Skype pozwala także współpracować z każdym, nie zważając na barierę czasu i przestrzeni. Takie wspólne działanie dotyczyć może zarówno projektów prowadzonych przez uczniów tej samej klasy, jak i szkoły, miasta, województwa. Prowadząc lekcję dotyczącą np. Układu Słonecznego, nauczyciel może zaprosić do rozmowy z uczniami fizyka z wybranego polskiego uniwersytetu (pracownicy naukowi zwykle przychylnie odnoszą się do pomysłów pozwalających im promować ich dziedzinę badań naukowych).

 

Piontkowski: Bardzo prawdopodobne, że do Świąt Wielkanocnych uczniowie nie wrócą do szkół>>

 

 

Wirtualne wycieczki…

Ponieważ Skype można zainstalować na urządzeniach mobilnych, pozwala on za pomocą internetu, bez dodatkowych kosztów, rozmawiać z osobami z najodleglejszych zakątków naszego globu, jak też znajdującymi się całkiem blisko, np. w miejscowym muzeum etnograficznym. A dzięki wirtualnej wycieczce uczniowie poznają instytucje, inne szkoły, ciekawe miejsca. Internet umożliwia wirtualne dotarcie m.in. do Polaków mieszkających na dalekiej Północy bądź pracowników Polskiej Stacji Arktycznej, którzy w wolnej chwili może zgodzą się pokazać, jak wygląda zwykły dzień w tym niezwykłym miejscu.

 

 

 

Oryginalnym sposobem na znalezienie ciekawego miejsca do odwiedzenia jest gra Mystery Skype (https://education.microsoft.com/skype-in-the-classroom/mystery-skype). Po rejestracji uzyskuje się dostęp do innych graczy na całym świecie. Wybierając odpowiednią klasę (można szukać zarówno lokalizacji, jak i grupy wiekowej) oraz czas połączenia (każdy gracz wskazuje swoją dostępność), można rozmawiać. Pierwsza, najbardziej ekscytująca, część gry to poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, gdzie znajdują się nasi rozmówcy. Zagadkę można rozwiązać, zadając pytania (najczęściej po angielsku, choć zarejestrowani są również nauczyciele z Polski) oraz szybko wyszukując uzyskane dane na mapie. Mystery Skype to metoda na wzbogacenie niejednej lekcji geografii, lepsze poznanie mapy świata i Polski. Zabawa rozwija umiejętność współpracy w grupie oraz wykonywanie zadań na czas.

 

Przygotowaniem do gry będzie podanie uczniom celu zadania oraz zasad pracy, wyznaczenie ról (kto szuka na mapie, kto zadaje pytania, kto notuje odpowiedzi itp.) oraz przygotowanie kilku-, kilkunastu pytań zamkniętych (odpowiedzi: tak/nie), pozwalających szybko uzyskać informacje ważne dla rozwiązania zagadki. Kolejny krok to możliwość bliższego poznania rozmówców – gdzie się uczą, jak spędzają czas. Dowiadywanie się o obyczajach ludzi z innych krajów jest szansą na wspieranie wrażliwości oraz zrozumienia i akceptacji dla innych kultur, stylów życia.


…i spotkania

Trudno wymienić wszystkie możliwości, jakie daje Skype. Może pomóc w poszukiwaniu nowych, nieoczywistych rozwiązań poprzez dzielenie się pomysłami oraz efektami pracy z innymi nauczycielami/uczniami. Pozwala wspólnie grać w gry (np. szachy międzyszkolne lub statki), pisać wiersze i piosenki. Przedstawienie z okazji Dnia Babci i Dnia Dziadka dotrze także do tych babć i dziadków, którzy nie mogą być w szkole z wnukami. Z pomocą Skype’a uczniowie zorganizują debatę bądź dyskusję ze szkołą z innego miasta, by dowiedzieć się, jak tam rozumiane jest dane zagadnienie.

 

Stworzą międzyszkolny, a nawet międzymiastowy klub miłośników książek – aktywna biblioteka (a jest ich w Polsce coraz więcej) chętnie weźmie udział w wirtualnych spotkaniach, podczas których bibliotekarz może służyć radą ekspercką. A uczniowie klas starszych w ramach działań wolontariackich pomogą młodszym lub długo nieobecnym kolegom i koleżankom w nauce, budując przy tym więź koleżeńską, która pozytywnie wpłynie na stosunek do szkoły i uczenia się.

 

Podsumowując, Skype to prosty, darmowy program, który może wzbogacić zajęcia zarówno w szkole podstawowej, jak i średniej. Pozwala przełamać barierę czasu i miejsca, daje szansę na kontakt z ciekawymi ludźmi, innymi kulturami oraz systemami edukacyjnymi. Nauczycieli, którzy chcą z niego skorzystać, wspierać będzie międzynarodowa społeczność użytkowników, dzięki czemu inspiracji do dalszej pracy nie zabraknie.

 

Tekst pochodzi z czasopisma "Dyrektor Szkoły" nr 4/2018