Skarga wniesiona w dniu 8 września 2010 r. - Hansa Metallwerke i in. przeciwko Komisji(Sprawa T-375/10)
(2010/C 301/63)
Język postępowania: niemiecki
(Dz.U.UE C z dnia 6 listopada 2010 r.)
Strony
Strona skarżąca: Hansa Metallwerke AG (Stuttgart, Niemcy), Hansa Nederland BV (Nijkerk, Niderlandy), Hansa Italiana Srl (Castelnuovo del Garda, Włochy), Hansa Belgium Sprl (Asse, Belgia), Hansa Austria GmbH (Salzburg, Austria) (przedstawiciele: H. J. Hellmann, Rechtsanwalt)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji strony pozwanej z dnia 23 czerwca 2010 r., doręczonej skarżącym w dniu 30 czerwca 2010 r., wydanej w postępowaniu na podstawie art. 101 TFUE i art. 53 porozumienia EOG (Sprawa COMP/39092 - instalacje sanitarne) w zakresie dotyczącym skarżących;
– pomocniczo, obniżenie grzywny nałożonej na skarżącą;
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżące kwestionują decyzję Komisji C(2010) 4185 ost. z dnia 23 czerwca 2010 r. w sprawie COMP/39092 - instalacje sanitarne. Na mocy zaskarżonej decyzji nałożono na skarżące dalsze grzywny ze względu na naruszenie art. 101 TFUE oraz art. 53 porozumienia EOG. Zdaniem Komisji skarżące uczestniczyły w trwałym kartelu lub w uzgodnionych praktykach w sektorze instalacji sanitarnych w Belgii, Niemczech, Francji, we Włoszech, w Niderlandach i Austrii.
Na poparcie swej skargi skarżące podnoszą po pierwsze, że nałożone na nie grzywny w sposób niedopuszczalny przekraczają kwotę maksymalną określoną w art. 23 ust. 2 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 1/2003(1), ponieważ strona pozwana przyjęła jako podstawę swej decyzji błędnie określony całkowity światowy obrót Hansa Metallwerke AG.
Po drugie podniesiono naruszenie zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań. Skarżące są zdania, że strona pozwana w ramach postępowania administracyjnego dopuściła się poważnych błędów formalnych i w ten sposób potraktowała je w sposób mniej korzystny od innych uczestników postępowania. Nie doszło do zapowiedzianego przez stronę pozwaną w toku postępowania uwzględnienia tej okoliczności.
Po trzecie skarżące podnoszą, że strona pozwana naruszyła art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 poprzez błędne obliczenie grzywny w zakresie dotyczącym komunikatu w sprawie współpracy(2). Podnoszą one, że pomimo tego, że współpracowały, nie obniżono im nałożonej grzywny.
Po czwarte skarżące podnoszą, że stosowanie wytycznych w sprawie grzywien(3) do stanów faktycznych, które wystąpiły na długo przed opublikowaniem tych wytycznych naruszają zasadę niedziałania prawa wstecz.
Ponadto podniesiono, że praktyka strony pozwanej w zakresie grzywien nie jest oparta na podstawie prawnej wynikającej z art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003. Skarżące argumentują w tym względzie, że zaskarżona decyzja narusza zasady równego traktowania i proporcjonalności. Ponadto art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 w zastosowaniu przez stronę pozwaną w ramach praktyki odnoszącej się do grzywien wedle wskazanych wytycznych narusza zasadę legalności ustanowioną w art. 7 EKPC i w art. 49 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej.
Ostatecznie skarżące kwestionują błędne zastosowanie art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 i wytycznych w sprawie grzywien w związku z licznymi błędami w stosowaniu przepisów i w wykonywaniu uznania na niekorzyść skarżących. Podnoszą one w szczególności, że przeprowadzony przez stronę pozwaną dowód i dokonana przez nią ocena są błędne w odniesieniu do indywidualnych okoliczności faktycznych dotyczących skarżących.
______
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. 81 i 82 Traktatu (Dz.U. L 1, s. 1).
(2) Obwieszczenie Komisji w sprawie zwolnienia z grzywien oraz zmniejszania grzywien w przypadkach karteli (Dz.U. 2002, C 45, s. 3).
(3) Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien nakładanych na mocy art. 23 ust. 2 lit. a) rozporządzenia 1/2003 (Dz.U. 2006, C 210, s. 2).
