(91/425/EWG)(Dz.U.UE L z dnia 23 sierpnia 1991 r.)
KOMISJA ADMINISTRACYJNA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH DS. ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO PRACOWNIKÓW MIGRUJĄCYCH,
uwzględniając art. 81 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, na podstawie którego jest odpowiedzialna za rozwiązywanie wszystkich kwestii administracyjnych oraz związanych z wykładnią, wynikających z przepisów rozporządzenia (EWG) nr 1408/71 i późniejszych rozporządzeń,
uwzględniając art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 574/72 z dnia 21 marca 1972 r., na podstawie którego obowiązkiem Komisji Administracyjnej jest przygotowanie wzorów świadectw, zaświadczeń, deklaracji, wniosków i innych dokumentów niezbędnych w celu stosowania rozporządzeń,
uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 3427/89 z dnia 30 października 1989 r., zmieniające, w szczególności, art. 76 rozporządzenia (EWG) nr 1408/71,
a także mając na uwadze, co następuje:
artykuł 76 stanowi obecnie, w ust. 1, że w przypadku zbiegu praw do świadczeń rodzinnych wynikających z ustawodawstwa właściwego państwa oraz z ustawodawstwa państwa zamieszkania członków rodziny, kwotę przewidzianą przez ustawodawstwo właściwego państwa zawiesza się do wysokości kwoty przewidzianej przez ustawodawstwo państwa zamieszkania członków rodziny, oraz w ust. 2, że jeżeli wniosek o świadczenie nie został złożony w państwie zamieszkania, właściwa instytucja innego państwa może zastosować przepisy ust. 1, tak jakby świadczenia zostały przyznane w tym pierwszym państwie;
niezbędne jest zatem określenie procedury wykonania wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do informacji, które dostarcza instytucja miejsca zamieszkania instytucji właściwej do celów wyżej wymienionego zawieszenia, porównywania kwot przewidzianych przez oba ustawodawstwa, oraz do określenia dodatku wyrównawczego, do którego wypłaty może zostać zobowiązana właściwa instytucja;
w tym celu konieczne jest sporządzenie zmienionego wzoru formularza E 411;
język, w którym formularze mają być wydane, został ustalony zaleceniem nr 15 Komisji Administracyjnej;
ponadto niezbędne jest określenie kursu wymiany walut stosowanego do wyżej wymienionego porównania,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1. a) Jeśli właściwa instytucja nie posiada informacji wskazujących, że zawód (lub działalność uważana za zawodową w rozumieniu decyzji nr 119) uprawniający do pobierania świadczeń rodzinnych jest wykonywany w państwie zamieszkania członków rodziny, instytucja ta wypłaca świadczenia rodzinne w pełnej wysokości.
b) W razie wątpliwości, lub gdy istnieje pewność co do faktu, że zawód (lub działalność uważana za zawodową w rozumieniu decyzji nr 119) uprawniający do pobierania świadczeń rodzinnych w państwie zamieszkania członków rodziny jest wykonywany, właściwa instytucja może zawiesić wypłacanie świadczeń rodzinnych.
W takim przypadku niezwłocznie zwraca się do instytucji miejsca zamieszkania członków rodziny z prośbą o podanie informacji dotyczących prawa do świadczeń rodzinnych w Państwie zamieszkania członków rodziny, zgodnie z poprawionym wzorem formularza E 411 załączonym poniżej.
Właściwe władze Państw Członkowskich udostępniają niniejszy formularz, zainteresowanym instytucjom właściwym. Formularz ten jest udostępniany w językach urzędowych Wspólnoty i opracowany w taki sposób, że różne wersje językowe w pełni się pokrywają, tak, żeby umożliwić zainteresowanej osobie otrzymanie formularza wydrukowanego w jej własnym języku.
c) Następnie, właściwa instytucja przesyła co roku formularz E 411 instytucji miejsca zamieszkania członków rodziny. Ta ostatnia instytucja zwraca formularz właściwej instytucji w ciągu trzech miesięcy od dnia jego otrzymania.
d) Po otrzymaniu informacji dostarczonej przez instytucję miejsca zamieszkania członków rodziny, właściwa instytucja porównuje, dla każdego członka rodziny, kwotę świadczeń rodzinnych przyznaną przez ustawodawstwo państwa zamieszkania członków rodziny (wskazaną w informacji poświadczonej przez instytucję miejsca zamieszkania) i kwotę świadczeń rodzinnych przyznanych przez ustawodawstwo przez nią stosowane.
e) Po dokonaniu porównania, właściwa instytucja, gdy sytuacja tego wymaga, przyznaje dodatek do świadczeń przewidzianych przez ustawodawstwo Państwa Członkowskiego zamieszkania członków rodziny, równy różnicy między wysokością świadczenia przewidzianą przez to ustawodawstwo a wysokością świadczenia należną na podstawie ustawodawstwa państwa właściwego.
Wysokość dodatku ustala się po raz pierwszy nie później niż dwanaście miesięcy po nabyciu prawa do świadczeń w Państwie Członkowskim zamieszkania członków rodziny i we właściwym państwie. Dodatek będzie następnie ustalany przynajmniej raz na dwanaście miesięcy.
Jeśli na podstawie ustawodawstwa, które stosuje właściwa instytucja, nie przysługuje świadczenie na tego samego członka rodziny, lub jeśli kwota określona przez to ustawodawstwo jest niższa niż ta poświadczona przez instytucję miejsca zamieszkania członków rodziny, właściwa instytucja nie wypłaca dodatku.
Gdy na podstawie ustawodawstwa, które stosuje właściwa instytucja, świadczenia przysługują na tego samego członka rodziny, i ich kwota jest wyższa niż ta poświadczona przez instytucję miejsca zamieszkania członków rodziny, wypłaca ona dodatek równy różnicy między tymi dwiema kwotami.
Jeśli świadczenia są należne na podstawie ustawodawstwa, które stosuje właściwa instytucja, natomiast żadne świadczenia nie przysługują na podstawie ustawodawstwa państwa zamieszkania dla tego samego członka rodziny, dana instytucja wypłaca te świadczenia w pełnej wysokości.
Właściwa instytucja może podliczyć łącznie kwoty należne jako dodatek dla całej rodziny przed wypłaceniem danych kwot osobom zainteresowanym.
f) Zaliczka na dodatek wyrównawczy może być przyznana przez właściwą instytucję. W takim przypadku, jeśli następnie okaże się, że wysokość zaliczki przekracza należną kwotę, właściwa instytucja dokonuje koniecznych odliczeń, potrącając nadpłaconą kwotę z dodatku, który wypłaca osobie zainteresowanej za następny okres.
g) W przypadku gdy nie złożono wniosku o wypłatę świadczeń rodzinnych w państwie zamieszkania członków rodziny i jeśli informacje posiadane przez instytucję miejsca zamieszkania nie pozwalają na określenie wysokości świadczeń rodzinnych, które byłyby należne, gdyby wniosek został złożony, dana instytucja przesyła właściwej instytucji ogólną skalę stawek, przewidzianą przez ustawodawstwo, które stosuje, a która obowiązuje w danym okresie lub okresach.
2. W celu porównania obu kwot właściwa instytucja przelicza na swoją walutę kwotę świadczeń rodzinnych, przewidzianą przez ustawodawstwo państwa zamieszkania członków rodziny, przy użyciu kursu wymiany, określonego w art. 107 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 574/72. Należy zastosować kurs wymiany z dnia dokonywania porównania.
3. Niniejsza decyzja jest stosowana od pierwszego dnia miesiąca po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.
|
M. T. FERRARO |
|
Przewodniczący Komisji Administracyjnej |
..................................................Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
