a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie (UE) 2016/2031 stanowi podstawę przepisów Unii dotyczących środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin. Ponieważ w rozporządzeniu tym ustanowiono szereg nowych przepisów, uchyla ono ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2022 r. szereg aktów prawnych, które opierały się na poprzednich przepisach obowiązujących w tym sektorze.
(2) Jednym z takich uchylonych aktów jest dyrektywa Rady 2007/33/WE 2 , w której określono środki przeciwko mątwikom tworzącym cysty na ziemniaku, czyli agrofagom Globodera pallida (Stone) Behrens (populacje europejskie) i Globodera rostochiensis (Wollenweber) Behrens (populacje europejskie) ("określone agrofagi").
(3) Ponadto od czasu przyjęcia tej dyrektywy dokonano nowych odkryć technicznych i naukowych dotyczących biologii i występowania określonych agrofagów, a także opracowano nowe metody przeprowadzania testów służące do ich wykrywania i identyfikacji oraz metody ich zwalczania i zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się.
(4) Należy zatem przyjąć nowe środki w odniesieniu do roślin Solanum tuberosum L., innych niż nasiona ("określone rośliny"), w celu zwalczenia określonych agrofagów w porażonych punktach produkcji w przypadku stwierdzenia ich występowania na terytorium Unii oraz w celu zapobieżenia ich rozprzestrzenianiu się w Unii. Niektóre środki ustanowione w dyrektywie 2007/33/WE, w szczególności te dotyczące wykrywania i zapobiegania rozprzestrzenianiu się określonych agrofagów, są jednak nadal odpowiednie i w związku z tym należy je przewidzieć.
(5) Właściwe organy powinny w pierwszej kolejności przeprowadzić urzędowe kontrole występowania określonych agrofagów w punkcie produkcji, na którym mają być sadzone lub przechowywane określone rośliny przeznaczone do ponownego sadzenia lub ziemniaki przeznaczone do produkcji bulw ziemniaków przeznaczonych do sadzenia. Celem przepisów dotyczących takich kontroli jest zapewnienie identyfikacji, a w razie potrzeby także zwalczanie określonych agrofagów, jeśli stwierdzono ich występowanie.
(6) Właściwe jest, aby zasady dotyczące urzędowych kontroli występowania zawierały przepisy dotyczące pobierania próbek i przeprowadzania testów pod kątem występowania określonych agrofagów, zgodnie z najbardziej aktualnymi osiągnięciami technicznymi i naukowymi.
(7) Państwa członkowskie powinny mieć możliwość odstąpienia od zasad dotyczących urzędowych kontroli występowania w szczególnych warunkach i na obszarach określonych przez właściwy organ, w tym, w stosownych przypadkach, w odniesieniu do całego terytorium danego państwa członkowskiego.
(8) W punktach produkcji wykorzystywanych do produkcji ziemniaków innych niż te przeznaczone do produkcji bulw ziemniaków przeznaczonych do sadzenia powinny być prowadzone urzędowe kontrole monitoringowe w celu ustalenia rozmieszczenia określonych agrofagów. Kontrole te powinny być przeprowadzane na co najmniej 0,5 % areału wykorzystywanego w danym roku do produkcji ziemniaków innej niż produkcja bulw ziemniaków przeznaczonych do sadzenia. Taka skala kontroli jest niezbędna do uzyskania najbardziej efektywnego przeglądu sytuacji określonych agrofagów oraz do podjęcia działań zapobiegawczych w celu zapewnienia ich zwalczania i zapobiegania ich rozprzestrzenianiu się na terytorium Unii.
(9) Punkty produkcji, w których stwierdzono porażenie określonymi agrofagami, powinny zostać urzędowo zarejestrowane, a porażone rośliny należy urzędowo uznać za porażone, aby umożliwić przejrzystą kontrolę tych roślin i zastosowanie stosownych środków.
(10) Należy zatem przyjąć środki dotyczące porażonych punktów produkcji i porażonych roślin, aby zagwarantować zwalczanie określonych agrofagów i zapobiec ich dalszemu rozprzestrzenianiu się. Aby środki te były proporcjonalne i skuteczne, muszą być różne w zależności od tego, czy dane rośliny są przeznaczone do ponownego sadzenia czy do przemysłowego przetwarzania.
(11) Środki te powinny obejmować program kontroli urzędowych uwzględniający między innymi określone systemy produkcji i wprowadzania na rynek roślin żywicielskich określonych agrofagów w danym państwie członkowskim, charakterystykę występujących tam populacji określonych agrofagów, stosowanie odpornych odmian ziemniaka o najwyższym dostępnym stopniu odporności oraz inne możliwości agronomiczne służące minimalizowaniu negatywnego wpływu agrofagów, o którym mowa w pkt 1 załącznika III do dyrektywy 2009/128/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 3 .
(12) Aby Komisja mogła uzyskać przegląd środków wprowadzanych przez państwa członkowskie w Unii, a państwa członkowskie mogły w razie potrzeby dostosować swoje odpowiednie środki, państwa członkowskie, do dnia 31 stycznia każdego roku, powinny przekazywać Komisji i pozostałym państwom członkowskim wykaz wszystkich nowych odmian ziemniaków, które w poprzednim roku na podstawie urzędowo przeprowadzonych testów zostały uznane za odporne na określone agrofagi.
(13) W przypadku gdy występowanie określonych agrofagów nie jest już potwierdzone w punkcie produkcji, na podstawie określonych wymogów w zakresie pobierania próbek, należy cofnąć środki stosowane w tym punkcie, ponieważ w takim przypadku zagrożenie fitosanitarne byłoby znikome.
(14) Metodę izolacji mątwika z pozostałości gleby po ekstrakcji, a następnie wykrywania i identyfikacji gatunków za pomocą PCR w czasie rzeczywistym według Beniers et al. 2014 4 , stosuje się w niektórych państwach członkowskich, ale proces jej walidacji nadal trwa. Aby uniknąć zakłóceń w wykrywaniu i identyfikacji mątwika w państwach członkowskich stosujących tę metodę, należy zezwolić na jej dalsze stosowanie w okresie przejściowym, do czasu jej zatwierdzenia, ponieważ w tych państwach członkowskich nie ma obecnie dostępnych alternatyw.
(15) Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w celu zapewnienia jego stosowania możliwie jak najszybciej po uchyleniu dyrektywy 2007/33/WE.
(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Dz.U. L 317 z 23.11.2016, s. 4.
2 Dyrektywa Rady 2007/33/WE z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie zwalczania mątwików tworzących cysty na ziemniaku i uchylająca dyrektywę 69/465/EWG (Dz.U. L 156 z 16.6.2007, s. 12).
3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 71).
4 Beniers JE, Been TH, Mendes O, van Gent-Pelzer MPE i van der Lee TAJ (2014), "Quantification of viable eggs of the potato cyst nematodes (Globodera spp.) using either trehalose or RNA-specific Real-Time PCR", Nematology nr 16, s. 1219-1232.
5 Bulman, S.R. I Marshall, J.W. (1997), "Differentiation of Australasian potato cyst nematode (PCN) populations using the Polymerase Chain Reaction (PCR)", New Zealand Journal of Crop and Horticultural Science nr 25, s. 123-129.
6 Skantar, A.M., Handoo, Z.A., Carta, L.K., Chitwood, D.J. (2007), "Morphological and molecular identification of Globodera pallida associated with Potato in Idaho", Journal of Nematology nr 39(2), s. 133-144.
7 Gamel, S., Letort A., Fouville D., Folcher L., Grenier E. (2017), "Development and validation of real-time PCR assays based on novel molecular markers for the simultaneous detection and identification of Globodera pallida, G. rostochiensis and Heterodera schachtii", Nematology nr 19 (7), s. 789-804.
8 Gamel, S., Letort A., Fouville D., Folcher L., Grenier E. (2017), "Development and validation of real-time PCR assays based on novel molecular markers for the simultaneous detection and identification of Globodera pallida, G. rostochiensis and Heterodera schachtii", Nematology nr 19 (7), s. 789-804.