Inicjatywa Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Francuskiej mająca na celu przyjęcie decyzji ramowej Rady (2007/…/WSiSW) z dnia o uznawaniu i nadzorowaniu wykonywania kar z zawieszeniem wykonania, kar alternatywnych i kar warunkowych.

Inicjatywa Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Francuskiej mająca na celu przyjęcie decyzji ramowej Rady (2007/.../WSiSW) z dnia o uznawaniu i nadzorowaniu wykonywania kar z zawieszeniem wykonania, kar alternatywnych i kar warunkowych

(2007/C 147/01)

(Dz.U.UE C z dnia 30 czerwca 2007 r.)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 ust. 1 lit. a) i c) oraz art. 34 ust. 2 lit. b),

uwzględniając inicjatywę Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Francuskiej,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(1),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Unia Europejska postawiła sobie za cel rozwój przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Cel ten zakłada identyczne pojmowanie przez państwa członkowskie zasadniczych elementów pojęć wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, opierające się na zasadach wolności, demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz praworządności.

(2) Celem współpracy policyjnej i sądowej w Unii Europejskiej jest zapewnienie wszystkim obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa. W tym zakresie podstawową rolę odgrywa zasada wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych, zawarta w konkluzjach z posiedzenia Rady Europejskiej w Tampere z dnia 15 i 16 października 1999 r., potwierdzona następnie w programie haskim z dnia 4 i 5 listopada 2004 r. na rzecz wzmacniania wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej(2). W programie działań z 29 listopada 2000 r., przyjętym w celu wprowadzenia w życie zasady wzajemnego uznawania orzeczeń w sprawach karnych, Rada opowiedziała się za współpracą w dziedzinie uznawania kar z zawieszeniem wykonania i zwolnień warunkowych.

(3) Wszystkie państwa członkowskie ratyfikowały Konwencję Rady Europy z dnia 21 marca 1983 r. o przekazywaniu osób skazanych. Konwencja umożliwia przekazywanie osób skazanych do państwa, którego są obywatelami, jeżeli zainteresowane państwa i osoba skazana wyrażą na to zgodę. Protokół dodatkowy z dnia 18 grudnia 1997 r. dołączony do tej konwencji, w którym przewidziano możliwość przekazania danej osoby bez jej zgody, nie został jeszcze ratyfikowany przez wszystkie państwa członkowskie. W decyzji ramowej Rady 2007/.../WSiSW z dnia ... r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności - w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej(3) zasada wzajemnego uznawania została rozszerzona na wykonywanie kar pozbawienia wolności.

(4) Stosunki między państwami członkowskimi, charakteryzujące się wzajemnym uznawaniem krajowych systemów prawnych, umożliwiają również uznawanie orzeczeń wydanych w innym państwie członkowskim w ramach postępowania jurysdykcyjnego lub wykonawczego. Konwencja Rady Europy z dnia 30 listopada 1964 r. o nadzorze nad warunkowo skazanymi lub warunkowo zwolnionymi została ratyfikowana tylko przez dwanaście państw członkowskich, w kilku przypadkach z licznymi zastrzeżeniami. Zakres stosowania decyzji ramowej Rady 2007/.../WSiSW został celowo ograniczony do przekazywania tych osób skazanych, które zostały już umieszczone w zakładzie karnym. Niemniej jednak potrzebna jest szersza współpraca między państwami członkowskimi, zwłaszcza w przypadkach, w których w jednym państwie członkowskim przeciwko danej osobie prowadzone było postępowanie karne, w wyniku którego orzeczona została kara z zawieszeniem wykonania lub kara alternatywna, ale zgodne z prawem stałe miejsce pobytu tej osoby znajduje się w innym państwie członkowskim.

(5) Niniejsza decyzja ramowa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej, wyrażonymi również w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności w jej rozdziale VI. Żaden z przepisów niniejszej decyzji ramowej nie powinien być interpretowany jako zakaz odmowy uznania wyroku lub przejęcia nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych, jeżeli istnieją obiektywne przesłanki wskazujące, że warunki zawieszenia lub kary alternatywne zostały nałożone w celu ukarania danej osoby ze względu na jej płeć, rasę, religię, pochodzenie etniczne, narodowość, język, przekonania polityczne lub orientację seksualną lub że dana osoba z uwagi na jeden z wymienionych powodów może znaleźć się w niekorzystnej sytuacji.

(6) Niniejsza decyzja ramowa nie powinna uniemożliwiać żadnemu z państw członkowskich stosowania własnych przepisów konstytucyjnych dotyczących prawa do rzetelnego procesu sądowego, wolności stowarzyszania się, wolności prasy i wyrażania opinii w innych mediach.

(7) Przepisy niniejszej decyzji ramowej powinny być stosowane w sposób nienaruszający prawa obywateli Unii do swobodnego przemieszczania się i przebywania na terytorium państw członkowskich wynikającego z art. 18 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

(8) Wzajemne uznawanie i nadzorowanie wykonywania w państwie wykonania kar z zawieszeniem wykonania, obowiązków wynikających z kar alternatywnych oraz kar warunkowych ma służyć zarówno zwiększeniu szans osoby skazanej na społeczną readaptację, umożliwiając jej zachowanie więzi rodzinnych, językowych, kulturowych i innych, jak i poprawie kontroli przestrzegania warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych w celu przeciwdziałania powrotowi do przestępstwa i tym samym zwróceniu odpowiedniej uwagi na ochronę ofiar.

(9) Aby zapewnić skuteczną wymianę informacji na temat wszystkich okoliczności mających znaczenie dla zawieszenia wykonania kary, zachęca się państwa członkowskie, aby umożliwiły w swoim prawie krajowym dokumentowanie w rejestrach krajowych przejęcia nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia oraz obowiązków wynikających z kar alternatywnych.

(10) Zważywszy, że wszystkie państwa członkowskie ratyfikowały Konwencję Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych, dane osobowe przetwarzane w związku z wdrożeniem niniejszej decyzji ramowej powinny podlegać ochronie zgodnie z zasadami określonymi w tej konwencji.

(11) Z uwagi na fakt, że cel niniejszej decyzji ramowej, mianowicie ustanowienie przepisów, zgodnie z którymi dane państwo członkowskie ma nadzorować przestrzeganie warunków zawieszenia lub obowiązków wynikających z kar alternatywnych określonych w wyroku wydanym w innym państwie członkowskim, nie może być w związku z transgranicznym charakterem takich przypadków w wystarczającym stopniu osiągnięty przez same państwa członkowskie i dlatego z powodu skali działania może być lepiej osiągnięty na poziomie unijnym, Unia może przyjąć środki, zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i stosowaną zgodnie z art. 2 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską niniejsza decyzja ramowa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:

Artykuł  1

Cel i zakres stosowania

1.
Celem niniejszej decyzji ramowej jest - z myślą o ułatwieniu społecznej readaptacji osób skazanych i skuteczniejszej ochronie ofiar - ustanowienie przepisów, zgodnie z którymi dane państwo członkowskie nadzoruje przestrzeganie warunków zawieszenia nałożonych na mocy wyroku, który został wydany w innym państwie członkowskim, lub przestrzeganie obowiązków wynikających z kar alternatywnych orzeczonych w takim wyroku oraz podejmuje wszystkie inne decyzje dotyczące wykonania takiego wyroku, o ile należą one do jego właściwości.
2.
Niniejsza decyzja ramowa ma zastosowanie wyłącznie do uznawania wyroków i przejęcia nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych oraz wszystkich innych orzeczeń sądowych, o których mowa w niniejszej decyzji ramowej. Niniejsza decyzja ramowa nie ma zastosowania do wykonywania wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub środek polegający na pozbawieniu wolności objętych zakresem stosowania decyzji ramowej Rady 2007/.../WSiSW. Uznawanie i wykonywanie kar pieniężnych i nakazów konfiskaty uregulowane jest aktami prawnymi stosowanymi między państwami członkowskimi, w szczególności decyzją ramową Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym(4) oraz decyzją ramową Rady 2006/783/WSiSW z dnia 6 października 2006 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do nakazów konfiskaty(5).
Artykuł  2

Definicje

Na użytek niniejszej decyzji ramowej:

a) "wyrok" oznacza prawomocne orzeczenie lub nakaz sądu państwa wydania nakładające na osobę fizyczną:

(i) karę z zawieszeniem wykonania;

(ii) karę alternatywną; lub

(iii) karę warunkową;

b) "kara z zawieszeniem wykonania" oznacza karę pozbawienia wolności lub środek polegający na pozbawieniu wolności, których wykonanie zostało warunkowo zawieszone, w całości lub w części,

(i) w wyroku skazującym; lub

(ii) po częściowym odbyciu kary pozbawienia wolności lub środka polegającego na pozbawieniu wolności (zwolnienie warunkowe);

c) "kara alternatywna" oznacza obowiązek lub polecenie nałożone jako kara samoistna, które nie stanowią kary pozbawienia wolności, środka polegającego na pozbawieniu wolności lub kary pieniężnej;

d) "kara warunkowa" oznacza orzeczenie sądu, na mocy którego nałożenie kary zostało warunkowo zawieszone przez nałożenie jednego lub kilku warunków zawieszenia;

e) "warunki zawieszenia" oznaczają obowiązki i polecenia nałożone na osobę fizyczną zgodnie z prawem krajowym państwa wydania, w związku z karą z zawieszeniem wykonania lub karą warunkową;

f) "państwo wydania" oznacza państwo członkowskie, w którym wydano wyrok zdefiniowany w lit. a);

g) "państwo wykonania" oznacza państwo członkowskie, w którym nadzorowane jest przestrzeganie warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych oraz w którym podejmowane są wszystkie pozostałe decyzje dotyczące wykonania wyroku, w zakresie, w jakim to państwo członkowskie przejęło właściwość do ich podejmowania.

Artykuł  3

Prawa podstawowe

Niniejsza decyzja ramowa nie ma wpływu na obowiązek poszanowania praw podstawowych i podstawowych zasad prawnych określonych w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej.

Artykuł  4

Wyznaczanie właściwych organów

1.
Każde państwo członkowskie informuje Sekretariat Generalny Rady o tym, który organ lub organy sądowe są na mocy jego prawa krajowego właściwe do podejmowania działań zgodnie z niniejszą decyzją ramową, w przypadku gdy państwo to jest państwem wydania lub państwem wykonania.
2.
Sekretariat Generalny Rady udostępnia otrzymane informacje wszystkim państwom członkowskim i Komisji.
Artykuł  5

Rodzaje warunków zawieszenia i kar alternatywnych

1.
Wyrok, który zawiera jeden lub kilka spośród następujących warunków zawieszenia lub kar alternatywnych, może zostać przekazany do innego państwa członkowskiego, w którym osoba skazana ma zgodne z prawem stałe miejsce pobytu, w celu uznania i nadzorowania przestrzegania tych warunków zawieszenia i kar alternatywnych:

a) zobowiązanie osoby skazanej do informowania organu właściwego w państwie wykonania o każdej zmianie miejsca zamieszkania;

b) zakaz opuszczania bez zezwolenia określonych miejsc znajdujących się w państwie wydania lub państwie wykonania lub zakaz dostępu do określonych miejsc oraz inne nakazy dotyczące trybu życia, miejsca zamieszkania, kształcenia się i szkolenia zawodowego, działalności zawodowej lub spędzania czasu wolnego;

c) nakaz stawiania się w określonym czasie przed właściwym organem lub innym organem w państwie wykonania;

d) nakaz unikania kontaktu z osobami i przedmiotami, które mogą stanowić zachętę do popełniania dalszych przestępstw;

e) nakaz naprawienia szkody wyrządzonej w związku z popełnieniem przestępstwa;

f) nakaz wykonania pracy społecznie użytecznej;

g) nakaz współpracy z kuratorem sądowym;

h) nakaz poddania się terapii, w tym terapii odwykowej.

2.
Transponując niniejszą decyzję ramową, każde państwo członkowskie informuje Sekretariat Generalny Rady o warunkach zawieszenia i karach alternatywnych, poza wymienionymi w ust. 1, które jest gotowe nadzorować. Sekretariat Generalny Rady udostępnia otrzymane informacje wszystkim państwom członkowskim i Komisji.
3.
Poza warunkami zawieszenia i karami, o których mowa w ust. 1, zaświadczenie, o którym mowa w art. 6, zawiera tylko warunki zawieszenia lub kary, o których poinformowało dane państwo wykonania zgodnie z ust. 2.
Artykuł  6

Procedura przekazywania wyroku i zaświadczenia

1.
Właściwy organ sądowy państwa wydania przekazuje wyrok lub jego poświadczony odpis wraz z zaświadczeniem, którego standardowy formularz określony jest w załączniku I, bezpośrednio właściwemu organowi sądowemu państwa wykonania w dowolny sposób pozwalający na uzyskanie dokumentu pisemnego, umożliwiającego państwu wykonania stwierdzenie jego autentyczności. Oryginał wyroku lub jego poświadczony odpis oraz oryginał zaświadczenia wysyła się państwu wykonania, jeśli tego zażąda. Wszelkie oficjalne zawiadomienia są również przekazywane bezpośrednio pomiędzy wspomnianymi właściwymi organami sądowymi.
2.
Zaświadczenie musi być podpisane w imieniu właściwego organu sądowego państwa wydania, co stanowi potwierdzenie przez ten organ, iż jest ono zgodne z prawdą.
3.
Właściwy organ sądowy państwa wydania przekazuje za każdym razem wyrok wraz z zaświadczeniem tylko jednemu państwu wykonania.
4.
Jeżeli właściwy organ sądowy państwa wykonania nie jest znany właściwemu organowi sądowemu państwa wydania, organ ten podejmuje wszelkie niezbędne starania w celu uzyskania takiej informacji od państwa wykonania, w tym poprzez punkty kontaktowe Europejskiej Sieci Sądowej utworzonej na podstawie wspólnego działania Rady 98/428/WSiSW z dnia 29 czerwca 1998 r. w sprawie utworzenia Europejskiej Sieci Sądowej(6).
5.
Jeżeli organ sądowy państwa wykonania, do którego wpłynął wyrok wraz z zaświadczeniem, nie jest właściwy do uznania tego wyroku, z urzędu przekazuje wyrok wraz z zaświadczeniem właściwemu organowi sądowemu. Właściwy organ sądowy państwa wykonania niezwłocznie informuje właściwy organ sądowy państwa wydania - w dowolny sposób umożliwiający uzyskanie dokumentu pisemnego - o przekazaniu mu wyroku wraz z zaświadczeniem.
Artykuł  7

Decyzja państwa wykonania

1.
Właściwy organ sądowy państwa wykonania uznaje wyrok przekazany zgodnie z procedurą określoną w art. 6 i niezwłocznie podejmuje wszelkie środki niezbędne do nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych, chyba że podejmie on decyzję o powołaniu się na jedną z podstaw odmowy uznania i przejęcia nadzorowania wyroku określonych w art. 9.
2.
Jeżeli charakter lub okres obowiązywania warunków zawieszenia lub kar alternatywnych jest niezgodny z przepisami państwa wykonania, właściwy organ sądowy tego państwa może dostosować je do warunków zawieszenia lub kar alternatywnych, które, zgodnie z prawem państwa wykonania, są przewidziane w przypadku przestępstw tego samego rodzaju. Dostosowany warunek zawieszenia lub dostosowana kara alternatywna odpowiadają możliwie najściślej warunkowi lub karze nałożonym w państwie wydania.
3.
Dostosowany warunek zawieszenia lub kara alternatywna nie mogą być bardziej surowe niż warunek zawieszenia lub kara alternatywna, które zostały nałożone pierwotnie.
Artykuł  8

Podwójna karalność

1.
Następujące przestępstwa stanowią podstawę uznania wyroku i przejęcia nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych zgodnie z niniejszą decyzją ramową bez weryfikacji podwójnej karalności czynu, jeżeli w państwie wydania, zgodnie z definicją tych przestępstw w jego systemie prawnym, są one zagrożone karą pozbawienia wolności lub zastosowaniem środka polegającego na pozbawieniu wolności w maksymalnym wymiarze co najmniej trzech lat:

– udział w organizacji przestępczej,

– terroryzm,

– handel ludźmi,

– wykorzystywanie seksualne dzieci i pornografia dziecięca,

– nielegalny obrót środkami odurzającymi i psychotropowymi,

– nielegalny obrót bronią, amunicją i materiałami wybuchowymi,

– korupcja,

– nadużycia finansowe, w tym na szkodę interesów finansowych Wspólnot Europejskich w rozumieniu Konwencji w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich(7),

– pranie korzyści z przestępstwa,

– fałszowanie pieniędzy, w tym euro,

– przestępstwa komputerowe,

– przestępstwa przeciwko środowisku naturalnemu, w tym nielegalny obrót zagrożonymi gatunkami roślin i zwierząt,

– udzielanie pomocy w nielegalnym przekroczeniu granicy lub w nielegalnym pobycie,

– zabójstwo, spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

– nielegalny obrót organami i tkankami ludzkimi,

– uprowadzenie osoby, bezprawne pozbawienie wolności i wzięcie zakładników,

– rasizm i ksenofobia,

– kradzież w formie zorganizowanej lub rozbój z użyciem broni,

– nielegalny obrót dobrami kultury, w tym antykami i dziełami sztuki,

– oszustwo,

– wymuszenie rozbójnicze,

– podrabianie i piractwo produktów,

– fałszowanie dokumentów urzędowych i obrót takimi dokumentami,

– fałszowanie środków płatniczych,

– nielegalny obrót hormonami i innymi substancjami wzrostu,

– nielegalny obrót materiałami jądrowymi i radioaktywnymi,

– obrót kradzionymi pojazdami,

– zgwałcenie,

– podpalenie,

– przestępstwa należące do właściwości Międzynarodowego Trybunału Karnego,

– porwanie statku wodnego lub powietrznego,

– sabotaż.

2.
Rada, stanowiąc jednomyślnie po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego zgodnie z warunkami określonymi w art. 39 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej, może w dowolnym czasie podjąć decyzję o dodaniu innych rodzajów przestępstw do wykazu zawartego w ust. 1. Rada analizuje w świetle sprawozdania przedłożonego jej zgodnie z art. 21 ust. 3 niniejszej decyzji ramowej, czy wykaz ten należy rozszerzyć lub zmienić.
3.
W odniesieniu do przestępstw innych niż określone w ust. 1 państwo wykonania może uzależnić uznanie wyroku i nadzorowanie przestrzegania warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych od tego, czy wyrok odnosi się do czynów stanowiących przestępstwo także na mocy prawa państwa wykonania, niezależnie od znamion przestępstwa lub jego określenia.
Artykuł  9

Podstawy odmowy uznania i nadzorowania

1.
Właściwy organ sądowy państwa wykonania może odmówić uznania wyroku i przejęcia nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych, jeżeli:

a) zaświadczenie, o którym mowa w art. 6, jest niekompletne lub w sposób oczywisty nie odpowiada wyrokowi i nie zostało uzupełnione lub poprawione w rozsądnym terminie wyznaczonym przez właściwy organ sądowy państwa wykonania;

b) nie zostały spełnione kryteria określone w art. 5;

c) uznanie wyroku i przejęcie nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych naruszałoby zasadę ne bis in idem;

d) wyrok dotyczy - w przypadkach, o których mowa w art. 8 ust. 3 - czynu, który w świetle prawa państwa wykonania nie stanowiłby przestępstwa; w sprawach dotyczących podatków, ceł i środków płatniczych nie można jednak odmówić wykonania wyroku, powołując się na fakt, że prawo państwa wykonania nie nakłada podatków tego samego rodzaju lub nie zawiera tego samego rodzaju przepisów dotyczących podatków, ceł i środków płatniczych, co prawo państwa wydania;

e) karalność przestępstwa lub wykonanie kary uległo przedawnieniu zgodnie z prawem państwa wykonania i odnosi się do czynu, który objęty jest właściwością państwa wykonania na mocy jego prawa krajowego;

f) prawo państwa wykonania przewiduje wyłączenie, zgodnie z którym niemożliwy jest nadzór nad przestrzeganiem warunków zawieszenia lub obowiązków wynikających z kar alternatywnych;

g) zgodnie z prawem państwa wykonania osoba skazana nie może ze względu na wiek być pociągnięta do odpowiedzialności karnej za czyn, w odniesieniu do którego wydano wyrok;

h) wyrok został wydany zaocznie, chyba że z zaświadczenia wynika, że dana osoba została wezwana do stawienia się osobiście lub została poinformowana przez przedstawiciela, upoważnionego zgodnie z prawem krajowym państwa wydania, o czasie i miejscu postępowania, które zakończyło się wydaniem wyroku zaocznego lub że osoba ta zgłosiła właściwemu organowi, że nie kwestionuje rozstrzygnięcia;

i) wyrok zawiera postanowienia przewidujące poddanie leczeniu lub terapii, których, niezależnie od przepisów art. 7 ust. 2, państwo wykonania nie jest w stanie nadzorować ze względu na obowiązujący w nim system prawny lub system opieki zdrowotnej; lub

j) w przypadku, o którym mowa w art. 13 ust. 1, nie jest możliwe osiągnięcie porozumienia w odniesieniu do dostosowania warunków zawieszenia lub kar alternatywnych.

2.
Zanim właściwy organ sądowy państwa wykonania podejmie - w przypadkach, o których mowa w ust. 1 - decyzję o odmowie uznania wyroku i przejęcia nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych, informuje o tym w odpowiedni sposób właściwy organ sądowy państwa wydania i, w razie konieczności, wzywa ten organ do dostarczenia wszystkich niezbędnych informacji dodatkowych.
Artykuł  10

Terminy

1.
Właściwy organ sądowy państwa wykonania w terminie dziesięciu dniu od otrzymania wyroku i zaświadczenia podejmuje decyzję o uznaniu wyroku i przejęciu nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych. O podjętej decyzji niezwłocznie informuje właściwy organ sądowy państwa wydania w dowolny sposób umożliwiający uzyskanie dokumentu pisemnego. Decyzje o odmowie uznania wyroku i odmowie przejęcia nadzoru są uzasadniane.
2.
Jeżeli w danej sprawie właściwy organ sądowy państwa wykonania nie jest w stanie zachować terminu określonego w ust. 1, niezwłocznie informuje o tym właściwy organ sądowy państwa wydania, w wybrany przez siebie sposób, uzasadniając opóźnienie i wskazując, kiedy zgodnie z jego przewidywaniami zostanie wydana ostateczna decyzja.
Artykuł  11

Prawo właściwe w sprawach nadzoru

W sprawach dotyczących nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych właściwe jest prawo państwa wykonania.

Artykuł  12

Uprawnienie do podejmowania wszelkich dalszych decyzji oraz właściwe prawo

1.
Właściwy organ sądowy państwa wykonania jest uprawniony do podejmowania wszelkich dalszych decyzji w sprawie kary z zawieszeniem wykonania, kary alternatywnej lub kary warunkowej, takich jak zmiana warunków zawieszenia, uchylenie zawieszenia kary, orzekanie o karze w przypadku kary warunkowej lub darowanie części kary. W powyższych sprawach oraz w odniesieniu do wszystkich konsekwencji wynikających z wyroku właściwe jest prawo państwa wykonania.
2.
Właściwy organ sądowy państwa wydania może zastrzec sobie uprawnienie do podejmowania wszelkich dalszych decyzji dotyczących kar warunkowych. W takim przypadku w odniesieniu do wszelkich konsekwencji wynikających z wyroku właściwe jest prawo państwa wydania.
3.
Transponując niniejszą decyzję ramową, każde państwo członkowskie może oświadczyć, że jako państwo wykonania może, w poszczególnych przypadkach, odmówić przejęcia właściwości w sprawach, o których mowa w ust. 1. W takich przypadkach podejmuje się decyzję i dokonuje się powiadomienia zgodnie z procedurą określoną w art. 10. Nie wpływa to na obowiązek ustanowiony w art. 7 ust. 1.
Artykuł  13

Konsultacje między właściwymi organami sądowymi

1.
Jeżeli właściwy organ sądowy państwa wykonania zamierza wprowadzić dostosowania zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3, przeprowadza wcześniej z właściwym organem sądowym państwa wydania konsultacje na temat dostosowywanych warunków zawieszenia lub kar alternatywnych.
2.
W przypadku gdy wyrok wraz z zaświadczeniem są przekazywane zgodnie z art. 6, właściwy organ sądowy państwa wydania może odstąpić od konsultacji, o których mowa w ust. 1. W takim przypadku właściwy organ sądowy państwa wykonania informuje właściwy organ sądowy państwa wydania o wszelkich dostosowaniach na podstawie art. 7 ust. 2 i 3 po ich dokonaniu.
Artykuł  14

Obowiązki właściwych organów w przypadkach, gdy w sprawach wszelkich dalszych decyzji właściwe jest państwo wykonania

1.
Właściwy organ sądowy państwa wykonania niezwłocznie informuje właściwy organ sądowy państwa wydania w dowolny sposób umożliwiający uzyskanie dokumentu pisemnego o wszelkich decyzjach mających skutek natychmiastowy lub zawieszający dotyczących:

a) zmiany warunków zawieszenia lub kary alternatywnej;

b) uchylenia zawieszenia kary;

c) nałożenia kary w przypadku kary warunkowej;

d) wygaśnięcia warunków zawieszenia lub kary alternatywnej.

2.
Właściwy organ sądowy państwa wydania niezwłocznie informuje właściwy organ sądowy państwa wykonania w dowolny sposób umożliwiający uzyskanie dokumentu pisemnego o wszelkich okolicznościach lub ustaleniach, które jego zdaniem mogłyby prowadzić do uchylenia zawieszenia kary lub zmiany warunków zawieszenia lub kary alternatywnej.
Artykuł  15

Obowiązki właściwych organów w przypadkach, gdy w sprawach wszelkich dalszych decyzji właściwe jest państwo wydania

1.
Jeżeli właściwy organ sądowy państwa wydania jest zgodnie z art. 12 ust. 2 i 3 właściwy w sprawach wszelkich dalszych decyzji, właściwy organ sądowy państwa wykonania zawiadamia niezwłocznie właściwy organ sądowy państwa wydania o:

a) wszelkich naruszeniach warunków zawieszenia lub obowiązków wynikających z kary alternatywnej; oraz

b) wszelkich uzyskanych informacjach, które

(i) mogą stanowić podstawę zmiany warunków zawieszenia lub kary alternatywnej;

(ii) mają znaczenie dla nałożenia kary w przypadku kary warunkowej; lub

(iii) mogłyby prowadzić do uchylenia zawieszenia kary.

2.
Zawiadomienia dokonuje się przy użyciu standardowego formularza określonego w załączniku II.
3.
Przed podjęciem decyzji o nałożeniu kary w przypadku kary warunkowej lub o uchyleniu zawieszenia kary osobie skazanej przysługuje prawo do wysłuchania przez sąd. W stosownych przypadkach wymóg ten może zostać spełniony zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 10 Konwencji z dnia 29 maja 2000 r. o wzajemnej pomocy w sprawach karnych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej(8).
4.
Właściwy organ sądowy państwa wydania niezwłocznie informuje właściwy organ sądowy państwa wykonania o wszystkich decyzjach mających skutek natychmiastowy lub zawieszający dotyczących:

a) zmiany warunków zawieszenia lub kary alternatywnej;

b) uchylenia zawieszenia kary;

c) nałożenia kary w przypadku kary warunkowej;

d) wygaśnięcia warunków zawieszenia lub kary alternatywnej.

5.
W przypadku nałożenia kary lub uchylenia zawieszenia kary właściwy organ sądowy państwa wydania informuje jednocześnie właściwy organ sądowy państwa wykonania o ewentualnym zamiarze przekazania do państwa wykonania:

a) wyroku i zaświadczenia, o którym mowa w decyzji ramowej Rady 2007/.../WSiSW, w celu przejęcia wykonania środka polegającego na pozbawieniu wolności; lub

b) europejskiego nakazu aresztowania w celu wydania osoby skazanej zgodnie z decyzją ramową Rady 2002/584/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie europejskiego nakazu aresztowania i procedury wydawania osób między państwami członkowskimi(9).

6.
Jeżeli obowiązek wykonania warunków zawieszenia lub kar alternatywnych wygasł, właściwy organ państwa wykonania zaprzestaje stosowania zarządzonych środków niezwłocznie po uzyskaniu informacji o tym od właściwego organu państwa wydania.
Artykuł  16

Amnestia i ułaskawienie

Zarówno państwo wydania, jak i państwo wykonania może postanowić o amnestii lub zastosować ułaskawienie.

Artykuł  17

Wygaśnięcie właściwości państwa wykonania

Jeżeli osoba skazana opuszcza państwo wykonania, przenosząc swoje zgodne z prawem stałe miejsce pobytu do innego państwa członkowskiego, właściwy organ sądowy państwa wykonania przekazuje właściwemu organowi sądowemu państwa wydania właściwość w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych oraz w zakresie wszystkich dalszych decyzji dotyczących wykonania wyroku.

Artykuł  18

Języki

Zaświadczenia są tłumaczone na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych państwa wykonania. Każde państwo członkowskie może w chwili przyjęcia niniejszej decyzji ramowej lub później oświadczyć w deklaracji złożonej w Sekretariacie Generalnym Rady, że będzie przyjmowało tłumaczenia na inny język lub kilka innych języków urzędowych instytucji Unii Europejskiej.

Artykuł  19

Koszty

Koszty wynikające ze stosowania niniejszej decyzji ramowej ponoszone są przez państwo wykonania, z wyjątkiem kosztów, które powstały wyłącznie na terytorium państwa wydania.

Artykuł  20

Stosunek do innych umów i uzgodnień

1.
W stosunkach między państwami członkowskimi od dnia ... niniejsza decyzja ramowa zastępuje odpowiednie postanowienia Konwencji Rady Europy o nadzorze nad warunkowo skazanymi lub warunkowo zwolnionymi.
2.
Po przyjęciu niniejszej umowy ramowej państwa członkowskie mogą nadal stosować obowiązujące dwustronne lub wielostronne umowy lub uzgodnienia w zakresie, w jakim pozwalają one na rozszerzenie celów niniejszej decyzji ramowej i przyczyniają się do dalszego uproszczenia lub usprawnienia procedur nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych.
3.
Państwa członkowskie mogą, po wejściu w życie niniejszej decyzji ramowej, zawierać dwustronne lub wielostronne umowy lub dokonywać uzgodnień, o ile takie umowy lub uzgodnienia pozwalają na rozszerzenie zakresu stosowania przepisów niniejszej decyzji ramowej oraz przyczyniają się do dalszego uproszczenia lub usprawnienia procedur nadzoru nad przestrzeganiem warunków zawieszenia i obowiązków wynikających z kar alternatywnych.
4.
W terminie trzech miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej decyzji ramowej państwa członkowskie informują Radę i Komisję o określonych w ust. 1 obowiązujących umowach i uzgodnieniach, które zamierzają nadal stosować. Państwa członkowskie informują również Radę oraz Komisję o określonych w ust. 2 wszelkich nowych umowach lub uzgodnieniach w terminie trzech miesięcy od ich podpisania.
Artykuł  21

Wprowadzenie w życie

1.
Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki mające na celu wykonanie niniejszej decyzji ramowej w terminie do dnia ....
2.
Państwa członkowskie przekazują Sekretariatowi Generalnemu Rady oraz Komisji tekst przepisów przenoszących do ich prawa krajowego obowiązki nałożone na nie na mocy niniejszej decyzji ramowej. Na podstawie opracowanego przez Komisję sprawozdania wykorzystującego te informacje Rada, w terminie do dnia ..., oceni, w jakim zakresie państwa członkowskie wykonały niniejszą decyzję ramową.
3.
W terminie do dnia ... przeprowadzona zostanie ocena przepisów niniejszej decyzji ramowej, w szczególności ich stosowania w praktyce.
Artykuł  22

Wejście w życie

Niniejsza decyzja ramowa wchodzi w życie z dniem jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

...

W imieniu Rady

...

Przewodnicząc

______

(1) Opinia z dnia ... (dotychczas nieopublikowana z Dzienniku Urzędowym).

(2) Dz.U. C 53 z 3.3.2005, str. 1.

(3) Dz.U. L ...

(4) Dz.U. L 76 z 22.3.2005, str. 16.

(5) Dz.U. L 328 z 24.11.2006, str. 59.

(6) Dz.U. L 191 z 7.7.1998, str. 4.

(7) Dz.U. C 316 z 27.11.1995, str. 49.

(8) Dz.U. C 197 z 12.7.2000, str. 3.

(9) Dz.U. L 190 z 18.7.2002, str. 1.

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  I

ZAŚWIADCZENIE

na podstawie art. 6 decyzji ramowej Rady 2007/.../WSiSW z dnia ... o uznawaniu i nadzorowaniu wykonywania kar z zawieszeniem wykonania, kar alternatywnych i kar warunkowych

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

FORMULARZ

określony w art. 15 decyzji ramowej Rady 2007/.../WSiSW z dnia ... o uznawaniu i nadzorowaniu wykonywania kar z zawieszeniem wykonania, kar alternatywnych i kar warunkowych

grafika

Zmiany w prawie

Małżonkowie zapłacą za 2023 rok niższy ryczałt od najmu

Najem prywatny za 2023 rok rozlicza się według nowych zasad. Jedyną formą opodatkowania jest ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, według stawek 8,5 i 12,5 proc. Z kolei małżonkowie wynajmujący wspólną nieruchomość zapłacą stawkę 12,5 proc. dopiero po przekroczeniu progu 200 tys. zł, zamiast 100 tys. zł. Taka zmiana weszła w życie w połowie 2023 r., ale ma zastosowanie do przychodów uzyskanych za cały 2023 r.

Monika Pogroszewska 27.03.2024
Ratownik medyczny wykona USG i zrobi test na COVID

Mimo krytycznych uwag Naczelnej Rady Lekarskiej, Ministerstwo Zdrowia zmieniło rozporządzenie regulujące uprawnienia ratowników medycznych. Już wkrótce, po ukończeniu odpowiedniego kursu będą mogli wykonywać USG, przywrócono im też możliwość wykonywania testów na obecność wirusów, którą mieli w pandemii, a do listy leków, które mogą zaordynować, dodano trzy nowe preparaty. Większość zmian wejdzie w życie pod koniec marca.

Agnieszka Matłacz 12.03.2024
Jak zgłosić zamiar głosowania korespondencyjnego w wyborach samorządowych

Nie wszyscy wyborcy będą mogli udać się osobiście 7 kwietnia, aby oddać głos w obwodowych komisjach wyborczych. Dla nich ustawodawca wprowadził instytucję głosowania korespondencyjnego jako jednej z tzw. alternatywnych procedur głosowania. Przypominamy zasady, terminy i procedurę tego udogodnienia dla wyborców z niepełnosprawnością, seniorów i osób w obowiązkowej kwarantannie.

Artur Pytel 09.03.2024
Tabletka "dzień po" bez recepty - Sejm uchwalił nowelizację

Bez recepty dostępny będzie jeden z hormonalnych środków antykoncepcyjnych (octan uliprystalu) - zakłada uchwalona w czwartek nowelizacja prawa farmaceutycznego. Wiek, od którego tabletka będzie dostępna bez recepty ma być określony w rozporządzeniu. Ministerstwo Zdrowia stoi na stanowisku, że powinno to być 15 lat. Wątpliwości w tej kwestii miała Kancelaria Prezydenta.

Katarzyna Nocuń 22.02.2024
Data 30 kwietnia dla wnioskodawcy dodatku osłonowego może być pułapką

Choć ustawa o dodatku osłonowym wskazuje, że wnioski można składać do 30 kwietnia 2024 r., to dla wielu mieszkańców termin ten może okazać się pułapką. Datą złożenia wniosku jest bowiem data jego wpływu do organu. Rząd uznał jednak, że nie ma potrzeby doprecyzowania tej kwestii. A już podczas rozpoznawania poprzednich wniosków, właśnie z tego powodu wielu mieszkańców zostało pozbawionych świadczeń.

Robert Horbaczewski 21.02.2024
Standardy ochrony dzieci. Placówki medyczne mają pół roku

Lekarz czy pielęgniarka nie będą mogli się tłumaczyć, że nie wiedzieli komu zgłosić podejrzenie przemocy wobec dziecka. Placówki medyczne obowiązkowo muszą opracować standardy postępowania w takich sytuacjach. Przepisy, które je do tego obligują wchodzą właśnie w życie, choć dają jeszcze pół roku na przygotowania. Brak standardów będzie zagrożony grzywną. Kar nie przewidziano natomiast za ich nieprzestrzeganie.

Katarzyna Nocuń 14.02.2024
Metryka aktu
Identyfikator:

Dz.U.UE.C.2007.147.1

Rodzaj: Akt przygotowawczy
Tytuł: Inicjatywa Republiki Federalnej Niemiec i Republiki Francuskiej mająca na celu przyjęcie decyzji ramowej Rady (2007/…/WSiSW) z dnia o uznawaniu i nadzorowaniu wykonywania kar z zawieszeniem wykonania, kar alternatywnych i kar warunkowych.
Data aktu: 30/06/2007
Data ogłoszenia: 30/06/2007