Język postępowania: niemiecki(2022/C 73/28)
(Dz.U.UE C z dnia 14 lutego 2022 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: AZ (przedstawiciele: T. Hartmann, D. Fouquet, M. Kachel, Rechtsanwälte)
Pozostali uczestnicy postępowania: Komisja Europejska, Republika Federalna Niemiec
Żądania wnoszącej odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie swego odwołania wnosząca je podnosi cztery zarzuty.
Zarzuty pierwszy i drugi: naruszenie prawa do bycia wysłuchanym i obowiązku uzasadnienia
W ramach dwóch pierwszych zarzutów wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd dopuścił się naruszenia przepisów unijnego prawa proceduralnego, a mianowicie przysługującego skarżącej przed nim prawa do bycia wysłuchanym oraz ciążącego na Sądzie obowiązku uzasadnienia swego rozstrzygnięcia. Ze względu na te naruszenia Sąd wyciągnął błędny wniosek o istnieniu pomocy państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
Część pierwsza każdego z tych dwóch zarzutów dotyczy braku wzięcia przez Sąd pod uwagę w przeprowadzonej przezeń analizie pomocy państwa podniesionej przez skarżącą przed nim argumentacji dotyczącej określenia kwoty dopłaty, o której mowa w § 19 ust. 2 Stromnetzentgeltverordnung (rozporządzenia federalnego w sprawie opłat za użytkowanie sieci, zwanego dalej "rozporządzeniem StromNEV") (pkt 8, 117 i 127 zaskarżonego wyroku).
Część druga każdego z tych dwóch zarzutów dotyczy braku wzięcia przez Sąd pod uwagę podniesionej przez skarżącą przed nim argumentacji w zakresie dotyczącym określenia kwoty dopłaty, o której mowa w § 19 ust. 2 rozporządzenia StromNEV (pkt 12, 68, 100 i 101 zaskarżonego wyroku).
Część trzecia każdego z tych dwóch zarzutów dotyczy braku wzięcia przez Sąd pod uwagę podniesionej przez skarżącą przed nim argumentacji w zakresie dotyczącym braku zwrotu wszystkich utraconych przychodów i kosztów poniesionych w efekcie przyznania zwolnień z opłaty za użytkowanie sieci (pkt 95 i 96 zaskarżonego wyroku).
Część czwarta każdego z tych dwóch zarzutów dotyczy braku wzięcia przez Sąd pod uwagę w przeprowadzonej przezeń analizie państwowego charakteru zasobów podniesionej przez skarżącą przed nim argumentacji w zakresie dotyczącym nieważności decyzji wydanej w 2011 r. przez Bundesnetzagentur (pkt 76 zaskarżonego wyroku).
Zarzut trzeci: naruszenie art. 107 ust. 1 TFUE
W ramach trzeciego zarzutu odwołania wnosząca je podnosi ponadto, że Sąd dopuścił się naruszenia unijnego prawa materialnego, uznając, że przewidziana w § 19 ust. 2 rozporządzenia StromNEV dopłata stanowi pomoc państwa w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE.
W pierwszej kolejności, wnosząca odwołanie podnosi w tym względzie, że w ramach przeprowadzanej analizy Sąd zastosował błędne pod względem prawnym kryteria pomocy państwa w zakresie dotyczącym obowiązkowego obciążenia w rozumieniu prawa pomocy państwa i kontroli państwowej (pkt 77, 83, 86 i 101 zaskarżonego wyroku).
W drugiej kolejności, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd, opierając się na stronniczej prezentacji prawa krajowego, dopuścił się naruszenia prawa uznając przewidzianą w § 19 ust. 2 rozporządzenia StromNEV dopłatę za obowiązkowe obciążenie w rozumieniu prawa pomocy państwa, i to pomimo zarówno braku istnienia po stronie operatorów sieci obowiązku pobrania, braku istnienia ciążącego na użytkownikach i odbiorcach końcowych energii elektrycznej obowiązku zapłaty, jak i pomimo tego, że wszystkie te utraty przychodów i wszystkie te koszty nie zostały zwrócone operatorom (pkt 68 i 75-115 zaskarżonego wyroku).
W trzeciej kolejności, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd, opierając się na stronniczej prezentacji prawa krajowego, dopuścił się naruszenia prawa wyciągając wniosek o istnieniu kontroli państwowej nad przewidzianą w § 19 ust. 2 rozporządzenia StromNEV dopłatą, ponieważ wyszedł on z założenia o istnieniu obowiązku pobrania i całkowitego pokrycia kosztów oraz uznał, iż Bundesnetzagentur ustaliła kwotę tej dopłaty (pkt 100-112 zaskarżonego wyroku).
W czwartej kolejności, wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd, opierając się na stronniczej prezentacji prawa krajowego, określił niekompletne i błędne ramy odniesienia (pkt 8 i 128-131 zaskarżonego wyroku).
Zarzut czwarty: naruszenie zasady niedyskryminacji
Wreszcie, czwarty z zarzutów odwołania został oparty na naruszeniu zasady niedyskryminacji polegającym na tym, że Sąd nie wziął pod uwagę bezprawnej różnicy w traktowaniu zaistniałej pomiędzy nakazanym w spornej decyzji Komisji odzyskaniu spornej pomocy a ustanowionym w § 32 ust. 7 rozporządzenia StromNEV z 2013 r. przepisem przejściowym i, co za tym idzie, uznał, że nie doszło do naruszenia usankcjonowanej w prawie unijnym ogólnej zasady niedyskryminacji (pkt 141 zaskarżonego wyroku).
