Dyrektywa 76/914/EWG w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia kierowców w transporcie drogowym

DYREKTYWA RADY

z dnia 16 grudnia 1976 r.

w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia kierowców w transporcie drogowym

(76/914/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 29 grudnia 1976 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 75,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 543/69 z dnia 25 marca 1969 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego ⁽¹⁾, ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 515/72 ⁽²⁾, w szczególności jego art. 5 ust. 1 lit. b) tiret drugie i ust. 2 lit. c),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego ⁽³⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ⁽⁴⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

na mocy art. 5 ust. 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia (EWG) nr 543/69 kierowca pojazdu przeznaczonego do transportu rzeczy o dopuszczalnej masie całkowitej nie większej niż 7,5 tony i do którego stosuje się niniejsze rozporządzenie, jeżeli nie ukończył 21 lat, musi posiadać świadectwo kwalifikacji zawodowych uznane w jednym z Państw Członkowskich, potwierdzające, że ukończył szkolenie dla kierowców pojazdów przeznaczonych do przewozu drogowego rzeczy;

na mocy art. 5 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 543/69 kierowca pojazdu przeznaczonego do przewozu osób i do którego stosuje się rozporządzenie, musi mieć ukończone przynajmniej 21 lat i spełniać jeden z warunków określonych w niniejszym ustępie;

jeden z tych warunków stanowi, że kierowca musi posiadać świadectwo kwalifikacji zawodowych uznane w jednym z Państw Członkowskich i potwierdzające, że ukończył szkolenie dla kierowców pojazdów przeznaczonych do przewozu drogowego osób;

w celu określenia minimalnego poziomu tego wyszkolenia należy w szczególności wziąć pod uwagę różnice w warunkach drogowego transportu rzeczy i drogowego transportu osób,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1

1. Każda osoba posiadająca właściwe krajowe prawo jazdy, która ukończyła kurs kształcenia zawodowego obejmujący przynajmniej przedmioty wymienione w Załączniku do niniejszej dyrektywy, jest uznawana za posiadającą minimalny poziom wyszkolenia dla kierowców pojazdów przeznaczonych do przewozu drogowego rzeczy, określony w art. 5 ust. 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia (EWG) nr 543/69 lub dla kierowców pojazdów przeznaczonych do drogowego przewozu określony w ust. 2 lit. c) wspomnianego artykułu.

2. Program i sposób organizacji kursu kształcenia zawodowego, określonego w ust. 1, określa Państwo Członkowskie. Dowodem ukończenia tego szkolenia jest egzamin lub sprawdzian przeprowadzony przez państwo lub organy w tym celu przez nie wyznaczone i pod jego bezpośrednim nadzorem.

3. Państwa Członkowskie mogą wymagać od kierowców wykonujących przewozy krajowe na ich terytorium, jak też od kierowców wykonujących przewozy międzynarodowe w pojazdach zarejestrowanych w tym państwie, aby odbyli bardziej zaawansowane szkolenie niż to przewidziane w Załączniku. Może to być szkolenie już teraz organizowane w Państwie Członkowskim albo szkolenie, które Państwo Członkowskie postanawia wprowadzić w przyszłości.

Artykuł  2

1. Świadectwo kwalifikacji zawodowych, określone w art. 5 ust. 1 lit. b) tiret drugie i art. 5 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 543/69, jest wydawane przez państwo lub organy w tym celu przez nie wyznaczone, i pod jego bezpośrednim nadzorem, osobom spełniającym wymagania ustanowione w art. 1 niniejszej dyrektywy.

2. Prawa nabyte na mocy przepisów, określonych w ust. 1, przed wejściem w życie przepisów prawa krajowego przyjętych w celu wykonania niniejszej dyrektywy, pozostają w mocy, tak samo jak świadectwa wydane na mocy niniejszej dyrektywy.

Artykuł  3

1. Po konsultacji z Komisją Państwa Członkowskie wprowadzą w życie środki niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą w ciągu dwóch lat od jej ogłoszenia.

2. Każde Państwo Członkowskie przekaże Komisji wzory świadectw lub równoważnych dokumentów, które przyjmie w związku z wykonaniem art. 2 ust. 1. Komisja niezwłocznie przekaże niniejsze informacje innym Państwom Członkowskim.

Artykuł  4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 grudnia 1976 r.

	W imieniu Rady
	Th. E. WESTERTERP
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 77 z 29.3.1969, str. 49.

⁽²⁾ Dz.U. L 67 z 20.3.1972, str. 11.

⁽³⁾ Dz.U. C 46 z 9.5.1972, str. 8.

⁽⁴⁾ Dz.U. C 88 z 6.9.1971, str. 14.

ZAŁĄCZNIK

MINIMALNY POZIOM WYSZKOLENIA NIEZBĘDNY DO OTRZYMANIA ŚWIADECTWA KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH W ROZUMIENIU ART. 5 UST. 1 LIT. B) LUB UST. 2 LIT. C) ROZPORZĄDZENIA (EWG) NR 543/69

Szkolenie prowadzące do przyznania świadectwa kwalifikacji zawodowych musi obejmować przynajmniej następujące przedmioty, o ile nie są już objęte szkoleniem na prawo jazdy.

1. Znajomość budowy i głównych części składowych pojazdu

1.1. Znajomość budowy i działania:

– silników wewnętrznego spalania,

– układów smarowania i chłodzenia,

– układu paliwowego,

– instalacji elektrycznej,

– układu zapłonowego,

– układu przeniesienia napędu (sprzęgło, skrzynia biegów, itd.).

1.2. Ogólna znajomość układu smarowania i zabezpieczeń przed mrozem.

1.3. Znajomość środków ostrożności, jakie należy podjąć w czasie zdejmowania i wymiany kół.

1.4. Znajomość budowy, montażu, odpowiedniej eksploatacji i konserwacji opon.

1.5. Znajomość rodzajów, działania, głównych części, podłączenia, eksploatacji i codziennej konserwacji hamulców oraz systemów naczepowych i przyczepowych.

1.6. Znajomość metod lokalizowania przyczyn awarii.

1.7. Umiejętność naprawy drobnych awarii za pomocą odpowiedniego sprzętu.

1.8. Ogólna znajomość zasad konserwacji pojazdów i przeprowadzania niezbędnych napraw bieżących.

2. Ogólna znajomość procedur transportowych i administracyjnych

2.1. Ogólna umiejętność i wystarczająca wiedza z zakresu geografii potrzebna do posługiwania się mapami i ich indeksami.

2.2. Oszczędna eksploatacja pojazdów.

2.3. Znajomość środków, jakie należy podjąć po wypadku lub w innej sytuacji awaryjnej (np. pożaru) w związku z ubezpieczeniem pojazdu.

2.4. Znajomość ustawodawstwa krajowego stosowanego w przypadku właściwego rodzaju transportu - rzeczy lub osób.

w przypadku kierowców pojazdów do przewozów rzeczy:

2.5. Podstawowa wiedza o odpowiedzialności kierowcy za pobranie, przewóz i dostawę towarów zgodnie z ustalonymi warunkami.

2.6. Znajomość dokumentów pojazdu i dokumentów przewozowych wymaganych w krajowym i międzynarodowym transporcie rzeczy.

2.7. Znajomość technik załadunku i rozładunku towarów oraz stosowania sprzętu do załadunku i rozładunku.

2.8. Podstawowa znajomość środków ostrożności, jakie należy podjąć przy przeładunku i transporcie towarów niebezpiecznych.

w przypadku kierowców pojazdów przeznaczonych do transportu osób:

2.9. Wiedza o odpowiedzialności kierowcy w zakresie transportu osób.

2.10. Znajomość dokumentów pojazdu i dokumentów pasażera wymaganych w krajowych i międzynarodowych przewozach osób.

3. Doświadczenie w kierowaniu pojazdami towarowymi i osobowymi

3.1. W przypadku kierowców pojazdów przeznaczonych do transportu rzeczy:

Doświadczenie praktyczne w kierowaniu i manewrowaniu pojazdami o dopuszczalnej masie całkowitej ponad 7,5 ton oraz pojazdami z naczepami.

3.2. W przypadku kierowców pojazdów przeznaczonych do transportu osób:

Doświadczenie praktyczne w kierowaniu i manewrowaniu autobusami lub autokarami.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1976.357.36
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 76/914/EWG w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia kierowców w transporcie drogowym
• Data aktu: 16/12/1976
• Data ogłoszenia: 29/12/1976
• Data wejścia w życie: 20/12/1976, 01/05/2004