a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 23 maja 2022 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji dotyczących konwencji w sprawie skutków międzynarodowych sądowej sprzedaży statków. W dniu 7 grudnia 2022 r. negocjacje te zakończyły się pomyślnie, przyjęciem tekstu Konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie skutków międzynarodowych sądowej sprzedaży statków (zwanej dalej "Konwencją") przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w Nowym Jorku.
(2) Konwencja przyczynia się do wzmocnienia istniejących międzynarodowych ram prawnych dotyczących żeglugi i nawigacji oraz wnosi użyteczny wkład w rozwój harmonijnych międzynarodowych relacji gospodarczych. W związku z tym należy jak najszybciej rozpocząć stosowanie Konwencji.
(3) Unia rozwija współpracę sądową w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne w oparciu o zasadę wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych i decyzji w sprawach pozasądowych. W związku z tym prawodawca Unii przyjął między innymi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 1 oraz (UE) 2020/1784 2 . Unia ma zatem wyłączną kompetencję w sprawach objętych tymi rozporządzeniami, natomiast pozostałe sprawy objęte Konwencją nie wchodzą w zakres tej kompetencji.
(4) Artykuł 18 ust. 1 Konwencji stanowi, że regionalne organizacje integracji gospodarczej, posiadające kompetencje w zakresie określonych spraw uregulowanych w Konwencji, mogą ją podpisać, przyjąć, zatwierdzić lub do niej przystąpić.
(5) Art. 18 ust. 2 Konwencji stanowi, że regionalna organizacja integracji gospodarczej składa oświadczenie określające sprawy uregulowane przez Konwencję, w odniesieniu do których państwa członkowskie tej organizacji przekazały jej swoje kompetencje. Art. 20 ust. 1 Konwencji stanowi, że oświadczenie to składa się w chwili podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia Konwencji lub przystąpienia do niej. Unia powinna zatem złożyć takie oświadczenie w chwili podpisania Konwencji.
(6) Należy podpisać w imieniu Unii Konwencję, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie, i zatwierdzić dołączone oświadczenie.
(7) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje.
(8) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i nie jest nią związana ani jej nie stosuje,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 21 grudnia 2023 r.OŚWIADCZENIE NA PODSTAWIE ART. 18 UST. 2 KONWENCJI PEKIŃSKIEJ W SPRAWIE SPRZEDAŻY STATKÓW, PRZYJĘTEJ W DNIU 7 GRUDNIA 2022 R. PRZEZ ZGROMADZENIE OGÓLNE NARODÓW ZJEDNOCZONYCH W NOWYM JORKU, OKREŚLAJĄCE KOMPETENCJE UNII EUROPEJSKIEJ W SPRAWACH UREGULOWANYCH TĄ KONWENCJĄ, W ODNIESIENIU DO KTÓRYCH PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE PRZEKAZAŁY UNII EUROPEJSKIEJ SWOJE KOMPETENCJE
Art. 18. ust. 1 Konwencji pekińskiej w sprawie sądowej sprzedaży statków (zwanej dalej "Konwencją") stanowi, że regionalna organizacja integracji gospodarczej złożona z suwerennych państw i posiadająca kompetencje w zakresie określonych spraw uregulowanych w Konwencji może podpisać Konwencję. Art. 18 ust. 2. Konwencja stanowi, że regionalna organizacja integracji gospodarczej składa oświadczenie określające sprawy uregulowane Konwencją, w odniesieniu do których państwa członkowskie tej organizacji przekazały jej swoje kompetencje. Unia Europejska podjęła decyzję o podpisaniu Konwencji, w związku z czym niniejszym składa to oświadczenie.
W zakresie, w jakim mogą one wpływać na wspólne zasady lub zmieniać zakres aktów prawnych, o których mowa w lit. a) i b), sprawy uregulowane postanowieniami Konwencji, w odniesieniu do których państwa członkowskie Unii Europejskiej przekazały kompetencje i w odniesieniu do których Unia Europejska ma wyłączne kompetencje w rozumieniu art. 3 ust. 2 TFUE, są następujące:
a) art. 9 Konwencji (Jurysdykcja w zakresie unieważnienia sprzedaży sądowej i zawieszenia jej skutków) w odniesieniu do przepisów dotyczących jurysdykcji w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 351 z 20.12.2012, s. 1); oraz
b) art. 4 Konwencji (Zawiadomienie o sprzedaży sądowej) w odniesieniu do przepisów dotyczących doręczania dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych (doręczanie dokumentów) w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1784 z dnia 25 listopada 2020 r. dotyczącym doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.U. L 405 z 2.12.2020, s. 40).
Kompetencje Unii Europejskiej wynikające z Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) mogą podlegać, ze swej natury, ciągłym zmianom. W ramach Traktatów właściwe instytucje mogą podejmować decyzje określające zakres kompetencji Unii Europejskiej. W związku z tym Unia Europejska zastrzega sobie prawo dokonywania odpowiednich zmian w niniejszym oświadczeniu, przy czym żadna z takich zmian nie będzie stanowić warunku wykonywania posiadanych przez nią kompetencji w odniesieniu do spraw uregulowanych w Konwencji.
Unia niniejszym wskazuje, że Konwencję stosuje się, w odniesieniu do kompetencji Unii, do terytoriów państw członkowskich, na których stosuje się TUE i TFUE zgodnie z art. 52 TUE i na warunkach określonych między innymi w art. 355 TFUE.
