(2018/C 151/01)(Dz.U.UE C z dnia 30 kwietnia 2018 r.)
RADA GENERALNA EUROPEJSKIEJ RADY DS. RYZYKA SYSTEMOWEGO,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie unijnego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego 1 , w szczególności art. 3 ust. 2 lit. b), d) i f) oraz art. 16-18,
uwzględniając decyzję Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2011/1 z dnia 20 stycznia 2011 r. ustanawiającą regulamin Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego 2 , w szczególności art. 18-20,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Sektor funduszy inwestycyjnych zanotował w ostatniej dekadzie silny wzrost, zarówno w Unii jak i na całym świecie, w związku z czym fundusze inwestycyjne stanowią obecnie większą niż w przeszłości część składową rynków papierów wartościowych. Oczekuje się, że - w obecnie istniejącym środowisku niskich stóp procentowych oraz ograniczeń w bilansach banków w połączeniu ze zmianami wynikającymi z rozwoju unii rynków kapitałowych - rola funduszy inwestycyjnych w pośrednictwie finansowym będzie w dalszym ciągu rosnąć. Organy regulacyjne wyrażają zadowolenie z takiego rozwoju sytuacji, ponieważ dywersyfikacja źródeł finansowania może wesprzeć zwiększenie wydajności i odporności systemu finansowego jako całości.
(2) Istnieją jednak obawy, że zwiększenie aktywności funduszy inwestycyjnych w zakresie pośrednictwa finansowego może spowodować spotęgowanie ewentualnych przyszłych kryzysów finansowych. Niedopasowanie pomiędzy płynnością aktywów otwartych funduszy inwestycyjnych a ich profilami umorzeniowymi może skutkować gwałtowną wyprzedażą spowodowaną koniecznością realizacji zleceń umorzenia w okresach napięć na rynku. Taka gwałtowna wyprzedaż aktywów mogłaby negatywnie wpływać na innych uczestników rynku finansowego posiadających takie same aktywa lub aktywa ściśle z nimi skorelowane. Ponadto konsekwencje niekorzystnych zmian sytuacji na rynkach mogą zostać spotęgowane stosowaniem dźwigni finansowej, ponieważ tworzy ona ekspozycje przekraczające aktywa funduszu inwestycyjnego. Poza powyższymi kanałami pośredniego zarażenia fundusze inwestycyjne mogą również rozprzestrzeniać ryzyko poprzez wzajemne powiązania, np. połączenia ze swoimi inwestorami, co stanowi bezpośredni kanał przenoszenia szoków do innych instytucji finansowych.
(3) Fundusze inwestycyjne są także podatne na zmiany dynamiki i struktury rynku. Na przykład w środowisku niskich stóp procentowych poszukiwanie rentowności może prowadzić do zwiększenia udziału inwestycji w mniej płynne aktywa. Istnieje ryzyko, że szoki na poziomie makro, takie jak odwrócenia premii za ryzyko, mogą prowadzić do dużej liczby zleceń umorzenia składanych przez inwestorów funduszy inwestycyjnych. Problem ten może być szczególnie poważny w funduszach inwestycyjnych, których portfele obejmują w dużej części aktywa z wysoką dźwignią i aktywa mniej płynne.
(4) W przypadku braku odpowiednich działań ograniczających to ryzyko niektórzy inwestorzy mogą także wykorzystywać "przewagę pierwszego gracza", która polega na tym, że inwestorzy, którzy dokonają umorzenia przed wystąpieniem napięć na rynku lub na wczesnym etapie takich napięć, nie ponoszą pełnych konsekwencji wystąpienia takiej sytuacji, pozostawiając tym samym całość ciężaru pozostałym inwestorom.
(5) Obecnie obowiązujące akty prawa Unii obejmują środki mające na celu ograniczenie efektu spotęgowania kryzysu finansowego przez sektor funduszy inwestycyjnych oraz wzmocnienie odporności tego sektora. Do takich aktów należą dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE 3 i 2011/61/UE 4 .
(6) Zarówno dyrektywa 2009/65/WE, jak i dyrektywa 2011/61/UE określają wymogi dotyczące zarządzania płynnością. Alternatywne fundusze inwestycyjne (AFI) mają obowiązek posiadania polityki w zakresie umarzania spójnej z profilem płynności ich strategii inwestycyjnej, a także obowiązek przeprowadzania regularnych testów warunków skrajnych zarówno w normalnych, jak i wyjątkowych warunkach płynnościowych. Przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) podlegają szczegółowym zasadom kwalifikacji określającym rodzaje aktywów, w jakie podmioty te mogą inwestować, oraz w odpowiednich przypadkach mają obowiązek przeprowadzania testów warunków skrajnych.
(7) W celu zmniejszenia ryzyka systemowego związanego z dźwignią dyrektywy 2009/65/WE i 2011/61/UE obecnie przewidują podstawę prawną ograniczenia nadmiernego wykorzystania dźwigni w funduszach inwestycyjnych. Art. 51 ust. 3 dyrektywy 2009/65/WE określa limit inwestycyjny dotyczący ekspozycji UCITS na instrumenty pochodne, natomiast art. 83 ust. 2 lit. a) tej dyrektywy określa 10 % maksymalny próg pożyczek tymczasowych. Art. 25 ust. 3 dyrektywy 2011/61/UE upoważnia właściwe organy krajowe do nakładania limitów dźwigni finansowej oraz innych ograniczeń dotyczących zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Ponadto art. 25 ust. 7 dyrektywy 2011/61/UE określa rolę Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) w stwierdzaniu, że dźwignia finansowa zastosowana przez zarządzającego alternatywnym funduszem inwestycyjnym (ZAFI) lub grupę ZAFI stwarza znaczne ryzyko dla stabilności i integralności systemu finansowego, w którym to przypadku ESMA może wystosować do właściwych organów zalecenia określające środki zaradcze, które należy przyjąć, w tym limity ograniczające poziom dźwigni finansowej.
(8) Stworzenie regulacji skutecznie ograniczających ryzyko systemowe wymaga konsekwentnego stosowania wysokich standardów w odniesieniu do zdolności zarządzających funduszami inwestycyjnymi do zarządzania ryzykiem w całej Unii. Istnieją dowody na to, że obecnie obowiązujące ramy regulacyjne skutecznie ograniczają ryzyko podejmowane przez fundusze inwestycyjne na poziomie mikroostrożnościowym. Niesprawdzona pozostaje jednak ich skuteczność w perspektywie makroostrożnościowej. Celem niniejszego zalecenia jest ograniczenie ryzyka systemowego dotyczącego niedopasowania płynności i stosowania dźwigni w funduszach inwestycyjnych. Takie działania wzmocnią ramy makroostrożnościowe w Unii przy ich stosowaniu do sektora zarządzania aktywami.
(9) Celem zalecenia A jest ograniczenie ryzyka mogącego powstawać w sytuacji, gdy zarządzający funduszami nie dysponują adekwatnymi narzędziami zarządzania płynnością, takimi jak opłaty za umorzenie, bariery umorzeniowe lub możliwość tymczasowego zawieszenia umorzeń. W przypadku braku takich narzędzi presja umorzeniowa w okresach spadku cen aktywów może spowodować systemowe napięcia płynnościowe oraz nasilać efekt spadku cen aktywów, co może prowadzić do powstania ryzyka dla stabilności finansowej. Dostępność zróżnicowanego zestawu narzędzi zarządzania płynnością we wszystkich państwach członkowskich zwiększyłaby zdolność zarządzających funduszami do radzenia sobie z presją umorzeniową w przypadku wystąpienia napięć płynnościowych. Ponadto zalecenie A ma na celu dalsze doprecyzowanie zawieszania umorzeń przez właściwe organy krajowe.
(10) Zalecenie B ma na celu ograniczenie i zapobieganie nadmiernym niedopasowaniom płynności w otwartych AFI. Niektóre otwarte AFI inwestują dużą część swoich środków w mniej płynne aktywa. Są to na przykład fundusze inwestycyjne inwestujące w nieruchomości, nienotowane papiery wartościowe, pożyczki i inne aktywa alternatywne. Takie fundusze inwestycyjne powinny być w stanie wykazać właściwym organom krajowym, zarówno w trakcie procesu udzielania zezwolenia, jak i po jego udzieleniu, zdolność do utrzymania swojej strategii inwestycyjnej także w skrajnych warunkach rynkowych.
(11) Zalecenie C ma na celu wspieranie spójnych praktyk w zakresie testów warunków skrajnych ryzyka płynności na poziomie funduszu inwestycyjnego. Testy warunków skrajnych są narzędziami wspomagającymi zarządzających funduszami w identyfikacji potencjalnych słabości strategii inwestycyjnej oraz przygotowaniu funduszu inwestycyjnego na kryzys. Testy warunków skrajnych, o ile stosuje się je prawidłowo jako narzędzia pomagające w zarządzaniu ryzykiem i podejmowaniu decyzji, powinny zmniejszać ryzyko płynnościowe na poziomie pojedynczych funduszy i przyczyniać się do obniżenia ryzyka płynnościowego na poziomie całego systemu finansowego. Oczekuje się, że wytyczne dotyczące praktyki prowadzenia testów warunków skrajnych ryzyka płynności przez zarządzających funduszami pozwolą zmniejszyć ryzyko płynnościowe na poziomie zarówno pojedynczych funduszy, jak i całego systemu, oraz poprawić umiejętności tych podmiotów w zakresie zarządzania płynnością w sposób korzystny dla interesu inwestorów, w tym poprzez unikanie nieoczekiwanych sytuacji i wynikających z nich działań awaryjnych w okresach nadspodziewanie wysokiego poziomu zleceń umorzenia tytułów uczestnictwa.
(12) Zalecenie D ma na celu ustanowienie zharmonizowanych ram sprawozdawczych dla UCITS w całej Unii. Choć w wielu jurysdykcjach unijnych określono obowiązki sprawozdawcze UCITS, praktyki sprawozdawcze są ogromnie zróżnicowane pod względem częstotliwości, UCITS podlegających obowiązkom sprawozdawczym oraz przekazywanych danych. Brak zharmonizowanych ram sprawozdawczych uniemożliwia monitorowanie i kompleksową ocenę potencjalnego przyczyniania się przez UCITS do powstawania ryzyka dla stabilności finansowej. Zharmonizowane ramy sprawozdawczości UCITS zmniejszą także istniejące nieefektywności sprawozdawcze, zarówno dla właściwych organów krajowych, jak i dla całego sektora.
(13) Celem zalecenia E jest ułatwienie implementacji art. 25 dyrektywy 2011/61/UE, który wprowadza narzędzie makroostrożnościowe ograniczające stosowanie dźwigni przez AFI. Istnieje potrzeba doprecyzowania sposobu stosowania tego narzędzia poprzez wypracowanie wspólnego podejścia zapewniającego harmonizację stosowania tego narzędzia przez właściwe organy krajowe. Dlatego też należy stworzyć wytyczne dotyczące zasad oceny ryzyka dźwigni oraz projektowania, kalibracji i implementacji limitów dźwigni.
(14) Niniejsze zalecenie popiera stworzenie proporcjonalnych zasad zarządzania ryzykiem systemowym powstającym w sektorze funduszy inwestycyjnych lub przez ten sektor powodowanych, jednocześnie utrzymując kluczowe zasady umorzeń, które przyciągają inwestorów do otwartych funduszy inwestycyjnych i ułatwiają zbiorowe inwestowanie.
(15) Niniejsze zalecenie uwzględnia bieżące inicjatywy na poziomie międzynarodowym i europejskim w zakresie polityki makroostrożnościowej zmierzającej do ograniczenia ryzyka powodowanego niedopasowaniem płynności oraz stosowaniem dźwigni w funduszach inwestycyjnych, a także - w szczególności - prace Rady Stabilności Finansowej (FSB) i Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO). 12 stycznia 2017 r. FSB opublikowała rekomendacje dotyczące strukturalnych słabości działalności w zakresie zarządzania aktywami wynikających z niedopasowania płynności i stosowania dźwigni w funduszach inwestycyjnych 5 . Uzupełnieniem prac FSB ma być implementacja rekomendacji FSB przez IOSCO. Proces implementacji jest aktualnie w toku.
(16) W kontekście implementacji makroostrożnościowych elementów obecnych ram regulacyjnych dotyczących funduszy inwestycyjnych oraz w celu zapewnienia spójności działania właściwych organów krajowych niniejsze zalecenie jest adresowane częściowo do ESMA jako organu wykonującego zadania pośredniczące i koordynacyjne.
(17) Ograniczenie innych ryzyk stwarzanych przez fundusze inwestycyjne wymagałoby przedstawienia przez Komisję Europejską dodatkowych propozycji legislacyjnych. EBC zauważa, że Komisja umieściła już w swoim harmonogramie prac przeglądy legislacyjne w omawianym obszarze. Przeglądy te będą stanowiły okazję do rozwiązania kwestii makroostrożnościowych zasygnalizowanych w zaleceniach.
(18) Zalecenia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) są publikowane po poinformowaniu Rady Unii Europejskiej o takim zamiarze przez Radę Generalną i umożliwieniu Radzie zajęcia stanowiska w tym zakresie,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
Sporządzono we Frankfurcie nad Menem dnia 7 grudnia 2017 r.
|
Szef Sekretariatu ERRS, w imieniu Rady Generalnej ERRS |
|
Francesco MAZZAFERRO |
1 Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 1.
2 Dz.U. C 58 z 24.2.2011, s. 4.
3 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32).
4 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1).
5 Rada Stabilności Finansowej, "Policy Recommendations to Address Structural Vulnerabilities from Asset Management Activities", styczeń 2017 r.
6 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 694/2014 z dnia 17 grudnia 2013 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych służących określeniu typów zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U. L 183 z 24.6.2014, s. 18).
7 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1131 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie funduszy rynku pieniężnego (Dz.U. L 169 z 30.6.2017, s. 8).
8 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 231/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniające dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do zwolnień, ogólnych warunków dotyczących prowadzenia działalności, depozytariuszy, dźwigni finansowej, przejrzystości i nadzoru (Dz.U. L 83 z 22.3.2013, s. 1).
9 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (Dz.U. L 302 z 17.11.2009, s. 32).
10 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (Dz.U. L 174 z 1.7.2011, s. 1).
11 "Trends in the European Investment Fund Industry in the Third Quarter of 2017", European Fund and Asset Management Association, grudzień 2017.
12 Należy pamiętać, że od 2014 roku klasyfikacja AFI odbywa się zgodnie z definicją prawną zawartą w dyrektywie 2011/61/UE. Od tego czasu aktywa netto wzrosły o ponad 25 %.
13 Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego, EU Shadow Banking Monitor, nr 2, maj 2017.
14 Zob. "Financial Stability Report - December 2015", Bank of England; "Report on Trends, Risks and Vulnerabilities" nr 2, ESMA, 2015; "Financial Stability Review", EBC, maj 2016; "Update on Review of Asset Management Products and Activities", Financial Stability Oversight Council, kwiecień 2016; przemówienie Vítora Constâncio "Risk sharing and macroprudential policy in an ambitious Capital Markets Union", kwiecień 2016; przemówienie Stevena Maijoora "Measuring and assessing stability risks in financial markets", maj 2015; przemówienie Mary Jo White "Enhancing Risk Monitoring and Regulatory Safeguards for the Asset Management Industry", grudzień 2014.
15 "Policy Recommendations to Address Structural Vulnerabilities from Asset Management Activities", FSB, styczeń 2017.
16 Dyrektywa Komisji 2007/16/WE z dnia 19 marca 2007 r. dotycząca wykonania dyrektywy Rady 85/611/EWG w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) w zakresie wyjaśnienia niektórych definicji (Dz.U. L 79 z 20.3.2007, s. 11).
17 ZAFI zarządzający AFI o sumie aktywów poniżej 100 mln euro lub zarządzający AFI o sumie aktywów poniżej 500 mln euro, jeśli nie są one oparte na dźwigni i nie oferują prawa umorzenia w ciągu pięciu lat od daty pierwszej inwestycji w dany fundusz.
18 Właściwe organy mogą wyrazić zgodę na zmniejszenie częstotliwości umarzania do jednego razu w miesiącu, "pod warunkiem że takie odstępstwo pozostaje bez uszczerbku dla interesów posiadaczy jednostek". Jednak nie wszystkie państwa członkowskie dokonały transpozycji tej możliwości do prawa krajowego.
19 Zob. przykładowo art. 76 dyrektywy 2009/65/WE.
20 Fundusze rynku pieniężnego o stałej NAV mogą oferować rozliczanie tego samego dnia.
21 Dalsze szczegółowe zasady dotyczące kwalifikowanych aktywów (np. zasady w sprawie portfeli odnoszące się do aktywów z jednodniowym i tygodniowym terminem zapadalności) mają zastosowanie do funduszy rynku pieniężnego, bez względu na to, czy mają one formę UCITS czy AFI. Zob. rozporządzenie (UE) 2017/1131.
22 Dopuszczenie do obrotu nie jest jednak gwarancją płynności. Niemniej UCITS mogą uznać dopuszczenie za wystarczające, chyba że wiedzą lub powinny wiedzieć o okolicznościach wskazujących, że dane aktywa nie są płynne. W takim wypadku UCITS musi ocenić płynność papieru wartościowego, aby ustalić, czy dodanie tego papieru do portfela nie zagrozi jego płynności.
23 Zob. przykładowo art. 23 ust. 4 dyrektywy Komisji 2010/43/UE z dnia 1 lipca 2010 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/65/WE w zakresie wymogów organizacyjnych, konfliktów interesów, prowadzenia działalności, zarządzania ryzykiem i treści umowy pomiędzy depozytariuszem a spółką zarządzającą (Dz.U. L 176 z 10.7.2010, s. 42).
24 Zob. przykładowo art. 40 ust. 3 dyrektywy 2010/43/UE.
25 Zob. przykładowo art. 16 ust. 2 dyrektywy 2011/61/UE.
26 Zob. przykładowo art. 16 ust. 1 dyrektywy 2011/61/UE.
27 Zob. przykładowo art. 46-49 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 231/2013 z dnia 19 grudnia 2012 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do zwolnień, ogólnych warunków dotyczących prowadzenia działalności, depozytariuszy, dźwigni finansowej, przejrzystości i nadzoru (Dz.U. L 83 z 22.3.2013, s. 1).
28 Wytyczne CESR w sprawie pomiaru ryzyka i obliczania ogólnego narażenia na ryzyko i ryzyka kontrahenta w odniesieniu do UCITS ("Guidelines on Risk Measurement and the Calculation of Global Exposure and Counterparty Risk for UCITS"), 28 lipca 2010.
29 Pojęcie to wyjaśniono dokładniej w części II.1 załącznika do zalecenia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2012/1 z dnia 20 grudnia 2012 r. w sprawie funduszy rynku pieniężnego (Dz.U. C 146 z 25.5.2013, s. 1).
31 Więcej informacji przedstawia tabela A1 w dodatku.
33 Jednym z głównych dodatkowych narzędzi zarządzania płynnością są testy warunków skrajnych. Pozwalają one sprawdzić praktykę zarządzania płynnością w razie wystąpienia poważnych zdarzeń skrajnych, które mogłyby narazić fundusze na poważne problemy płynnościowe. Ponieważ testom tym poświęcone jest osobne zalecenie, nie omawia się ich w tym miejscu (zob. zalecenie C).
34 Jako że korekty NAV mogą następować ex post, narzędzia te można także uznać za hybrydowe, tj. wdrażane ex ante, ale uruchamiane ex post.
35 Mechanizm ruchomej wyceny jest przeznaczony dla funduszy stosujących jedną cenę; fundusze stosujące dwie ceny korzystają z podobnych mechanizmów, za pomocą których zarządzający decyduje, na jakim poziomie między ceną subskrypcyjną tytułów a ceną umorzeniową powinna być ustalona cena transakcyjna, aby koszty transakcji ponosili, zależnie od przypadku, inwestorzy kupujący lub sprzedający.
37 Bank of England, "Financial Stability Report - November 2016".
38 Fundusze te są AFI w rozumieniu dyrektywy 2011/61/UE, ale w zakresie zezwoleń i regulacji podlegają prawu brytyjskiemu.
39 Bank of England, "Financial Stability Report - July 2016".
40 Zob. "EU Shadow Banking Monitor", nr 2, ERRS, 2017.
41 Zob. "EU Shadow Banking Monitor", nr 2, ERRS, 2017.
42 Zob. "EU Shadow Banking Monitor", nr 1, ERRS, 2016.
43 "IOSCO, Open-endedFund Liquidity and Risk Management - Good Practices and Issues for Consideration", sprawozdanie z konsultacji, lipiec 2017.
44 "Shifting tides - market liquidity and market-makingin fixed income instruments", BIS, 2015.
45 "Policy Recommendations to Address Structural Vulnerabilities from Asset Management Activities", FSB, styczeń 2017.
46 "EU Shadow Banking Monitor", ERRS, listopad 2017.
47 "Key principles for a European framework on loan origination by funds", ESMA, kwiecień 2016.
48 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/760 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie europejskich długoterminowych funduszy inwestycyjnych (Dz.U. L 123 z 19.5.2015, s. 98).
49 Potrzeba współpracy organów regulacyjnych w takich sprawach wydaje się powszechnie akceptowana (np. art. 46 ust. 3 i art. 11 ust. 15 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 648/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, kontrahentów centralnych i repozytoriów transakcji (Dz.U. L 201 z 27.7.2012, s. 1), określające techniki ograniczania ryzyka związanego z kontraktami pochodnymi będącymi przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, które nie są rozliczane przez kontrahenta centralnego).
50 "IOSCO, Open-ended Fund Liquidity and Risk Management - Good Practices and Issues for Consideration", sprawozdanie z konsultacji, lipiec 2017.
51 "Illiquid assets and open-ended investment funds", dokument do dyskusji (DP 17/1), FCA, luty 2017.
52 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 909/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie usprawnienia rozrachunku papierów wartościowych w Unii Europejskiej i w sprawie centralnych depozytów papierów wartościowych, zmieniające dyrektywy 98/26/WE i 2014/65/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 236/2012 (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 1).
53 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1131 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie funduszy rynku pieniężnego (Dz.U. L 169 z 30.6.2017, s. 8).
54 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).
55 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 1).
57 W dokumencie SEC wymieniono dziewięć czynników, na podstawie których klasyfikuje się ekspozycje portfelowe w dane aktywa.
58 Należy zauważyć, że stosowanie terminów zapowiedzi wiąże się z praktycznymi trudnościami z powodu opóźnienia między złożeniem zlecenia a jego realizacją. W szczególności zachęcałoby to fundusze podążające za benchmarkiem do zawierania transakcji jak najpóźniej przed upływem terminu zapowiedzi, by osiągnąć jak najwyższe wyniki, nawet gdyby miałoby to wywrzeć negatywny wpływ na rynek.
59 Głównym celem ankiety ERRS było uzyskanie ogólnego obrazu praktyki prowadzenia testów warunków skrajnych przez zarządzających funduszami europejskimi, przede wszystkim w celu przeanalizowania, w jakim stopniu testy w poszczególnych funduszach objęły warunki skrajne w zakresie płynności (tj. zdolność funduszu do realizacji znacznych zleceń umorzenia). Ankieta objęła 274 zarządzających unijnymi funduszami. Zawierała pytania o stosowane przez nich praktyki zarządzania bieżącym ryzykiem płynnościowym i prowadzenia testów warunków skrajnych.
60 Na przykład na początku 2016 roku komisja nadzoru nad sektorem finansowym w Luksemburgu (Commission de Surveillance du Secteur Financier - CSSF) wprowadziła wymóg sprawozdawania ryzyka przez UCITS i oczekuje od tej branży przedstawiania co pół roku danych dotyczących różnych czynników ryzyka, w tym dźwigni, ryzyka kontrahenta, ryzyka kredytowego i ryzyka płynnościowego. Więcej informacji znajduje się na stronie http://www.cssf.lu/en/supervision/ivm/ucits/legal-reporting/.
61 Zob. przykładowo załącznik IV do rozporządzenia delegowanego (UE) nr 231/2013.
62 Zob. przykładowo art. 41 ust. 3 dyrektywy 2010/43/UE.
63 Zob. wytyczne CESR (poziomu 3) w sprawie pomiaru ryzyka i obliczania ogólnego narażenia na ryzyko i ryzyka kontrahenta w odniesieniu do UCITS ("Guidelines on Risk Measurement and the Calculation of Global Exposure and Counterparty Risk for UCITS"), 28 lipca 2010.
64 Zob. zalecenia 10 i 11 w "Policy Recommendations to Address Structural Vulnerabilities from Asset Management Activities", FSB, styczeń 2017.
65 "Guidelines on reporting obligations under Articles 3(3)(d) and 24(1), (2) and (4) of the AIFMD" (ESMA/2014/869EN). Należy zauważyć, że w powyższym podsumowaniu nie uwzględniono częstotliwości sprawozdawczych dla AFI inwestujących w spółki i emitentów nienotowanych w celu nabycia udziału kontrolnego - jest to strategia inwestycyjna, której nie wolno stosować UCITS.
66 Zob. przykładowo art. 50, 52 i 54 dyrektywy 2011/61/UE.
67 Rozporządzenie Europejskiego Banku Centralnego (UE) nr 1073/2013 z dnia 18 października 2013 r. dotyczące danych statystycznych w zakresie aktywów i zobowiązań funduszy inwestycyjnych (EBC/2013/38) (Dz.U. L 297 z 7.11.2013, s. 73).
68 Bengtsson, E., "Investment funds, shadow banking and systemic risk". Journal of Financial Regulation and Compliance, t. 24(1), s. 60-73.
69 Zob. przykładowo art. 25 dyrektywy 2011/61/UE.
70 Zob. przykładowo art. 25 ust. 6 dyrektywy 2011/61/UE.
71 Van der Veer, K., Levels, A., Lambert, C., Molestina Vivar, L., Weistroffer, C., Chaudron, R., de Sousa van Stralen, R. (2017) "Developing macroprudential policy for alternative investment funds. Towards a framework for macroprudential leverage limits in Europe: an application for the Netherlands", Occasional Paper Series, wydanie wspólne EBC i DNB.
72 Lehecka, G., Ubl, E., "Analysing the systemic risks of alternative investment funds based on AIFMD reporting: a primer", OeNB Financial Stability Report 30, grudzień 2015.
73 Financial Conduct Authority, "Hedge Fund Survey", czerwiec 2015.
74 Zalecenie Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego ERRS/2013/1 z dnia 4 kwietnia 2013 r. w sprawie celów pośrednich i instrumentów polityki makroostrożnościowej (Dz.U. C 170 z 15.6.2013, s. 1).
75 W zaleceniu ERRS/2013/1 można znaleźć omówienie celów pośrednich oraz przyporządkowanie do nich istniejących i potencjalnych narzędzi makroostrożnościowych.
76 Zgodnie z dyrektywą 2011/61/UE rodzaj funduszu może określić jego zarządzający.
77 Zob. przykładowo ERRS/2013/1, zalecenie D.
79 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/59/UE z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiająca ramy na potrzeby prowadzenia działań naprawczych oraz restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji w odniesieniu do instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 82/891/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/24/WE, 2002/47/WE, 2004/25/WE, 2005/56/WE, 2007/36/WE, 2011/35/UE, 2012/30/UE i 2013/36/UE oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 190).
80 Zob. informacja EUNB o porównawczym zestawieniu scenariuszy zastosowanych w planach naprawy.