Terenowa koordynacja przewozów.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA KOMUNIKACJI
z dnia 29 lipca 1959 r.
w sprawie terenowej koordynacji przewozów.

Na podstawie art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 1951 r. Nr 4, poz. 26 i z 1953 r. Nr 43, poz. 210) zarządza się, co następuje:
§  1.
Terenowa koordynacja przewozów ma na celu zapewnienie pełnej i racjonalnej współpracy pomiędzy kolejami normalnotorowymi i dojazdowymi, transportem drogowym oraz żeglugą śródlądową w zakresie przewozów osób i ładunków.
§  2.
1.
Tworzy się przy wydziałach komunikacji prezydiów wojewódzkich rad narodowych oraz prezydiów rad narodowych miast wyłączonych z województw komisje koordynacji przewozów, zwane w dalszym ciągu "komisjami".
2.
Komisje są organami opiniodawczymi oraz mogą zgłaszać wnioski w sprawach koordynacji przewozów.
3.
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
1)
prezydium wojewódzkiej rady narodowej (WRN) - należy przez to rozumieć również prezydium rady narodowej miasta wyłączonego z województwa;
2)
województwie - należy przez to rozumieć również obszar miasta wyłączonego z województwa;
3)
wydziale komunikacji - należy przez to rozumieć wydział komunikacji prezydium WRN, przy którym utworzona jest komisja.
§  3.
1.
Do zakresu działania komisji należy w szczególności:
1)
opracowywanie wniosków w sprawie podziału nadawanych w województwie ładunków pomiędzy poszczególne rodzaje transportu ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystania wodnych szlaków komunikacyjnych oraz w sprawie eliminacji nieracjonalnych przewozów;
2)
opiniowanie wniosków w sprawie uruchomienia lub likwidacji na stacjach kolejowych placówek Państwowej Komunikacji Samochodowej (PKS) dla dowozu drobnych przesyłek kolejowych do odbiorców i odwrotnie oraz wniosków odbiorców o zwolnienie ich od obowiązku korzystania z usług placówek PKS w tym zakresie;
3)
opracowywanie wniosków w zakresie wykorzystania środków transportu własnego użytkowników oraz ustalenia obszaru wykonywania przewozów tymi środkami;
4)
wysuwanie wniosków dotyczących likwidacji niedomagań obsługi transportowej województwa;
5)
opracowywanie wniosków koordynacyjnych w zakresie rozkładów jazdy;
6)
stawianie wniosków co do zmian opłat przewozowych, wynikających z potrzeb koordynacji przewozów;
7)
stawianie wniosków co do uruchomienia linii komunikacji samochodowej uzupełniających linie kolejowe oraz wskazywanie miejscowości, w których należałoby utworzyć bądź zlikwidować istniejące punkty obsługi przewozowej transportu drogowego, kolejowego lub wodnego;
8)
badanie możliwości zastępowania na pewnych odcinkach istniejącej obsługi transportowej innym, bardziej uzasadnionym gospodarczo rodzajem transportu oraz opracowywanie odpowiednich wniosków i rozpatrywanie wniosków zainteresowanych przewoźników w tym zakresie, a zwłaszcza wniosków w sprawach:
a)
odciążenia kolei normalnotorowych przez transport drogowy w zakresie przewozu osób i ładunków na krótkich odległościach;
b)
likwidacji bocznic kolejowych uciążliwych dla ruchu kolejowego lub nierentownych oraz ich zastępowania transportem drogowym;
c)
przejmowania przez żeglugę śródlądową przewozów wykonywanych koleją lub transportem samochodowym;
d)
wykorzystania w granicach gospodarczo uzasadnionych zdolności przewozowej kolei dojazdowych;
9)
opiniowanie i stawianie wniosków co do tras i obszarów komunikacji wykonywanej różnymi rodzajami transportu;
10)
przedstawianie wniosków dotyczących ulepszenia nawierzchni poszczególnych odcinków dróg publicznych i wzmocnienia mostów oraz budowy nowych dróg kołowych bądź innych szlaków komunikacyjnych w celu stworzenia możliwości używania ekonomiczniejszych środków transportowych;
11)
opiniowanie projektów budowy nowych bocznic kolejowych oraz stawianie wniosków w zakresie spraw spornych dotyczących obsługi bocznic.
2.
Przepisy ust. 1 nie mają zastosowania do wojskowych przewozów kolejowych oraz do wojskowych bocznic kolejowych.
§  4.
Komisja ma prawo żądać od poszczególnych instytucji i przedsiębiorstw uspołecznionych położonych na terenie województwa wszelkich danych i informacji potrzebnych do wykonania zadań określonych w §§ 1 i 3.
§  5.
1.
W skład komisji wchodzą:
1)
jako przewodniczący - kierownik wydziału komunikacji;
2)
jako członkowie:
a)
przedstawiciel wojewódzkiej komisji planowania gospodarczego,
b)
przedstawiciel właściwej dyrekcji okręgowej kolei państwowych (DOKP),
c)
przedstawiciel terenowo właściwego przedsiębiorstwa PKS,
d)
przedstawiciel przedsiębiorstwa branżowego transportu handlu wewnętrznego.
2.
Przewodniczący prezydium wojewódzkiej rady narodowej może powołać w charakterze stałych członków komisji przedstawicieli innych przedsiębiorstw transportowych, nie wymienionych w ust. 1, z tym że łączna liczba członków stałych komisji nie może przekroczyć 7 osób.
3.
Przewodniczącego komisji w razie jego nieobecności zastępuje przedstawiciel wojewódzkiej komisji planowania gospodarczego (ust. 1 pkt 2 lit. a).
§  6.
1.
W razie potrzeby, a w szczególności w celu uzyskania opinii i wyjaśnień, przewodniczący może zaprosić na posiedzenie komisji przedstawicieli zainteresowanych komórek prezydium WRN oraz jednostek transportowych i gospodarczych nie reprezentowanych w komisji.
2.
Przewodniczący komisji obowiązany jest zaprosić na posiedzenie jednostkę gospodarczą nie będącą członkiem komisji, jeżeli na posiedzeniu ma być rozpatrywana sprawa dotycząca tej jednostki. Przedstawiciele zaproszonych jednostek gospodarczych biorą w tych przypadkach udział w posiedzeniach komisji na prawach przysługujących członkom stałym.
§  7.
Przewodniczący komisji zwołuje posiedzenia w razie potrzeby z własnej inicjatywy, na wniosek członka komisji lub na wniosek zainteresowanej jednostki gospodarczej.
§  8.
Przewodniczący ustala porządek obrad komisji i w razie potrzeby przydziela poszczególnym członkom komisji tematy do opracowania. Przewodniczący może powoływać podkomisje i wydawać instrukcje o składzie i trybie pracy tych podkomisji.
§  9.
Czynności sekretariatu komisji wykonuje wydział komunikacji prezydium WRN.
§  10.
Zawiadomienie o posiedzeniu komisji wraz z ustalonym porządkiem obrad należy doręczyć zainteresowanym co najmniej na 5 dni przed posiedzeniem.
§  11.
Na posiedzeniach komisji nie podejmuje się uchwał, a wyniki narad ujmuje się w protokole:
1)
w formie uzgodnionych opinii i wniosków, które podlegają wprowadzeniu w życie w trybie obowiązujących przepisów,
2)
w razie rozbieżności - w formie stanowisk poszczególnych uczestników posiedzeń, które przedstawia się wraz ze stanowiskiem wydziału komunikacji do decyzji prezydium WRN bądź - jeżeli sprawa należy do zakresu działania organów naczelnych - wraz ze stanowiskiem prezydium WRN - Ministrowi Komunikacji, który podejmuje decyzję po zasięgnięciu opinii zainteresowanych ministrów.
§  12.
1.
W sprawach, w których zainteresowane są dwa lub więcej województw, komisje przy wydziałach komunikacji w tych województwach mogą odbyć wspólne posiedzenie, na którym przewodniczy kierownik wydziału komunikacji województwa inicjującego sprawę.
2.
Do posiedzeń wspólnych, o których mowa w ust. 1, mają odpowiednie zastosowanie przepisy §§ 8, 10 i 11.
§  13.
Traci moc zarządzenie Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego z dnia 3 lipca 1954 r. w sprawie organizacji terenowej koordynacji przewozów (Monitor Polski z 1954 r. Nr A-72, poz. 883 i z 1955 r. Nr 119, poz. 1576).
§  14.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Zmiany w prawie

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024
Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024
Na zwolnieniu w jednej pracy, w drugiej - w pełni sił i... płacy

Przebywanie na zwolnieniu lekarskim w jednej pracy nie wykluczy już możliwości wykonywania pracy i pobierania za nią wynagrodzenia w innej firmie czy firmach. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przygotowało właśnie projekt ustawy, który ma wprowadzić też m.in. definicję pracy zarobkowej - nie będzie nią podpisanie w czasie choroby firmowych dokumentów i nie spowoduje to utraty świadczeń. Zwolnienie lekarskie będzie mogło przewidywać miejsce pobytu w innym państwie. To rewolucyjne zmiany. Zdaniem prawników, te propozycje mają sens, nawet jeśli znajdą się tacy, którzy będą chcieli nadużywać nowych przepisów.

Beata Dązbłaż 29.10.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do połowy przyszłego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz trzeci czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa medycznego. Ostatnio termin wyznaczono na koniec tego roku, teraz ma to być czerwiec 2025 r.

Beata Dązbłaż 23.09.2024
Darowizny dla ofiar powodzi z zerową stawką VAT

Można już stosować zerową stawkę VAT na darowizny dla ofiar powodzi - rozporządzenie w tej sprawie obowiązuje od 18 września, ale z możliwością stosowania go do darowizn towarów i nieodpłatnych usług przekazanych począwszy od 12 września do 31 grudnia 2024 r. Stawka 0 proc. będzie stosowana do darowizn wszelkiego rodzaju towarów lub usług niezbędnych do wsparcia poszkodowanych.

Monika Sewastianowicz 18.09.2024
Lewiatan: Za reformę płacy minimalnej będą musieli zapłacić pracodawcy

Projekt ustawy o minimalnym wynagrodzeniu jest słaby legislacyjnie. Nie tylko nie realizuje celów zawartych w unijnej dyrektywie, ale może przyczynić się do pogłębienia problemów firm i spadku zatrudnienia. Nie poprawi też jakości pracy w naszym kraju. Utrwala zwiększanie presji płacowej – uważa Konfederacja Lewiatan.

Grażyna J. Leśniak 10.09.2024