Skarga wniesiona w dniu 19 listopada 2009 r. - Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec(Sprawa C-453/09)
(2010/C 24/59)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 30 stycznia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Komisja Wspólnot Europejskich (przedstawiciele: D. Triantafyllou i B.-R. Killmann, działający w charakterze pełnomocników)
Strona pozwana: Republika Federalna Niemiec
Żądania strony skarżącej
Skarżąca wnosi do Trybunału o:
– stwierdzenie, że Republika Federalna Niemiec uchybiła zobowiązaniom, które ciążą na niej na mocy art. 96 i art. 98 dyrektywy w sprawie systemu podatku od wartości dodanej w związku z załącznikiem III do tej dyrektywy, stosując obniżoną stawkę podatku od wartości dodanej wobec dostaw, przywozów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia niektórych żywych zwierząt, w szczególności koni, które nie są przeznaczone do produkcji środków spożywczych dla ludzi i zwierząt;
– obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga została wniesiona w związku z obniżoną stawką podatku od wartości dodanej (zwanego dalej "podatkiem VAT") wprowadzoną przez Republikę Federalną Niemiec przy dostawie, przywozie i wewnątrzwspólnotwym nabyciu żywych zwierząt, w szczególności koni, nawet jeśli zazwyczaj nie są one wykorzystywane do produkcji środków spożywczych dla ludzi i zwierząt. Zdaniem Komisji jest to niezgodne z przepisami dyrektywy 2006/112/WE (zwanej dalej "dyrektywą w sprawie wspólnego systemu podatku VAT") w szczególności w odniesieniu do rasy koni, które są wykorzystywane zazwyczaj jako konie do tresury, konie jeździeckie, cyrkowe lub wyścigowe.
Komisja podnosi, że dyrektywa w sprawie wspólnego systemu podatku VAT pozwala państwom członkowskim pod pewnymi warunkami na zastosowanie, oprócz normalnej stawki podatku VAT, stawek obniżonych. Przykładowo, państwo członkowskie może, na podstawie art. 98 ust. 2 dyrektywy, zastosować obniżoną stawkę wobec "dostaw [...] których kategorie są określone w załączniku III". Ponieważ obniżoną stawkę należy uznać za wyjątek od normalnej stawki podatku VAT, wykładnia wskazanego artykułu powinna być wykładnią ścisłą.
Komisja uważa, że żywe zwierzęta, w szczególności konie, które nie są zazwyczaj przeznaczone do wykorzystania jako środki spożywcze, nie są objęte pkt 1 załącznika III do dyrektywy. W rezultacie obniżona stawka, o której mowa w art. 98 ust. 2 dyrektywy nie może być stosowana wobec tych zwierząt. Wynika to zarówno z systematyki jak i różnych wersji językowych pkt 1 załącznika III do dyrektywy. Wykładnia celowościowa prowadzi do tego samego rezultatu: celem pkt 1 jest przyznanie preferencyjnego traktowania w odniesieniu do wszystkich produktów wykorzystywanych do produkcji środków spożywczych dla ludzi i zwierząt.
Brak rozróżnienia między rasami koni w Nomenklaturze scalonej jest w niniejszym przypadku pozbawiony znaczenia, gdyż klasyfikacja taryfowa jest motywowana innymi względami niż prawo w zakresie podatku VAT. Fakt, że art. 98 ust. 3 dyrektywy zezwala państwom członkowskim na odwołanie się do Nomenklatury scalonej nie oznacza, że państwo członkowskie może powołać się na brak precyzyjnego charakteru Nomenklatury scalonej dla uzasadnienia niewłaściwego zastosowania prawa wspólnotowego w zakresie podatku VAT.
Obroty osiągnięte w związku z rasami koni wykorzystywanymi zazwyczaj jako konie do tresury, konie jeździeckie, cyrkowe lub wyścigowe również nie są objęte obniżoną stawką przewidzianą w pkt 11 załącznika III do dyrektywy związaną z dostawą towarów, które normalnie są przeznaczone do wykorzystania w produkcji rolnej. Fakt, że konie są zwierzętami rolnymi nie oznacza, że wymienione powyżej rasy koni są zazwyczaj wykorzystywane w produkcji rolnej. W rzeczywistości rasy te są co do zasady wykorzystywane w związku z aktywnością sportową w celach szkoleniowych, rekreacyjnych i rozrywkowych, czyli właśnie w innych dziedzinach niż produkcja rolna.
