Skarga wniesiona w dniu 22 lutego 2010 r. - COLT Télécommunications France przeciwko Komisji Europejskiej(Sprawa T-79/10)
(2010/C 113/87)
Język postępowania: francuski
(Dz.U.UE C z dnia 1 maja 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: COLT Télécommunications France SAS (Paryż, Francja) (przedstawiciel: adwokat M. Debroux)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– nakazanie przekazania przez Komisję w ramach środków organizacji postępowania i środków dowodowych, o których mowa w art. 49, 64 i 65 regulaminu postępowania Sądu, niektórych dokumentów wymienionych w decyzji Komisji C(2009) 7426 wersja ostateczna (pomoc państwa N 331/2008 - Francja);
– stwierdzenie nieważności decyzji w zakresie, w jakim uznaje ona, że "zgłoszony środek nie stanowi pomocy w rozumieniu art. 87 ust. 1 traktatu";
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C(2009) 7426 wersja ostateczna z dnia 30 września 2009 r. uznającej, że rekompensata kosztów świadczenia usługi publicznej w wysokości 59 milionów EUR, przyznana przez władze francuskie na rzecz konsorcjum mającego na celu budowę i obsługę ultraszerokopasmowej sieci łączności elektronicznej (projekt THD 92) w departamencie Hautsde-Seine, nie stanowi pomocy państwa.
Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi jeden zarzut dotyczący braku wszczęcia przez Komisję formalnego postępowania wyjaśniającego przewidzianego w art. 108 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE). Zarzut ten składa się z siedmiu części.
– część pierwsza zarzutu oparta jest na twierdzeniu, że wyjątkowo długi czas przygotowania decyzji (15 miesięcy) świadczy sam w sobie o złożoności zagadnienia i potrzebie wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego;
– w części drugiej zarzutu skarżąca podnosi, iż na podstawie kalendarza rozwoju sieci w dwóch etapach Komisja powinna wyciągnąć wniosek, że przynajmniej pierwszy etap rozwoju sieci, skupionej na obszarach o dużym zagęszczeniu i wysokiej rentowności, nie wymaga subwencji publicznej;
– część trzecia zarzutu opiera się na wykazaniu, że metodologia przyjęta w decyzji w celu określenia rzekomych obszarów nierentownych zasługuje na krytykę i jest sprzeczna z ustaleniami ARCEP, francuskiego regulatora sektorowego; te sprzeczności i błędy metodologiczne powinny były doprowadzić do wszczęcia etapu szczegółowego postępowania wyjaśniającego;
– czwarta część zarzutu dotyczy licznych i uzasadnionych sprzeciwów konkurencyjnych operatorów, które również powinny doprowadzić do wszczęcia przez Komisję postępowania wyjaśniającego;
– w piątej części skarżąca podnosi, iż Komisja nie dokonała kontroli, choćby minimalnej, aby upewnić się, że władze francuskie nie popełniły oczywistego błędu w ocenie przy tworzeniu rzekomej usługi w ogólnym interesie gospodarczym, w szczególności ze względu na brak niewydolności rynku;
– część szósta zarzutu również dotyczy braku kontroli, choćby minimalnej, oczywistego błędu w ocenie popełnionego przez władze francuskie przy tworzeniu usługi w ogólnym interesie gospodarczym, w szczególności ze względu na brak swoistego charakteru planowanej interwencji publicznej;
– wreszcie, w części siódmej zarzutu skarżąca twierdzi, że decyzja nie uwzględnia rzeczywistego ryzyka nadmiernej rekompensaty rzekomych kosztów związanych z przywołanymi zobowiązaniami w zakresie świadczenia usługi publicznej.
