Tępienie wilków.

ZARZĄDZENIE
MINISTRA LEŚNICTWA I PRZEMYSŁU DRZEWNEGO
z dnia 6 czerwca 1960 r.
w sprawie tępienia wilków.

Na podstawie art. 63 ust. 3 ustawy z dnia 25 styczna 1958 r. o radach narodowych (Dz. U. Nr 5, poz. 16) oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (Dz. U. Nr 36, poz. 226) zarządza się, co następuje:
§  1.
Kierownictwo akcji tępienia wilków na terenie województwa należy do wydziału rolnictwa i leśnictwa prezydium wojewódzkiej rady narodowej, który działa przez wojewódzkiego komisarza.
§  2.
Do wykonania zadań tępienia wilków powołuje się:
1)
naczelnego komisarza do spraw tępienia wilków,
2)
wojewódzkiego komisarza do spraw tępienia wilków,
3)
rejonowego komisarza do spraw tępienia wilków,
4)
tropicieli wilków,
5)
terenowe ekipy pogotowia myśliwskiego.
§  3.
1.
Naczelnego komisarza do spraw tępienia wilków, zwanego dalej "naczelnym komisarzem", powołuje Minister Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego.
2.
Naczelny komisarz podlega wyłącznie Ministrowi Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego.
3.
Do zadań naczelnego komisarza należy kierownictwo i nadzór nad akcją tępienia wilków na terenie całego Państwa.
§  4.
1.
Wojewódzkiego komisarza do spraw tępienia wilków, zwanego dalej "wojewódzkim komisarzem", powołuje Minister Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego na wniosek wydziału rolnictwa i leśnictwa prezydium wojewódzkiej rady narodowej, uzgodniony z okręgowym zarządem lasów państwowych i wojewódzką radą łowiecką.
2.
Wojewódzki komisarz podlega bezpośrednio naczelnemu komisarzowi.
3.
Do zadań wojewódzkiego komisarza należy kierownictwo i nadzór nad akcją tępienia wilków na terenie województwa, a w szczególności opracowanie w porozumieniu z dyrektorem okręgowego zarządu lasów państwowych wojewódzkiego planu tępienia wilków.
§  5.
1.
Rejonowego komisarza do spraw tępienia wilków, zwanego dalej "rejonowym komisarzem", powołuje dyrektor okręgowego zarządu lasów państwowych na wniosek wojewódzkiego komisarza uzgodniony z wydziałem rolnictwa i leśnictwa prezydium wojewódzkiej rady narodowej i wojewódzką radą łowiecką.
2.
Rejonowych komisarzy powołuje się w rejonach, na których terenie występują wilki.
3.
Rejonowy komisarz podlega bezpośrednio wojewódzkiemu komisarzowi.
4.
Do obowiązków rejonowego komisarza należy kierownictwo i nadzór nad akcją tępienia wilków na terenie rejonu operacyjnego w zakresie ustalonym wojewódzkim planem tępienia wilków.
§  6.
Tropicieli wilków powołuje dyrektor okręgowego zarządu lasów państwowych na wniosek wojewódzkiego komisarza.
§  7.
Ekipa pogotowia myśliwskiego składa się z 3–5 myśliwych doświadczonych w organizowaniu i przeprowadzaniu polowań na wilki. Ekipę pogotowia myśliwskiego powołuje dyrektor okręgowego zarządu lasów państwowych na wniosek wojewódzkiego komisarza, uzgodniony z wojewódzką radą łowiecką. Obowiązkiem ekipy jest tropienie i niszczenie wilków na terenie wyznaczonym przez rejonowego lub wojewódzkiego komisarza. W razie ofladrowania wilków ekipa powinna przeprowadzić polowanie bezzwłocznie, z wyjątkiem przypadków wskazanych w instrukcji szczegółowej określającej zadania ekipy.
§  8.
Do pełnienia funkcji wymienionych w § 2 powołuje się w zasadzie pracowników państwowego gospodarstwa leśnego. Pracownicy państwowego gospodarstwa leśnego, do których zadań należy piecza nad zwierzyną łowną na terenie występowania wilków, mają obowiązek pełnienia wyznaczonych im czynności w ramach akcji tępienia wilków.
§  9.
Szczegółowe zadania dla naczelnego komisarza, wojewódzkich i rejonowych komisarzy oraz dla tropicieli wilków i członków ekipy pogotowia myśliwskiego ustala osobna instrukcja.
§  10.
1.
Wojewódzcy i rejonowi komisarze, tropiciele wilków i członkowie ekip pogotowia myśliwskiego, zatrudnieni w jednostkach podległych Ministrowi Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, mogą być oddelegowani bądź zwolnieni w uzasadnionych przypadkach od swych zajęć służbowych, zachowując prawo do wynagrodzenia otrzymywanego w danej jednostce oraz do pokrycia kosztów związanych z oddelegowaniem do akcji tępienia wilków.
2.
Zwolnienie następuje na oznaczony czas na wniosek wydziału rolnictwa i leśnictwa prezydium wojewódzkiej rady narodowej, uzgodniony z właściwym terenowo okręgowym zarządem lasów państwowych.
3.
Wojewódzcy i rejonowi komisarze, tropiciele wilków i członkowie ekip pogotowia myśliwskiego nie otrzymują wynagrodzenia z tytułu pełnienia funkcji związanych z akcją tępienia wilków, mogą jednak otrzymywać z tego tytułu nagrody.
§  11.
Dyrektorzy okręgowych zarządów lasów państwowych są obowiązani do czynnego udziału w organizowaniu tępienia wilków na terenie województwa przez zatwierdzenie wojewódzkich planów tępienia wilków, przez wydawanie zarządzeń mających na celu ich wykonanie i dopilnowanie wykonania tych planów i zarządzeń, przez możliwie bezzwłoczne załatwianie wszelkich wniosków naczelnego komisarza, wydziału rolnictwa i leśnictwa prezydium wojewódzkiej rady narodowej, wojewódzkiego komisarza, wojewódzkiej rady łowieckiej i organów do spraw tępienia wilków oraz przez dostarczanie niezbędnych ilości środków transportowych.
§  12.
Jednostki podległe Ministrowi Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego są obowiązane do dostarczania ekipom pogotowia myśliwskiego służbowych środków transportowych na okres przygotowania i przeprowadzania polowania na wilki oraz w celu obsłużenia stałych punktów podkarmiania wilków padliną.
§  13.
Polski Związek Łowiecki jest obowiązany do aktywnego włączenia się za pośrednictwem organów terenowych do akcji tępienia wilków, do współdziałania w tej akcji przez bezzwłoczne zgłaszanie rejonowym komisarzom szkód wyrządzanych przez wilki i tropów wilczych, do organizowania polowań na wilki po uzgodnieniu z właściwymi wojewódzkimi i rejonowymi komisarzami oraz do propagowania akcji tępienia wilków.
§  14.
1.
Wydziały rolnictwa i leśnictwa prezydiów wojewódzkich rad narodowych powołują w porozumieniu z wojewódzkimi radami łowieckimi i okręgowymi zarządami lasów państwowych trzyosobowe komisje do oceny trofeów wilczych, które odbywają swe posiedzenia w lokalach zarządów wojewódzkich Polskiego Związku Łowieckiego.
2.
Zadaniem komisji, o których mowa w ust. 1, jest:
1)
stwierdzenie, że zniszczona sztuka jest wilkiem,
2)
stwierdzenie, w jaki sposób wilk został zniszczony, z podaniem jednego z przypadków przewidzianych w § 18,
3)
ustalenie danych dotyczących miejsca i daty zniszczenia sztuki oraz płci i wieku (wiek szacunkowy).
3.
Stwierdzeń powyższych komisje dokonują na podstawie dowodów zniszczenia wilka dostarczonych przez myśliwych ubiegających się o nagrody, a mianowicie skóry i nie uszkodzonej czaszki wilka wraz z uzębieniem, oraz protokołu zniszczenia wilka. Protokół powinien być podpisany przez osobę ubiegającą się o nagrodę, właściwego nadleśniczego i właściwego rejonowego komisarza. Skórę w stanie surowym, zasoloną, powinna dostarczyć komisji osoba, która wilka zniszczyła. W przypadku odnalezienia wilka martwego w stanie rozkładu dowód zniszczenia może stanowić łeb wilka w skórze uszkodzonej na skutek rozkładu.
4.
Po stwierdzeniu okoliczności, określonych w ust. 2, komisja obowiązana jest do sporządzenia protokołu, o którym mowa w § 15, do wybicia dwumilimetrowym dziurkaczem na karku na skórze przedstawianej do oceny numeru protokołu, końcówki roku kalendarzowego i kolejnego według alfabetu numeru województwa oraz do przewiercenia kości bębenkowych w czaszce wilka.
§  15.
1.
Komisja spisuje ze swoich czynności protokół według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia w dwóch egzemplarzach, z których jeden zostaje dołączony do zaświadczenia przesłanego do wydziału rolnictwa i leśnictwa prezydium wojewódzkiej rady narodowej (§ 18), drugi zaś do egzemplarza zaświadczenia pozostającego w aktach zarządu wojewódzkiego Polskiego Związku Łowieckiego, który zaświadczenie to wystawił.
2.
Protokoły komisji powinny być numerowane kolejno w każdym roku kalendarzowym.
§  16. 1
1.
Wydziały rolnictwa i leśnictwa prezydiów wojewódzkich rad narodowych wypłacać będą z kredytów przewidzianych w budżetach wojewódzkich rad narodowych na tępienie wilków nagrody za zniszczenie wilków, nagrody za otropienie wilków, nagrody dla przodujących organizatorów akcji tępienia wilków oraz pokrywać koszty związane z zakupem padliny i jej transportem, urządzeniem stałych punktów podkarmiania wilków padliną, zakupem luminalu do usypiania wilków, uzupełnianiem i konserwacją fladr, budową czatowni, koszty nagonki, koszty transportu ekip pogotowia myśliwskiego, fladr i nagonki oraz tropienia wilków oraz koszty związane z propagandą i szkoleniem w zakresie tępienia wilków.
2.
Wydział Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie wypłaca z kredytów, przewidzianych, w budżecie Wojewódzkiej Rady Narodowej na tępienie wilków, narody za zniszczenie wilków, za otropienie wilków, nagrody dla przodujących organizatorów akcji tępienia wilków oraz pokrywa koszty związane z propagandą i szkoleniem w tym zakresie. Pozostałe koszty związane z tępieniem wilków na obszarze województwa rzeszowskiego pokrywają właściwe terenowo nadleśnictwa podległe Okręgowemu Zarządowi Lasów Państwowych w Przemyślu ze środków finansowych przewidzianych w planie techniczno-ekonomicznym.
§  17.
Za otropienie wilków i spowodowanie polowania na otropione wilki, w czasie którego zostanie stwierdzona obecność wilków we wskazanym miejscu, wypłaca się nagrodę w wysokości 500 zł.
§  18.
1.
Wysokość nagrody za zniszczenie wilka wynosi:
1)
za uśpienie luminalem lub dobicie po zatruciu luminalem w rejonie stałego punktu podkarmiania wilków padliną – dla osoby upoważnionej do wykładania luminalu 1200 zł i trofeum w postaci skóry i czaszki zniszczonego wilka,
2)
dla osoby, o której mowa w pkt 1, w razie znalezienia lub dobicia wilka zatrutego luminalem przez inną osobę – 700 zł, a dla osoby, która przypadkowo znalazła lub dobiła wilka zatrutego luminalem – 500 zł i trofeum w postaci skóry i czaszki znalezionego lub dobitego wilka,
3)
za ubicie wilka we fladrach – dla myśliwego 1200 zł i trofeum w postaci skóry i czaszki ubitego wilka,
4)
za zniszczenie wilka w inny sposób niż określony w pkt 1, 2 i 3 – 1000 zł i trofeum w postaci skóry i czaszki zniszczonego wilka.
2.
Za zniszczenie wilka na terenie powiatów: przemyskiego, ustrzyckiego, leskiego, sanockiego, brzozowskiego, krośnieńskiego, jasielskiego, gorlickiego, nowosądeckiego, nowotarskiego, limanowskiego i żywieckiego – wypłaca się dodatkową nagrodę w wysokości 500 zł, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nagrodę tę dzieli się między osobę, która zatruła wilka luminalem, i osobę, która go przypadkowo znalazła lub dobiła, po 250 zł.
§  19.
1.
Wydziały rolnictwa i leśnictwa prezydiów wojewódzkich rad narodowych wypłacać będą nagrody za zniszczenie wilków w wysokości ustalonej w § 18 na podstawie zaświadczenia zarządu wojewódzkiego Polskiego Związku Łowieckiego, wystawionego na podstawie protokołu komisji, o którym mowa w § 15, podpisanego przez łowczego wojewódzkiego lub upoważnionego pracownika zarządu wojewódzkiego Polskiego Związku Łowieckiego.
2.
Zaświadczenia, o których mowa w ust. 1, wystawia się w 3 egzemplarzach według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do zarządzenia, z których:
1)
pierwszy przesyła zarząd wojewódzki Polskiego Związku Łowieckiego bezpośrednio do wydziału rolnictwa i leśnictwa prezydium wojewódzkiej rady narodowej,
2)
drugi doręcza się osobie, która zniszczyła wilka,
3)
trzeci przechowuje się w aktach zarządu wojewódzkiego Polskiego Związku Łowieckiego, który zaświadczenie wystawił.
3.
Wydziały rolnictwa i leśnictwa prezydiów wojewódzkich rad narodowych wypłacać będą za otropienie wilków nagrody określone w § 17. Podstawę do wypłacania nagrody za otropienie wilków stanowi rachunek za otropienie wilków, wystawiony przez osobę, która wilki otropiła, podpisany przez nadleśniczego właściwego ze względu na teren, na którym odbyto polowanie na otropione wilki, oraz przez właściwego komisarza rejonowego i wojewódzkiego.
§  20. 2
Za należyte i celowe wykorzystanie kredytów przeznaczonych na tępienie wilków odpowiedzialne są wydziały rolnictwa i leśnictwa prezydiów wojewódzkich rad narodowych. W zakresie wydatków ponoszonych przez nadleśnictwa na podstawie § 16 ust. 2 odpowiedzialni są poszczególni nadleśniczowie.
§  21.
Tracą moc:
1)
zarządzenie Ministra Leśnictwa z dnia 26 lutego 1955 r. w przedmiocie wykonania uchwały nr 75 Prezydium Rządu z dnia 29 stycznia 1955 r. w sprawie tępienia wilków (Monitor Polski Nr 24, poz. 242);
2)
zarządzenie nr 1 Ministra Leśnictwa z dnia 2 stycznia 1956 r. w sprawie tępienia wilków;
3)
pismo okólne Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 29 grudnia 1956 r. znak: LN-4-2733/105, dotyczące finansowania akcji tępienia wilków;
4)
zarządzenie nr 151 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 23 kwietnia 1958 r. w sprawie nagród za tępienie szczeniąt wilczych w 1958 r. (znak: LN-2733/142/58);
5)
zarządzenie nr 431 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 31 grudnia 1959 r. w sprawie tępienia wilków znak: Łow.-2733/155/59 (Biuletyn Ministerstwa Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 1960 r. Nr 2, poz. 18).
§  22.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  Nr 1

PROTOKÓŁ Nr....

ZAŁĄCZNIK  Nr 2

ZAŚWIADCZENIE

1 § 16 zmieniony przez § 1 pkt 1 zarządzenia z dnia 8 października 1964 r. (M.P.64.72.337) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 28 października 1964 r.
2 § 20 zmieniony przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 8 października 1964 r. (M.P.64.72.337) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 28 października 1964 r.

Zmiany w prawie

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024
Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024
Na zwolnieniu w jednej pracy, w drugiej - w pełni sił i... płacy

Przebywanie na zwolnieniu lekarskim w jednej pracy nie wykluczy już możliwości wykonywania pracy i pobierania za nią wynagrodzenia w innej firmie czy firmach. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przygotowało właśnie projekt ustawy, który ma wprowadzić też m.in. definicję pracy zarobkowej - nie będzie nią podpisanie w czasie choroby firmowych dokumentów i nie spowoduje to utraty świadczeń. Zwolnienie lekarskie będzie mogło przewidywać miejsce pobytu w innym państwie. To rewolucyjne zmiany. Zdaniem prawników, te propozycje mają sens, nawet jeśli znajdą się tacy, którzy będą chcieli nadużywać nowych przepisów.

Beata Dązbłaż 29.10.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do połowy przyszłego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz trzeci czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa medycznego. Ostatnio termin wyznaczono na koniec tego roku, teraz ma to być czerwiec 2025 r.

Beata Dązbłaż 23.09.2024
Darowizny dla ofiar powodzi z zerową stawką VAT

Można już stosować zerową stawkę VAT na darowizny dla ofiar powodzi - rozporządzenie w tej sprawie obowiązuje od 18 września, ale z możliwością stosowania go do darowizn towarów i nieodpłatnych usług przekazanych począwszy od 12 września do 31 grudnia 2024 r. Stawka 0 proc. będzie stosowana do darowizn wszelkiego rodzaju towarów lub usług niezbędnych do wsparcia poszkodowanych.

Monika Sewastianowicz 18.09.2024
Lewiatan: Za reformę płacy minimalnej będą musieli zapłacić pracodawcy

Projekt ustawy o minimalnym wynagrodzeniu jest słaby legislacyjnie. Nie tylko nie realizuje celów zawartych w unijnej dyrektywie, ale może przyczynić się do pogłębienia problemów firm i spadku zatrudnienia. Nie poprawi też jakości pracy w naszym kraju. Utrwala zwiększanie presji płacowej – uważa Konfederacja Lewiatan.

Grażyna J. Leśniak 10.09.2024