a także mając na uwadze, co następuje:(1) Pandemia COVID-19 doprowadziła do podjęcia bezprecedensowych działań na szczeblu krajowym i unijnym, co posłużyć ma wsparciu gospodarki UE i przyczynić się do jej odbudowy. Większość krótkoterminowych środków reagowania kryzysowego ma na celu zapewnienie przedsiębiorstwom wystarczających przepływów środków pieniężnych.
(2) W wyniku działań w zakresie zdrowia publicznego szczególnie ucierpiały małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) 1 , ponieważ często mają mniej możliwości pokrywania lub finansowania strat niż większe przedsiębiorstwa. Istnieje również większe prawdopodobieństwo, że MŚP prowadzą działalność w sektorach biznesowych, które musiały zostać zamknięte ze względu na środki w zakresie zdrowia publicznego, takich jak prowadzenie hoteli, restauracji, kawiarni i barów.
(3) Wiele jurysdykcji podjęło szybkie działania w celu zmniejszenia bezpośredniego obciążenia podatkowego przedsiębiorstw za pomocą odpowiednich środków wsparcia, z których znaczna część podlegała unijnym zasadom pomocy państwa, w szczególności nowym tymczasowym ramom pomocy państwa 2 . Chociaż najpowszechniejszym rodzajem środka podatkowego służącego zwiększeniu przepływów pieniężnych przedsiębiorstw było odroczenie płatności podatków, ważnym narzędziem polityki podatkowej były również zmiany w przepisach dotyczących możliwości kompensacji strat.
(4) Państwa członkowskie zazwyczaj dopuszczają trzy główne sposoby uwzględniania strat w opodatkowaniu. W zwykłych sytuacjach straty są uwzględniane a) w bieżącym okresie obrachunkowym, w którym powstały, co powoduje, że w okresie tym podatek nie jest należny. Ponadto nadwyżki strat mogą być: b) przeniesione i potrącone z kolejnych dostępnych przyszłych zysków w celu zmniejszenia zobowiązań podatkowych lub, w niektórych państwach członkowskich, c) przeniesione i potrącone z całkowitych zysków w poprzednim roku podatkowym lub w kilku poprzednich latach, w celu uzyskania zwrotu uprzednio zapłaconego podatku.
(5) Jako środek z dziedziny polityki, przenoszenie strat na przyszłość jest mniej przydatne jako natychmiastowa pomoc przedsiębiorstwom znajdującym się w trudnej sytuacji, ponieważ podatnik uzyska korzyści z płynności dopiero wtedy, gdy dane przedsiębiorstwo stanie się ponownie rentowne i będzie podlegać opodatkowaniu. Straty z poprzednich lat można wykorzystać w bieżącym okresie obrachunkowym, ale nie wiąże się to ze zwiększeniem płynności, chyba że podatnik osiąga zyski. Przenoszenie strat na wcześniejsze okresy jest o wiele bardziej korzystne dla przedsiębiorstw dotkniętych kryzysem, ponieważ prowadzi do zwrotu podatków zapłaconych w poprzednich latach podatkowych i zapewnia przedsiębiorstwom dodatkową płynność. Byłoby ono szczególnie korzystne dla MŚP.
(6) Przenoszenie strat na wcześniejsze okresy ma tę zaletę, że przynosi korzyści tylko przedsiębiorstwom, które były rentowne w latach poprzedzających pandemię, co oznacza, że zasadniczo wspierałoby ono zdrowe przedsiębiorstwa. W praktyce jedynie przedsiębiorstwa, które osiągały zyski i płaciły podatki w latach poprzedzających 2020 r., będą mogły tymi podatkami wyrównać swoje straty z lat 2020 i 2021. Dzięki temu środek ukierunkowany jest na przedsiębiorstwa borykające się z trudnościami bezpośrednio w wyniku pandemii, a środki publiczne nie są wydawane na pomoc przedsiębiorstwom prywatnym, które mają problemy z przyczyn niezwiązanych z kryzysem.
(7) Aby zapewnić odpowiednie ukierunkowanie środka, państwa członkowskie, które zdecydują się zezwolić na retroaktywne przeniesienie na okres dłuższy niż jeden rok, powinny ograniczyć ten środek do przedsiębiorstw, które w poprzednich latach nie ponosiły strat. W związku z tym, jeżeli przeniesienie strat na wcześniejsze okresy dozwolone jest na okres dwóch lub trzech lat, powinno to dotyczyć przedsiębiorstw, które nie notowały strat w 2019 r., 2018 r. lub 2017 r.
(8) Koszt takich środków byłby przede wszystkim kwestią przesunięcia w czasie: przedsiębiorstwa otrzymują pieniądze teraz, gdy potrzebują ich najpilniej, i nie będą musiały czekać, aż będą mogły wykorzystać swoje straty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Państwa członkowskie zrezygnują teraz z opodatkowania, ale w przyszłości będą otrzymywać dochody podatkowe od przedsiębiorstw, które utrzymały się na rynku i odzyskają rentowność. Ponadto wykorzystanie przeniesionych retroaktywnie strat zmniejszy przeniesienia poniesionych strat na przyszłe okres, co jeszcze bardziej ograniczy negatywny wpływ na dochody podatkowe.
(9) Niektóre państwa członkowskie już wprowadziły środki umożliwiające przenoszenie strat na rok podatkowy 2020 lub zapowiedziały ich wprowadzenie, co pozwoli podatnikom na wyrównanie strat z 2020 r. za pomocą zysków z poprzednich lat podatkowych.
(10) Państwa członkowskie stosują jednak zazwyczaj rozbieżne przepisy dotyczące traktowania strat, co często stwarza nierówne warunki działania.
(11) Niniejsze zalecenie dla państw członkowskich dotyczące regulowania kwestii strat na poziomie krajowym, oparte na najlepszych praktykach, mogłoby pomóc w wyrównaniu szans przedsiębiorstw w całej Unii.
(12) Niniejsze zalecenie powinno mieć zastosowanie do lat budżetowych 2020 i 2021, aby pomóc przedsiębiorstwom w czasie kryzysu związanego z COVID-19.
(13) Państwa członkowskie powinny zezwolić przedsiębiorstwom na przenoszenie strat przynajmniej na poprzedni rok budżetowy, tj. do 2019 r. Aby jednak umożliwić podatnikom pełne kompensowanie swoich strat z uprzednio zapłaconych podatków, państwa członkowskie mogą przedłużyć retroaktywne przeniesienie na okres trzech poprzednich lat, tj. do 2017 r. Z przedłużonego do trzech lat okresu retroaktywnego przeniesienia skorzystać mogą szczególnie mniejsze przedsiębiorstwa osiągające niższe zyski.
(14) Środek ten powinien mieć ograniczony zakres, aby zapobiec nadmiernemu wpływowi na budżety krajowe. Limit w wysokości 3 mln EUR na przynoszący straty rok obrotowy zapewniłby w szczególności cenne wsparcie mniejszym przedsiębiorstwom, a jednocześnie, w pewnym stopniu, korzyści wszystkim podatnikom.
(15) Komisja przypomina, że w przypadku gdy państwa członkowskie wprowadzają środki spełniające warunki stanowiące pomoc państwa, która nie jest zwolniona z obowiązku zgłoszenia, muszą zgłosić takie środki Komisji, zgodnie z procedurami mającymi ogólne zastosowanie do pomocy państwa,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
