Skarga wniesiona w dniu 9 grudnia 2008 r. - Huvis przeciwko Radzie(Sprawa T-536/08)
(2009/C 55/53)
(Dz.U.UE C z dnia 7 marca 2009 r.)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Huvis Corporation (Seul, Korea Południowa) (przedstawiciele: J.-F. Bellis, F. Di Gianni, R. Antonini, prawnicy)
Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 893/2008 z dnia 10 września 2008 r. w sprawie utrzymania cła antydumpingowego na przywóz poliestrowych włókien odcinkowych pochodzących z Białorusi, Chińskiej Republiki Ludowej, Arabii Saudyjskiej i Korei w następstwie częściowego przeglądu okresowego zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 384/96(1) w zakresie, w jakim rozporządzenie to nie uchyla cła antydumpingowego obowiązującego względem skarżącej od dnia 29 grudnia 2006 r. tj. dnia, w którym przywóz poliestrowych włókien odcinkowych pochodzących z Tajwanu i Malezji został objęty tymczasowym cłem antydumpingowym, którego na mocy decyzji z dnia 19 czerwca 2007 r. nr 2007/430/ WE(2) Komisja postanowiła nie pobierać;
– obciążenie Rady kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
W niniejszej skardze skarżąca - spółka posiadająca swoją siedzibę w Korei, żąda częściowego stwierdzenia nieważności rozporządzenia Rady nr 893/2008 w zakresie, w jakim nie uchyla ono cła antydumpingowego na poliestrowe włókna odcinkowe (PSF) na dzień 29 grudnia 2006 r. produkowane przez skarżącą i pochodzące z Korei. Skarżąca twierdzi, że traktowanie zastosowane przez Komisję w decyzji nr 2007/430/WE dotyczącej PSF pochodzących z Tajwanu i Malezji powinno być takie same także w odniesieniu do decyzji dotyczącej PSF pochodzących z Korei. Dlatego też, zdaniem skarżącej, cło antydumpingowe powinno zostać uchylone w tym samym dniu w odniesieniu do PSF pochodzących z Korei.
Skarżąca przedstawia dwa zarzuty na poparcie swojej skargi.
Skarżąca twierdzi, że utrzymując środki antydumpingowe na przywozie PSF pochodzących z Korei - podczas gdy przywóz PSF z Malezji i Tajwanu nie został objęty tymi środkami - instytucje europejskie naruszyły podstawową zasadę niedyskryminacji. Skarżąca kwestionuje przedstawione przez Radę trzy argumenty mające na celu uzasadnienie odmiennego traktowania. Zdaniem skarżącej fakt, że skarga w sprawie PSF pochodzących z Malezji i Tajwanu została wycofana i Rada nie podjęła ostatecznych ustaleń nie może uzasadniać dyskryminacyjnego traktowania w sprawie dotyczącej PSF pochodzących z Korei. Skarżąca kwestionuje ponadto fakt, że kryterium interesu Wspólnoty zastosowane w sprawie PSF pochodzących z Malezji i Tajwanu różniło się od kryterium interesu Wspólnoty zastosowanego w sprawie PSF pochodzących z Korei może uzasadnić dyskryminacyjne traktowanie w tej drugiej sprawie. W dalszej kolejności skarżąca uważa, że wbrew twierdzeniom Rady, traktowania dyskryminacyjnego nie może uzasadnić fakt, iż inne wnioski wyciągnięto w postępowaniu dotyczącym Malezji i Tajwanu niż w postępowaniu w sprawie Korei.
Ponadto zdaniem skarżącej twierdzenie - że uchylenie środków antydumpingowych na przywóz PSF produkowanych i wywożonych przez skarżącą nie znajduje uzasadnienia z punktu widzenia interesu wspólnotowego - wypaczają zasadnicze sprzeczności i brak spójności.
______
(1) Dz.U. L 247, s. 1.
(2) 2007/430/WE: decyzja Komisji z dnia 19 czerwca 2007 r. w sprawie zakończenia postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu syntetycznych włókien odcinkowych z poliestrów (PSF) pochodzących z Malezji i Tajwanu oraz zwolnienia kwot zabezpieczonych z tytułu nałożenia ceł tymczasowych (Dz.U. L 160, s. 30).
