Technicy weterynarii i sanitariusze weterynarii zatrudnieni w państwowych zakładach leczniczych dla zwierząt.

INSTRUKCJA
MINISTRA ROLNICTWA
z dnia 10 lipca 1953 r.
w sprawie techników weterynarii i sanitariuszy weterynarii zatrudnionych w państwowych zakładach leczniczych dla zwierząt.

W celu unormowania sprawy kwalifikacji osób zatrudnionych w państwowych zakładach leczniczych dla zwierząt (P. Z. L. Z.) na stanowiskach techników weterynarii i sanitariuszy weterynarii oraz określenia zakresu ich czynności i obowiązków ustala się, co następuje:
§  1.
Technikami weterynarii w rozumieniu niniejszej instrukcji są osoby, które:
1)
ukończyły dwu- lub czteroletnie technika weterynaryjne albo kursy korespondencyjne w zakresie technikum weterynaryjnego i otrzymały świadectwo z tytułem technika weterynarii;
2)
posiadają tytuł felczera weterynarii, uzyskany na zasadzie przepisów obowiązujących w dawnym państwie rosyjskim do dnia 27 listopada 1917 r. oraz po tym czasie w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich;
3)
posiadają zaliczone wszystkie lata studiów weterynaryjnych w polskich szkołach wyższych, lecz na skutek niedopełnienia niektórych warunków nie uzyskały dyplomu lekarza weterynarii - po wykazaniu się przed komisją, powołaną przez Ministra Rolnictwa, niezbędnymi wiadomościami w zakresie umiejętności technika weterynarii;
4)
posiadają świadectwo ukończenia oficerskiej szkoły wojskowej felczerów weterynaryjnych;
5)
zostały uznane przez komisję, powołaną przez Ministra Rolnictwa, za zdolne do wykonywania czynności technika weterynarii z uwagi na:
a)
co najmniej ośmioletnią pracę w zawodzie weterynaryjnym,
b)
wyróżniającą się pracę zawodową i społeczną oraz
c)
wykazanie się niezbędnymi wiadomościami w zakresie umiejętności technika weterynarii oraz wiadomościami ogólnymi w zakresie co najmniej 7 klas szkoły podstawowej.
§  2.
1.
Technicy weterynarii, zatrudnieni w P. Z. L. Z., uprawnieni są do samodzielnego wykonywania czynności z zakresu weterynarii, z wyjątkiem:
1)
wykonywania skomplikowanych zabiegów chirurgicznych, jak operacje klatki piersiowej, jamy brzusznej, głowy i kończyn, trzebienie wnętrów itp.;
2)
wykonywania zabiegów chirurgicznych na jajnikach i macicy;
3)
odbierania ciężkich porodów;
4)
dokonywania injekcji i punkcji dordzeniowych;
5)
samodzielnego stosowania trucizn, środków silnie działających i odurzających;
6)
samodzielnego dokonywania badań diagnostycznych (tuberkulinizacja, maleinizacja);
7)
wykonywania czynności, zastrzeżonych przepisami o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych dla lekarzy weterynarii, chyba że chodzi o zwalczanie różycy świń, w których to przypadkach uprawnieni są do zastosowania odpowiednich zabiegów leczniczych i zapobiegawczych oraz do wydawania tymczasowych zarządzeń, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie instrukcjami;
8)
samodzielnego wykonywania sekcji i stawiania diagnozy sekcyjnej;
9)
wystawiania świadectw weterynaryjnych w zakresie spraw wynikających z pkt 1-8 oraz ze szczególnych przepisów;
10)
innych czynności zastrzeżonych przez Ministra Rolnictwa do wykonania przez lekarzy weterynarii.
2.
W specjalnie uzasadnionych przypadkach, gdy nie ma możności wykonania przez lekarza weterynarii zabiegu, do którego technik weterynarii w myśl ust. 1 nie jest uprawniony, a życiu zwierzęcia grozi poważne niebezpieczeństwo, technik weterynarii może go dokonać pod warunkiem złożenia kierownikowi P. Z. L. Z., a w razie jego nieobecności - kierownikowi powiatowego zarządu weterynarii pisemnego oświadczenia, stwierdzającego i uzasadniającego konieczność dokonania zabiegu.
§  3.
1.
Technicy weterynarii mogą zapisywać na receptach środki farmaceutyczne dla zwierząt, z wyjątkiem trucizn, środków silnie działających i odurzających.
2.
Na receptach technicy weterynarii obowiązani są uwidocznić, oprócz innych wymaganych danych, także swój tytuł służbowy "technik weterynarii".
§  4.
1.
W przypadku podejrzenia o zaraźliwą chorobę zwierzęcą, co do której istnieje obowiązek zgłaszania, technik weterynarii powinien pouczyć posiadacza zwierzęcia o sposobie postępowania ze zwierzęciem do czasu przyjazdu lekarza weterynarii, zawiadomić swego przełożonego - lekarza weterynarii lub właściwy powiatowy zarząd weterynarii o przypadku zachorowania oraz wykonać czynności, zlecone mu przez lekarza weterynarii.
2.
W przypadku podejrzenia lub stwierdzenia różycy świń obowiązkiem technika weterynarii jest zastosować odpowiednie zabiegi i wydać tymczasowe zarządzenia zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 7 oraz zawiadomić swego przełożonego - lekarza weterynarii lub właściwy powiatowy zarząd weterynarii o przypadku zachorowania.
3.
Ponadto do zakresu obowiązków technika weterynarii należą czynności zlecone przez kierownika P. Z. L. Z. w ramach uprawnień określonych w §§ 2 i 3 oraz prowadzenie magazynu leków i instrumentów P. Z. L. Z., biblioteki fachowej, książki materiałowej, inwentarzowej i dziennego rozchodu leków.
§  5.
Sanitariuszami weterynarii w rozumieniu niniejszej instrukcji są osoby, które:
1)
ukończyły podstawowe szkoły sanitarno-weterynaryjne lub równorzędne i otrzymały świadectwo z tytułem sanitariusza weterynarii lub młodszego technika weterynarii, oraz osoby, które ukończyły 12-miesięczny kurs wojskowy podoficerów weterynaryjnych i posiadają ponadto co najmniej 2 lata praktyki w zawodzie weterynaryjnym;
2)
ukończyły inne zawodowe kursy weterynaryjne trwające co najmniej 1 rok, przynajmniej od 5 lat pracują w zawodzie weterynaryjnym i zostały przez komisję, powołaną przez dyrektora właściwego wojewódzkiego zarządu weterynarii, uznane za zdolne do wykonywania czynności sanitariuszy weterynarii;
3)
zostały uznane przez komisję, powołaną przez Ministra Rolnictwa, za zdolne do wykonywania czynności sanitariuszy weterynarii z uwagi na:
a)
co najmniej trzyletnią pracę w zawodzie weterynaryjnym,
b)
wyróżniającą się pracę zawodową i społeczną oraz
c)
ukończenie specjalnych kursów doszkalających albo wykazanie się niezbędnymi wiadomościami teoretycznymi w zakresie podstawowej szkoły sanitarno-weterynaryjnej.
§  6.
1.
Sanitariusze weterynarii zatrudnieni w P. Z. L. Z. są uprawnieni do:
1)
udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach (zranieniach, złamaniach, wzdęciach, morzyskach itp.);
2)
udzielania pierwszej pomocy przy porodach;
3)
poskramiania i kładzenia zwierząt;
4)
przygotowania pola operacyjnego do zabiegów;
5)
udzielania pomocy lekarzowi lub technikowi weterynarii przy diagnozowaniu i zabiegach leczniczych;
6)
udzielania pomocy lekarzowi weterynarii przy sekcjach;
7)
pielęgnacji zwierząt będących w leczeniu stacjonarnym;
8)
mierzenia temperatury ciała, zakładania opatrunków, wykonywania masaży, robienia kompresów, okładów i lewatyw, zastrzyków podskórnych i domięśniowych oraz innych prostych zabiegów;
9)
zadawania leków według wskazań;
10)
dokonywania szczepień ochronnych w przypadkach określonych szczególnymi zarządzeniami Ministra Rolnictwa;
11)
przeprowadzania dezynfekcji i dezynsekcji;
12)
nadzorowania nieszkodliwego usuwania zwłok zwierzęcych;
13)
dopilnowywania wykonania zarządzeń lekarza weterynarii lub technika weterynarii;
14)
innych czynności, zleconych im specjalnymi przepisami.
2.
W skład czynności, zleconych sanitariuszom weterynaryjnym, nie może wchodzić prowadzenie aptek ani wykonywanie w nich czynności fachowych.
3.
W specjalnie uzasadnionych przypadkach, gdy nie ma możności wykonania przez lekarza lub technika weterynarii zabiegu, do którego sanitariusz weterynarii w myśl ust. 1 nie jest uprawniony a życiu zwierzęcia grozi poważne niebezpieczeństwo, sanitariusz weterynarii może go dokonać pod warunkiem złożenia kierownikowi zakładu, a w razie jego nieobecności - kierownikowi powiatowego zarządu weterynarii pisemnego oświadczenia, stwierdzającego i uzasadniającego konieczność dokonania zabiegu.
§  7.
1.
W przypadku podejrzenia o zaraźliwą chorobę zwierzęcą, co do której istnieje obowiązek zgłoszenia, sanitariusz weterynarii powinien pouczyć posiadacza zwierzęcia o sposobie postępowania ze zwierzęciem do czasu przyjazdu lekarza weterynarii, zawiadomić swego przełożonego - lekarza weterynarii lub właściwy powiatowy zarząd weterynarii o przypadku zachorowania oraz wykonać czynności zlecone mu przez lekarza weterynarii.
2.
W przypadku podejrzenia o różycę świń obowiązkiem sanitariusza weterynarii jest zastosować zabiegi w ramach przysługujących mu uprawnień oraz o wypadku zachorowania zawiadomić swego przełożonego lekarza weterynarii lub właściwy powiatowy zarząd weterynarii. W miarę możności sanitariusz weterynarii powinien uzgodnić sposób leczenia z lekarzem weterynarii - kierownikiem P. Z. L. Z.
3.
Ponadto do zakresu obowiązków sanitariusza weterynarii należy czyszczenie, wyjaławianie i konserwacja instrumentarium, sterylizacja materiałów opatrunkowych, nadzorowanie utrzymania zwierząt przebywających w leczeniu oraz utrzymywanie czystości w pomieszczeniach zakładu w przypadku braku personelu specjalnie wyznaczonego do tych czynności, jak również wykonywanie innych czynności zleconych przez kierownika zakładu, do których wykonania sanitariusz jest uprawniony.
§  8.
1.
Kierownik P. Z. L. Z. powodujący lub dopuszczający do przekroczenia uprawnień techników weterynarii i sanitariuszy weterynarii poza przypadkami przewidzianymi w niniejszej instrukcji odpowiedzialny jest cywilnie i służbowo za mogące stąd wyniknąć skutki.
2.
Techników weterynarii i sanitariuszy weterynarii przekraczających przysługujące im uprawnienia lub nie wykonujących obowiązków, wynikających z niniejszej instrukcji, należy pociągnąć do odpowiedzialności służbowej.
§  9.
1.
Osoby, nie odpowiadające w zakresie kwalifikacji fachowych wymaganiom niniejszej instrukcji, nie mogą być zatrudnione w państwowej służbie weterynaryjnej na stanowiskach techników weterynarii lub sanitariuszy weterynarii.
2.
Pracowników P. Z. L. Z., pełniących funkcję techników weterynarii lub sanitariuszy weterynarii, nie odpowiadających wymaganiom niniejszej instrukcji, należy w miarę napływania nowych kadr zwalniać, zgodnie z obowiązującymi przepisami, za 3-miesięcznym wypowiedzeniem, lub zatrudniać na innych stanowiskach zgodnie z ich kwalifikacjami (np. na stanowisku stajennego-dozorcy).
3.
Przepisy ust. 2 nie dotyczą pracowników będących w toku szkolenia zawodowego.
§  10.
Instrukcja wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 kwietnia 1953 r.

Zmiany w prawie

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024
Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024
Na zwolnieniu w jednej pracy, w drugiej - w pełni sił i... płacy

Przebywanie na zwolnieniu lekarskim w jednej pracy nie wykluczy już możliwości wykonywania pracy i pobierania za nią wynagrodzenia w innej firmie czy firmach. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przygotowało właśnie projekt ustawy, który ma wprowadzić też m.in. definicję pracy zarobkowej - nie będzie nią podpisanie w czasie choroby firmowych dokumentów i nie spowoduje to utraty świadczeń. Zwolnienie lekarskie będzie mogło przewidywać miejsce pobytu w innym państwie. To rewolucyjne zmiany. Zdaniem prawników, te propozycje mają sens, nawet jeśli znajdą się tacy, którzy będą chcieli nadużywać nowych przepisów.

Beata Dązbłaż 29.10.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do połowy przyszłego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz trzeci czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa medycznego. Ostatnio termin wyznaczono na koniec tego roku, teraz ma to być czerwiec 2025 r.

Beata Dązbłaż 23.09.2024
Darowizny dla ofiar powodzi z zerową stawką VAT

Można już stosować zerową stawkę VAT na darowizny dla ofiar powodzi - rozporządzenie w tej sprawie obowiązuje od 18 września, ale z możliwością stosowania go do darowizn towarów i nieodpłatnych usług przekazanych począwszy od 12 września do 31 grudnia 2024 r. Stawka 0 proc. będzie stosowana do darowizn wszelkiego rodzaju towarów lub usług niezbędnych do wsparcia poszkodowanych.

Monika Sewastianowicz 18.09.2024
Lewiatan: Za reformę płacy minimalnej będą musieli zapłacić pracodawcy

Projekt ustawy o minimalnym wynagrodzeniu jest słaby legislacyjnie. Nie tylko nie realizuje celów zawartych w unijnej dyrektywie, ale może przyczynić się do pogłębienia problemów firm i spadku zatrudnienia. Nie poprawi też jakości pracy w naszym kraju. Utrwala zwiększanie presji płacowej – uważa Konfederacja Lewiatan.

Grażyna J. Leśniak 10.09.2024