Tryb postępowania wierzycieli w zakresie egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych. (Instrukcja dla wierzycieli).

MINISTRA FINANSÓW
z dnia 11 maja 1960 r.
w sprawie trybu postępowania wierzycieli w zakresie egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych. (Instrukcja dla wierzycieli).

Na podstawie art. 5 dekretu z dnia 28 stycznia 1947 r. o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych (Dz. U. z 1947 r. Nr 21, poz. 84, z 1950 r. Nr 7, poz. 78, z 1953 r. Nr 46, poz. 225 i z 1958 r. Nr 11, poz. 38) zarządza się, co następuje:
§  1.
1.
Wierzycielem w rozumieniu niniejszego zarządzenia jest organ administracji państwowej lub przedsiębiorstwo państwowe albo instytucja uprawniona na podstawie obowiązujących przepisów do ściągania lub do żądania od organów finansowych ściągnięcia jej należności w trybie administracyjnym.
2.
Dłużnikiem jest osoba, na której ciąży obowiązek wykonania świadczenia pieniężnego na rzecz wierzyciela.
3.
Władzami egzekucyjnymi w rozumieniu dekretu z dnia 28 stycznia 1947 r. o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych (Dz. U. z 1947 r. Nr 21, poz. 84, z 1950 r. Nr 7, poz. 78, z 1953 r. Nr 46, poz. 225 i z 1958 r. Nr 11, poz. 38) i niniejszego zarządzenia są:
1)
wydziały finansowe prezydiów powiatowych, miejskich (miast stanowiących powiaty) i dzielnicowych (w miastach wyłączonych z województw) rad narodowych – jako władze egzekucyjne I instancji,
2)
wydziały finansowe prezydiów wojewódzkich (miast wyłączonych z województw) rad narodowych – jako władze egzekucyjne II instancji.
§  2.
1.
Po bezskutecznym upływie terminu płatności należności wierzyciel wysyła do dłużnika upomnienie według przepisanego wzoru. W upomnieniu zaznacza się, że niewpłacenie należności w ciągu 7 dni od daty otrzymania upomnienia spowoduje wszczęcie egzekucji.
2.
Jeżeli w myśl obowiązujących przepisów dłużnikowi, do którego jest skierowane upomnienie, przysługuje środek prawny (np. wytoczenie powództwa do sądu lub wniesienie odwołania do wyższej instancji), należy w upomnieniu to zaznaczyć przez odciśnięcie odpowiedniej pieczątki we właściwym miejscu druku upomnienia.
§  3.
1.
Upomnienie sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których pierwszy wysyła się do dłużnika za poświadczeniem odbioru, a drugi dołącza się do akt sprawy i kieruje razem z tą sprawą do terminarza.
2.
Jeżeli po upływie 5 dni od daty wysłania upomnienia brak jest poświadczenia odbioru, wierzyciel ponagla organ doręczający o zwrot poświadczenia odbioru. W wypadku zagubienia upomnienia lub poświadczenia odbioru wysyła się upomnienie ponownie, a jednocześnie kieruje się do organu nadzorującego doręczanie wniosek o przeprowadzenie dochodzeń.
3.
Przepis ust. 2 nie ma zastosowania do upomnień wysyłanych pocztą. W razie nieotrzymania poświadczenia odbioru w ciągu 14 dni od daty wysłania upomnienia pocztą wierzyciel składa reklamację w urzędzie pocztowym, jeżeli upomnienie było wysłane jako przesyłka polecona, lub też wysyła ponowne upomnienie, jeżeli pierwsze było wysłane jako przesyłka zwykła.
§  4.
Otrzymane poświadczenia odbioru upomnień dołącza się do akt sprawy i pozostawia się sprawę w terminarzu do upływu terminu zakreślonego w upomnieniu. Terminarz przegląda się codziennie dla nadania dalszego biegu sprawom po upływie terminu określonego w § 2 ust. 1.
§  5.
1.
Po bezskutecznym upływie terminu upomnienia wierzyciel wystawia wniosek egzekucyjny i przesyła go do właściwego terytorialnie wydziału finansowego, doklejając do wniosku poświadczenie odbioru upomnienia. Przed wysłaniem wniosku wierzyciel sprawdza, czy poszukiwana należność nie wpłynęła za pośrednictwem poczty lub nie została wpłacona gotówką bezpośrednio do kasy wierzyciela albo drogą przelewu bankowego.
2.
Jeżeli do dłużnika zostało wysłane upomnienie, od którego służy dłużnikowi środek prawny, wystawienie wniosku egzekucyjnego następuje dopiero po upływie terminu do wniesienia tego środka, chyba że w myśl obowiązujących przepisów samo wniesienie pozwu albo odwołania do wyższej instancji administracyjnej nie powoduje wstrzymania egzekucji. Sprawy, w których egzekucję wstrzymano wskutek wniesienia pozwu lub odwołania, przechowuje się w oddzielnej teczce.
§  6.
1.
Celem utrzymania w ewidencji wniosków wysłanych do egzekucji wierzyciel dołącza do nich spis tytułów wykonawczych. Spis taki sporządza się w 2 egzemplarzach, z których pierwszy przeznaczony jest dla wydziału finansowego, a drugi dla wierzyciela. Dla każdego wydziału finansowego sporządza się oddzielne spisy na luźnych kartach na każdy rok. W ten sposób postępuje się także wtedy, gdy do spisu jest dołączony tylko jeden wniosek egzekucyjny. Wnioski egzekucyjne opatruje wierzyciel numeracją ciągłą. Numerem wniosku jest numer kolejny spisu. W wydziale finansowym ewidencję wniosków tworzy się z otrzymywanych spisów tytułów wykonawczych. Wydział finansowy powinien podać każdemu wierzycielowi po otrzymaniu od niego pierwszego tytułu wykonawczego (tytułów wykonawczych) numer jego teczki w wykazie teczek wydziału z nadmienieniem, że numer ten powinien być wymieniony na każdym następnym spisie tytułów wykonawczych, nadsyłanych do wydziału finansowego. Numer ten jest stały dla każdego wierzyciela. Numer tytułu wykonawczego wierzyciela tworzą oddzielone kreskami skośnymi: symbol "W", numer bieżący spisu tytułów i dwie ostatnie cyfry roku – np. Nr W/77/59. Prowadzona w powyższy sposób ewidencja tytułów wykonawczych "W" powinna umożliwić wierzycielowi ustalenie, w których wydziałach finansowych znajdują się jego wnioski egzekucyjne i na jaką sumę, a wydziałowi finansowemu – ile jest w egzekucji wniosków danego wierzyciela i na jaką sumę.
2.
Jeżeli dłużnik wierzyciela "W" przeniósł się do okręgu innego wydziału finansowego, wydział finansowy zwraca tytuł wierzycielowi z podaniem nowego adresu dłużnika.
§  7.
W razie niezałatwienia wniosku w ciągu 3 miesięcy wierzyciel kieruje do organu finansowego ponaglenie lub zawiadamia o niezałatwieniu wniosku wydział finansowy prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej.
§  8.
W celu zajęcia wynagrodzenia za pracę wierzyciel sporządza dwa dokumenty: tytuł wykonawczy według przepisanego wzoru i pismo zawiadamiające o zajęciu wynagrodzenia za pracę. Pierwsze egzemplarze tych dokumentów kieruje się do zakładu pracy, a drugie – do dłużnika. Jeżeli zachodzi potrzeba, mogą też być sporządzane dalsze odpisy tych dokumentów dla pozostawienia ich w aktach wierzyciela.
§  9.
1.
Po dokonaniu zajęcia wynagrodzenia za pracę akta sprawy kieruje się do terminarza i następnie w ciągu tygodnia od daty doręczenia zakładowi pracy pisma w sprawie zajęcia oczekuje się od zakładu pracy oświadczenia, przewidzianego w tym piśmie.
2.
W razie niezłożenia przez zakład pracy tego oświadczenia kieruje się do niego ponaglenie, wyznaczając termin odpowiedzi lub przekazania zajętej kwoty.
§  10.
1.
O całkowitym wyegzekwowaniu poszukiwanej należności wierzyciel zawiadamia zakład pracy i przesyła dłużnikowi odpis tego zawiadomienia.
2.
Wierzyciel jest też obowiązany natychmiast zawiadomić zakład pracy o odroczeniu, rozłożeniu na raty lub umorzeniu egzekwowanej należności.
§  11.
1.
Jeżeli zakład pracy odpowie na pismo o zajęciu wynagrodzenia za pracę, że nie może dokonywać potrąceń z wynagrodzenia za pracę, gdyż dłużnik nie pracuje lub przestał pracować, wierzyciel ustala, czy dłużnik nie zmienił miejsca zamieszkania i czy nie zaczął pracować gdzie indziej.
2.
W razie ustalenia nowego miejsca pracy kieruje się tam nowe pismo o zajęciu wynagrodzenia za pracę. Jeżeli dłużnik zmienił miejsce zamieszkania, wierzyciel ustala nowy adres za pośrednictwem organów prowadzących meldunki. Wydziałowi finansowemu wierzyciel przesyła sprawę wtedy, gdy egzekucja przez zajęcie wynagrodzenia za pracę okazała się bezskuteczna, a adres dłużnika jest znany. Przesyłając wydziałowi finansowemu wniosek egzekucyjny i dołączając spis tytułów wykonawczych, wierzyciel nadmienia jednocześnie, z jakich przyczyn egzekucja w tych sprawach przez zajęcie wynagrodzenia za pracę okazała się bezskuteczna. Przepisy §§ 5, 6 i 7 stosuje się przy tym odpowiednio.
§  12.
1.
W razie zmniejszenia należności, jej odroczenia, rozłożenia na raty, umorzenia albo zapłacenia jej w całości po wysłaniu wniosku egzekucyjnego do wydziału finansowego wierzyciel jest obowiązany natychmiast zawiadomić o tym organ finansowy. Jeżeli wierzyciel zaniedba wysłania zawiadomienia, poniesie koszty nieprawidłowej egzekucji.
2.
Wpłacone wierzycielowi koszty egzekucyjne należne wydziałowi finansowemu wierzyciel powinien przekazać wydziałowi finansowemu. Koszty te mogą być przekazywane zbiorowo raz na miesiąc. Jednocześnie należy przesłać wykaz kosztów egzekucyjnych.
§  13.
Poborcy skarbowi przekazują wierzycielom ściągniętą na ich rzecz gotówkę, podając co do każdej wpłaty numer wniosku egzekucyjnego wierzyciela i numer tytułu w wydziale finansowym. Wydatki związane z przekazaniem ściągniętej sumy (opłaty pocztowe i manipulacyjne) obciążają wierzyciela.
§  14.
W razie stwierdzenia przez wydział finansowy, że należność jest w trybie administracyjnym nieściągalna, wydział finansowy zawiadamia o tym wierzyciela i dołącza do zawiadomienia odpis protokołu badania stanu majątkowego dłużnika. Wierzyciel nie może żądać ponownego wdrożenia egzekucji przed upływem roku, chyba że wskaże wydziałowi finansowemu majątek dłużnika podlegający zajęciu.
§  15.
W wypadkach, w których wierzycielowi przysługuje w myśl obowiązujących przepisów prawo zabezpieczenia należności, wierzyciel zwraca się w tej sprawie do wydziału finansowego odpowiednim pismem. Do pisma tego wierzyciel dołącza tytuł wykonawczy, nie wypełniając jednak w tytule wniosku o wszczęcie egzekucji. Na podstawie wniosku wierzyciela organ finansowy wydaje decyzję o zabezpieczeniu. Pierwszy egzemplarz tej decyzji doręcza dłużnikowi poborca skarbowy bezpośrednio przed dokonaniem zabezpieczenia, a drugi egzemplarz z poświadczeniem odbioru decyzji pozostaje w aktach sprawy.
§  16.
1.
Zgodnie z uchwałą nr 201 Rady Ministrów z dnia 22 maja 1959 r. w sprawie wprowadzenia opłaty komorniczej (Monitor Polski Nr 51, poz. 232) wierzyciele są obowiązani uiszczać opłaty komornicze od należności egzekwowanych przez skarbowe urzędy komornicze. Opłata komornicza wynosi 2% od ściągniętej kwoty z zaokrągleniem do pełnych złotych i należy się także wtedy, gdy dłużnik na skutek wszczęcia egzekucji wpłacił należność bezpośrednio wierzycielowi. Uważa się, że skarbowy urząd komorniczy wszczął egzekucję, jeżeli poborca skarbowy dokonał w danej sprawie wierzyciela zajęcia ruchomości lub jeżeli zajęto wierzytelności dłużnika albo wezwano go do zapłaty pod rygorem skierowania egzekucji do nieruchomości.
2.
Dla ustalenia kwot, jakie się należą od wierzycieli z tytułu opłat komorniczych, skarbowy urząd komorniczy prowadzi w formie kartoteki ewidencję tych opłat według przepisanego wzoru. Dla każdego wierzyciela zakłada się oddzielną kartę ewidencji. Podstawą zapisów w tej ewidencji są kwitariusze poborców lub inne dowody wpłat oraz otrzymane od wierzycieli zawiadomienia o wpłatach dokonanych po wszczęciu egzekucji (§ 12). Po zakończeniu miesiąca skarbowy urząd komorniczy sumuje wpłaty, oblicza należną od nich opłatę komorniczą od każdego wierzyciela i zawiadamia wierzycieli o wysokości należnych za ten miesiąc opłat komorniczych. Jeżeli kwota należnej opłaty wyniosłaby mniej niż 50 zł, zawiadomienie (rachunek) wystawia się dopiero wtedy, gdy należności z tytułu opłaty komorniczej osiągną tę kwotę. Za ostatni miesiąc roku wystawia się rachunek bez względu na kwotę. Po otrzymaniu zawiadomienia (rachunku) wierzyciel jest obowiązany bezzwłocznie przekazać należną opłatę. Jeżeli według danych wierzyciela rachunek został sporządzony nieprawidłowo, wierzyciel powinien o tym zawiadomić skarbowy urząd komorniczy w ciągu miesiąca od dnia otrzymania rachunku.
§  17.
1.
Wierzyciele są obowiązani sami zamawiać druki, których wzory zamieszczone są w załączniku do niniejszego zarządzenia, z wyjątkiem druków zawiadomień wierzycieli o nieściągalności i druków decyzji o zabezpieczeniu.
2.
Wierzyciele mogą w porozumieniu z Ministerstwem Finansów wydawać dodatkowe instrukcje odpowiadające szczególnym właściwościom egzekwowanych należności. Instrukcje te nie mogą jednak być sprzeczne z niniejszym zarządzeniem.
§  18. 1
Traci moc obowiązującą zarządzenie Ministra Skarbu z dnia 14 lipca 1948 r. w sprawie trybu postępowania wierzycieli w zakresie egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych (Monitor Polski Nr A-66, poz. 489).
§  19. 2
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

WZORY DRUKÓW

1 § 18 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 7 maja 1962 r. (M.P.62.40.192) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 16 maja 1962 r.
2 § 19 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 2 zarządzenia z dnia 7 maja 1962 r. (M.P.62.40.192) zmieniającego nin. zarządzenie z dniem 16 maja 1962 r.

Zmiany w prawie

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024
Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024
Na zwolnieniu w jednej pracy, w drugiej - w pełni sił i... płacy

Przebywanie na zwolnieniu lekarskim w jednej pracy nie wykluczy już możliwości wykonywania pracy i pobierania za nią wynagrodzenia w innej firmie czy firmach. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przygotowało właśnie projekt ustawy, który ma wprowadzić też m.in. definicję pracy zarobkowej - nie będzie nią podpisanie w czasie choroby firmowych dokumentów i nie spowoduje to utraty świadczeń. Zwolnienie lekarskie będzie mogło przewidywać miejsce pobytu w innym państwie. To rewolucyjne zmiany. Zdaniem prawników, te propozycje mają sens, nawet jeśli znajdą się tacy, którzy będą chcieli nadużywać nowych przepisów.

Beata Dązbłaż 29.10.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do połowy przyszłego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz trzeci czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa medycznego. Ostatnio termin wyznaczono na koniec tego roku, teraz ma to być czerwiec 2025 r.

Beata Dązbłaż 23.09.2024
Darowizny dla ofiar powodzi z zerową stawką VAT

Można już stosować zerową stawkę VAT na darowizny dla ofiar powodzi - rozporządzenie w tej sprawie obowiązuje od 18 września, ale z możliwością stosowania go do darowizn towarów i nieodpłatnych usług przekazanych począwszy od 12 września do 31 grudnia 2024 r. Stawka 0 proc. będzie stosowana do darowizn wszelkiego rodzaju towarów lub usług niezbędnych do wsparcia poszkodowanych.

Monika Sewastianowicz 18.09.2024
Lewiatan: Za reformę płacy minimalnej będą musieli zapłacić pracodawcy

Projekt ustawy o minimalnym wynagrodzeniu jest słaby legislacyjnie. Nie tylko nie realizuje celów zawartych w unijnej dyrektywie, ale może przyczynić się do pogłębienia problemów firm i spadku zatrudnienia. Nie poprawi też jakości pracy w naszym kraju. Utrwala zwiększanie presji płacowej – uważa Konfederacja Lewiatan.

Grażyna J. Leśniak 10.09.2024