Ładowanie i holowanie pojazdów samochodowych oraz stosowanie przyczep do samochodów.

ZARZĄDZENIE

MINISTRA TRANSPORTU DROGOWEGO I LOTNICZEGO

z dnia 24 lutego 1957 r.

w sprawie lądowania i holowania pojazdów samochodowych oraz stosowania przyczep do samochodów.

Na podstawie § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 sierpnia 1955 r. w sprawie używania niektórych pojazdów mechanicznych (Dz. U. Nr 36, poz. 225) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Każdy ładunek powinien być umieszczony na powierzchni ładunkowej pojazdu samochodowego, przyczepy lub naczepy w taki sposób, aby nie powodować:

1) przekroczenia największych nacisków na poszczególne osie, dopuszczonych obowiązującymi przepisami,

2) utraty lub uszkodzenia ładunku albo pojazdu.

2. W celu spełnienia tych warunków:

1) ładunki nasypywane powinny być rozmieszczane równomiernie na całej powierzchni ładunkowej; na środku powierzchni ładunkowej warstwa ładunku może być grubsza,

2) ładunki w sztukach o dużym ciężarze jednostki objętości, nie zajmujące całej powierzchni ładunkowej, należy umieszczać pośrodku tej powierzchni w taki sposób, aby obustronne obciążenia były jednakowe,

3) ładunki o dużej długości nie powinny wystawać poza tylną krawędź powierzchni ładunkowej więcej niż o ¹/₃ długości tej powierzchni,

4) 1 ładunki bardzo długie (dłużyce) powinny być przewożone:

a) ciągnikiem siodłowym z ławą skrętną i zespoloną z nim konstrukcyjnie przyczepą kłonicową, przystosowanymi trwale do tego przewozu, lub ciągnikiem balastowym albo typu rolniczego z samodzielną przyczepą kłonicową z ławą skrętną na przednim wózku, których ładowność fabrycznie ustalona powinna być wpisana do dowodu rejestracyjnego,

b) ciągnikiem siodłowym ze zmontowaną na nim ławą skrętną i z przyczepą kłonicową zamiast naczepy, przy czym jako ładowność takiego zespołu należy przyjmować ładowność naczepy ciągnika,

c) samochodem z ławą skrętną zmontowaną na platformie samochodu z doczepioną przyczepą kłonicową; w karcie drogowej takiego samochodu należy wykazywać jego ładowność zwiększoną o 50%, a w przypadku używania przyczepy kłonicowej doraźnie należy wystawiać na samochód z tą przyczepą odrębne karty drogowe dla jazd wykonanych z użyciem tej przyczepy i zestawiać zapisy z tych kart w osobnej miesięcznej karcie eksploatacyjnej

5) ładunki kurzące należy przykrywać w sposób zapobiegający kurzeniu,

6) butle z gazem sprężonym należy układać leżąco, oddzielając ich poszczególne warstwy przekładkami zapobiegającymi stykaniu się butli,

7) zwierzęta żywe, przewożone luzem, jak również w kojcach, skrzyniach lub klatkach, należy ładować i wyładowywać nie tylko w taki sposób, aby nie umniejszać ich wartości, lecz również aby nie narażać zwierząt na zbyteczne cierpienia. Zwierzęta duże, a zwłaszcza konie i buhaje, należy w zasadzie ustawiać łbem w kierunku jazdy i oddzielać przegrodami, ładować i wyładowywać z rampy, a w jej braku używać pochylni o łagodnym spadku, zaopatrzonej w poręcze boczne i posiadającej powierzchnię szczelną, gładką, lecz nie śliską. W czasie mrozów należy powierzchnię ładunkową pojazdu pokryć ściółką, a w razie deszczu lub śniegu przykryć pojazd opończą (plandeką). Klatki, kojce i skrzynie z drobiem albo z drobnymi zwierzętami powinny być ładowane w taki sposób, aby zapewnić zwierzętom dostęp powietrza.

Nie wolno:

a) przewozić zwierząt skrępowanych,

b) przewozić bez przegradzania zwierząt różnych rodzajów,

c) przy wyładunku zmuszać zwierzęca do zeskakiwania lub zrzucać klatki, kojce lub skrzynie wraz ze zwierzętami.

§ 2. Ładunki w sztukach, zwłaszcza układane powyżej wysokości burt, lub ładunki o kształcie umożliwiającym poruszanie się ich po powierzchni ładunkowej powinny być umocowane w sposób całkowicie zabezpieczający przed ich wypadnięciem lub poruszaniem się podczas przewożenia. Sztuki lżejsze powinny być układane na sztukach cięższych.

§ 3. Przy rozwózce ładunków w sztukach należy układać ładunki w sposób uwzględniający kolejność przewidywanego wyładunku.

§ 4. Nie wolno przewozić ładunków o takiej wysokości i szerokości, które powodowałyby przekroczenie obrysu pojazdów dopuszczonego obowiązującymi przepisami (to jest wysokości 4 m nad powierzchnią drogi i szerokości 2,5 m).

§ 5. W razie konieczności holowania pojazdu posiadającego układ kierowniczy należy w zasadzie stosować sztywne połączenie posługując się drągiem holowniczym o długości 1,5 do 3 m. W celu zwiększenia widoczności drąga łączącego pojazd ciągnący z ciągnionym należy drąg pomalować w pasy czarno-białe. W razie zastosowania do ciągnięcia liny lub łańcucha należy zawiesić na nich wyraźny znak.

§ 6. Przed rozpoczęciem holowania kierowca pojazdu holowanego powinien sprawdzić, czy pomiędzy pojazdami nic się nie znajduje, i ostrzec osoby stojące w pobliżu przed niebezpieczeństwem przejechania.

§ 7. Przyczepę do samochodu ciężarowego należy stosować w celu obniżenia kosztu transportu przez pełne wykorzystanie siły pociągowej samochodu, jednak pod warunkiem:

1) nie przeciążania samochodu,

2) zachowania zasad bezpieczeństwa ruchu.

W zasadzie przyczepy należy używać na drogach o twardej nawierzchni i w terenie stosunkowo płaskim, a nie używać jej na drogach gruntowych lub w terenie oraz na drogach górskich o wzniesieniach powyżej 6%. Nie wolno używać przyczep podczas gołoledzi.

§ 8. Do samochodu ciężarowego w zasadzie nie należy przyczepiać więcej niż jednej przyczepy.

§ 9. W braku zalecenia fabryki produkującej samochód, określającego ładowność przyczepy, ciężar ładunku na przyczepie nie powinien być większy niż ciężar ładunku na samochodzie ciągnącym.

§ 10. Za wykonanie przepisów niniejszego zarządzenia odpowiedzialne są osoby dysponujące pojazdami oraz kierowcy. Kierowca ma prawo odmówić prowadzenia pojazdu niewłaściwie naładowanego, niewłaściwie przygotowanego do holowania lub w razie niewłaściwego zastosowania przyczepy.

§ 11. Zarządzenie nie dotyczy jednostek wojskowych oraz jednostek podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych.

§ 12. Tracą moc:

1) zarządzenia Ministra Transportu Drogowego i Lotniczego:

a) z dnia 28 sierpnia 1951 r. w sprawie zatwierdzenia instrukcji o holowaniu pojazdów samochodowych (Monitor Polski Nr A-81, poz. 1128),

b) z dnia 8 listopada 1951 r. w sprawie zatwierdzenia przepisów o rozmieszczeniu ładunku na pojazdach samochodowych (Monitor Polski Nr A-97, poz. 1384) oraz

2) zarządzenie Ministra Komunikacji z dnia 1 września 1948 r. w sprawie zatwierdzenia przepisów o stosowaniu przyczep samochodowych (Dz. T. i Z. K. Nr 29, poz. 208).

§ 13. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

1 § 1 ust. 2 pkt 4 zmieniony przez § 1 zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 10 lutego 1962 r. (M.P.62.14.60) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 17 lutego 1962 r.

• Identyfikator: M.P.1957.23.164
• Rodzaj: Zarządzenie
• Tytuł: Ładowanie i holowanie pojazdów samochodowych oraz stosowanie przyczep do samochodów.
• Data aktu: 24/02/1957
• Data ogłoszenia: 27/03/1957
• Data wejścia w życie: 27/03/1957