Irak - w szczególności kara śmierci (w tym przypadek Tarika Aziza) oraz ataki na wspólnoty chrześcijańskie.

Irak - w szczególności kara śmierci (w tym przypadek Tarika Aziza) oraz ataki na wspólnoty chrześcijańskie

P7_TA(2010)0448

Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 listopada 2010 r. w sprawie Iraku: kary śmierci (w szczególności sprawa Tarika Aziza) i ataków na wspólnoty chrześcijańskie

(2012/C 99 E/21)

(Dz.U.UE C z dnia 3 kwietnia 2012 r.)

Parlament Europejski,

– uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie sytuacji w Iraku,

– uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie zniesienia kary śmierci, w szczególności rezolucję z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie inicjatywy na rzecz powszechnego moratorium na wykonywanie kary śmierci⁽¹⁾,

– uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 62/149 z dnia 18 grudnia 2007 r., w której wezwano do wprowadzenia moratorium na wykonywanie kary śmierci, oraz rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 63/168 z dnia 18 grudnia 2008 r., w której wezwano do wdrożenia rezolucji Zgromadzenia Ogólnego nr 62/149,

– uwzględniając przemówienie wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton w sprawie polityki praw człowieka na posiedzeniu plenarnym w dniu 16 czerwca 2010 r., w którym wskazała ona, że zniesienie kary śmierci na całym świecie jest priorytetem Unii Europejskiej,

– uwzględniając deklarację końcową przyjętą na 4. Światowym Kongresie Przeciw Karze Śmierci, który odbył się w Genewie w dniach 24-26 lutego 2010 r., w której wezwano do powszechnego zniesienia kary śmierci,

– uwzględniając art. 2 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

– uwzględniając przyjęte w dniu 16 listopada 2009 r. konkluzje Rady w sprawie wolności wyznania i przekonań, w których podkreśla ona strategiczne znaczenie tej wolności i zwalczania nietolerancji religijnej,

– uwzględniając deklarację ONZ z 1981 r. w sprawie likwidacji wszelkich form nietolerancji ze względu na wyznanie lub przekonania,

– uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącej Komisji/wysokiej przedstawiciel UE ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Catherine Ashton w sprawie Iraku, w szczególności oświadczenie z 1 listopada 2010 r. w związku z atakiem na wiernych w katedrze Matki Zbawiciela w Bagdadzie, w Iraku,

– uwzględniając swoje roczne sprawozdania w sprawie sytuacji praw człowieka na świecie oraz poprzednie rezolucje w sprawie mniejszości religijnych na świecie,

– uwzględniając art. 122 ust. 5 Regulaminu,

Kara śmierci (m.in. sprawa Tarika Aziza)

A. mając na uwadze, że w dniu 26 października 2010 r. iracki sąd najwyższy skazał na karę śmierci byłego irackiego wicepremiera Tarika Aziza, będącego w wieku 74 lat, wraz z byłym ministrem spraw wewnętrznych Sadunem Szakirem i byłym prywatnym sekretarzem Saddama Husajna Abedem Hamudem; mając na uwadze, że jeżeli odwołanie od wyroku zostanie oddalone, wyrok śmierci zostanie wykonany w ciągu 30 dni,

B. mając na uwadze, że w poprzednim procesie Tarika Aziza skazano na 22 lata więzienia w separatce oraz że wyrok ten był w istocie wyrokiem dożywocia z uwagi na słaby stan zdrowia Tarika Aziza, który w więzieniu doznał kilku udarów i kłopotów z płucami oraz przeszedł operację na zakrzep w mózgu,

C. mając na uwadze, że prezydent Iraku Jalal Talabani stwierdził, że nie podpisze nakazu egzekucji Tarika Aziza; mając na uwadze, że zgodnie z konstytucją iracką prezydent zatwierdza wyroki śmierci, ale istnieją mechanizmy pozwalające na zatwierdzenie egzekucji przez parlament,

D. mając na uwadze, że skazanie Tarika Aziza na karę śmierci niewiele wniesie do poprawy klimatu przemocy w Iraku oraz że Irak bardzo potrzebuje pojednania narodowego,

E. mając na uwadze, że Unia Europejska ma poważne zobowiązanie do działania na rzecz powszechnego zniesienia kary śmierci i stara się powszechną zgodę na taką zasadę,

F. mając na uwadze, że kara śmierci jest karą ostateczną, okrutną, nieludzką i poniżającą, która narusza prawo do życia przewidziane w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, oraz stanowi akt tortury niedopuszczalny w państwach przestrzegających praw człowieka,

Ataki na wspólnoty chrześcijańskie

G. mając na uwadze, że w dniu 22 listopada 2010 r. w Mosulu zamordowano dwóch irackich chrześcijan; mając na uwadze, że w dniu 10 listopada 2010 r. w wyniku serii bombardowań i ataków moździerzowych skierowanych na dzielnice zamieszkane przez chrześcijan w stolicy Iraku Bagdadzie zginęło co najmniej pięć osób; mając na uwadze, że ataki te miały miejsce po tym, jak w dniu 31 października 2010 r. islamscy bojownicy wtargnęli do syrokatolickiej katedry i zabili ponad 50 wiernych,

H. mając na uwadze, że organizacja bojowników Islamskie Państwo w Iraku, którą uważa się za część międzynarodowego ruchu Al Kaidy, przyznała się do ataku i zapowiedziała dalsze ataki na chrześcijan,

I. mając na uwadze, że art. 10 konstytucji irackiej zobowiązuje rząd do zapewnienia i utrzymania nienaruszalności świątyń i miejsc kultu religijnego; mając na uwadze, że art. 43 stwierdza, że członkom wszystkich grup religijnych przysługuje swoboda kultu i zarządzania ich instytucjami religijnymi,

J. mając na uwadze, że tysiące chrześcijan uciekło z kraju w obliczu powtarzających się ataków na ich wspólnoty i kościoły; mając na uwadze, że wielu pozostałych w kraju Asyryjczyków (Chaldejczyków, syrokatolików i innych mniejszości chrześcijańskich) to obecnie przesiedleńcy wewnętrzni, którzy musieli uchodzić przed ekstremistyczną przemocą skierowaną przeciw nim,

K. mając na uwadze, że Asyryjczycy (Chaldejczycy, syrokatolicy i inne mniejszości chrześcijańskie) należą do starożytnych i autochtonicznych ludów, które w następstwie prześladowań i wymuszonej emigracji są bardziej bezradne, oraz mając na uwadze, że istnieje niebezpieczeństwo wygaśnięcia ich kultur w Iraku,

L. mając na uwadze, że w Iraku w niepokojąco szerokim zakresie nadal mają miejsce naruszenia praw człowieka, w szczególności wobec mniejszości etnicznych i religijnych; mając na uwadze, że bezpieczeństwo i prawa wszystkich mniejszości, w tym grup religijnych, należy szanować i chronić we wszystkich społeczeństwach,

M. mając na uwadze, że Unia Europejska niejednokrotnie wyrażała swoje zaangażowanie na rzecz wolność myśli, sumienia i wyznania, i podkreślała, że obowiązkiem rządzących jest zagwarantowanie tych wolności,

Kara śmierci (m.in. sprawa Tarika Aziza)

1. ponownie wyraża swój długotrwały sprzeciw wobec kary śmierci w jakichkolwiek przypadkach i okolicznościach, m.in. za zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości i ludobójstwo, oraz podkreśla ponownie, że zniesienie kary śmierci przyczynia się do wzmocnienia godności ludzkiej i stopniowego rozwoju praw człowieka;

2. w związku z tym głęboko ubolewa nad wyrokiem irackiego sądu najwyższego, który skazał Tarika Aziza, Saduna Szakira i Abeda Hamuda na karę śmierci; podkreśla jednak, że istotne jest pociąganie do odpowiedzialności tych, którzy naruszają prawa człowieka, m.in. (byłych) polityków, w warunkach praworządności i sprawiedliwego procesu;

3. wzywa władze irackie, żeby przemyślały swoją decyzję i nie wykonywały kary śmierci orzeczonej przez iracki sąd najwyższy; z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź prezydenta Jalala Talabaniego, że nie podpisze on nakazu egzekucji;

4. zachęca rząd iracki, żeby podpisał i ratyfikował drugi protokół fakultatywny do Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, dotyczący zniesienia kary śmierci we wszelkich okolicznościach, oraz wzywa do natychmiastowego ogłoszenia moratorium na egzekucje;

5. zauważa, że pełne zniesienie kary śmierci pozostaje jednym z najważniejszych celów polityki UE w dziedzinie praw człowieka;

Ataki na wspólnoty chrześcijańskie

6. wyraża głębokie zaniepokojenie niedawnymi atakami na wspólnoty chrześcijańskie i inne wspólnoty religijne w Iraku oraz nadużywaniem religii przez sprawców tych ataków, a jednocześnie potępia ataki i takie zachowanie;

7. wzywa władze irackie, żeby radykalnie zwiększyły wysiłki na rzecz ochrony mniejszości chrześcijańskich i innych narażonych mniejszości, żeby nasiliły przeciwdziałanie przemocy międzyetnicznej oraz uczyniły wszystko, co w ich mocy, żeby postawić przed sądem sprawców tych przestępstw, zgodnie z zasadami praworządności i standardami międzynarodowymi;

8. potwierdza pełne wsparcie dla ludności Iraku i wzywa wszystkie irackie podmioty polityczne, żeby współpracowały, przeciwdziałając zagrożeniu przemocą i terroryzmem; podkreśla, że należy chronić prawo wszystkich grup religijnych do swobody zgromadzeń i kultu; ubolewa nad celowym atakowaniu miejsc, w których zbierają się osoby cywilne, m.in. miejsc kultu; stanowczo potępia wszelkie akty przemocy przeciwko kościołom i innym miejscom kultu oraz wzywa UE i wspólnotę międzynarodową, żeby nasiliły walkę z terroryzmem;

9. wyraża solidarność z rodzinami ofiar i ufa, że Irakijczycy nadal niezłomnie będą odrzucali wszelkie starania ekstremistów mające na celu zaognienie napięć na tle religijnym;

10. z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie irackiego ministerstwa spraw zagranicznych z 2 listopada 2010 r., w którym wezwało ono wszystkie specjalne władze i siły bezpieczeństwa, żeby stawiały nieugięty opór wszelkim próbom podzielenia obywateli Iraku na tle religijnym lub rasowym oraz żeby zapewniły obywatelom Iraku ochronę i gwarancje praktyk religijnych;

11. zachęca państwa członkowskie do utrzymania równowagi budżetowej pomiędzy dochodami a wydatkami związanymi z różnorakimi systemami emerytalnymi, w poszanowaniu zasady subsydiarności; wzywa Radę i Komisję, w szczególności wiceprzewodniczącą Komisji/wysoką przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, żeby priorytetowo poruszono problem bezpieczeństwa chrześcijan w granicach Iraku w związku z przygotowaniem pierwszej umowy o partnerstwie i współpracy między UE i Irakiem;

*

**

12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji wysokiej przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa/wiceprzewodniczącej Komisji, Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskim, sekretarzowi generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, przewodniczącemu Zgromadzenia Ogólnego ONZ, rządom państw członkowskich ONZ oraz rządowi i parlamentowi Iraku.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 74 E z 20.3.2008, s. 775.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2012.99E.115
• Rodzaj: Rezolucja
• Tytuł: Irak - w szczególności kara śmierci (w tym przypadek Tarika Aziza) oraz ataki na wspólnoty chrześcijańskie.
• Data aktu: 25/11/2010
• Data ogłoszenia: 03/04/2012