KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 315/93 z dnia 8 lutego 1993 r. ustanawiające procedury Wspólnoty w odniesieniu do zanieczyszczeń w żywności(1), w szczególności jego art. 2 ust. 3,
po konsultacji z Naukowym Komitetem ds. Żywności (SCF),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie (EWG) nr 315/93 stanowi, że muszą zostać ustalone najwyższe dopuszczalne poziomy zanieczyszczeń w środkach spożywczych w celu ochrony zdrowia publicznego.
(2) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 466/2001(2), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 257/2002(3), ustala najwyższe dopuszczalne poziomy dla niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych, które mają być stosowane od dnia 5 kwietnia 2002 r.
(3) Niektóre Państwa Członkowskie przyjęły lub zamierzają przyjąć najwyższe dopuszczalne poziomy aflatoksyn w przyprawach korzennych oraz najwyższe dopuszczalne poziomy ochratoksyny A w niektórych środkach spożywczych. Z uwagi na różnice między Państwami Członkowskimi oraz wynikające stąd ryzyko zakłócenia konkurencji, niezbędne jest wprowadzenie środków wspólnotowych w celu zapewnienia jednolitości rynku przy zachowaniu zasady proporcjonalności.
(4) Aflatoksyny, w szczególności aflatoksyna B1, są genotoksycznymi substancjami rakotwórczymi. Dla substancji tego typu nie istnieje próg, poniżej którego nie obserwuje się szkodliwego działania i w związku z tym nie można ustanowić dopuszczalnej dawki dziennej. Aktualny poziom wiedzy naukowej i technicznej ani ulepszenia w technikach produkcji i składowania nie zapobiegają rozwojowi tych pleśni, a tym samym nie pozwalają całkowicie wyeliminować obecności aflatoksyn w przyprawach korzennych; w związku z tym należy ustalić limity na jak najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie.
(5) Wyniki skoordynowanego programu kontroli, prowadzonego przez Państwa Członkowskie zgodnie z zaleceniem Komisji 97/77/WE z dnia 8 stycznia 1997 r. dotyczącym skoordynowanego programu urzędowej kontroli środków spożywczych na 1997 r.(4), są dostępne od czasu ustalenia najwyższych dopuszczalnych zawartości aflatoksyn w innych środkach spożywczych. Wyniki te wykazują, że niektóre gatunki przypraw korzennych zawierają wysoki poziom aflatoksyn. W związku z tym wskazane jest ustanowienie najwyższych dopuszczalnych limitów dla gatunków przypraw korzennych, które stosuje się w dużych ilościach i w których często występują zanieczyszczenia.
(6) Najwyższe dopuszczalne limity powinny zostać poddane przeglądowi i, jeśli to konieczne, obniżone przed dniem 31 grudnia 2003 r., z uwzględnieniem możliwości zmniejszenia zanieczyszczenia aflatoksyną przypraw korzennych przez ulepszenie metod produkcji, zbioru i składowania oraz postęp wiedzy naukowej i technicznej.
(7) Ochratoksyna A jest mikotoksyną wytwarzaną przez niektóre grzyby (gatunki Penicillium i Aspergillus). W sposób naturalny występuje na całym świecie w wielu produktach roślinnych, takich jak zboża, ziarna kawowe i kakaowe oraz suszone owoce. Została wykryta w takich produktach jak: produkty zbożowe, kawa, wino, piwo, przyprawy korzenne i sok winogronowy, ale również w produktach pochodzenia zwierzęcego, jak nerki wieprzowe. Badania częstotliwości i poziomu występowania ochratoksyny A w żywności oraz próbkach krwi pobranych od ludzi wskazują, że te środki żywnościowe są często zanieczyszczone.
(8) Ochratoksyna A jest mikotoksyną o właściwościach rakotwórczych, nefrotoksycznych, teratogennych, immunotoksycznych i prawdopodobnie również neurotoksycznych. Łączy się ją z nefropatią u ludzi. Ochratoksyna A może posiadać długi półokres trwania w organizmach ludzi.
(9) Komitet Naukowy ds. Żywności stwierdził w swojej opinii w sprawie ochratoksyny A z dnia 17 września 1998 r., że byłoby rozsądne jak najbardziej zmniejszyć narażenie na szkodliwy wpływ ochratoksyny A i zapewnić, aby narażenie to znajdowało się przy dolnej granicy dopuszczalnej dziennej dawki wynoszącej 1,2-14 ng/kg masy ciała, która została oszacowana przez inne organy, np. poniżej 5 ng/kg masy ciała na dzień.
(10) Przy aktualnym poziomie wiedzy naukowej i technicznej oraz mimo ulepszeń w technikach produkcji i składowania, nie jest możliwe zapobieżenie rozwojowi tych pleśni. Wskutek tego ochratoksyna A nie może zostać całkowicie wyeliminowana z żywności. Dlatego powinny zostać ustalone limity na jak najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie.
(11) Głównym źródłem ochratoksyny A w dawkach pożywienia są zboża i produkty zbożowe. Zapobieganie jest kwestią największej wagi, aby uniknąć zanieczyszczeń w stopniu, w jakim to jest możliwe oraz chronić konsumenta. Ponadto wskazane jest ustalenie największych dopuszczalnych limitów dla zbóż i produktów zbożowych na poziomie rozsądnie osiągalnym, pod warunkiem że stosowane będą działania zapobiegawcze w celu uniknięcia zanieczyszczenia na wszystkich poziomach łańcucha produkcji i handlu.
(12) Suszone owoce winorośli (koryntki, rodzynki i sułtanki) okazały się wysoce zanieczyszczone. Suszone owoce winorośli są istotnym źródłem ochratoksyny A w dawkach pożywienia u ludzi o wysokim poziomie spożycia tych owoców, w szczególności u dzieci. Z tego względu właściwe jest obecnie ustalenie poziomu, który jest technologicznie osiągalny oraz konieczna jest dalsza poprawa praktyk w celu zmniejszenia zanieczyszczenia.
(13) Obecność ochratoksyny A została również zaobserwowana w kawie, winie, soku winogronowym, kakao i przyprawach korzennych. Państwa Członkowskie oraz zainteresowane strony (takie jak organizacje zawodowe) powinny przedsięwziąć poszukiwania i badania w celu ustalenia różnych czynników wpływających na powstanie ochratoksyny A oraz ustalenie środków zapobiegawczych, które należy podjąć w celu zmniejszenia obecności ochratoksyny A w tych środkach spożywczych. W odniesieniu do tych produktów powinno się dołożyć wszelkich starań w zakresie badań i środków zapobiegawczych, aby jak najbardziej zmniejszyć zawartość ochratoksyny A w toku ustalania największych dopuszczalnych limitów na podstawie zasady "na jak najniższym rozsądnie osiągalnym poziomie" (zasada ALARA). Jeżeli nie zostaną podjęte żadne wysiłki w celu zmniejszenia zawartości ochratoksyny A w niektórych produktach, to niezbędne będzie ustalenie najwyższych dopuszczalnych limitów dla tych produktów w celu ochrony zdrowia publicznego, bez możliwości oceny technologicznej wykonalności.
(14) W związku z tym rozporządzenie (WE) nr 466/2001 powinno zostać odpowiednio zmienione.
(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.Sporządzono w Brukseli, dnia 12 marca 2002 r.
|
W imieniu Komisji |
|
David BYRNE |
|
Członek Komisji |
______
(1) Dz.U. L 37 z 13.2.1993, str. 1.
(2) Dz.U. L 77 z 16.3.2001, str. 1.
(3) Dz.U. L 41 z 13.2.2002, str. 12.
(4) Dz.U. L 22 z 24.1.1997, str. 27.
