Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Monomeles Protodikeio Kerkyras (Grecja) w dniu 2 sierpnia 2007 r. - Vassilaki Spyridon i in. przeciwko Dimos Kekyras(Sprawa C-364/07)
(2007/C 247/16)
(Dz.U.UE C z dnia 20 października 2007 r.)
Język postępowania: grecki
Sąd krajowy
Monomeles Protodikeio Kerkyras (Sąd na Korfu, Grecja)
Strony w postępowaniu przed sądem krajowym
Strona skarżąca: Vassilaki Spyridion i in.
Strona pozwana: Dimos Kekyras (gmina Korfu)
Pytania prejudycjalne
1) Czy sąd krajowy ma obowiązek interpretowania prawa krajowego na ile to możliwe zgodnie z dyrektywą, która została przetransponowana do wewnętrznego porządku prawnego po upływie terminu a) od dnia wejścia dyrektywy w życie czy b) od dnia, w którym bezskutecznie upłynął termin na dokonanie jej transpozycji do krajowego porządku prawnego, czy też c) od dnia wejścia w życie transponującego dyrektywę krajowego aktu prawnego.
2) Czy klauzulę 5 ust. 1 porozumienia ramowego ETUC, UNICE i CEEP w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego integralną część dyrektywy Rady 1999/70/EWG (Dz.U. L 175, str. 43), należy interpretować w ten sposób, że oprócz względów związanych z charakterem, rodzajem, cechami charakterystycznymi itp. świadczenia pracy, może stanowić obiektywny powód ciągłego odnawiania lub zawierania kolejnych umów o pracę na czas określony zwykła okoliczność, że obowiązek zawierania umów na czas określony został ustanowiony w przepisie ustawowym lub wykonawczym.
3) Czy klauzulę 5 ust. 1 porozumienia ramowego ETUC, UNICE i CEEP w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego integralną część dyrektywy Rady 1999/70/EWG (Dz.U. L 175, str. 43), można interpretować w ten sposób, że [nie podlegają stosowaniu] przepisy krajowe, na mocy których umowy lub stosunki o pracę na czas określony są uznawane za kolejne, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła trzech miesięcy, gdzie domniemanie wprowadzone przez te same przepisy na rzecz pracownika, zgodnie z którym umowy lub stosunki na czas określone są uznawane za umowy lub stosunki na czas nieokreślony, wymaga bezwzględnie spełnienia powyższej przesłanki.
4) Czy jest zgodny z zasadą skuteczności (effet utile) prawa wspólnotowego i celem klauzuli 5 ust. 1 i 2 w związku z klauzulą 1 porozumienia ramowego ETUC, UNICE i CEEP w sprawie pracy na czas określony, stanowiącego integralną część dyrektywy Rady 1999/70/EWG (Dz.U. L 175, str. 43), przewidziany w art. 21 ustawy 2190/1994 zakaz przekształcania kolejnych umów o pracę na czas określony w umowy na czas nieokreślony, jeśli umowy te są zawierane nie celem zaspokojenia potrzeb wyjątkowych lub sezonowych pracodawcy, lecz celem zaspokojenia jego potrzeb zwykłych i stałych.
5) Czy jest zgodna z zasadą skuteczności (effet utile) prawa wspólnotowego i celem klauzuli 5 ust. 1 i 2 w związku z klauzulą 1 porozumienia ramowego ETUC, UNICE i CEEP w sprawie pracy na czas określony stanowiącego integralną część dyrektywy Rady 1999/70/EWG (Dz.U. L 175, str. 43) okoliczność, że na podstawie przepisu krajowego transponującego wyżej wymienioną dyrektywę wydawanie ostatecznych orzeczeń w przedmiocie możliwości bądź niemożliwości przekształcenia umów na czas określony w umowy na czas nieokreślony należy do właściwości niezależnego organu administracyjnego zwanego Anotato Symvoulio Epilogis Prosopikou (naczelna rada selekcji personelu; "ASEP").
