Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki...

O.

mając na uwadze, że w celu poprawy niewystarczającego poziomu globalnej konkurencyjności UE i pobudzenia w niej wzrostu gospodarczego konieczne jest lepsze wdrożenie zestawu nowych strategii politycznych, inteligentnych reform strukturalnych w państwach członkowskich oraz dokończenie budowy jednolitego rynku;

R.

mając na uwadze, że dyrektywę w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach opracowano z myślą o wsparciu przedsiębiorstw, które ponoszą wysokie koszty lub są zagrożone bankructwem z powodu opóźnień w płatnościach ze strony przedsiębiorstw prywatnych i publicznych; mając na uwadze, że zewnętrzna ocena ex-post ujawniła, iż w ponad połowie wszystkich państw członkowskich nadal nie przestrzega się 30-dniowego terminu płatności, co jest obowiązkowe w świetle prawa; mając na uwadze, że w sprawozdaniu stwierdzono, iż w ramach programów dostosowania państwa członkowskie napotykają trudności ze stosowaniem dyrektywy w przypadku, gdy szybką spłatę bieżących rachunków należy zrównoważyć w kontekście spłaty zadłużenia skumulowanego;

1.

z zadowoleniem przyjmuje przygotowaną przez Komisję roczną analizę wzrostu gospodarczego na 2017 r., w której ponownie potwierdzono strategię pozytywnego sprzężenia zwrotnego inwestycji prywatnych i publicznych, zrównoważonych pod względem społecznym reform strukturalnych i odpowiedzialnych finansów publicznych, i apeluje o lepszą implementację tego zestawu polityk; zgadza się, że aby wesprzeć ożywienie gospodarcze - mając na celu osiągnięcie wzrostu gospodarczego i zwiększenie zatrudnienia - konieczne są szybsze postępy w zakresie przyjmowania reform zgodnie z zaleceniami dla poszczególnych krajów; ubolewa w związku z tym nad bardzo niskim tempem wdrażania zaleceń dla poszczególnych krajów, które obniżyło się z 11 % w 2012 r. do zaledwie 4 % w 2015 r.; podkreśla, że państwa członkowskie będą musiały wzmóc wysiłki na rzecz reform, jeżeli chcą powrócić na ścieżkę wzrostu gospodarczego i tworzyć miejsca pracy; popiera decyzję Komisji, zgodnie z którą za swój priorytet uznała ona wzrost zatrudnienia, wzrost gospodarczy i inwestycje na rzecz Unii;

2.

zauważa obecne nadmierne uzależnienie od polityki monetarnej Europejskiego Banku Centralnego i stwierdza, że sama polityka monetarna nie wystarcza do pobudzenia wzrostu gospodarczego, jeżeli brakuje inwestycji i zrównoważonych reform strukturalnych;

3.

zgadza się z Komisją co do tego, że strefa euro musiałaby w coraz większym stopniu opierać się na popycie krajowym; uważa, że silniejszy popyt wewnętrzny byłby lepszy dla trwałego wzrostu strefy euro;

4.

odnotowuje, że wzrost gospodarczy w 2016 r. jest dodatni i ma umiarkowane tempo, przewyższające poziom sprzed kryzysu, jednak zauważa też, że umiarkowany wzrost należy postrzegać w kontekście nadzwyczajnej polityki pieniężnej oraz że utrzymuje się on na niskim i niejednakowym poziomie w poszczególnych państwach członkowskich; z zaniepokojeniem odnotowuje, że tempo wzrostu PKB i wydajności jest dalekie od wykorzystania swojego pełnego potencjału, oraz że w związku z tym nie można popadać w samozadowolenie i że to umiarkowane ożywienie wymaga nieustannych wysiłków, jeżeli ma prowadzić do uzyskania większej odporności poprzez wyższy wzrost i zwiększenie zatrudnienia;

5.

zauważa, że referendum w Zjednoczonym Królestwie wywołało niepewność w europejskiej gospodarce i na rynkach finansowych; odnotowuje, że wynik ostatnich wyborów prezydenckich w Stanach Zjednoczonych Ameryki wywołał niepewność polityczną, która - jak się oczekuje - wpłynie na europejską gospodarkę, i to nie tylko pod względem międzynarodowych stosunków handlowych;

6.

z zaniepokojeniem odnotowuje sprzeciw wobec globalizacji i wzrost protekcjonizmu;

7.

jest zdania, że choć przeciętnie bezrobocie stopniowo maleje, a współczynniki aktywności zawodowej rosną, to w wielu państwach członkowskich nadal utrzymują się wyzwania strukturalne; zauważa, że stopa bezrobocia długotrwałego i stopa bezrobocia młodzieży utrzymują się na wysokim poziomie; podkreśla, że włączające polityki rynku pracy, w pełni respektujące dialog społeczny, są w zainteresowanych państwach członkowskich niezbędne, aby zająć się problemem tych strukturalnych niedociągnięć;

8.

podkreśla, że stopa inwestycji w UE i w strefie euro jest nadal znacznie niższa niż przed kryzysem; uważa, że tę "lukę inwestycyjną" należy wyeliminować, korzystając ze środków prywatnych i publicznych, oraz podkreśla, że tylko ukierunkowane inwestycje publiczne i prywatne mogą przynieść widoczne rezultaty w krótkim czasie i w odpowiedniej skali; zgadza się z Komisją, że niskie koszty finansowania wspomagają wczesną koncentrację inwestycji, zwłaszcza w obszarze infrastruktury;

Inwestycje

9.

zgadza się z Komisją co do tego, że dostęp do finansowania i wzmocnienie jednolitego rynku mają zasadnicze znaczenie dla innowacyjności i rozwoju przedsiębiorstw; podkreśla, że nowe wymogi dotyczące kapitału i płynności są konieczne, by zwiększyć odporność sektora bankowego, lecz nie powinny one ograniczać zdolności banków do kredytowania realnej gospodarki; uważa, że należy włożyć więcej wysiłku w ułatwienie MŚP dostępu do finansowania; wzywa w związku z tym Komisję do wzmożenia wysiłków na rzecz poprawy warunków finansowania;

10.

podkreśla, że niezwykle ważne są inwestycje prywatne i publiczne w kapitał ludzki i infrastrukturę; uważa, że istnieje duża potrzeba ułatwienia inwestycji w takich dziedzinach jak edukacja, innowacje oraz badania naukowe i rozwój, które są kluczowymi czynnikami decydującymi o wzroście konkurencyjności gospodarki europejskiej;

11.

z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji, by przedłużyć okres funkcjonowania Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS) i podwoić jego kwotę; podkreśla, że w celu osiągnięcia celów wyznaczonych w rozporządzeniu należy znacząco zwiększyć zasięg geograficzny i sektorowy; podkreśla, że EFIS powinien również przyciągać środki finansowe na projekty o wymiarze transgranicznym, zrównoważone w skali całej Unii; podkreśla znaczenie lepszej koordynacji między państwami członkowskimi, Komisją oraz Europejskim Centrum Doradztwa Inwestycyjnego;

12.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do przyspieszenia i maksymalizacji stosowania europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych w celu wykorzystania wszystkich wewnętrznych czynników stymulujących wzrost gospodarczy i promowania pozytywnej konwergencji;

13.

zauważa, że wiarygodny system finansowy i jego instytucje mają kapitalne znaczenie dla przyciągnięcia inwestycji i wzrostu w europejskiej gospodarce; podkreśla, że bezpieczeństwo i stabilność w obecnym systemie finansowym zwiększyły się w porównaniu z ich poziomem sprzed kryzysu; zauważa jednakowoż, że niektóre palące kwestie, takie jak pakiet zagrożonych kredytów skumulowanych w trakcie kryzysu finansowego, pozostają nierozwiązane;

14.

podkreśla, że w pełni funkcjonująca unia rynków kapitałowych może w dłuższej perspektywie zapewnić alternatywne finansowanie dla MŚP, stanowiąc uzupełnienie finansowania z sektora bankowego, i przyczynić się do większego zróżnicowania źródeł finansowania całej gospodarki; apeluje do Komisji o przyśpieszenie prac nad unią rynków kapitałowych w celu utworzenia systemu bardziej efektywnej alokacji kapitału na obszarze UE, zwiększenia pojemności unijnych rynków kapitałowych, zwiększenia zróżnicowania dla inwestorów, pobudzenia inwestycji długoterminowych i pełnego wykorzystania innowacyjnych unijnych instrumentów finansowych, których zadaniem jest ułatwienie MŚP dostępu do rynków kapitałowych; podkreśla, że dokończenie budowy unii rynków kapitałowych nie powinno podważać dotychczasowych osiągnięć, lecz powinno dążyć do przyniesienia jak największych korzyści europejskim obywatelom;

15.

podkreśla potrzebę zwiększenia finansowania inwestycji; apeluje o sprawnie funkcjonujący system finansowy, w którym dzięki większej stabilności i istniejącym instytucjom transgranicznym możliwe będzie łatwiejsze osiągnięcie płynności i pełnienie funkcji animatorów rynku, co dotyczy w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw; zwraca też w tym kontekście uwagę na fakt, że szybko rozwijające się przedsiębiorstwa mają trudności z dostępem do środków finansowych; wzywa Komisję do wskazania i wdrożenia projektów wspierających i przyciągających inwestycje rynkowe na rzecz tych przedsiębiorstw; podkreśla, że reformy obejmujące strukturę bankową nie mogą przeszkadzać w osiągnięciu płynności;

16.

zachęca do kompleksowego i stopniowego dokończenia budowy unii bankowej i rozwijania unii rynków kapitałowych, mając na celu zwiększenie odporności w sektorze bankowym, przyczynienie się do stabilności finansowej, stworzenie stabilnego otoczenia dla inwestycji i wzrostu oraz uniknięcie fragmentaryzacji rynku finansowego strefy euro; podkreśla w tym kontekście zasadę odpowiedzialności i zaznacza, że należy unikać pokus nadużycia, zwłaszcza mając na celu ochronę obywateli; wzywa do poszanowania obowiązujących wspólnych przepisów;

17.

podkreśla, że inwestycje publiczne i prywatne mają kluczowe znaczenie dla umożliwienia przejścia do gospodarki niskoemisyjnej i o obiegu zamkniętym; przypomina o zobowiązaniach Unii Europejskiej, podjętych w szczególności na mocy porozumienia paryskiego, do finansowania wdrażania czystych technologii, zwiększania udziału energii ze źródeł odnawialnych i efektywności energetycznej oraz ogólnego obniżenia emisji gazów cieplarnianych;

18.

zaznacza, że rzetelne inwestycje wymagają stabilnego otoczenia regulacyjnego, które umożliwia zwrot z inwestycji; uważa, że przewidywalne zasady, wydajna i przejrzysta administracja publiczna, skuteczne systemy prawne, równe warunki działania i zmniejszone obciążenie administracyjne są kluczowymi czynnikami przyciągającymi inwestycje; podkreśla, że 40 % zaleceń dla poszczególnych krajów na 2016 r. odnosi się do przeszkód w inwestycjach, które mogą zostać wyeliminowane z pomocą władz lokalnych i regionalnych; wzywa też Komisję, by w oparciu o zaproszenie do zgłaszania uwag na temat ram regulacyjnych UE dotyczących usług finansowych podjęła działania ograniczające biurokrację, upraszczające przepisy oraz poprawiające warunki finansowania;

19.

dostrzega, że istnieją niewykorzystane możliwości wzrostu wydajności i inwestycji, które mogą przynieść rezultaty, jeśli zasady jednolitego rynku będą w pełni egzekwowane, a rynki produktów i usług zostaną lepiej zintegrowane; przypomina znaczenie zaleceń dla poszczególnych krajów, jeśli chodzi o wskazywanie kluczowych obszarów działań w państwach członkowskich;

20.

zgadza się z Komisją co do tego, że w debacie publicznej nie zawsze są doceniane korzyści z handlu i podkreśla, że handel międzynarodowy może być ważnym źródłem miejsc pracy dla Europejczyków i jednym z kluczowych czynników przyczyniających się do wzrostu gospodarczego; przypomina, że obecnie ponad 30 milionów miejsc pracy jest związanych z eksportem z UE; podkreśla, że międzynarodowe umowy handlowe nie powinny podważać europejskich standardów regulacyjnych, społecznych i środowiskowych, lecz raczej wzmacniać standardy globalne;

21.

zauważa z niepokojem, że udział UE w globalnych przepływach bezpośrednich inwestycji zagranicznych znacząco się obniżył od czasu kryzysu; apeluje do Komisji i państw członkowskich o wzmożenie wysiłków ukierunkowanych na poprawę środowiska biznesowego dla inwestycji, między innymi przez pełne wdrożenie i egzekwowanie przepisów dotyczących jednolitego rynku UE; zgadza się co do tego, że szybsze postępy w zakresie przyjmowania zrównoważonych reform strukturalnych zgodnie z zaleceniami dla poszczególnych krajów są konieczne dla zwiększenia konkurencyjności UE, promowania warunków sprzyjających przedsiębiorstwom (zwłaszcza MŚP) i inwestycjom oraz osiągnięcia wzrostu gospodarczego i zwiększenia zatrudnienia, a także wspierania pozytywnej konwergencji między państwami członkowskimi;

22.

podkreśla z mocą konieczność zabezpieczenia długoterminowych zdolności inwestycyjnych instytucji finansowych, rentowności oszczędności o niskim poziomie ryzyka i długoterminowych produktów emerytalnych, aby nie narazić na szwank zrównoważonego charakteru oszczędności i świadczeń emerytalno-rentowych obywateli europejskich;

23.

podkreśla, że uzupełnieniem reform strukturalnych muszą być długoterminowe inwestycje w edukację, badania naukowe, innowacje i kapitał ludzki, zwłaszcza w kształcenie i szkolenie mające na celu wyuczenie nowych umiejętności i dostarczenie wiedzy; uważa, że partnerstwa między podmiotami kształtującymi politykę, ustawodawcami, badaczami, producentami i innowatorami można również uważać za narzędzie promowania inwestycji i zapewniania inteligentnego i zrównoważonego wzrostu, uzupełniające programy inwestycyjne;

Reformy strukturalne

24.

zgadza się co do tego, że zrównoważone reformy strukturalne rynków produktów i usług, a także rynku pracy sprzyjającego włączeniu społecznemu, rynku zdrowia, rynku mieszkaniowego i rynku emerytur nadal są jednym z priorytetów w państwach członkowskich, służąc skutecznemu wspieraniu ożywienia gospodarczego, zwalczaniu wysokiego bezrobocia, zwiększaniu konkurencyjności, uczciwej konkurencji i potencjału wzrostu oraz poprawie efektywności systemów badań i innowacji, bez osłabiania praw pracowników, ochrony konsumentów lub norm środowiskowych;

25.

uważa, że dobrze funkcjonujące i wydajne rynki pracy, w połączeniu z odpowiednim poziomem ochrony socjalnej i dialogiem, pokazały, że są w stanie szybciej przezwyciężyć skutki pogorszenia koniunktury gospodarczej; wzywa państwa członkowskie, by zmniejszyły segmentację rynków pracy, zwiększyły współczynnik aktywności zawodowej oraz doskonaliły umiejętności, między innymi przez położenie większego nacisku na szkolenie i uczenie się przez całe życie w celu zwiększenia możliwości zatrudnienia i produktywności pracowników; zauważa, że niektóre państwa członkowskie wciąż potrzebują poważnych reform, aby uczynić swoje rynki pracy bardziej odpornymi i bardziej sprzyjającymi włączeniu społecznemu;

26.

podkreśla znaczenie, jakie wszczęcie lub kontynuowanie wdrażania spójnych i zrównoważonych reform strukturalnych ma dla stabilności w perspektywie średnio- i długoterminowej; podkreśla, że UE i jej państwa członkowskie nie mogą konkurować tylko pod względem kosztów ogólnych lub kosztów pracy, lecz muszą w większym zakresie inwestować w badania, innowacje i rozwój, edukację i umiejętności oraz efektywne gospodarowanie zasobami, zarówno na szczeblu krajowym, jak i europejskim;

27.

jest zaniepokojony wpływem zmian demograficznych, uwarunkowanych m.in. niskimi współczynnikami urodzeń, starzeniem się społeczeństw, emigracją, na finanse publiczne i trwały wzrost; wskazuje w szczególności na wpływ starzejących się społeczeństw na systemy emerytalne i systemy opieki zdrowotnej w UE; zauważa, że - z uwagi na odmienne struktury demograficzne - skutki tych zmian będą się różnić w poszczególnych państwach członkowskich, lecz ostrzega, że już teraz możliwe do przewidzenia koszty finansowania będą miały znaczący wpływ na finanse publiczne;

28.

przypomina, że ważnym czynnikiem zapewniania stabilności systemów emerytalnych jest osiągnięcie i utrzymanie wysokiego wskaźnika zatrudnienia; w związku z tym wskazuje również na znaczenie, jakie ma lepsze wykorzystanie umiejętności migrantów dla dostosowania się do potrzeb rynku pracy;

29.

odnotowuje, że państwa członkowskie wydają obecnie od 5 do 11 % swojego PKB na opiekę zdrowotną, a według oczekiwań odsetek ten znacznie wzrośnie w nadchodzących dekadach z powodu zmian demograficznych; wzywa Komisję, aby skoncentrowała działania na tym, aby zapewnić racjonalne wydatki na opiekę zdrowotną i powszechny dostęp do niej w drodze współpracy i wymiany najlepszych praktyk na poziomie UE i przez uwzględnienie stabilności systemów opieki zdrowotnej wysokiej jakości w zleceniach dla poszczególnych krajów;

30.

zachęca Komisję do publikowania regularnych ocen stabilności budżetowej dla każdego państwa członkowskiego, uwzględniających wszystkie czynniki charakterystyczne dla poszczególnych krajów, takie jak rozwój demograficzny, oraz warunkowe, ukryte i inne pozabudżetowe zobowiązania, które wpływają na stabilność finansów publicznych; zaleca włączenie tych sprawozdań do rocznych sprawozdań krajowych; sugeruje, aby Komisja opracowała wskaźnik oceniający wpływ finansów publicznych i budżetów rocznych państw członkowskich na przyszłe pokolenia, z uwzględnieniem przyszłych zobowiązań i ukrytych zobowiązań budżetowych; zgadza się, że należy ograniczyć obciążenie administracyjne związane z tymi ocenami;

31.

z aprobatą przyjmuje fakt, że - przeciętnie - bezrobocie młodzieży spada, choć nadal pozostaje zbyt wysokie; odnotowuje, że wciąż utrzymują się poważne różnice pomiędzy państwami członkowskimi, co wymaga dalszych reform, aby ułatwić młodym ludziom wejście na rynek pracy i tym samym zapewnić sprawiedliwość międzypokoleniową; w związku z tym podkreśla znaczenie gwarancji dla młodzieży i wzywa do dalszego unijnego finansowania tego ważnego programu; zgadza się z Komisją, że potrzebne są intensywniejsze działania po stronie państw członkowskich w celu zwalczania bezrobocia młodzieży, zwłaszcza przez zwiększenie skuteczności gwarancji dla młodzieży;

32.

podkreśla znaczenie odpowiedzialnej i sprzyjającej wzrostowi dynamiki płac, zapewniającej dobry poziom życia, powiązanej z wydajnością i uwzględniającej konkurencyjność, a także znaczenie skutecznego dialogu społecznego dla dobrze funkcjonującej społecznej gospodarki rynkowej;

33.

zgadza się co do tego, że opodatkowanie musi sprzyjać inwestycjom i tworzeniu miejsc pracy; apeluje o reformy opodatkowania z myślą o rozwiązaniu problemu wysokiego obciążenia podatkowego pracy w Europie, usprawnieniu poboru podatków, zwalczaniu unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania oraz o uproszczeniu systemów podatkowych w Europie i uczynieniu ich sprawiedliwszymi i skuteczniejszymi; podkreśla potrzebę lepszej koordynacji praktyk administracyjnych w dziedzinie opodatkowania; apeluje o większą przejrzystość między państwami członkowskimi w dziedzinie opodatkowania osób prawnych;

Odpowiedzialność budżetowa i struktura finansów publicznych

34.

odnotowuje, iż Komisja uważa, że stabilność budżetowa pozostaje priorytetem, a wyzwania zmniejszyły się od czasu szczytowego punktu kryzysu i w perspektywie krótkoterminowej mogą one nie stanowić istotnego źródła ryzyka dla strefy euro jako całości;

35.

zauważa również, że według Komisji wyzwania utrzymują się i nadal występują pozostałości po okresie kryzysu oraz niedociągnięcia strukturalne, które należy wyeliminować, aby uniknąć ryzyka długoterminowego;

36.

podkreśla fakt, że wszystkie państwa członkowskie mają obowiązek przestrzegania paktu stabilności i wzrostu z pełnym poszanowaniem istniejących w nim klauzul elastyczności; w związku z tym wskazuje również na znaczenie Traktatu o stabilności, koordynacji i zarządzaniu w unii gospodarczej i walutowej i wzywa Komisję do przedłożenia kompleksowej oceny doświadczeń w jego wdrażaniu, co będzie podstawą do podjęcia niezbędnych kroków zgodnie z TUE i TFUE w celu włączenia postanowień tego traktatu do ram prawnych UE;

37.

odnotowuje, że choć sześć państw członkowskich nadal jest objętych procedurą nadmiernego deficytu, to następuje spadek przeciętnego poziomu deficytu budżetowego, który zgodnie z oczekiwaniami miał wynieść poniżej 2 % w 2016 r. i dalej spadać w kolejnych latach, oraz że oczekuje się, iż w 2017 r. jedynie dwa państwa członkowskie pozostaną objęte procedurą nadmiernego deficytu; zauważa, że w kilku przypadkach znaczny wzrost zadłużenia w niedawnej przeszłości wynikał również z dokapitalizowania banków i niskiego wzrostu gospodarczego; podkreśla, że wraz z ponownym wzrostem stóp procentowych trudności z poprawą stanu finansów publicznych mogą się zwiększyć;

38.

podkreśla rolę Komisji jako strażniczki traktatów; podkreśla konieczność obiektywnej i przejrzystej oceny stosowania i egzekwowania wspólnie uzgodnionych przepisów;

39.

podkreśla z mocą, że państw członkowskich nie należy traktować w zróżnicowany sposób; zauważa, że jedynie polityka budżetowa, która szanuje prawo Unii i nim się kieruje, doprowadzi do wiarygodności i wzajemnego zaufania między państwami członkowskimi i będzie stanowić podstawę ukończenia budowy UGW i zaufania rynków finansowych;

40.

zachęca Komisję i Radę do jak największej szczegółowości w zaleceniach budżetowych w ramach części prewencyjnej i naprawczej paktu stabilności i wzrostu w celu zwiększenia przejrzystości i wykonalności tych zaleceń; podkreśla potrzebę włączenia do tych zaleceń w ramach części prewencyjnej zarówno terminu osiągnięcia krajowego średniookresowego celu budżetowego, jak i poziomu korekty budżetowej koniecznej do jego osiągnięcia lub utrzymania;

41.

uważa, że zakłóceniom równowagi makroekonomicznej w państwach członkowskich należy przeciwdziałać zgodnie z procedurą dotyczącą zakłóceń równowagi makroekonomicznej, podejmując działania z udziałem wszystkich państw członkowskich i wykorzystując odpowiednie reformy i inwestycje; podkreśla, że każde państwo członkowskie musi wywiązać się ze swoich obowiązków w tym kontekście; zauważa, że wysokie nadwyżki na rachunku obrotów bieżących oznaczają możliwość zwiększenia popytu wewnętrznego; zwraca uwagę, że wysoki poziom zadłużenia sektorów publicznego i prywatnego stanowi istotny słaby punkt, a odpowiedzialna polityka budżetowa i wyższy wzrost są konieczne, by szybciej zmniejszać to zadłużenie;

42.

zauważa, że choć w ostatnich latach stan finansów publicznych poprawił się, to na podstawie oceny projektów planów budżetowych na 2017 r. uznano, że osiem państw członkowskich jest zagrożonych nieprzestrzeganiem przepisów; uważa, że uzgodnione ścieżki korekty budżetowej muszą być przestrzegane;

43.

z zadowoleniem przyjmuje obniżenie średnich deficytów publicznych i zadłużenia, jednak zgadza się co do tego, że zbiorczy obraz skrywa znaczące rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi; podkreśla, że zbiorczy obraz należy zawsze postrzegać w powiązaniu z analizą poszczególnych budżetów oraz zwraca uwagę na konieczność racjonalnej polityki budżetowej z uwagi na przewidywany wzrost stóp procentowych; uważa, że konieczne jest osiągnięcie pozytywnej konwergencji, w szczególności między państwami członkowskimi strefy euro;

Kurs polityki budżetowej dla strefy euro

44.

zauważa, że według prognozy gospodarczej Komisji z jesieni 2016 r. kurs polityki budżetowej w strefie euro przesunął się w 2015 r. z kursu restrykcyjnego w kierunku kursu neutralnego i oczekuje się, że w okresie prognozowania będzie lekko ekspansywny; zauważa ponadto, że Komisja uznała, iż pełna realizacja wymogów budżetowych zawartych w zaleceniach Rady dla poszczególnych krajów doprowadziłaby łącznie do umiarkowanie restrykcyjnego kursu polityki budżetowej dla strefy euro jako całości w 2017 i 2018 r. oraz odnotowuje, że Komisja apeluje o pozytywny ekspansywny kurs polityki budżetowej, choć dostrzega wiążące się z nim ograniczenia ekonomiczne i prawne;

45.

uznaje komunikat Komisji w sprawie pozytywnego kursu polityki budżetowej za ważne wydarzenie; z aprobatą przyjmuje, że celem komunikatu jest przyczynienie się do lepszej koordynacji polityki gospodarczej w strefie euro i zwrócenie uwagi na możliwości budżetowych środków stymulacyjnych w państwach członkowskich, które mogą je zastosować; podkreśla, że wymogi fiskalne są oparte na wspólnie uzgodnionych zasadach fiskalnych; przypomina, że państwa członkowskie są zobowiązane przestrzegać paktu stabilności i wzrostu, niezależnie od zbiorczych zaleceń; zauważa, że istnieją rozbieżne poglądy dotyczące potencjału i docelowego poziomu - w ujęciu zbiorczym - kursu polityki budżetowej; z zadowoleniem przyjmuje prace prowadzone w tym zakresie przez niezależną Europejską Radę Budżetową;

46.

jest zdania, że udoskonalenie struktury budżetów publicznych jest jednym z kluczowych czynników pozwalających zapewnić zgodność z unijnymi zasadami fiskalnymi i umożliwiających finansowanie niezbędnych wydatków, tworzenie buforów na nieprzewidziane potrzeby i inwestycje pobudzające wzrost gospodarczy, a ponadto finansowanie wydatków mniej istotnych, a także przyczyniających się do bardziej efektywnego i odpowiedzialnego wykorzystania środków publicznych; przypomina, że decyzja o strukturze budżetów krajowych zapada na szczeblu krajowym, z uwzględnieniem zaleceń dla poszczególnych krajów;

47.

odnotowuje, że na temat budżetu unijnego regularnie prowadzona jest debata dotycząca inteligentnej alokacji wydatków publicznych i priorytetów politycznych, a taka krytyczna ocena jest też niezbędna w odniesieniu do budżetów krajowych, aby poprawić jakość budżetów publicznych w perspektywie średnio- i długoterminowej oraz unikać liniowych cięć budżetowych;

48.

z zadowoleniem przyjmuje trwający przegląd wydatków publicznych i zachęca państwa członkowskie do krytycznej oceny jakości i struktury ich budżetów; popiera wysiłki zmierzające do poprawy jakości i efektywności wydatków publicznych, w tym w wyniku przesunięcia nieproduktywnych wydatków na inwestycje pobudzające wzrost gospodarczy;

49.

uważa, że budżet unijny mógłby pomóc zmniejszyć presję na budżety krajowe przez pobór środków własnych zamiast nadmiernego polegania na wkładach krajowych;

50.

z zadowoleniem przyjmuje dyskusje tematyczne i normy dotyczące najlepszych praktyk, takie jak te w sprawie przeglądów wydatków, przyjęte przez Eurogrupę w trakcie cyklu europejskiego semestru w 2016 r.; zwraca się do Komisji i Eurogrupy, aby uczyniły je skuteczniejszymi i bardziej przejrzystymi;

51.

zwraca się do Komisji i Rady o formułowanie zleceń dla poszczególnych krajów w sposób umożliwiający pomiar postępów, w szczególności w przypadkach, gdy zalecenia polityczne stale dotyczą tych samych obszarów polityki lub gdy charakter reform wymaga wdrożenia wykraczającego poza jeden cykl europejskiego semestru;

Koordynacja krajowych polityk i rozliczalność demokratyczna

52.

podkreśla, jak ważne jest, by parlamenty narodowe debatowały nad sprawozdaniami krajowymi, zaleceniami dla poszczególnych krajów, krajowymi programami reform i programami stabilności oraz realizowały je w większym wymiarze niż do tej pory;

53.

uważa, że lepsze wdrażanie zaleceń dla poszczególnych krajów wymaga jasno sformułowanych priorytetów na poziomie europejskim oraz prawdziwej debaty publicznej na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym, co doprowadzi do większej samoodpowiedzialności; wzywa państwa członkowskie, aby z uwagi na wyzwania i skutki odczuwane w państwach członkowskich również na poziomie niższym niż krajowy angażowały w ustrukturyzowany sposób władze lokalne i regionalne w celu usprawnienia realizacji zaleceń dla poszczególnych krajów;

54.

wzywa Komisję do rozpoczęcia negocjacji dotyczących porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie zarządzania gospodarczego; utrzymuje, że to porozumienie międzyinstytucjonalne powinno zapewniać - w ramach traktatów - taką strukturę europejskiego semestru, która umożliwiałaby merytoryczną i regularną kontrolę parlamentarną tego procesu, w szczególności jeśli chodzi o priorytety rocznej analizy wzrostu gospodarczego i zalecenia dla strefy euro;

Sektorowy wkład do rocznej analizy wzrostu gospodarczego na 2017 r.

Budżety

55.

uważa, że budżet UE może wnosić wartość dodaną do inwestycji i reform strukturalnych w państwach członkowskich, jeżeli zastosowana zostanie większa synergia między dotychczasowymi instrumentami oraz nastąpi powiązanie z budżetami państw członkowskich; w związku z tym uważa, że roczna analiza wzrostu gospodarczego, jako ważny dokument polityczny zawierający podstawy krajowych programów reform, zalecenia dla poszczególnych krajów i plany wdrożenia, powinna służyć państwom członkowskim za przewodnik podczas przygotowywania budżetów krajowych, tak aby wprowadzać wspólne rozwiązania widoczne w budżetach krajowych i powiązane z budżetem UE;

56.

przypomina, że najwyższym priorytetem wszystkich państw członkowskich powinna być poprawa systemów poboru VAT i należności celnych; z zadowoleniem przyjmuje wniosek Komisji w sprawie ustalenia unijnej czarnej listy rajów podatkowych, która powinna być egzekwowana za pomocą sankcji karnych w celu poradzenia sobie z przedsiębiorstwami wielonarodowymi, które uchylają się od opodatkowania;

Środowisko, zdrowie publiczne i bezpieczeństwo żywności

57.

podkreśla, że lepsze i bardziej efektywne wykorzystanie zasobów, zmniejszenie zależności od zagranicznych dostaw energii oraz wprowadzenie zrównoważonej produkcji, oparte na lepszych wymaganiach projektowych dla produktów i bardziej zrównoważonych modelach konsumpcji oznaczają wspieranie przedsiębiorczości i tworzenia miejsc pracy, efektywną realizację unijnych i międzynarodowych celów w zakresie środowiska i dywersyfikację źródeł dochodów, w kontekście odpowiedzialności fiskalnej i konkurencyjności gospodarczej; uważa, że europejski semestr powinien również obejmować sprawozdania w sprawie efektywności energetycznej oraz połączeń międzysystemowych, sporządzane w oparciu o cele ustanowione na szczeblu UE;

o

o o

58.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, rządom państw członkowskich, parlamentom narodowym oraz Europejskiemu Bankowi Centralnemu.

Identyfikator:	Dz.U.UE.C.2018.252.138
Rodzaj:	Rezolucja
Tytuł:	Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2017 (2016/2306(INI)).
Data aktu:	15/02/2017
Data ogłoszenia:	18/07/2018

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 15 lutego 2017 r. w sprawie europejskiego semestru na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2017 (2016/2306(INI)).

Europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej: roczna analiza wzrostu gospodarczego na rok 2017

Zmiany w prawie

Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Rząd chce zmieniać obowiązujące regulacje dotyczące czynników rakotwórczych i mutagenów

Bez kary za brak lekarza w karetce do końca tego roku

Będzie zmiana ustawy o rzemiośle zgodna z oczekiwaniami środowiska

Tabletki "dzień po" bez recepty nie będzie. Jest weto prezydenta

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Dz.U.UE.C.2018.252.138