Rozporządzenie delegowane 2021/1349 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dokonywania przez właściwe organy oceny zgodności dotyczącej obowiązkowego administrowania kluczowym wskaźnikiem referencyjnym

ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2021/1349

z dnia 6 maja 2021 r.

uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dokonywania przez właściwe organy oceny zgodności dotyczącej obowiązkowego administrowania kluczowym wskaźnikiem referencyjnym

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych i zmieniające dyrektywy 2008/48/WE i 2014/17/UE oraz rozporządzenie (UE) nr 596/2014 ¹ , w szczególności jego art. 21 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Ocena dokonywana przez właściwy organ, o której mowa w art. 21 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) 2016/1011, dotyczy tego, w jaki sposób kluczowy wskaźnik referencyjny ma zostać powierzony nowemu administratorowi, lub tego, w jaki sposób zaprzestaje się opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego. Należy zatem określić dwa zestawy kryteriów, które właściwe organy powinny rozważyć w zależności od scenariusza, według którego dokonują oceny.

(2) W przypadku gdy kluczowy wskaźnik referencyjny ma zostać powierzony nowemu administratorowi, nowy administrator powinien mieć możliwość zapewnienia ciągłości opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego w taki sposób, aby podmioty nadzorowane mogły go nadal stosować nieprzerwanie i zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2016/1011. Konieczne jest zatem określenie kryteriów, które właściwy organ powinien uwzględnić przy ocenie, czy nowy administrator może zapewnić taką ciągłość.

(3) Nadzór nad kluczowym wskaźnikiem referencyjnym powinien być zapewniony podczas całego procesu powierzania wskaźnika nowemu administratorowi. Większe ryzyko przerwania ciągłości nadzoru nad takim wskaźnikiem istnieje w przypadku, gdy nowy administrator ma siedzibę w innym państwie członkowskim niż właściwy organ dokonujący oceny tego, w jaki sposób kluczowy wskaźnik referencyjny ma zostać powierzony temu nowemu administratorowi. Zainteresowane właściwe organy powinny współpracować w celu zapewnienia, aby właściwy organ dokonujący oceny otrzymał wszystkie informacje niezbędne do ustalenia, czy w trakcie takiego procesu powierzenia zapewniony zostanie dalszy nadzór nad wskaźnikiem, w tym analizę dotyczącą lokalizacji nowego administratora i statusu jego zezwolenia.

(4) Oceniając to, w jaki sposób kluczowy wskaźnik referencyjny ma zostać powierzony nowemu administratorowi, właściwy organ powinien przeanalizować z operacyjnego punktu widzenia, w jaki sposób opracowywanie kluczowego wskaźnika referencyjnego zostanie przekazane przez dotychczasowego administratora nowemu administratorowi. Zainteresowany właściwy organ powinien w szczególności mieć na uwadze nieprzerwane publikowanie wskaźnika referencyjnego, dostępność danych wejściowych, metodę obliczania wskaźnika referencyjnego oraz wszelkie niezbędne kontakty z podmiotami przekazującymi dane, użytkownikami i innymi zainteresowanymi stronami.

(5) Właściwy organ, który ocenia to, w jaki sposób zaprzestaje się opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego, powinien mieć pewność, że można zaprzestać opracowywania wskaźnika referencyjnego w sposób uporządkowany, uwzględniając między innymi procedurę zaprzestania opracowywania wskaźnika referencyjnego ustanowioną przez jego administratora zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011. Konieczne jest zatem określenie kryteriów, które właściwy organ powinien uwzględnić przy ocenie, czy tak istotnie jest.

(6) Właściwy organ, który ocenia to, w jaki sposób zaprzestaje się opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego, powinien również brać pod uwagę pisemne plany na wypadek zaprzestania opracowywania wskaźnika referencyjnego, o których mowa w art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1011. Te pisemne plany różnych użytkowników kluczowego wskaźnika referencyjnego nie zawsze są do siebie dostosowane i mogą się okazać niespójne w przypadku ich zastosowania w tym samym czasie. Ważne jest zatem, aby właściwe organy wzięły pod uwagę, w jakim stopniu te pisemne plany różnych użytkowników wskaźnika referencyjnego są ze sobą zgodne, w tym w odniesieniu do zdarzeń inicjujących zaprzestanie opracowywania wskaźnika przewidzianych w tych pisemnych planach, oraz w jaki sposób plany te można wykorzystać do zapewnienia uporządkowanego zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego.

(7) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(8) ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy ewentualnych kosztów i korzyści, które mogą się z nim wiązać, oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych powołanej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 ² .

(9) W celu zapewnienia spójności z datą rozpoczęcia stosowania art. 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2175 ³ , na mocy którego do rozporządzenia (UE) 2016/1011 wprowadzono art. 21 ust. 5 tego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2022 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł  1

Kryteria oceny procesu powierzenia wskaźnika nowemu administratorowi

Oceniając to, w jaki sposób kluczowy wskaźnik referencyjny ma zostać powierzony nowemu administratorowi, właściwe organy biorą pod uwagę wszystkie następujące kryteria:

a) czy nowy administrator zaproponowany w ocenie przedłożonej przez obecnego administratora zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. b) ppkt (i) rozporządzenia (UE) 2016/1011:

(i) ma siedzibę lub miejsce zamieszkania w tym samym państwie członkowskim co dotychczasowy administrator czy w innym państwie członkowskim, w którym to przypadku właściwy organ, w razie potrzeby, współpracuje z właściwym organem państwa członkowskiego nowego administratora w celu oceny, czy nadzór nad kluczowym wskaźnikiem referencyjnym będzie zapewniony podczas całego procesu powierzania wskaźnika nowemu administratorowi;

(ii) jest podmiotem nadzorowanym, a jeżeli tak, to w odniesieniu do jakich rodzajów działalności jest nadzorowany oraz czy istnieją faktyczne lub potencjalne konflikty interesów z dotychczasową działalnością tego podmiotu;

(iii) jest użytkownikiem wskaźnika, a jeżeli tak, to czy potencjalne konflikty interesów są odpowiednio łagodzone;

(iv) uzyskał już zezwolenie na administrowanie innym wskaźnikiem referencyjnym zgodnie z art. 34 rozporządzenia (UE) 2016/1011;

(v) już opracowuje wskaźniki referencyjne, a jeżeli tak, to czy są to wskaźniki kluczowe, istotne, pozaistotne lub towarowe czy też są to wskaźniki stóp procentowych;

b) czy dotychczasowy administrator kluczowego wskaźnika referencyjnego poinformował podmioty przekazujące dane, użytkowników i inne zainteresowane strony, czy też przeprowadził konsultacje publiczne na temat ewentualnego powierzenia kluczowego wskaźnika nowemu administratorowi;

c) sposób, w jaki nowy administrator zamierza obliczać kluczowy wskaźnik referencyjny, oraz to, czy zamierza on zmienić którykolwiek z poniższych elementów związanych z kluczowym wskaźnikiem referencyjnym, a jeżeli tak - w jaki sposób administrator zapewni zgodność tych elementów z rozporządzeniem (UE) 2016/1011:

(i) metoda, w tym jakość danych wejściowych, oraz dokonywanie jej przeglądu;

(ii) procedury awaryjne na potrzeby obliczania wskaźnika referencyjnego;

(iii) procedury postępowania w przypadku błędów w danych wejściowych lub przy ponownym wyznaczaniu wskaźnika referencyjnego;

(iv) kodeks postępowania;

d) czy nowy administrator będzie miał dostęp do tych samych danych wejściowych co obecny administrator, w tym historycznych danych wejściowych będących w posiadaniu obecnego administratora;

e) czy infrastruktura informatyczna nowego administratora została odpowiednio przetestowana pod kątem opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego;

f) w przypadku gdy kluczowy wskaźnik referencyjny opiera się na danych wejściowych przekazywanych przez panel podmiotów przekazujących dane - w jaki sposób nowy administrator zamierza spełnić wymóg określony w art. 11 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (UE) 2016/1011 oraz czy obecne podmioty przekazujące dane będą nadal uczestniczyć w panelu po powierzeniu wskaźnika referencyjnego nowemu administratorowi;

g) sposób, w jaki nowy administrator zamierza publikować kluczowy wskaźnik referencyjny, w tym standardowe uzgodnienia dotyczące codziennej publikacji, częstotliwość publikacji, adres strony internetowej oraz to, czy kluczowy wskaźnik referencyjny będzie dostępny za opłatą lub bezpłatnie;

h) czy istnieje szczegółowy plan dotyczący terminu powierzenia wskaźnika, a jeżeli tak, to czy plan ten dotyczy wszystkich możliwych kwestii, w tym kwestii umownych wynikających z powierzenia kluczowego wskaźnika referencyjnego nowemu administratorowi;

i) ryzyko prawne związane z przekazaniem wskaźnika, w tym ryzyko niemożności wywiązania się z umowy;

j) rachunkowe i podatkowe implikacje opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego przez nowego administratora;

k) wpływ przekazania wskaźnika na infrastrukturę rynków finansowych, w tym izby rozliczeniowe.

Artykuł  2

Kryteria oceny zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego

1. Oceniając sposób, w jaki zaprzestaje się opracowywania wskaźnika referencyjnego, właściwe organy biorą pod uwagę wszystkie następujące kryteria:

a) skuteczność procedury ustanowionej zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011, a w szczególności:

(i) czy procedura ta precyzyjnie określa działania, które administrator ma podjąć w celu uporządkowanego zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego;

(ii) czy, biorąc pod uwagę okoliczności danego przypadku, działania te będą odpowiednie do zapewnienia uporządkowanego zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego, również z uwzględnieniem kryterium, o którym mowa w lit. b) niniejszego ustępu;

(iii) kiedy procedura ta została opracowana i kiedy ostatnio została zaktualizowana;

b) pisemne plany, o których mowa w art. 28 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2016/1011, a w szczególności:

(i) czy w tych pisemnych planach wyznaczono odpowiednie alternatywne wskaźniki referencyjne, które można stosować jako odniesienie w celu zastąpienia kluczowego wskaźnika, a jeżeli tak, to czy wyznaczono w nich ten sam czy różne alternatywne wskaźniki referencyjne;

(ii) w przypadku gdy w tych pisemnych planach wyznaczono ten sam alternatywny wskaźnik referencyjny - czy wskaźnik ten został przyjęty dla różnych klas aktywów;

(iii) o ile można to ocenić - czy zdarzenia inicjujące zaprzestanie opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego uwzględnione w pisemnych planach są takie same w ramach planów opracowywanych przez podmioty nadzorowane stosujące ten kluczowy wskaźnik referencyjny;

c) czy administratorzy alternatywnych wskaźników referencyjnych, o których mowa w lit. b) ppkt (i) niniejszego ustępu, posiadają zezwolenie;

d) o ile to możliwe - czy zaprzestanie opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego miałoby negatywny wpływ na integralność rynku, stabilność finansową, konsumentów, gospodarkę realną lub finansowanie gospodarstw domowych i przedsiębiorstw ⁴ ;

e) czy zaprzestanie opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego skutkowałoby wystąpieniem siły wyższej;

f) dynamikę rynku lub realiów gospodarczych, których pomiar jest celem kluczowego wskaźnika referencyjnego, oraz informację, czy istnieją dane wejściowe o wystarczającej jakości i ilości, aby dokładnie odzwierciedlić ten rynek lub realia gospodarcze;

g) czy administrator poinformował podmioty przekazujące dane na potrzeby kluczowego wskaźnika referencyjnego, użytkowników tego wskaźnika i inne zainteresowane strony, czy też przeprowadził konsultacje publiczne na temat ewentualnego zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego;

h) wszelkie ryzyko prawne związane z zaprzestaniem opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego;

i) rachunkowe i podatkowe implikacje zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego;

j) wpływ zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego na infrastrukturę rynkową, w tym izby rozliczeniowe.

Do celów lit. c), w przypadku gdy administratorzy alternatywnych wskaźników referencyjnych, o których mowa w lit. b) ppkt (i) niniejszego ustępu, nie uzyskali zezwolenia, właściwy organ ocenia warunki udzielenia im zezwolenia na podstawie art. 34 rozporządzenia (UE) 2016/1011 i ocenia, czy konieczny jest okres obowiązkowego administrowania kluczowym wskaźnikiem referencyjnym, aby umożliwić udzielenie zezwolenia administratorom tych alternatywnych wskaźników referencyjnych.

2. Oprócz kryteriów, o których mowa w ust. 1 lit. a), właściwy organ może ocenić, czy procedura ustanowiona przez administratora zgodnie z art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011 jest właściwa, biorąc pod uwagę następujące elementy dotyczące instrumentów finansowych, umów finansowych lub funduszy inwestycyjnych, które odnoszą się do kluczowego wskaźnika referencyjnego:

a) ich wielkość i wartość;

b) termin, czas trwania, termin zapadalności lub datę wygaśnięcia instrumentów finansowych, umów finansowych i wszelkich innych dokumentów zawartych na potrzeby pomiaru wyników funduszu inwestycyjnego z wykorzystaniem indeksu lub kombinacji indeksów w celu śledzenia stopy zwrotu takiego indeksu lub kombinacji indeksów, określenia alokacji aktywów z portfela lub obliczania opłat za wyniki;

c) czy kluczowy wskaźnik referencyjny będzie nadal opracowywany w celu stosowania go w okresie przejściowym lub okresie wycofywania wskaźnika;

d) czy procedura, o której mowa w art. 28 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1011, przewiduje takie zmiany kluczowego wskaźnika referencyjnego, jakie mogą być konieczne do zapewnienia, aby wskaźnik ten pozostawał wiarygodny i reprezentatywny dla danego rynku lub danych realiów gospodarczych, których pomiar jest celem tego wskaźnika, przez cały okres, o którym mowa w ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu;

e) prawdopodobieństwo, że - w przypadku zaprzestania opracowywania kluczowego wskaźnika referencyjnego - wszelkie takie instrumenty finansowe, umowy finansowe lub inne dokumenty, zawarte na potrzeby pomiaru wyników funduszu inwestycyjnego z wykorzystaniem indeksu lub kombinacji indeksów do celów śledzenia stopy zwrotu takiego indeksu lub kombinacji indeksów, określenia alokacji aktywów z portfela lub obliczania opłat za wyniki, stałyby się niemożliwe do realizacji lub ich warunki zostałyby naruszone.

Artykuł  3

Wejście w życie i rozpoczęcie stosowania

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2022 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 6 maja 2021 r.

	W imieniu Komisji
	Ursula VON DER LEYEN
	Przewodnicząca

1 Dz.U. L 171 z 29.6.2016, s. 1.

2 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), zmiany decyzji nr 716/2009/WE i uchylenia decyzji Komisji 2009/77/WE (Dz.U. L 331 z 15.12.2010, s. 84).

3 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2175 z dnia 18 grudnia 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego), rozporządzenie (UE) nr 1094/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych), rozporządzenie (UE) nr 1095/2010 w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Nadzoru (Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych), rozporządzenie (UE) nr 600/2014 w sprawie rynków instrumentów finansowych, rozporządzenie (UE) 2016/1011 w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych oraz rozporządzenie (UE) 2015/847 w sprawie informacji towarzyszących transferom środków pieniężnych (Dz.U. L 334 z 27.12.2019, s. 1).

4 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2018/64 z dnia 29 września 2017 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do określenia, w jaki sposób kryteria, o których mowa w art. 20 ust. 1 lit. c) ppkt (iii), mają być stosowane do oceny, czy określone wydarzenia mogłyby mieć znaczący i negatywny wpływ na integralność rynku, stabilność finansową, konsumentów, gospodarkę realną lub finansowanie gospodarstw domowych i przedsiębiorstw w jednym lub kilku państwach członkowskich (Dz.U. L 12 z 17.1.2018, s. 5).

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2021.291.4
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Rozporządzenie delegowane 2021/1349 uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1011 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dokonywania przez właściwe organy oceny zgodności dotyczącej obowiązkowego administrowania kluczowym wskaźnikiem referencyjnym
• Data aktu: 06/05/2021
• Data ogłoszenia: 13/08/2021
• Data wejścia w życie: 01/01/2022, 02/09/2021