(2000/C 71/07)(Dz.U.UE C z dnia 11 marca 2000 r.)
1. WPROWADZENIE
1.1. Niniejsze obwieszczenie przedstawia stanowisko Komisji w sprawie pomocy państwowej udzielanej w formie gwarancji. Gwarancje związane są zazwyczaj z kredytem lub innym zobowiązaniem finansowym zaciąganym przez kredytobiorcę u kredytodawcy. Niniejsze obwieszczenie dotyczy jednakże wszelkiego rodzaju gwarancji, niezależnie od ich podstaw prawnych oraz transakcji, których dotyczą. Gwarancje mogą być udzielane w formie jednostkowej bądź w ramach programów gwarancyjnych. Jeżeli z gwarancją związana jest pomoc państwowa, jej beneficjentem jest zazwyczaj kredytobiorca. Jednakże w pewnych okolicznościach może wystąpić także pomoc dla kredytodawcy.
1.2. Niniejsze obwieszczenie stosuje się bez uszczerbku dla art. 295, a w związku z tym nie uchybia ono przepisom Państw Członkowskich regulującym system własności. Komisja zajmuje stanowisko neutralne wobec własności publicznej i prywatnej. Niniejsze obwieszczenie nie stosuje się do gwarancji kredytów eksportowych.
1.3. W 1989 roku Komisja przesłała dwa listy w kwestii gwarancji państwowych do Państw Członkowskich. W liście pierwszym(1) stwierdziła, że uznaje wszelkie gwarancje udzielane przez państwo za objęte uregulowaniem zawartym w art. 87 ust. 1. Na mocy tego listu Komisję należy zatem powiadamiać o jakichkolwiek planach udzielenia lub zmiany tego rodzaju gwarancji z wyprzedzeniem wystarczającym do umożliwienia jej przekazania swoich komentarzy w sprawie. W liście drugim(2) Komisja wyjaśniła, iż miała ona na celu zbadanie ustanawiania państwowych programów gwarancyjnych, oraz że nie będzie konieczne powiadamianie jej o poszczególnych gwarancjach ustanawianych w ramach zatwierdzonego programu. W roku 1993 Komisja wydała komunikat(3), dotyczący również zagadnienia gwarancji.
1.4. Doświadczenie zgromadzone w międzyczasie wskazuje, że polityka Komisji w tej kwestii wymaga przeglądu. Niniejsze obwieszczenie zastępuje listy Komisji z 1989 r. oraz ustęp 38 komunikatu Komisji z 1993 r. Jego celem jest dostarczenie Państwom Członkowskim bardziej szczegółowych wyjaśnień na temat zasad, w oparciu o które Komisja zamierza interpretować art. 87 i 88 oraz ich zastosowania do gwarancji państwowych. Komisja zamierza w ten sposób uczynić swoją politykę w tej kwestii tak przejrzystą, jak to możliwe, zapewniając jednocześnie przewidywalność swoich decyzji oraz równe traktowanie podmiotów.
2. DOPUSZCZALNOŚĆ ZASTOSOWANIA ART. 87 UST. 1
2.1. Pomoc dla kredytobiorcy
2.1.1. Zazwyczaj beneficjentem pomocy jest kredytobiorca. Gwarancja państwowa umożliwia kredytobiorcy uzyskanie korzystniejszych warunków finansowych kredytu w stosunku do możliwych do uzyskania w zwykłych warunkach na rynkach finansowych. Zazwyczaj dzięki gwarancji państwowej kredytobiorca może uzyskać niższe stopy oprocentowania kredytu i/lub zaoferować niższe zabezpieczenia. W pewnych przypadkach kredytobiorca, bez gwarancji państwowej, nie mógłby w ogóle uzyskać kredytu na jakichkolwiek warunkach. Gwarancje państwowe mogą zatem ułatwiać tworzenie nowych firm i umożliwiać pewnym przedsiębiorstwom zgromadzenie środków finansowych na rozpoczęcie nowej działalności, bądź po prostu na utrzymanie się na rynku zamiast likwidacji bądź restrukturyzacji i zaburzenia w ten sposób konkurencji. Gwarancje państwowe w większości przypadków spełniają zatem znamiona określone w art. 87 ust. 1, jeżeli wpływają na handel pomiędzy Państwami Członkowskimi a nie jest uiszczana żadna premia rynkowa.
2.1.2. Korzyścią płynącą z gwarancji państwowej jest fakt, iż ryzyko związane z gwarancją ponosi strona państwowa. Za ponoszenie ryzyka, państwo powinno w zwykłych warunkach otrzymać wynagrodzenie w postaci odpowiedniej premii. Jeżeli państwo takiej premii nie otrzymuje, stanowi to zarazem korzyść dla przedsiębiorstwa oraz drenowanie państwowych zasobów. W ten sposób, nawet jeżeli nie wystąpiły żadne płatności ze środków państwowych w ramach gwarancji, może zachodzić sytuacja udzielenia pomocy państwowej w rozumieniu art. 87 ust. 1. Pomoc udzielana jest w momencie udzielenia gwarancji, a nie w momencie, w którym gwarancja zostanie powołana lub w momencie dokonywania płatności na podstawie gwarancji. To, czy gwarancja stanowi pomoc państwową oraz jeżeli tak, to w jakiej wysokości, należy ocenić w momencie udzielenia gwarancji.
2.1.3. Komisja uznaje także za pomoc w formie gwarancji bardziej korzystne warunki finansowania uzyskiwane przez przedsiębiorstwa, których forma prawna wyklucza upadłość lub inne procedury upadłościowe, bądź przewiduje bezpośrednią gwarancję państwa, czy też pokrywanie strat ze środków państwowych. To samo dotyczy nabycia przez skarb państwa udziałów w przedsiębiorstwie, jeżeli przyjęta zostaje nieograniczona odpowiedzialność, zamiast zwykłej odpowiedzialności ograniczonej(4).
2.1.4. Artykuł 87 ust. 1 obejmuje pomoc udzielaną przez Państwo Członkowskie ze środków państwowych. A zatem, podobnie jak ma to miejsce w przypadku innych form potencjalnej pomocy, zarówno gwarancje udzielane bezpośrednio przez skarb państwa, tzn. przez władze centralne, regionalne lub lokalne, jak również gwarancje udzielane przez przedsiębiorstwa, w których pozycję dominującą posiadają władze publiczne, mogą stanowić pomoc państwową.
2.2. Pomoc dla kredytodawcy
2.2.1. Nawet jeżeli zazwyczaj beneficjentem pomocy jest kredytobiorca, nie można wykluczyć, że w pewnych okolicznościach również kredytodawca odniesie z niej korzyść. W takim wypadku Komisja będzie stosować procedurę odpowiednio.
2.2.2. W szczególności pomoc dla kredytodawcy może wystąpić na przykład w następujących wypadkach: jeżeli gwarancji państwowej udzielono po zaciągnięciu objętego nią kredytu lub innego zobowiązania finansowego, bez zmiany jego warunków, bądź jeżeli kredyt gwarantowany wykorzystywany jest do spłaty innego kredytu niegwarantowanego wobec tej samej instytucji kredytowej. Wynika to ze wzrostu zabezpieczenia kredytu. Pomoc tego rodzaju może stawiać kredytodawcę w korzystniejszej sytuacji, zaburzając konkurencję i podlega uregulowaniu zawartemu w art. 87 ust. 1, jeżeli ma wpływ na handel pomiędzy Państwami Członkowskimi.
3. KWOTA POMOCY
3.1. W przypadku pojedynczej gwarancji państwowej, element pomocowy musi zostać oszacowany z uwzględnieniem szczegółów dotyczących gwarancji oraz kredytu (lub innego zobowiązania finansowego). Właściwe czynniki obejmują zwłaszcza czas trwania oraz kwotę gwarancji i kredytu, ryzyko niewypłacalności kredytobiorcy, cenę, jaką kredytobiorca zapłacił za gwarancję i kredyt, oraz środki (np. stwierdzenie upadłości), jakie będą musiały być wykorzystane do odzyskania należnych kwot od kredytobiorcy po zrealizowaniu gwarancji.
3.2. Równowartość dotacji gotówkowej w danym roku może zostać obliczona następująco:
- w ten sam sposób, jak równowartość dotacji dla kredytu preferencyjnego, przy czym subsydium odsetkowe wyrażone będzie różnicą pomiędzy rynkową stopą procentową a stopą uzyskaną dzięki gwarancji państwowej po odjęciu wszelkich opłaconych premii, lub
- przyjęta jako różnica pomiędzy a) gwarantowaną kwotą zobowiązania, pomnożoną przez czynnik ryzyka (prawdopodobieństwo niewypłacalności) a b) wszelkimi opłaconymi premiami, tj. (gwarantowana suma × ryzyko) - premia, albo
- wyliczona według jakiejkolwiek innej obiektywnie uzasadnionej oraz ogólnie przyjętej metody.
Dla gwarancji indywidualnych metoda pierwsza powinna być co do zasady standardową metodą kalkulacji, zaś dla programów gwarancyjnych - metoda druga.
Czynnik ryzyka powinien być oparty na przeszłych doświadczeniach dotyczących niewywiązywania się ze zobowiązań przy kredytach udzielanych w podobnych okolicznościach (sektor, rozmiary firmy, ogólna koniunktura gospodarcza). Roczne równowartości dotacji powinny zostać zdyskontowane do wartości bieżącej przy użyciu stopy referencyjnej, a następnie dodane w celu uzyskania łącznej równowartości dotacji.
W przypadkach, gdy w momencie udzielenia gwarancji istnieje znaczne prawdopodobieństwo niewywiązania się kredytobiorcy ze zobowiązań, np. ponieważ znajduje się on w trudnej sytuacji finansowej, wartość gwarancji może być równa kwocie efektywnie objętej tą gwarancją.
3.3. Jeżeli zobowiązanie finansowe jest w pełni objęte gwarancją państwową, kredytodawca otrzymuje słabsze bodźce do właściwego oszacowania, zabezpieczenia i minimalizowania ryzyka wynikającego z operacji kredytowej, a w szczególności do właściwej oceny wiarygodności kredytowej kredytobiorcy. Tego rodzaju ocena ryzyka nie zawsze jest też przeprowadzana przez gwaranta z powodu braku odpowiednich środków. Tenże brak bodźców do minimalizowania ryzyka braku spłaty zobowiązania może zachęcać kredytodawców do zawierania umów o większym niż zwykle ryzyku handlowym i może w ten sposób przyczynić się do zwiększenia ilości gwarancji wysokiego ryzyka w portfelu państwa.
3.4. Komisja sugeruje, że udział zobowiązania nieobjętego gwarancją państwową w wysokości co najmniej 20 % może być właściwym poziomem do zachęcenia kredytodawcy do właściwej oceny wiarygodności kredytowej kredytobiorcy(5), właściwego zabezpieczania kredytów oraz minimalizowania ryzyka związanego z transakcją(6). Komisja będzie zatem badać krytycznie wszelkie gwarancje obejmujące całość (lub niemal całość) transakcji finansowej.
3.5. W przypadku państwowych programów gwarancyjnych cechy szczególne indywidualnych gwarancji mogą nie być znane w momencie oceny programu. W takich sytuacjach element pomocowy musi zostać oszacowany w oparciu o postanowienia programu dotyczące między innymi maksymalnej kwoty oraz czasu trwania kredytów, kategorii przedsiębiorstwa i rodzaju projektu uprawnionego do korzystania z programu, zabezpieczenia wymaganego od kredytobiorców, premii do zapłaty oraz stopy oprocentowania, na jakiej udzielane są kredyty w ramach programu.
4. WARUNKI WYKLUCZAJĄCE OBECNOŚĆ POMOCY
4.1. Gwarancja indywidualna lub program gwarancyjny, do którego przystępuje skarb państwa, nie będzie objęty zakresem uregulowania art. 87 ust. 1, jeżeli nie będzie obejmował pomocy, która faworyzowałaby pewne przedsiębiorstwa lub produkcję pewnych towarów. W takich przypadkach nie jest konieczne powiadamianie Komisji przez Państwa Członkowskie. Gwarancja nie stanowi także pomocy w rozumieniu art. 87 ust. 1, jeżeli działania te nie mają wpływu na handel pomiędzy Państwami Członkowskimi.
4.2. Komisja uznaje, że spełnienie wszystkich poniższych kryteriów zapewnia, iż indywidualna gwarancja państwowa nie będzie stanowiła pomocy państwowej w rozumieniu art. 87 ust. 1:
a) kredytobiorca nie znajduje się w trudnościach finansowych;
b) kredytobiorca mógłby w zasadzie uzyskać kredyt na warunkach rynkowych na rynku finansowym bez żadnej interwencji państwa;
c) gwarancja jest związana z określoną transakcją finansową, ma ustaloną kwotę maksymalną, nie obejmuje więcej niż 80 % kwoty zaciąganego kredytu lub innego zobowiązania finansowego (z wyjątkiem obligacji i instrumentów podobnych) i nie jest nieograniczona;
d) za udzielenie gwarancji opłacono cenę rynkową (która odzwierciedla, między innymi, kwotę i czas trwania gwarancji, zabezpieczenie wniesione przez kredytobiorcę, sytuację finansową kredytobiorcy, sektor działalności i jego perspektywy, wskaźniki niewypłacalności oraz inne warunki ekonomiczne).
4.3. Komisja uznaje, że spełnienie wszystkich poniższych warunków zapewnia, iż państwowy program gwarancyjny nie stanowi pomocy państwowej w rozumieniu art. 87 ust. 1:
a) program nie pozwala na udzielanie gwarancji kredytobiorcom w trudnościach finansowych;
b) kredytobiorcy mogliby w zasadzie uzyskać kredyt na warunkach rynkowych na rynku finansowym bez żadnej interwencji państwa;
c) gwarancje są związane z określoną transakcją finansową, mają ustaloną kwotę maksymalną, nie obejmują więcej niż 80 % kwoty każdego zaciąganego kredytu lub innego zobowiązania finansowego (z wyjątkiem obligacji i instrumentów podobnych) i nie są nieograniczone;
d) warunki programu oparte są na realistycznej ocenie ryzyka, tak by premie opłacane przez przedsiębiorstwa korzystające z programu wystarczały do samofinansowania się programu;
e) program przewiduje, że warunki udzielania gwarancji w przyszłości oraz ogólne zasady finansowania programu będą przeglądane co najmniej raz w roku;
f) premie pokrywają zarówno zwykłe ryzyka związane z udzieleniem gwarancji, jak i koszty administracyjne programu, w tym, o ile kapitał początkowy na uruchomienie programu pochodził ze środków państwowych, zwykły zwrot z kapitału.
4.4. Niespełnienie jednego z powyższych warunków wymienionych w punktach 4.2 i 4.3 nie oznacza, że taka gwarancja lub program gwarancyjny zostaje automatycznie uznany za pomoc państwową. W wypadku pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości co do tego, czy planowana gwarancja lub program gwarancyjny stanowi pomoc państwową, należy go zgłosić Komisji.
4.5. Mogą wystąpić okoliczności, w których planuje się udzielenie gwarancji państwowych w celu umożliwienia przedsiębiorstwom, zwłaszcza małym i średnim, uzyskania kredytów, których nie uzyskałyby na rynku. Przedsiębiorstwa te mogą rozpoczynać działalność, rozwijać się w szybkim tempie lub być zbyt małych rozmiarów, by mogły zapewnić odpowiednie zabezpieczenie lub uzyskać gwarancję. Mogą także należeć do grupy wysokiego ryzyka (o spodziewanym osiągnięciu rentowności dopiero w długim terminie i/lub o dużym współczynniku upadłości). Może to dotyczyć, na przykład, projektów związanych z nowymi, innowacyjnymi produktami lub procesami. Komisja uznaje, że takie okoliczności nie powodują co do zasady, że gwarancje nie są objęte uregulowaniem zawartym w art. 87 ust. 1. Gwarancje państwowe udzielone w tego rodzaju okolicznościach powinny być zatem zgłaszane Komisji we właściwym terminie, w tym samym trybie, jak gwarancje państwowe udzielane w innych okolicznościach.
5. ZGODNOŚĆ POMOCY PAŃSTWOWEJ W FORMIE GWARANCJI Z ZASADAMI WSPÓLNEGO RYNKU
5.1. Gwarancje państwowe mieszczące się w zakresie uregulowanym art. 87 ust. 1 muszą podlegać badaniu Komisji, mającemu na celu określenie, czy są one zgodne z zasadami wspólnego rynku. Zanim taka ocena zgodności zostanie dokonana, należy zidentyfikować beneficjenta pomocy. Jak wyjaśniono w punkcie 2, może nim być kredytobiorca, kredytodawca lub obie te strony jednocześnie.
5.2. W większości wypadków gwarancja stanowi pomoc dla kredytobiorcy (punkt 2.1). To, czy pomoc ta jest zgodna z zasadami wspólnego rynku, bada Komisja zgodnie z zasadami oceny stosowanymi wobec pomocy przyjmującej pozostałe formy. Konkretne kryteria oceny zgodności zostały wyjaśnione i doprecyzowane przez Komisję w zasadach i wytycznych dotyczących pomocy horyzontalnej, regionalnej i sektorowej(7). Ocena będzie w szczególności uwzględniać intensywność pomocy, charakterystykę beneficjenta oraz postawione cele.
5.3. Komisja zaakceptuje gwarancje wyłącznie w przypadku gdy ich wykorzystanie jest na mocy umowy uzależnione od pewnych szczególnych warunków, które mogą obejmować nawet obowiązkowe ogłoszenie upadłości przez przedsiębiorstwo-beneficjenta, lub dowolną zbliżoną procedurę. Warunki te będą musiały być uzgodnione w momencie wstępnego badania przez Komisję proponowanej gwarancji w ramach standardowych procedur przewidzianych art. 88 ust. 3, na etapie jej udzielenia. W przypadku gdyby Państwo Członkowskie chciało zrealizować gwarancję na innych warunkach, niż początkowo uzgodnione na etapie udzielania gwarancji, Komisja uzna taką realizację gwarancji za udzielenie nowej pomocy, która podlega obowiązkowi zgłoszenia na mocy art. 88 ust. 3.
5.4. W przypadku gdy gwarancja zawiera element pomocy dla kredytodawcy (punkt 2.2), należy zwrócić uwagę na fakt, iż pomoc taka mogłaby, w zasadzie, stanowić pomoc operacyjną.
6. KONSEKWENCJE NARUSZENIA ART. 88 UST. 3
6.1. W przypadku gdy Państwa Członkowskie nie przestrzegają zobowiązań do uprzedniego zgłoszenia oraz zawieszania, o których mowa w art. 88 ust. 3, element pomocy zawarty w gwarancji powinien być zakwalifikowany jako nieprawny zgodnie z art. 1f rozporządzenia Rady (WE) nr 659/1999 z 22 marca 1999 roku ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 Traktatu WE(8). Odnośnie do konsekwencji naruszenia art. 88 ust. 3 zdanie trzecie należy wprowadzić pewne rozróżnienia. W poniższych punktach przeanalizowana zostanie sytuacja beneficjenta pomocy oraz kredytodawcy niebędącego beneficjentem.
6.2. Przede wszystkim, jeżeli gwarancji udzielono nieprawnie, beneficjent pomocy zawartej w gwarancji zostanie narażony na ryzyko. Komisja może podjąć działania tymczasowe zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 659/1999 w zależności od wyniku badania zgodności pomocy. Jeżeli po przeprowadzeniu badania Komisja stwierdzi, że pomoc państwowa jest niezgodna z zasadami wspólnego rynku, powinna ona zostać odzyskana od beneficjenta, nawet gdyby miało to oznaczać ogłoszenie jego upadłości.
6.3. Ponadto beneficjenci pomocy ponoszą ryzyko również na szczeblu wewnątrzkrajowym, jako że art. 88 ust. 3 zdanie trzecie stosuje się bezpośrednio. Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wielokrotnie potwierdzał, iż obowiązkiem sądów krajowych jest zabezpieczenie praw jednostek, takich jak konkurenci firm otrzymujących bezprawną pomoc, wobec naruszeń art. 88 ust. 3 zdanie trzecie. Sądy krajowe muszą wyciągnąć właściwe wnioski z bezprawności pomocy państwowej udzielonej z naruszeniem przepisów proceduralnych Traktatu. Jeżeli do sądu krajowego zostanie skierowany wniosek o odzyskanie bezprawnie uzyskanej pomocy, to musi on w normalnych okolicznościach uwzględnić ten wniosek(9).
6.4. Poza tym gwarancje różnią się od pozostałych działań pomocowych, takich jak dotacje lub zwolnienia podatkowe, w takim sensie, iż w przypadku gwarancji państwo wchodzi również w stosunek prawny z kredytodawcą. Konieczne jest zatem rozważenie, czy fakt, że pomoc państwowa została udzielona bezprawnie, ma także konsekwencje dla osób trzecich. W przypadku gwarancji państwowych na kredyty, dotyczy to głównie finansowych instytucji kredytowych. W przypadku gwarancji obligacji wyemitowanych w celu finansowania przedsiębiorstw, dotyczy to instytucji finansowych zaangażowanych w emisję tychże obligacji.
6.5. Pytanie, czy bezprawność pomocy ma wpływ na stosunki prawne pomiędzy państwem a osobami trzecimi musi zostać rozstrzygnięte na gruncie prawa krajowego. Sądy krajowe mogą stanąć przed koniecznością oceny, czy prawo krajowe pozwala na niewywiązanie się z umów gwarancji, a w tej ocenie powinny one, zdaniem Komisji, uwzględnić fakt naruszenia prawa Wspólnoty. Równocześnie, kredytodawcy mogą chcieć zweryfikować, w ramach zwykłej procedury ostrożnościowej, czy zasady Wspólnoty co do pomocy państwowej zostały zachowane, za każdym razem, w każdym przypadku udzielenia gwarancji. Państwo Członkowskie winno w takiej sytuacji podać numer sprawy nadany danej gwarancji indywidualnej lub programowi przez Komisję, oraz ewentualnie dostarczyć nieutajnioną kopię decyzji Komisji wraz z odpowiednim odniesieniem do Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich. Komisja ze swojej strony podejmie wszelkie wysiłki, by udostępnić w przejrzystej formie informacje o sprawach i programach przez nią zatwierdzonych.
7. SPRAWOZDANIA PRZEKAZYWANE KOMISJI PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE
7.1. Stały przegląd w trybie art. 88 ust. 1 programów gwarancyjnych zatwierdzonych przez Komisję jest niezwykle istotny z uwagi na fakt, iż możliwa jest zmiana sytuacji na rynkach finansowych, a wartość gwarancji państwowych jest trudna do oszacowania. Oprócz standardowych danych na temat wydatków, sprawozdania przedkładane corocznie Komisji powinny zawierać dane (zarówno dla programów, jak i gwarancji indywidualnych) dotyczące łącznej kwoty wystawionych gwarancji państwowych, łącznej kwoty wypłaconej przez państwo z tytułu niewywiązania się ze zobowiązań podmiotów, którym udzielono gwarancji (po korekcie o ewentualne kwoty odzyskane) oraz premii zapłaconych za gwarancje państwowe w tym samym roku. Informacje te będą pomocne w obliczaniu współczynnika upadłości oraz będą wykorzystywane do ponownej oceny przyszłych gwarancji oraz, o ile to konieczne, przyszłej premii z tytułu gwarancji.
7.2. Komisja nie zamierza wykorzystywać informacji zawartych w wyżej wspomnianych sprawozdaniach, nieznanych lub niedających się przewidzieć w momencie podejmowania wcześniejszej decyzji, do rewizji swoich wcześniejszych wniosków w kwestii obecności lub skali pomocy państwowej zawartej w programach gwarancyjnych. Komisja może jednakże użyć takich informacji do zaproponowania właściwych środków Państwu Członkowskiemu na mocy art. 88 ust. 1 w celu zmiany istniejącego programu gwarancyjnego.
______
(1) List Komisji do Państw Członkowskich, SG(89) D/4328 z dnia 5 kwietnia 1989 r.
(2) List Komisji do Państw Członkowskich, SG(89) D/12772 z dnia 12 października 1989 r.
(3) Komunikat Komisji do Państw Członkowskich w sprawie stosowania art. 92 i 93 Traktatu EWG oraz art. 5 dyrektywy Komisji 80/723/EWG do przedsiębiorstw publicznych w sektorze produkcyjnym (Dz.U. C 307 z 13.11.1993, str. 3).
(4) Patrz: przypis 3, ust. 38.1 i 38.2.
(5) Przy założeniu, że takie samo zabezpieczenie wnosi spółka na rzecz państwa i instytucji kredytowej.
(6) Z odpowiedzi na kwestionariusz dotyczący gwarancji państwowych wynika, że szereg Państw Członkowskich stosuje już tę regułę. Odsetek pokrycia waha się pomiędzy 20 a 100 %. Jednakże wiele gwarancji pokrywa całą kwotę związanej z nimi transakcji finansowej, w ten sposób zwalniając instytucję kredytową z konieczności prawidłowej oceny wiarygodności kredytowej beneficjenta w swoim własnym interesie.
(7) Zobacz Prawo konkurencji we Wspólnocie Europejskiej, tom IIA, Zasady znajdujące zastosowanie do pomocy państwowej, opublikowane przez Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich. Pewne teksty zostały także opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich i są dostępne w Internecie.
(8) Dz.U. L 83 z 27.3.1999, str. 1.
(9) Patrz: sprawa C-39/94, Syndicat Francais de l'Express International (SFEI) i inni przeciwko La Poste i inni [1996] ECR I-3547.
