a także mając na uwadze, co następuje:(1) Art. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 1 zawiera wymóg przyjmowania środków ochronnych przy uwzględnieniu dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, w tym - w stosownych przypadkach - sprawozdań sporządzonych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF) oraz inne organy doradcze, a także przy uwzględnieniu wszelkich porad otrzymywanych od komitetów doradczych.
(2) Rada powinna przyjąć środki dotyczące ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym - w stosownych przypadkach - określonych warunków funkcjonalnie związanych z tymi uprawnieniami do połowów. Zgodnie z art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) określonymi w art. 2 ust. 2 tego rozporządzenia. Zgodnie z art. 16 ust. 1 tego rozporządzenia uprawnienia do połowów należy rozdzielać między państwa członkowskie tak, aby zapewnić względną stabilność działalności połowowej każdego państwa członkowskiego w odniesieniu do każdego stada lub rodzaju rybołówstwa.
(3) Całkowite dopuszczalne połowy (TAC) należy zatem ustalać, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa oraz w świetle opinii wyrażonych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami.
(4) Zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 wszystkie stada, w odniesieniu do których obowiązują limity połowowe, podlegają obowiązkowi wyładunku od dnia 1 stycznia 2019 r., chociaż mają zastosowanie pewne wyłączenia. Na podstawie wspólnych zaleceń państw członkowskich oraz zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, Komisja przyjmuje akty delegowane ustalające szczegóły wdrożenia obowiązku wyładunku w odniesieniu do niektórych połowów.
(5) Uprawnienia do połowów dotyczące stad objętych obowiązkiem wyładunku powinny uwzględniać fakt, że odrzuty nie są już co do zasady dozwolone. W związku z tym uprawnienia do połowów powinny być oparte na opiniach Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) zawierających dane liczbowe dotyczące całkowitych połowów. Ilości, które - na podstawie wyłączenia od obowiązku wyładunku - mogą nadal być odrzucane, należy odjąć od tych danych liczbowych dotyczących całkowitych połowów. Ponadto uprawnienia do połowów w przypadku stad, w odniesieniu do których ICES przedstawia jedynie opinie dotyczące wyładunków, należy określać na podstawie tych opinii.
(6) W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/973 2 ustanowiono plan wieloletni dla Morza Północnego (zwany dalej "planem wieloletnim dla Morza Północnego"), a w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/472 3 ustanowiono plan wieloletni dla wód zachodnich (zwany dalej "planem wieloletnim dla wód zachodnich"). W planach tych określono cele i środki długoterminowego zarządzania stadami objętymi tymi planami wieloletnimi. Uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad wymienionych w art. 1 ust. 1 tych rozporządzeń (stad docelowych) należy określić zgodnie z przedziałami śmiertelności połowowej prowadzącymi do maksymalnego podtrzymywalnego połowu (MSY) (zakresy FMSY), lub na niższym poziomie, oraz zgodnie ze środkami ochronnymi przewidzianymi w tych rozporządzeniach. Przedziały FMSY określono w stosownych opiniach ICES. W przypadku gdy nie są dostępne odpowiednie informacje naukowe, uprawnienia do połowów dla stad docelowych, o których mowa art. 1 ust. 4 tych rozporządzeń (stada stanowiące przyłów), należy ustalić zgodnie z zasadą ostrożnego zarządzania zasobami, jak określono w tych rozporządzeniach. Zgodnie z art. 5 ust. 3 tych rozporządzeń, przy ustalaniu uprawnień do połowów w odniesieniu do stad stanowiących przyłów należy wziąć pod uwagę również kwestie połowów wielogatunkowych.
(7) Zgodnie z art. 7 planu wieloletniego dla Morza Północnego oraz art. 8 planu wieloletniego dla wód zachodnich, w przypadku gdy opinie naukowe wskazują, że biomasa stada tarłowego któregokolwiek ze stad, o których mowa w art. 1 ust. 1 tych rozporządzeń, znajduje się poniżej granicznego punktu odniesienia biomasy (Blim) 4 , należy przyjąć dalsze środki zaradcze w celu zapewnienia szybkiego powrotu stada do poziomów wyższych niż poziomy pozwalające uzyskać MSY. Te środki zaradcze mogą w szczególności obejmować zawieszenie ukierunkowanych połowów danego stada oraz odpowiednie zmniejszenie uprawnień do połowów w odniesieniu do tych stad lub innych stad w łowiskach.
(8) W odniesieniu do niektórych stad ICES zaleca połowy na poziomie zerowym. Jeżeli jednak TAC dla tych stad ustali się na zalecanych poziomach, obowiązek wyładunku wszystkich połowów - w tym przyłowów tych stad w połowach wielogatunkowych - spowodowałby wystąpienie zjawiska "gatunków dławiących". "Gatunki dławiące" to gatunki, na które nie przyznaje się kwot i które mogą spowodować zaprzestanie połowów przez jeden lub większą liczbę statków rybackich, nawet jeśli nadal posiadają one kwoty na inne gatunki. Aby osiągnąć równowagę między kontynuowaniem połowów - mając na względzie potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze w przeciwnym wypadku - a potrzebą osiągnięcia dobrego stanu biologicznego tych stad, biorąc pod uwagę trudności w prowadzeniu połowów wszystkich stad w ramach połowów wielogatunkowych z zachowaniem MSY, należy ustanowić szczególne TAC w odniesieniu do przyłowów z tych stad. Te TAC dla przyłowów należy ustalić na poziomach, które zapewnią zmniejszenie śmiertelności tych stad oraz zachęcą do poprawy selektywności i unikania przyłowów z tych stad. W celu zmniejszenia połowów stad, w odniesieniu do których ustalono TAC dla przyłowów, uprawnienia do połowów dotyczące łowisk, w których poławia się ryby z tych stad, należy ustalić na poziomach, które pomogą odbudować biomasę zagrożonych stad do zrównoważonych poziomów.
(9) W swojej opinii naukowej dotyczącej dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) w podrejonie ICES 21 (Kattegat) ICES zaleca zerowe połowy z tego stada w 2024 r. Ponadto, zdaniem ICES dorsz atlantycki w tym obszarze jest poławiany głównie jako przyłów w połowach homarca (Nephrops norvegicus). W związku z tym, gdyby TAC dla dorsza atlantyckiego w cieśninie Kattegat na 2024 r. ustalono na poziomie zerowym, doprowadziłoby to do sytuacji, w której statki poławiające homarca w tym obszarze zaprzestaną połowów w 2024 r., co może potencjalnie doprowadzić do zamknięcia tych połowów. Na podstawie danych Europejskiego Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) 5 orientacyjną wartość 6 możliwych połowów homarca w rejonie 3a (Skagerrak-Kattegat) w granicach TAC na 2024 r. szacuje się na 98 561 451 EUR. Należy zatem ustanowić TAC dla przyło wów dorsza atlantyckiego jako gatunku dławiącego w cieśninie Kattegat.
(10) Aby w miarę możliwości zagwarantować wykorzystanie uprawnień do połowów w połowach wielogatunkowych zgodnie z art. 16 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, należy ustanowić rezerwę na wymiany kwot dla państw członkowskich, które nie dysponują kwotą pokrywającą ich nieuniknione przyłowy.
(11) Zgodnie z art. 2 ust. 2 i art. 16 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, w odniesieniu do stad nieobjętych wieloletnim planem zarządzania dla Morza Północnego ani wieloletnim planem zarządzania dla wód zachodnich, w przypadku gdy dostępne są odpowiednie informacje naukowe, uprawnienia do połowów należy ustalić w zależności od śmiertelności połowowej MSY, a w przypadku gdy informacje takie nie są dostępne, uprawnienia do połowów należy ustalić zgodnie z zasadą ostrożnego zarządzania zasobami rybołówstwa, zdefiniowaną w art. 4 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(12) W odniesieniu do niektórych stad opinia ICES zachowuje ważność przez wiele lat i opinia ta pozostaje najlepszą dostępną opinią naukową przez cały okres ważności opinii. W takich przypadkach należy ustalić roczne TAC obejmujące cały okres ważności opinii (wieloletnie TAC). Jeżeli jednak w tym okresie dostępna będzie nowa opinia ICES, należy zapewnić, aby wieloletni TAC pozostał spójny z nową opinią. Ponadto należy zapewnić zgodność rocznych odliczeń od zalecanej wartości całkowitych połowów w celu uwzględnienia wyłączeń z obowiązku wyładunku z dostępnymi danymi.
(13) Labraks (Dicentrarchus labrax) w rejonach ICES 8a i 8b (Zatoka Biskajska) jest stadem docelowym w ramach wieloletniego planu zarządzania dotyczącego wód zachodnich. Zgodnie z opinią ICES na 2024 r., w 2023 r. biomasa tego stada spadła poniżej MSY Btrigger i należy oczekiwać dalszego spadku w 2024 r., jednak przy utrzymaniu poziomu powyżej Blim. W związku z tym należy przyjąć odpowiednie środki zaradcze, aby zapewnić szybkie przywrócenie liczebności tego stada do poziomu wyższego od umożliwiającego uzyskanie MSY. Francja i Hiszpania powinny zatem zapewnić, aby wyładunki komercyjne i odłów w ramach połowów rekreacyjnych tego stada, które mają one ustalić na 2024 r., znajdowały się poniżej wartości punktu FMSY 7 , zmniejszonej proporcjonalnie, aby uwzględnić spadek biomasy, oraz powinny przyjąć dodatkowe środki zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(14) Należy wzmocnić środki regulujące połowy rekreacyjne labraksa w rejonach ICES 8a i 8b, ze względu na ich znaczący wpływ na biomasę tego stada oraz mając na uwadze jej spadek. Limit ilościowy należy zatem zmniejszyć do jednej złowionej i zatrzymanej ryby na rybaka dziennie. Należy również wykluczyć sieci stawne, ponieważ nie są one wystarczająco selektywne i prawdopodobnie złowią więcej osobników niż wynosi ustalony limit.
(15) Art. 5 ust. 3 wieloletniego planu zarządzania dla wód zachodnich przewiduje zarządzanie połowami wielogatunkowymi w odniesieniu do stad, z których pochodzą przyłowy, z uwzględnieniem trudności w prowadzeniu połowów ze wszystkich stad na poziomie MSY jednocześnie, zwłaszcza w sytuacjach, kiedy prowadzi to do przedwczesnego zamykania połowów. Z analizy połowów wielogatunkowych w Zatoce Biskajskiej opublikowanej w dniu 14 listopada 2023 r. wynika, że jeśli wykluczyć ostroboki, rdzawiec (Pollachius pollachius) jest najbardziej ograniczającym stadem w połowach dennych w Zatoce Biskajskiej w odniesieniu do trzech z 21 segmentów rybołówstwa. Zważywszy na przedłożone przez jedno z zainteresowanych państw członkowskich dane społeczno-gospodarcze, które sugerują, że w odniesieniu do rdzawca w Zatoce Biskajskiej i wodach Półwyspu Iberyjskiego (podobszar ICES 8 i rejon 9a), analiza połowów wielogatunkowych wskazuje na trudności z połowieniem pełnego TAC, potrzeba więcej czasu na ocenę społeczno-gospodarczych skutków ustalenia uprawnień do połowów rdzawca dla rybaków prowadzących takie połowy wielogatunkowe (sola (Solea solea) i homarzec). Z tego powodu na pierwszą połowę 2024 r. należy ustalić TAC tymczasowy dla rdzawca w Zatoce Biskajskiej (rejony 8abde). Na podstawie opinii ICES z dnia 30 czerwca 2023 r. dotyczącej rdzawca w Zatoce Biskajskiej i wodach Półwyspu Iberyjskiego oraz biorąc pod uwagę sezonowość tych połowów, tę tymczasową kwotę należy ustalić na poziomie 500 ton od dnia 1 stycznia 2024 r. do dnia 30 czerwca 2024 r. Taki tymczasowy TAC ma zapewnić możliwość kontynuowania działalności połowowej na czas analizy danych i do chwili ustalenia przez Radę ostatecznego unijnego TAC.
(16) Zgodnie z opinią naukową połowy rekreacyjne rdzawca w podobszarach ICES 8, 9, 10 i w wodach Unii obszaru CECAF 34.1.1 (Zatoka Biskajska i wody Półwyspu Iberyjskiego) nie są do pominięcia, należy zatem wprowadzić ograniczenia dla połowów rekreacyjnych w tych obszarach. W celu ochrony tarlisk oraz ograniczenia połowów młodych osobników od dnia 1 stycznia do dnia 30 kwietnia nie jest dozwolone złowienie i zatrzymanie ani jednego osobnika rdzawca w połowach rekreacyjnych, natomiast przez pozostałą część roku dozwolone mogą być maksymalnie dwa osobniki.
(17) W maju 2022 r. ICES zauważyła, że pomimo starań państw członkowskich na rzecz odbudowy zasobów węgorza europejskiego (Anguilla anguilla) ogólnie nie poczyniono postępów w realizacji celu spływu 40 % biomasy węgorza srebrzystego w całej Unii, zgodnie z wymogiem art. 2 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1100/2007 8 , oraz że nie zaobserwowano wyraźnych wzorców śmiertelności. W listopadzie 2023 r. ICES ponownie zaleciła, w przypadkach gdy stosuje się zasadę ostrożnego zarządzania zasobami, połowy węgorza europejskiego (Anguilla anguilla) na poziomie zerowym we wszystkich siedliskach i na wszystkich etapach życia w całym jego naturalnym zasięgu, co obejmuje północnowschodni Atlantyk i Morze Śródziemne. Dotyczy to zarówno połowów rekreacyjnych, jak i komercyjnych oraz obejmuje połowy węgorza szklistego do celów zarybiania i akwakultury.
(18) Rozporządzeniem Rady (UE) 2023/194 9 wydłużono do sześciu miesięcy okres zamknięty wszelkiej komercyjnej działalności połowowej ukierunkowanej na węgorza w unijnych wodach morskich i wodach słonawych północno- wschodniego Atlantyku i Morza Śródziemnego oraz dla statków unijnych we wszystkich wodach morskich Morza Śródziemnego. Zakazano w nim również wszelkich połowów rekreacyjnych węgorza w tych wodach. Uznano, że sześciomiesięczny okres zamknięty umożliwi skuteczniejszą ochronę stada niż środki unijne i krajowe stosowane do 2022 r. Uznano również, że przedłużony okres zamknięty umożliwi dalsze zarybianie, przyczyni się do odbudowy stada węgorza, a tym samym do osiągnięcia celu spływu co najmniej 40 % dorosłych węgorzy srebrzystych, określonego w art. 2 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1100/2007. Biorąc pod uwagę utrzymujący się krytyczny stan węgorza europejskiego, należy utrzymać te środki w 2024 r.
(19) Na okres migracji węgorza wpływa szeroki zakres czynników środowiskowych i biologicznych, w związku z czym może on różnić się w zależności od etapu życia węgorza, siedliska i obszaru geograficznego, w szczególności cieśnin. W związku z tym właściwe może być ustanowienie różnych okresów zamkniętych, zwłaszcza dla różnych obszarów połowowych danego państwa członkowskiego i dla różnych rodzajów połowów na tych obszarach połowowych, aby uwzględnić te elementy, a także czasowe i geograficzne modele migracji, odpowiednio, węgorza szklistego i węgorza srebrzystego, na różnych etapach życia. Na podstawie tych elementów zainteresowane państwa członkowskie powinny określić odpowiedni okres zamknięty lub odpowiednie okresy zamknięte.
(20) W unijnych wodach morskich i wodach słonawych północnowschodniego Atlantyku okres zamknięty lub okresy zamknięte powinny obejmować odpowiednio główny okres lub okresy migracji węgorza szklistego i węgorza srebrzystego, z wyjątkiem operacji połowowych prowadzonych - ze statkiem rybackim lub bez statku rybackiego - wyłącznie do celów badań naukowych, przeprowadzanych w pełnej zgodności z warunkami określonymi w art. 25 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1241 10 . Biorąc pod uwagę potencjalnie poważne skutki społeczno-gospodarcze całkowitego zamknięcia połowów węgorza szklistego i węgorza srebrzystego w głównym okresie lub okresach ich migracji, państwa członkowskie mogą zezwolić na połowy węgorza przez 30 dni podczas tych okresów. Aby zapewnić skuteczną ochronę węgorza srebrzystego migrującego z Morza Bałtyckiego do Morza Północnego, nadbrzeżne państwa członkowskie podobszaru ICES 3, tj. Dania, Niemcy, Estonia, Łotwa, Litwa, Polska, Finlandia i Szwecja, powinny uzgodnić skuteczne okresy zamknięte dla węgorza srebrzystego. W przypadku gdy zainteresowane państwa członkowskie nie zdołają go uzgodnić do dnia 1 marca 2024 r., okres zamknięty dla połowów węgorza srebrzystego w Morzu Bałtyckim i w cieśninie Skagerrak-Kattegat powinien trwać od dnia 15 września 2024 r. do dnia 15 marca 2025 r.
(21) Na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1100/2007 zarybianie węgorzem szklistym jest środkiem ochrony wybranym przez niektóre państwa w ich planach zarządzania węgorzem. Umożliwienie tym państwom członkowskim dalszego wdrażania tego środka może wymagać połowów węgorza szklistego w unijnych wodach morskich i wodach słonawych północnowschodniego Atlantyku w odpowiednim momencie roku i ewentualnie podczas ich głównego okresu lub okresów migracji. W związku z tym państwa członkowskie mogą zezwolić na dalsze połowy węgorza szklistego przez dodatkowy okres 50 dni w głównym okresie lub okresach migracji węgorza szklistego wyłącznie do celów zarybiania.
(22) W swych opiniach dotyczących niektórych stad spodoustych (rajowate, rekiny, rajokształtne) ICES zaleca połowy na poziomie zerowym ze względu na zły stan ochrony tych ryb. Ponadto wskaźniki przeżywalności takich spodoustych po odrzuceniu są wysokie. W związku z tym połowy tych stad należy odrzucać, a nie wyładowywać, ponieważ uważa się, że odrzuty nie zwiększają znacząco ich śmiertelności połowowej, a nawet pomagają w ich ochronie. W związku z tym należy zakazać połowów tych gatunków, gdyż zgodnie z art. 15 ust. 4 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku nie ma zastosowania do gatunków objętych zakazem połowów. Przypadkowo złowionych osobników tych gatunków nie wolno okaleczać i należy je niezwłocznie uwolnić.
(23) W przypadku niektórych gatunków, takich jak niektóre gatunki rekinów, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem zostać całkowicie ograniczone poprzez wprowadzenie ogólnego zakazu ich połowów.
(24) Na 12. Konferencji Stron Konwencji o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt (zorganizowanej w Manili w dniach 23-28 października 2017 r.) do wykazów gatunków chronionych w dodatkach I i II do tej konwencji dodano szereg gatunków. Należy zatem zapewnić ochronę tych gatunków w odniesieniu do unijnych statków rybackich prowadzących połowy we wszystkich wodach i statków rybackich państw trzecich prowadzących połowy w wodach Unii.
(25) W celu zwiększenia wykorzystania uprawnień do połowów należy zezwolić na wdrażanie elastycznych ustaleń pomiędzy niektórymi obszarami TAC, w przypadku gdy dotyczą one tych samych stad biologicznych.
(26) W art. 3 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 11 przewidziano elastyczność kwot obejmującą kolejny rok, zarówno w odniesieniu do stad objętych TAC przezornościowymi, jak i TAC analitycznymi. Na podstawie art. 2 tego rozporządzenia, ustalając TAC, Rada określa stada, w odniesieniu do których art. 3 i 4 tego rozporządzenia nie mają zastosowania, w szczególności w zależności od ich stanu biologicznego. Co więcej, w art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 przewidziano więcej elastyczności obejmującej kolejny rok w odniesieniu do wszystkich stad objętych obowiązkiem wyładunku. Aby uniknąć nadmiernej elastyczności, która utrudniłaby osiągnięcie celów WPRyb, elastyczności kwot obejmującej kolejny rok na podstawie art. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96 i art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 nie należy stosować jednocześnie. Elastyczność obejmującą kolejny rok na podstawie art. 15 ust. 9 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy wreszcie, w stosownych przypadkach, wykluczać na podstawie biologicznego stanu stad.
(27) W przypadkach gdy TAC przydziela się tylko jednemu państwu członkowskiemu, właściwe może być upoważnienie tego państwa członkowskiego, zgodnie z art. 2 ust. 1 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), do ustalenia tego TAC. Takie upoważnienie jest właściwe, pod warunkiem że - przy określaniu poziomu TAC - dane państwo członkowskie przestrzega zasad i przepisów WPRyb. Aby zapewnić prawidłowe stosowanie przez te państwa członkowskie zasad i przepisów WPRyb, Komisja ocenia przekazane jej przez dane państwo członkowskie informacje dotyczące sposobu określenia tego poziomu TAC oraz dane wykorzystane jako podstawa do jego określenia.
(28) Konieczne jest ustanowienie ograniczenia nakładu połowowego soli w zachodniej części kanału La Manche (rejon ICES 7e), zgodnie z art. 12 wieloletniego planu zarządzania dotyczącego wód zachodnich.
(29) Konieczne jest ustanowienie pułapów nakładu połowowego na 2024 r. zgodnie z art. 6, 11, 13 i 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/2053 12 oraz zgodnie z załącznikiem I do tego rozporządzenia.
(30) Korzystanie z określonych w niniejszym rozporządzeniu uprawnień do połowów dostępnych dla unijnych statków rybackich podlega rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 13 , a w szczególności art. 33 i 34 tego rozporządzenia dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Konieczne jest zatem określenie kodów, które mają być stosowane przez państwa członkowskie przy przesyłaniu Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych niniejszym rozporządzeniem.
(31) Na swoim dorocznym posiedzeniu w 2023 r. Komisja ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku (NEAFC) potwierdziła środki ochrony na 2024 r. w odniesieniu do dwóch (płytkowodnych i głębokowodnych pelagicznych) stad karmazynów (Sebastes mentella) w Basenie Irmingera i wodach przylegających, zakazujące ukierunkowanych połowów z tych stad oraz zakazujące uzupełniania paliwa i wszelkiej działalności wspierającej te połowy. Ponadto w celu zminimalizowania przyłowów NEAFC zakazała działalności połowowej w obszarze, w którym gromadzą się karmazyny. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(32) NEAFC nie przyjęła zalecenia na 2024 r. dla halibuta niebieskiego (Reinhardtius hippoglossoides) w podobszarach ICES 1 i 2. Kwotę Unii na halibuta niebieskiego w wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 2 na 2024 r. należy ustalić na poziomie 1 711 ton. Poziom kwoty Unii odpowiada 9,25 % poziomu ostatniej najlepszej dostępnej opinii naukowej ICES dotyczącej halibuta niebieskiego w podobszarach ICES 1 i 2, tj. opinii dotyczącej tego stada opubliko wanej przez ICES w 2021 r., w której zalecono maksymalny poziom połowów w wysokości 18 494 ton na każdy rok w 2022 r. i 2023 r.
(33) NEAFC przyjęła limit połowowy na 2024 r. dla karmazynów (Sebastes mentella) w wodach międzynarodowych pod- obszarów ICES 1 i 2. Jednakże do czasu zakończenia przez Unię analizy, czy sprzeciwić się temu zaleceniu NEAFC, w szczególności w odniesieniu do historycznych praw połowowych Unii, przypadającą obecnie Unii kwotę karma- zyna (Sebastes spp.) w wodach międzynarodowych podobszarów ICES 1 i 2 należy oznaczyć jako "do ustalenia". Unia powinna również w pierwszej połowie 2024 r. ustanowić w drodze zmiany śródrocznej tę kwotę Unii, mając na uwadze również fakt, że połowy te są ograniczone do okresu od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2024 r.
(34) Makrela (Scomber scombrus), błękitek (Micromesistius poutassou) i śledź stada atlantycko-skandynawskiego (Clupea harengus) w północnowschodnim Atlantyku są przedmiotem konsultacji państw nadbrzeżnych w sprawie zarządzania połowami tych stad, i są również stadami zarządzanymi przez NEAFC. Unia uczestniczyła w tych konsultacjach na podstawie stanowisk zatwierdzonych przez Radę w dniu 5 października 2023 r. Wyniki tych konsultacji udokumentowano w uzgodnionych protokołach dla śledzia stada atlantycko-skandynawskiego w północnowschodnim Atlantyku na 2024 r., podpisanych w dniu 13 października 2023 r., dla błękitka w północnowschodnim Atlantyku na 2024 r., podpisanych w dniu 18 października 2023 r., oraz dla makreli w północnowschodnim Atlantyku na 2024 r., podpisanych również w dniu 18 października 2023 r. Na 42. dorocznym posiedzeniu w 2023 r. NEAFC przyjęła zalecenia na 2024 r. dotyczące środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do śledzia stada atlantycko- skandynawskiego i makreli. NEAFC nie przyjęła zalecenia na 2024 r. dotyczącego środków ochrony i zarządzania w odniesieniu do błękitka. Należy zatem ustalić TAC dla śledzia stada atlantycko-skandynawskiego i makreli w północnowschodnim Atlantyku na poziomie uprawnień do połowów określonych w odpowiednich uzgodnionych protokołach konsultacji państw nadbrzeżnych i w zaleceniach NEAFC. Należy również ustalić TAC dla błękitka w północnowschodnim Atlantyku na poziomie uprawnień do połowów określonych w uzgodnionym protokole konsultacji państw nadbrzeżnych dla błękitka oraz zgodnie ze stanowiskiem Unii wyrażonym w ramach NEAFC.
(35) 14 Od 2021 r. Unia nie ma dostępu do połowów swojej kwoty makreli w wodach Morza Północnego należących do Norwegii (MAC/2A4A-N). Aby Unia mogła korzystać z tej kwoty, należy według nowego klucza względnej stabilności przydzielić nowe uprawnienia do połowów dotyczące TAC (MAC/2A34-N) obejmującego zasięgiem geograficznym Morze Północne (MAC/2A34.) i wody Norwegii (MAC/2A4A-N). Część uprawnień do połowów przydzielonych MAC/2A34-N powinna zostać przekazana przez Danię posiadaczom kwot w ramach TAC dla wód zachodnich (MAC/2CX14-) w oparciu o istniejący klucz względnej stabilności dla tego TAC.
(36) Na swoim dorocznym posiedzeniu w 2023 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) zgodziła się utrzymać na 2024 r. TAC określony na 2023 r. dla tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku (Thunnus thynnus), tuńczyka białego w Morzu Śródziemnym i tuńczyka białego w południowym Atlantyku (Thunnus alalunga), włócznika w Morzu Śródziemnym oraz w północnym i południowym Atlantyku (Xiphias gladius), marlina błękitnego (Makaira nigricans), marlina białego (Tetrapturus albidus), tuńczyka żółtopłetwego (Thun- nus albacares), opastuna (Thunnus obesus), a także zezwolenia na zatrzymanie dla rekina ostronosego (Isurus oxyrinchus) w południowym Atlantyku. ICCAT ustaliła również na 2024 r. TAC dla tuńczyka białego w północnym Atlantyku na 47 251 ton oraz dla żarłacza błękitnego (Prionace glauca) w północnym i południowym Atlantyku na, odpowiednio, 30 000 i 27 711 ton. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(37) Aby zmniejszyć śmiertelność połowową młodych osobników opastuna i tuńczyka żółtopłetwego, ICCAT zgodziła się utrzymać również w 2024 r. maksymalny limit 300 urządzeń do sztucznej koncentracji ryb na statek rybacki oraz siedemdziesięciodwudniowy okres zamknięty w odniesieniu do stosowania urządzeń do sztucznej koncentracji ryb.
(38) Zgodnie z szeregiem zaleceń ICCAT Unia może, na wniosek, przenieść część swojej niewykorzystanej kwoty dla stad ICCAT z przedostatniego lub poprzedniego roku na dany rok, zgodnie z ustanowionymi przez ICCAT dla każdego stada zasadami. Aby państwa członkowskie mogły korzystać z takich przeniesień, przewidziane w tych zaleceniach odpowiednie ilości należy jak najszybciej wprowadzić do prawa Unii na podstawie wniosku Komisji, tak aby państwa członkowskie mogły w całości wykorzystać unijne kwoty dla stad ICCAT, jak przewidziano przez ICCAT na 2024 r. Do czasu wprowadzenia tych zaleceń do prawa Unii kwoty dla poszczególnych państw członkowskich w odniesieniu do niektórych stad należy ustanowić na podstawie całkowitej kwoty unijnej na 2024 r. uzgodnionej przez ICCAT przed dokonaniem jakichkolwiek dostosowań z powodu przełowienia lub niedołowienia przez państwa członkowskie.
(39) Na swoim dorocznym posiedzeniu w 2023 r. Komisja do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęła na okres od dnia 1 grudnia 2023 r. do dnia 30 listopada 2024 r. limity połowowe gatunków docelowych, jak i gatunków stanowiących przyłowy. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(40) Na swoim dorocznym posiedzeniu w 2023 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) utrzymała ograniczenie dotyczące zdolności połowowej, urządzeń do sztucznej koncentracji ryb i statków dostawczych oraz limit połowowy tuńczyka żółtopłetwego w obszarze podlegającym kompetencji IOTC. IOTC przyjęła również rezolucję 23/04 ustanawiającą po raz pierwszy w obszarze podlegającym kompetencji IOTC limit połowowy dla opastuna (Thunnus obesus) na 2024 r. i 2025 r. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(41) Doroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 29 stycznia-2 lutego 2024 r. Do czasu tego dorocznego posiedzenia i określenia TAC na 2024 r. należy zatem w obszarze objętym konwencją SPRFMO tymczasowo utrzymać obecne środki, które są funkcjonalnie związane z TAC.
(42) Na swoim dorocznym posiedzeniu w 2023 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) postanowiła utrzymać obecne środki mające zastosowanie w obszarze objętym konwencją IATTC. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(43) Na swoim dorocznym posiedzeniu w 2023 r. Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Południowego (CCSBT) przyjęła TAC dla tuńczyka południowego (Thunnus maccoyii) na okres trzech lat (2024-2026). Środek ten należy wprowadzić do prawa Unii.
(44) Na swoim dorocznym posiedzeniu w 2023 r. Organizacja ds. Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) postanowiła utrzymać na 2024 r. TAC określone w obszarze objętym konwencją SEAFO na 2023 r.
(45) Doroczne posiedzenie Komisji ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) w 2023 r. odbyło się w dniach 4-8 grudnia 2023 r. Do czasu udostępnienia wyników tego posiedzenia należy tymczasowo utrzymać obecne środki w obszarze objętym konwencją WCPFC funkcjonalnie związane z TAC oraz tymczasowo utrzymać obecne maksymalne liczby statków rybackich do czasu ustalenia tych środków na 2024 r.
(46) Na swoim 45. dorocznym posiedzeniu w 2023 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2024 r. uprawnienia do połowów w odniesieniu do niektórych stad w obszarze objętym konwencją NAFO. Przyjęła również na 2024 r. pewne środki funkcjonalnie związane z uprawnieniami do połowów kalmara illeksa (Illex illecebrosus) w podobszarach NAFO 3 i 4 oraz żółcicy (Limanda ferruginea) w rejonach NAFO 3LNO, które mają na celu zminimalizowanie poziomów przyłowów gatunków niedocelowych i bez których uprawnienia do połowów dla tych stad musiałyby zostać zmniejszone, aby chronić gatunki niedocelowe. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(47) Na swoim 10. dorocznym posiedzeniu Porozumienie w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (SIOFA) w 2023 r. utrzymało poprzednio przyjęte uprawnienia do połowów objęte tym porozumieniem. Przyjęło również limit przyłowów kolenia portugalskiego (Centroscymnus coelolepis) i zmieniło granice obszarów zarządzania antarami Del Cano i Williams Ridge (Dissostichus spp.), rozszerzając jednocześnie wymogi dotyczące obserwatorów i znakowania antarów w pozostałej części obszaru objętego porozumieniem. Środki te należy wprowadzić do prawa Unii.
(48) Zgodnie z art. 498 ust. 2 Umowy o handlu i współpracy między Unią Europejską i Europejską Wspólnotą Energii Atomowej, z jednej strony, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, z drugiej strony 15 (zwanej dalej "umową o handlu i współpracy"), Unia i Zjednoczone Królestwo mają przeprowadzać coroczne konsultacje w celu uzgodnienia, do dnia 10 grudnia każdego roku, TAC na następny rok w odniesieniu do stad wymienionych w załączniku 35 do umowy o handlu i współpracy. Jeżeli TAC nie zostanie uzgodniony do dnia 10 grudnia, Strony mają niezwłocznie wznowić konsultacje w celu uzgodnienia TAC, zgodnie z wymogiem art. 499 ust. 1 umowy o handlu i współpracy.
(49) W 2023 r. Unia i Zjednoczone Królestwo przeprowadziły dwustronne konsultacje w sprawie ustalenia na 2024 r. dużej liczby TAC w odniesieniu do stad wymienionych w załączniku 35 do umowy o handlu i współpracy. Konsultacje te przeprowadzono na podstawie art. 498 ust. 2, 4 i 6 umowy o handlu i współpracy. Unia uczestniczyła w tych konsultacjach na podstawie doprecyzowania stanowiska Unii zatwierdzonego przez Radę w dniu 12 października 2023 r. i kolejnych dokumentów roboczych, na podstawie art. 2 decyzji Rady (UE) 2021/1875 16 . Wyniki tych konsultacji udokumentowano w pisemnym protokole podpisanym w dniu 6 grudnia 2023 r. i uzupełniono addendum w dniu 8 grudnia 2023 r. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy zatem ustalić na poziomie określonym w tym pisemnym protokole. Inne środki określone w tym pisemnym protokole i funkcjonalnie związane z uprawnieniami do połowów należy wprowadzić do prawa Unii.
(50) TAC na 2024 r. dla stad głębokowodnych wymienionych w załączniku 35 do umowy o handlu i współpracy uwzględniono w rozporządzeniu (UE) 2023/194, ale oznaczono je jako "do ustalenia". Należy zatem zmienić rozporządzenie (UE) 2023/194, a uprawnienia do połowów w odniesieniu do tych stad ustalić na poziomach określonych w pisemnym protokole z konsultacji w sprawie rybołówstwa na 2024 r. między Unią a Zjednoczonym Królestwem.
(51) 17 Unia i Zjednoczone Królestwo uzgodniły, że przy połowach kolenia (Squalus acanthias) należy przestrzegać maksymalnego rozmiaru 100 cm, aby powstrzymać bezpośrednie połowy ukierunkowane na skupiska dojrzałych samic w celu ochrony składnika tego stada, który jest szczególnie narażony na śmiertelność połowową. Taki środek jest funkcjonalnie związany z TAC dla tego stada, ponieważ bez takiego środka sam poziom TAC nie zapewniałby wystarczającej ochrony dojrzałych samic, które stanowią szczególnie wrażliwą część populacji. Ten środek dotyczący maksymalnego rozmiaru powinien mieć zastosowanie jedynie do momentu rozpoczęcia stosowania aktu delegowanego wprowadzającego odpowiednie środki.
(52) Unia i Zjednoczone Królestwo zgodziły się na wzajemny dostęp w 2024 r., aby prowadzić połowy w ramach początkowej łącznej ilości 280 ton północnego tuńczyka białego w wyłącznych strefach ekonomicznych państw członkowskich i Zjednoczonego Królestwa. Wyklucza to dostęp do obszarów objętych art. 5 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(53) Przyjęte niedawno w drodze aktu delegowanego środki mające na celu zmniejszenie przyłowów dorszowatych są funkcjonalnie związane z TAC dla gatunków poławianych w połowach wielogatunkowych wraz z dorszowatymi, takich jak plamiak, smuklica, żabnica i homarzec, ponieważ bez tych środków poziomy TAC dla gatunków docelowych powinny zostać zmniejszone, aby zapewnić możliwość odbudowy stad dorszowatych.
(54) Przyjęte niedawno w drodze aktu delegowanego środki mające na celu poprawę stanu ochrony morlesza bogara, zmniejszenie poziomu niezamierzonych połowów oraz lepszą ochronę tarlisk i młodocianych osobników w podob- szarach ICES 6-8 są funkcjonalnie związane z TAC dla morlesza bogara, ponieważ bez tych środków poziom TAC należałoby jeszcze bardziej obniżyć, aby zapewnić odbudowę stada.
(55) Funkcjonalnie związane środki techniczne dotyczące dorszowatych i morlesza bogara powinny mieć zastosowanie wyłącznie do momentu rozpoczęcia stosowania odpowiednich aktów delegowanych wprowadzających odpowiednie środki.
(56) Należy kontynuować sezonowe zamykanie łowisk dobijaków przy użyciu niektórych narzędzi ciągnionych w rejonach ICES 2a, 3a i podobszarze ICES 4, aby umożliwić ochronę tarlisk oraz ograniczenie połowów osobników młodych.
(57) W 2023 r. Unia, Zjednoczone Królestwo i Norwegia przeprowadziły trójstronne konsultacje dotyczące sześciu stad wspólnie eksploatowanych i zarządzanych, występujących w obszarach podlegających jurysdykcji tych trzech stron, w celu uzgodnienia zarządzania tymi stadami, w tym uprawnień do połowów na 2024 r. Konsultacje te przeprowadzono między dniem 3 listopada a dniem 8 grudnia 2023 r. na podstawie stanowiska Unii uzgodnionego przez Radę w dniu 12 października 2023 r. oraz późniejszych dodatkowych dokumentów roboczych. Wyniki tych konsultacji udokumentowano w uzgodnionym protokole podpisanym w dniu 8 grudnia 2023 r. przez szefów delegatur. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy ustalić na poziomie uzgodnionym ze Zjednoczonym Królestwem i Norwegią, wraz z innymi postanowieniami uzgodnionego protokołu.
(58) Unia odbyła dwustronne konsultacje z Norwegią w sprawie jednego stada wspólnie eksploatowanego i zarządzanego w obszarze cieśniny Skagerrak (witlinek) w celu uzgodnienia zarządzania tym stadem oraz uprawnień do połowów na 2024 r., a także ustaleń dotyczących wymiany kwot i dostępu. Konsultacje te przeprowadzono między dniem 30 października a dniem 8 grudnia 2023 r. na podstawie stanowiska Unii zatwierdzonego przez Radę w dniu 12 października 2023 r. Wyniki tych konsultacji udokumentowano w uzgodnionym protokole. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy ustalić na poziomie uzgodnionym z Norwegią, wraz z innymi postanowieniami uzgodnionych protokołów.
(59) W 2023 r. Unia wspólnie ze Zjednoczonym Królestwem i Norwegią uzgodniła w odniesieniu do dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) na szelfie północnym utrzymanie środków zaradczych wspierających długoterminowe zrównoważone zarządzanie tym stadem zgodnie z art. 13 wieloletniego planu zarządzania dla Morza Północnego.
(60) Zgodnie z procedurą przewidzianą w Umowie o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów między Unią Europejską, z jednej strony, a rządem Grenlandii i rządem Danii, z drugiej strony, oraz w protokole wykonawczym do tej umowy 18 , Wspólny Komitet ustalił poziom uprawnień do połowów dostępnych w 2024 r. dla Unii w wodach Grenlandii. Poziom uprawnień do połowów dostępnych dla Unii w wodach Grenlandii w 2024 r. został udokumentowany w protokole posiedzenia Wspólnego Komitetu, które odbyło się w dniach 21-23 listopada 2023 r. w Brukseli. Odpowiednie uprawnienia do połowów należy zatem ustalić na poziomie określonym w tym protokole posiedzenia oraz z uwzględnieniem transferów na rzecz Norwegii w ramach corocznej wymiany uprawnień do połowów. Poziom uprawnień do połowów ustanowiony dla krewetek (Pandalus borealis) w wodach Grenlandii podobszarów ICES 5 i 14 nie obejmuje rezerwy 150 ton, którą należy uznać za ustaloną w uzgodnionym protokole konsultacji w dziedzinie rybołówstwa między Unią i Norwegią na 2024 r.
(61) Traktat z dnia 9 lutego 1920 r. dotyczący Spitsbergenu (Svalbard) (zwany dalej "traktatem paryskim z 1920 r.") przy- znaje wszystkim jego stronom równy i niedyskryminacyjny dostęp do zasobów na obszarze wokół Svalbardu, w tym w zakresie połowów. Stanowisko Unii dotyczące tego dostępu określono w szeregu not werbalnych skierowanych do Norwegii, z których ostatnie pochodzą z dnia 26 lutego 2021 r., z dnia 28 czerwca 2021 r. i z dnia 1 sierpnia 2022 r. W odniesieniu do uprawnień do połowów kraba śnieżnego (Chionoecetes spp.) wokół obszaru Svalbardu należy ustalić liczbę statków rybackich upoważnionych do prowadzenia tych połowów, aby zapewnić spójność sposobu eksploatacji kraba śnieżnego wokół Svalbardu z niedyskryminacyjnymi zasadami zarządzania, które może określić Norwegia, której przysługuje suwerenność i która sprawuje jurysdykcję w tym obszarze zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza i traktatu paryskiego z 1920 r. Przydział takich uprawnień do połowów między państwa członkowskie jest ograniczony do 2024 r. Przypomina się, że w Unii podstawowa odpowiedzialność za zapewnienie zgodności z mającym zastosowanie prawem leży po stronie państw członkowskich bandery.
(62) W odniesieniu do uprawnień do połowów dorsza atlantyckiego w północnowschodniej Arktyce należy ustalić kwotę Unii dla stada dorsza atlantyckiego w wodach Svalbardu oraz w wodach międzynarodowych podobszaru ICES 1 i rejonu ICES 2b na podstawie referencyjnego TAC dla tego stada oraz historycznych praw połowowych Unii. Tę kwotę Unii należy przydzielić państwom członkowskim zgodnie z decyzją Rady 87/277/EWG 19 , z zastrzeżeniem dostosowań niezbędnych w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwa z Unii, jak określono w tabeli E załącznika 36 do umowy o handlu i współpracy.
(63) Zgodnie z deklaracją Unii skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli w sprawie przyznania uprawnień do połowów w wodach Unii w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej, zatwierdzoną w imieniu Unii decyzją Rady (UE) 2015/1565 20 , należy ustalić maksymalną liczbę uprawnień do połowów lucjanowatych dostępnych dla Wenezueli w wodach Unii.
(64) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do upoważniania poszczególnych państw członkowskich do zarządzania przydziałami nakładu połowowego według systemu opartego na kilowatodniach, przyznawania dodatkowych dni na morzu za trwałe zaprzestanie działalności połowowej oraz zwiększania obecności obserwatorów naukowych, a także do ustanowienia formatów arkusza kalkulacyjnego do celów gromadzenia i przekazywania informacji o transferach dni przebywania na morzu między statkami rybackimi pływającymi pod banderą państwa członkowskiego. Komisja powinna wykonywać te uprawnienia zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 21 .
(65) Z uwagi na fakt, że niektóre przepisy należy stosować w sposób ciągły, a także aby uniknąć braku pewności prawa w okresie między końcem poprzedniego roku a dniem wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na kolejny rok, przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące zakazów i okresów zamkniętych powinny być nadal stosowane na początku 2025 r. do czasu wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów na 2025 r. Z tych samych względów przepisy mające zastosowanie od dnia 1 stycznia 2024 r. do dnia 31 grudnia 2025 r. lub do dnia 31 grudnia 2026 r. powinny nadal mieć zastosowanie na początku 2026 r. lub 2027 r. do dnia wejścia w życie rozporządzenia ustalającego uprawnienia do połowów odpowiednio na 2026 r. lub 2027 r.
(66) Aby nie zakłócić działalności połowowej oraz zapewnić rybakom środki utrzymania, niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane od dnia 1 stycznia 2024 r. Przepisy dotyczące ograniczeń nakładu połowowego powinny jednak mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2024 r. Ponadto przepisy dotyczące komercyjnej działalności połowowej w odniesieniu do węgorza europejskiego w unijnych wodach morskich i wodach słonawych podobszarów ICES 3, 4, 6, 7, 8 i 9 oraz w przylegających wodach słonawych Unii powinny mieć zastosowanie od dnia 1 kwietnia 2024 r., aby uniknąć nakładania się z przepisami rozporządzenia (UE) 2023/194 dotyczącymi tego samego przedmiotu. Z uwagi na pilną sytuację niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania.
(67) Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie do nowo przydzielonych uprawnień do połowów makreli w rejonie ICES 3a, w wodach Zjednoczonego Królestwa i w wodach Unii rejonów 2a, 3b i 3c, w rejonie 3d oraz w podobszarze ICES 4, a także w wodach Norwegii rejonów 2a i 4a (w MAC/2A34-N) od dnia 1 stycznia 2023 r., aby umożliwić Unii pełny dostęp do jej kwoty makreli. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie wpływa zatem na zasady pewności prawa lub ochrony uzasadnionych oczekiwań.
(68) Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, zostały przyjęte przez odpowiednie regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO) pod koniec 2023 r. i zaczęły mieć zastosowanie przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy niniejszego rozporządzenia wprowadzające takie środki do prawa Unii powinny zatem mieć zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności - ze względu na to, że okres połowu w obszarze objętym konwencją CCAMLR trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy w obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się od dnia 1 grudnia 2023 r. - odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tego dnia. Ponadto okres połowu antarów w obszarze objętym porozumieniem SIOFA trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a ponieważ TAC dla tej grupy gatunków ustala się na okres rozpoczynający się w dniu 1 grudnia 2023 r., TAC powinny mieć zastosowanie od tego dnia. Takie stosowanie z mocą wsteczną nie narusza zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, ponieważ statkom rybackim pływającym pod banderą Umawiającej się Strony zakazuje się prowadzenia połowów bez upoważnienia na obszarze objętym konwencją CCAMLR i na obszarze objętym porozumieniem SIOFA.
(69) Zgodnie z przepisami ICCAT, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby ich statki rybackie nie stosowały urządzeń do sztucznej koncentracji ryb w ciągu 15 dni przed rozpoczęciem okresu zamkniętego, tj. począwszy od dnia 17 grudnia 2023 r. Przepisy niniejszego rozporządzenia wprowadzające ten środek do prawa Unii powinny zatem mieć zastosowanie z mocą wsteczną,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
