Dziesiąta rocznica przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325.

Dziesiąta rocznica przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325

P7_TA(2010)0439

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie dziesiątej rocznicy przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 z 2000 r. na temat kobiet, pokoju i bezpieczeństwa

(2012/C 99 E/12)

(Dz.U.UE C z dnia 3 kwietnia 2012 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 z 2000 r. i rezolucję nr 1820 z 2008 r. w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, a także rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1888 z 2009 r. w sprawie przemocy seksualnej wobec kobiet i dzieci w konfliktach zbrojnych, która podkreśla odpowiedzialność wszystkich państw za położenie kresu bezkarności i pociągnięcie do odpowiedzialności winnych zbrodni przeciw ludzkości i zbrodni wojennych, łącznie z przestępstwami związanymi z przemocą seksualną i innymi rodzajami przemocy wobec kobiet i dziewcząt,

– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 54/134 z dnia 7 lutego 2000 r., która ustanowiła 25 listopada Międzynarodowym Dniem przeciwko Przemocy Wobec Kobiet,

– uwzględniając plan działań Rady UE na rzecz równouprawnienia płci we współpracy na rzecz rozwoju, który powinien zapewniać uwzględnianie równouprawnienia płci we wszelkiej współpracy UE z krajami partnerskimi na wszystkich szczeblach,

– uwzględniając mianowanie w marcu 2010 r. specjalnego przedstawiciela sekretarza generalnego ONZ ds. przemocy seksualnej w konfliktach zbrojnych,

– uwzględniając dokument Rady dotyczący kompleksowego podejścia do realizacji przez UE postanowień rezolucji nr 1325 i 1820 Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz dokument operacyjny w sprawie wprowadzenia w życie postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 potwierdzonych w rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1820 w kontekście EPBiO, które to dokumenty zostały przyjęte w grudniu 2008 r., a także uwzględniając dokument Rady z września 2006 r. w sprawie uwzględniania problematyki praw człowieka w głównym nurcie EPBiO,

– uwzględniając wytyczne UE w sprawie przemocy wobec kobiet i dziewcząt oraz ich dyskryminacji, jak również wytyczne UE w sprawie dzieci i konfliktów zbrojnych,

– uwzględniając rezolucję z dnia 7 maja 2009 r. w sprawie uwzględniania tematyki płci w stosunkach zewnętrznych UE oraz w procesie budowania pokoju i ugruntowywania tożsamości narodowej⁽¹⁾,

– uwzględniając rezolucję z dnia 1 czerwca 2006 r. w sprawie sytuacji kobiet w konfliktach zbrojnych i ich roli w odbudowie i procesie demokratycznym w krajach po zakończeniu konfliktu⁽²⁾,

– uwzględniając rezolucję z dnia 16 listopada 2006 r. w sprawie kobiet w polityce międzynarodowej⁽³⁾,

– uwzględniając plan działań parlamentarnej Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony z 2007 r. w sprawie włączania problematyki płci do głównego nurtu,

– uwzględniając rezolucję z dnia 7 października 2010 r. w sprawie braku ochrony praw człowieka i sprawiedliwości w Demokratycznej Republice Konga⁽⁴⁾,

– uwzględniając nowo utworzony zespół ONZ ds. płci (UN Women),

– uwzględniając art. 110 ust. 4 Regulaminu,

A. mając na uwadze, że przemoc wobec kobiet w strefach konfliktów jest często rozszerzeniem dyskryminacji ze względu na płeć, występującej w czasie pokoju; mając na uwadze, że w tym roku Międzynarodowy Dzień przeciwko Przemocy wobec Kobiet zbiega się z dziesiątą rocznicą przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325, w której po raz pierwszy zwrócono uwagę na nieproporcjonalny i bezprecedensowy wpływ konfliktów zbrojnych na kobiety oraz dostrzeżono związek między wyniesionymi z konfliktów doświadczeniami kobiet a utrzymaniem międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, co obejmuje powiązane ze sobą obszary tematyczne, takie jak uczestnictwo, ochrona, zapobieganie, pomoc i odbudowa,

B. mając na uwadze, że 25 listopada obchodzony jest Międzynarodowy Dzień przeciwko Przemocy wobec Kobiet,

C. mając na uwadze, że rezolucje Rady Bezpieczeństwa nr 1820, 1888 i 1889 potwierdzają i uzupełniają rezolucję nr 1325, oraz że wszystkie te cztery rezolucje należy traktować jak katalog zobowiązań na rzecz pokoju i bezpieczeństwa wśród kobiet,

D. mając na uwadze, że wypełnienie tych zobowiązań stanowi przedmiot wspólnego zainteresowania i wspólnej odpowiedzialności wszystkich państw członkowskich ONZ, zarówno tych dotkniętych konfliktami, jak i udzielających pomocy, a także pozostałych; podkreślając, że przyjęcie w grudniu 2008 r. wytycznych UE w sprawie przemocy wobec kobiet i dziewcząt, a także wytycznych UE w sprawie dzieci i konfliktów zbrojnych oraz zwalczania wszelkich form dyskryminacji wobec nich stanowi wyraźny sygnał polityczny, że kwestie te mają dla Unii pierwszorzędne znaczenie,

E. mając na uwadze, że wdrożenie postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1820 i 1325 powinno mieć priorytetowe znaczenie w kontekście wykorzystania zewnętrznych instrumentów finansowania UE, tak by odpowiednio wesprzeć organizacje społeczeństwa obywatelskiego działające w dziedzinie konfliktów zbrojnych oraz w dotkniętych konfliktami krajach i regionach,

F. mając na uwadze, że Parlament Europejski powinien obserwować wdrażanie szeroko zakrojonego podejścia oraz przyszłego planu działania na rzecz równouprawnienia oraz wzmocnienia pozycji kobiet w ramach działań zewnętrznych UE, a także realizację wytycznych w sprawie przemocy wobec kobiet i dzieci,

G. mając na uwadze, że uwzględnianie aspektu równości płci w misjach cywilnych lub wojskowych znacznie zwiększa ich skuteczność operacyjną, przy czym UE może tu wnieść istotną wartość dodaną, aktywnie zajmując się kwestią kobiet w konfliktach zbrojnych,

H. mając na uwadze, że UE powinna umożliwiać kobietom udział w zapobieganiu konfliktom, zarządzaniu kryzysowym, rozmowach pokojowych i w działaniach prowadzonych po zakończeniu konfliktu, takich jak planowanie odbudowy powojennej,

I. mając na uwadze, że zgodnie z konwencją genewską gwałty i niewolnictwo seksualne - jeżeli są częścią powszechnej i systematycznej praktyki - uznaje się za zbrodnie przeciwko ludzkości i zbrodnie wojenne; mając na uwadze, że gwałt - jeżeli dokonuje się go z zamiarem wyniszczenia całości lub części konkretnej grupy ludności - jest obecnie także uznawany za ludobójstwo; mając na uwadze, że UE powinna wspierać wysiłki zmierzające do położenia kresu bezkarności sprawców aktów przemocy seksualnej wobec kobiet i dzieci,

J. mając na uwadze, że utworzenie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) powinno w znacznym stopniu przyczyniać się do dalszej realizacji postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 i 1820, zarówno jeżeli chodzi o jej wewnętrzną strukturę, jak i zewnętrzne działania i strategie polityczne,

K. mając na uwadze, że UE przyjęła szereg istotnych dokumentów dotyczących wprowadzenia w życie postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1820 i 1325,

L. mając na uwadze, że rok 2010 jest również rokiem przeglądu milenijnych celów rozwoju po 10 latach,

M. mając na uwadze, że jedynie kilka państw członkowskich UE opracowało krajowy plan działania na rzecz wprowadzenia w życie postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325; mając na uwadze, że Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Portugalia, Szwecja i Wielka Brytania przyjęły krajowe plany działania,

1. podkreśla, że dziesiąta rocznica przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 powinna oznaczać rozpoczęcie wzmocnionego programu działań na rzecz wprowadzenia w życie postanowień tej rezolucji, które nie będzie możliwe bez politycznego przywództwa na najwyższym szczeblu i bez zwiększonych zasobów; stanowczo zaleca, by kwestia ta została należycie uwzględniona w ramach trwającego przeglądu unijnej polityki w zakresie praw człowieka podczas opracowywania kompleksowej strategii krajowej dotyczącej praw człowieka oraz oceny wytycznych UE w sprawie przemocy wobec kobiet i dziewcząt, a także wytycznych UE w sprawie dzieci i konfliktów zbrojnych oraz zwalczania wszelkich form dyskryminacji wobec nich;

2. wzywa do przeznaczenia wymiernych i znacznych zasobów finansowych, kadrowych i organizacyjnych na zapewnienie udziału kobiet i włączenia problematyki płci do wszystkich działań prowadzonych w ramach polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; wzywa do większej reprezentacji kobiet w policji, wojsku i wymiarze sprawiedliwości, a także w misjach na rzecz praworządności i operacjach utrzymania pokoju; wzywa państwa członkowskie UE do aktywnego promowania uczestnictwa kobiet w ich dwu- i wielostronnych stosunkach z państwami i organizacjami spoza UE;

3. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji Catherine Ashton, aby w ramach śródokresowego przeglądu po pięciu latach przeprowadziła kontrolę realizacji zobowiązań oraz ułatwiła wymianę najlepszych wzorców postępowania;

4. stanowczo zachęca wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do wzmocnienia grupy zadaniowej UE ds. kobiet, pokoju i bezpieczeństwa oraz wyraża nadzieję, że umożliwi to ocenę przyjęcia i wdrożenia krajowych planów działania dotyczących rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 i 1820, a także do systematycznego analizowania pod kątem płci misji w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO) oraz do monitorowania delegacji UE oraz doradzania im w krajach i regionach dotkniętych konfliktem;

5. uważa, że utworzenie Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ) stanowi niepowtarzalną okazję do wzmocnienia roli UE, jeżeli chodzi o wprowadzenie w życie postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1820 i 1325;

6. w związku z tym wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do szerszego zastosowania i utrwalenia praktyki polegającej na włączaniu problematyki płci do głównego nurtu polityki oraz do podejmowania znaczących i namacalnych zobowiązań, jeżeli chodzi o poziom zatrudnienia, zasoby finansowe i strukturę organizacyjną; wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do utworzenia w ramach ESDZ zespołu do spraw kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, wchodzącego w skład odnośnego departamentu tematycznego, a także do zadbania o to, by w każdym departamencie geograficznym i w każdej delegacji UE przynajmniej jedno pełnoetatowe stanowisko było przeznaczone na zajmowanie się kwestią kobiet, pokoju i bezpieczeństwa oraz by pracownicy na tym stanowisku stanowili część grupy zadaniowej UE lub byli z nią ściśle związani;

7. z zadowoleniem przyjmuje szereg wydarzeń publicznych upamiętniających dziesiątą rocznicę przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325, takich jak dni otwarte, których organizatorami były co najmniej trzy misje: EUPM, EULEX i EUMM; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje wkład Komórki Planowania i Prowadzenia Operacji Cywilnych; przypomina, że misje WPBiO są jednym z najważniejszych instrumentów, jakimi dysponuje UE, ukazujących jej zaangażowanie w realizację celów rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1820 i 1325 w krajach i regionach dotkniętych kryzysem;

8. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji oraz państwa członkowskie UE do zamieszczania odniesień do rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 i 1820 w decyzjach Rady związanych z WPBiO oraz w mandatach misji, a także do zagwarantowania, by wszystkie misje WPBiO posiadały przynajmniej jednego doradcę ds. problematyki płci i plan działania dotyczący sposobu realizacji celów rezolucji nr 1325 i 1820; wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji, państwa członkowskie UE i szefów misji, aby współpraca i konsultacje z lokalnymi organizacjami zrzeszającymi kobiety stały się standardowym elementem każdej misji;

9. wzywa do ustanowienia odpowiednich procedur składania skarg publicznych w związku z misjami WPBiO, które ułatwiłyby w szczególności zgłaszanie aktów przemocy seksualnej i przemocy na tle płciowym; wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do zamieszczenia w półrocznej ocenie misji WPBiO szczegółowego sprawozdania w sprawie kobiet, pokoju i bezpieczeństwa;

10. przypomina, że w dniach od 30 lipca do 4 sierpnia 2010 r. w zagłębiu górniczym we wschodniej części Konga doszło do masowych gwałtów zbiorowych, w ubiegłym roku we wschodnim Kongu odnotowano co najmniej 8 300 gwałtów, natomiast w pierwszym kwartale 2010 r. odnotowano co najmniej 1 244 gwałty na kobietach, co średnio daje 14 gwałtów dziennie; wzywa misje UE w Demokratycznej Republice Konga - EUPOL RD Kongo i EUSEC RD Kongo - aby potraktowały priorytetowo kwestie zwalczania przemocy seksualnej oraz uczestnictwa kobiet w związku z wysiłkami zmierzającymi do zreformowania kongijskiego sektora bezpieczeństwa;

11. podkreśla, jak ważne jest, by UE powoływała większą liczbę kobiet do sił policyjnych i zbrojnych w ramach misji WPBiO, przy czym wzorem może tu być kontyngent złożony z policjantek w ramach sił pokojowych ONZ w Liberii;

12. zwraca uwagę na potrzebę ustanowienia kodeksu postępowania dla personelu UE służącego w misjach wojskowych i cywilnych, który wyjaśniałby, że wykorzystywanie seksualne jest nieuzasadnione i ma kryminalny charakter;

13. wzywa do uwzględnienia postanowień rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325 i 1820 w krajowych dokumentach strategicznych UE oraz do przeznaczenia większych środków finansowych na uczestnictwo kobiet pochodzących z krajów dotkniętych konfliktami w procesach europejskich; wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji oraz komisarzy ds. rozwoju, rozszerzenia i pomocy humanitarnej do włączenia aspektów dotyczących kobiet, pokoju i bezpieczeństwa do planowania i programowania zewnętrznych instrumentów finansowych, takich jak europejski instrument na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie (EIDHR), instrument finansowania współpracy z państwami i terytoriami uprzemysłowionymi oraz innymi państwami i terytoriami o wysokim dochodzie (ICI), instrument pomocy przedakcesyjnej (IPA), a w szczególności instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju (DCI) i instrument na rzecz stabilności (IfS);

14. podkreśla, że Komisja Europejska powinna ułatwić niewielkim organizacjom pozarządowym dostęp do środków z EIDHR; przypomina, że obecnie wiele małych organizacji zrzeszających kobiety nie jest w stanie pokonać biurokratycznych przeszkód związanych ze złożeniem wniosku;

15. wzywa komisarza odpowiedzialnego za rozwój do uznania za kwestię priorytetową wspierania prac organizacji zrzeszających kobiety na obszarach dotkniętych konfliktem; wzywa wysoką przedstawiciel/wice-przewodniczącą Komisji do wykorzystania długofalowego elementu instrumentu na rzecz stabilności (IfS) do przyznawania środków na wsparcie uczestnictwa kobiet w procesach związanych z zapewnieniem pokoju i bezpieczeństwa oraz pojednaniem, a także do regularnego przeznaczania środków na wszystkie krótkoterminowe działania związane z kwestią kobiet, pokoju i bezpieczeństwa, finansowane w ramach art. 3 instrumentu na rzecz stabilności;

16. jest zdania, że delegacje UE powinny informować organizacje społeczeństwa obywatelskiego - takie jak lokalne organizacje zrzeszające kobiety - o ich zaangażowaniu w rejonach konfliktów, a także zasięgać opinii takich organizacji w procesie kształtowania polityki;

17. domaga się znacznie większego udziału kobiet we wszystkich obszarach działań, w tym w procesie pojednania, negocjacjach pokojowych, budowaniu pokoju, przywracaniu pokoju, utrzymywaniu pokoju i przeciwdziałania konfliktom;

18. wzywa do natychmiastowego zwiększenia udziału kobiet we wszystkich inicjatywach zmierzających do znalezienia rozwiązania konfliktów, także w roli mediatorów i negocjatorów oraz przy wdrażaniu środków rozwiązywania konfliktów;

19. wzywa wysoką przedstawiciel/wiceprzewodniczącą Komisji do wprowadzenia raz do roku tygodnia konsultacji z kobietami sprawującymi wysokie funkcje, który mógłby stanowić uzupełnienie Światowego Dnia Otwartego ONZ na rzecz Kobiet i Pokoju, a następnie delegacje UE składałyby odnośne sprawozdania i podejmowały określone działania;

20. podkreśla konieczność opracowania krajowych planów działania, które powinny dostarczać informacji na temat harmonogramu krajowej strategii, wyznaczać realistyczne cele, określać mechanizmy kontroli i zachęcać do większego udziału kobiet w mechanizmach monitorowania, oceny i nadzoru;

21. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, wice-przewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rządom i parlamentom państw członkowskich, specjalnemu przedstawicielowi ONZ ds. przemocy seksualnej podczas konfliktów zbrojnych, a także niedawno mianowanemu szefowi zespołu ONZ ds. płci (UN Women).

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 212 E z 5.8.2010, s. 32.

⁽²⁾ Dz.U. C 298 E z 8.12.2006, s. 287.

⁽³⁾ Dz.U. C 314 E z 21.12.2006, s. 347.

⁽⁴⁾ Teksty przyjęte, P7_TA(2010)0350.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2012.99E.56
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Dziesiąta rocznica przyjęcia rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1325.
• Data aktu: 25/11/2010
• Data ogłoszenia: 03/04/2012