Skarga wniesiona w dniu 28 stycznia 2010 r. - Faci przeciwko Komisji(Sprawa T-46/10)
(2010/C 100/79)
Język postępowania: angielski
(Dz.U.UE C z dnia 17 kwietnia 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Faci SpA (Mediolan, Włochy) (przedstawiciele: adwokaci S. Piccardo, S. Crosby i S. Santoro)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności spornej decyzji w części, w jakiej stwierdza, że skarżąca zawierała porozumienia w zakresie ustalania cen, podziału rynków w drodze ustalania limitów sprzedaży i przydzielaniu klientów;
– uchylenie lub istotne obniżenie wysokości grzywien nałożonych na skarżącą;
– stwierdzenie nieważności decyzji w części w jakiej obniża ona wysokość grzywny obliczonej pierwotnie w stosunku do spółki Bärlocher lub istotnie istotne zmieszenie wysokości przyznanego obniżenia grzywny;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania;
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 11 listopada 2009 r. (sprawa nr COMP/38.589 - Stabilizatory termiczne) w zakresie, w jakim Komisja obciążyła skarżącą odpowiedzialnością za naruszenie art. 81 WE (obecnie art. 101 TFUE) oraz art. 53 porozumienia EOG polegające na zawieraniu porozumień i stosowaniu uzgodnionych praktyk w zakresie ustalania cen, podziału rynków w drodze ustalania limitów sprzedaży, przydzielaniu klientów w sektorze ESBO. Tytułem zarzutu ewentualnego skarżąca wnosi o istotne zmniejszenie wymiaru nałożonej nań grzywny.
W uzasadnieniu skargi skarżąca twierdzi, że Komisja naruszyła ogólne zasady prawa, dokonała oczywiście błędnej oceny, naruszyła zasady dobrej administracji i równego traktowania, wykroczyła poza swoje kompetencje, naruszyła zasady niezakłóconej konkurencji, nie dochowała obowiązku uzasadniania aktów oraz błędnie zastosowała wytyczne w zakresie obliczania grzywien z 2006 r. skarżąca podnosi pięć zarzutów:
– Komisja dokonała oczywiście błędnej oceny przywiązując zbyt małą wagę do dowodów dotyczących okresu przed uczestnictwem skarżącej w kartelu i zbyt dużą wagę do pozostałych dowodów. W konsekwencji znaczenie faktu, że w pełni funkcjonująca kwalifikowana postać kartelu polegająca na ustalaniu cen, podziale rynków, przydzielaniu klientów, praktykowaniu szkodliwych cen, łapownictwo zakończył swą działalność przed przystąpieniem doń skarżącej nie został właściwie oceniony w procesie oceny powagi naruszenia jakiego dopuściła się skarżąca.
– Komisja naruszyła zasadę równego traktowania, traktując skarżąca w sposób podobny do innych przedsiębiorstw, podczas gdy powaga naruszenia, jakiego się dopuściła winna była zapewnić jej znacząco odmienne traktowanie. W celu ustalenia wysokości grzywny Komisja zastosowała różnice w wysokości jedynie 1 % wartości sprzedaży na danym rynku pomimo faktu, że skarżąca dopuściła się mniejszej liczby naruszeń, a żadne z nich nie miało postaci kwalifikowanej, oraz mimo stwierdzenia Komisji, iż skarżąca nie stosowała się do postanowień kartelu. Co więcej Komisja naruszyła zakaz dyskryminacji informując skarżącą, że była objęta dochodzeniem znacznie później niż inne przedsiębiorstwa, powodując w ten sposób powstanie po jej stronie szkody.
– Komisja naruszyła zasadę dobrej administracji z uwagi na nieracjonalnie długi czas trwania postępowania administracyjnego oraz jego zawieszenie w celu rozwiązania kwestii incydentalnych. Komisja naruszyła również zasadę równego traktowania, gdyż jej działania były niesłusznie krzywdzące wobec skarżącej, która w rzeczywistości powinna była uzyskać obniżenie grzywny zdecydowanie wyższe niż uzyskane 1 %.
– Skarżąca kwestionuje wysokość zmniejszenia wymiaru grzywny (wyższego niż 95 %) w stosunku do spółki Bärlocher, która jest jej rzeczywistym i potencjalnym konkurentem, zarzucając Komisji brak kompetencji, naruszenie zasady równego traktowania w szerokim znaczeniu oraz naruszenie obowiązku uzasadniania aktów. Zdaniem skarżącej zmniejszenie wymiaru grzywny jest równoznaczne z przyznaniem dotacji i z dużym prawdopodobieństwem prowadzi do zakłócenia konkurencji. Tytułem zarzutu uzupełniającego lub ewentualnego skarżąca podnosi, że uzasadnienie zmniejszenia wymiaru grzywny nie zostało zawarte w wersji decyzji Komisji przekazanej do wiadomości skarżącej, co jest równoznaczne z naruszeniem obowiązku uzasadnienia.
– Zastosowana grzywna naruszyła wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r. Ustalając wysokość grzywny Komisja nie wzięła należycie pod uwagę faktu, że skarżąca nie uczestniczyła w naruszeniach kwalifikowanej postaci kartelu, inaczej niż pozostałe przedsiębiorstwa, oraz że przejawiała w trakcie całości trwania naruszenia na danym rynku zachowania konkurencyjne. Powaga naruszenia skarżącej została niewłaściwie oceniona wskutek błędnego przypisania jej zachowań anty konkurencyjnych. Ponadto Komisja nie dokonała oceny faktycznej roli odgrywanej przez Faci, nie wzięła pod uwagę jej ograniczonych rozmiarów, ograniczonych możliwości rynkowych oraz jej relatywnej niezdolności do zakłócenia konkurencji w porównaniu z innymi przedsiębiorstwami oraz nie dokonała odpowiedniego sprostowania, odwołując się do pkt 37 wytycznych w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r., tak aby stosować je w sposób zgodny z prawem.
