Dyrektywa 76/115/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do punktów mocowania pasów bezpieczeństwa w pojazdach silnikowych

DYREKTYWA RADY

z dnia 18 grudnia 1975 r.

w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do punktów mocowania pasów bezpieczeństwa w pojazdach silnikowych

(76/115/EWG)

(Dz.U.UE L z dnia 30 stycznia 1976 r.)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH.

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Zgromadzenia⁽¹⁾,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego⁽²⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

wymogi techniczne, które pojazdy silnikowe muszą spełniać w myśl obowiązujących przepisów krajowych dotyczą między innymi punktów mocowania pasów bezpieczeństwa;

wymogi te są różne w poszczególnych Państwach Członkowskich; w związku z tym zachodzi konieczność przyjęcia przez wszystkie Państwa Członkowskie takich samych wymogów, w uzupełnieniu lub w miejsce istniejących przepisów, w szczególności w celu wprowadzenia w odniesieniu do każdego typu pojazdu procedury homologacji typu EWG, będącej przedmiotem dyrektywy 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep⁽³⁾;

wspólne wymogi dotyczące wewnętrznego wyposażenia kabiny, układu urządzeń do sterowania i kontroli, dachu, oparcia i tylnej części siedzeń zostały określone w dyrektywie 74/60/EWG⁽⁴⁾, a wspólne wymogi dotyczące wyposażenia wnętrza w odniesieniu do zachowania mechanizmu kierowniczego w razie zderzenia zostały określone w dyrektywie 74/297/EWG⁽⁵⁾, wspólne wymogi dotyczące wytrzymałości siedzeń i ich montowania zostały określone w dyrektywie 74/408/EWG⁽⁶⁾; w późniejszym terminie przyjęte zostaną inne wymogi dotyczące wyposażenia wnętrza, w szczególności dotyczące pasów bezpieczeństwa, zagłówków i oznaczania urządzeń do sterowania i kontroli;

zbliżenie ustawodawstw krajowych odnoszących się do pojazdów silnikowych obejmuje uznawanie przez Państwa Członkowskie kontroli wykonywanych przez każde z nich na podstawie wspólnych wymogów; dla sprawnego działania takiego systemu niezbędne jest, aby wymogi te były stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich, począwszy od tej samej daty,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł  1 ¹

Niniejsza dyrektywa stosuje się do punktów mocowania pasów bezpieczeństwa w pojazdach silnikowych przeznaczonych dla osób dorosłych zajmujących siedzenia zwrócone przodem lub zajmujących siedzenia zwrócone tyłem do kierunku jazdy.

Artykuł  2 ²

Do celów niniejszej dyrektywy "pojazd" oznacza każdy pojazd silnikowy kategorii M lub N określonych w załączniku II A do dyrektywy 70/156/EWG, przeznaczony do ruchu drogowego, wyposażony w co najmniej cztery koła, o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej przekraczającej 25 km/h.

Pojazdy kategorii M₂ i M₃ są podzielone na klasy określone w sekcji 2 załącznika I do dyrektywy 2001/85/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 listopada 2001 r. odnoszącej się do przepisów szczególnych dotyczących pojazdów wykorzystywanych do przewozu pasażerów i mających więcej niż osiem siedzeń poza siedzeniem kierowcy⁽⁷⁾.

Artykuł  3 ³

Państwa Członkowskie nie mogą odmówić przyznania homologacji typu EWG ani homologacji krajowej pojazdu z przyczyn odnoszących się do punktów mocowania pasów bezpieczeństwa, jeżeli spełniają one wymogi ustanowione w załącznikach.

Artykuł  4 ⁴

Państwa Członkowskie nie mogą zakazać wprowadzania do obrotu, odmówić rejestracji, dopuszczenia do ruchu lub użytkowania pojazdów z przyczyn odnoszących się do punktów mocowania pasów bezpieczeństwa, jeżeli spełniają one wymogi ustanowione w załącznikach.

Artykuł  5

Państwo Członkowskie, które przyznało homologację, przyjmuje niezbędne środki, aby zapewnić, że będzie powiadamiane o wszystkich zmianach dotyczących poszczególnych części lub właściwości określonych w ppkt 1.1 załącznika I. Właściwe władze tego Państwa Członkowskiego określają, czy zachodzi konieczność przeprowadzenia nowych badań na zmienionym typie pojazdu i sporządzenia nowego sprawozdania. W przypadku gdy badania te ujawnią brak zgodności z wymogami niniejszej dyrektywy, zmiana nie jest homologowana.

Artykuł  6

Zmiany niezbędne do dostosowania wymogów zawartych w załącznikach do niniejszej dyrektywy w celu uwzględnienia postępu technicznego przyjmuje się zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 13 dyrektywy 70/156/EWG.

Artykuł  7

1. Państwa Członkowskie do dnia l października 1976 r. przyjmują i publikują przepisy konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy i niezwłocznie informują o tym Komisję.

Stosują te przepisy z mocą od dnia l stycznia 1977 r.

2. Z chwilą ogłoszenia niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję, w czasie umożliwiającym jej przedstawienie swoich uwag, o wszelkich projektach przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, które zamierzają przyjąć w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł  8

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 18 grudnia 1975 r.

	W imieniu Rady
	M. TOROS
	Przewodniczący

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 5 z 8.1.1975, str. 41.

⁽²⁾ Dz.U. C 47 z 27.2.1975, str. 45.

⁽³⁾ Dz.U. L 42 z 23.2.1970, str. 1.

⁽⁴⁾ Dz.U. L 38 z 11.2.1974, str. 2

⁽⁵⁾ D.U. L 165 z 20.6.1974. str. 16.

⁽⁶⁾ D.U. L 221 z 12.8.1974, str. 1.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 42 z 13.2.2002, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I ⁵

DEFINICJE, WNIOSEK O HOMOLOGACJĘ TYPU EWG, HOMOLOGACJA TYPU EWG, SPECYFIKACJE, BADANIA, ZGODNOŚĆ PRODUKCJI, INSTRUKCJE

1. DEFINICJE

Do celów niniejszej dyrektywy:

1.1. "typ pojazdu" w odniesieniu do punktów mocowania pasów bezpieczeństwa oznacza pojazdy nieróżniące się w odniesieniu do takich istotnych względów, jak:

wymiary, kształt i materiał składowy części składowych konstrukcji pojazdu lub siedzenia, lub jakiejkolwiek innej części pojazdu, do której mocowane są pasy bezpieczeństwa;

1.2. "punkt mocowania pasów" oznacza części konstrukcji pojazdu lub siedzenia, lub jakiejkolwiek innej części pojazdu, do której mocowane są pasy bezpieczeństwa;

1.3. "pas bezpieczeństwa (pas)" oznacza zespół taśm z zamkami, systemem regulacji i elementami mocującymi, który można umocować w pojeździe, skonstruowany w taki sposób, by ograniczyć ryzyko zranienia użytkownika w wypadku zderzenia lub gwałtownego wyhamowania pojazdu przez ograniczenie możliwości przemieszczania się ciała użytkownika. Zestaw ten jest na ogół oznaczany pojęciem "zespół", przy czym pojęcie to obejmuje także systemy pochłaniania energii lub napinania pasa;

1.4. "prowadnica taśmy" oznacza system zmieniający ustawienie taśmy w zależności od pozycji osoby, która ma zapięty pas bezpieczeństwa;

1.5. "skuteczny punkt mocowania" oznacza punkt wykorzystywany do określenia kąta każdej części pasa bezpieczeństwa w stosunku do osoby mającej zapięty pas bezpieczeństwa, tak jak to określono w ppkt 4.4, czyli punkt, w którym taśma jest przyczepiona w celu zapewnienia tej samej pozycji, co ta przewidziana podczas korzystania z pasa, przy czym punkt ten może być identyczny, lecz nie musi, z rzeczywistym punktem mocowania, w zależności od konfiguracji stałych części pasa i sposobu ich mocowania do punktu mocowania, na przykład w przypadku:

1.5.1. gdy pas bezpieczeństwa obejmuje część sztywną mocowaną do dolnego punktu mocowania, przy czym część ta może być sztywna lub obracająca się, skuteczny punkt mocowania dla wszystkich pozycji ustawienia siedzenia odpowiada punktowi, w którym taśma jest zamocowana do części sztywnej,

1.5.2. gdy w konstrukcji pojazdu lub siedzenia używa się prowadnicy taśmy, punkt pośredni prowadnicy w miejscu, w którym taśma wychodzi z prowadnicy po stronie użytkownika pasa bezpieczeństwa uważa się za skuteczny punkt mocowania; pas jest ustawiony w linii prostej między skutecznym punktem mocowania i użytkownikiem,

1.5.3. gdy pas przechodzi bezpośrednio od użytkownika do napinacza przymocowanego do konstrukcji pojazdu lub do konstrukcji siedzenia bez prowadnicy taśmy, to za skuteczny punkt mocowania uważa się przecięcie osi zwijacza taśmy z płaszczyzną przecinającą środkową taśmy w zwijaczu;

1.6. "siedzenie" oznacza konstrukcję zespoloną lub niezespoloną z konstrukcją pojazdu, wraz z tapicerką, zapewniająca miejsce siedzące dla osoby dorosłej, przy czym pojęcie to obejmuje zarówno siedzenie jednoosobowe, jak i część kanapy odpowiadającą jednemu miejscu siedzącemu;

1.6.1. "przednie siedzenie pasażera" oznacza siedzenie, którego "najbardziej wysunięty punkt H" jest w lub przed pionową poprzeczną płaszczyzną przechodzącą przez punkt R kierowcy;

1.7. "kanapa" oznacza kompletną konstrukcję, wraz z tapicerką, zapewniającą co najmniej dwa miejsca siedzące dla osób dorosłych;

1.8. "zespół siedzeń" oznacza siedzenie typu kanapowego lub oddzielne siedzenia lecz montowane obok siebie (czyli zamocowane w taki sposób, że punkt mocowania jednego z siedzeń znajduje się w jednej linii z mocowaniem przednim lub tylnym innego siedzenia lub miedzy punktami mocowania innego siedzenia) i zapewniające jedno lub kilka miejsc siedzących dla osób dorosłych;

1.9. (skreślony);

1.10. "typ siedzenia" oznacza kategorię siedzeń nieróżniących się w odniesieniu do takich istotnych względów, jak:

1.10.1. kształt, wymiary i materiały z konstrukcji siedzenia,

1.10.2. typy i wymiary systemów regulacji i wszelkich systemów blokujących,

1.10.3. typ i wymiary punktów mocowania na siedzeniu, punkt mocowania siedzenia wraz z częściami konstrukcji pojazdu, na które oddziałuje;

1.11. "punkt mocowania siedzenia" oznacza system mocowania zestawu siedzenia do konstrukcji pojazdu, wraz z częściami konstrukcji pojazdu, na które oddziałuje;

1.12. "system regulacji" oznacza system pozwalający na ustawienie siedzenia lub jego części dla zapewnienia pozycji siedzącej użytkownika, dostosowanej do jego morfologii; systemy regulacji mogą obejmować między innymi:

1.12.1. przesuwanie wzdłuż,

1.12.2. przesuwanie w pionie,

1.12.3. obracanie;

1.13. "system przesuwania" oznacza urządzenie pozwalające na obracanie lub przesuwanie wzdłuż, bez stałej pozycji pośredniej, siedzenia lub jego części, dla ułatwienia dostępu pasażerów;

1.14. "system unieruchamiania" oznacza urządzenie zapewniające utrzymanie w każdej pozycji użytkowej siedzenia i jego części, obejmujące urządzenia dla unieruchomienia oparcia w stosunku do poduszki siedzenia i siedzenia w stosunku do pojazdu.

1.15. "Strefa odniesienia" oznacza przestrzeń między dwoma pionowymi płaszczyznami wzdłużnymi, znajdującymi się wzajemnie w odległości 400 mm i symetrycznymi w odniesieniu do punktu H, wyznaczonymi obrotem z pozycji pionowej do poziomej urządzenia pomiarowego w kształcie głowy opisanego w załączniku II do dyrektywy 74/60/EWG. Urządzenie umieszczone jest zgodnie z opisem w tym załączniku i ustawione na maksymalną długość 840 mm.

2. WNIOSEK O HOMOLOGACJĘ TYPU EWG

2.1. Wniosek o udzielenie homologacji typu zgodnie z art. 3 ust. 4 dyrektywy 70/156/EWG dla danego typu pojazdu w odniesieniu do punktów mocowania pasów bezpieczeństwa wnosi producent pojazdu.

2.2. Wzór dokumentu informacyjnego znajduje się w dodatku 3.

2.2.1. (skreślony);

2.2.2. (skreślony);

2.2.3. (skreślony);

2.2.4. (skreślony);

2.2.5. (skreślony).

2.3. Producent przedstawia służbie technicznej pojazd reprezentatywny dla typu pojazdu, który ma zostać homologowany, lub części pojazdu uważane przez służbę techniczną odpowiedzialną za wykonywanie badań homologacyjnych za istotne dla przeprowadzenia badań homologacyjnych punktów mocowania pasów.

3. Udzielenie homologacji typu WE

3.1. Jeśli odpowiednie wymogi są spełnione, udziela się homologacji WE zgodnie z art. 4 ust. 3 oraz, jeśli ma on zastosowanie, art. 4 ust. 4 dyrektywy 70/156/EWG.

3.2. Wzór świadectwa homologacji WE znajduje się w dodatku 4.

3.3. Numer homologacji na podstawie załącznika VII do dyrektywy 70/156/EWG, przyznaje się dla każdego typu pojazdu. To samo Państwo Członkowskie nie przydziela takiego samego numeru dla innego typu pojazdu.

4. SPECYFIKACJE

4.1. Definicje (patrz załącznik II)

4.1.1. H jest punktem odniesienia w rozumieniu Załącznika do dyrektywy 77/649/EWG ppkt 1.1 i musi być ustalony zgodnie z procedurą określoną w tej dyrektywie.

4.1.1.1. Punkt H' jest punktem odniesienia odpowiadającym H zgodnie w rozumieniu ppkt 4.1.1 i jest ustalany dla wszystkich normalnych pozycji, w których używany jest fotel.

4.1.1.2. Punkt R jest punktem odniesienia fotela określonym w załączniku III do dyrektywy 77/649/EWG ppkt 1.2.

4.1.2. Linia odniesienia to linia prosta określona w załączniku III do dyrektywy 77/649/EWG ppkt 3.4.

4.1.3. Punkty L₁ i L₂ są dolnymi skutecznymi punktami mocowania.

4.1.4. Punkt C jest punktem umieszczonym pionowo 450 mm nad punktem R. Jednakże jeżeli odległość S określona w ppkt 4.1.6 jest nie mniejsza niż 280 mm i jeżeli wybrana została przez producenta formuła zmienna BR = 280 mm + 0 78 S określona w ppkt 4.4.4.3, odległość w pionie między C a R wynosi 500 mm.

4.1.5. Kąty α₁ i α₂ to odpowiednio kąty między płaszczyzną poziomą i płaszczyznami prostopadłymi do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu i przechodzącymi przez punkt H' i punkty L₁ i L₂.

4.1.6. S to odległość w milimetrach oddzielająca górny skuteczny punkt mocowania od płaszczyzny odniesienia P równoległej do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu i określonej w sposób następujący:

4.1.6.1. jeżeli pozycja siedząca jest wyraźnie określona przez kształt siedzenia, to płaszczyzna P jest płaszczyzną symetrii tego siedzenia;

4.1.6.2. przy braku wyraźnie określonej pozycji siedzącej:

4.1.6.2.1. Płaszczyzna P dla siedzenia kierowcy to pionowa płaszczyzna równoległa do wzdłużnej płaszczyzny przecięcia pojazdu, która przechodzi przez środek koła kierownicy w płaszczyźnie krawędzi koła kierownicy, a kierownica, jeśli ma możliwość regulacji położenia, znajduje się w środkowym położeniu;

4.1.6.2.2. płaszczyzna P dla pasażera siedzącego z przodu, obok kierowcy jest symetryczna do płaszczyzny kierowcy;

4.1.6.2.3. płaszczyzna P dotycząca miejsca bocznego tylnego jest określana przez producenta, pod warunkiem że są przestrzegane następujące granice dla odległości A między wzdłużną płaszczyzną symetrii pojazdu i płaszczyzną P:

A ≥ 200 mm, jeżeli kanapa jest przewidziana przez producenta tylko dla dwóch pasażerów,

A≥ Ý300 mm, jeżeli siedzenie ławkowe zostało przystosowane do więcej niż dwóch pasażerów.

4.2. Specyfikacje ogólne

4.2.1. Punkty mocowania pasów bezpieczeństwa muszą być zaprojektowane, wykonane i umieszczone tak, aby:

4.2.1.1. zawierać napinacze. Niniejszego przepisu nie stosuje się do pojazdów, w których, zgodnie z ppkt 4.3, dopuszcza się pasy biodrowe tylko w odniesieniu do przednich siedzeń zewnętrznych. Jeżeli punkty mocowania odpowiadają tylko pewnym określonym typom pasów, to musi to być wyszczególnione w formularzu określonym w ppkt 3.1;

4.2.1.2. zmniejszyć ryzyko zsunięcia pasa, który został prawidłowo założony przez użytkownika;

4.2.1.3. zmniejszyć ryzyko uszkodzenia taśmy w wyniku kontaktu z zaostrzonymi, sztywnymi częściami konstrukcji pojazdu lub siedzenia.

4.2.2. W odniesieniu do punktów mocowania pasów, które przyjmują inne położenie w celu umożliwienia wejścia osób do pojazdu i inne dla zabezpieczenia pasażerów w razie zderzenia, specyfikacje określone w niniejszej dyrektywie mają zastosowanie do punktów mocowania w pozycji skutecznego zabezpieczenia.

4.3. Minimalna liczba punktów mocowania (patrz dodatek 1)

4.3.1. Pojazdy należące do kategorii M₁, M₂ (klasy III lub B), M₃ (klasy III lub B) oraz N muszą być wyposażone w punkty mocowania pasów bezpieczeństwa spełniające wymogi niniejszej dyrektywy.

4.3.2. Minimalna liczba punktów mocowania pasów bezpieczeństwa dla każdego miejsca siedzącego zwróconego przodem i tyłem do kierunku jazdy określona jest w dodatku 1.

4.3.3. Jednakże dla zewnętrznych miejsc siedzących - innych niż przednie - w pojazdach kategorii M₁, wykazanych w dodatku 1 i oznaczonych symbolem Ø, dopuszcza się dwa dolne punkty mocowania, jeżeli między siedzeniem a najbliższą ścianą boczną pojazdu jest przejście umożliwiające pasażerom dostęp do innych części pojazdu. Przestrzeń między miejscem siedzącym a ścianą boczną pojazdu jest traktowana jako przejście, jeżeli odległość między ścianą boczną w czasie, gdy wszystkie drzwi są zamknięte, a wzdłużną pionową płaszczyzną przechodzącą przez linię środkową danego miejsca siedzącego - mierzoną z pozycji punktu R i prostopadle do punktu przecięcia wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu - jest większa niż 500 mm.

4.3.4. Dla przednich środkowych miejsc siedzących, przedstawionych w dodatku 1 i oznaczonych symbolem *, odpowiednie będą dwa dolne punkty mocowania, jeżeli szyba przednia znajduje się poza strefą odniesienia określoną w załączniku II do dyrektywy 74/60/EWG; jeżeli szyba znajduje się w tej strefie odniesienia, wymagane są trzy punkty mocowania.

W odniesieniu do punktów mocowania szyba przednia uważana jest za część strefy odniesienia, kiedy może ona wejść w statyczny kontakt z aparaturą badawczą, zgodnie z metodą opisaną w załączniku II do dyrektywy 74/60/EWG.

4.3.5. W przypadku wszystkich miejsc siedzących, przedstawionych w dodatku 1 i oznaczonych symbolem #, każde odsłonięte miejsce siedzące określone, w ppkt 4.3.6, musi być wyposażone w dwa dolne punkty mocowania.

4.3.6. "Miejsce siedzące szczególnego ryzyka" to takie miejsce, przed którym nie znajduje się "osłona ochronna" w podanych niżej odległościach:

- między dwoma płaszczyznami poziomymi, z których jedna przechodzi przez punkt H, a druga 400 mm ponad nią,

- między dwoma pionowymi płaszczyznami wzdłużnymi, które są symetryczne w stosunku do punktu H i są od siebie oddalone o 400 mm,

- za poprzeczną płaszczyzną pionową w odległości 1,30 m od punktu H.

Do celów niniejszego wymogu "osłona ochronna" oznacza powierzchnię o odpowiedniej odporności, bez jakichkolwiek nieciągłości, taką, że jeżeli dokonuje się rzutu poziomego wzdłużnego kuli o średnicy 165 mm przez jakikolwiek punkt przestrzeni określonej powyżej oraz przez środek kuli, w żadnym punkcie ekranu ochronnego nie ma jakiejkolwiek szczeliny, w której zmieściłby się rzut geometryczny tej kuli.

Miejsce siedzące uważa się za "miejsce siedzące szczególnego ryzyka", jeżeli osłony ochronne znajdujące się w obrębie przestrzeni określonej powyżej mają łączną powierzchnię mniejszą niż 800 cm².

4.3.7. Każde miejsce siedzące oznaczone w dodatku 1 symbolem , wyposażone jest w trzy punkty mocowania, chyba że spełniony jest jeden z następujących warunków:

- bezpośrednio przed znajduje się siedzenie lub inne części pojazdu zgodne z ppkt 3.5 dodatku 1 do załącznika III do dyrektywy 74/408/EWG, lub

- żadna część pojazdu nie znajduje się w, lub kiedy pojazd jest w ruchu, nie ma możliwości znalezienia się w strefie odniesienia, lub

- części pojazdu znajdujące się w wymienionej strefie odniesienia są zgodne z wymogami pochłaniania energii uderzenia wymienionymi w dodatku 6 do załącznika III do dyrektywy 74/408/EWG,

w których to przypadkach dopuszcza się umieszczenie dwóch punktów mocowania.

4.3.8. Dla siedzeń przeznaczonych do użycia wyłącznie przy nieruchomym pojeździe, jak również dla wszelkich siedzeń nieobjętych ppkt 4.3.1 - 4.3.5, nie są wymagane punkty mocowania pasów bezpieczeństwa. Jeżeli pojazd jest wyposażony w punkty mocowania dla takich siedzeń, takie punkty mocowania muszą być zgodne z przepisami niniejszej dyrektywy. Jednakże punkty mocowania przeznaczone do użytku wyłącznie w powiązaniu z pasem bezpieczeństwa dla osoby niepełnosprawnej lub wszelkimi innymi urządzeniami przytrzymującymi, wymienionymi w art. 2a dyrektywy Rady 77/541/EWG z dnia 28 czerwca 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do pasów bezpieczeństwa i urządzeń przytrzymujących w pojazdach silnikowych⁽¹⁾, nie muszą spełniać wymogów niniejszej dyrektywy, pod warunkiem że są one zaprojektowane i zbudowane zgodnie z krajowymi wymogami prawnymi dotyczącymi zapewnienia najwyższego możliwego do osiągnięcia poziomu bezpieczeństwa.

4.3.9. W przypadku piętra górnego pojazdu dwupiętrowego wymogi dotyczące siedzenia środkowego przedniego odnoszą się również do siedzeń zewnętrznych przednich.

4.3.10. W przypadku siedzeń, które w celu zajęcia, kiedy pojazd nie jest w ruchu można zwrócić lub ustawić zwrócone w innych kierunkach, wymogi ppkt 4.3.1 odnoszą się jedynie do kierunków przeznaczonych do normalnego zajęcia, kiedy pojazd znajduje się w ruchu, zgodnie z niniejszą dyrektywą. Informacja tej treści powinna być załączona do dokumentu informacyjnego.

4.4. Położenie punktów mocowania pasów

4.4.1. Położenie punktów mocowania przewidzianych w ppkt 4.3 musi spełniać następujące wymogi:

4.4.2. Ogólne

4.4.2.1. Punkty mocowania każdego z pasów mogą być umieszczone całkowicie w konstrukcji pojazdu, w konstrukcji siedzenia lub dowolnej innej części pojazdu, lub mogą być rozdzielone między te miejsca.

4.4.2.2. Jeden punkt mocowania może służyć do mocowania końcówek dwóch pasów przyległych, pod warunkiem że przestrzega się wymogów określonych dla badań.

4.4.2.3. (skreślony).

4.4.3. Umiejscowienie dolnych skutecznych punktów mocowania (patrz dodatek 2)

4.4.3.1. Siedzenia przednie, pojazdy kategor i i M₁

W pojazdach mechanicznych kategorii M₁ kąt α1 (nie od strony zamka pasa bezpieczeństwa) wynosi 30-80°, a kąt α2 (od strony zamka pasa bezpieczeństwa) wynosi 45-80°. Wymogi dla obu kątów obowiązują dla wszystkich zwykłych pozycji jazdy przednich siedzeń. Jeżeli co najmniej jeden z kątów α1 lub α2 jest stały dla wszystkich zwykłych pozycji użytkowania siedzeń, jego wartość wynosi 60 ± 10°.

W przypadku siedzeń regulowanych z systemem regulacji określonym w ppkt 1.12, z oparciem o kącie nachylenia mniejszym niż 20° (patrz rysunek 1 w załączniku III), kąt α1 może być mniejszy niż minimalna wartość (30°) wymagana powyżej, jeżeli nie jest ona mniejsza niż 20° w jakiejkolwiek zwykłej pozycji użytkowania siedzenia.

4.4.3.2. Siedzenia tylne, pojazdy kategor i i M₁

W pojazdach silnikowych kategorii M₁ kąty α1 i α2 wynoszą 30-80° dla wszystkich siedzeń tylnych. Jeżeli siedzenia tylne są regulowane, powyższe kąty są obowiązujące dla wszystkich zwykłych pozycji jazdy.

4.4.3.3. Siedzenia przednie, pojazdy kategor i i innej niż M₁

W pojazdach silnikowych kategorii innych niż M₁ kąty α1 i α2 wynoszą 30-80° dla wszystkich zwykłych pozycji jazdy siedzeń przednich. Jeżeli w przypadku siedzeń przednich pojazdów o maksymalnej masie nieprzekraczającej 3,5 tony przynajmniej jeden z kątów α1 lub α2 jest stały dla wszystkich zwykłych pozycji użytkowania siedzeń, jego wartość wynosi 60 ± 10°.

4.4.3.4. Siedzenia tylne i specjalne siedzenia przednie bądź tylne, pojazdy kategorii innych niż M₁

W pojazdach kategorii innych niż M₁ w odniesieniu do:

- kanap,

- siedzeń regulowanych (przednich i tylnych) z system regulacji określonym w ppkt 1.12, z kątem nachylenia oparcia mniejszym niż 20° (patrz rysunek 1 w załączniku III), oraz

- pozostałych siedzeń tylnych,

kąty α1 i α2 mogą wynosić 20-80° w każdej zwykłej pozycji użytkowania siedzenia. Jeżeli w przypadku siedzeń przednich pojazdów o maksymalnej masie nieprzekraczającej 3,5 tony przynajmniej jeden z kątów α1 lub α2 jest stały dla wszystkich zwykłych pozycji użytkowania siedzeń, jego wartość wynosi 60 ± 10°. W przypadku siedzeń innych niż siedzenia przednie pojazdów kategorii M₂ i M₃, kąty α1 i α2 wynoszą od 45º do 90º, dla wszystkich ustawień normalnego użytku.

4.4.3.5. Odległość między dwoma płaszczyznami pionowymi równoległymi do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu i przechodzącymi przez każde z dwóch dolnych skutecznych punktów mocowania L₁ i L₂ jednego pasa nie może być mniejsza niż 350 mm.

Wzdłużna płaszczyzna symetrii siedzenia przebiega między punktami L₁ i L₂, a punkty te znajdują się w odległości co najmniej 120 mm od tej płaszczyzny.

4.4.4. Położenie górnego skutecznego punktu mocowania pasa

4.4.4.1. Jeśli używana jest prowadnica pasa lub podobne urządzenie, które wpływa na położenie skuteczne górnego punktu mocowania pasa bezpieczeństwa, miejsce to określa się w sposób konwencjonalny przez rozważenie położenia punktu mocowania w momencie, kiedy wzdłużna linia środkowa pasa przechodzi przez punkt J₁ poprowadzony z punktu R przez następujące trzy segmenty:

RZ, który jest segmentem linii odniesienia mierzonej w pozycji do góry od R i mierzącej 530 mm,

ZX, który jest segmentem prostopadłym do wzdłużnej płaszczyzny przecięcia pojazdu, mierzonym od punktu Z w kierunku punktu mocowania, o długości 120 mm,

XJ₁, który jest segmentem prostopadłym do płaszczyzny określonej segmentami RZ i ZX, mierzonym w kierunku do przodu od punktu X, o długości 60 mm.

Punkt J₂ jest określony symetrycznie do punktu J₁ względem wzdłużnej płaszczyzny pionowej przechodzącej przez linię odniesienia opisaną w ppkt 4.1.2 danego manekina usytuowanego na fotelu.

Jeżeli dostęp do przednich i tylnych siedzeń zapewniony jest przez jedną parę drzwi, a górny punkt mocowania umieszczony jest w punkcie "B", system musi zostać tak zaprojektowany, aby nie uniemożliwiać wsiadania ani wysiadania z pojazdu.

4.4.4.2. Skuteczny górny punkt mocowania musi znajdować się poniżej płaszczyzny FN, która przebiega prostopadle do wzdłużnej płaszczyzny środkowej fotela oraz pod katem 65° w stosunku do linii odniesienia. Kąt można zmniejszyć do 60° w przypadku foteli tylnych. Płaszczyznę FN należy tak ustawić, aby przecinała linię odniesienia w punkcie D w taki sposób, że GRD = 315 mm + 1,8 S. Jednakże kiedy S ≤ Ü 200 mm, GRD przyjmuje wartość 675 mm.

4.4.4.3. Skuteczny górny punkt mocowania pasa musi znajdować się za płaszczyzną FK przebiegającą prostopadle do wzdłużnej płaszczyzny środkowej fotela oraz przecinającą linię odniesienia w punkcie B pod katem 120° w taki sposób, że BR = 260 mm + S. Kiedy S ≥ Ý 280 mm, producent może użyć BR = 260 mm + 0,8 według swojego uznania.

4.4.4.4. Wartość S nie może być mniejsza od 140 mm.

4.4.4.5. Górny skuteczny punkt mocowania pasa znajduje się za płaszczyzną pionową prostopadłą do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu i przechodzącą przez punkt R, tak jak opisano w załączniku III.

4.4.4.6. Zamocowanie efektywne wyższego pasa musi być umieszczone ponad poziomą płaszczyzną przechodzącą przez punkt C zdefiniowany w ppkt 4.1.4.

4.4.4.7. Ponadto do punktu górnego mocowania wymienionego w ppkt 4.3.1 mogą zostać dołączony inny skuteczny górny punkt mocowania, jeśli spełniony jest jeden z następujących warunków:

4.4.4.7.1. Dodatkowe punkty mocowania spełniają wymagania ustanowione w ppkt 4.4.4.1-4.4.4.6.

4.4.4.7.2. Dodatkowe punkty mocowania mogą być używane bez pomocy narzędzi, zgodnie z wymaganiami ustalonymi w ppkt 4.4.4.5 i 4.4.4.6 i są umieszczone w jednym z położeń określonych przez zmianę położenia opisanego w załączniku III rysunek 1 - 80 mm ponad lub poniżej w pozycji pionowej.

4.4.4.7.3. Punkt(-y) mocowania jest/są przeznaczone do pasa uprzęży, spełnia/ją wymagania ustalone w ppkt 4.4.4.6, znajduje(-ą) się za poprzeczną płaszczyzną przechodzącą przez linie odniesienia i jest/są umieszczone:

4.4.4.7.3.1 W przypadku pojedynczego punktu mocowania wewnątrz obszaru wspólnego dla dwóch dwuścianów opisanych przez linie pionowe przechodzące przez punkty J₁ i J₂ w rozumieniu ppkt 4.4.4.1, których sekcje poziome są określone w załączniku III rysunek 2;

4.4.4.7.3.2. W przypadku dwóch punktów mocowań wewnątrz któregokolwiek odpowiedniego dwuścianu z określonych powyżej, pod warunkiem że każdy punkt mocowania jest oddalony nie więcej niż 50 mm od symetrycznie oddalonego lustrzanego odbicia drugiego punktu mocowania względem płaszczyzny P, określonej w ppkt 4.1.6 danego siedzenia.

4.5. Wymiary otworów gwintowanych w punkcie mocowania pasa

4.5.1. Punkt mocowania pasa musi być wykonany w otworze gwintowanym, o wymiarach 11,11 mm (7/16) 20 UNF 2B.

4.5.2. Jeśli pojazd jest wyposażony przez producenta w pasy bezpieczeństwa, które są dołączone do wszystkich punktów mocowań przeznaczonych dla danego fotela, te punkty mocowania nie muszą spełniać wymagań przewidzianych w ppkt 4.5.1, pod warunkiem że są zgodne z innymi przepisami niniejszej dyrektywy. Wymagania określone w ppkt 4.5.1 również nie mają zastosowania do dodatkowych punktów mocowań, które spełniają warunki wymienione w ppkt 4.4.4.7.3.

4.5.3. Musi istnieć możliwość oddzielenia pasa bezpieczeństwa i punktu mocowania bez uszkodzenia tego ostatniego.

5. BADANIA

5.1. Ogólne

5.1.1. Z zastrzeżeniem stosowania przepisów ppkt 5.2 i na wniosek producenta:

5.1.1.1. Badania można przeprowadzać na konstrukcji pojazdu albo na kompletnym, gotowym pojeździe;

5.1.1.2. Badania mogą ograniczać się do punktu mocowania umieszczanego tylko dla jednego siedzenia lub dla jednej grupy siedzeń pod warunkiem że:

- właściwości konstrukcyjne badanych punktów mocowania są identyczne z właściwościami konstrukcyjnymi punktów mocowania pozostałych siedzeń lub grup siedzeń, oraz

- w przypadku, w którym badane punkty mocowania umieszczane są w całości lub w części dla siedzenia lub grupy siedzeń, których właściwości konstrukcyjne są identyczne z właściwościami konstrukcyjnymi pozostałych siedzeń czy grup siedzeń.

5.1.1.3. Okna i drzwi mogą być zamontowane lub nie, zamknięte lub nie;

5.1.1.4. Każda część przewidziana w typie pojazdu i mogąca przyczynić się do zapewnienia sztywności konstrukcji pojazdu może zostać zamontowana.

5.1.2. Fotele dopasowuje i umieszcza się w pozycji do prowadzenia lub użycia wybranego przez obsługę techniczną przeprowadzającą testy, aby wprowadzić jak najbardziej skrajne warunki w odniesieniu do wytrzymałości systemu. W raporcie opisuje się ustawienie foteli. Tylne siedzenie, jeżeli jego pochylenie można regulować, ustawia się zgodnie z położeniem określonym przez producenta lub, jeśli nie ma takiego określenia, w pozycji odpowiadającej w jak największym stopniu skutecznemu kątowi tylnego siedzenia do 25° dla pojazdów kategorii M₁ i N₁ i do 15° dla pojazdów wszystkich innych kategorii.

5.2. Zabezpieczenie pojazdu

5.2.1. Metoda zabezpieczenia pojazdu stosowana do celów badań nie może w konsekwencji wzmacniać punktów mocowania pasów lub otoczenia punktów mocowania pasów, lub zmniejszać normalnych odkształceń konstrukcji.

5.2.2. System zabezpieczenia pojazdu uważany jest za zadowalający, gdy nie ma żadnego wpływu na obszar rozciągający się na całej szerokości konstrukcji, a pojazd lub konstrukcja jest unieruchomiona lub przytwierdzona z przodu w odległości nie mniejszej niż 500 mm od badanego punktu mocowania pasa i przytrzymywana lub przytwierdzona z tyłu w odległości nie mniejszej niż 300 mm od tego punktu mocowania.

5.2.3. Zaleca się, by oprzeć konstrukcję na wspornikach rozstawionych w przybliżeniu na wysokości osi kół lub, jeżeli nie jest to możliwe, w miejscach mocowania zawieszenia.

5.2.4. Jeśli stosuje się inną metodę badania niż przewidziana w ppkt 5.2.1-5.2.3 niniejszej dyrektywy, należy dostarczyć dowód, że stosowana metoda jest w stosunku do nich równoważna.

5.3. Ogólne specyfikacje dotyczące badań

5.3.1. Wszystkie punkty mocowania pasów bezpieczeństwa tej samej grupy siedzeń są badane jednocześnie. Jednakże w przypadku wystąpienia ryzyka, że niesymetryczne obciążenie danych siedzeń i/lub danych punktów mocowania może prowadzić do błędów, dopuszcza się przeprowadzenie dodatkowych badań z zastosowaniem obciążeń niesymetrycznych.

5.3.2. Siła rozciągająca jest przykładana zgodnie z kierunkiem odpowiadającym pozycji siedzącej pod kątem 10º ± 5º do góry od poziomu w płaszczyźnie równoległej do wzdłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu.

5.3.3. Pełne obciążenie zostanie przyłożone tak gwałtownie, jak to tylko możliwe. Punkty mocowania pasów muszą wytrzymać określone obciążenie przez nie mniej niż 0,2 sekundy.

5.3.4. Urządzenia trakcyjne stosowane w badaniach opisanych w ppkt 5.4 określone są w załączniku III.

5.3.5. Punkty mocowania pasów dla miejsc z górnymi punktami mocowania pasów są poddawane badaniom w następujących warunkach:

5.3.5.1. Miejsca boczne przednie:

Punkty mocowania są poddawane badaniom opisanym w ppkt 5.4.1, podczas których siła jest przekazywana za pomocą systemu odtwarzającego geometrię trzypunktowego pasa bezpieczeństwa wyposażonego w napinacz z kołem pasowym lub prowadnicę taśmy w górnym punkcie mocowania pasów.

Ponadto w przypadku gdy występuje więcej punktów mocowań niż te przewidziane w ppkt 4.3, te punkty mocowania podlegają testom określonym w ppkt 5.4.5, w którym obciążenia są przekazywane do punktu mocowania za pomocą urządzenia odtwarzającego geometrię typu pasa bezpieczeństwa przeznaczonego do dołączenia do tych punktów mocowań.

5.3.5.1.1. W przypadku gdy napinacz nie jest zamocowany w zalecanym dolnym zewnętrznym punkcie mocowania pasa lub jeżeli jest zamocowany do górnego punktu mocowania pasa, dolne punkty mocowania pasa są poddawane badaniom opisanym w ppkt 5.4.3.

5.3.5.1.2. W wypadkach przewidzianych w ppkt 5.3.5.1.1 na wniosek producenta badania określone w ppkt 5.4.1 i 5.4.3 mogą zostać wykonane na dwóch różnych konstrukcjach.

5.3.5.2. Miejsca boczne tylne i wszystkie miejsca środkowe:

Punkty mocowania pasów są poddawane badaniom opisanym w ppkt 5.4.2, podczas których obciążenie jest przykładane za pomocą systemu odtwarzającego trójpunktowy pas bezpieczeństwa bez napinacza oraz badaniom określonym w ppkt 5.4.3, podczas których obciążenie jest przykładane do dwóch dolnych punktów mocowania pasa za pomocą systemu odtwarzającego geometrię biodrowego pasa bezpieczeństwa. Badania te mogą zostać przeprowadzone na dwóch różnych konstrukcjach na wniosek producenta.

5.3.5.3. W przypadku gdy producent umieszcza w pojeździe pasy bezpieczeństwa, odpowiadające im punkty mocowania mogą na wniosek producenta zostać poddane jedynie takiemu badaniu, w którym obciążenia przechodzą na punkty mocowania poprzez urządzenie odtwarzające geometrię typu pasów, które mają zostać zamocowane do punktów mocowania.

5.3.6. Jeżeli siedzenia zewnętrzne i środkowe nie są wyposażone w górne punkty mocowania, dolne punkty mocowania poddaje się badaniu przewidzianemu w ppkt 5.4.3, podczas którego obciążenia przechodzą na punkty mocowania poprzez urządzenie odtwarzające geometrię pasa biodrowego.

5.3.7. Jeżeli pojazd jest tak zaprojektowany, że stosowane w nim są inne urządzenia uniemożliwiające bezpośrednie połączenie taśmy z punktami mocowania pasów bez pośrednictwa kół pasowych lub innych podobnych urządzeń lub wymagające dodatkowych punktów mocowania pasów poza wymienionymi w ppkt 4.3, odpowiednio pas bezpieczeństwa lub zestaw taśm mocujących, kół pasowych lub innych podobnych urządzeń stanowiących wyposażenia pasa bezpieczeństwa są podłączane przy użyciu takiego urządzenia do punktów mocowania pasów w pojeździe i całość jest poddawana badaniom określonym w ppkt 5.4.

5.3.8. Możliwe jest stosowanie innej metody badań niż opisana w ppkt 5.3, pod warunkiem wykazania równorzędności takiej metody.

5.4. Dane szczegółowe dotyczące badań

5.4.1. Badanie w konfiguracji pasów bezpieczeństwa trójpunktowych z napinaczem z kołem pasowym lub prowadnicą taśmy zamontowanymi w górnym punkcie mocowania pasa

5.4.1.1. W miejscu górnego punktu mocowania pasa montuje się koło pasowe lub prowadnice taśmy przystosowane do przeniesienia siły z urządzenia trakcyjnego albo montuje się koło pasowe lub prowadnice taśmy dostarczone przez producenta.

5.4.1.2. W przypadku pojazdów kategorii M₁ i N₁ obciążenie próbne 1.350 ± 20 daN zostaje zastosowane przez urządzenie trakcyjne (patrz rysunek 2 w załączniku III) przymocowane do punktu mocowania tego samego pasa przy pomocy urządzenia odtwarzającego geometrię piersiowej taśmy takiego pasa bezpieczeństwa.

W przypadku pojazdów kategorii M₁ i N₁, obciążenie próbne wynosi 675 ± 20 daN.

W przypadku pojazdów kategorii M₁ i N₁, obciążenie badawcze próbne 450 ± 20 daN.

5.4.1.3. W przypadku pojazdów kategorii M₁ i N₁ jednocześnie stosuje się siłę naciągającą wynoszącą 1.350 ± 20 daN do urządzenia trakcyjnego (patrz rysunek 1 w załączniku III) zamocowanego do dwóch dolnych punktów mocowania.

W przypadku pojazdów kategorii M₁ i N₂, obciążenie próbne wynosi 675 ± 20 daN.

W przypadku pojazdów kategorii M₂ i N₃, obciążenie próbne wynosi 450 ± 20 daN.

5.4.2. Badanie w konfiguracji trójpunktowych pasów bezpieczeństwa bez napinacza lub z napinaczem w górnym punkcie mocowania pasa

5.4.2.1. W przypadku pojazdów kategorii M₁ i N₁ obciążenie próbne 1.350 ± 20 daN stosuje się do urządzenia trakcyjnego (patrz rysunek 2 w załączniku III) dołączonego do górnego punktu mocowania i do przeciwnego mu dolnego punktu mocowania tego samego pasa, przy użyciu napinacza umieszczonego w górnym punkcie mocowania, jeżeli producent wyposażył pojazd w taki napinacz.

W przypadku pojazdów kategorii M₂ i N₂ obciążenie próbne wynosi 675 ± 20 daN.

W przypadku pojazdów kategorii M₃ i N₃ obciążenie próbne wynosi 450 ± 20 daN.

5.4.2.2. W przypadku pojazdów kategorii M₁ i N₁ jednocześnie stosuje się siłę trakcyjną wynoszącą 1.350 ± 20 daN do urządzenia trakcyjnego (patrz rysunek 1 w załączniku III) zamocowanego do dolnych punktów mocowania.

W przypadku pojazdów kategorii M₂ i N₂, obciążenie próbne wynosi 675 ± 20 daN.

W przypadku pojazdów kategorii M₃ i N₃, obciążenie próbne wynosi 450 ± 20 daN.

5.4.3. Badanie w układzie pasa biodrowego.

W przypadku pojazdów kategorii M1 i N1 obciążenie próbne 2.225 ± 20 daN stosuje się do urządzenia trakcyjnego (patrz rysunek 1 w załączniku III) zamocowanego do dwóch dolnych punktów mocowania.

W przypadku pojazdów kategorii M2 i N2 obciążenie próbne wynosi 1.110 ± 20 daN.

W przypadku pojazdów kategorii M3 i N3 obciążenie próbne wynosi 740 ± 20 daN.

5.4.4. Badanie punktów mocowania pasów umieszczonych całkowicie w konstrukcji siedzenia lub rozdzielonych między konstrukcją pojazdu i siedzenia

5.4.4.1. Odpowiednio przeprowadza się równocześnie badania określone w ppkt 5.4.1, 5.4.2 i 5.4.3, dodając dla każdego siedzenia i dla każdej grupy siedzeń dodatkowe siły podane poniżej.

5.4.4.2. Obciążenia wskazane w ppkt 5.4.1, 5.4.2 i 5.4.3 uzupełnia się o siłę równą 20-krotnej masie siedzenia z pełnym wyposażeniem.

W przypadku pojazdów kategorii M₂ i N₂ siła ta musi być równa 10-krotnej masie siedzenia z pełnym wyposażeniem, w przypadku pojazdów kategorii M₃ i N₃ musi być równa 6,6-krotnej masie siedzenia z pełnym wyposażeniem.

5.4.5. Badanie w układzie pasów specjalnego typu

5.4.5.1. Obciążenie testowe 1 350 ± 20 daN stosowane jest do urządzenia ciągnącego (patrz załącznik IV rysunek 2) dołączonego do punktu mocowania takiego pasa bezpieczeństwa za pomocą urządzenia imitującego geometrię pasa lub pasów klatki piersiowej.

5.4.5.2. W przypadku pojazdów kategorii M₁ i N₁ jednocześnie stosuje się siłę trakcyjną wynoszącą 1.350 ± 20 daN do urządzenia trakcyjnego (patrz rysunek 3 w załączniku III) zamocowanego do dwóch dolnych punktów mocowania.

W przypadku pojazdów kategorii M₂ i N₂ obciążenie próbne wynosi 675 ± 20 daN.

W przypadku pojazdów kategorii M₃ i N₃ obciążenie próbne wynosi 450 ± 20 daN.

5.4.6. Badanie siedzeń zwróconych tyłem do kierunku jazdy:

5.4.6.1. Punkty mocowania badane są zgodnie z siłami wyznaczonymi w ppkt 5.4.1, 5.4.2 lub 5.4.3, odpowiednio. W każdym przypadku obciążenie dla badań odpowiada obciążeniu wyznaczonemu dla pojazdów kategorii M3 lub N3.

5.4.6.2. Obciążenie dla badań zwrócone jest do przodu w odniesieniu do danego miejsca siedzącego, odpowiednio do procedury określonej w ppkt 5.3.

5.5. Wyniki badań

5.5.1. Wszystkie punkty mocowania przechodzą badania opisane w ppkt 5.3 i 5.4. Dopuszcza się odkształcenie trwałe, wraz z częściowym zerwaniem punktu mocowania lub obszaru wokół punktu mocowania, pod warunkiem że zalecana siła jest utrzymywana przez określony czas. Podczas badań muszą być przestrzegane minimalne odległości dla dolnych skutecznych punktów mocowania pasów określonych w ppkt 4.4.3.3 i wymogi określone w ppkt 4.4.4.6 i 4.4.4.7 dla górnych skutecznych punktów mocowania pasów.

5.5.2. W pojazdach, w których wykorzystywane są takie urządzenia, urządzenia przesuwania i unieruchamiania pozwalające osobom zajmującym wszystkie siedzenia opuszczać pojazd muszą nadawać się do obsługi ręcznej po ustaniu działania siły pociągowej.

5.5.3. Po przeprowadzeniu badań odnotowuje się wszelkie uszkodzenia punktu mocowania pasa oraz konstrukcji, na których opierało się obciążenie podczas wykonywania badań.

5.5.4. W drodze odstępstwa, punkty mocowania górne umieszczane dla jednego lub wielu siedzeń pojazdów kategorii M₂ o masie ponad 3,5 tony i kategorii M3, odpowiadające wymogom załącznika III do dyrektywy 74/408/EWG, nie muszą odpowiadać wymogom ppkt 5.5.1 dotyczącym zgodności z ppkt 4.4.4.6. Dane szczegółowe dotyczące badanego siedzenia(siedzeń) podaje się w uzupełnieniu do świadectwa homologacji typu określonego w dodatku 4.

6. ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

6.1. Co do zasady, środki mające na celu zapewnienie zgodności produkcji przyjmuje się zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 10 dyrektywy 70/156/EWG.

6.2. Co do zasady badania te powinny ograniczać się do sprawdzenia wymiarów. Jednakże, w miarę potrzeby, pojazdy poddawane są badaniom określonym w pkt 5.

7. Zmiany typu oraz zmiany w homologacjach

7.1. W przypadku zmiany typu zgodnie z niniejszą dyrektywą, zastosowanie mają przepisy art. 5 dyrektywy 70/156/EWG.

8. INSTRUKCJE

Producent jest obowiązany dla każdego pojazdu zgodnego z homologowanym typem określić w sposób jasny w instrukcji obsługi pojazdu:

- położenie punktów mocowania pasów,

- typy pasów bezpieczeństwa, dla których punkty są przeznaczone.

______

⁽¹⁾ Dz.U. L 220 z 29.8.1977, str. 95. Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 2003 r.

..................................................

Notka Wydawnictwa Prawniczego "Lex"

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

DODATEK  1

Najmniejsza dopuszczalna liczba punktów mocowania

grafika

DODATEK  2

Umiejscowienie dolnych punktów mocowania - jedynie wymogi dotyczące kątów

grafika

DODATEK  3

grafika

DODATEK  4

grafika

ZAŁĄCZNIK  II ⁶

grafika

ZAŁĄCZNIK  III ⁷

grafika

1 Art. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy Komisji nr 96/38/WE z dnia 17 czerwca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.187.95) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 sierpnia 1996 r.

2 Art. 2:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy nr 81/575/EWG z dnia 20 lipca 1981 r. (Dz.U.UE.L.81.209.30) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lipca 1981 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy Komisji nr 96/38/WE z dnia 17 czerwca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.187.95) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 sierpnia 1996 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2005/41/WE z dnia 7 września 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.255.149) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 października 2005 r.

3 Art. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy Komisji nr 96/38/WE z dnia 17 czerwca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.187.95) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 sierpnia 1996 r.

4 Art. 4 zmieniony przez art. 1 pkt 3 dyrektywy Komisji nr 96/38/WE z dnia 17 czerwca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.187.95) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 sierpnia 1996 r.

5 Załącznik I:

-zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy nr 81/575/EWG z dnia 20 lipca 1981 r. (Dz.U.UE.L.81.209.30) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 23 lipca 1981 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 82/318/EWG z dnia 2 kwietnia 1982 r. (Dz.U.UE.L.82.139.9) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 kwietnia 1982 r.

- zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komsiji nr 90/629/EWG z dnia 30 października 1990 r. (Dz.U.UE.L.90.341.14) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem notyfikacji.

- zmieniony przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Komisji nr 96/38/WE z dnia 17 czerwca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.187.95) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 sierpnia 1996 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2005/41/WE z dnia 7 września 2005 r. (Dz.U.UE.L.05.255.149) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 października 2005 r.

6 Załącznik II:

-zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 82/318/EWG z dnia 2 kwietnia 1982 r. (Dz.U.UE.L.82.139.9) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 kwietnia 1982 r.Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- zmieniony i według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Komisji nr 96/38/WE z dnia 17 czerwca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.187.95) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 sierpnia 1996 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

7 Załącznik III:

-zmieniony przez art. 1 dyrektywy Komisji nr 82/318/EWG z dnia 2 kwietnia 1982 r. (Dz.U.UE.L.82.139.9) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 20 kwietnia 1982 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

- według numeracji ustalonej przez art. 1 pkt 4 dyrektywy Komisji nr 96/38/WE z dnia 17 czerwca 1996 r. (Dz.U.UE.L.96.187.95) zmieniającej nin. dyrektywę z dniem 15 sierpnia 1996 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.1976.24.6
• Rodzaj: Dyrektywa
• Tytuł: Dyrektywa 76/115/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do punktów mocowania pasów bezpieczeństwa w pojazdach silnikowych
• Data aktu: 18/12/1975
• Data ogłoszenia: 30/01/1976
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 22/12/1975