RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,z jednej strony,
RZĄDY KOSTARYKI, SALWADORU, GWATEMALI, HONDURASU, NIKARAGUI I PANAMY,
z drugiej strony,
UWZGLĘDNIAJĄC tradycyjne więzy przyjaźni między Państwami Członkowskimi Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (zwanej dalej "Wspólnotą") a Republikami Kostaryki, Salwadoru, Gwatemali, Hondurasu, Nikaragui i Panamy (zwanymi dalej "Ameryką Środkową"), które w ciągu ostatnich dziewięciu lat czerpały korzyści z nawiązania twórczego dialogu politycznego oraz współpracy gospodarczej, które są ważne dla umocnienia,
ODWOŁUJĄC SIĘ do znacznego wkładu przekazanego Ameryce Środkowej przez wprowadzenie w życie Umowy o współpracy podpisanej w Luksemburgu dnia 12 listopada 1985 roku oraz komunikatów końcowych wydanych na posiedzeniach ministerialnych między Wspólnotą i Ameryką Środkową,
POTWIERDZAJĄC swoje zobowiązanie wynikające z zasad Karty Narodów Zjednoczonych, nakazów prawa międzynarodowego, wartości demokratycznych oraz poszanowania praw człowieka oraz podkreślając istotę rezolucji przyjętej przez Radę i Państwa Członkowskie Wspólnoty dnia 28 listopada 1991 roku w sprawie praw człowieka, demokracji i rozwoju,
PODKREŚLAJĄC postęp dokonany w odniesieniu do pokoju i demokracji w krajach Ameryki Środkowej przez proces dialogu oraz pojednania narodowego zainicjowanego w tym regionie oraz kładąc nacisk na znaczące wysiłki poczynione w odniesieniu do poszanowania praw człowieka,
UZNAJĄC, że rozwój stanowi podstawowy warunek konsolidacji pokoju i demokracji oraz podstawowy wymóg w odniesieniu do wspierania praw gospodarczych i praw socjalnych ludności Ameryki Środkowej,
UZNAJĄC wagę przywiązywaną przez Wspólnotę do rozwoju współpracy handlowej i gospodarczej z krajami rozwijającymi się oraz w trosce o jej wytyczne i rezolucje dotyczące współpracy z krajami rozwijającymi się Azji i Ameryki Łacińskiej,
W TROSCE o pozytywne skutki procesu modernizacji, reformy gospodarczej i liberalizacji handlu wprowadzonych przez rządy krajów Ameryki Środkowej oraz o potrzebę uzupełnienia tych reform o wspieranie praw socjalnych w najbardziej dotkniętych sektorach ludności oraz w przekonaniu, że współpraca wspólnotowa ma do odegrania znaczącą rolę w likwidowaniu problemów skrajnego ubóstwa, dotykających region,
ŚWIADOMI znaczenia pomagania krajom Ameryki Środkowej w celu pełniejszego zintegrowania z gospodarką światową,
PRZEKONANI o znaczeniu wolnego handlu międzynarodowego, zasad systemu handlu wielostronnego, większych inwestycji oraz poszanowania prawa własności intelektualnej,
PODKREŚLAJĄC szczególną wagę, jaką strony przywiązują do większej ochrony środowiska naturalnego oraz do celu trwałego rozwoju,
W TROSCE o pilną potrzebę wzmocnienia współpracy międzynarodowej w staraniach o rozwiązanie problemów spowodowanych przez narkotyki i związanych z narkotykami,
ŚWIADOMI potrzeby potwierdzenia znaczenia roli kobiet jako kluczowego elementu w procesie rozwoju,
PODKREŚLAJĄC postęp dokonany przez Sistema de la Integración Centroamericana (SICA - System Integracji Ameryki Środkowej) dzięki zmianom w Karcie Organización de Estados Centroamericanos (ODECA - Organizacja Państw Ameryki Środkowej) wprowadzonej przez protokół Tegucigalpa oraz uznając, że Ameryka Środkowa jest regionem składającym się z krajów rozwijających się,
PRZEKONANI o potrzebie rozpoczęcia nowej fazy współpracy między dwoma regionami, zgodnie z konkluzjami VIII Konferencji Ministerialnej w San José oraz uznając, że podstawowym celem Umowy jest wzmocnienie, pogłębienie i zróżnicowanie stosunków między dwoma stronami,
POSTANOWIŁY podpisać niniejszą Umowę i w tym celu powołały jako swych pełnomocników:
RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH:
Niels Helveg PETERSEN,
Minister Spraw Zagranicznych Danii,
Urzędujący Przewodniczący Rady Wspólnot Europejskich;
Manuel MARIN,
Członek Komisji Wspólnot Europejskich;
W IMIENIU RZĄDU REPUBLIKI KOSTARYKI:
Bernd H. NIEHAUS QUESADA,
Minister Spraw Zagranicznych;
W IMIENIU RZĄDU REPUBLIKI SALWADORU:
Dr José M. PACAS CASTRO,
Minister Spraw Zagranicznych;
W IMIENIU RZĄDU REPUBLIKI GWATEMALI:
Gonzalo MENENDEZ PARK,
Minister Spraw Zagranicznych;
W IMIENIU RZĄDU REPUBLIKI HONDURASU:
Mario CARIAS ZAPATA,
Minister Spraw Zagranicznych;
W IMIENIU RZĄDU REPUBLIKI NIKARAGUI:
Ernesto LEAL,
Minister Spraw Zagranicznych;
W IMIENIU RZĄDU REPUBLIKI PANAMY:
Julio LINARES,
Minister Spraw Zagranicznych;
KTÓRZY, po wymianie swych pełnomocnictw uznanych za należyte i sporządzone we właściwej formie,
UZGODNILI, CO NASTĘPUJE: