ustaw z dnia 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65 poz. 429-436) zalicza się do poszczególnych grup i szczebli uposażenia według zasad następujących:

1) przy zaliczaniu do odpowiednich grup uposażenia stosuje się odnośnie do:

a) funkcjonarjuszów państwowych, którym wymierzono uposażenie emerytalne na zasadach ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. o uposażeniu urzędników i niższych funkcjonarjuszów państwowych (Dz. U. R. P. № 65 poz. 429) - postanowienia art. 100 ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. № 116 poz. 924);

b) pracowników polskich kolei państwowych - postanowienie art. 104 ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. № 116, poz. 924);

c) funkcjonarjuszów policji państwowej - postanowienia art. 20 ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. № 116 poz. 924);

d) oficjantów (oficjantek) kancelaryjnych - postanowienia zawarte w rozdziale I punkt c § 44 wymienionego w § 1 rozporządzenia Rady Ministrów;

e) profesorów zwyczajnych szkół akademickich zalicza się do IV grupy uposażenia, profesorów nadzwyczajnych tych szkół do V grupy uposażenia;

f) nauczycieli i dyrektorów szkół średnich ogólnokształcących, seminarjów nauczycielskich i preparand, wizytatorów, inspektorów szkolnych i zastępców inspektorów szkolnych i tych, którzy pobierali uposażenie czynne, jak nauczyciele (dyrektorowie) szkół średnich do tej grupy uposażenia, która odpowiada cyfrowo stopniowi służbowemu, według którego pobierali ostatnio w służbie czynnej dodatek drożyźniany według art. 3 ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. Na 65 poz. 433);

g) nauczycieli szkół powszechnych i osób pobierających takie same uposażenie do tej grupy uposażenia, która odpowiada cyfrowo stopniowi służbowemu, według którego pobierali zasadniczą płacę miesięczną według art. 1 względnie art. 3 ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65 poz. 434);

h) instruktorów szkół zawodowych do tej grupy uposażenia, która odpowiada cyfrowo stopniowi służbowemu, według którego pobierali ostatnio w służbie czynnej dodatek drożyźniany według ostatniego ustępu art. 5 ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65 poz. 435);

i) sędziów i prokuratorów - postanowienia art. 2 i 10 ustawy z dnia 5 grudnia 1923 r. o uposażeniu sędziów w sądownictwie powszechnem i administracyjnem oraz prokuratorów (Dz. U. R. P. № 134 poz. 1107).

2) Emerytowanych wojskowych wojsk polskich, którzy przeszli w stan spoczynku przed dniem 1 października 1923 r. szereguje się do następujących grup:

generała	broni	i			równorzędnych	do	II	grupy	uposażenia
"	dywizji	i			"	"	III	"	"
"	brygady	"			"	"	IV	"	"
pułkownika		"			"	"	III	"	"
podpułkownika i majora		i			równorzędnych	do	VI	grupy	uposażenia
kapitana		i			równorzędnych	"	VII	"	"
porucznika			"	"		"	VIII	"	"
podporucznika		i			równorzędnych	"	IX	"	"
podchorążego		"			"	"	XII	"	"
chorążego		"			"	"	X	"	"
st. sierżanta, st. wachmistrza, st. ogniomistrza, st. bosmana, st. sierżanta żandarmerji, st. majstra wojskowego						"	XI	"	"
sierżanta, wachmistrza, ogniomistrza, bosmana, sierżanta żandarmerji, majstra wojskowego						"	XII	"	"
plutonowego, bosmanmata, st. żandarma, mł. majstra wojsk.						"	XIII	"	"
kaprala, mata, żandarma, podmajstrzego						"	XIV	"	"

3) Zaliczenie funkcjonarjuszów państwowych, wymienionych pod 1 oraz emerytowanych wojskowych wojsk polskich, wymienionych pod 2, do szczebli w porębie danej grupy następuje na zasadach art. 98 oraz ostatniego ustępu art. 100 względnie odnośnie do nauczycieli publicznych szkół powszechnych art. 106 lit. d, e i f ustawy z dnia 9 października 1923 r. o uposażeniu funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. № 116, poz. 924) względnie postanowień art. 14 ustawy z dnia 5 grudnia 1923 r. o uposażeniu sędziów w sądownictwie powszechnem i administracyjnem, oraz prokuratorów (Dz. U. R. P. № 134 poz. 1107).

CZĘŚĆ III.

PRZEPISY DOTYCZĄCE ODPOWIEDZIALNOŚCI DYSCYPLINARNEJ EMERYTOWANYCH FUNKCJONARJUSZÓW PAŃSTWOWYCH I ZAWODOWYCH WOJSKOWYCH B. PAŃSTW ZABORCZYCH. ^

§ 45.

Do art. 82 ustawy.

Emerytowani funkcjonariusze państwowi (art. 2 ustawy) i emerytowani wojskowi b. państw zaborczych, którzy firko obywatele Państwa Polskiego, otrzymują ze Skarbu Państwa uposażenie emerytalne, mogą być niezależnie od odpowiedzialności sądowo-karnej pociągnięci do odpowiedzialności dyscyplinarnej, w myśl postanowień rozporządzenia niniejszego, z powodu:

a) naruszenia obowiązków, do których zachowania po przeniesieniu w stan spoczynku obowiązani są polscy funkcjonarjusze państwowi względnie zawodowi wojskowi;

b) naruszenia obowiązku nienagannego zachowania się;

c) dopuszczenia się czynów wymienionych w art. 82 ustawy w brzmieniu ustalonem ustawą z dn. 13 lutego 1924 r. (Dz. U. R. P. № 18 poz. 178).

§ 47.

Za wymienione w § 45 przewinienia mogą być nałożone tylko podane niżej kary dyscyplinarne:

a) kara pieniężna do wysokości 20% jednomiesięcznego uposażenia emerytalnego;

b) umniejszenie uposażenia emerytalnego od 20% do 50% najwyżej na 3 lata;

c) czasowe lub stałe pozbawienie uposażenia emerytalnego.

W razie nałożenia prawomocnem orzeczeniem dyscyplinarnem jednej z wymienionych wyżej kar dyscyplinarnych, ukarany traci wszelkie uprawnienia, jakieby mu ewentualnie mogły przysługiwać z tytułu pobierania zaopatrzenia emerytalnego ze Skarbu Państwa.

W razie zastosowania przewidzianej pod c) kary stałego pozbawienia uposażenia emerytalnego, można w orzeczeniu dyscyplinarnem zastosować analogicznie postanowienia art. 83 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. № 21, poz. 164).

§ 48.

Do orzekania w sprawach dyscyplinarnych emerytowanych funkcjonarjuszów państwowych i emerytowanych wojskowych b. państw zaborczych powołane są w pierwszej instancji utworzone na zasadzie ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o organizacji władz dyscyplinarnych i postępowaniu dyscyplinarnem przeciwko funkcjonariuszom państwowym (Dz. U. R. P. № 21, poz. 165) Komisje Dyscyplinarne, czynne przy Izbach Skarbowych, w drugiej instancji Najwyższa Komisja Dyscyplinarna, czynna przy Prezesie Rady Ministrów.

Właściwość Komisji Dyscyplinarnej pierwszej instancji zależy od miejsca zamieszkania emeryta w chwili wdrożenia przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego.'

Dla emerytów, których miejsce zamieszkania znajduje się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, właściwą jest Komisja Dyscyplinarna, czynna przy Izbie Skarbowej we Lwowie.

§ 50.

Postanowienia zawarte w ustępie 2-im art. 7, zdaniu 2-im art. 8, w art. 55 do 61 oraz w art. 71 ustawy wymienionej w § 48 nie mają zastosowania w postępowaniu dyscyplinarnem przeciwko emerytowanym funkcjonarjuszom państwowym i zawodowym wojskowym b. państw zaborczych.

O ile wspomniana w § 48 ustawa mówi o władzy służbowej, wzgl. przełożonej władzy wyższej, rozumieć przez to należy w odniesieniu do spraw dyscyplinarnych emerytowanych funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych b. państw zaborczych, izbę skarbową, przy której czynna jest właściwa Komisja Dyscyplinarna.

ZAŁĄCZNIKI

Wzór № 1

DEKLARACJA

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX