Stopnie specjalizacji w zawodzie "pracownik socjalny".

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ
z dnia 5 marca 1997 r.
w sprawie stopni specjalizacji w zawodzie "pracownik socjalny". *

Na podstawie art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1993 r. Nr 13, poz. 60, z 1994 r. Nr 62, poz. 265 oraz z 1996 r. Nr 100, poz. 459 i Nr 147, poz. 687) zarządza się, co następuje:
§  1.
1.
Ustala się następujące stopnie specjalizacji zawodowej dla pracowników socjalnych:
1)
I stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mającej na celu uzupełnienie wiedzy i doskonalenie umiejętności zawodowych pracowników socjalnych,
2)
II stopień specjalizacji zawodowej z zakresu pracy socjalnej, mającej na celu pogłębienie wiedzy i doskonalenie umiejętności pracy z wybranymi grupami klientów pomocy społecznej.
2.
O stopnie specjalizacji zawodowej, o których mowa w ust. 1, zwane dalej "specjalizacjami", mogą ubiegać się czynni zawodowo pracownicy socjalni.
§  2.
1.
Dla specjalizacji zawodowej I stopnia z zakresu pracy socjalnej ustala się minimum programowe, zawierające następujące moduły:
1)
umiejętności interpersonalne w pracy socjalnej - 40 godzin,
2)
wybrane zagadnienia z zakresu prawa rodzinnego, karnego penitencjarnego, administracyjnego, pracy, zabezpieczenia społecznego oraz systemu prawnego pomocy społecznej - 40 godzin,
3)
doskonalenie metod i technik pracy socjalnej:
a)
z jednostką,
b)
z rodziną,
c)
z grupą,
d)
ze środowiskiem lokalnym

- po 40 godz. na każdy temat wymieniony pod lit. a)-d),

4)
etyka pracy socjalnej - 16 godzin,
5)
metody oraz techniki tworzenia i oceny programów pomocy społecznej - 24 godziny,
6)
metody oraz techniki oceny w pracy socjalnej - 16 godzin,
7)
metody oraz techniki pracy w pomocy instytucjonalnej - 24 godziny.
2.
Dla specjalizacji zawodowej II stopnia z zakresu pracy socjalnej ustala się minimum programowe, zawierające następujące moduły:
1)
nadzór i zarządzanie w pracy socjalnej - 40 godzin,
2)
prawa człowieka a pomoc społeczna - 40 godzin,
3)
praca socjalna z osobami:
a)
chorymi psychicznie,
b)
niepełnosprawnymi,
c)
z upośledzeniem umysłowym,
d)
uzależnionymi od alkoholu,
e)
uzależnionymi od narkotyków,
f)
opuszczającymi zakłady karne,
g)
bezrobotnymi,
h)
bezdomnymi,
i)
starymi,
j)
kulturowo zaniedbanymi

- oraz z rodzinami osób wymienionych pod lit. a)-j)

- po 40 godz. na każdy temat wymieniony pod lit. a)-j),

4)
praca socjalna:
a)
z dziećmi zaniedbanymi i z ich rodzinami - 40 godzin,
b)
z ofiarami przemocy w rodzinie - 40 godzin,
5)
praca socjalna z uchodźcami i imigrantami - 40 godzin,
6)
praca socjalna w pomocy instytucjonalnej - 40 godzin.
3.
Realizacja zajęć określonych modułami wymienionymi w ust. 1 i 2 powinna uwzględniać metodę warsztatów i ćwiczeń w proporcji 40-50% w odniesieniu do zajęć teoretycznych przeznaczonych na prowadzenie każdego modułu.
§  3.
1.
Do uzyskania specjalizacji zawodowej I stopnia wymaga się:
1)
co najmniej trzyletniego stażu pracy w jednostkach pomocy społecznej lub w innych jednostkach działających w obszarach pracy socjalnej,
2)
złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu obejmującego całość programu specjalizacji I stopnia.
2.
Do uzyskania specjalizacji zawodowej II stopnia wymaga się:
1)
co najmniej pięcioletniego stażu pracy w jednostkach pomocy społecznej lub w innych jednostkach działających w obszarach pracy socjalnej,
2)
posiadania specjalizacji zawodowej I stopnia,
3)
złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu obejmującego całość programu specjalizacji II stopnia.
3.
Uzyskanie specjalizacji zawodowej potwierdza się dyplomem według wzorów stanowiących załączniki do rozporządzenia.
§  4.
1.
Dopuszczenie do egzaminu kwalifikacyjnego z zakresu specjalizacji zawodowej I stopnia wymaga:
1)
zaliczenia szkolenia z wybranych modułów określonych w § 2 ust. 1, w wymiarze łącznie co najmniej 200 godzin,
2)
przedłożenia zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z zakresu wymaganego do ubiegania się o specjalizację I stopnia.
2.
Dopuszczenie do egzaminu kwalifikacyjnego z zakresu specjalizacji II stopnia wymaga:
1)
zaliczenia szkolenia z wybranych modułów określonych w § 2 ust. 2, w wymiarze łącznie co najmniej 200 godzin,
2)
przedłożenia dyplomu nadania specjalizacji zawodowej I stopnia,
3)
przedłożenia zaświadczenia o ukończeniu szkolenia z zakresu wymaganego do ubiegania się o specjalizację II stopnia.
3.
Zaświadczenie ukończenia szkolenia specjalizującego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 3, powinno zawierać:
1)
nazwę oraz siedzibę placówki, która przeprowadziła szkolenie,
2)
wykaz zaliczonych przez słuchacza modułów oraz liczbę godzin przypadających na realizację poszczególnych modułów.
4.
Egzamin na specjalizację I stopnia odbywa się przed regionalną komisją egzaminacyjną, o której mowa w § 6 pkt 1.
5.
Egzamin na specjalizację II stopnia odbywa się przed Centralną Komisją Egzaminacyjną, o której mowa w § 6 pkt 2.
§  5.
1.
Szkolenia w zakresie specjalizacji w zawodzie mogą prowadzić jednostki, które uzyskają zgodę Ministra Pracy i Polityki Socjalnej oraz zostaną wpisane do prowadzonego w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej rejestru placówek posiadających uprawnienia do szkolenia w zakresie specjalizacji.
2.
Wystąpienie o zgodę, o której mowa w ust. 1, powinno zawierać:
1)
nazwę i określenie typu placówki zamierzającej organizować szkolenie, ze wskazaniem przygotowania tej placówki do szkolenia teoretycznego i praktycznego pracowników socjalnych,
2)
wskazanie siedziby placówki i miejsca lub miejsc prowadzenia szkoleń,
3)
szczegółowe programy szkolenia, które placówka może realizować, z uwzględnieniem tematyki ćwiczeń i warsztatów,
4)
wykaz wykładowców, którzy będą realizować szkolenie, z określeniem ich kwalifikacji oraz doświadczenia zawodowego.
3.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie wymaganego poziomu merytorycznego szkoleń Minister Pracy i Polityki Socjalnej dokonuje skreślenia placówki z rejestru, o którym mowa w ust. 1.
§  6.
Postępowanie w zakresie nadawania stopni specjalizacji zawodowej prowadzą:
1)
regionalne komisje egzaminacyjne do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych,
2)
Centralna Komisja Egzaminacyjna do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej Pracowników Socjalnych,

o których mowa w § 7.

§  7.
1.
Powołuje się Centralną Komisję Egzaminacyjną do Spraw Stopni Specjalizacji Zawodowej, zwaną dalej "Komisją Centralną", w liczbie 10 osób, spośród specjalistów z dziedziny pomocy społecznej i praktyków pracy socjalnej. Komisja Centralna działa przy Ministrze Pracy i Polityki Socjalnej.
2.
Przewodniczący Komisji Centralnej powołuje przewodniczących regionalnych komisji egzaminacyjnych do spraw stopni specjalizacji zawodowej pracowników socjalnych, zwanych dalej "komisjami regionalnymi".
3.
Przewodniczący komisji regionalnej proponuje i przedstawia do akceptacji przewodniczącego Komisji Centralnej kandydatury pozostałych członków komisji regionalnej, wytypowanych spośród specjalistów z dziedziny pomocy społecznej oraz praktyków pracy socjalnej, działających w danym regionie.
4. 1
Komisje regionalne działają przy publicznych policealnych szkołach pracowników służb społecznych, prowadzących szkolenie z zakresu specjalizacji I i II stopnia, oraz przy urzędzie marszałkowskim lub przy regionalnym ośrodku polityki społecznej.
§  8.
1.
Do zadań komisji regionalnych należy:
1)
przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji oraz egzaminu pracowników socjalnych ubiegających się o I stopień specjalizacji zawodowej,
2)
nadawanie I stopnia specjalizacji zawodowej,
3)
opracowywanie informacji, opinii i wniosków dotyczących I stopnia specjalizacji zawodowej dla Komisji Centralnej oraz dla Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.
2.
Do zadań Komisji Centralnej należy:
1)
przeprowadzanie postępowania w zakresie nadawania stopni specjalizacji oraz egzaminu pracowników socjalnych ubiegających się o II stopień specjalizacji zawodowej,
2)
nadawanie II stopnia specjalizacji zawodowej,
3)
kontrolowanie pracy komisji regionalnych,
4)
przedstawianie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej informacji dotyczących realizacji rozporządzenia,
5)
opiniowanie spraw spornych dotyczących pracy komisji regionalnych.
§  9.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr  1

DYPLOM

(pominięty)

ZAŁĄCZNIK Nr  2

DYPLOM

(pominięty)
* Z dniem 28 lipca 2001 r. rozporządzenie traci moc w części sprzecznej z ustawą z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U.98.64.414) w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 34 ustawy z dnia 8 czerwca 2001 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej oraz niektórych ustaw (Dz.U.01.72.748).
1 § 7 ust. 4 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 marca 1999 r. (Dz.U.99.25.224) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 10 kwietnia 1999 r.

Zmiany w prawie

Bez konsultacji społecznych nie będzie nowego prawa

Już od jutra rządowi trudniej będzie, przy tworzeniu nowego prawa, omijać proces konsultacji publicznych, wykorzystując w tym celu projekty poselskie. W czwartek, 31 października, wchodzą w życie zmienione przepisy regulaminu Sejmu, które nakazują marszałkowi Sejmu kierowanie projektów poselskich do konsultacji publicznych i wymagają sporządzenia do nich oceny skutków regulacji. Każdy obywatel będzie mógł odtąd zgłosić własne uwagi do projektów poselskich, korzystając z Systemu Informacyjnego Sejmu.

Grażyna J. Leśniak 30.10.2024
Nowy urlop dla rodziców wcześniaków coraz bliżej - rząd przyjął projekt ustawy

Rada Ministrów przyjęła we wtorek przygotowany w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej projekt ustawy wprowadzający nowe uprawnienie – uzupełniający urlop macierzyński dla rodziców wcześniaków i rodziców dzieci urodzonych w terminie, ale wymagających dłuższej hospitalizacji po urodzeniu. Wymiar uzupełniającego urlopu macierzyńskiego będzie wynosił odpowiednio do 8 albo do 15 tygodni.

Grażyna J. Leśniak 29.10.2024
Na zwolnieniu w jednej pracy, w drugiej - w pełni sił i... płacy

Przebywanie na zwolnieniu lekarskim w jednej pracy nie wykluczy już możliwości wykonywania pracy i pobierania za nią wynagrodzenia w innej firmie czy firmach. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej przygotowało właśnie projekt ustawy, który ma wprowadzić też m.in. definicję pracy zarobkowej - nie będzie nią podpisanie w czasie choroby firmowych dokumentów i nie spowoduje to utraty świadczeń. Zwolnienie lekarskie będzie mogło przewidywać miejsce pobytu w innym państwie. To rewolucyjne zmiany. Zdaniem prawników, te propozycje mają sens, nawet jeśli znajdą się tacy, którzy będą chcieli nadużywać nowych przepisów.

Beata Dązbłaż 29.10.2024
Bez kary za brak lekarza w karetce do połowy przyszłego roku

W ponad połowie specjalistycznych Zespołów Ratownictwa Medycznego brakuje lekarzy. Ministerstwo Zdrowia wydłuża więc po raz trzeci czas, kiedy Narodowy Fundusz Zdrowia nie będzie pobierał kar umownych w przypadku niezapewnienia lekarza w zespołach ratownictwa medycznego. Ostatnio termin wyznaczono na koniec tego roku, teraz ma to być czerwiec 2025 r.

Beata Dązbłaż 23.09.2024
Darowizny dla ofiar powodzi z zerową stawką VAT

Można już stosować zerową stawkę VAT na darowizny dla ofiar powodzi - rozporządzenie w tej sprawie obowiązuje od 18 września, ale z możliwością stosowania go do darowizn towarów i nieodpłatnych usług przekazanych począwszy od 12 września do 31 grudnia 2024 r. Stawka 0 proc. będzie stosowana do darowizn wszelkiego rodzaju towarów lub usług niezbędnych do wsparcia poszkodowanych.

Monika Sewastianowicz 18.09.2024
Lewiatan: Za reformę płacy minimalnej będą musieli zapłacić pracodawcy

Projekt ustawy o minimalnym wynagrodzeniu jest słaby legislacyjnie. Nie tylko nie realizuje celów zawartych w unijnej dyrektywie, ale może przyczynić się do pogłębienia problemów firm i spadku zatrudnienia. Nie poprawi też jakości pracy w naszym kraju. Utrwala zwiększanie presji płacowej – uważa Konfederacja Lewiatan.

Grażyna J. Leśniak 10.09.2024