(94/179/Euratom)(Dz.U.UE L z dnia 29 kwietnia 1994 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 1, 2, 172 i 203,
uwzględniając wniosek Komisji(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
a także mając na uwadze, co następuje: Europejska Wspólnota Energii Atomowej została utworzona w celu określenia warunków bezpieczeństwa, niezbędnych dla wyeliminowania ryzyka dla życia i zdrowia publicznego; Państwa Członkowskie wyraziły chęć połączenia się w swych wysiłkach z innymi krajami i współpracy z międzynarodowymi organizacjami, którym zależy na pokojowym rozwoju energii atomowej;
Wspólnota i jej Państwa Członkowskie postanowiły podjąć wspólne wysiłki na szczeblu G-24 w celu wsparcia procesu reform podjętych przez kraje Europy Środkowej i Wschodniej oraz przez Wspólnotę Niepodległych Państw (WNP) i postanowiły udzielić tym państwom pomocy finansowej; stosowne jest, by uczynić ten proces bardziej efektywnym, wezwanie do współpracy innych organów międzynarodowych powołanych do tego celu, by zapobiec rozproszeniu niezbędnej siły roboczej i zasobów;
w celu poprawy bezpieczeństwa nuklearnego w Europie Środkowej i Wschodniej oraz w WNP istnieje zapotrzebowanie na spójną, długoterminową strategię uwzględniającą czynniki technologiczne, kulturę i zwyczaje związane z bezpieczeństwem oraz ogólny bilans energetyczny dla każdego z zainteresowanych państw;
niektóre z tych państw posiadają instalacje atomowe, których poziom bezpieczeństwa jest nieodpowiedni i których działanie może mieć silny wpływ na cały kontynent; państwa te są zdecydowane na dalsze używanie energii atomowej;
bezpieczeństwo atomowe musi być rozpatrywane jako część całego problemu opcji energetycznych w Europie Środkowej i Wschodniej oraz w WNP, odnoszące się w tym kontekście do sprawozdania sporządzonego w czerwcu 1993 r. wspólnie z Bankiem Światowym, Międzynarodową Agencją Atomową (IEA) i Europejskim Bankiem Odbudowy i Rozwoju;
stosowne jest naleganie, aby na wszystkie kraje dysponujące elektrowniami atomowymi nałożony był obowiązek ratyfikowania międzynarodowych konwencji dotyczących odpowiedzialności cywilnej lub, w charakterze przejściowym, przyjęcia środków wiążących o równorzędnej mocy;
Wspólnota ma obowiązek zastosowania koniecznych środków umożliwiających jej spełnienie oczekiwań obywateli Państw Członkowskich odnośnie do bezpieczeństwa i jakości środowiska naturalnego; w szczególności podjąć należy w niektórych krajach Europy Środkowej i Wschodniej oraz w WNP kroki mające na celu zmodyfikowanie niektórych istniejących instalacji nuklearnych lub, w razie potrzeby, demontaż tych, które ze względów technicznych lub ekonomicznych nie mogą być zmodyfikowane;
rozpoczęte przez Wspólnotę projekty w ramach programów Phare i Tacis, mające na celu podniesienie poziomu bezpieczeństwa instalacji nuklearnych, obejmują między innymi badania skierowane na identyfikację mniej rozwiniętych obszarów i zastosowanie środków korygujących; rezultatem pomocy technicznej będą propozycje programów modyfikacji niektórych działających lub budowanych instalacji nuklearnych oraz zamknięcia i demontaż innych; wykonanie tych działań leży w interesie Wspólnoty;
poziom inwestycji wymaganych dla podniesienia jakości instalacji nuklearnych w niektórych państwach Europy Środkowej i Wschodniej oraz w niektórych państwach WNP jest tak wysoki, że państwa te nie są w stanie ich podjąć, mimo że problemy wymagają natychmiastowych rozwiązań;
należy wykorzystać znaczną ilość dostępnych środków finansowych; w tym celu decyzja 77/270/Euratom(3) upoważniająca Komisję do zaciągania pożyczek w ramach Euratom dla sfinansowania inwestycji w sektorze energii atomowej powinna zostać zmieniona tak, aby zasięg tej decyzji rozszerzyć na niektóre kraje zaangażowane w program Phare i niektóre państwa WNP, co umożliwi polepszenie bezpieczeństwa i wydajności ich elektrowni atomowych oraz ochronę człowieka i środowiska naturalnego;
decyzją 77/271/Euratom(4) górna granica pożyczki dla Euratom została ustalona na poziomie 4.000 milionów ECU, zważywszy, że do dnia 31 grudnia 1991 r. 2.876 milionów ECU z tego limitu zostało już wydane; z uwagi na zwolnienie tempa w sektorze energii atomowej i zmiany w polityce energii atomowej niektórych Państw Członkowskich nie będzie przez najbliższych klika lat dużego zapotrzebowania na pozostałą sumę we wspólnotowych projektach energii atomowej;
kraje przyjmujące pożyczkę będą poręczycielami pożyczek udzielanych na mocy niniejszej decyzji; gdy będzie to stosowne, przewidziane będą inne zabezpieczenia pierwszej klasy;
kwestia przeznaczania finansów na bezpieczeństwo jest nierozdzielna ze spójną strategią opcji energetycznych;
krótkoterminowe środki muszą zostać zastąpione przez średnio i długookresowe pożyczki, zgodnie ze spójną strategią umożliwiającą, w szczególności, zastępowanie i demontaż najbardziej zawodnych elektrowni atomowych,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli, dnia 21 marca 1994 r.
|
W imieniu Rady |
|
Y. PAPANTONIOU |
|
Przewodniczący |
______
(1) Dz.U. C 22 z 26.1.1993, str. 11.
(2) Dz.U. C 44 z 14.2.1994.
(3) Dz.U. L 88 z 6.4.1977, str. 9.
(4) Dz.U. L 88 z 6.4.1977, str. 11. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 90/212/Euratom (Dz.U. L 112 z 3.5.1990, str. 26).