Rada miejska podjęła uchwałę, w której określiła tygodniowy obowiązkowy wymiar godzin zajęć dydaktycznych, wychowawczych lub opiekuńczych nauczycieli: prowadzących gimnastykę korekcyjną, ze specjalnym przygotowaniem pedagogicznym, prowadzących zajęcia w oddziałach integracyjnych przedszkoli, prowadzących zajęcia w grupach mieszanych, obejmujących dzieci sześcioletnie i innych grup wiekowych, prowadzących zajęcia terapeutyczne i rewalidacyjno-wychowawcze oraz socjoterapetów i innych specjalistów prowadzących zajęcia specjalistyczne w szkołach i placówkach.
Wojewoda zarzucił radzie miejskiej między innymi, że bezpodstawnie ustaliła pensum dla pedagogów, psychologów, logopedów, socjoterapeutów, doradców zawodowych oraz innych specjalistów prowadzących zajęcia specjalistyczne w szkołach i placówkach. Wojewoda uznał, że art. 42 ust. 7 pkt 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2006r., Nr 97, poz. 674 z późn. zm.) nie ma zastosowania do tej kategorii nauczycieli i specjalistów.
WSA rozpatrując sprawę przytoczył treść § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno – pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 228, poz. 1487), zgodnie z którym pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu, szkole i placówce udzielają uczniom nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych oraz specjaliści wykonujący w przedszkolu, szkole i placówce zadania z zakresu psychologiczno-pedagogicznego, w szczególności psycholodzy, pedagodzy, logopedzi i doradcy zawodowi, zwani dalej "specjalistami".
Jak wynika z treści tego zapisu katalog specjalistów określonych w powołanym przepisie nie jest katalogiem wyczerpującym, który zamyka się jedynie w obrębie zawodu psychologa, pedagoga, logopedy czy doradcy zawodowego, bowiem te profesje zostały w rozporządzeniu wskazane tylko przykładowo, a nie jako katalog wyczerpujący. Oznacza to, że w celu realizacji zadań określonych w ramach udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej mogą być także zatrudniani inni specjaliści z tego zakresu zwłaszcza, że jak wskazano wyżej forma udzielania uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej może przybierać różne formy, w tym także zajęć specjalistycznych korekcyjno-kompensacyjnych, socjoterapeutycznych, terapeutycznych czy też rewalidacyjno-wychowawczych. Zdaniem WSA nietrafny jest zarzut wojewody, że przepis art. 42 ust. 7 pkt 3 Karty Nauczyciela nie ma zastosowania do wskazanych w ust. 3 lp. 1, 4 i częściowo 5 kategorii nauczycieli i innych specjalistów, którzy prowadzą zajęcia specjalistyczne będących zatrudnionymi w szkołach i placówkach prowadzonych przez organ jednostki samorządu powiatowego.
Skoro w art. 42 ust. 3 Karty Nauczyciela uregulowano pensum nauczycieli pracujących w różnych typach szkół, przy czym uwzględniono zarówno nauczycieli przedmiotów edukacyjnych, jak i nauczycieli praktycznej nauki zawodu, wychowawców, bibliotekarzy bibliotek szkolnych oraz nauczycieli poradni psychologiczno-pedagogicznych, to czas pracy wszystkich pozostałych nauczycieli nie wymienionych w tym przepisie musi być ustalony albo na podstawie ust. 4a, bądź ust. 7 tego przepisu, bowiem w innej sytuacji brak byłoby podstawy prawnej do ustalenia innym specjalistom realizującym poza nauczycielami i wychowawcami grup wychowawczych zadania z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej tygodniowego obowiązkowego wymiaru czasu zajęć. WSA podkreślił, iż zapotrzebowanie na tego typu zajęcia w szkołach i placówkach jest zróżnicowane w zależności od uwarunkowań lokalnych i środowiskowych.
Powierzenie prowadzenia tych zajęć specjalistom, a wśród nich pedagogom, psychologom, doradcom zawodowym, logopedom, socjoterapeutom odbywa się w związku z tym w dużym stopniu z uwzględnieniem obszaru kompetencji i kwalifikacji zawodowych, jakie posiadają nauczyciele zajęć edukacyjnych zatrudnieni w tych szkołach i placówkach, a także indywidualnych potrzeb dzieci i młodzieży ściśle związanych z konkretnym środowiskiem i konkretną placówką. Z tego też powodu ustawodawca celowo kompetencję do określenia liczby etatów wskazanych specjalistów, a także ich wymiaru zajęć obowiązkowych prowadzonych bezpośrednio z uczniami, pozostawił organowi prowadzącemu szkołę – uznał WSA.

Wyrok WSA w Olsztynie z 6 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/Ol 1089/12, prawomocny

Polecamy: Wiosenny ruch kadrowy w szkole tematem kolejnego zjazdu AZDS