Skarga wniesiona w dniu 19 lutego 2009 r. - Włochy przeciwko Komisji(Sprawa T-84/09)
(2009/C 90/55)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 18 kwietnia 2009 r.)
Strony
Strona skarżąca: Republika Włoska (przedstawiciel: L. Ventrella, avvocato dello Stato)
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich.
Żądania strony skarżącej
– Stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 8 grudnia 2008 r. nr C(2008) 7820, notyfikowanej w dniu 9 grudnia 2008 r., wyłączającej z finansowania wspólnotowego niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie w ramach Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR) w części, w jakiej wprowadziła ona pewne korekty obciążające Włochy.
Zarzuty i główne argumenty
Rząd włoski zaskarżył do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich decyzję Komisji C(2008) 7820 z dnia 8 grudnia 2008 r. wyłączającą z finansowania wspólnotowego niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie w ramach Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR).
W szczególności Komisja wyłączyła z finansowania wspólnotowego w ramach EFOGR różne kategorie wydatków poniesionych przez Włochy w latach budżetowych 2003-2007.
Skarga dotyczy w szczególności trzech punktów decyzji:
1) Wprowadzającego pewne zryczałtowane i szczególne korekty finansowe dotyczące działań informacyjno-promocyjnych na rzecz produktów rolnych na rynku wewnętrznym (WE 94/2002) i w państwach trzecich (WE 2879/2000) za lata budżetowe 2004-2007 na ogólną kwotę 4.678.229,78 EUR.
2) Wprowadzającego zryczałtowane korekty finansowe dotyczące pomocy dla produkcji oliwy z oliwek i oliwek stołowych za lata budżetowe 2003-2006 na ogólną kwotę 105.536.076,42 EUR.
3) Wprowadzającego korekty finansowe za płatności dokonane z opóźnieniem i przekroczenie pułapów finansowych za rok budżetowy 2005 w wysokości 12.020.178 EUR i za rok budżetowy 2006 w wysokości 44.567.569,37 EUR.
W odniesieniu do punktu pierwszego w skardze wskazano, że stanowisko Komisji narusza istotne wymogi formalne (art. 253 WE) ze względu na brak kontradyktoryjności, brak dochodzenia, brak uzasadnienia jak również naruszenie zasady proporcjonalności oraz przeinaczenie okoliczności faktycznych.
Ponadto w niniejszej sprawie, jako że nie zakwestionowano całkowitego braku i zupełnej nieskuteczności kontroli, zastosowanie przez Komisję zryczałtowanej korekty w wysokości 10 %, będącej zupełnie nieproporcjonalną i nieuzasadnioną, czyni zaskarżoną decyzję oczywiście niezgodną z prawem również z tego punktu widzenia.
W odniesieniu do punktu drugiego Komisja zastosowała zryczałtowane korekty finansowe (10 % i 5 %) w wysokości ogółem 105.536.076,42 EUR za lata budżetowe 2001-2002 i 2002-2003.
W skardze podnosi się w tym względzie, że decyzja narusza istotne wymogi formalne (art. 253 WE) ze względu na brak uzasadnienia oraz naruszenie zasady proporcjonalności i art. 26 i 28 rozporządzenia 2366/98 (tekst pierwotny i tekst zmieniony rozporządzenia 1780/03). W szczególności rząd włoski utrzymuje między innymi, że Komisja nie miała w należytej uwadze - bez odpowiedniego uzasadnienia - wyjaśnień każdorazowo dostarczanych przez władze włoskie dotyczących w szczególności organizacji ogólnego systemu kar we Włoszech oraz pełnego utworzenia GIS w odniesieniu do upraw oliwek. W każdym razie zryczałtowana kwota kary zastosowanej przez Komisje ma nieuzasadnioną wysokość oraz jest oczywiście nieproporcjonalna, jako że według rządu włoskiego, nawet jeżeli dowiedziono by całkowitego niewykonania przepisów wspólnotowych, ryzyko nie przewyższałoby 22.504.075,39 EUR.
W odniesieniu do punktu trzeciego, podając niespójne, niewystarczające i stanowcze uzasadnienie, Komisja uznała, że nie mogła przyjąć uwag wyjaśniających przedstawionych przez państwo włoskie w toku postępowania przed organem pojednawczym, "ponieważ rezerwa w wysokości 4 % udostępniona na mocy art. 4 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 296/96 [art. 9 rozporządzenia Komisji (WE) nr 883/2006] powinna była wystarczyć na postępowania odwoławcze, przypadki sporne oraz dodatkowe kontrole". W tym względzie rząd włoski podkreśla, że limitu w wysokości 4 % nie należy rozumieć jako bezwzględnego: w rzeczywistości uwzględniając, że jego celem jest ochrona budżetu wspólnotowego przed nadużyciami, może on być przekroczony, kiedy - jak w tym przypadku - istnieją uzasadnione powody, aby obawiać się ryzyka nadużyć w wysokości powyżej 4 %. Jedynie ta interpretacja przepisu wydaje się być zgodna z jego ratio legis.
