Jednakże zarządy niektórych spółdzielni produkcyjnych nie doceniają jeszcze roli Banku w świadczeniu usług i pomocy w organizowaniu finansowej gospodarki spółdzielni. W wyniku tego część spółdzielni produkcyjnych odczuwa trudności finansowe i nie uzyskuje należytych dochodów.Również niektóre oddziały Banku Rolnego przejawiały niedostateczne zainteresowanie gospodarką spółdzielczą i nie zawsze spełniały rolę opiekuna i doradcy wobec zarządów spółdzielni, często w praktyce nie licząc się z odrębnymi warunkami pracy, istotnymi codziennymi potrzebami, a przede wszystkim z przepisami statutu spółdzielni produkcyjnych. Niektóre oddziały Banku Rolnego dysponowały środkami pieniężnymi spółdzielni bez zgody spółdzielców, ograniczały wysokość zaliczek wypłacanych członkom z własnych dochodów spółdzielni, nie pomagały spółdzielcom w nagromadzeniu zespołowych funduszów niepodzielnych. Nie wszystkie oddziały Banku Rolnego okazywały należytą pomoc spółdzielniom w ulepszaniu ich gospodarki finansowej i rachunkowości.
Poważną przeszkodą w usunięciu tych braków była również niedostateczna opieka prezydiów rad narodowych nad gospodarką spółdzielczą, a w szczególności niedostateczna troska o należyty dobór i szkolenie kadr w zakresie ich fachowego, organizacyjnego i ideologicznego przygotowania do pracy na odcinku spółdzielczości produkcyjnej.
Również poszczególne instytucje i przedsiębiorstwa, obowiązane współpracować ze spółdzielniami produkcyjnymi, wykazują wiele niedociągnięć i uchybień, udzielając kredytów towarowych, opóźniając rozliczenia ze spółdzielniami produkcyjnymi, przedstawiając niedokładne rachunki lub zwlekając z zapłatą.
W wyniku tego na odcinku finansowej gospodarki spółdzielni produkcyjnych powstał szereg poważnych braków, opóźniających gospodarcze i organizacyjne umocnienie spółdzielni.
W związku z powyższym Prezydium Rządu postanawia: