Konwencja (nr 119) dotycząca zabezpieczenia maszyn. Genewa.1963.06.25.

KONWENCJA nr 119

Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca zabezpieczenia maszyn,

przyjęta w Genewie dnia 25 czerwca 1963 r.

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 25 czerwca 1963 roku została przyjęta w Genewie na czterdziestej siódmej sesji Konferencji Ogólnej Międzynarodowej Organizacji Pracy Konwencja nr 119 dotycząca zabezpieczenia maszyn.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 6 stycznia 1977 roku.

(Tekst konwencji jest zamieszczony w załączniku do niniejszego numeru.)

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA nr 119

dotycząca zabezpieczenia maszyn.

Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy, zwołana do Genewy przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w dniu 5 czerwca 1963 roku na swej czterdziestej siódmej sesji;

postanowiwszy przyjąć niektóre wnioski dotyczące zakazu sprzedaży, wynajmowania i używania maszyn pozbawionych odpowiednich urządzeń ochronnych, która to sprawa stanowi czwarty punkt porządku dziennego sesji;

postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia dwudziestego piątego czerwca tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego trzeciego roku niniejszą konwencję, która otrzyma nazwę Konwencji o zabezpieczeniu maszyn, 1963.

CZĘŚĆ  I.

 POSTANOWIENIA OGÓLNE.

Artykuł  1

1. Wszystkie maszyny nowe lub używane, które są poruszane siłą inną niż siła ludzka, są uważane za maszyny, do których stosuje się postanowienia niniejszej konwencji.

2. Właściwa władza w każdym kraju określi, czy i w jakim stopniu maszyny nowe lub używane, poruszane siłą ludzką, grożą niebezpieczeństwem dla zdrowia pracowników i powinny być uważane za maszyny, do których stosuje się postanowienia niniejszej konwencji. Decyzje takie będą podejmowane po przeprowadzeniu konsultacji z najbardziej reprezentatywnymi organizacjami zainteresowanych pracodawców i pracowników. Inicjatywa takiej konsultacji może być podjęta przez którąkolwiek z tych organizacji.

3. Postanowienia niniejszej konwencji mają zastosowanie do:

a) będących w ruchu pojazdów drogowych lub pojazdów na szynach tylko w zakresie zagrożenia bezpieczeństwa personelu obsługującego;

b) ruchomych maszyn rolniczych tylko w zakresie zagrożenia bezpieczeństwa pracowników, których zatrudnienie związane jest z tymi maszynami.

CZĘŚĆ  II

 SPRZEDAŻ, WYNAJMOWANIE, ODSTĘPOWANIE W INNY SPOSÓB I EKSPOZYCJA.

Artykuł  2

1. Sprzedaż i wynajmowanie maszyn, których niebezpieczne części wymienione w ustępach 3 i 4 niniejszego artykułu są pozbawione odpowiednich urządzeń ochronnych, będą zakazane przez ustawodawstwo krajowe lub niedopuszczane za pomocą innych równie skutecznych środków.

2. Odstępowanie w inny sposób i ekspozycja maszyn, których niebezpieczne części wymienione w ustępach 3 i 4 niniejszego artykułu są pozbawione odpowiednich urządzeń ochronnych, będą w zakresie ustalonym przez właściwą władzę zakazane przez ustawodawstwo krajowe lub niedopuszczane za pomocą innych równie skutecznych środków. Jednakże czasowe usunięcie urządzeń ochronnych w czasie ekspozycji maszyny w celach pokazowych nie będzie uważane za naruszenie niniejszego postanowienia, pod warunkiem że zostaną podjęte odpowiednie środki ostrożności w celu ochrony osób przed jakimkolwiek niebezpieczeństwem.

3. Wszelkiego typu śruby dociskowe, sworznie i kliny, jak też inne wystające elementy na ruchomych częściach maszyn, które mogą również stanowić zagrożenie dla osób stykających się z tymi elementami, kiedy są w ruchu, i które będą określone przez właściwą władzę, będą tak skonstruowane, wpuszczane lub zabezpieczane, aby zapobiec tym zagrożeniom.

4. Wszelkiego typu koła zamachowe, koła zębate, stożki i cylindry cierne, wałki rozrządu, koła pasowe, pasy, łańcuchy, wałki zębate, przekładnie ślimakowe, wały korbowe i prowadnice ślizgowe oraz osie - wały (łącznie z ich zakończeniami) i inne mechanizmy transmisyjne, które mogą stanowić również zagrożenie dla osób stykających się z tymi elementami, kiedy są one w ruchu, i które będą określone przez właściwą władzę, będą tak skonstruowane lub zabezpieczone, ażeby zapobiec tym zagrożeniom. Urządzenia sterownicze maszyn będą tak skonstruowane lub zabezpieczone, ażeby zapobiec wszelkim zagrożeniom.

Artykuł  3

1. Postanowienia artykułu 2 nie mają zastosowania do maszyn lub ich niebezpiecznych elementów wymienionych w tym artykule, które:

a) z powodu swej budowy zapewniają takie samo bezpieczeństwo, jakie posiadałyby przy zastosowaniu odpowiednich urządzeń ochronnych;

b) są przeznaczone do zainstalowania lub usytuowania w taki sposób, że dzięki ich zainstalowaniu lub usytuowaniu zapewniają takie samo bezpieczeństwo, jakie posiadałyby przy zastosowaniu odpowiednich urządzeń ochronnych.

2. Maszyny skonstruowane w ten sposób, że warunki przewidziane w artykule 2 ustępy 3 i 4 nie byłyby całkowicie spełnione podczas czynności konserwacyjnych, smarowania, wymiany części roboczych i regulowania, pod warunkiem jednak, że czynności te mogą być wykonywane zgodnie z przyjętymi normami bezpieczeństwa - nie będą z tej tylko przyczyny objęte zakazem sprzedaży, wynajmowania, odstępowania w inny sposób lub ekspozycji, przewidzianym w ustępach 1 i 2 wymienionego artykułu.

3. Postanowienia artykułu 2 nie stanowią przeszkody w sprzedaży maszyn ani w ich odstępowaniu w inny sposób w celu magazynowania, oddania na złom lub do remontu. Jednakże maszyny te po okresie magazynowania lub remontu nie będą sprzedawane, wynajmowane, odstępowane w inny sposób lub wystawiane, jeżeli nie spełniają warunków przewidzianych w artykule 2.

Artykuł  4

Obowiązek stosowania postanowień artykułu 2 będzie spoczywał na sprzedającym, wynajmującym lub na osobie, która odstępuje maszyny w inny sposób albo na wystawcy, jak również, w odpowiednich wypadkach, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, na pełnomocnikach tych osób. Taki sam obowiązek spoczywa również na producencie, który maszyny sprzedaje, wynajmuje, odstępuje w inny sposób lub je wystawia.

Artykuł  5

1. Każdy Członek może przewidzieć czasowe odstąpienie od postanowień artykułu 2.

2. Warunki i czas trwania tego czasowego odstąpienia, który nie może przekroczyć 3 lat począwszy od daty wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do zainteresowanego Członka, będą określone przez ustawodawstwo krajowe lub w inny równie skuteczny sposób.

3. W celu stosowania niniejszego artykułu właściwa władza będzie zasięgała opinii najbardziej reprezentatywnych organizacji zainteresowanych pracodawców i pracowników, a w razie potrzeby również organizacji producentów.

CZĘŚĆ  III.

 UŻYWANIE.

Artykuł  6

1. Używanie maszyn, w których jakikolwiek niebezpieczny element, włącznie z częściami roboczymi (strefa operacji), pozbawiony jest odpowiednich urządzeń ochronnych, będzie zakazane przez ustawodawstwo krajowe lub niedopuszczone w inny równie skuteczny sposób. Gdyby jednak zakaz ten nie mógł być w pełni przestrzegany bez uniemożliwienia używania maszyny, zakaz ten będzie stosowany w takiej mierze, w jakiej pozwala na to używane maszyny.

2. Maszyny będą zabezpieczone w sposób zapewniający przestrzeganie przepisów krajowych i norm w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Artykuł  7

Obowiązek stosowania postanowień artykułu 6 spoczywa na pracodawcy.

Artykuł  8

1. Postanowienia artykułu 6 nie mają zastosowania do maszyn lub do elementów maszyn, które z powodu swej budowy, instalacji lub usytuowania zapewniają takie samo bezpieczeństwo, jakie posiadałyby przy zastosowaniu odpowiednich urządzeń ochronnych.

2. Postanowienia artykułu 6 i artykułu 11 nie stanowią przeszkody w wykonywaniu czynności konserwacyjnych, smarowania, wymiany części roboczych lub regulowania maszyn albo elementów maszyn, wykonywanych zgodnie z przyjętymi normami bezpieczeństwa.

Artykuł  9

1. Każdy Członek może przewidzieć czasowe odstąpienie od postanowień artykułu 6.

2. Warunki i czas trwania tego czasowego odstąpienia, który nie może przekroczyć 3 lat począwszy od daty wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do zainteresowanego Członka, będą określone przez ustawodawstwo krajowe lub w inny równie skuteczny sposób.

3. W celu stosowania niniejszego artykułu właściwa władza będzie zasięgała opinii najbardziej reprezentatywnych organizacji zainteresowanych pracodawców i pracowników.

Artykuł  10

1. Pracodawca podejmie środki w celu zapoznania pracowników z ustawodawstwem krajowym dotyczącym zabezpieczenia maszyn i poinformuje ich w odpowiedni sposób o niebezpieczeństwach związanych z używaniem maszyn, jak również o środkach ostrożności, które należy stosować.

2. Pracodawca ustanowi i będzie utrzymywał takie warunki otoczenia, ażeby pracownicy zatrudnieni przy maszynach, do których stosuje się niniejsza konwencja, nie byli narażeni na żadne niebezpieczeństwo.

Artykuł  11

1. Żaden pracownik nie powinien używać maszyny, jeżeli urządzenia ochronne, w jakie jest ona zaopatrzona, nie znajdują się na miejscu. Nie można wymagać od żadnego pracownika używania maszyny, jeżeli urządzenia ochronne, w jakie jest ona zaopatrzona, nie znajdują się na miejscu.

2. Żaden pracownik nie powinien wyłączać działania urządzeń ochronnych, w jakie zaopatrzona jest maszyna, której używa. Urządzenia ochronne, w jakie zaopatrzona jest maszyna, której ma używać pracownik, nie powinny być wyłączane.

Artykuł  12

Ratyfikacja niniejszej konwencji nie będzie naruszała praw pracowników wynikających z krajowego ustawodawstwa o zabezpieczeniu społecznym lub ubezpieczeniu społecznym.

Artykuł  13

Postanowienia niniejszej części konwencji, które dotyczą obowiązków pracodawców i pracowników, mają zastosowanie do pracowników niezależnych, jeżeli zdecyduje o tym właściwa władza i w ustalonym przez nią zakresie.

Artykuł  14

W celu stosowania niniejszej części konwencji określenie "pracodawca" oznacza w razie potrzeby pełnomocnika pracodawcy w znaczeniu przyjętym przez ustawodawstwo krajowe.

CZĘŚĆ  IV.

 ŚRODKI STOSOWANIA.

Artykuł  15

1. Należy podjąć wszelkie konieczne środki, łącznie z postanowieniami o odpowiednich sankcjach karnych, w celu zapewnienia skutecznego stosowania postanowień niniejszej konwencji.

2. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą konwencję, zobowiązuje się zlecić właściwej służbie inspekcyjnej prowadzenie kontroli w zakresie stosowania postanowień konwencji lub sprawdzać, czy odpowiednia inspekcja jest wykonywana.

Artykuł  16

Wszelkie przepisy ustawodawstwa krajowego realizujące postanowienia niniejszej konwencji, będą opracowane przez właściwą władzę po zasięgnięciu opinii najbardziej reprezentatywnych organizacji zainteresowanych pracodawców i pracowników oraz w razie potrzeby organizacji producentów.

CZĘŚĆ  V.

 ZAKRES STOSOWANIA.

Artykuł  17

1. Postanowienia niniejszej konwencji stosują się do wszystkich dziedzin działalności gospodarczej, chyba że Członek ratyfikujący konwencję ograniczy jej stosowanie w drodze oświadczenia załączonego do jego ratyfikacji.

2. W razie takiego oświadczenia ograniczającego stosowanie niniejszej konwencji:

a) postanowienia konwencji będą stosowane przynajmniej do przedsiębiorstw lub dziedzin działalności gospodarczej, które właściwa władza, po przeprowadzeniu konsultacji ze służbą inspekcji pracy i najbardziej reprezentatywnymi organizacjami zainteresowanych pracodawców i pracowników, uzna za użytkowników dużej ilości maszyn; inicjatywa w sprawie takiej konsultacji może być podjęta przez którąkolwiek z tych organizacji;

b) Członek wskaże w swych sprawozdaniach, przedstawianych na podstawie artykułu 22 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, jaki postęp został osiągnięty w celu szerszego stosowania postanowień konwencji.

3. Każdy Członek, który sporządził oświadczenie zgodnie z ustępem 1 niniejszego artykułu, może w każdym czasie anulować je całkowicie lub częściowo przez późniejsze oświadczenie.

CZĘŚĆ  VI.

 POSTANOWIENIA KOŃCOWE.

Artykuł  18

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej konwencji w celu ich zarejestrowania.

Artykuł  19

1. Niniejsza konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.

2. Wejdzie ona w życie po upływie dwunastu miesięcy od zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej konwencji przez dwóch Członków.

3. Następnie niniejsza konwencja wejdzie w życie w stosunku do każdego Członka po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.

Artykuł  20

1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą konwencję i który w ciągu jednego roku po upływie dziesięcioletniego okresu wymienionego w poprzednim ustępie nie skorzysta z możliwości wypowiedzenia przewidzianego w niniejszym artykule, będzie związany konwencją na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł wypowiedzieć niniejszą konwencję po upływie każdego okresu dziesięcioletniego, z zachowaniem warunków przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł  21

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia, o których został poinformowany przez Członków Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej przekazanej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej konwencji.

Artykuł  22

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych, w celu zarejestrowania zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich ratyfikacji i aktach wypowiedzenia, jakie zarejestrował zgodnie z postanowieniami poprzednich artykułów.

Artykuł  23

Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy, w każdym przypadku, gdy uzna to za potrzebne, przedstawi Konferencji Ogólnej sprawozdanie o stosowaniu niniejszej konwencji i rozpatrzy, czy należy wpisać na porządek dzienny konferencji sprawę całkowitej lub częściowej jej rewizji.

Artykuł  24

1. W razie przyjęcia przez Konferencję nowej konwencji, wprowadzającej całkowitą lub częściową rewizję niniejszej konwencji, i jeśli nowa konwencja nie stanowi inaczej:

a) ratyfikacja przez Członka nowej konwencji wprowadzającej rewizję spowoduje z mocy samego prawa, bez względu na postanowienia artykułu 20, natychmiastowe wypowiedzenie niniejszej konwencji z zastrzeżeniem, że nowa konwencja wprowadzająca rewizję wejdzie w życie,

b) począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję niniejsza konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji przez Członków.

2. Niniejsza konwencja pozostanie w każdym razie w mocy, w swej formie i treści dla tych Członków, którzy ją ratyfikowali, a nie ratyfikowali konwencji wprowadzającej rewizję.

Artykuł  25

Teksty angielski i francuski niniejszej konwencji są jednakowo autentyczne. Powyższy tekst jest autentycznym tekstem konwencji przyjętej należycie przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy na jej czterdziestej siódmej sesji, która odbyła się w Genewie i została ogłoszona za zamkniętą w dniu dwudziestego szóstego czerwca 1963 r.

Na dowód czego w dniu dwudziestym siódmym czerwca 1963 roku złożyli swe podpisy.

• Identyfikator: Dz.U.1977.14.53
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja (nr 119) dotycząca zabezpieczenia maszyn. Genewa.1963.06.25.
• Data aktu: 25/06/1963
• Data ogłoszenia: 29/04/1977
• Data wejścia w życie: 03/02/1978