Wspólne stanowisko 2008/944/WPZiB określające wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego

WSPÓLNE STANOWISKO RADY 2008/944/WPZiB

z dnia 8 grudnia 2008 r.

określające wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 15,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Państwa członkowskie wyrażają zamiar oparcia się na wspólnych kryteriach uzgodnionych na posiedzeniach Rady Europejskiej w Luksemburgu i Lizbonie w 1991 i 1992 r. oraz na Kodeksie Postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu broni przyjętym przez Radę w 1998 r.

(2) Państwa członkowskie uznają szczególną odpowiedzialność państw eksportujących technologie wojskowe i sprzęt wojskowy.

(3) Państwa członkowskie są zdecydowane, aby ustanowić wysokie wspólne standardy, które traktuje się jako minimalne przy zarządzaniu transferem technologii wojskowych i sprzętu wojskowego i jego ograniczaniu przez wszystkie państwa członkowskie, które to standardy służą wzmocnieniu wymiany stosownych informacji, w celu osiągnięcia większej przejrzystości.

(4) Państwa członkowskie są zdecydowane zapobiegać wywozowi technologii wojskowych i sprzętu wojskowego, które mogłyby zostać użyte do celów represji wewnętrznych lub agresji międzynarodowej, lub które mogłyby przyczyniać się do niestabilności w regionie.

(5) Państwa członkowskie zamierzają wzmocnić współpracę oraz wspierać zbieżność działań w zakresie wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego w ramach Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB).

(6) Zastosowano środki uzupełniające przeciwko nielegalnym transferom w postaci programu UE na rzecz zapobiegania i zwalczania nielegalnego handlu bronią konwencjonalną.

(7) W dniu 12 lipca 2002 r. Rada przyjęła wspólne działanie 2002/589/WPZiB w sprawie wkładu Unii Europejskiej w zwalczanie destabilizującego gromadzenia i rozpowszechniania ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej ¹ .

(8) W dniu 23 czerwca 2003 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2003/468/WPZiB w sprawie kontroli pośrednictwa w handlu bronią ² .

(9) Rada Europejska przyjęła w grudniu 2003 r. strategię przeciwko rozpowszechnianiu broni masowego rażenia, a w grudniu 2005 r. strategię zwalczania nielegalnego gromadzenia ręcznej broni strzeleckiej i broni lekkiej oraz amunicji do nich oraz nielegalnego handlu nimi, które wiążą się ze zwiększonym wspólnym zainteresowaniem państw członkowskich Unii Europejskiej w skoordynowanym podejściu do kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego.

(10) Program działania ONZ w sprawie zapobiegania, zwalczania i likwidacji nielegalnego handlu ręczną bronią strzelecką i bronią lekką we wszystkich jego aspektach został przyjęty w 2001 r.

(11) Rejestr Broni Konwencjonalnej Organizacji Narodów Zjednoczonych został utworzony w 1992 r.

(12) Państwa mają prawo do transferu środków do obrony własnej, zgodnie z prawem do samoobrony uznanym przez Kartę NZ.

(13) Uznaje się pragnienie utrzymania przez państwa członkowskie przemysłu obronnego jako części swojej bazy przemysłowej oraz potencjału obronnego.

(14) Wzmocnieniu europejskiej obronnej bazy technologicznej i przemysłowej, która przyczynia się do wdrożenia Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa, w szczególności Wspólnej Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony, powinna towarzyszyć współpraca i zbieżność działań w zakresie technologii wojskowych i sprzętu wojskowego.

(15) Państwa członkowskie zamierzają wzmocnić politykę Unii Europejskiej w zakresie kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego poprzez przyjęcie niniejszego wspólnego stanowiska, które uaktualnia i zastępuje Kodeks Postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu broni przyjęty przez Radę dnia 8 czerwca 1998 r.

(16) W dniu 13 czerwca 2000 r. Rada przyjęła Wspólny wykaz uzbrojenia Unii Europejskiej, który jest regularnie przeglądany z uwzględnieniem w stosownych przypadkach podobnych wykazów krajowych i międzynarodowych ³ .

(17) Unia musi zapewnić spójność całości swych działań zewnętrznych w ramach swoich stosunków zewnętrznych zgodnie z art. 3 akapit drugi Traktatu; w związku z tym Rada przyjmuje do wiadomości wniosek Komisji dotyczący zmiany rozporządzenia Rady (WE) nr 1334/2000 z dnia 22 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli eksportu produktów i technologii podwójnego zastosowania ⁴ ,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE STANOWISKO:

Artykuł  1

1. 5  Każde państwo członkowskie ocenia składane w nim wnioski o udzielenie zezwolenia na wywóz, w tym wnioski dotyczące transferów międzyrządowych, towarów znajdujących się we Wspólnym wykazie uzbrojenia UE, o którym mowa w art. 12, rozpatrując indywidualnie każdy przypadek pod względem jego zgodności z kryteriami zawartymi w art. 2.

1a. 6  W przypadku gdy pojawią się nowe istotne informacje, zachęca się każde państwo członkowskie do ponownej oceny zezwoleń na wywóz towarów znajdujących się we Wspólnym wykazie uzbrojenia UE po ich przyznaniu.

2. Wnioski o udzielenie zezwolenia na wywóz, o których mowa w ust. 1, obejmują:

– wnioski o zezwolenie na fizyczny wywóz, w tym takie, które są wydawane do celów licencjonowanej produkcji sprzętu wojskowego w państwach trzecich,

– wnioski o zezwolenie na pośrednictwo,

– wnioski o zezwolenie "tranzytowe" lub "przeładunkowe",

– wnioski o zezwolenie na wszelkie niematerialne transfery oprogramowania i technologii środkami, takimi jak nośniki elektroniczne, faks lub telefon.

Przepisy państw członkowskich określają, w jakich przypadkach w odniesieniu do tych wniosków wymagane jest zezwolenie na wywóz.

Artykuł  2  ⁷  

Kryteria

1. Kryterium 1: Poszanowanie międzynarodowych obowiązków i zobowiązań państw członkowskich, w szczególności środków ograniczających przyjętych przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub przez Unię Europejską, porozumień o nierozprzestrzenianiu oraz w innych sprawach, a także innych obowiązków i zobowiązań międzynarodowych.

Odmawia się udzielenia zezwolenia na wywóz, jeżeli udzielenie go byłoby niezgodne z międzynarodowymi obowiązkami i zobowiązaniami państw członkowskich, w tym z:

a) obowiązkami państw członkowskich i ich zobowiązaniami w zakresie egzekwowania embarga na broń nałożonego przez Organizację Narodów Zjednoczonych, Unię Europejską oraz Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie;

b) obowiązkami państw członkowskich w ramach Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, konwencji o zakazie broni biologicznej i toksycznej oraz konwencji o zakazie broni chemicznej;

c) obowiązkami państw członkowskich w ramach konwencji o pewnych rodzajach broni konwencjonalnej i odpowiednich załączonych do niej protokołów;

d) obowiązkami państw członkowskich w ramach Traktatu o handlu bronią;

e) obowiązkami państw członkowskich w ramach Konwencji o zakazie użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych oraz o ich zniszczeniu (konwencji ottawskiej);

f) zobowiązaniami państw członkowskich w ramach Programu działania ONZ na rzecz zapobiegania nielegalnemu handlowi bronią strzelecką i lekką, zwalczania i eliminowania go we wszystkich aspektach;

g) zobowiązaniami państw członkowskich na podstawie globalnych ram zarządzania amunicją konwencjonalną w całym cyklu życia;

h) zobowiązaniami państw członkowskich w ramach Grupy Australijskiej, Reżimu Kontrolnego Technologii Rakietowych, Komitetu Zanggera, Grupy Dostawców Jądrowych, porozumienia z Wassenaar i Haskiego kodeksu postępowania przeciwko rozprzestrzenianiu rakiet balistycznych.

2. Kryterium 2: Poszanowanie praw człowieka w państwie końcowego przeznaczenia, a także poszanowanie przez to państwo międzynarodowego prawa humanitarnego.

– Po ocenie postawy państwa odbiorcy względem odpowiednich zasad ustanowionych przez międzynarodowe instrumenty praw człowieka, w tym po ocenie sytuacji w zakresie praw człowieka w tym państwie, państwa członkowskie:

a) odmawiają udzielenia zezwolenia na wywóz, jeżeli istnieje wyraźne ryzyko, że przeznaczone do wywozu technologia wojskowa lub sprzęt wojskowy mogłyby być użyte do stosowania lub ułatwiania represji wewnętrznych, popełniania lub ułatwiania poważnych aktów przemocy ze względu na płeć lub poważnych aktów przemocy wobec kobiet, dzieci, lub innych poważnych pogwałceń praw człowieka;

b) zachowują szczególną ostrożność i czujność przy udzielaniu - po rozpatrzeniu każdego wniosku indywidualnie oraz z uwzględnieniem charakteru technologii wojskowej lub sprzętu wojskowego - zezwoleń państwom, w których właściwe organy Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej lub Rady Europy stwierdziły poważne pogwałcenia praw człowieka.

Do tych celów do technologii lub sprzętu, które mogłyby być wykorzystane do represji wewnętrznych, są zaliczane między innymi technologie lub sprzęt, co do których istnieją dowody, że proponowany użytkownik końcowy wykorzystuje te lub podobne technologie lub sprzęt do represji wewnętrznych, lub w przypadku których istnieją powody, by przypuszczać, że technologia lub sprzęt mogą nie trafić do ich deklarowanego użytkownika końcowego lub może nastąpić zmiana sposobu ich wykorzystania końcowego i zostaną one użyte do represji wewnętrznych. Zgodnie z art. 1 charakter danej technologii lub danego sprzętu musi być dokładnie zbadany, szczególnie, jeżeli ma być on wykorzystany do celów związanych z bezpieczeństwem wewnętrznym. Represje wewnętrzne obejmują między innymi tortury i inne okrutne, nieludzkie i poniżające traktowanie lub karanie, doraźne lub samowolne egzekucje, zaginięcia, arbitralne zatrzymania i inne poważne pogwałcenia praw człowieka i podstawowych wolności, które są określone w odpowiednich międzynarodowych instrumentach praw człowieka, w tym w Powszechnej deklaracji praw człowieka oraz w Międzynarodowym pakcie praw obywatelskich i politycznych.

– Po ocenie postawy państwa odbiorcy względem odpowiednich zasad określonych przez instrumenty międzynarodowego prawa humanitarnego i względem poszanowania międzynarodowego prawa humanitarnego, państwa członkowskie:

c) odmawiają udzielenia zezwolenia na wywóz, jeżeli istnieje wyraźne ryzyko, że przeznaczone do wywozu technologia wojskowa lub sprzęt wojskowy mogłyby zostać użyte do popełniania lub ułatwiania poważnych pogwałceń międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym względem grupy chronionej międzynarodowym prawem humanitarnym, na przykład kobiet i dzieci.

3. Kryterium 3: Wewnętrzna sytuacja w państwie końcowego przeznaczenia wynikająca z napięć lub konfliktów zbrojnych.

Państwa członkowskie odmawiają udzielenia zezwolenia na wywóz technologii wojskowych lub sprzętu wojskowego, które mogłyby wywołać lub przedłużać konflikty zbrojne lub zaostrzyć istniejące napięcia lub konflikty zbrojne w państwie końcowego przeznaczenia, bez uszczerbku dla uzasadnionego i zgodnego z prawem zapewniania sobie przez to państwo bezpieczeństwa i obrony.

4. Kryterium 4: Zachowanie pokoju, bezpieczeństwa i stabilności w regionie.

Państwa członkowskie odmawiają udzielenia zezwolenia na wywóz, jeżeli istnieje wyraźne ryzyko, że zamierzony odbiorca będzie używał przeznaczonych do wywozu technologii wojskowych lub sprzętu wojskowego w celach agresji przeciwko innemu państwu lub do egzekwowania przy pomocy siły roszczeń terytorialnych. Rozważając takie ryzyko, państwa członkowskie uwzględniają między innymi:

a) istnienie konfliktu zbrojnego między odbiorcą a innym państwem lub prawdopodobieństwo zaistnienia takiego konfliktu;

b) roszczenie terytorialne, które w przeszłości odbiorca za pomocą siły próbował zrealizować lub groził jego zrealizowaniem;

c) prawdopodobieństwo użycia technologii wojskowych lub sprzętu wojskowego w innym celu niż uzasadnione i zgodne z prawem zapewnianie przez państwo odbiorcę bezpieczeństwa narodowego i obrony narodowej, lub korzystanie przez państwo odbiorcę z niezbywalnego prawa do samoobrony zgodnie z prawem międzynarodowym określonym w art. 51 Karty Narodów Zjednoczonych;

d) konieczność uniknięcia znaczącego negatywnego wpływu na stabilność w regionie.

5. Kryterium 5: Bezpieczeństwo narodowe państw członkowskich i terytoriów, za których stosunki zewnętrzne są odpowiedzialne państwa członkowskie, oraz bezpieczeństwo państw zaprzyjaźnionych i sprzymierzonych.

Państwa członkowskie uwzględniają:

a) potencjalny wpływ przeznaczonych do wywozu technologii wojskowych lub sprzętu wojskowego na interesy związane z obroną i bezpieczeństwem, własne i innych państw członkowskich oraz państw zaprzyjaźnionych i sprzymierzonych, bez uszczerbku dla uwzględnienia kryteriów dotyczących poszanowania praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego oraz pokoju, bezpieczeństwa i stabilności w regionie;

b) ryzyko wykorzystania danej technologii wojskowych lub sprzętu wojskowego przeciwko własnym siłom zbrojnym lub siłom zbrojnym państw członkowskich oraz państw zaprzyjaźnionych i sprzymierzonych.

6. Kryterium 6: Postępowanie państwa kupującego lub państwa odbiorcy wobec społeczności międzynarodowej, a w szczególności jego nastawienie do terroryzmu, charakter jego sojuszy oraz poszanowanie przez niego prawa międzynarodowego.

Państwa członkowskie uwzględniają między innymi dotychczasowe postępowanie państwa kupującego lub państwa odbiorcy w odniesieniu do:

a) popierania przez nie terroryzmu i międzynarodowej przestępczości zorganizowanej lub zachęcania do takich działań;

b) przestrzegania przez nie międzynarodowych zobowiązań, w szczególności tych dotyczących niestosowania siły, oraz przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego;

c) jego zaangażowania w dziedzinie nieproliferacji i w innych obszarach kontroli zbrojeń i rozbrojenia, w szczególności podpisanie, ratyfikację i wprowadzanie w życie odpowiednich konwencji o kontroli zbrojeń i rozbrojeniu, o których mowa w kryterium 1 lit. b) - d).

7. Kryterium 7: Istnienie ryzyka, że nastąpi zmiana przeznaczenia technologii wojskowej lub sprzętu wojskowego w państwie odbiorcy lub dojdzie do ich ponownego wywozu na niepożądanych warunkach.

Przy ocenie wpływu na państwo odbiorcę technologii wojskowych lub sprzętu wojskowego przeznaczonych do wywozu oraz ryzyka, że taka technologia wojskowa lub taki sprzęt wojskowy mogłyby zmienić przeznaczenie i trafić do niepożądanego użytkownika końcowego lub zostać poddane niepożądanemu wykorzystaniu końcowemu, rozważa się następujące czynniki:

a) uzasadniony interes obronności i bezpieczeństwa wewnętrznego państwa odbiorcy, włącznie z uczestnictwem w działaniach na rzecz utrzymania pokoju w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych lub innych takich działaniach;

b) techniczną zdolność państwa odbiorcy do użytkowania i ochrony danej technologii lub danego sprzętu;

c) zdolność państwa odbiorcy do stosowania skutecznych środków kontroli wywozu, w tym w przypadku gdy technologia wojskowa lub sprzęt wojskowy przeznaczone do wywozu są towarami, które zawierają lub zostaną wykorzystane jako elementy składowe produktów przeznaczonych do ponownego wywozu przez państwo odbiorcę;

d) ryzyko, że taka technologia lub taki sprzęt będą ponownie wywożone do niepożądanych miejsc przeznaczenia, oraz dane na temat przestrzegania przez państwo odbiorcę wszelkich postanowień dotyczących ponownego wywozu lub uprzedniej zgody na ponowny wywóz, których nałożenie wywożące państwo członkowskie uznaje za stosowne;

e) ryzyko, że taka technologia lub taki sprzęt mogą trafić do organizacji terrorystycznych lub do indywidualnych terrorystów;

f) ryzyko zastosowania inżynierii odwrotnej lub ryzyko niezamierzonego transferu technologii;

g) ryzyko, że taka technologia lub taki sprzęt zostaną wykorzystane do obchodzenia środków ograniczających przyjętych przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub przez Unię Europejską;

h) ryzyko, że z uwagi na szczególny charakter technologii lub sprzętu przeznaczonych do wywozu dojdzie do nasilenia się konfliktu, aktów przemocy lub nielegalnych działań, w szczególności w odniesieniu do ryzyka kierowania broni strzeleckiej i lekkiej na drogę nielegalnego handlu.

8. Kryterium 8: Zgodność wywożonych technologii wojskowych i sprzętu wojskowego z technicznymi i ekonomicznymi możliwościami państwa końcowego przeznaczenia, z uwzględnieniem faktu, że pożądane jest, aby państwa zaspokajały swoje uzasadnione potrzeby bezpieczeństwa i obronności przy jak najmniejszym przekierowywaniu zasobów ludzkich i gospodarczych na zbrojenia.

Państwa członkowskie uwzględniają, w świetle informacji z odpowiednich źródeł, takich jak sprawozdania Programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju, Banku Światowego, Międzynarodowego Funduszu Walutowego oraz Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, czy proponowany wywóz poważnie zahamowałby zrównoważony rozwój państwa końcowego przeznaczenia. W tym kontekście państwa członkowskie biorą pod uwagę poziom wojskowych i socjalnych wydatków tego państwa, z uwzględnieniem wszelkiej pomocy pochodzącej z Unii lub pomocy dwustronnej.

Artykuł  3

Niniejsze wspólne stanowisko nie ma wpływu na prawo państw członkowskich do stosowania bardziej restrykcyjnych polityk krajowych.

Artykuł  4

1. Państwa członkowskie informują się wzajemnie o wnioskach o wydanie zezwolenia na wywóz, co do których wydano decyzję odmowną zgodnie z kryteriami niniejszego wspólnego stanowiska, wraz z uzasadnieniem odmowy wydania zezwolenia. Przed udzieleniem przez państwo członkowskie zezwolenia, którego odmówiono na zasadniczo taką samą transakcję w innym państwie lub państwach członkowskich w ciągu ostatnich trzech lat, konsultuje się ono z państwem lub państwami członkowskimi, które odmówiły wydania zezwolenia. Jeżeli po konsultacjach państwo członkowskie udziela jednak zezwolenia, informuje ono państwo lub państwa członkowskie, które odmówiły wydania zezwolenia, przedstawiając szczegółowe uzasadnienie swojej decyzji.

2. Decyzja o transferze lub odmowie transferu wszelkich technologii wojskowych lub sprzętu wojskowego pozostaje w gestii każdego państwa członkowskiego. Uznaje się, że odmowa wydania zezwolenia ma miejsce w przypadku, gdy państwo członkowskie nie wyraża zgody na faktyczną sprzedaż lub fizyczny wywóz danej technologii wojskowej lub danego sprzętu wojskowego, jeżeli w przeciwnym wypadku sprzedaż lub zawarcie odpowiedniej umowy doszłoby do skutku. Dla tych celów odmowa wymagająca notyfikacji, zgodnie z krajowymi procedurami, może obejmować odmowę zezwolenia na rozpoczęcie rokowań lub odmowną odpowiedź na formalne zapytanie wstępne dotyczące określonego zamówienia.

3. Państwa członkowskie traktują informacje o takich odmowach i konsultacjach jako informacje niejawne i nie wykorzystują ich do osiągania korzyści handlowych.

Artykuł  5  ⁸  

Zezwoleń na wywóz udziela się wyłącznie w oparciu o uzyskaną wcześniej rzetelną wiedzę na temat wykorzystania końcowego w państwie końcowego przeznaczenia. Będzie to na ogół wymagać gruntownie sprawdzonego certyfikatu użytkownika końcowego lub stosownej dokumentacji lub innej formy oficjalnego upoważnienia wydanego przez państwo końcowego przeznaczenia. Państwa członkowskie mogą korzystać z innych narzędzi monitorowania użytkownika końcowego, w tym mogą wymagać od użytkowników końcowych wyrażenia zgody na specjalne mechanizmy weryfikacji. Rozpatrując wnioski o udzielenie zezwolenia na wywóz technologii wojskowej lub sprzętu wojskowego do celów produkcji w państwach trzecich, państwa członkowskie w szczególności uwzględniają potencjalne wykorzystanie gotowego produktu w państwie produkcji oraz ryzyko, że gotowy produkt mógłby trafić lub zostać wywieziony do niepożądanego użytkownika końcowego.

Artykuł  6 ⁹

Bez uszczerbku dla rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/821 ¹⁰  kryteria określone w art. 2 niniejszego wspólnego stanowiska oraz procedura konsultacji przewidziana w art. 4 niniejszego wspólnego stanowiska są również stosowane do państw członkowskich w odniesieniu do towarów i technologii podwójnego zastosowania określonych w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2021/821, w przypadku gdy istnieją poważne podstawy, by przypuszczać, że użytkownikiem końcowym tych towarów i technologii będą siły zbrojne lub siły bezpieczeństwa wewnętrznego lub podobne podmioty w danym państwie. Odniesienia w niniejszym wspólnym stanowisku do technologii wojskowych lub sprzętu wojskowego uznaje się za obejmujące również takie towary i technologie.

Artykuł  7 ¹¹

1. Aby zapewnić jak największą skuteczność niniejszego wspólnego stanowiska, państwa członkowskie działają w ramach Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB) w celu wzmocnienia współpracy i wspierania zbieżności w zakresie wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego, między innymi przez wymianę odpowiednich informacji, w tym na temat konkretnych miejsc przeznaczenia oraz powiadomień o odmowie i polityk w zakresie wywozu broni, a także - w stosownych przypadkach - na temat monitorowania wykorzystania końcowego, przez konsultacje dotyczące oceny ryzyka, a także przez określenie ewentualnych środków służących dalszemu zwiększeniu zbieżności i przez promowanie jedności i spójności w działaniach zewnętrznych Unii.

2. Aby wspierać zbieżność i ułatwić procesy decyzyjne w odniesieniu do wywozu wspólnie finansowanych i produkowanych technologii wojskowej i sprzętu wojskowego, państwa członkowskie uczestniczące we wspólnym projekcie w dziedzinie obronności mogą skorzystać w tym celu z mechanizmów ułatwiających. Zachęca się państwa członkowskie uczestniczące we wspólnym projekcie w dziedzinie obronności, aby konsultowały się ze sobą w zakresie przeprowadzanych ocen ryzyka.

Artykuł  8 ¹²

1. Do dnia 30 czerwca każdego roku każde państwo członkowskie przedkłada Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych informacje odnoszące się do poprzedniego roku kalendarzowego dotyczące swojego wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego oraz wdrażania przez nie niniejszego wspólnego stanowiska.

2. Roczne sprawozdanie UE, oparte na informacjach ze wszystkich państw członkowskich, jest przedkładane Radzie do przyjęcia oraz udostępniane publicznie w formacie sprawozdania opisowego i sieciowej bazy danych z funkcją przeszukiwania na stronie internetowej Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych.

3. Ponadto każde państwo członkowskie, które prowadzi wywóz technologii lub sprzętu znajdującego się we Wspólnym wykazie uzbrojenia UE, publikuje krajowe sprawozdanie na temat wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego, którego treść będzie, odpowiednio, zgodna z prawem krajowym.

Artykuł  9

Państwa członkowskie, w odpowiednich przypadkach, oceniają wspólnie w ramach WPZiB sytuację potencjalnych lub faktycznych odbiorców wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego z państw członkowskich w świetle zasad i kryteriów niniejszego wspólnego stanowiska.

Artykuł  10

Podczas gdy państwa członkowskie, w odpowiednich przypadkach, mogą także uwzględnić wpływ proponowanego wywozu na ich interesy ekonomiczne, socjalne, handlowe i przemysłowe, jednakże czynniki te nie wpływają na stosowanie powyższych kryteriów.

Artykuł  11

Państwa członkowskie dokładają wszelkich starań w celu zachęcenia innych państw dokonujących wywozu technologii wojskowych lub sprzętu wojskowego do stosowania kryteriów niniejszego wspólnego stanowiska. Prowadzą one z państwami trzecimi stosującymi te kryteria regularną wymianę doświadczeń na temat polityk kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego i na temat stosowania tych kryteriów.

Artykuł  12

Państwa członkowskie zapewniają, by ich przepisy krajowe umożliwiały im kontrolę wywozu technologii i sprzętu znajdującego się we Wspólnym wykazie uzbrojenia UE. Wspólny wykaz uzbrojenia UE stanowi punkt odniesienia dla krajowych wykazów technologii i sprzętu w państwach członkowskich, ale bezpośrednio ich nie zastępuje.

Artykuł  13 ¹³

Przewodnik użytkownika do niniejszego wspólnego stanowiska, który jest poddawany regularnym przeglądom, zawiera wskazówki dotyczące stosowania niniejszego wspólnego stanowiska.

Artykuł  14

Niniejsze wspólne stanowisko staje się skuteczne od daty jego przyjęcia.

Artykuł  15 ¹⁴

Niniejsze wspólne stanowisko zostanie poddane przeglądowi do dnia 15 kwietnia 2030 r.

Artykuł  16

Niniejsze wspólne stanowisko zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 grudnia 2008 r.

	W imieniu Rady
	B. KOUCHNER
	Przewodniczący

1 Dz.U. L 191 z 19.7.2002, s. 1.

2 Dz.U. L 156 z 25.6.2003, s. 79.

3 Ostatnio zmieniony dnia 10 marca 2008 r., Dz.U. C 98 z 18.4.2008, s. 1.

4 Dz.U. L 159 z 30.6.2000, s. 1.

5 Art. 1 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 lit. a decyzji nr (WPZiB) 2019/1560 z dnia 16 września 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.239.16) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 17 września 2019 r.

6 Art. 1 ust. 1a dodany przez art. 1 pkt 1 lit. b decyzji nr (WPZiB) 2019/1560 z dnia 16 września 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.239.16) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 17 września 2019 r.

7 Art. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 1 decyzji nr 2025/779 z dnia 14 kwietnia 2025 r. (Dz.U.UE.L.2025.779) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 15 kwietnia 2025 r.

8 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 2 decyzji nr 2025/779 z dnia 14 kwietnia 2025 r. (Dz.U.UE.L.2025.779) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 15 kwietnia 2025 r.

9 Art. 6:

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 decyzji nr (WPZiB) 2019/1560 z dnia 16 września 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.239.16) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 17 września 2019 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 decyzji nr 2025/779 z dnia 14 kwietnia 2025 r. (Dz.U.UE.L.2025.779) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 15 kwietnia 2025 r.

10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/821 z dnia 20 maja 2021 r. ustanawiające unijny system kontroli wywozu, pośrednictwa, pomocy technicznej, tranzytu i transferu produktów podwójnego zastosowania (Dz.U. L 206 z 11.6.2021, s. 1, ELI: http://data.europa.eu/eli/reg/2021/821/oj).

11 Art. 7:

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 decyzji nr (WPZiB) 2019/1560 z dnia 16 września 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.239.16) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 17 września 2019 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 decyzji nr 2025/779 z dnia 14 kwietnia 2025 r. (Dz.U.UE.L.2025.779) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 15 kwietnia 2025 r.

12 Art. 8 zmieniony przez art. 1 pkt 5 decyzji nr (WPZiB) 2019/1560 z dnia 16 września 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.239.16) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 17 września 2019 r.

13 Art. 13 zmieniony przez art. 1 pkt 6 decyzji nr (WPZiB) 2019/1560 z dnia 16 września 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.239.16) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 17 września 2019 r.

14 Art. 15:

- zmieniony przez art. 1 pkt 7 decyzji nr (WPZiB) 2019/1560 z dnia 16 września 2019 r. (Dz.U.UE.L.2019.239.16) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 17 września 2019 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 5 decyzji nr 2025/779 z dnia 14 kwietnia 2025 r. (Dz.U.UE.L.2025.779) zmieniającej nin. wspólne stanowisko z dniem 15 kwietnia 2025 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2008.335.99
• Rodzaj: Wspólne stanowisko
• Tytuł: Wspólne stanowisko 2008/944/WPZiB określające wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego
• Data aktu: 08/12/2008
• Data ogłoszenia: 13/12/2008
• Data wejścia w życie: 08/12/2008