Określenie warunków udzielania zezwoleń na wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zagranicznymi pojazdami samochodowymi.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA KOMUNIKACJI

z dnia 17 kwietnia 1958 r.

w sprawie określenia warunków udzielania zezwoleń na wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zagranicznymi pojazdami samochodowymi.

Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 8 stycznia 1951 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 1951 r. Nr 4, poz. 26, z 1953 r. Nr 43, poz. 210 i z 1958 r. Nr 1, poz. 1) zarządza się, co następuje:

§ 1. W rozumieniu niniejszego rozporządzenia:

1) pojazdami samochodowymi osobowymi są autobusy i przyczepy autobusowe, ciągniki siodłowe z naczepami autobusowymi oraz samochody osobowe i motocykle, same i z przyczepami, a pojazdami samochodowymi ciężarowymi są samochody i samochodowe przyczepy ciężarowe oraz ciągniki z przyczepami i naczepami ciężarowymi,

2) za międzynarodowy przewóz drogowy podróżnych na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uważa się przewóz osób i ich osobistego bagażu oraz sprzętu sportowego i turystycznego osobistego użytku, wykonywany na tym obszarze osobowymi pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi i posiadającymi stałe miejsce postoju za granicą oraz należącymi do osób fizycznych lub prawnych posiadających tamże stałe miejsce zamieszkania (siedzibę), jeżeli droga danego przewozu przekracza granicę obszaru Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,

3) za międzynarodowy przewóz drogowy ładunków na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uważa się każdy przewóz rzeczy wykonywany na tym obszarze ciężarowymi, pojazdami samochodowymi zarejestrowanymi i posiadającymi stałe miejsce postoju za granicą oraz należącymi do osób fizycznych lub prawnych, posiadających tamże stałe miejsce zamieszkania (siedzibę), jeżeli droga danego przewozu przekracza granicę obszaru Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,

4) za przewóz tranzytowy podróżnych i ładunków uważa się przewóz wykonywany przez obszar Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zagranicznymi pojazdami samochodowymi, jeżeli przewóz od miejsca odprawy przewozowej do miejsca przeznaczenia wykonywany jest bez przeładunku w granicach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,

5) za przewóz przygraniczny uważa się przewóz międzynarodowy wykonywany między przylegającymi do siebie pasami granicznymi obszaru Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i obszaru jednego z sąsiadujących państw lub odwrotnie,

6) przewoźnikiem jest osoba fizyczna lub prawna wykonująca międzynarodowy przewóz własnymi lub wynajętymi pojazdami samochodowymi:

a) zarobkowo lub

b) dla własnych potrzeb - z wyjątkiem przewozu wykonywanego samochodami osobowymi i motocyklami użytku prywatnego.

§  2.

1. Dopuszczenie do wykonywania międzynarodowego przewozu drogowego (§ 1) uzależnia się od stosowania w tym zakresie wzajemności przez właściwe władze kraju przewoźnika, który zamierza wykonać przewóz.

2. Do wykonywania międzynarodowego przewozu podróżnych lub ładunków mogą być dopuszczani przewoźnicy posiadający odpowiednie kwalifikacje i uprawnienia do wykonywania przewozu danego rodzaju na terenie własnego kraju.

§  3.

1. Na wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego wymagane jest uzyskanie zezwolenia lub potwierdzenia zgłoszenia przewozu, z wyjątkiem przypadków wymienionych w § 4 i § 5.

2. Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego stosownie do niniejszego rozporządzenia nie upoważnia do przewozu na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej podróżnych i ładunków, których przewóz rozpoczyna się i kończy na tym obszarze, ani też do zabierania podróżnych z obszaru Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach może być dopuszczony przewóz, o którym mowa w ust. 2, na warunkach określonych w zezwoleniu.

§  4.

1. Nie wymaga się zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego przewozu podróżnych:

1) autobusem (przyczepą lub naczepą autobusową), o ile podróżni są członkami zespołów osobowych uczestniczących w międzynarodowych targach, wystawach i imprezach oraz, pod warunkiem że przy powrotnym przekroczeniu granicy państwowej pojazd ten przewiezie te same osoby,

2) autobusem (przyczepą lub naczepą autobusową), o ile podróżni są uczestnikami wycieczek zagranicznych oraz, pod warunkiem że przy powrotnym przekroczeniu granicy państwowej pojazd ten przewiezie te same osoby,

3) dorożką lub taksówką samochodową.

2. Przy przewozach określonych w ust. 1 pkt 1 i 2 powinna się znajdować w autobusie ostemplowana przez wjazdowy urząd celny imienna lista podróżnych, w której obok imienia i nazwiska każdego z członków zespołu lub uczestników wycieczek powinien być wpisany numer jego paszportu; poza tym uczestnicy międzynarodowych imprez (ust. 1 pkt 1) powinni być zaopatrzeni w odpowiednie karty uczestnictwa. Lista powinna być okazana w wyjazdowym urzędzie celnym na dowód dopełnienia warunków określonych w ust. 1 pkt 1 i 2.

§  5.

1. Nie wymaga się zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego ciężarowym pojazdem samochodowym następujących ładunków pod warunkiem potwierdzenia dokumentu przewozowego na nie przez wjazdowy urząd celny:

1) zwłok przewożonych specjalnym pojazdem samochodowym,

2) eksponatów przeznaczonych na międzynarodowe targi i wystawy,

3) wszelkiego rodzaju sprzętu oraz inwentarza żywego i martwego przeznaczonego na międzynarodowe imprezy urządzane w kraju,

4) rzeczy przesiedleńców przewożonych specjalnym pojazdem samochodowym.

2. Dokument przewozowy, o którym mowa w ust. 1, powinien być okazany w celach kontrolnych wyjazdowemu urzędowi celnemu.

§  6.

1. Pod warunkiem uzyskania potwierdzenia zgłoszenia zamierzonego przewozu przez właściwy organ administracji prezydium rady narodowej województwa, na którego obszarze znajduje się wjazdowe przejście graniczne - nie jest wymagane zezwolenie:

1) na wykonywanie międzynarodowego przewozu osób i ładunków w pasie granicznym (§ 1 pkt 5) - z wyjątkiem przewozu regularnego - z zagranicy do obszaru Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz z tego obszaru za granicę,

2) na wykonanie jednorazowego międzynarodowego przewozu ładunków z zagranicy do obszaru Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i odwrotnie,

3) na wykonanie jednorazowego międzynarodowego przewozu podróżnych lub ładunków tranzytem przez obszar Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

2. Warunków określonych w ust. 1 nie stosuje się do przewozów wykonywanych stosownie do § 4 i § 5.

3. Za przewóz jednorazowy uważa się przewóz wykonywany przez tego samego przewoźnika pojazdem (pojazdami) lub zespołem (zespołami) przez przejścia graniczne tam i z powrotem, w co najmniej miesięcznym odstępie czasu.

§ 7. Na międzynarodowe przewozy nie wymienione w §§ 4, 5 i 6 zezwolenia udziela Minister Komunikacji.

§  8.

1. Przed podjęciem międzynarodowego przewozu, o którym mowa w § 6, należy go zgłosić do właściwego organu administracji prezydium wojewódzkiej rady narodowej dla otrzymania potwierdzenia zgłoszenia tego przewozu.

2. W celu uzyskania zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego przewozu, o którym mowa w § 7, należy wnieść podanie do Ministerstwa Komunikacji.

3. Każde podanie lub zgłoszenie może opiewać tylko na jeden rodzaj przewozu (§ 9 ust. 1 pkt 3).

§  9.

1. Podanie lub zgłoszenie powinno zawierać odpowiednio do podejmowanego przewozu:

1) imię i nazwisko (firma) przewoźnika,

2) adres stałego zamieszkania (siedziby firmy) przewoźnika,

3) rodzaj zamierzonego przewozu (przewóz jedno lub wielokrotny, pasażerów, ładunków, wahadłowy lub regularny, wwóz, wywóz lub tranzyt, przewóz pograniczny itp.),

4) termin wykonania przewozu jednorazowego lub okres przewozu wielokrotnego (z wyjątkiem przewozu regularnego),

5) drogę przewozu jednorazowego lub obszar docelowy przewozu wielokrotnego,

6) przejście lub przejścia (w razie tranzytu) graniczne, przez które przewóz ma się odbyć,

7) rodzaj ładunków,

8) nadawcę (ów) i odbiorcę (ów) ładunków, a w razie przewozu wielokrotnego, z wyjątkiem regularnego - przypuszczalnych nadawców i odbiorców,

9) rodzaj pojazdów samochodowych, które mogą być użyte do przewozu, ich numery rejestracyjne, ciężar własny i ładowność (w autobusach ilość siedzących miejsc pasażerskich) wyszczególnione w międzynarodowych świadectwach samochodowych,

10) ilość pojazdów spośród wymienionych w pkt 9, jaka może równocześnie przebywać na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

2. Przy ubieganiu się o zezwolenie na przewóz regularny należy uzasadnić szczegółowo jego potrzebę, określić środki finansowe i konieczne urządzenia komunikacyjne zapewniające należytą obsługę przewozową oraz przedstawić szkic zamierzonej linii, jak również projekt rozkładu jazdy i taryfy przewozowej.

3. Do podania lub zgłoszenia powinien być dołączony należycie uwierzytelniony odpis dokumentu stwierdzającego zakres uprawnień przewoźnika do wykonywania przewozu samochodowego w kraju, gdzie są zarejestrowane pojazdy samochodowe użyte do przewozu.

§  10.

1. Zezwolenie (potwierdzenie zgłoszenia) wydawane będzie w tylu oryginalnych egzemplarzach, ile pojazdów samochodowych uprawnionych będzie do równoczesnego przebywania na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

2. Zezwolenie lub potwierdzenie zgłoszenia powinno zawierać dane wymienione w § 9, odpowiednie dla rodzaju i warunków przewozu określonego w podaniu lub zgłoszeniu.

§  11.

1. Osoby wykonujące międzynarodowy przewóz drogowy powinny być ubezpieczone od odpowiedzialności cywilnej z ruchu pojazdów samochodowych na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

2. Umowę ubezpieczenia (ust. 1) osoby te obowiązane są zawrzeć przy wjeździe na obszar Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w polskim granicznym urzędzie celnym na sumy gwarancyjne ustalone przez Państwowy Zakład Ubezpieczeń.

3. Przepis ust. 2 nie ma zastosowania, o ile umowy zawarte między Polską Rzecząpospolitą Ludową a innymi państwami przewidują uznanie polis na ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej z ruchu pojazdów samochodowych wystawianych przez zagraniczne zakłady ubezpieczeń, o osoba wykonująca międzynarodowy przewóz drogowy taką polisę posiada. Osoba ta obowiązana jest zarejestrować polisę przy wjeździe na obszar Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w polskim granicznym urzędzie celnym.

§ 12. Sprawy opodatkowania międzynarodowych przewozów oraz sprawy opłat skarbowych za czynności administracyjne przy wydawaniu zezwoleń lub potwierdzenia zgłoszeń na międzynarodowe przewozy regulują odrębne przepisy.

§ 13. Zakres, warunki oraz tryb udzielania zezwoleń na przewóz międzynarodowy, przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, nie naruszają obowiązujących na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej umów międzynarodowych.

§  14.

1. Przepisów rozporządzenia, z wyjątkiem § 11, nie stosuje się do niezarobkowego przewozu osób samochodami osobowymi i motocyklami użytku prywatnego w międzynarodowym ruchu drogowym.

2. Przewóz określony w ust. 1 odbywa się wyłącznie na zasadach przewidzianych w obowiązujących na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej umowach międzynarodowych odnoszących się do tego przewozu w zakresie uregulowanym tymi umowami.

§ 15. Nieprzestrzeganie warunków określonych w niniejszym rozporządzeniu może spowodować cofnięcie wypływających z niego uprawnień oraz wydanego na jego podstawie zezwolenia.

§ 16. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.

• Identyfikator: Dz.U.1958.24.102
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Określenie warunków udzielania zezwoleń na wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego na obszarze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zagranicznymi pojazdami samochodowymi.
• Data aktu: 17/04/1958
• Data ogłoszenia: 02/05/1958
• Data wejścia w życie: 02/06/1958