W pracy nauczyciela spotkania z rodzicami, wizytacje i wystąpienia nie są rzadkością. Uczniowie też bacznie nas obserwują. Wszyscy wiemy o bardzo dużym znaczeniu sygnałów niewerbalnych: mimiki, gestykulacji, postawy ciała. Mowa ciała ma odruchowy i spontaniczny charakter, trudno ją kontrolować, jednak jest to możliwe do pewnego stopnia, jeśli jesteśmy jej świadomi.
Możemy się nauczyć kontrolowania pewnych sygnałów mowy ciała lub ich stosowania w określonych sytuacjach („gest Balcerowicza”). Trzeba jednak uważać, aby nie były one zupełnie sprzeczne z naszymi odczuciami i poglądami – w najjaskrawszej formie przesady w stosowaniu sztucznej mowy ciała słuchacze mogą się poczuć po prostu zmanipulowani. Może to przynieść więcej szkody niż pożytku.
Możemy wyróżnić co najmniej 9 składników języka komunikacji niewerbalnej:
– mimika,
– kontakt wzrokowy,
– ton głosu,
– dotyk fizyczny,
– wygląd (strój, uczesanie),
– ciało, postawa,
– bliskość,
– gesty fizyczne, ruchy dłoni i stóp,
– sposób trzymania głowy.

Kontakt wzrokowy
Bardzo ważny kanał informacji. Pokazujemy nim, gdzie skierowana jest nasza uwaga.
Patrzymy na partnera częściej, kiedy słuchamy, niż kiedy mówimy. Osoby o wysokim statusie społecznym tyle samo patrzą, kiedy mówią i kiedy słuchają. Częściej patrzymy na te osoby, które lubimy.

Charakterystykę pozostałych składników języka komunikacji niewerbalnej zna;eźć można w naszej publikacji „Prezentacje, wystąpienia publiczne i prowadzenie spotkań [EBOOK PDF]”, która udziela odpowiedzi na wiele pytań związanych ze spotkaniami, prezentacjami i wystąpieniami publicznymi, a kosztuje tylko 9,90 zł! Więcej informacji >>>