Wykonanie planu zaopatrzenia materiałowo-technicznego.

UCHWAŁA NR 191
PREZYDIUM RZĄDU
z dnia 10 kwietnia 1954 r.
w sprawie wykonania planu zaopatrzenia materiałowo-technicznego. *

W celu zapewnienia rytmicznego i prawidłowego pod względem ilości oraz asortymentu zaopatrzenia poszczególnych działów gospodarki narodowej, jak również w celu podniesienia dyscypliny wykonania planu zaopatrzenia, Prezydium Rządu uchwala, co następuje:
§  1.
Ilekroć w uchwale mowa jest o ministrach i ministerstwach, należy przez to rozumieć również kierowników urzędów centralnych i urzędy centralne.
§  2.
1.
Plan zaopatrzenia materiałowo-technicznego obejmuje:
1)
plany rozdziału poszczególnych materiałów o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej, rozdzielanych przez Prezydium Rządu,
2)
plany zaopatrzenia poszczególnych resortów w materiały rozdzielane przez Prezydium Rządu,
3)
normy jednostkowego zużycia materiałów większego znaczenia,
4)
normy zapasów w ujęciu ilościowym materiałów większego znaczenia.
2.
Plany rozdziału poszczególnych materiałów (ust. 1 pkt 1) określają ilości materiałów przydzielonych dla zaopatrzenia wszystkich jednostek organizacyjnych poszczególnych resortów. Zaopatrzenie resortów nie wymienionych w tych planach objęte jest pozycją "różni odbiorcy".
3.
Plany zaopatrzenia resortów (ust. 1 pkt 2) są sporządzone dla tych resortów, które wymienione są w planach rozdziału, i obejmują ilości materiałów określone w planach rozdziału.
4.
Materiały objęte planami rozdziału, o których mowa w ust. 1 pkt 1, określone są wykazem stanowiącym załącznik do uchwały w ujęciu grupowym. Szczegółową nomenklaturę tych materiałów ustala Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
§  3.
1.
Plany rozdziału składają się:
1)
z części przychodowej, w której określa się źródła uzyskania materiałów (produkcja, import, inne źródła),
2)
z części rozchodowej, w której ustala się wysokość przydziału materiałów dla określonych resortów oraz na inne cele (wywóz, rezerwy państwowe itd.).
2.
Wykonanie części przychodowej planów rozdziału należy do ministrów, którym podlegają przedsiębiorstwa wytwarzające lub importujące materiały albo uzyskujące te materiały w drodze skupu lub zbiórki.
3.
Wykonanie części rozchodowej planów rozdziału należy do ministrów, którym podlegają jednostki zbytu właściwe w zakresie zaopatrzenia w dane materiały, zwane w dalszej treści uchwały "centralami zbytu".
4.
W przypadku gdy wykonanie części przychodowej planów rozdziału należy do różnych ministrów, ministrowie ci ustalą w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego zasady współpracy podległych jednostek w zakresie wykonania planu rozdziału.
§  4.
1.
Ogólna ilość materiału przeznaczona w planie rozdziału dla odbiorców określonego resortu stanowi przydział.
2.
Przydziały ustalone są na rok kalendarzowy z podziałem na kwartały lub na inne okresy.
3.
Przydziałami dysponują jednostki wymienione w planie rozdziału.
4.
Wysokość przydziału materiału wynika z planu rozdziału.
5.
Wysokość przydziału materiału dla odbiorców nie podporządkowanych jednostkom wymienionym w planie rozdziału, a objętych w tym planie pozycją "różni odbiorcy", ustala na okresy roczne, kwartalne lub w poszczególnych przypadkach minister sprawujący nadzór nad centralą zbytu.
6.
W przypadku gdy plan rozdziału ustala przydział w grupie materiałowej, ministerstwa, którym podlegają centrale zbytu, uzgodnią z ministerstwami dysponującymi przydziałami asortymenty materiałów, w jakich przydziały mają być zrealizowane.
§  5.
1.
Ministrowie, do których należy wykonanie planów rozdziału:
1)
odpowiedzialni są za pełne zaspokojenie potrzeb materiałowych gospodarki narodowej pod względem ilości jakości, asortymentu i terminów wykonania dostaw,
2)
opracowują projekty bilansów i planów rozdziału materiałów objętych planem zaopatrzenia,
3)
uwzględniają w projektach bilansów i planów rozdziału rzeczywiste potrzeby jednostek gospodarki uspołecznionej odpowiednio do zadań wynikających dla nich z Narodowego Planu Gospodarczego,
4)
czuwają nad prawidłową realizacją planów rozdziału.
2.
W ważniejszych przypadkach stwierdzenia możliwości niewykonania planu ministrowie złożą Prezydium Rządu niezwłocznie, a w razie stwierdzenia niewykonania planu - w ciągu miesiąca po upływie kwartału, odpowiednie wyjaśnienia oraz wnioski co do usunięcia bądź zapobieżenia skutkom naruszenia równowagi bilansu danego materiału. Odpis wyjaśnienia i wniosków ministrowie przesyłają Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
§  6.
1.
Ilości materiałów określone w planach zaopatrzenia resortów służą na zaspokojenie wszystkich potrzeb jednostek danego resortu, związanych z wykonaniem zadań określonych w Narodowym Planie Gospodarczym.
2.
Jeśli w planie zaopatrzenia nie jest określony asortyment materiału oraz terminy (kwartały) dostaw, asortymenty te i terminy należy ustalić zgodnie z § 4 ust 6.
3.
Jeśli w planie zaopatrzenia oznaczone są limity zużycia, określonych materiałów, limity te nie mogą być przekroczone.
§  7.
Normy jednostkowego zużycia określają średnie grupowe zużycie materiału na jednostkę produkcji w okresie rocznym. Ministrowie zapewnią bieżącą kontrolę wykonania jednostkowych norm zużycia.
§  8.
Normy zapasów określają dopuszczalny stan zapasów materiałów na cele produkcyjne. Ministrowie zapewnią bieżącą kontrolę przestrzegania norm zapasów.
§  9.
Jeśli rozdzielane materiały w części zużywane są na własne potrzeby przedsiębiorstw wytwarzających je lub na potrzeby innych jednostek tego samego resortu, właściwi ministrowie są odpowiedzialni za równorzędne traktowanie podległych jednostek i jednostek podległych innym ministrom w zakresie zaspakajania ich potrzeb materiałowych. Ministrowie zapewnią kontrolę, aby zużycie własne podległych jednostek nie przekraczało ustalonych przydziałów.
§  10.
1.
Zamówienia, umowy planowe oraz inne umowy o dostawę materiałów mogą dotyczyć wyłącznie ilości mieszczących się w granicach przydziału przyznanego na dany okres.
2.
Dostawcom nie wolno dostarczać materiałów w ilościach przekraczających przydziały ustalone dla odbiorców.
§  11.
1.
Ministrowie dzielą przyznane im przydziały materiałów pomiędzy podległe im jednostki.
2.
Ministrowie mogą pozostawić do swej dyspozycji rezerwę materiałów jedynie w przypadkach określonych w przepisach, o których mowa w § 23.
§  12.
1.
Przydzielanie oraz sprzedaż na cele pozarynkowe materiałów z ilości przeznaczonej w planie rozdziału na zaopatrzenie rynkowe są zabronione. Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w porozumieniu z Ministrem Handlu Wewnętrznego ustali sposób zaopatrzenia jednostek państwowych i spółdzielczych w drobne ilości materiałów na cele zaopatrzenia.
2. 1
Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego unormuje sprawy odstępowania przydziałów i materiałów przydzielonych.
3. 2
(skreślony).
4. 3
(skreślony).
§  13.
W przypadku konieczności złożenia zamówień na materiały rozdzielane przed ustaleniem planów rozdziału odbiorcy składają zamówienia, a centrale zbytu je realizują w ramach ilości nie większych od przydziału na IV kwartał ustalonego w planie rozdziału na rok poprzedni. Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego może ustalić inną ilość materiału, w ramach której mogą być składane zamówienia.
§  14.
1.
W przypadkach uzasadnionych szczególnie ważnymi przyczynami gospodarczymi mogą być przyznane dodatkowe przydziały materiałów.
2.
Dodatkowe przydziały mogą być przyznane bądź z rezerwy bilansowej, bądź w drodze zmiany planów rozdziału.
3.
Decyzje w przedmiocie przyznania dodatkowych przydziałów wydają:
1)
Prezydium Rządu - w przypadkach gdy przyznanie dodatkowego przydziału narusza równowagę bilansu danego materiału lub gdy przyznanie dodatkowego przydziału jednemu ministerstwu powoduje konieczność obniżenia przydziału innym ministerstwom, a Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego nie osiągnie w tej sprawie porozumienia z zainteresowanymi ministerstwami,
2)
Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego w pozostałych przypadkach.
4.
Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego może przekazać uprawnienia określone w ust. 3 pkt 2 ministrom sprawującym nadzór nad centralami zbytu.
5.
W razie odmowy Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego lub ministra, któremu przekazano uprawnienia do przyznawania dodatkowych przydziałów, przyznania dodatkowego przydziału właściwy minister może zgłosić odpowiedni wniosek Prezydium Rządu.
6.
Jeżeli realizacja dodatkowego przydziału materiałów wymaga uruchomienia dodatkowych środków obrotowych, przyznanie tych środków jednostkom gospodarczym powinno nastąpić w ciągu dwóch tygodni od daty wniosku o przyznanie tych środków.
7.
Tryb składania wniosków o przyznanie dodatkowych przydziałów określają przepisy, o których mowa w § 23.
§  15.
Upoważnia się Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego do wprowadzenia do planów rozdziału zmian, wynikających ze zmiany planów i programów produkcyjnych lub zmiany innych zadań, wpływających na zmianę planu zaopatrzenia materiałowo-technicznego albo wynikających ze stwierdzenia różnic pomiędzy zapasami planowymi i zapasami rzeczywistymi na początku roku.
§  16.
1.
Materiały pochodzące:
1)
z produkcji ponadplanowej,
2)
z rezygnacji z otrzymanych przydziałów,
3)
z przydziałów nie zrealizowanych zgodnie z obowiązującymi przepisami,
4)
z nadmiernych zapasów stwierdzonych przez Państwową Inspekcję Gospodarki Materiałowej lub z akcji upłynnienia nadwyżek materiałowych prowadzonej przez właściwe centrale zbytu

wchodzą do rezerwy bilansowej.

2.
Rezerwą bilansową dysponuje Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
§  17.
Ministrowie, którym podlegają centrale zbytu, składać będą Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego sprawozdania z przebiegu realizacji produkcji materiałów rozdzielanych. W przypadku określonym w § 3 ust. 4 właściwe jednostki nadsyłają centrali zbytu dane potrzebne do sprawozdania.
§  18.
Ministrowie, którym podlegają przedsiębiorstwa wytwarzające lub importujące materiały, zarządzą w porozumieniu z Prezesem Głównego Urzędu Statystycznego, żeby przedsiębiorstwa te informowały centrale zbytu w okresach miesięcznych o wykonaniu planów produkcji lub importu.
§  19.
W stosunku do winnych naruszenia przepisów niniejszej uchwały, jak również przekroczenia ustalonych przydziałów albo też norm zużycia lub norm zapasów należy wyciągnąć konsekwencje służbowe, a w przypadkach stwierdzenia przestępstwa kierować doniesienia do organów powołanych do ścigania przestępstw.
§  20.
Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego może wprowadzić zmiany w wykazie stanowiącym załącznik do uchwały. Wprowadzone zmiany Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego przedstawi Prezydium Rządu do zatwierdzenia.
§  21.
Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego zarządzi przeprowadzenie kontroli wykonania planu zaopatrzenia i składać będzie Prezydium Rządu sprawozdania z wykonania tego planu w poszczególnych resortach w okresach półrocznych.
§  22.
Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego określi zasady i tryb sporządzania planów rozdziału materiałów innych niż wymienione w wykazie stanowiącym załącznik do uchwały.
§  23.
Tryb zaopatrzenia materiałowo-technicznego jednostek państwowych i spółdzielczych określają przepisy wydane na podstawie dekretu z dnia 29 października 1952 r. o gospodarowaniu artykułami obrotu towarowego i zaopatrzenia (Dz. U. Nr 44, poz. 301).
§  24. 4
Nomenklaturę materiałów rozdzielanych przez Państwową Komisją Planowania Gospodarczego, ministerstwa i centralne urzędy ustala Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
§  25. 5
Rezerwą bilansową materiałów rozdzielanych przez Państwową Komisję Planowania Gospodarczego dysponuje Przewodniczący Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, a rezerwą bilansową materiałów rozdzielanych przez ministerstwa i centralne urzędy dysponują właściwi ministrowie i kierownicy centralnych urzędów.
§  26. 6
Ministrowie, którym podlegają centrale zbytu, składać będą Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego sprawozdania z przebiegu realizacji produkcji materiałów rozdzielanych przez Państwową Komisję Planowania Gospodarczego.
§  27. 7
Zasady ustalone w § 2 ust. 2, §§ 3-4, § 5 ust. 1, §§ 6-13, § 14 ust. 1, 2, 6 i 7, § 16 ust. 1, §§ 18, 19 oraz 23 stosuje się odpowiednio przy wykonywaniu planów rozdziału materiałów rozdzielanych przez Państwową Komisję Planowania Gospodarczego, ministerstwa i centralne urzędy.
§  28. 8
W zakresie normowania zapasów w 1954 roku należy stosować normy zapasów ustalone przez Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej lub przez właściwych ministrów w porozumieniu z Prezesem Centralnego Urzędu Gospodarki Materiałowej.
§  29. 9
Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIK 

WYKAZ MATERIAŁÓW ROZDZIELANYCH PRZEZ PREZYDIUM RZĄDU

I.

Produkty górnictwa:

1.
Węgiel kamienny i brunatny
2.
Koks, koksik, półkoks i półkoksik
3.
Benzyna, nafta oświetleniowa i paliwo traktorowe
4.
Oleje napędowe
5.
Parafina
6.
Asfalt

II.

Surowce i produkty hutnictwa:

7.
Rudy żelazne i tworzywa żelazodajne
8.
Rudy i koncentraty nieżelazne
9.
Rudy manganowe
10.
Rudy chromowe
11.
Surówka
12.
Stal surowa
13.
Odlewy staliwne i odkuwki
14.
Wyroby walcowane hutnictwa żelaza
15.
Wyroby hutnictwa metali nieżelaznych
16.
Złom staliwny
17.
Złom żeliwny
18.
Złom metali nieżelaznych
19.
Materiały ogniotrwałe
20.
Liny stalowe
21.
Łańcuchy syst. "Galia"
22.
Beczki żelazne

III.

Produkty przemysłu maszynowego:

23.
Rury żeliwne wodociągowe
24.
Kotły i grzejniki do centralnego ogrzewania
25.
Kable, przewody i druty elektroenergetyczne i teletechniczne

IV.

Materiały budowlane pochodzenia mineralnego:

26.
Cegła i pustaki ceramiczne stropowe
27.
Cement
28.
Kamień wapienny
29.
Dolomit prażony
30.
Tłuczeń i kostka drogowa

V.

Surowce i materiały drzewne:

31.
Surowiec tartaczny, sklejkowy, okleinowy i zapałczany
32.
Dłużyce kopalniakowe, stemple budowlane, kopalniaki i połowice
33.
Słupy chmielowe, teletechniczne i energetyczne
34.
Papierówka
35.
Materiały tarte
36.
Fryzy
37.
Łaty meblowe
38.
Kora, płyty i odpady korkowe

VI.

Surowce i produkty przemysłu papierniczego:

39.
Celuloza
40.
Makulatura
41.
Papier
42.
Tektura

VII.

Surowce i produkty przemysłu lekkiego:

43.
Bawełna
44.
Wełna i wyczesy wełniane
45.
Włókno azbestowe
46.
Len i konopie trzepane
47.
Pakuły lniane i konopne
48.
Juta
49.
Przędza wełniana, bawełniana, z jedwabiu sztucznego, steelonowa, lniana, pakulana i jutowa
50.
Szmaty i ścinki wełniane, bawełniane, półwełniane i lniane
51.
Tkaniny wełniane, bawełniane, jedwabne, lniano-pakulane, lniane i jutowe
52.
Tkaniny techniczne kordowe, transportowe i pasowe
53.
Skóry surowe i odzierki skórne
54.
Skóry garbowane twarde i miękkie
55.
Uprząż

VIII.

Surowce i produkty przemysłu chemicznego:

56.
Celuloza wiskozowa
57.
Kwas azotowy
58.
Surowce siarkonośne
59.
Surowce fosforowe
60.
Karbid
61.
Aceton
62.
Kauczuk naturalny
63.
Kauczuk syntetyczny
64.
Kauczuk syntetyczny benzyno- i olejoodporny
65.
Regenerat
66.
Mleczko kauczukowe
67.
Taśmy transporterowe
68.
Boraks techniczny
69.
Chlor ciekły
70.
Kwas techniczny solny i siarkowy
71.
Siarczan glinu, miedzi i niklu
72.
Siarka elementarna
73.
Dwuchromian i siarczek sodu
74.
Fosforan trójsodowy
75.
Soda bezwodna ciężka i soda kaustyczna
76.
Sól glauberska kalcynowana i krystaliczna
77.
Kalafonia
78.
Terpentyna
79.
Metanol 99-100%
80.
Formalina
81.
Rotaniny i garbniki naturalne
82.
Smoła drogowa i preparowana
83.
Pak
84.
Naftalen surowy
85.
Fenol krystaliczny
86.
Krezol
87.
Benzol motorowy i oczyszczany
88.
Benzen
89.
Toluen
90.
Polichlorek
91.
Minia i glejta ołowiana
92.
Biel cynkowa
93.
Azotan srebra
94.
Klej kostny i skórny
95.
Stearyna
96.
Oleina
87.
Gliceryny
98.
Oleje roślinne
99.
Sałomas
100.
Kwasy tłuszczowe porafinacyjne
101.
Tran techniczny ciekły
102.
Łój topiony techniczny
103.
Tłuszcze zwierzęce techniczne
104.
Mersol

IX.

Surowce i produkty przemysłu rolno-spożywczego:

105.
Kazeiny
106.
Spirytusy
107.
Melasa
108.
Cukier
109.
Szczecina surowa i preparowana
110.
Kości

X.

Surowce przemysłu materiałów budowlanych:

111.
Stłuczka szklana.
* Z dniem 1 stycznia 1957 r. przepisy nin. uchwały tracą moc w zakresie uregulowanym uchwałą Rady Ministrów nr 70 z dnia 19 lutego 1957 r. w sprawie zmian w rozdzielnictwie materiałów w roku 1957. (M.P.57.24.166).
1 § 12 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. a) uchwały nr 167 z dnia 26 lutego 1955 r. (M.P.55.20.199) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 12 marca 1955 r.
2 § 12 ust. 3 skreślony przez § 1 pkt 1 lit. b) uchwały nr 167 z dnia 26 lutego 1955 r. (M.P.55.20.199) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 12 marca 1955 r.
3 § 12 ust. 4 skreślony przez § 1 pkt 1 lit. b) uchwały nr 167 z dnia 26 lutego 1955 r. (M.P.55.20.199) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 12 marca 1955 r.
4 § 24 zmieniony przez § 1 pkt 2 uchwały nr 167 z dnia 26 lutego 1955 r. (M.P.55.20.199) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 12 marca 1955 r.
5 § 25 zmieniony przez § 1 pkt 2 uchwały nr 167 z dnia 26 lutego 1955 r. (M.P.55.20.199) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 12 marca 1955 r.
6 § 26 dodany przez § 1 pkt 2 uchwały nr 167 z dnia 26 lutego 1955 r. (M.P.55.20.199) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 12 marca 1955 r.
7 § 27 dodany przez § 1 pkt 2 uchwały nr 167 z dnia 26 lutego 1955 r. (M.P.55.20.199) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 12 marca 1955 r.
8 § 28 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 3 uchwały nr 167 z dnia 26 lutego 1955 r. (M.P.55.20.199) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 12 marca 1955 r.
9 § 29 według numeracji ustalonej przez § 1 pkt 3 uchwały nr 167 z dnia 26 lutego 1955 r. (M.P.55.20.199) zmieniającej nin. uchwałę z dniem 12 marca 1955 r.

Zmiany w prawie

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024
Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024
Na zwolnieniu w jednej pracy, w drugiej - w pełni sił i... płacy

Przebywanie na zwolnieniu lekarskim w jednej pracy nie wykluczy już możliwości wykonywania pracy i pobierania za nią wynagrodzenia w innej firmie czy firmach. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przygotowało właśnie projekt ustawy, który ma wprowadzić też m.in. definicję pracy zarobkowej - nie będzie nią podpisanie w czasie choroby firmowych dokumentów i nie spowoduje to utraty świadczeń. Zwolnienie lekarskie będzie mogło przewidywać miejsce pobytu w innym państwie. To rewolucyjne zmiany. Zdaniem prawników, te propozycje mają sens, nawet jeśli znajdą się tacy, którzy będą chcieli nadużywać nowych przepisów.

Beata Dązbłaż 29.10.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do połowy przyszłego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz trzeci czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa medycznego. Ostatnio termin wyznaczono na koniec tego roku, teraz ma to być czerwiec 2025 r.

Beata Dązbłaż 23.09.2024
Darowizny dla ofiar powodzi z zerową stawką VAT

Można już stosować zerową stawkę VAT na darowizny dla ofiar powodzi - rozporządzenie w tej sprawie obowiązuje od 18 września, ale z możliwością stosowania go do darowizn towarów i nieodpłatnych usług przekazanych począwszy od 12 września do 31 grudnia 2024 r. Stawka 0 proc. będzie stosowana do darowizn wszelkiego rodzaju towarów lub usług niezbędnych do wsparcia poszkodowanych.

Monika Sewastianowicz 18.09.2024
Lewiatan: Za reformę płacy minimalnej będą musieli zapłacić pracodawcy

Projekt ustawy o minimalnym wynagrodzeniu jest słaby legislacyjnie. Nie tylko nie realizuje celów zawartych w unijnej dyrektywie, ale może przyczynić się do pogłębienia problemów firm i spadku zatrudnienia. Nie poprawi też jakości pracy w naszym kraju. Utrwala zwiększanie presji płacowej – uważa Konfederacja Lewiatan.

Grażyna J. Leśniak 10.09.2024